Yağmur ülkesi sınırları içerisinde gözlerini açtığı iki yüz altmış yedinci gündü bugün. Her gününü tek tek saydıracak kadar sevmiyordu bu ülkenin sınırları içerisinde olmayı. Lakin bu konuda elinden bir şey de gelmiyordu. Ginbushi'nin emri ile istihbarat ve sorgu birimine girmiş, sınır ötesi operasyonların yöneticisi konumuna gelmişti. Kovaladığı bir pozisyon değildi bu. Aksine olmaktan korktuğu bir pozisyon bile denilebilirdi. Zira Usagi masabaşı görevleri hiçbir zaman sevmemiş, sahada çok daha etkili olduğunu düşünmüştü her zaman için. Ginbushi ise zaman geçtikçe bunun tam tersi bir düşünceye girmeye başlamıştı. Son aldığı duyumlara göre Ginbushi sınır ötesi operasyonların Usagi tarafından yönetilmesinden gayet memnundu. Bu gidişle memnun olmaya da devam edecek gibi duruyordu. Henüz başarısız bir operasyon geçirmemişti Usagi. Şimdiye kadar planlamasında katkıda bulunduğu, ya da bizzat planladığı operasyonların hepsi başarıyla sonuçlanmıştı. Bu duruma çoğunlukla seviniyor olsa da, içten içe bazı operasyonların başarısız olup, kendisinin bu pozisyondan alınmasını dilemişti. Ne var ki yakın zamanda olabilecek bir durum gibi görünmüyordu.
Gözlerini tavana dikmiş, aklından konuları geçirirken kapının sertçe çalınması ile yatağından doğruldu. "İşte başlıyoruz." Yataktan kalkıp direkt kapıya yönelmişti. Bulundukları üste Usagi'nin kapısını kıracak gibi çalan tek kişi vardı. Yakumo Jin. Sokaklarda büyümüş, sonrasında akademiye katılmış bir shinobi. Akademiden mezun olduktan sonra rütbe basamaklarını hızlıca tırmanmıştı. Shijo ile aynı zamanlarda mezun olmuştu Jin. Lakin Shijo kadar değer görmemişti köyde. Bunun en büyük nedeninin, sokaklarda büyümüş olmasının getirdiği hırçınlık ve asilik olduğunu düşünüyordu Usagi.
"Tavana bakmakla düşman çözülseydi seni Hokage yapardım. Kalk artık işimiz var. Yeni raporlar geldi."
"Beni Hokage yaparsan ilk iş seni sabah görevlerinden men edeceğim."
Kapıyı açtığında karşısında gördüğü kişi yüzündeki koca sırıtışı ile Yakumo Jin'di. Kollarını gösünde birleştirmiş, alaycı bir tavırla Usagi'ye kilitlemişti gözlerini. Dar siyah bir atlet üzerinde koyu renkli, kolsuz bir flak yeleği giyiyordu. Nedenini bilmediği bir şekilde boynundan hiçbir zaman eksik etmediği siyah renkli atkısı ise her zamanki yıpranmışlığı ile boynundan aşağı sarkıyordu. Alın bandı sol üst koluna sıkıca bağlanmış şekilde duruyordu. Her zaman göreve hazır bir şekilde dolaşmaktan keyif alıyordu Jin.
"Şu çok sevdiğin pankeklerin tarifini mi getirdiler sana ne bu sırıtış sabah sabah?" Sözlerinin içerisinde seçilebilir bir bıkkınlık vardı Usagi'nin. Hem vücudu, hem bilinci artık aksiyon istiyordu. Tüm gün masa başında oturmaktan sıkılmıştı. Operasyon planlamaları biraz daha hareketli geçse de, yakın zamanda bir operasyon bilgisi yoktu. Bu sebeple şu sıralar masa başında rapor okumaktan başka bir şey yapmıyorlardı.
"Keşke getirmiş olsalar. Hey, baksana. Sende yedin ve bilirsin... Tarifi çözebildin mi? Kadınsın ya..." Sözleri duyduğu gibi bakışlarını Jin'e çevirmişti Usagi. Gözlerini kısarak attığı bakış, Jin'in yüzündeki gülümsemenin silinmesine yetmişti bile. Sonrasında Jin'den cevap çok gecikmemişti. "Aman iyi be, şaka yapmaya da gelmiyo. Ama özür maiyetinde..." diyerek bir süre beklemişti. Sessiz geçen bir kaç saniyenin ardından devam etti sözlerine. "Sevineceğin bir haberim var. Son operasyonun raporları geldi. On dakikaya odada toplanıyoruz. Önemli gelişmeler var." Sözlerini bitirdikten sonra hızlıca arkasını dönüp operasyon odasına doğru yola çıkmıştı Jin. Usagi ise içindeki yükselen heyecan ile odaya girip günlük kıyafetlerini giymişti. Odadan tekrar çıktığında ise yüzündeki tebessümü gizleyemiyordu.
Gözlerini tavana dikmiş, aklından konuları geçirirken kapının sertçe çalınması ile yatağından doğruldu. "İşte başlıyoruz." Yataktan kalkıp direkt kapıya yönelmişti. Bulundukları üste Usagi'nin kapısını kıracak gibi çalan tek kişi vardı. Yakumo Jin. Sokaklarda büyümüş, sonrasında akademiye katılmış bir shinobi. Akademiden mezun olduktan sonra rütbe basamaklarını hızlıca tırmanmıştı. Shijo ile aynı zamanlarda mezun olmuştu Jin. Lakin Shijo kadar değer görmemişti köyde. Bunun en büyük nedeninin, sokaklarda büyümüş olmasının getirdiği hırçınlık ve asilik olduğunu düşünüyordu Usagi.
"Tavana bakmakla düşman çözülseydi seni Hokage yapardım. Kalk artık işimiz var. Yeni raporlar geldi."
"Beni Hokage yaparsan ilk iş seni sabah görevlerinden men edeceğim."
Kapıyı açtığında karşısında gördüğü kişi yüzündeki koca sırıtışı ile Yakumo Jin'di. Kollarını gösünde birleştirmiş, alaycı bir tavırla Usagi'ye kilitlemişti gözlerini. Dar siyah bir atlet üzerinde koyu renkli, kolsuz bir flak yeleği giyiyordu. Nedenini bilmediği bir şekilde boynundan hiçbir zaman eksik etmediği siyah renkli atkısı ise her zamanki yıpranmışlığı ile boynundan aşağı sarkıyordu. Alın bandı sol üst koluna sıkıca bağlanmış şekilde duruyordu. Her zaman göreve hazır bir şekilde dolaşmaktan keyif alıyordu Jin.
"Şu çok sevdiğin pankeklerin tarifini mi getirdiler sana ne bu sırıtış sabah sabah?" Sözlerinin içerisinde seçilebilir bir bıkkınlık vardı Usagi'nin. Hem vücudu, hem bilinci artık aksiyon istiyordu. Tüm gün masa başında oturmaktan sıkılmıştı. Operasyon planlamaları biraz daha hareketli geçse de, yakın zamanda bir operasyon bilgisi yoktu. Bu sebeple şu sıralar masa başında rapor okumaktan başka bir şey yapmıyorlardı.
"Keşke getirmiş olsalar. Hey, baksana. Sende yedin ve bilirsin... Tarifi çözebildin mi? Kadınsın ya..." Sözleri duyduğu gibi bakışlarını Jin'e çevirmişti Usagi. Gözlerini kısarak attığı bakış, Jin'in yüzündeki gülümsemenin silinmesine yetmişti bile. Sonrasında Jin'den cevap çok gecikmemişti. "Aman iyi be, şaka yapmaya da gelmiyo. Ama özür maiyetinde..." diyerek bir süre beklemişti. Sessiz geçen bir kaç saniyenin ardından devam etti sözlerine. "Sevineceğin bir haberim var. Son operasyonun raporları geldi. On dakikaya odada toplanıyoruz. Önemli gelişmeler var." Sözlerini bitirdikten sonra hızlıca arkasını dönüp operasyon odasına doğru yola çıkmıştı Jin. Usagi ise içindeki yükselen heyecan ile odaya girip günlük kıyafetlerini giymişti. Odadan tekrar çıktığında ise yüzündeki tebessümü gizleyemiyordu.