[7. Gün - Gündüz Safhası] Teçhizat Tentesi

[Jin Ryoken]

Duvarın tepesine çıkmak için koşmaya başlarken, işlerin bu kadar değişebileceğini düşünmüyordum. Belki basit bir dövüş, Teijo-san’ı alıp çıkarız diye düşünüyordum. Hatta elimden geldiğince Ringo-san’a karşı dövüşmeye niyetim de yoktu. Duvar bir anda titremeye başladığında, refleks vermekte geciktim. Duvar yıkıldı, yavaş yavaş aşağı düşmeye başladım. İki ayağımın üzerine düştüm, ama dengemi kuramadan gene yıkıldım. Tüylerimi diken diken eden, korkudan neredeyse zihnimin patlayacağını düşündüm kaya parçası önüme düştüğünde. Benim üzerime düşseydi şuanda kayanın altından beni kazıyacaklardı. Ancak en büyük problemim bu değildi, daha bunun korkusunu üzerimden atamamış, zihnimi bir an bile toparlayamamışken muhteşem bir baskıyla yere doğru çivilendiğimi hissettim. Bu sefer çok daha farklıydı, bir anda yere sabitlenmiştim. Sonrası… Sonrası çok daha kötü…

Omzum ile göğsüm arasında hissettiğim o muhteşem acı daha vücuduma yayılmadan acı bir çığlık attım. Ne olduğunu anlamıyordum. Toz bulutunun ardından Ringo-san’a benzeyen, ancak bir yandan da hiç benzemeyen birisini gördüm. Bana bu acıyı o mu veriyordu? O mu bu zihnimi parçalayan acının sebebiydi? Ama bunu düşünmeye hiç vaktim yoktu. Bacağımın basit bir şekilde delindiğini hissettim ardından. Kafama aldığım darbenin zihnime oyun oynayıp oynamadığını düşünüyordum. Hatta düşünmüyordum, bu zihnime çakılmış bir düşünce gibiydi. Başka bir şeyi düşünmeme fırsat yaratmıyordu yaşadığım ani korku ve ardından gelen hiç beklemediğim acı hisleri. Zihnim beni mi kandırıyordu yoksa?

Yere çivili bir haldeyken, çığlıklarım bittiği anda sadece yattım. Düşündüm. Zihin yanıltmak konusunda ustalaşmışken, şimdi zihnimin beni kandırıp kandırmadığını düşünmek komikti. Ancak gülecek durumda değildim. Bir şeyler yapmak zorunda hissediyordum her ne kadar hareket edemeyeceğimi bilsem de. Kendi zihnime olan güvencim yitmek üzereydi ancak elimden ne geliyorsa yapmak zorundaydım. Yanımda içinde mızrak taşıyan bir adam var, şuan karşımdaki her neyse onu öldürebilme ihtimali yüksek. İçinde mızrak taşıyan birisi ne kadar yaşayabilir ki? Elimden geleni denemek zorundayım, hatta bir şeyler yapmayı düşünmemeliyim, aklıma gelen ilk şeyi yapmalıyım. Sol elim işe yarar diye düşünüyorum. Sağ elimi hızla ayağına doğru atmayı denedim. Sanırım gidecektir. Elimden geldiğince hızlı olmam gerekiyor ama bu durumda ne kadar hızlı olabilirim ki? Bunları yapabilecek gücüm var mı ki? Yerimden kalkamayacağımı biliyorum, ama irademin sınırlarını zorlamak zorundayım artık.

Ringo-san veya her ne isen, seni oyalamaya çalışacağım. Yapabileceğim son şey bu. Bu yüzden sağ elimle ayak bileğini yakalamaya çalışacağım, biliyorum tutamayacağım ama sol elimi de hızla yapıştırıp son anlarımda çakra vermek için uğraşacağım. Çakra verirken, ayağının herhangi bir tarafını ısıracağım tüm gücümle. Tek amacım seni oyalamak, umarım yetişme şansım olur. Eğer yetişemezsem, son gücümle sana Shibou no Jutsu atmayı deneyeceğim. Bunu yapabileceğimi düşünüyorum, vücudumun potansiyelini son sınırına kadar zorlayacağım. Buradan ya ölerek çıkacağım ya da bayılmış olarak. Ama elimden geleni deneyeceğim.

Ryu, tantosunu çekecek ve hızlı bir şekilde aşağı inecek. Amacı, Ringo’ya arkadan saldırabilmek. Ringo’yu altın renkli haleden görebileceğini düşünüyor. Elinden geldiğince Ringo’nun hareketlerine uyum sağlayarak sırtını döndükçe sırtının baktığı yere doğru durmayı ve hareket etmeyi planlamakta. Bu sırada elinden geldiğince sırtına kesikler atacak, hiç durmamaya çalışarak. Ringo kendisine dönerse, yüzünü döndüğü anda tantoyu tüm gücüyle karnına saplayacak.

[Okawa Ringo]

Her şeyi anlayabiliyorum. Hala düşünmeme gerek yok.

Yukarıya dalgalanan saçları, azurun huzur dolu çehresinde dolaşan bir kırlangıçtan farklıydı bir çok yönden. Kaşlarını çatmış, parlak halesinin ışık okuna dönüşmesini arzulayan bir kartaldı. Tek fiske ile parçalamıştı duvarı. Zorlanmadan, nefes bile almadan. Ciğerleri birer balondu, damarları birer kanal. Bas ve tizin ayrı ayrı frekanslarını hissediyordu. Nefes alış verişleri, havadaki kasvet. Elinde ne kadar keskin olduğunu herkesin tecrübe ettiği, kasvetli havayla kaplı bir kılıç. Kaslarına dolan gücü kontrollü kullanmayı planlamıştı. Öyle de yaptı. Ryoken gitmeliydi. Gideceğini söylemişti. Bu kadar aptal olmamalıydı. Onu zeki birisi sanardı. Aklının sınırlarını zorlayacak hızda ve dar bir zaman diliminde hakkından gelmişti. Saçılan her bir kan zerresini tüm benliğinde, buruklukla hissediyordu.

“Üzgünüm.” Tarihin en zeki aptalı olarak kayıtlara geçecekti Ryoken. Kafasına doğru, tıpkı yerdeki bir tenekeyi tekmelermişcesine savurdu tekmesini hiddetle. Köydaşının iyiliği için, derin bir uykuya yollayacaktı onu. Sonuçta Ryoken bu. Genjutsu ile bezenmiş bir sürpriz ihtimalini çok önceden düşünmüştü. Chakrasının sınırsıza yakın ve neredeyse kilometrelerce öteden farkedilebilir oluşuna güveniyordu. Dizginlenemez chakra akışını vücudunda harlayarak yakalanacağı bir tekniği saniyeler içinde atlatabileceğini düşünüyordu. Önlemi buydu.

Butsuo ve Ryu. Ne kadar aptal olabilirler? Sırf köydaş oldukları için onlara yumuşak davranacağına; hatta her istediklerini yapabileceklerine mi inandılar gerçekten? Bu sınavın öneminin farkındalar mı? Şanslarını fazla mı zorladılar? Buna karar verecek olan Ringo mu peki? Ne haddine. Ringo bir hiç. Kararı verecek irade savuracağı yumruktu. Kararı sonsuzlukla bezenmiş, gür sesiyle kulaklarında çağlayan bir ırmağa dönüşen chakrası verecekti. Butsuo daha yakın, fiziksel gücünden başka bir şeyi yok. Onun hakkından daha sonra gelebilirdi. Ryu şimdilik daha fazla sıkıntı çıkarabilir. Yerini kabaca hissedebiliyor, biliyordu. Çok hızlıydı. Çok kısa bir sürede yanına ulaşabileceğini biliyordu. Bir silüet, bir hayalet gibi. Belli belirsiz bir ışık gibi görünecekti.

"Haddinizi bilmeliydiniz."

Kendisini rüzgarda savrulan bir yaprak parçası gibi ileri atacaktı. Ryu’nun ardında kalan duvarın üzerinde olduğunu kabaca hissedebiliyordu. Ryoken ile işi bittikten sonra Ryu’nun bulunduğu duvara koşturacaktı. Fuuton chakrası ile kaplı kunaisini yere dik biçimde tutacak, koştuğu süre boyunca yerdeki toprağı yarıp geçecekti. Bu sayede kalkan tozu yaklaşmakta olduğu rakiplerine savuracak ve kendini bir perdenin arkasına gizlemiş olacaktı. Ryu’nun yanına ulaştıktan sonra, toprağı yaran kunaisini aşağıdan yukarıya çaprazlamasına savurarak ona boydan boya sert bir darbe vuracaktı. Geriye doğru kaçması durumunda Sairi’nin menziline ve sahip olduğu sınırsız reflekslere güvenecekti. Hemen ardından onu kafasından yakalayacak, atik bir sıçrayışla havaya kaldıracak ve kafasını tüm gücüyle yere çalacaktı. Kafatasını parçalayacak kadar güçlü değil, ancak yıldızları saydıracak kadar güçlü bir darbe olacaktı bu. Tüm bunların çok hızlı gerçekleşeceğini biliyordu. Teijo’ya da kabaca yaklaşmış olacaktı. Ona el mührü ya da kaçma fırsatı vermeden dibine sokulup suratının tam ortasına çok sağlam bir yumruk geçirecek ve duvara fırlatacaktı. Her ikisinin de aldıkları darbelerden sonra sabaha kadar uyumasını istiyordu. Bu konuda onu az önce yanıltmamış sonsuz bilgeliğine güveniyordu.

[Kurosawa Haru]

Bir süre daha toprağın altında kalmaya devam edecekti.

[GM - Naruto]

Ryoken yerde hareketlenmeye başladığı anda Ringo onun kafasına çok sert bir şekilde tekme atıyor. Bu tekme Ryoken'in şuurunu kapatmaya yetiyor. Son bir acı çığlığı ile Ryoken'in sesi kesiliyor ve toz toprak dağılmaya başlıyor. Herkes Ringo ve Ryoken'i görebilmeye başlıyor.

Ryu duvardan atladığı gibi çok seri bir şekilde Ryoken'in olduğu yere doğru koşmaya başlıyor. Yıkık duvara doğru hareket etmeye başladığı anda, solunda Teijo'yu görüyor. Bakışlarını tekrar karşıya çevirdiğinde ise saçları havalanan ve dibinde bitmiş, sarı bir hale ile parlayan Ringo'yu ve onu takip eden toz toprak yığınını görüyor. Anlık olarak duraksıyor, bu esnada Ringo'nun kunaisini savurduğunu fark ediyor. Geriye doğru kaçıyor reflekslerini kullanarak, ancak göğsüne minimal bir kesi hissediyor kunai isabet etmese de. Üzerindeki kıyafetler kesilirken ne olduğunu anlamaya çalışıyor. Bu esnada ise Ringo çoktan ikinci defa Ryu'nun dibinde bitmiş oluyor.

Ringo aniden Ryu'nun kafasını el ayası alnına gelecek şekilde kaptığı gibi Ryu'nun yanından yürüyüp geçermişçesine bir adım atıyor, bu esnada eforsuz bir hamle ile Ryu'nun kafasını yere fırlatıyor! Ryu sırtüstü yere aşırı hızlı bir şekilde çarpıyor. Önce kafası yer ile buluşuyor, ardından sırtı. Önce şuuru git-gel yaşıyor, ardından nefesi. En son ise Raiton no Yoroi kapanıyor odağını kaybettiği için.

Ringo bu esnada kendi sağında kalan Teijo'ya bakıyor yarattığı toz duman dağılırken. Teijo el mühürlerini yeni bitirmişe benziyor, gözleriyle Ringo'yu arıyor gibi görünüyor. Ancak Ringo'nun hızı ve çıkardığı toz toprak sebebiyle onu bir türlü tam olarak bulamamışa benziyor. Göz göze geldikleri anda zaten iş işten geçmiş oluyor. Ringo daha Teijo tekniğini aktifleştiremeden dibinde bitiyor ve yumruğunu göğsüne geçiriyor sert bir şekilde.

Teijo gerisin geri metrelerce uçuyor, yer ile temas ettiğinde suda ilerleyen bir çakıl taşı misali sekiyor bir kaç defa. En sonunda tam karşı taraftaki duvara çarpıp yüzü koyun yere düşüyor. Şuuru kapanırken gördüğü son şey Ringo'nun hareket ederken arkasında bıraktığı sarı ardıl görüntüleri oluyor.

Butsuo ise bunlar olurken kendini bir saldırı gelmesine hazırlıyor ancak bir saldırı gelmediği için herhangi bir şey yapmıyor. Ryoken'in hemen yanına ilerliyor, baygın ve stabil olduğundan emin oluyor. Arkadaşı bayağı bir hırpalanmış durumda, lâkin hayati bir tehlikesi yok gibi. Kendi durumu da bundan çok uzakta değil.

Tüm bunlar 20-25 saniye içerisinde gerçekleşiyor.

  Hidden text. Only available to specific users

  Hidden text. Only available to specific users

  Hidden text. Only available to specific users

Off Topic

Teijo ve Ryoken'in ayılana kadar RP yazmalarına gerek yoktur.

[Okawa Ringo]

Adil bir dövüş değildi bu. Sınav en başından beri adil değildi zaten. Köydaşlarına karşı bu kadar acımasız olmak zor geliyordu. Lakin iradesi çeliktendi. Bir an bile duraksamıyordu, köydaşlarının gücüne duyduğu saygıyı yok saymıyordu. Birer toz tanesi gibi savruldu Ryoken, ardından Ryu’yu yerden yere çaldı. Enerji bile harcamamıştı, kaslarını kasmıyor; süzülüyordu tüm bu kaos buhranının tam orta yerinde. Teijo’ya son darbeyi vururken basit bir çakıl taşı gibi süzülüp öteye uçtuğunu gördü. Gözlerini tekrar Ryu’ya çevirdi. Tam o an bir fikir saplandı, defetmek istediği bir fikir.

Bırakmak istedi. Onlara bunu yapmak istemedi. Sınavın batmasını, bitmesini istedi. Çok mu geçti bunu istemek için… Fazlasıyla ilerlemişti, Usagi’nin ve Haru’nun emeklerinin çöpe gitmesini istemedi. Kalan saniyelerinde tereddüte düşmeden yaracaktı zamanı. Hareketini durdurmadı, buradan parşömenle dönecekti.

Ryu’ya doğru ilk adımı attığı gibi gölgelere karışmış, yok olmuş edasıyla sıçrayacak; yerden doğrulacağını tahmin ettiği rakibinin üzerine tüm gücüyle inecekti. Kafasına ve göğsüne tekme atarak onu yere presleyecekti. Iskalasa bile dibinde hızlıca bitebileceğini biliyordu. Ryu’nun ona doğru kesme tarzı bir hamle denemesine izin vermeyecekti. Kunai tutmayan eliyle onu bileğinden yakalayıp bir mengene gibi sıkacaktı, kemikleri ezilene kadar. Asıl yapmak istediği ise Sairi no Jutsu ile köydaşının aşil tendonlarını kesmekti tek hamleyle. Böylelikle istese dahi bir daha ayaklanamayacaktı. Hamlesinden sonra üstünden çıkarttığı ceketi koltuğa fırlatırmış gibi fırlatacaktı duvara Ryu’yu.

Hemen ardından tüm odağını Butsuo’ya verecekti. Nerede olduğunu kabaca bildiğinden dolayı yönelmekte tereddüt etmeyecekti. Kalan zamanının sınırlarına ulaşabilirdi. Fakat hızı kesinlikle Butsuo’ya ulaşmasına yeterdi. Butsuo görüş alanına girdiği gibi Asusukai’yi üzerinde uygulayacak, eşzamanlı olarak Sairi ile kaplı kunaisini baldırına; delip geçecek şekilde bir füze gibi fırlatacak, dibine ulaştığında ise acıdan kıvranacağını tahmin ettiği Butsuo’nun çenesine tüm gücüyle bir aparkat geçirerek bilincini yitirmesini sağlamak olacaktı. Uyandıktan sonra bacağındaki yara sayesinde efektif hareket edemeyeceğini de bilecekti böylece. Bunun akşamı da var, bir hata daha yapmasınlar istiyordu.

"Bu şekilde kazanmak. Hile yaparmış gibi. Bok gibi. Keşke bu kadar güçlü olmasanız. Ama iyi ki bu kadar güçlüsünüz."

[Kurosawa Haru]

"Birazdan bu çukura onları gömeriz muhtemelen..." diye düşünürken bir süre daha beklemeye devam etti. İçeri gireli 1 dakikayı geçtiğinde ise dışarı çıkacaktı.

[Oita Butsuo]

Fazla düşünmeye vaktim yok. Ringo'nun bana saldıracağını düşünmüştüm ama beklediğim gibi olmadı. Yine de elimdeki plan güzel bir plan ve ondan vazgeçmeyeceğim. Hatta bazı eklemeler yapacağım.

Gardımı alarak Ryu'ya yaklaşacağım. Bu yaklaşma pek hızlı olmayacak, tam tersine Ringo'dan bana karşı herhangi bir agresiflik sezersem ters yakalanmayacağım kadar temkinli olacak. Elindeki güçle Ryu'nun işini bitirip bana saldırması pek uzun sürmeyecektir diye tahmin ediyorum, ama Ryu bir şekilde beni şaşırtırsa ona destek olabilmek adına da yaklaşmak istiyorum. Sensör yeteneklerimle bana saldıracağını hissettiğim anda aynı planı gerçekleştirmek için yere çökeceğim. Yine ayağımın üstü değil, parmaklarım gelecek yere. Bu şekilde çökmeyi aniden kalkmam gerekirse rahatlık sağlamak için düşünmüştüm. Ryoken'i kontrol ederken de bu çökmeyi avantaja çevirecek şekilde saldırıma ekleyebileceğim bir hamle geldi aklıma. Dize Oukashou savurma işi bittikten sonra kendimi ileri atarak tüm gücümle Headbutt atacağım. Eğer dize saldırım başarılı olursa bir ihtimal Ringo yere diz çökmek zorunda kalabilir, bu durumda Headbutt suratına gelecektir. Saldırım başarılı olur ama Ringo dengesini kaybedip düşmeyebilir, bu durumda da Headbutt taşaklarına gelecektir. Yani herhalde ayaktaki bir insan yere çökse ayaktayken taşaklarının olduğu yere aşağı yukarı kafası gelir... Bilmiyorum, ölçmedim hiç. Sadece bir tahmin. Ha, son seçenek var bir de. Ringo saldırımdan kaçar. Gayet olası. Ben yine de yapacağımı yapmakla yükümlüyüm, sonuçları kontrol edemem. Bu hamlenin hepsini bir anda yapabilir miyim, bilmiyorum. Yine de Ringo kıyım modunu açmışken anlık bir avantaj kazansam bile harekete geçmeden ne yapacağımı düşünürsem bu avantajımı kaybederim. Benden daha hızlı, daha güçlü birine karşı tahmin yürütmek ve zamanlamamı doğru ayarlamak dışında kazanma şansım yok. Denemek zorundayım. YOKSA! Benimle dövüşmek böyle bir şey mi lan acaba!? Yok canım, değildir.

Dövüş moduna girdim ben, keyfim yerine geldi. Dayak yiyecek olsam bile eyvallah. Ama Ryoken'i koruyabilsek iyiydi işte, hiç tutamadım sözümü.

[Jin Ryoken]

Ryu, elinde Wakizashi'si duruyorsa hızla saplamayı deneyecek. Saplamak için belirli bir nokta seçmeyecek, gözüne gelen ilk noktaya saplamaya çalışacak. Eğer Ringo kendisinden uzaklaşırsa, Tantousunu arkasından fırlatacak saplama amaçlı. Elinden geleni deneyecek, hızının ona yetişemeyeceğini düşünse dahi.

Out: Ryu için herhangi bir konuşma, duygularını belirten RP yazamıyorum Uğurcan'ın nasıl oynattığını, kişiliğini nasıl yansıttığını bilmediğim için. Elimden geldiğince bu durumda da kaçmayacağını düşünerek RP yazdım az biraz bilerek. Yanlış olduysa affola, değiştirebilirim.

[GM - Naruto]

Ryu bilinci yerine gelirken hasmının üzerine zıpladığını fark ediyor. Çok plan kurmadan, düşüncesizce elindeki wakizashiyi rakibi üzerine vardığı anda saplamak adına savuruyor. Ringo onun üzerine indiği vakit, Ringo'nun sol uyluğuna doğru wakizashi ilerlemiş oluyor.

Ringo'nun inişi bir bacağı Ryu'nun suratına, diğer bacağı ise göğsüne denk gelecek şekilde tamamlanıyor. Tam bu esnada ise Ryu'nun wakizashi'si Ringo'nun sol uyluğuna saplanıyor! Ringo herhangi bir acı hissetmiyor ancak aldığı hasarın tamamen farkında. Kemiğini ıskalamış olsa da diğer ucu uyluğunun iç kısmından bir kaç santim görünecek kadar çıkmış oluyor. Ryu ise bilincini kaybediyor bir acı çığlığı atarak. Burnundan bir çatırtı sesi geliyor. Ringo, Ryu'nun wakizashiyi tutan sağ elini sol eliyle kavrayıp bileğinden sıkıyor ve tüm el kemiklerini tuz buz ediyor. Ryu, çığlık atmıyor. Ringo onu öldürmediğinin farkında, baygın olduğunu anlayabiliyor. Ringo avucunu açıyor ve Ryu'nun elini bırakıyor. Ryu'nun eli bir et yığınından çıkan şekilsiz uzantılardan ibaret. Ryu yukarı doğru yattığı için aşil tendonuna tek bir hamlede ulaşamayacağını biliyor ve vakit kaybetmemek adına bu durumu pas geçiyor şimdilik.

Nasıl olsa, buradaki herkesle işi bitince onlar ayılmadan istediğini yapabileceğinin farkında.

Ringo, Ryu'yu göğsünden tutup duvarlara doğru bir paçavra gibi fırlatıyor. Hemen ardından arkasını dönüyor ve ona yaklaşmakta olan Butsuo'yu görüyor. Aralarında 3-4 metre kadar bir mesafe mevcut. Göz göze geliyorlar. Butsuo'nun bir aciliyeti yok gibi görünüyor. Daha çok, gardını almış ve temkinli bir şekilde yaklaşmaya çalışıyor gibi görünmekte. Ringo, Butsuo'nun çok da bir takati kalmadığını bu mesafeden anlayabiliyor. Rakibinin teni beyazlamış, nefesi düzensiz, sırtı terli ve gözlerinin altı kararmış. Yine de savaş postürünü olabildiğince koruyabildiğini görüyor tüm aldığı hasara rağmen.

Bunları düşünürken, bir yandan da özel yeteneğini aktif ediyor Ringo. Butsuo, bu chakra akımını hissettiği gibi yere çöküyor, dirseklerini yere temas ettiriyor kafasının iki yanına hizalarken. Kafası aşağıda, bu bağlamda Ringo sırtını görebiliyor.

Ringo elindeki kunaiyi müthiş bir isabet ile Butsuo'nun baldırına fırlatıyor. Butsuo'nun sol baldırı diğerine göre daha açıkta olduğundan onu hedef seçiyor. Ancak Sairi, 1-2 metre sonra etkisini tamamen yitiriyor. Butsuo'ya isabet ettiğinde standart bir kunaiye dönüşmüş oluyor fırlatılan silah. Ancak bu yine de geçiştirilebilir bir hasar verdiği anlamına gelmiyor. Köküne kadar batıyor kunai. Muazzam bir acı dalgası yayılıyor Butsuo'nun vücuduna, üzerindeki ağırlık git gide artarken.

Ringo dibine vardığında ise aparkat için bir açıklık haliyle yok, o yüzden Butsuo'nun ense köküne yumruğunun alt kısmını sanki bir taş kırmaya çalışıyormuşçasına indirmeyi tercih ediyor bayıltmak adına onu. Bu esnada, Butsuo hazırladığı Oukashou'yu tüm gücüyle Ringo'nun sol ayağına savuruyor! Sağ eliyle tekniği hazırladığı için doğal olarak Ringo'nun sol ayağı ona daha yakın ve halihazırda bir hasar aldığı için en mantıklı hedef.

Oukashou Ringo'nun wakizashi saplı ayağına, tam da dizine isabet ediyor ve diz tersine doğru bükülüyor! Ringo ise acı hissetmediği için hamlesi bu durumdan etkilenmiyor ve Butsuo'yu ense köküne sert bir yumruk geçirerek bayıltıyor.

Ringo derin bir nefes verdikten sonra sol ayağına bakıyor. Dizi tersine bükülmüş durumda. Tek bir hamle ile, dizini yerine geri oturtuyor. Yine de dizinde bir şişlik oluşmaya başladığı görebiliyor.

  Hidden text. Only available to specific users

Ringo, derin bir nefes veriyor laflarını söylerken. Üzerindeki sarı hale yavaş yavaş kayboluyor ve havada süzülen saçları ağır ağır yerçekiminin etkisine geri kapılıyorlar. Bu esnada vücudunu sarıp sarmalayan kudret git gide havaya karışıyor. Normal haline dönerken birden kendi ağırlığını hissediyor, nefes alıp vermesi gerektiğini hatırlıyor ve deri adlı organın bir şeyleri hissetmek için varolduğunu anımsıyor. Tüm duyuları standart bir insanınkine geri dönerken bir anda istemsizce yere, sağlam dizinin üzerine çöküyor ve suratını buruşturuyor.

Terden sırılsıklam olduğunu o anda fark ediyor Ringo. Çevresine bakıyor, tüm rakipleri yerde yatmakta. Bir tek kendisi ayakta. Bu yarattığı yıkım ona o kadar uzak geliyor ki şu an, tüm bunları kendi yapıp yapmadığından şüphe duyuyor. Özel yeteneği kendini kapatıyor. Derin bir nefes alırken, Gin iniyor yanına. Bir şey demiyor ve çevreyi izliyor.

Haru bu esnada yerden çıkıyor ve tüm olan biteni kavramaya çalışıyor. Savaşın bittiğini anlaması rahat bir 10-15 saniye sürüyor.

Off Topic

Butsuo ve Ryu'nun ayılana kadar RP yazmalarına gerek yoktur.

[Okawa Ringo]

Zamanın akışı karşısında onca gücüne, elde ettiği onca kudrete karşı küçük mavi bir noktaydı. O direnebilirken silinişe, karşısında bir dev gibi dikilmiş o insancıklar direnemedi. Savurduğu yumruklara, tekmelere direnemişlerdi. İçini kemirdi suçluluk hissi. Yarın canını emanet edeceği bu adamları şansına elde ettiği bir güçle, hile yaparak yeniyordu şimdi. Ryu'nun elinin kırılmadık kemiği kalmamıştı. Nefes aldığından güç bela emindi oysa ki. Bacağına saplı kılıç hiç bir anlam ifade etmiyordu. Butsuo'nun bayılmadan önce son bilinç kırıntısıyla attığı yumruk gibi. Diz kapağının büküldüğünü gözleriyle gördü. Normalde böyle bir acı belki de onun nefesini keser, gözlerini karartırdı. Hiç bir şey hissetmedi. Bir balyoz gibi indirdi yumruğu köydaşının üzerine. Tek hamlede taktı dizini yerine.

Oysa çok şey hissetmeye başlıyordu artık. Acının burukluğu yeniden çalıyordu kapıyı.

Sağlam dizinden destek alırken çökmüştü. Herkes yerdeydi. Bunun olacağını biliyordu fakat yine de yarattığı yıkımın bu denli sindirmesi zor olacağını bilmesi ise pek mümkün değildi. Neticesinde Ringo pek sıradan pek basit biriydi. Nitekim istediği olmuştu, buruklukla karşılasa da bu zaferi; günün sonu zaferle bitecek gibiydi. Bir shinobi için farketmez, Ringo farkında olmasa bile. Acı hissetmeye başladığına sevinir olmuştu bu yüzden. Durdurulamaz, bükülemez bir makina olmak yeterliydi bugün için. Kafasını çevirdi, hemen arkasında; yıktığı duvarın enkazının hemen ardında bulunan garip mekanizmayla kesişti gözleri. Dikelmeye çalıştı. Yürüyebileceğini farketti. Zıplamak ya da koşmak için ise fazla şansını zorlamaya çalışmazdı. Mekanizmaya doğru ilerlemeye başladı.

"Şovu kaçırdın Haru." dedi. Sinirli, kasvetli ve boğuk bir ses tonuyla. Bu durumda kalmayı o istememişti oysa ki. Keşke köydaşlarıyla boğuşmak bu kadar zorlu olmasaydı. Bu durumda kalmak hem onu hem bir şeyleri zorla da olsa başarmış gibi hissettiriyor, hem duygularına karşı savaşıp kazanan bir kahraman edasıyla selamlıyordu. O ise içindeki burukluğu gölgeleyemiyordu tüm bu sonuçlarla. Hile yapmış gibi hissetmenin kavurucu gazabından kaçamıyordu. Gin ile göz göze geldi ve onu takip etmesi yönünde bir işaret yaptı, mekanizmaya daha çok yaklaşmaya başlamışken.

"Şu zımbırtı her ne ise alacağımızı alıp gidelim artık." dedi. Attığı her adımda biraz daha incelemeye başladı önündeki manzarayı. İki gün önce takım parşömenlerini kurtarmak adına belki de bir hayatı söndürmüştü. Bugün ise sahip olduğu sınırsız gücü baskılayarak köydaşlarını asla kazanamayacakları bir savaşla yüz yüze bırakmıştı. Dışarıdan bakılınca eğlenceli gibi duruyor oysa ki. Ringo da böyle yaklaşacaktı. Hiç pişmanlık duymuyormuşcasına, sallamayacaktı. Gülümsemeye başladı. Sanki hiç burukluk hissetmiyormuşcasına. Ancak işin özü bundan çok uzaktaydı.

Parşömeni almanın yolunu bulunca vakit kaybetmeden onu alacak ve ilerlemeye başlayacaktı ekibiyle. Gin yolun bir kısmına kadar parşömeni taşımakta onlara yardım edebilirdi. Onun süresi dolunca bir adet Karasu Bunshin klonu oluşturur ve hem Haru, hem de Ringo için yolculuğun kalanında destek olabilirdi. Aklından geçen, yerde yatan arkadaşlarının yüzüne bakmadan burayı hemen terketmekti.

Gülen suratının altında buruk bir gurur yatıyordu oysa.