RPGTürk

Tarihçe;
Babam küçüklüğümde bana pek bilgi vermemiş olsa da, sonradan klan hakkında bir çok bilgi sahibi olmayı başardım. Özellikle güçlerimin aktif hale gelmesi itibari ile hem bana gerekli bilgiyi verdi, hem de elindeki az sayıda kalan kaynağı okumama izin verdi. Talihsiz bir zehirlenme hadisesine tanrının küçük bir "dur!" demesi diyebiliriz Kasumikage klanı için. Zira bu zehirlenme klana sahip oldukları zehir gücünü bahşetmiş. Yıllar boyu bu güçleri şekil değiştirmiş olsa da, temelinde sabit kalmış ve klan üyelerinin kendilerine "zehirbaz" demesine yol açmış. Ben de bir zehirbaz olmayı amaçlıyorum. Ancak daha ilerleyecek çok uzun bir yolum var.

Kasumikage klanının geçmişinde Kirigakure'den başka bir köy olmamış. Hayatlarını tamamen Kirigakure'yi ve halkını korumak için harcamışlar. Kısmen sonlarının gelmesine de aynı amaç sebep olmuş.

Klan oluşumu hakkında detaylı bilgi için;
[Kasumikage] Sisteki Gölgenin Oluşumu

Kekkei Genkai;
Dokuton, Kasumikage klanı tarafından güçlerine bir kimlik kazandırma amacı ile seçilmiş olan kelimedir. Mod, bu Kekkei Genkai'yi klan üyelerine bahşeder.

Bu Kekkei Genkai, klan üyelerinin derilerinin altında sahip oldukları özel hücreler sayesinde porlarından mavi tonlarında yapışkanımsı bir zehir salgılayabilme özelliği verir. Bu salgılanan zehir daha sonra chakra aktarılarak sertleştirilebilir.

Kişi minimal bir odaklanma ile vücudunun istediği herhangi bir bölgesindeki porlardan dışarıya bu zehri salgılayabilir. Zehir bir, bir buçuk saniye içerisinde bir eli tamamen kaplayabilecek bir hızda dışarıya yayılır. Alan büyüdükçe kaplama süresi artar. Salgılanan sıvı miktarı kadar chakra harcanması gerekir ancak bu miktar çok yüksek değildir. Salgılanan sıvı balımsı bir kıvamdadır ve dokunulduğunda yapış yapış hissettirir. Zehrin çokça salgılanması kişiyi susatmaya başlar ve dehidrate eder. Vücudunda yeterince su bulunmayan kullanıcılar zehir salgılayamaz.

Kullanıcı eğer isterse sıvıyı yaymak yerine bir yerde toplanarak damlamasını sağlayabilir. Kullanıcı ile temasını kaybeden sıvı, eğer birisinin vücudu içerisine girmemişse iki - üç dakika içerisinde tüm özelliklerini yitirerek buharlaşır ve kaybolur. Kullanıcının derisi ile teması devam eden zehir genelde kurumaz veya buharlaşmaz ancak ve yapışkan doğası sebebi ile hareket sırasında sağa sola saçılmaz. Aşırı hızlı veya ani hareketler sırasında dağılma ihtimali vardır.

Kullanıcı eğer isterse refleksif bir odaklanma ile vücudunun herhangi bir bölgesine yayılmış olan ve onunla temas halinde bulunan sıvıyı sertleştirebilir. Bu odaklanma kullanıcı için çok rahat ve ani bir şekilde gerçekleştirilebilir, bir uzuv kullanılıyormuş gibi hissettirir. Sertleşen sıvının mavi tonlarının arasına gri haleler karışır. Sertleşen sıvı esnek olmadığından özellikle eklemleri kaplıyorsa kullanıcının hareketlerini kısıtlama ihtimali vardır. Zehrin sert tutulması için minimal de olsa bir chakra harcanması gerekmektedir. Bu chakra kesildiği anda zehir gri halelerini kaybeder ve tekrar sıvı formuna döner.

Sertleşen sıvı bulunduğu bölgeye yapılacak olan ezici ve kesici darbelere karşı iyi bir koruma sağlar, ancak delici darbelere karşı olan savunması ortalama bir seviyededir. Genelde tek bir darbeden sonra parçalanarak zırh dağılır ve kullanıcının derisinden ayrılır. Bu parçalar tekrar sıvılaştırılamaz ve kısa bir süre sonra yok olur.

Zehrin bu sertleşme özelliğine klan arasında "Kyosui no Yoroi" adı verilir ve bir teknik olarak sınıflandırılır.

Salgılanan sıvının zehir özellikleri gerçekten hafiftir. Bir rakibi etkileyebilmesi için içilmesi veya açık yaradan bulaşması gerekmektedir. Yaralardan içeri girerse yanma hissi oluşturur. İçilirse bu yanma midede ve vücudun genelinde rastgele yerlerde görülür. Zehir daha fazla nüfuz ederse kademeli olarak etkileri artar ve sırasıyla bulanık görme, gözlerde kuruluk, baş dönmesi, baş ağrısı, kusma ve bayılma semptomlarına sebep olur. Zehrin açık yaradan sisteme yayılma hızı, içildiği durumlara kıyasla daha yüksektir. Zehir direkt olarak bir canlıyı öldüremez.

Zehir kullanıcıyı etkilemez ancak başka bir Kasumikage'nin zehrine karşı koruma da sağlamaz. Bunun sebebi olarak kişide bulunan özel hücreler gösterilebilir. Bu hücreler zehir salgıladıkları gibi bu zehrin panzehrini de salgılamaktadırlar, ancak bu panzehir sadece kullanıcının zehri için geçerlidir.


İşleyiş;
Kasumikage klanı hiçbir zaman kalabalık bir klan olamamış. Bunun en temel sebebi ise klan güçlerinin suikast görevlerinde çok kullanışlı olması ve Kirigakure'nin, üyeleri Hunter-Nin olarak kullanma politikası kabul edilmiş.

Az sayıdaki klan üyeleri, liderlerini hep oylama yöntemi ile seçerlermiş. Lider/Yönetici ölmedikçe ya da görevi bırakmadıkça değiştirilme gereği duyulmazmış. Babamın aktardığına göre şu ana kadar 13 tane klan lideri olmuş. 13. Lider Kasumikage Yamamoto, yani babam bilinen son lider durumundaymış. Benim, babam tarafından 14. Lider seçilmiş olmam sadece aramızda bir ünvan... Klan tarihi boyunca yöneticilere, kabzasının altında klan sembolü olan bir katana verilmiş. Özel bir katana değil, sadece sembolik bir güç belirticisi. Katananın kırılmasına sebep veren yöneticiler bile olmuş babamın söylediklerine göre. Önemli olan kabzanın kendisi olduğu için hiç bir zaman sorun olmamış bu durum.

Babam katanaya "Kitsune" adını vermiş. Savaşta ölen dostu yüzünden bu ismi seçtiğini söylemişti. Kılıcın kınındaki mavi kürkün de gerçek Kitsune'nin kürkü olduğunu söylemişti.

4. Büyük Ninja Savaşı ve Çöküş;
Savaş belkide ninja dünyasında en çok Kasumikage klanına zarar vermiş. Çünkü Kirigakure yönetimi ve ordu kumandanlarının aldığı kararlar neticesinde düzenli olarak savaşın ön cephelerinde savaşmak zorunda kalan Kasumikage klanı çok fazla üye kaybetmiş. Zaten çok kalabalık olmayan klan, bu kadar kaybın üzerine yok olma tehlikesi ile karşı karşıya iken babam, en son kardeşinin, kendisinden uzakta, başka bir cephede ölmesi ile beraber büyük bir karar almak zorunda kalmış. Klanın dağılma işlemini başlatmış. Savaşın bitişi ile beraber henüz ordular köylerine dönmemişken kalan tüm üyelerle toplantı yapma şansı elde etmiş babam. Kirigakure'yi terk edeceklerini ve dağılacaklarını emretmiş. Özellikle dağılmak zorundalarmış çünkü köy dışı bir şekilde klanın varlığını devam ettirirler ise kaçak oluşum olarak köye düşman olma ihtimallerinin bilicindeymiş... En azından babam bu ihtimali düşünmüş... Zaten çok az kişi kalmışlarken bir köye düşman olmak tamamen Kasumikage soyunu kuruturdu yüksek ihtimalle...

Köy kayıtlarında Kasumikage'ler hakkında nasıl bahsedildiğini babam da bilmiyor, ben de... Ancak babam halen yaşadığı için köy tarafından "Kaçak" olarak damgalanmadığını düşünüyor.

Hayatta en saygı duyduğum iki insandan biri. Onun hakkındaki çoğu şeyi 20 yaşıma kadar bilmeden yaşadım. Bana hayatını anlattığında büyük bir şok olmuştu. Zor bir hayat yaşamış ve zor kararlar almak durumunda kalmış. Bunların hepsi saygımı daha da arttırıyor kendisine. Kendimi bildim bileli emekli bir shinobi babam. Hiçbir zaman tam ve gerçek gücünü görmedim. Ancak, katana kullanmayı ve Shigure stilinde ustalaşmayı öğrenmemde çok yardımı dokundu. Şu anda da bir Zehirbaz olabilmem için vaktini olabildiğince bana yardımcı olarak geçiriyor. Emekli geçirdiği bunca zamana rağmen bana halen bir şeyler öğretmekte bu kadar başarılı ise, gücünün tepe noktasında yaşadığı zamanlar nasıldı çok merak ediyorum.

Ev sınırlarının dışına çıkmayı pek sevmez. Buna rağmen benimle Otonashi düzlüklerinde antrenman yapmaktan zevk alır. Çoğunlukla meditasyon yapar. Bu alışkanlığı annemden kazandığını anlatırdı hep. Senseim ve takım arkadaşımı kaybettiğimde hem bana hem de Sakuma'ya çok yardımcı olmuştu. O zamanlar anlamalıymışım aslında... Sevdiklerimi kaybettiğim zaman bana yardımcı oluşu, kendisinin de böyle tecrübeler yaşadığının kanıtıydı resmen. Asla anlayamamışım...




Babamla evlenmeden önce Nirayaki soyadına sahipmiş annem. Sonrasında Kasumikage olmuş. Kusagakure'de doğmuş ve burada yetişmiş bir kunoichi kendisi. Genjutsu ve Ninjutsu bilgisi pek gelişmiş değil. Çocukluğundan beri çeşitli taijutsu stillerinde ve taijutsu silahlarında ustalaşmaya başlamış. En büyük tutkusu ise katana kullanımı ve Kendou stili üzerine olmuş. Bir açıdan babam gibi, hatta daha çok benim gibi. Tamamen onların çocuğu olduğumu hissediyorum bunları düşündükçe. Annemi şu ana kadar katana düellosunda hiç ama hiç yenemedim. Hatta karşısında baskı bile kuramadım. Beyaz kınlı, yeşil demirli bir katanaya sahip. Bir gün o katanaya sahip olmayı çok istiyorum.
Kendisi babamı bundan yıllar önce köye getiren kişi. O zamandan beri mutlu bir ilişkileri var. Akademide öğrencilere kenjutsu dersleri veriyor. Bu sebeple kendisine, Kusagakure sokaklarında görenlerin selam vermesini sağlayacak kadar saygı duyuluyor. Her zaman beyaz giyiniyor çünkü kıyafetlerinin, ten rengi ve kar beyazı saçları ile uyumlu olmasını çok seviyor. Meditasyona özel bir ilgisi var. Sakin kişiliğini buna borçlu olduğunu bol bol dile getiriyor ve bana da meditasyon yapmam konusunda ara sıra baskı yapıyor. Babamı ele geçireli çok oldu. Beraber evin bahçesinde bol bol meditasyon seansları yapıyorlar. Bana Kendou stilini öğretmeyi çok istiyor. Ancak diğer öğrenmek istediğim teknik ve stillerden dolayı ona vakit ayıramıyorum. Umarım bir gün bu isteğini yerine getirmeyi başarırım.

Ailemden sonra olduğum kişiye dönüşmemdeki en büyük etkiye sahip kişi... Kusagakure Takım 4 olarak ilk tanıştığımız gün dün gibi aklımda. İçimdeki heyecanı asla unutamıyorum. En korktuğum şeylerden birisi; Katı ve aşırı kuralcı bir takım kaptanına denk gelmekti. Aoba-sensei ile tanıştığım anda ise korkularım kaybolmuştu. Aşırı anlayışlı ve sevecen birisiydi kendisi. Tüm takım ile özenle ilgilenirdi. Onun yanındayken istemsizce kendinizi güvende hissederdiniz. Kendisini talihsiz bir şekilde kaybettiğimde büyük bir yokluğa düşmüştüm. O talihsiz görev bu yüzden hayatımda kara bir anı olarak yer etti. Sakuma ile elimizden hiçbir şey gelmemiş olması halen kötü hissettiriyor. Ancak shinobi hayatının tehlikelerle dolu olduğunun bilincindeyim. Uzun süre yas tutmadım arkasından. Acımı da onunla beraber mezarlıkta bıraktım. Halen mezarını ziyarete giderim. Hayatımdaki gelişmeleri ona anlatmayı seviyorum. Bana öğrettiği dersleri, takım olarak çıktığımız görevleri ve kurulu düzenimizi çok çok özlüyorum. Bazen mezarının başında oturmuş, ona hayatımdaki gelişmeleri anlatırken sanki arkamda beni izliyor ve dinliyormuş gibi hissediyorum. Vücudu bu dünyadan göçeli çok oldu ancak varlığı ile bana güç vermeye devam ediyor.









Bir zamanlar en yakın dostum olan kişi. Şu anda onunla geçirdiğim günler, yavaşça silinmekte olan anılar resmen. Aoba-Sensei ile aynı görevde kaybettim dostumu. Halen yaşıyor olmasını çok isterdim. 20 yaşımıza bastığımızda beraber gidip sarhoş olduktan sonra düello yapma gibi saçma bir sözümüz vardı. Tutamadık bu sözü. Aynı Aoba-Sensei gibi Rei'nin de mezarını ziyaret ediyorum elimden geldiğince. Yaşadıklarımı ona anlatmayı seviyorum. Bir yerlerde bana destek oluyormuş gibi hissetmemi sağlıyor. Taijutsu konusunda kendimi geliştirecek hevesi hep onun sayesinde bulmuştum. Gerisinde kalmak istemiyordum hiçbir zaman. O ise ölümüne kadar hep benim önümde bana yol açan ortağımdı.













Takım 4'ten geriye kalan tek arkadaşım. Sakuma ile o vahim görevde, farklı yöne giderek hayatımızı kurtarmıştık adeta. Belki de takım arkadaşlarımızın hayatlarını ellerinden almıştık. Cevapsız bir soru... Hiçbir zaman öğrenilemeyecek. Üzücü hadiseden sonra Sakuma ile daha da yakınlaştık. O zamandan beri sanki "Kader Dostu" konumundayız. Sıkıntılı bir aile yaşamı var. Benimle beraberken sorunlarının birazda olsa geride bırakabildiğini hissedebiliyorum. Arkadaşlığımızın ona yararlı olduğunu hissedebiliyorum böylece.
Aoba-Sensei, çalışmalar ve görevlerde hep Sakuma ile takım yapardı beni. Sebebinin ise elementlerimiz olduğunu söylerdi. Sakuma, katon, ben suiton kullanıcısıyım. İki büyük zıtlık. Beraber çalışabilirsek çok başarılı bir takım olacağımızı söylerdi. Öyle de yaptık bu zamana kadar. Şimdilik kötü bir iş çıkarmadık. İki zıt güce sahip olsak bile birbirimizi söndürmeden yaşıyoruz...
Ayrıca Sakuma benim içki partnerim. Her ne kadar alkol alması yasalar gereği legal olmasa da, onunla içmeyi seviyorum. Eğlenceli oluyor...
Sakuma ile aramızdaki ilişkinin Riaru kuvvetleri ile yaşanan savaş sonrasında tamamen değiştiğini de belirtmek isterim. Maalesef o savaş sonrasında ikimiz de psikolojik olarak çok hasar gördük. İlk başta kendimizi eski halimize getirmeye çalışsak da maalesef Sakuma bunu başaramadı. Artık eskisi gibi aktif olarak görevlerde yer almıyor. Uzun süredir onu görmedim bile. İyi olduğunu ve yaşamaya devam ettiğini biliyorum fakat sanki aramızda görünmez bir duvar varmış gibiyiz. Eskisi gibi olamıyoruz onunla.

Babamdan dinlediğim kadarı ile bir çok Kasumikage hakkında sınırlı olsa da bilgiye sahibim. Hiçbirinin akibetini ya da savaştan sonra nereye gittiğini bilmemekteyim. Ölü olanlar hariç.


Babamın her şeyden çok sevdiği kardeşi, benim de hiç tanışamadığım halam. Çok genç yaşta ölmüş. Yaşasaydı benden sadece 9 yaş büyük olacaktı sanırım. Klan içerisinde dahi olarak bahsederlermiş ondan. Bu sebeple genç yaşında hem jounin olmuş hem de zehirbaz ünvanını layıkı ile taşımaya başlamış. Klan zehrini büküp, yılan şekli vererek dövüştüğünü söylerdi babam. Küçüklüklerinde çıktıkları bir macera esnasında babamın hayatını kurtarırken vücudunun sol bölgesine büyük bir hasar almış ve yarasının izi hiç geçmemiş. Babam hep kendini kötü hissedermiş o yarayı gördükçe. Halam ise kafasına takmamasını söylermiş her seferinde. Babamın gölgeler arasındaki koruması gibiymiş halam. Hayatının sonuna kadar da babamı korumaya devam etmiş. Savaşta nasıl öldüğünü maalesef hiç kimse bilmiyor. Cesedi bağlı olduğu bölüğün çok uzağında bulunmuş. Sanki bir şeyi kovalıyormuş ama tuzağa düşmüş. Babamın tüm klanı dağıtma kararını alma sebebinin de aslında halamın ölümü olduğunu düşünüyorum. Sanki çektiği tüm acıların son damlasıymış onun ölümü. Sonrasında tamamen boşluğa düşmüş babam.





Babamın şapşal kuzeni. Ben demiyorum bunu. Bizzat babamın onu betimlediği kelimeler bunlar. Aklı bir karış havada, hiçbir zaman ne düşündüğü tahmin edilemeyen bir belaymış Shishi. Abisi öldükten sonra bu hale geldiğini söylüyor babam. Öncesinde gayet sessiz, sakin bir çocukmuş aslında. Yaşadığı kayıp onu deliliğe itti der hep. Özel üretim bıçaklar kullanırmış. Klan zehrini o kadar ince bir şekilde sertleştirebilirmiş ki, aynı Sunagakure'nin kukla ustaları gibi çakra ipleri oluştururmuş klan zehri ile. Aklım almıyor bunu nasıl yapabildiğini. Ek olarak kendine özel o bıçakları kukla gibi kullanırmış klan zehrinden oluşturduğu iplerle. Özel dövüş stilinin çok da güçlü olmadığını söylemişti babam. Sadece havalı gözüktüğü ve rakibe çok acı çektirebildiği için bunu kullanırmış. Garip biri gerçekten. Savaş esnasında Shishi de hayatını kaybedenler içindeymiş. Babam her ne kadar Shishi'nin ölümüne üzülse de, dünyanın potansiyel bir psikopattan kurtulduğunu da söylemişti.








Babamın söylediklerine göre, onun jenerasyonu içerisinde Suu'dan daha akıllı birisi yokmuş. Adeta vücudunun güçsüzlüğünü beyni ile örtermiş bu kunoichi. Hiçbir zaman Zehirbaz ünvanını alamamış. Klan zehrini farklı yollarla kullanma yeteneğini de elde edememiş. Sadece Kyousui no Yoroi tekniğini kullanabilmekteymiş. Fakat hem Kasumikage klanı hem de Kirigakure'ye beyniyle çok büyük hizmetlerde bulunmuş. Önemli görevlerin kurgulanması, operasyonların en az kayıpla bitirilmesi gibi bir çok konuda taktik yetenekleri ile öne çıkmış. Hatta kısa bir dönem 5. Mizukage Mei Terumi'ye kişisel asistan olarak hizmet bile etmiş. Aynı kendisi gibi çok çok akıllı bir öğrencisi de varmış. Shinobi savaşı sırasında da cephelerde değil, taktik bölgesinde mücadele vermiş. Juubi tarafından yapılan saldırı sonucunda tüm istihbarat birimi ile hayatını kaybetmiş. Babam o patlamadan kimsenin sağ çıkamamış olması gerektiğini söylüyor. Cesedi bulunamamış olsa da, Suu'nun yaşadığına dair hiç inancı yok.






Suu'nun öğrencisi olan Kasumikage üyesi. Hara da aynı Suu gibi klan güçlerinde çok yetenekli değilmiş. Bu yüzden de küçük yaşlarındayken Suu'nun dikkatini çekmiş ve onun tarafından kendine çırak seçilmiş. Suu nereye giderse o da oraya gitmiş. Suu kime yardım ederse o da aynı kişiye yardım etmiş. Aralarındaki bu dinamik dolaylı yoldan da olsa Hara'nın ölümüne yol açmış tabii. Suu'nun onun için oluşturduğu shinobi kariyerinde, ustasının yanıbaşında, istihbarat merkezindeki saldırıya kurban gitmiş. Hara'dan bahsederken gözleri dolmuştu babamın. Shinobiliğe hiç yeteneği olmayan Hara'nın sırf aklını kullanabilmesinden dolayı bu sistem içinde hayatını kaybetmesi onu çok üzmüş olsa gerek. Bir köyde normal bir insan olarak yaşayıp, yaşlanıp, ölmesi gerekirdi demişti.









Klan içindeki güvenilir eğitmenlerden birisiymiş Gonzou. Aynı zamanda tamamen Kasumikage'lerden oluşan Kirigakure Takım 28'in de kaptanıymış. Kasları beyninden daha güçlüydü diyip gülmüştü babam Gonzou'dan bahsederken. Klan zehrini ellerinde toplayıp, devasa yumruklar oluşturarak önüne geleni dövermiş. Babamın anlatışına göre gerçekten güçlüymüş Gonzou. Savaşta hayatını kaybetmesini beklediği son kişilerden birisiymiş hatta babamın. Fakat o ve öğrencileri çok şanslı değillermiş. Maalesef ki Uchiha Madara'nın savaş alanında belirdiği yıldırım çölü cephesinde savaşmaktalarmış. Tam olarak hayatını nasıl kaybettiği bilinmiyor ama yüksek ihtimalle Madara tarafından gökten indirilen devasa göktaşlarının altında can verdi Gonzou ve öğrencileri.










Gonzou'nun yönettiği Takım 28'in sevimli üyesi. Genin olduğu zamanlardan beri medikal jutsular özelinde eğitim almaktaymış Mira. Gonzou'nun takımında da eğitimi sebebiyle medic-nin olarak görev yapmaktaymış. Kasumikage Kenzen'in çırağı olmak hayattaki en büyük amaçlarından biriymiş. Kenzen gibi klan zehrini, medikal jutsular ile birleştirerek, daha etkili bir şekilde kullanabilmek istiyormuş. Maalesef ki bunları başaramamış. Mira'nın da hikayesi Madara'nın göktaşları altında ezilerek yok olmuş. Babamın hatırladığına göre takım arkadaşı Azuki ile baya mutlu bir ilişkisi de varmış. Herkes onlara klanın gelin ve damadı dermiş. En azından yan yana ölebildikleri için mutlu olduğunu söylemişti bir keresinde. Son anlarını beraber geçirebilmiş olmaları babama az bile olsa huzur veriyormuş.









Takım 28'in diğer üyesi, Gonzou'nun öğrencisi ve Mira'nın biricik sevgilisi. Dünyanın en güler yüzlü insanlarından birisiymiş Azuki. Şiddeti pek sevmezmiş ve shinobilik yapmaktan da öyle çok keyif almazmış. Her zaman Mira'nın yanında olmak ve onu ne pahasına olursa olsun koruyabilmek için bu yolu seçmiş. Tüm bu isteksizliğine rağmen yetenekliymiş de. Zehir zırhı fazlası ile dayanıklıymış. Şekillendirme konusunda da yaşıtlarına göre çok daha öndeymiş. İçindeki istek azlığını da Mira sayesinde kapatmış ve başarılı bir shinobi olmuş. Her ne kadar bir an evvel emekli olup Mira ile mutlu bir hayat sürmeyi hayal etse de başaramamış bunu. Ustası, aşkı ve dostu ile aynı anda can vermiş Uchiha Madara'nın gücü karşısında. Onu shinobiliğe zorlayan sistem canını da elinden aldı demişti babam. Umarım bir yerlerde Mira ile mutlu bir hayat yaşıyorlardır.










Takım 28'in en başarılı üyesi. Aynı adının anlamı gibi tam bir vahşi at olduğunu söylemişti babam Arauma'nın. Azuki ve Mira'dan çok daha önce Chuunin olmuş, onlar daha Chuunin olamadan Jounin olmayı da başarmış. Bir dövüş stilini 10 dakika izlese temel hareketleri yapabilmeye başlar demişti babam. Çok erken yaşta Zehirbaz ünvanını almayı başarmış ve çeşitli silahlarla klan zehrini kullanabildiği özel bir dövüş stili üretmiş. Sanki 6-7 farklı dövüş stilinin birleşimi gibiymiş Arauma'nın stili. İşin asıl şaşırtıcı kısmı ise silah kullanmazmış Arauma. En azından bildiğimiz silahları kullanmazmış. Klan zehrini kullanarak, neredeyse gözle takip edilemeyecek bir hızda bir çok silah üretebilirmiş. Katana, wakizashi ya da tantou. Fark etmezmiş Arauma için. Dövüşün ortasında birden geri zıplayıp, tam o anda zehirden ürettiği yay ile rakibine oklar sıkmaya başlayabilirmiş. Babam kendinden sonraki potansiyel klan lideri olarak görürmüş onu. Tanışmayı çok isterdim kendisiyle.







Babamın en yakın arkadaşlarındanmış Senku ve kardeşi. Yanyana evlerde büyümüşler. Bu yüzden de neredeyse tüm hayatları beraber geçmiş babamla Senku'nun. İkisi de 5 yaşındayken Senku'nun kardeşi Joyaku doğmuş. O andan itibaren yeni bir üçlü grup doğmuş. Babam, Senku ve Joyaku her beraber oynarlarmış. Akademiye başladıklarında arkalarından ağlayan Joyaku'ya beraber gülmüşler. Alın bandlarını takmaya başladıklarında Joyaku'nun karşısında beraber poz kesmişler. joyaku da akademiden mezun olup, bir genin olduğunda onu eğitmek için beraber ter dökmüşler. Hiç bozulmamış arkadaşlıkları. Babam klan lideri olduktan sonra da onun yanında durmuş Senku. Daija'nın klanı ele geçirme planlarının engellenmesinde de rolü büyükmüş. Senku'nun, sahip olduğu Fuuton çakrası ile klan zehrini birleştirip, zehri gaz formuna sokara kullandığı kendine özel bir dövüş stili varmış. Fakat maalesef ki sonu hazin olmuş Senku'nun. Savaşın ilk gecesinde yaralıları medikal kampa taşıdıktan sonra kampın korunması ile ilgilenirken içeri sızıp, kardeşi Joyaku'nun kılığına girmiş bir Zetsu tarafından kalbine kunai saplanması sonucu hayatını kaybetmiş Senku. Anlatırken gözleri dolmuştu babamın. Senku'yu kaybetmenin acısını halen net bir şekilde hissettiğine eminim.






Senku'nun kardeşi Joyaku da abisi ve babamın ardından başarılı bir shinobi olmak için elinden geleni yapan biriymiş. Babamdan çok şey öğrenmiş hayatı boyunca. Rufus'la çok iyi anlaşamazlarmış çünkü Rufus hep üstünlük kurarmış ona. Joyaku da bir süre sonra ona yetişemeyeceğini anladığı için kafasındaki rakip rolünden Rufus'u çıkarmış. Aynı abisi gibi Fuuton çakrasına sahip olduğu için klan zehrini gaz hale getirebileceğini düşünmüş ancak bunu başaramamış. Senku ne kadar ona yardımcı olmaya çalışmış olsada başaramamış bu gücü kazanmayı Joyaku. Yakın dövüşü çok severmiş. Klan zehri ile oluşturup, sertleştirdiği sivri tırnaklar ile bir kedi gibi dövüşürmüş savaş alanında. Savaşın ilk gecesi abisi ile görev aldığı medikal kampta yaşanan hadise sonucu abisinin ölümüne şahit olduktan sonra sinir krizi eşliğinde, gözünü karartarak düşman birliğine saldırmış. Kim tarafından nasıl öldürüldüğü bilinmiyor. Savaşın 2. günü cesedini bulabilmişler sadece.







Babam, o benim çocukluk aşkımdı diye bahsetmişti Reiyou'dan. Aileleri onları utandırmak için hep çift esprileri yaparlarmış. Bir süre sonra babamla birlikte Reiyou da bu şakaya uymuş ve birbirlerine karıcım, kocacım diye seslenir olmuşlar. Gerçekten yakın arkadaşmış babamla Reiyou. Birlikte bir çok göreve katılmışlar. Ayrıca usta bir kılıç ustasıymış Reiyou. Bir gün Kirigakure'nin 7 Kılıç Ustası'ndan birisi olma hayaliyle yaşıyormuş. Kaderin bir cilvesi olarak ölümü de eski bir 7 Kılıç Ustası'ndan olmuş. Hatake Kakashi'nin yönetimindeki cephede, Houzuki Mangetsu tarafından canından olmuş. Vücudundaki tüm sıvı emilmiş ve bir poşet parçası gibi kenara atılmış cansız bedeni. Yoğun sis sebebi ile cesedini ölümünden çok zaman geçtikten sonra bulabilmişler.










Kasumikage klanının babamdan önceki lideri Kasumikage Shibutsu'nun kardeşi. Ate'nin her zaman Shibutsu'dan çok çok daha güçlü ve yetenekli olduğunu söylerlermiş ancak o bunu kabul etmezmiş. Klan liderinin de abisi olmasını, çünkü göz önünde olmadan hem klanı hem de abisini çok daha rahat koruyacağını istermiş hep. Abisi ile klanın canlı kalan en yaşlı üyeleri olma şerefine sahiplermiş o dönem. Özellikle Kasumikage'ler için zor elde edilen bu başarı yüzünden çok saygı duyulurmuş ikisine. Tamamladıkları tüm görevlere ve geçirdikleri onca aktif yıla rağmen hayatlarını kaybetmemişler. Klan zehrini o kadar iyi kontrol edermiş ki, dışarıdan görenler onun özenle hazırlanmış kaliteli bir zırh giydiğini sanarmış. Tüm bu başarılarına ve tecrübesine rağmen maalesef savaşı canlı atlatamamış Ate. Edo Tensei ile diriltilmiş Akatsuki üyesi Kakuzu ile dövüşürken, Kyuubi formundaki Kumogakure'li Kinkaku'nun saldırısı sonucu hayatını kaybetmiş. Ortadan ikiye ayrılan vücudunu ise abisi Shibutsu bulmuş.







Klanın babamdan önceki, 12. Lideri Shibutsu. Yaşına rağmen çok atik ve yetenekli bir shinobi imiş. Geçirdiği yıllar dolayısı ile burnunun biraz kalkık olduğunu söylemişti babam, ama buna rağmen yine de zamanı geldiğinde liderliği bırakarak babamın önünü açmış. Kardeşi Ate ile aynı cephede savaşmışlar. Kanlı geçen savaşta gayet başarılı bir şekilde mücadelesini verse de, kardeşinin iki ayrılmış bedenini bulduktan sonra kayışı koparmış. Bunca yıllık tecrübeye sahip olmasına rağmen o durum karşısında sakinliğini koruyamamış. Daha acısı tazeyken, savaş alanında beliren Uchiha Obito'yu durdurmak ve savaşı kısa yoldan bitirebilmek istemiş fakat gücü buna yetmemiş. Babamın anlattığına göre vücudunun ilginç bir su deposu varmış. Tüm Suiton tekniklerini klan zehri ile kullanabilirmiş ve vücudu sıvısız kalmazmış. Bunca yıl sonra bile babam halen bunun nasıl mümkün olduğunu bilmiyormuş.

Babamın, en azından klanın dağılma emrinin verildiği an hayatta olduğunu bildiği klan üyeleri. Nerede veya ne yaptıklarına dair hiçbir fikrim yok. Eğer bir gün klan üyelerimi bulmaya çalışacaksam aramam gereken shinobiler bunlar.




Kasumikage klanı shinobi tarihinin neredeyse başından beri Kirigakure'nin ANBU birliği için çalışmaktaymış. Her jenerasyon için de Kirigakure ve Kasumikage klanı arasındaki ilişkileri yönetecek bir kişiye ihtiyaç duyulurmuş. Bu kişi hem klana köy hakkında bilgi verir, hem de ANBU birliği içindeki Kasumikage'lerin kontrolünü ve denetimini sağlarmış. Kama da babamın döneminde, ANBU birliği içindeki Kasumikage yöneticisiymiş. Babam onun gerçek adının Kama olmadığını ama ne olduğunu da unuttuğunu söylemişti. Baya komik gelmişti bu detay bana. Çok konuşkan birisi değilmiş Kama. Kirigakure ve ANBU birliğine tamamen bağlı olsa da, Kama'nın da aynı diğer Kasumikage'ler gibi asıl bağlılığı klanaymış. Bu yüzden de babamdan dağılma emrini aldığı gibi hiç sorgulamamış ve emrindeki 2 Kasumikage üyesini de yanına alarak ortalıktan yok olmuş. Babam herkese yalnız yaşamaları gerektiği ve sıfırdan bir hayat sürmelerini söylese de, Kama ilk defa babamın emrini yerine getirmeyerek emrindeki shinobileri bırakmamış. Nerede ve nasıl bir hayat sürdüğünü bilen yok. İşler eğer normal seyrinde ilerlediyse yanında 2 Kasumikage üyesi ile yaşıyor olması gerekiyor. Umarım bir gün onlarla tanışabilirim. Bana en çok bilgi verebilecek kişi oymuş gibi hissediyorum.





Babamın doğuştan rakibi. Daija, babamdan sadece 1 hafta büyükmüş ve bu yüzden doğdukları zamandan beri rakip olarak büyümüşler. Akademiden aynı anda mezun olmuşlar. İlk görevlerine aynı zamanda çıkmışlar. Düşman değillermiş. En azından ilk etapta. İkisi de jounin olduktan sonra aralarındaki fikir ayrılıkları daha da ortaya çıkar olmuş. Babam her zaman daha ılımlı ve köy ile işbirliği içinde olan taraf olmuş fakat Daija köye güvenmiyormuş. Babamın aksine o, Kasumikage klanının sonunun Kirigakure tarafından getirileceğinden %100 eminmiş ve bu düşüncesinde yanılmamış da. Yeni klan liderinin seçileceği gün Daija ile babam son dövüşlerini gerçekleştirmişler. Babamın kazandığı bu dövüş sonrasında Daija adaylıktan çekilmiş ve lider babam olmuş. Daija daha sonra Giru ve Nibui ile klan yönetimini ele geçirmek için eylem planlaması yapmış ancak Kama'nın engellemesi sayesinde bunu da başaramamış. Babam bu olaydan dolayı Daija'ya ve diğerlerine bir yaptırım uygulamamış. Bu ılımlı yaklaşım Daija'yı daha da sinirlendirmiş. Babam şu anda Daija ile yaşadığı anıları her düşündüğünde onu daha da haklı bulduğunu söyler. Dediklerinin hepsi doğru çıkmış çünkü. Gerçekten de Kirigakure yönetimi Kasumikage klanının sonunu getirmiş ve babam buna karşı hiçbir önlem alamamış. Daija'nın klan zehrinin diğer her üyeninkinden daha kuvvetli olduğunu söyler babam. Ek olarak sahip olduğu 6 metrelik mor yılanla savaş alanında karşısındakilere hiç acımazmış. Babam klanın dağılma emrini verdiğinde tek yaptığı babamın yüzüne tükürmek olmuş. Sonrasında küfür ede ede, Giru ve Nibui'yi de yanına alarak uzaklaşmış oradan. Nerede nasıl yaşadığını babam bilmiyor. Fakat onu özlediğini ve hakkını yediği için büyük bir özür borçlu olduğunu söylüyor Daija hakkında konuşurken. Bir gün onunla tanışma şansım olursa kesinlikle babamın söylediklerini ona ileteceğim.




Kasumikage klanının içinde kurulduğu günden beri öğretim görevini üstlenen bir alt dal olmuş. Bu dala mensup aileler klan zehrinin inceliklerini ve kullanım alanlarını araştırmışlar hayatları boyunca. Nesilden nesile öğrenip, aktardıkları bilgiler sayesinde de bir çok Kasumikage'nin gerçek potansiyelini ortaya çıkarmasında etkili rol almışlar. Kasumikage Shikomu ise bu alt dalın bilinen en genç üyesi. Bir çok shinobinin zehrini nasıl kullanacağını bizzat kendisi öğretmiş. Kiminin zehrinin özel güçlerinin ortaya çıkmasında yardımcı olmuş. Babamın söylediğine göre eğer Shikomu halen yaşıyorsa onu bulmam çok önemliymiş. Zehrimin gerçek gücünü ve onu nasıl daha efektif kullanabileceğimi bana Shikomu'dan daha iyi öğretebilecek kimse olmadığını söylüyor hep. Shikomu'nun klan zehrini kullanma yöntemi ise oldukça ilginçmiş. Nasıl yapıldığını babam da bilmiyor ancak Shikomu zehrini saç tellerinden bile salgılayabiliyor ve saçlarını çakrası ile kontrol ederek çok ilginç jutsular kullanarak dövüşebiliyormuş. Klanın dağılma anında babamın kararına saygı duyarak yüzünde buruk bir gülümseme ile ortamdan ayrıldığını söylemişti babam. Nerede olduğunu bilen yok ancak bir yerlerde yolunu kaybetmiş ya da güçlerini nasıl kontrol edeceğini bilemeyen shinobilere yardımcı olduğunu düşünüyor babam.




Babam Kouyou'dan bir kaçak olarak bahsettiğinde ilk başta hiç garipsememiştim. Sonuçta bir açıdan tüm Kasumikage'ler şu anda kaçak durumunda diyebiliriz. Fakat Kouyou'nun durumu biraz daha farklı. Savaştan çok zaman önce kaçak bir ninja olmuş Kouyou. Kendisi babamın çocukluktan arkadaşı. Hatta Kouyou, Daija ve babam beraber çok antrenman yapmışlar küçüklüklerinde. O zamanlardan beri de Kouyou'nun biraz garip olduğundan şüpheleniyormuş babam. Anlattığına göre Kouyou'nun klan zehri hep parlak kızıl renginde akmaktaymış. Bir kan gibi... Ayrıca Kouyou her zaman zehir salgılarken canının yandığını belirtiyormuş ancak klan gücünün böyle bir yan etkisi o zamana kadar bilinmemekteymiş. Senku hep çekinirmiş Kouyou'dan. Ondan iyi enerji almadığını söyleyerek mesafeli davranırmış. Kouyou'nun klan zehrinin yanıcı bir özelliği de bulunmaktaymış. Sahip olduğu Katon elementiyle birlikte kullanabiliyormuş Kouyou klan zehrini. Anlamsız, gayet normal bir günde annesini, babasını ve küçük kardeşini öldürerek köyden kaçmış. Daija ve babam kendisini durdurmaya çalışmışlar ancak tek yapabildikleri şey sol omzuna kalıcı bir yara bırakmak olmuş. O günden beri de Kouyou'yu gören olmamış. Babam hep yüzü ekşiyerek bahseder ondan. Sebebinin de Kouyou'nun tüm ailesini vahşice katletmesi olduğunu söyler. Kolları ve bacaklarını kestikten sonra boyunlarından tavana asmış annesi, babası ve kardeşini. Düşüncesi bile iç ürpertici.




Kama'nın klan dağılırken yanına aldığı 2 Kasumikage'den birisi Yumizu'ymuş. Kama'nın öğrencisiymiş aynı zamanda kendisi. Tessenjutsu kullanarak dövüşürmüş ve oldukça güçlüymüş de. Geleceği parlak çocuktu diye bahsediyor babam ondan. Savaşta hem Zetsu'lara hem de Edo Tensei shinobilere karşı başarılı bir şekilde savaşmış. Bir tane ikizi varmış Yumizu'nun fakat klanın dağılma anında onu görememiş babam. İkizi de savaşta hayatını kaybeden Kasumikage'lerden birisiydi diye düşünüyor o yüzden. Kama'nın Yumizu'yu yanına alma sebeplerinden birisi kardeşinin ölmüş olması da olabilir. Yumizu'nun o acı ile tek başına yaşaması belki de mümkün olmayacaktı. Eğer her şey yolunda gittiyse halen Kama ile bir yerlerde yaşıyor olmalı. Hakkında babamın da öyle çok detaylı bilgisi yok.











Kama'nın yanına aldığı diğer Kasumikage üyesi. Aynı Yumizu gibi Yuugi de Kama'nın öğrencisiymiş. Yumizu'dan farklı olarak Yuugi, aynı Kama gibi ANBU birliği içerisinde çalışıyor ve Kama'nın halefi olmak için eğitim görüyormuş. Çok yetenekli bir kenjutsu kullanıcısı olduğunu söylüyor babam. Hatta annemin yetenekleri ona hep Yuugi'yi hatırlatırmış. Klanın bir diğer incisiydi diye anlatmıştı bana Yuugi'yi. Bir yerlerde halen Kama ve Yumizu ile yaşadığına inanıyor. Hatta bu inancından güç alıyor. Klan zehrini, kenjutsu teknikleri ile birleştirip "Dokuken" denen özel bir dövüş stili kullanırmış Yuugi. Babam, Yuugi'nin yüzünü en son o daha küçücük bir veletken görmüş. Anlattığına göre Kama onu daha çocukken seçmiş ve halefi olarak yetiştirmeye başlamış. Sonrasında da güvenliği ve güvenilirliği için yüzünü hep saklamasını sağlamış.








12. Klan lideri Shibutsu'nun kızı, babama klan liderliğine doğru giden yolculuğunda mentorluk yapan kunoichi. Büyük bir saygıyla bahsediyor babam ondan. Shinobilik hayatında kendisine en çok şey öğreten kişinin Benishin olduğunu söylüyor hep. Her ne kadar Benishin'in ailesi öğretim görevlisi olan aile dalından gelmese de, yakın arkadaşı Shikomu ile bir çok Kasumikage'nin eğitimiyle ilgilenmiş. Bir Zehirbaz olmasa bile öğrenci olarak bellediği herkesin potansiyelini ortaya çıkarabilmesi için uğraşmış. Usta bir katana kullanıcısıymış. Babama Shigure stilindeki tüm incelikleri o öğretmiş. Yani aslında dolaylı yoldan bana da Shigure stilini öğreten kişi Benishin-san. Babası ve amcasının ölümünü ciddiyetle karşılamış ve herhangi bir duygu belli etmemiş. Klan dağıldıktan sonra babamı takip etmiş bir kaç gün boyunca. Sonrasında ise babamın isteği doğrultusunda kendi başına devam etmiş yolculuğuna. Şu an nerede olduğunu babam da bilmiyor. Fakat ara ara Benishin tarafından takip ediliyormuş gibi hissediyormuş. Mühürleme konusunda da ustaymış Benishin. Vücuduna kazınmış mühürler sayesinde savaşta ihtiyaç duyacağı bir çok şeyi anında temin edebilmekteymiş.





Klanın samurayı olarak bahseder babam Sayamaru'dan. Daha akademiye gittiği dönem, Demir Ülkesi'nden Kirigakure'ye gelmiş bir samuraydan etkilenmiş ve tüm kişiliği o anda değişmiş Sayamaru'nun. Kendini samuray öğretilerine adamış. Dışarıdan gören birisi Sayamaru'nun shinobi olduğuna inanmazmış. Shinobi gibi de savaşmazmış. Ninjutsu veya Genjutsu kullanmazmış. Öğrendiği bir çok farklı Kenjutsu stilini kullanır, zorunda kalmadıkça klan zehrini de aktif etmezmiş. Samuray geleneklerini gerçekleştirir, aynı samuraylar gibi konuşurmuş. Fakat buna rağmen klanına bağlıymış ve diğer üyeleri çok sever, onları korurmuş. Klanın dağılma emri verildikten sonra gözlerinden birer damla yaş aktığını ancak duygularını belli etmemek adına anında ortamdan uzaklaştığını söylemişti babam. O günden sonra Sayamaru'yu hiç görmemiş. Babama göre Demir Ülkesi'ne gitmiş olması çok muhtemel fakat bunu kanıtlayacak bir şey yok ortada.








Klanın en güçlüleri arasında ve neredeyse asla konuşmayan Kasumikage Giru. Çekingen birisi olduğu için mi yoksa üşengeç birisi olduğu için mi neredeyse hiç konuşmadığını babam da bilmezmiş. Babamın görüşlerine karşı olan kişilerden olduğu için zaman geçtikçe kendini Daija'ya daha yakın bulur olmuş ve klanı ele geçirebilmek için yaptığı planda Daija'ya yardımcı olmuş. Başarısızlıkları sonrasında Giru da, Daija gibi babamdan bir ceza almamış ve klana bağlı olarak hizmet etmeye devam etmiş. Reiyou'nun cesedini teşhis eden kişi de Giru imiş. Savaşta bir çok Edo Tensei shinobinin mühürlenmesine yardımcı olmuş ve yüksek sayıda Zetsu katletmiş. Daija ve Nibui ile yola çıktıktan sonra bir daha ondan haber almamış babam. Çok çevik ve hızlı bir shinobiymiş. Tüm zehrini kollarında salgılayıp, kollarını büyük birer kılıca dönüştürerek dövüşürmüş. Hızlı olmaması durumunda asla verim alamayacağı bu dövüş stili ile çok görev başarmış. Kendi sükunetinin aksine Raiton elementi ile birleştirdiği dövüş stili fazlasıyla göz alıcı ve etkileyiciymiş.








Daija ve Giru grubunun son üyesi. Nibui çocukluğundan beri babama kinli biriymiş. Nedenini bunca sene geçmiş olmasına rağmen babam bile tam bilemiyor. Hiçbir zaman anlaşamamışlar. Babam ne kadar arkadaş olmaya çalışsa da Nibui onu kabul etmemiş. Görüşlerine de hiçbir zaman saygı göstermemiş babamın. Daija liderlik dövüşünü kaybedip, adaylıktan çekilmesine rağmen Nibui hep Daija'yı 13. Lider olarak kabul etmiş. Haliyle Daija'nın yönetimi ele geçirme planında da ona yardım etmiş. Başarısızlıkları sonrasında babam tarafından bir ceza almaması itibari ile araları daha da açılmış. Kararımı onlara açıkladıktan sonra bir daha bir kelime bile konuşmadı benimle demişti babam. Savaşın ilk gecesi Senku'nun ölümüne Nibui de şahit olmuş. Sonrasında Joyaku'nun sinir krizi geçirip, düşmana tek başına saldırmasını da hiçbir şey yapmayarak izlemiş. Babam o an Nibui'nin kafasındaki tek düşüncenin ondan intikam almak olduğunu düşünüyor. Yakın arkadaşının ölümü ile ona zarar vermek istemiş babama göre. Klan zehrini ellerinden kırbaç gibi salgılayabiliyormuş Nibui. Bu kırbaca zehir dikenler ekleyerek rakiplerine yüksek acılar çektirebiliyormuş. Ağaçlara tutunup kendini çekebiliyor ve vücudunu sallandırabiliyormuş. Daija ve Giru ile gittiğinden beri ondan da hiç haber almamış babam. Alacağını da düşünmüyor zaten. Dünya üzerinde kendisini görmek isteyen son insanın Nibui olduğundan emin.





Kasumikage tarihi boyunca Kenzen kadar yetenekli bir medic-nin yetişmemiş. Hiçbir shinobi zehir ve medikal jutsuları birleştirmeyi düşünmemişken Kenzen daha genç yaşlarında kendine özel bir medikal dal yaratmış. Belki de hayatı boyunca bu dalı mükemmelleştirmeye çalıştığı için hiçbir zaman Zehirbaz ünvanını kazanamamış ama buna rağmen çok fazla insanın hayatını kaybetmesini engellemiş. Kişinin vücuduna soktuğu klan zehrini sertleştirip, temas halinde olmamasına rağmen kontrol ederek, vücut içerisinde dilediği gibi hareket ettirebiliyormuş Kenzen. Bu kontrol ettiği zehir parçalarıyla vücut içindeki iç kanamaları tedavi gerçekleşene kadar kolaylıkla durdurabiliyormuş. Zehrin sıvı formuna dönmesine izin vermediği için de kişinin zehirden zarar görmesini engelleyebiliyormuş. kana karışmış başka yabancı maddeleri toplayıp, vücuttan geri atabiliyormuş. Tanışsaydı, efsane medic-nin Tsunade'nin bile şaşıracağı tekniklere sahipmiş Kenzen. Fakat bilgilerini her zaman klan içinde tutmuş. Dışarı sızmasını istememiş ve bahsedilmesini yasaklamış. Klandakiler de onun kararına saygı duymuşlar. Babam, Kenzen'in halen bir yerlerde, sahip olduğu üstün yetenek ile birilerine yardım ettiğini düşünüyor.





Bir melez olmamasına rağmen klan güçleri çok geç yaşta açılan biriymiş Takehi. Bu yüzden çocukluğunda onunla çok dalga geçmişler. Babam, Daijo ve Senku onu korumuş hep. Klan gücünün eksikliğini hep daha fazla çalışarak gidermeye çalışmış. Kama'nın önerisi ile Chuunin olduğu gibi Hunter-Nin'lere katılmış ve gücünü burada da kanıtlamış. Sonunda klan güçleri kendini belli etmeye başladığında Takehi çoktan başarılı bir Jouninmiş. Geç açılan güçlerini geliştirecek çok zamanı olmadığı için zehrini sadece zırh olarak kullanmış ve kendine özel teknikler üreterek bir Zehirbaz olmamış. Çift bisento kullandığı bir dövüş stiline sahipmiş ve görenleri kendine hayran bırakırmış. Fazlasıyla sevimli bir suratı olduğunu ve bu yüzden demir maskesini neredeyse hiç çıkarmadığını söylemişti babam. İnsanların onu sevimli görmesini ve hafife almasını istemiyormuş. Çocukken yaşadıklarının bununla bağlantılı olabileceğini düşünüyorum. Babam hiçbir şekilde Takehi'nin nerede olabileceğini bilemiyor. Kendini çok dışa vuran bir insan olmadığı için hayattan beklentileri ya da sevdikleri hakkında kimsenin bir bilgisi yokmuş. Onu kendime biraz yakın görüyorum. Çünkü ikimiz de klan güçlerimize doğuştan sahip olamamışız.





Shikomu tarafından yetiştirilen son kişilerden birisiymiş Churoko. Çok güçlü bir vücuda sahip olmadığı ve fazlasıyla ince olduğu için taijutsudan hep uzak durmuş. Zehirden oluşturduğu zırh bile onu darbelere karşı doğru düzgün korumazmış. Bu yüzden Shikomu'nun önerisi ile sensör yeteneklerinde kendini geliştirmeye başlamış, ardından da önce Yumi-Dou stilini benimsemiş. Bu stilde yeteri kadar geliştiği gibi Benishin'in yardımları ile kendine özel bir dövüş stili oluşturmuş. Yumi-Dou sayesinde ustalaştığı hedef alma ve hedefi tutturma yeteneklerini klan gücü ile birleştirmiş ve parmaklarının ucundan mermi gibi zehir topları fırlatabilir hale gelmiş. Bu tekniği sahip olduğu sensör yetenekleri ile birleştirince ortaya bir keskin nişancı çıkmış. Savaş boyunca bir kez bile yaralanmamış Churoko. İçinde bulunduğu tüm cephelerde düşmanla mesafesini koruyarak, onların işini bitirmiş. Klanın dağıldığı son toplantıda üstü başı kanla ve lekeyle kaplı olmayan tek kişi oymuş. Daija ve diğerleri sırf bu yüzden onu savaştan kaçmak ve bir köşede saklanmakla suçlamış ancak Churoko bu suçlamaları kabul etmemiş. Zaten Daija ve grubu dışındaki kimse böyle bir şeyden şüphelenmiyormuş. Klanın dağılma anında da herkesin farklı yönlere gidişini izleyen kişi Churoko olmuş. Herkes hayatındaki yani bölüme başlarken Churoko'nun ağlama sesleri eşliğinde adımlarına devam etmişler. Babam en çok onu geride bıraktığı için üzüldüğünü söylemişti. Nerede ve ne yaptığını çok merak ediyor.





Kasumikage klanının en başına buyruk üyelerinden birisiymiş Zukehi. Ne köy klan ilişkisi ile ilgilenirmiş ne de klan içindeki olaylarla. Sadece aldığı görevi yerine getirir ve hizmetini tamamladıktan sonra gece rahatça kafasını yastığına koymak istermiş. Reiyou ve Gonzou ile çok yakın arkadaşmış. Her akşam ikisiyle birlikte içki içmeyi çok severmiş. Klan zehrini kullanarak kendine ek uzuvlar yaratabilme gücüne sahipmiş Zukehi. Zehirbaz ünvanını kazanmasında da bu yeteneği çok etkili olmuş. Fazladan ürettiği dört kolu ile toplam altı kol sahibi bir şekilde taijutsu stillerini kullanabilmekteymiş. Ashura gibi gözükürdü tekniğini kullandığı zaman der babam. Fazlasıyla korkulu bir rakip olurmuş karşısındakiler için. Babam kendisi ile bol bol dövüşme fırsatı elde etmiş. Bir çok kez onu yenmiş ancak tek hatasında kendini yerde buluyormuş her seferinde. Her saniye her adımını düşünmen gerekirdi Zukehi karşısında demişti. Dostları Reiyou ve Gonzou'nun ölümünü öğrendikten sonra çok farklı bir moda girmiş ve son görüşme boyunca bir kelime bile konuşmamış. Babamın verdiği emirle herkes dağılırken Zukehi de bir yöne doğru sessizce yürümeye başlamış ve bir daha onu gören olmamış.

Jounin olmamın ve Konohagakure'deki eğitimimi tamamlamamın ardından bana emanet edilen Kusagakure geninlerinden oluşan takımım. Hepsini olabilecekleri en iyi formlarına ulaştırmak istiyorum.


Takımımın en sakin, olgun ve gözümde en yetenekli üyesi. Yaşının aksine bir yetişkin gibi davranan Miyacho'yu ilk gördüğümde çok şaşırmıştım. Bir çocuğun bu kadar olgun olabilmesi çok mantıksız gelmişti ancak zamanla bunun sebebinin bir kaç sene önce hem annesi hem de babasının ölüm haberini almış olması olduğunu anlamıştım. Aynı benim gibi shinobi olan annesi ve babası, Riaru'nun adamları tarafından öldürülmüştü. Miyacho bu acıyla yaşamayı öğrenmiş ve kelimenin tam anlamıyla hayata daha sıkı sarılır olmuştu. Akademiye yazılmasının sebebi de bu. Aynı benim gibi güçlenmeye karşı bir açlık besliyor. İlk tanıştığımız zamanlardan beri kenjutsu ilgisini bana belli ettiği için ona ek olarak kenjutsu dersleri verip, Shigure stilini de öğretiyorum. Annesinin kelebekleri çok sevmesinden ötürü adı Miyacho ve her zaman saçlarına kelebek şeklinde bir toka takıyor. Fuuton çakrasına sahip ve özellikle ninjutsu üzerine kendini geliştirmeyi tercih etmiyor olsa da kenjutsu yetenekleri ile Fuuton jutsularını beraber kullanabileceği bir dövüş stili üzerinde çalışıyor. İlginçtir ki ilk tanıştığımız zamanlarda çeşitli renkte kıyafetler giyerken beraber geçirdiğimiz 1 yılın ardından benim gibi siyah ağırlıklı giyinmeye başladı. Bu açıdan beni taklit ettiğini düşünüyorum ve bu da bana değer verdiğini biraz daha anlamamı sağlıyor. Haruka ve Seito ile çok yakın arkadaş. Normalde insanlara karşı saygılı ve mesafeli olsa da takım arkadaşları ve bana karşı çok daha samimi. Seito'nun hareketli ve enerjik yapısı bazen sinirini bozsa da onu olduğu gibi kabul etmiş birisi Miyacho. Haruka'nın ailesiyle de çok vakit geçiriyor. Kendi ailesi olmadığı için özellikle akşam yemeklerini Haruka'nın evinde Haruka ve ailesi ile yemeyi sevdiğini biliyorum. Başarısız geçen görevimizde beni koruyup yaralanan öğrencim de Miyacho. Kendisinden bir çok kez konu hakkında özür diledim ve tüm sorumluluğu üstlendim. Belki diğer öğrencilerim yaşanan bu durum karşısında Miyacho kadar anlayışlı olmazdı ancak o bir kez daha olgunluğunu bana kanıtlayarak bu olayın yaşandığını, artık konu hakkında bir şey yapamayacağını ve bir daha böyle bir şey yaşanmaması istediğini net bir şekilde belirtti.








Annesi ve babasının çiçek dükkanında çocukluğunu geçirmesinden ötürü hem çiçeklere hem de genel olarak botanik konulara fazlasıyla ilgisi olan Haruka ileride başarılı bir medic-nin olmayı hedefliyor. Tüm takımı bir arada tutan parçanın Haruka olduğunu düşünüyorum. Çoğunlukla Miyacho'nun sakinliği ve Seito'nun fazla enerjisi yüzünden oluşan gerilimlerde en az benim kadar ara bulucu olmaya ve takımın sorununu çözmeye odaklanıyor. Botanik bilgilerinden ötürü zehir alanında da bilgi birikimine sahip olması Haruka'nın benim takımıma atanmış olmasının en büyük sebeplerinden birisi bence. Doton çakrasına sahip ve taijutsu konusundaki zayıflığını genjutsu ve ninjutsu yetenekleri ile kapatmaya çalışıyor. Takımın diğer üyelerine kıyasla daha silik bir kişiliğe sahip olsa da geçen 1 yılın ardından benim ve takımın diğer üyeleri sayesinde kendini çok daha net ifade edebilir bir hale geldi. Miyacho'nun yaşadığı kötü geçmişe karşı çok hassas ve Miyacho'nun yalnız hissetmemesi için hep onunla vakit geçirmekten keyif alıyor. Haruka'nın anne ve babası da aynı duyguları besliyor olacak ki, evlerinde Miyacho'yu ağırlamaktan çok keyif alıyorlar. Seito'yu da çok seviyor Haruka. İlginçtir ki Miyacho pek çiçeklerle ilgilenmiyor ancak Seito, Haruka kadar olmasa da çiçeklere karşı gayet ilgili. Bu sebeple ikili ortak konuşacak konu bulmakta pek zorlanmıyor. Çoğunlukla yeşil kıyafetler giymeyi tercih ediyor Haruka. Saçları da yeşil olduğu için kıyafetlerinin bu şekilde çok uyumlu olduğunu düşünüyor. Her ne kadar çiçekçilikle ilgilenip, toprakla haşır neşir olup ek olarak bir de doton jutsuları kullansa da aynı zamanda temizliğine çok önem veren biri. Çok nadir durumlar dışında kirli, kırışık ya da dağınık kıyafetlerle hiç görmedim Haruka'yı. Görevlerde bile düzenli olarak ellerini yıkayabilmek için yanında ek bir matara taşır.












Takımın eğlencesi, neşe kaynağı ve tam anlamıyla azimli veledi Seito. Bazen hayatı hiç ciddiye almadığını düşünüyorum ama beni yanıltmayı hep başarıyor. Şaklaban hareketlerinin arkasında çevresindekilere değer veren ve onları çok önemseyen birisi var. Shinobiliğe de fazlasıyla önem veriyor. Annesi ve babasının da shinobi olmasından kaynaklı olsa gerek mesleğine karşı çok saygılı. Gelişmek ve çok daha güçlü olmak istiyor. Bu açıdan kendime de benzetiyorum onu. Miyacho'nun sakin tavırlarına bazen dayanamayarak onu da kendi enerji seviyesine çekmeye çalışıyor ancak bunu tam olarak başarabildiğini söyleyemem. Bence ikisinin en iyi anlaştıkları anlar görevler ve antrenman seansları. İkisi de sonuç ve başarı odaklı çocuklar oldukları için ciddi durumlarda hemen aynı frekansta buluşabiliyorlar. Haruka'dan öğrendiği bilgiler ile kendi çiçeklerini yetiştirmeye başladığını biliyorum. Bu konu hakkında Haruka ile de çok muhabbet ediyor. Takımda bir moral bozukluğu veya enerji düşmesi olduğunda da Seito hemen yüksek sesle konuşup insanları güldürmeye çalışıyor. Bazen gerçekten komik espriler yapsa da bazen ona sadece berbat bir espri ürettiği için şaşkınlıkla gülüyoruz. Raiton çakrasına sahip, taijutsu ve ninjutsu ağırlıklı geliştirdiği dövüş stilindeki tek odak noktasının havalı olmak olduğuna eminim. İlginç bir hedef alma yeteneği de var. Bunu fark ettiğimden beri ninja aletleri ile daha haşır neşir olmasını sağladım. Gelecekte bu konuda çok yetenekli hale gelebileceğine inanıyorum. Seito'nun anne ve babası da çocuklarına karşı çok ilgililer. Kendileri ile düzenli olarak Seito hakkında konuşuyorum. Özenle dinliyor ve söylediklerime değer veriyorlar.

Bir noktada hayatıma etkide bulunmuş yaratıkların listesi. Kimi halen hayatımda, kimi ile hiç tanışmadım bile. Tek bildiğim her birinin beni ben yapan etmenlerde bir katkısının olduğu.




Tanışma şansına hiçbir zaman sahip olamadığım ve olamayacağım o canlı, Kitsune. Babamın en yakın arkadaşlarından. En uzun süreli ortağı, en güvendiği kişilerden... Katanamın adını aldığı yegane kişi. Kürkünden bir parçası katanamın kabzasına bağlı bir şekilde duruyor. Hiç tanışmamış olsam da her gün bir parçasını görüp, ismini zikrediyorum Kitsune'nin. Babamın anlattıklarında göre Hiyaki'ye çok benziyormuş aslında Kitsune kişilik olarak. Sadece daha ciddiydi demişti anlatırken onu. Babamı çok azarlarmış hatta, eğer bir hatasını görürse. Yıllarca beraber savaşmışlar. İlk tanıştıklarında normal bir tilki boyutundaymış Kitsune. Son zamanlarında ise babamın sırtına binebilmesini sağlayacak kadar büyükmüş vücudu. Maalesef savaşta onu da kaybetmiş babam. Çetin savaşın neredeyse son çeyreğinde Çakra Ağacı tarafından yakalanmış ve vücudu tamamen kurutularak, ağaç tarafından emilmiş. O kadar hızlı gerçekleşmiş ki bu olay, babam Kitsune'yi yanına ışınlayamamış bile. Bir anda kaybetmiş hayatını Mavi Tilki.







Babam için Kitsune ne ise benim için Hiyaki odur. Altın Maymun ile ilk tanıştığımdan beri hep kafamda bu düşünce var. Aslında bu konuda biraz yalan söylemiş olabilirim. İlk tanıştığımda çok sevmemiştim Hiyaki'yi. Fakat beni kurtarmış ve kendime gelmeme büyük oranda yardım etmişti. Ayrıca ilk tanışmamızda ortaklık olmamıştı aramızda. Aksine ikimiz de birbirimize veda edip, hayatlarımıza devam etmiştik. Sonrasında Sakuma'nın hayatımda daha az yer edinmeye başlaması ile Hiyaki'nin hayatıma girişi bir olduğu için benim yalnızlık çekmemi engelleyen en büyük etken de kendisi oldu. Güçlerimizin aşırı derecede benzer temellere dayanması da hem dostluğumuzu hem de uyumumuzu kat kat arttırdı diyebilirim. Beraber ürettiğimiz kombolar ve dövüş planları ile bir çok görevi başarılı ile tamamladık. Sadece bir ortak diyemem bile Hiyaki'ye. Yeri geldiğinde beni eğitmeyi de çok çok iyi biliyor. Gözüm kapalı güvenebileceğim nadir kişilerden. Hayatın bizi ne noktaya sürükleyeceğini de çok merak ediyorum. Sonumuzun babam ve Kitsune gibi olmaması için elimizden geleni yapacağız.










Sakuma'nın devasa kedisi, Fuuton çakrasına hükmeden beyaz kaplan Fuuma! Eski hayatında bir sirkin bünyesinde kötü bir yaşam sürdüğünü anımsıyorum Fuuma'nın. Sonrasında bizzat Sakuma tarafından kurtarılmış ve köye getirilmişti. O gün yaşadığım şoku halen unutamıyorum. Birden, koca bir beyaz kaplanın sırtına binmiş Sakuma'yı evimin önünde görmeyi hiç planlamamıştım. Pofuduk, sevecen ve güçlü biri olarak tanımlayabilirim Fuuma'yı. Normal hayatta ne kadar sakin ve sevimliyse, savaş anında tam tersi bir kişiliğe bürünür. Özellikle Riaru kuvvetleri ile olan savaşta hem bana hem Sakuma'ya büyük yardımları dokunmuştu. Özlüyorum onu. Sakuma ile artık eskisi kadar çok görüşmediğimiz için haliyle Fuuma'yı da daha az görür oldum.

Kusagakure'nin kalbi, halkın değerli üyeleri. Her sokağında farklı bir hikaye bulunabilecek köyün bir kaç harika insanı ve bu hikayelerin gerçek yazarları.



Kusagakure’de elinde sigarasıyla dükkanının önünde dikilen ve yılların yorgunluğunu taşıyan ama işine her zaman aynı titizlikle devam eden bir adam varsa o kesinlikle İgarashi-san’dır. Kusagakure’deki bence en iyi demircilerden biri. Konuştuğunda lafı dolandırmaz, net ve doğrudan konuşur. Bazen bu tavrı fazla sert gelebilir ama aslında fazlasıyla iyi niyetlidir. Onunla ilk kez Kitsune’yi tamir ettireceğim zaman tanışmıştım. O zamandan beri bir bıçağımın bilenmeye ihtiyacı olduğunda ya da dövüş ekipmanlarımın bakıma ihtiyacı olduğunda uğradığım tek adres İgarashi-san'ın dükkanıdır. Kendi işini öyle bir ciddiyetle yapar ki, kılıcını ona emanet eden bir shinobi asla pişman olmaz. Silah yapımına dair bilgisi inanılmaz. Çoğu zaman dükkanında çalışırken bulursun onu. Bazen metalin üzerine çekiciyle vururken, bazen dükkanının kapısında sigarasını tüttürür. Kesinlikle dükkanın içinde sigara içilmesine izin vermez. Geçmişi de kısmen hüzünlü İgarashi-san'ın. Eşini kaybedeli çok olmuş ve hiç çocuğu olmamış. Bu sebeple yalnız yaşıyor ve hayatında sahip olduğu tek şey işi.







Hana-san... Kusagakure’de sabahın erken saatlerinde bile sıcak bir çayın ve harika bir dango şişinin kokusunu almak istiyorsan, uğrayacağın tek yer onun dükkanı. Kocaman yüreğe sahip, yaşlı ve tonton bir nine olsa da eğer dükkanında gereğinden fazla oyalanırsan ya da boş boş oturursan, “Çayını içtin, dangonu yedin, hadi artık işine bak.” diyerek seni kibarca kapıya yönlendirebilecek birisi aynı zamanda. Yaptığı dangoları insanlarla paylaşmak şu hayatta en zevk aldığı şey. Geçmişi hakkında ise bildiğim pek bir şey yok. Bir oğlu olduğunu biliyorum. Bir kaç kez dükkanda kendisi ile karşılaştım ancak merhabalaşmaktan öte bir muhabbetimiz olmadı. Hana-san'ın dükkanı bence Kusagakure'yi güzelleştiren yegane şeylerden biri. Çünkü küçük olsa da dükkanı hem shinobiler için bir mola yeri hem de köy halkının keyifle vakit geçirebildiği bir saklı cevher.










Kusagakure'de özellikle harika olduğunu düşündüğüm bir bar varsa bu kesinlikle "Sessiz Gölge"dir. Uğrak noktalarımdan birisi olan bu barı ise Mizupan ve kardeşi Maki işletiyor. Bildiğim kadarıyla Mizupan kırklı yaşlarında olmalı. Aoba-sensei ile aynı zamanlarda akademiden mezun olduğu bilgisini düşünürsek pek yanılıyor olamam. Fakat buna kanıtım yok çünkü yaşı hakkında konuşmayı hiç sevmiyor kendisi. Eski bir shinobi olduğunu biliyorum Mizupan'ın. Çıktığı bir görevde genjutsu aracılığı ile uzun süren bir işkenceye maruz kalmış. Görevini başarı ile tamamlayabilse bile maruz kaldığı işkence zihinsel yaralar vermiş Mizupan'a. Köye döndüğü gibi emekliliğini istemiş ve biriktirdiği para ile Sessiz Gölge'nin bulunduğu binayı satın almış. Her ne kadar kendisini Aoba-sensei ile tanımış olsam da asıl barının harikalığı sayesinde çok görüşür olduk. Ne zaman içki içmek istesem kendimi Mizupan'ın barında bulurum. Hem hesabı hemen ödemek zorunda olmamam hem de kafasına esince çok güzel indirimler yapması beni bara bağlayan en büyük özelliklerinden biri desem yalan olmaz. Bazen sadece bir köşeye çekilip kafamı dinlemek için bile gittiğim olur. Sakuma ile de çok gelirdik. Hatta onu en son gördüğüm yer burası bile olabilir. Kardeşi Maki ile barın üst katında yaşıyorlar. Hayatları bu binada geçiyor denebilir.






Mizupan'ın kardeşi. İkilinin asıl eğlenceli olanı. Mizupan'ın aksine hiçbir zaman shinobi olmamış Maki. O taraklarda hiç bezi olmadığını söylüyor hep. Mizupan ile fazlasıyla yakınlar ancak ablasına göre daha keyifli bir hayat yaşadığı için enerjileri çok farklı. Maki'nin barda çalışmaktan ziyade daha çok orada daha çok alkol almak için bulunduğunu söyleyebilirim. Çalışmak çok Maki'ye göre değil. O bu hayatta eğlenceye odaklanan biri. Mizupan'ın söylediğine göre eğer Maki içtiği her içkinin fiyatını tek seferde verecek olsa köyde 2 mahalle satın alabilirlermiş. Fakat tabii ki Maki de barın sahibi sayıldığı için hiçbir zaman hesap ödemiyor. Bara yalnız gittiğim zamanlar eğer gerçekten yalnız kalmak istemiyorsam Maki hemen yanıma gelir ve sohbet etmeye başlarız. Bazen sırf onun yüzünden daha fazla içtiğim bile oluyor.








Annemin bana kendimi bildim bileli dediğine göre Kusagakure'de çay içeceksen, en iyi çayları Wabara-san'ın çay evinde bulabilirsin. Çay yapımına hayatını adamış yaşlı bir adam Wabara-san. Küçüklüğümden beri dükkanını ziyaret ederim çünkü annem tüm çaylarını Wabara'dan alır. Daha okuma yazma bilmiyorken, elime annemin tutuşturduğu bir notla dükkana gittiğimde tanıştım Wabara-san'la. Şahsen en favorim çay değil kahve olduğu için Wabara-san ile çok iyi anlaşabildiğimi düşünmüyorum. Çünkü onun için çay bir içecek değil, bir yaşam biçimi. Annemle neden bu kadar iyi arkadaş olduklarını da çok rahat anlayabiliyorum. Halen anneme hediye alacak olsam ilk tercihlerimden biri Wabara-san'ın yeni çay çeşitleri olur. Her gidişimde de sırf onun suratını ekşitip bana şakayla karışık çıkışması için bir bardak kahve sipariş etmeye çalışırım.









Jounin olmasına rağmen akademide ninjutsu eğitmenliği yapan birisi Takezu. Uzun süredir köy dışı görevlere çıkmadığını biliyorum. Çocuklarla çok iyi anlaşabildiği için akademi öğretmeni olmayı seçmiş. Ben de zamanında kendisinden akademi de dersler almıştım. Ek olarak hem annemin iş arkadaşı, hem de babamın mangal arkadaşı. Babamla mangal yapıp, alkol içmeyi çok seviyorlar. Ara ara onlara bu eğlencelerinde katıldığım için Takezu ile çok resmi bir ilişkimiz de kalmadı. Birbirinin sarhoş halini görünce o eski saygı sınırını korumak bir tık daha zor oluyor. Özel hayatı hakkında çok konuşan birisi değil. En azından benim yanımda konuşmuyor. Bu yüzden ailesi veya varsa, bir partneri hakkında bilgim yok. Çakrasını tüm ana elementlerin tekniklerine uygun şekilde yoğurabildiğini biliyorum. Çok kişide görmediğim bir özellik, shinobi olarak onu üst seviyelere taşımama sebep oluyor.








Annemin favori öğrencisi Asarin. Benden bir kaç yaş küçük ve annem ona yıllardır kenjutsu eğitimi veriyor. Ben ne zaman kılıç eğitimlerimi aksatsam Asarin tarafından kötü kötü bakışlara maruz kalıyorum. Kenjutsu konusunda gelişmek isteyen bir çok shinobi ile karşılaştım. Ben de onlardan biriyim ama Asarin resmen bu iş için yaratılmış. Henüz chuunin olmasına rağmen bir çok kenjutsu stilini kullanabiliyor. Onunla dövüştüğüm zamanlar, rakibin hareketlerini nasıl analiz ettiğini ve nasıl hızla adapte olduğunu görebiliyorum. Ayrıca sadece var olan stilleri öğrenmekle yetinmiyor ve "Sakuraken" adını verdiği kendi stilini geliştirmeye de çalışıyor. Çok iyi anlaşabildiğimizi söyleyemem. Kendo kullanmadığım için aramızda hep bir mesafe var. Annemden öğrendiği her şeyi onun mirası gibi görüyor ve benim, yani annemin öz oğlunun aynı yolu izlememesi ona garip geliyor. Bunu doğrudan dile getirmese de bakışlarından ve tavırlarından çok net anlayabiliyorum. Dış görünüşüne inanılmaz önem veriyor. Saçlarını hep aynı şekilde topluyor, çiçekli tokasını hiç çıkarmıyor. Kıyafetleri her zaman tertemiz. Beraber antrenman yaptığımız zamanlarda da antrenman bittiği gibi üstünü değiştirir ve saçlarını düzeltir. İçten içe çok saygı duyuyorum Asarin'e. Kusagakure'yi mükemmel temsil edecek harika bir kenjutsu ustasına dönüşeceğine eminim.