RPGTürk

Yağmur ülkesi sınırları içerisinde gözlerini açtığı iki yüz altmış yedinci gündü bugün. Her gününü tek tek saydıracak kadar sevmiyordu bu ülkenin sınırları içerisinde olmayı. Lakin bu konuda elinden bir şey de gelmiyordu. Ginbushi'nin emri ile istihbarat ve sorgu birimine girmiş, sınır ötesi operasyonların yöneticisi konumuna gelmişti. Kovaladığı bir pozisyon değildi bu. Aksine olmaktan korktuğu bir pozisyon bile denilebilirdi. Zira Usagi masabaşı görevleri hiçbir zaman sevmemiş, sahada çok daha etkili olduğunu düşünmüştü her zaman için. Ginbushi ise zaman geçtikçe bunun tam tersi bir düşünceye girmeye başlamıştı. Son aldığı duyumlara göre Ginbushi sınır ötesi operasyonların Usagi tarafından yönetilmesinden gayet memnundu. Bu gidişle memnun olmaya da devam edecek gibi duruyordu. Henüz başarısız bir operasyon geçirmemişti Usagi. Şimdiye kadar planlamasında katkıda bulunduğu, ya da bizzat planladığı operasyonların hepsi başarıyla sonuçlanmıştı. Bu duruma çoğunlukla seviniyor olsa da, içten içe bazı operasyonların başarısız olup, kendisinin bu pozisyondan alınmasını dilemişti. Ne var ki yakın zamanda olabilecek bir durum gibi görünmüyordu.

Gözlerini tavana dikmiş, aklından konuları geçirirken kapının sertçe çalınması ile yatağından doğruldu. "İşte başlıyoruz." Yataktan kalkıp direkt kapıya yönelmişti. Bulundukları üste Usagi'nin kapısını kıracak gibi çalan tek kişi vardı. Yakumo Jin. Sokaklarda büyümüş, sonrasında akademiye katılmış bir shinobi. Akademiden mezun olduktan sonra rütbe basamaklarını hızlıca tırmanmıştı. Shijo ile aynı zamanlarda mezun olmuştu Jin. Lakin Shijo kadar değer görmemişti köyde. Bunun en büyük nedeninin, sokaklarda büyümüş olmasının getirdiği hırçınlık ve asilik olduğunu düşünüyordu Usagi.

"Tavana bakmakla düşman çözülseydi seni Hokage yapardım. Kalk artık işimiz var. Yeni raporlar geldi."

"Beni Hokage yaparsan ilk iş seni sabah görevlerinden men edeceğim."

Kapıyı açtığında karşısında gördüğü kişi yüzündeki koca sırıtışı ile Yakumo Jin'di. Kollarını gösünde birleştirmiş, alaycı bir tavırla Usagi'ye kilitlemişti gözlerini. Dar siyah bir atlet üzerinde koyu renkli, kolsuz bir flak yeleği giyiyordu. Nedenini bilmediği bir şekilde boynundan hiçbir zaman eksik etmediği siyah renkli atkısı ise her zamanki yıpranmışlığı ile boynundan aşağı sarkıyordu. Alın bandı sol üst koluna sıkıca bağlanmış şekilde duruyordu. Her zaman göreve hazır bir şekilde dolaşmaktan keyif alıyordu Jin.

"Şu çok sevdiğin pankeklerin tarifini mi getirdiler sana ne bu sırıtış sabah sabah?" Sözlerinin içerisinde seçilebilir bir bıkkınlık vardı Usagi'nin. Hem vücudu, hem bilinci artık aksiyon istiyordu. Tüm gün masa başında oturmaktan sıkılmıştı. Operasyon planlamaları biraz daha hareketli geçse de, yakın zamanda bir operasyon bilgisi yoktu. Bu sebeple şu sıralar masa başında rapor okumaktan başka bir şey yapmıyorlardı.

"Keşke getirmiş olsalar. Hey, baksana. Sende yedin ve bilirsin... Tarifi çözebildin mi? Kadınsın ya..." Sözleri duyduğu gibi bakışlarını Jin'e çevirmişti Usagi. Gözlerini kısarak attığı bakış, Jin'in yüzündeki gülümsemenin silinmesine yetmişti bile. Sonrasında Jin'den cevap çok gecikmemişti. "Aman iyi be, şaka yapmaya da gelmiyo. Ama özür maiyetinde..." diyerek bir süre beklemişti. Sessiz geçen bir kaç saniyenin ardından devam etti sözlerine. "Sevineceğin bir haberim var. Son operasyonun raporları geldi. On dakikaya odada toplanıyoruz. Önemli gelişmeler var." Sözlerini bitirdikten sonra hızlıca arkasını dönüp operasyon odasına doğru yola çıkmıştı Jin. Usagi ise içindeki yükselen heyecan ile odaya girip günlük kıyafetlerini giymişti. Odadan tekrar çıktığında ise yüzündeki tebessümü gizleyemiyordu.

Yerleşkenin içinde ilerlerken, bir yandan da etrafında günlük işlerini yapmakta olan shinobilere selam vermeyi ihmal etmiyordu. İçinde yürümekte olduğu bina günlük kullanım odalarına ayrılmıştı. Üst katta ofuro ve tuvaletlerin olduğu bir alan ve yatak odaları bulunuyordu. Odalar genelde iki kişilik olsa da yüksek rütbeli ve sürekli burada bulunan kişiler için tek kişilik odalar vardı. Uzunca bir koridora karşılıklı dizilmişti bu odalar. Tek bir tarafta yaklaşık on oda bulunuyordu. Bütün odalar neredeyse minimal düzeyde donatılmıştı. Tek kişilik olan odalar bir adet yatak, çalışma masası, koltuk, dolap ve kitaplıktan oluşuyordu. Çift kişilik odalar ise bu odaların tam anlamıyla iki kişilik versiyonuydu. Bu sebeple yerleşkede görevlendirilen bazı shinobilerin bu minimalist tasarıma karşı huzursuzluğu bulunsa da, Usagi lükse ihtiyacı olmayan tarafta kalıyordu.

Zemin katta ise yemekhane, dinlenme salonu ve medikal odalar bulunuyordu. Yemekhane aşırı büyük değildi. Zira yerleşkede çok fazla shinobi bulunmuyordu. Normal şartlar altında kırka yakın shinobi bulunuyordu ve tam olarak bu sayı kadar masa ve oturma yeri vardı. Görevlerde sürekli bir sirkülasyon olduğundan dolayı yemekhaneyi yarısı dolu bile görememişti Usagi. Keza dinlenme odasını da aynı şekilde dolu görmemişti. Genelde görevinden yeni dönmüş üç beş shinobi oturup sohbet muhabbet ediyordu bu kısımda. Usagi ise bu odaya bir kez bile girememişti. Hem iş yükünün fazla olmasından, hem de shinobilerle konuşacak pek bir şeyinin olmamasından. Bunun sebebi ise kendisi ve yönetim kadrosundaki shinobiler dışında buraya gönderilen shinobiler maksimum altı ay görev almasıydı. Sonrasında bir günlüğüne yerleşkede neredeyse normalin iki katı kadar shinobi bulunuyordu. Yeni atananlara hızlı bir oryantasyon yapıldıktan sonra ise eski shinobiler çok vakit kaybetmeden Ishigakure'ye geri dönüyor, yerlerini yenilere bırakıyordu. Usagi ise etrafında sürekli değişen yüzleri görmekten memnundu. Hayatındaki spontaneliği alıp götürüyordu bir nebze de olsa.

Sınırın hemen dışında bulunan iki binalı bir yerleşkeydi burası. Yerleşkenin dış kısmı kısa bir duvarla örülüydü ve bir tepeciğin üstüne kuruluydu. Özenle seçilmiş olduğu belli olan bu tepeciğin etrafını ve üstünü doğal bir sis tabakası kaplıyordu. Bu sebeple yerleşke içinde bile çok fazla değildi görüş alanı. Yerleşkenin dış kısımlarında çeşitli alarm mühür alanları bulunuyordu. Bu mühür alanları, direkt olarak yerleşkenin tam ortasında bulunan merkez binaya bağlanıyordu. Merkez binanın ilk katında bulunan güvenlik odasındaki jounin Tsurugi Raimei sorumluydu yerleşkenin güvenliğinden. Kendisi ile çok fazla karşılaşmamıştı Usagi. Yerleşkeye ilk geldiğinde tanışmışlar, sonrasında gün içerisinde çok nadir konuşma fırsatı yakalamışlardı. Aşırı sert bir mizacı olması, insanların kendisine yaklaşmasını engelliyordu.

Merkez binanın bodrumunda sorgu odaları ve zindanlar bulunmaktaydı. Geçici bir yerleşkede olsalar bile, bu alanlar oldukça işe yarıyordu. Buraya geldiğinden beri sayamadığı kadar sorgu görmüştü. Bazılarında bizzat bulunurken, bazılarını ise uzaktan izliyordu. Genel olarak, bu sorgu odalarında çokça mazisi vardı lakin şu anki rotası orası değildi.

Merkez binanın çatı katında bulunan, kendi içlerinde "Sis Perdesi" adını verdikleri operasyon planlama odasının kapısına kadar gelmişti. Bu kapının önünde her duruşunda içinde çok uçlarda duygular belirir, bacaklarının bağı çözülürdü. Heyecan, üzüntü, kaygı, stres, mutluluk, bu kadar duyguyu aynı anda yaşayabileceğini çok da tahmin etmezdi Usagi. Ama işte buradaydı, Sis Perdesi'nin önünde durmuş, bütün bu duyguların ağırlığını omzunda hissederek odanın tokmağına elini uzatıyordu.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde ise bütün duygularını kapının dışında bırakıp, profesyonel bir şekilde işe başlamayı da biliyordu. Odanın ortasında büyükçe bir sekizgen masa bulunuyordu. Bu masanın üstünde, tam ortasında ise Yağmur Ülkesi'nin detaylı bir haritası bulunmaktaydı. Haritanın üzerinde bulunan farklı şekillerdeki piyonlar, Tanigakure Yerleşkesi, Nanmin, Amegakure ve Toyone Şehri için yerleştirilmişti. Bunlardan biraz daha küçük, aynı tipte bir kaç tane daha piyon vardı. Her ne kadar bu piyonlar rastgele yerleştirilmiş gibi dursalar da, aslında şimdiye kadar yerini net bir şekilde bildikleri Jashin tarikatı ve Riaru güçlerinin küçüklü büyüklü üslerini gösteriyorlardı. Usagi hepsinin yerini ezbere bilse de, her odaya gelişinde bir kez daha kontrol etmekten kendini alamıyordu.

Masadaki haritayı incelemeyi bitirdiğinde gözleri masanın üstüne serpilmiş parşömenlere kaymıştı. Her birisinde farklı bir operasyonla alakalı raporları görebiliyordu;