RPGTürk

Ormanın nispeten dış kısımlarında vakit geçiriyorsun. Saatler ilerliyor. Hava karardıktan bir süre sonra, ormanın iç kesimlerinde yer alan Yeşil Takım Üssü yakınlarına gidiyor ve erketeye yatıyorsun olası bir hareketliliği kaçırmamak adına. Ay ışığı alanı aydınlatıyor olduğu için görüş açın kötü değil. Konumun yanmış ağaçlık alanın batısındaki nispeten sağlam bölge. Yeşil Takım Üssü kuzeybatında yer almakta.

Durumun hala oldukça kötü. Profesyonel bir tıbbi müdahaleye ve uzunca bir istirahate ihtiyacın olduğu aşikar.

Bekleyişin uzun sürmüyor. Sana göre doğuda, içinde bulunduğun ağaçlık alanın sınırında aniden büyük bir sis bulutunun belirdiğini görüyorsun. Devamında, bu sis bulutunun arasından devasa bir fil fırlayıp ilerlemeye başlıyor. Filin kafasının üzerinde bir shinobi durmakta. Fil bir süre ilerledikten sonra üsse tam girmeden duruyor. Kabaca boş alanın ortasında bulunan yıkıntıların 25 metre kadar önünde. O yıkıntıların tepesinde oturan Haru'yu hayal meyal uzaktan seçebiliyorsun. Defansif bir pozisyona geçmiş durumda. Kayalık ve fil, kuzeydoğunda yer almaktalar. Uzakta olsa da, tüm dikkatini oraya verdiğin için filin tepesindeki shinobinin alana doğru bağırdığını işitiyorsun: "Selam! Güzel bir gece! Size bir teklifte bulunmaya geldim! Dinlemeye teşebbüs ederseniz tabii!"

Yarı ölü bir vaziyette yeşil takımın üssüne dönmemin tek bir sebebi var, Usagi-san'ın ölmeyeceğinden emin olmak. Açıkçası ilk başta buraya gelmeyi düşünmüyordum fakat dinlenirken bir anda bu düşünce aklıma geldi. Diyelim ki kazara Usagi-san hayatını kaybetti, ne yapacağım? Sutashika-san'ı bulmak için en az birkaç yıl boyunca onu aramam gerekecek. Hadi buldum, kınımın hala onda olma ihtimali milyonda birden daha az olacak. Hem köyümden bir shinobi olan Usagi-san öldüğü için üzülecek, hem de kınımı kaybedeceğim. Elbette bu dediğimin gerçekleşeceğini sanmıyorum, belki milyonda birden bile daha ufak bir ihtimaldir ama ya gerçekleşirse? Bütün bunları düşündükten sonra buraya gelmesem ve Usagi-san'ın hayatını kaybettiğini öğrensem yıkılırdım... Tabii bütün bu düşüncelerin yanında bir de merak duygum var. Birilerinin burayı ziyaret edeceğini adım gibi biliyordum çünkü bu üste iki adet parşömen bulunuyor. Son gün yaşanacak bu güzel çekişmeyi izlemeden edemem. Hem işler kızışırsa ufak bir ihtimal de olsa tarafları engelleyebilirim... Açıkçası bundan pek emin değilim. Kendimi zorlarsam kısa bir süreliğine yarı düzgün bir şekilde hareket edebileceğimi biliyorum fakat ne kınım, ne de kılıcım benimle. Yani olası bir dövüşe karışırsam yaşama ihtimalim milyonda bir falan... Gerçi kimin umurunda ki? Gözlerimin önünde birisi ölecek ve ben engel olmayacak mıyım? Gerekirse hayatımı ortaya koyacak ve kesinlikle buna engel olacağım.

Güzel sayılabilecek bir konumda olayları izlerken filin üzerinde üssün içerisine giren birilerinin sesini duydum. Bir teklifi olduğunu söylüyor fakat yeşil takımın bunu umursayacağını sanmıyorum. Büyük ihtimalle şimdiden etrafını çevirmişlerdir. Umarım dövüş fazla şiddetlenmeden sıkıntılarını halledebilirler. Şimdilik izlemeye devam edeceğim.

Bulunduğun pozisyondan kıpırdamayarak olayları takip etmeyi sürdürüyorsun. Kayalıkların üzerindeki Haru, fil ve üzerindeki shinobinin silüetlerini ve hareketlerini kabaca görebiliyorsun bulunduğun yerden. Saklanma konusunda pek iyi olmamana rağmen henüz farkedilmiş değilsin. Ancak yapacağın olası bir hamle veya hareketin farkedilme ihtimalinin yüksek olduğunu biliyorsun.

Filin üzerindeki shinobi, sen dinlemeyi sürdürürken konuşmaya başlıyor: "Konuşabilmeyi başardığımıza sevindim. Genelde pek fırsat olmuyor buna. O halde dinleyin. Teklifim basit aslında. Parşomenlerinizden birini bana verin, sulh içinde ayrılalım. Direnirseniz tüm parşomenlerinizi almam gerekecek. Son gecedeyiz. Alandaki pek çok kişinin, ve pektabii sizin de, iyi durumda olmadığınızın farkındayız. Ancak bizde bir iryou-nin var. Yaralı ya da yorgun değilim. İlk günün sabahıyla şu anki halim arasında neredeyse fark yok. Üstüne üstlük bir avantaj olarak neler yapabildiğiniz konusunda bolca bilgiye sahibim. Üçünüzü de indirebileceğime aşağı yukarı eminim."

Hafifçe duraksıyor. "Ee? Ne diyorsunuz?"

Mor takımdan gelen çocuğun sözleri gerçekten de çok mantıklı. Diğerlerini bilmem ama Usagi-san'ın pek iyi bir durumda olduğunu düşünmüyorum. Her ne kadar uzunca bir süredir dinleniyor olsa da onu karnından kestim, tam performansıyla dövüşemeyeceğine adım gibi eminim. Elbette benden onlarca kat daha iyi bir durumdadır fakat mor takımdan gelen, devasa bir fili olan arkadaş kadar iyi durumda değildir... Devasa fil... Hmm... Tamamdır kararımı verdim, sınavdan sonra o fili sevmeye gideceğim. İlk defa canlı bir fil görüyorum ve garip bir şekilde tatlı gözüküyor. Elbette Sutashika-san seviyesinde bir tatlılık değil fakat kendine has bir cazibesi var. Sınav bittikten sonra kesinlikle gidip bu istekte bulunmam gerekiyor.

Mor takımdaki arkadaşın yaptığı konuşmayla birlikte iki adet parşömene sahip olduklarından emin oldum. Yoksa sadece bir parşömeni almak istemesinin nasıl bir anlamı olabilir ki? Yaptığı konuşmaya bakarsak Usagi-san haricindeki kişilerin de pek iyi durumda olmadığını varsayabiliriz. Demek ki dün, ortada yaşanan parşömen savaşında karşılaşmışlar. Acaba Ryoken-san nasıl? Umarım benden daha iyi bir durumdadır, kendini zorlayıp kalıcı bir hasar almasından endişeleniyorum. Ryu-san için pek endişelenmiyorum, büyük ihtimalle bir şeyi yoktur. Garip bir şekilde hiçbir zaman başına bir şey gelmiyor.

Şimdilik izlemeye devam edeceğim. Aslında büyük ihtimalle bütün gece izleyeceğim fakat şimdilik demekte fayda var, işler kızışırsa ortaya atlamam gerekebilir.

Olduğun yerde kıpırdamadan izlemeyi ve dinlemeyi sürdürüyorsun. Bu esnada önce Haru, ardından filin üzerindeki shinobi konuşuyorlar.

"Anlamadım... Cam Kristal'in bizde olduğunu bildiğini sanıyordum. Neler yapabildiğini biliyorsun sanıyordum. Usagi-san öyle söyledi. Biz camı kullandıktan hemen sonra öğlen toz olduğun gibi toz olacaksın. Bize camı kaybettirmekten başka bir şeye yaramayacak bu. Bundan bir çıkarın olmamalı. Bizi camı kullanmak zorunda bırakma, Ryobe. Öğlen tentede olmasaydık Ishi'liler seni öldürmek için tereddüt etmeyeceklerdi. Bu kavgaya gerek olmadığını düşünüyorum."

"Bugünkü hengame esnasında camı kullanmadığınıza inanmak açıkçası zor, kunoichi-san. Ama diyelim ki kullanmadınız, dediğin gibi; benim buradan kaçmam çok kolay. Hayatımı tehlikeye atacak herhangi bir şey söz konusu olamaz. Size camı kullandırtma riskini ben göze alabilirim, en nihayetinde yegane amacım buradan bir parşomenle ayrılmak. Ancak yüzde yüz başarmak gibi bir gayem de yok. Bunu terazi gibi düşünebilirsiniz, benim olası kazancım olası kaybıma göre çok daha ağır basıyor. Dövüşsek de, dövüşmesek de. Sana katılıyorum. Bu dövüşe gerek yok. Özellikle ben karşı taraftaysam. Hele ki etrafta sizi harcamayı bekleyen bu kadar çok akbaba varken. Kaç kişi, Touma?" Halihazırdaki seslerden farklı olarak, üçüncü bir ses duyuyorsun. Daha derinden, daha tok: "Sekiz." Bunun fil olduğunu tahmin etmen zor olmuyor. Ardından Haru'nun Ryobe olarak hitap ettiği shinobi yeniden konuşuyor: "Çokmuş... İkisi sizden deseeek." Sessizleşiyor.

Hmm... Fark edildiğimize göre sanırım burada daha fazla işimiz kalmadı. Yani zaten pek bir şey yapabilecek halim yok ve tamamen sürpriz bir saldırıyla olayları durdurmayı planlıyordum. Tam olarak yerim bilinmese dahi, ki bence biliniyordur, varlığım bilindiğinden ötürü herhangi bir müdahalede bulunamam. Artık gerisini Usagi-san ve Sutashika-san'a bırakıyorum. Üssün dışarısına çıkarak dinlenebileceğim bir yer bulacak ve orada sınavın sonlanmasını bekleyeceğim.

Sessizce, kimse tarafından farkedilmeden alandan uzaklaşıyor ve ormanın dışına çıkıyorsun. Güneşin doğuşunu ve sınavın bitişini beklemek için güvenli bir noktada sızıp kalıyorsun.