RPGTürk

Chisa, temkinli ilerleyişini sürdürüyor. Kısa bir süre sonra görmüş olduğu geniş açıklığa ulaşacağına emin. Tam bu esnada, sağ arkasından işittiği sesle vücudunu hazır konuma geçiriyor ve refleksif olarak bir eli katanasının kabzasına uzanıyor.

"İsteseydim şimdiye kadar ölmüştün, biliyorsun değil mi?" Tehditkar ses, 20-25 metre kadar uzağından, yeşil ağaçların yeniden başladığı noktadan gelmekte. Ağaçların arasında sarı saçlı, tanıdık bir kunoichiyi seçebiliyor. Bu, köydaşı Kita Usagi'den başkası değil. Göz göze geliyor ikili. Chisa, Usagi'yi görmesiyle birlikte herhangi biriyle karşılaştığı zaman yapacağına karar verdiği şekilde elini kılıcından çekiyor ve kunoichiye doğru sallamaya başlıyor selam verircesine. Başını hafif sağ omzuna doğru eğip yüzündeki tehditkar ifadenin yerine alaycı bir tavır takınırken sözlerini sürdürüyor Usagi: "Kotegawa Chisa-chan!"

---

Usagi-san'ı gördüğüm anda suratıma kocaman bir gülümseme yerleşti. Olabildiğince hızlı bir şekilde elimi kaldırdıktan sonra dostane bir şekilde ona sallamaya başladım. Onunla karşılaştığım için gerçekten de mutluyum! Ishigakure'deyken ismini bir çok kez duymuştum fakat hiç muhabbet etme, birbirimizi tanıma fırsatımız olmamıştı. Umarım bugün bu şansa erişebiliriz, hatta kim bilir belki arkadaş bile oluruz.

Usagi-san'ın suratındaki alaycı ifadeyi gördüğüm anda elimi sallamayı kestim, iki elimi ağzımın yanına siper ettim. "O halde beni öldürmek istemediğin için teşekkür ederim Usagi-san!" Parıldayan gözlerimi üzerinden çekmeden devam ettim. "Buraya sıkıldığım için geldim, sizinle dövüşmek gibi bir niyetim yok! Hatta aksine sohbet etmek istiyorum." Konuşmamı bitirdikten sonra siper ettiğim ellerimi aşağıya indirerek ondan bir cevap beklemeye başladım. Bu saatten sonrası bana ne kadar inanmak istediğiyle alakalı. Bana saldırmayı tercih ederse yapabilecek bir şeyim yok, kaçarım. Dün katanamı herhangi bir Ishigakure shinobisine doğrultmayacağıma dair yemin etmiştim, bunu bozmaya da niyetim yok.

Chisa'yı köyden az çok tanıyordu. İsmini daha önceleri duymuştu. Beyni onu yanıltmıyorsa chuunin sınavında da birlikte görev almışlardı. Bu kadar canayakın birisi olduğunu tahmin etmiyordu. Yine de, herhangi tehditkar bir hava almamış olması Usagi için şimdilik Chisa'nın dediklerine inanmaya itiyordu. Sonuçta buraya dev bir golemle gelmemişti. Ya da kocaman bir elektrik topu ile selam dememişti. Bu sebeple sadece konuşmaya gelmiş olabileceğine inanmaya başlamıştı. Hem köydaşına inanmayacaktı da kime inanacaktı ki?

Chisa'nın konuşmasını bitirmesini ve ellerini aşağıya indirmesini izlemişti sakince. Bu sırada ise kafasında belli başlı bir kaç plan geçmişti. Bu planlar genellikle Chisa'nın saldırması durumunda neler yapabileceği ile alakalı olsa da, herangi bir saldırı almayacağına olan inancı bu planları kafasından silip atmasına izin vermişti. Bu süre zarfında da neler söyleyeceğini az çok düşünme fırsatı olmuştu. Chisa cümlelerini bitirdikten sonra baştan aşağıya süzecekti. Ardından sağ omzuna yatırdığı kafasını doğrultup hafifçe geriye atarak derin bir nefes çekecekti burnundan. Yaralarının el verdiğince doldurabildiği ciğerlerindeki nefesini ağzından hızlıca dışarıya verdikten sonra konuşmaya başlayacaktı. "Madem sohbet etmeye geldin, aklında sohbet konusu da vardır. Değil mi?" Şimdilik amacı sadece olup bitenleri izlemek olacaktı. Herhangi bir saldırı düşüncesi yoktu köydaşına karşı. Lakin tedbirini elden bırakmaya da niyeti yoktu.

Konuşmanızı sürdürüyorsunuz, ortamda bir değişiklik yok. Aranızdaki mesafe hala aynı.

Usagi-san'ın agresif bir tavır sergilemiyor oluşu beni aşırı derecede mutlu etti. Yani pek tanımadığın bir insanın, sınavın yedinci gününde üssünüze gelmesi ve dövüşmek istemiyor olması pekte inandırıcı değil. Açıkçası ikna etmenin bayağı zor olacağını düşünmüştüm. Sanırım bugün garip bir şekilde şanslıyım.

Şimdi gelelim Usagi-san'ın parmak bastığı oldukça önemli olan noktaya, ne konuşacağız? Açıkçası bunun hakkında hiç düşünmemiştim, düşünmeme de lüzum yok gibi hissediyorum. Sonuçta havadan sudan konuşmaya geldim buraya, gizli devlet sırlarını tartışmaya değil. Yine de biraz düşünmekte fayda var, gelecekte arkadaşım olabilecek birisini yüzüstü bırakmak istemiyorum.

Yaklaşık beş saniye boyunca sessizliğimi koruduktan sonra hafif mahcup olmuş bir surat ifadesiyle konuşmaya başladım. "Şey buraya gelirken ne hakkında konuşacağımızı düşünmemiştim de..." Birkaç saniye daha bekledim, sonrasında cesaretimi toplamayı başardım ve devam ettim. "Çok fazla arkadaşı olan birisi değilim, o yüzden böyle şeylerde pek iyi değilim." Cümlelerimi bitirdiğim anda beynimde şimşeklerin çaktığını hissettim. Suratımda kendimle gurur duyduğumu belli eden bir ifade yerleşirken ağzımı bir kez daha açtım. "Nasılsın?"

Chisa'nın cümlelerine başlaması ile bir şeylerden şüphelenmeye başlaması aynı anda olmuştu neredeyse. Konuşmak için bu kadar yol sarf eden birisinin ne konuşacağını düşünmemiş olması, ya da belirli bir konu üzerinde konuşmak istememesi Usagi'nin beynindeki kıvrımları çalıştırmaya başlamıştı. Chisa'yı önden belirgin bir şekilde gönderip, takım arkadaşları gizlice bir şeyler planlıyor olabilirdi. Ya da farklı bir takım tamamen şans eseri olarak buraya gelmiş, Usagi ve Chisa boş boş konuşurken gizlice bir şeyler çevirebilirdi. Usagi ise buna izin vermeyi düşünmüyordu. Çıkış yolu araması için de pek fazla yol düşünmesine gerek olmamıştı.

Chisa'nın cümlelerini bitirmesini bekledi başta. Son sorduğu soru karşısında yüzüne oturan alaycı gülümseme ile birlikte tek kaşının kalkmasına engel olamamıştı. Bir şeyler söylemeden önce kafasını biraz boşaltmalıydı öncelikle. Baş parmağını ısırıp bulunduğu yere çağıracaktı Suta'yı. Tehditkar bir pozisyonda çağırmayı düşünmüyordu. Suta geldiğinde ise ondan isteyeceği şey belliydi. "Hoşgeldin dostum. Senden bir iyilik isteyeceğim. Ben bu pembiş ile konuşurken sen üssümüze sızmaya çalışan birileri var mı yok mu kontrol edebilir misin? Herhangi bir şey bulman durumunda gelip beni bilgilendirebilirsin." Suta'ya sözlerini sarf ettikten sonra bakışlarını tekrardan Chisa'ya çevirecekti. "Senden şüphelendiğimden değil, başkalarından şüphelendiğimden. Anlarsın ya." Cümlesinin sonuna alaycı bir nefes verme işlemi iliştirdikten sonra devam edecekti konuşmasına. "O kadar yolu konuşmak için geliyorsun ama konuşacak bir şeyin yok öyle mi?" O an bulunduğu yere oturacaktı yavaşça bu süre zarfında. Karşısındaki shinobiden korkmasını gerektirecek hiçbir durum yoktu Usagi için. Bunu Chisa'ya da hissettirmek istemişti. Bağdaş kurarak oturduktan sonra son cümlesini de kuracaktı şimdilik. "Standart."

Usagi, Chisa'nın laflarını dinledikten sonra elini ağzına götürüyor baş parmağını ısırmak adına. Bu noktada, Chisa'nın ensesinin arkasındaki tüyler kabarıyor. Bir efsanevi yaratık çağıracağını az çok anlamış oluyor. Eğer bir şey yapmayacaksa, Usagi hayvanı çağıracak gibi görünüyor.

Usagi-san beni dinledikten sonra elini ağzına doğru götürmeye başladı. Vücudumda hissettiğim irkilmeyle birlikte efsanevi bir yaratık çağıracağını da anlamış oldum. Daha önce de defalarca kez efsanevi yaratıklarla karşılaşmış olmama rağmen ilk defa böyle hissettiğim için biraz tedirgin oldum. Karşılaşacağım yaratık akla hayale sığmayacak derecede güçlü olabilirmiş gibi hissediyorum. Yine de Usagi-san'a güveniyorum. Her ne kadar birkaç saniye önce tam anlamıyla tanışmış olsak da durduk yere bana saldırmayacağına eminim. O yüzden hiçbir şey yapmadan bekleyecek ve çağıracağı yaratığa bakacağım. Kim bilir belki de güçlüden ziyade tatlı bir hayvanla karşılaşırım.

Usagi, Suta'yı çağırıyor. Bir duman bulutunun arkasından beliren siyah ve büyük panter, önce Chisa'ya doğru hırlıyor. Ancak Usagi'nin sarf ettiği laflardan sonra hemen yatışıyor. Suta sadece "Tamamdır. Birisini görürsem sinyal veririm." diyor, ardından son bir defa Chisa'ya bakıp hırladıktan sonra tempolu bir yürüyüş ile ortamdan uzaklaşıyor. Usagi ardından bulunduğu yere çöküyor.

Aranızda hâlâ 20 küsur metre mevcut. Suta ise sizden uzaklaşmış, üssün kabaca merkezi olarak kabul edilebilinecek taş ve kaya yığınlarının olduğu yere doğru ilerliyor durumda.

Karşımdaki kadının elinin yere değmesiyle birlikte ortaya çıkan duman bulutu vücudumdaki bütün tüylerin diken diken olmasına neden oldu. Hissettiğim tereddüt rahat bir şekilde gözlerimden anlaşıldığı sırada ise dağılan duman bulutunun içerisinde bir çift mavi göz gördüm. Bir yıldızı andıran bu gözleri gördüğüm anda gözlerimdeki tereddüt dolu ifade ortadan kalktı ve donakaldım. Usagi-san konuşmasını bitirene kadar bu şekilde bekledim. Sonrasında kalbim göğsümden çıkmak istercesine atmaya başladı. Tam bu anda da suratımdaki ifade değişti. Öncelikle dudaklarım yanaklarıma doğru açıldı, sonrasında gözlerim parıldamaya başladı. Hayvanın gidişini gördüğüm anda elimi onu tutmak istercesine ileriye doğru uzattım ve bir adım attım. Lakin sonrasında bunun için çok geç kaldığımı fark ederek elimi indirdim. Bakışlarımı hızlıca Usagi-san'a çevirdim. "Usagi-san! Dostunun adı ne? Hayatımda gördüğüm en ama en ama en tatlı kediydi! Onunla nasıl tanıştın? Nasıl birisi? Lütfen sorularımı yanıtlayabilir misin? Gerçekten de merak ediyorum! Bir de sakıncası yoksa geri geldiğinde ona dokunabilir miyim? O kabarık tüylere ellerimi daldırmak istiyorum!"