RPGTürk

Gece yarısının karanlığında ilerliyorsun. Ağaç dallarının arasında zıplarken karanlığa alışan gözlerin sana bir sonraki hedefini gösteriyor. Her bir zıplayışında sadece yaprakların hafif hışırtısı duyuluyor ortamda. Eğitimsiz biri için bu güneyden esen narin bir rüzgârın etkisinden ibaret. Eğitimli birileri için ise ölümün ayak sesi.

Fakat bu gece can almak için değil, Kotsuki-Sho ve takipçilerine can suyu vermek için buradasın.

Koruluğun bittiği yerin sınırındaki bir ağaç dalına konduğunda, dolunay bulutlarından arasından sıyrılıyor ve önündeki terkedilmiş kasabayı aydınlatıyor. Bir tepenin etrafında kurulmuş olan bu kasabanın ana yolu tepenin üstüne çıkıyor ve oradaki eski bir malikanede son buluyor. Japon tipi çatıların yer yer çöktüğü, kimi ağaçların yandığı kasaba buradan çürüyen bir cesedi andırıyor. Kabaca 20, 30 hane sayıyorsun.

Ay tekrar bulutların ardında gizlenmeye başladığı esnada cebinden yırtık ve küçük bir parşömen çıkarıyorsun. Üzerindeki yazıya tekrar göz atıyorsun.

"Kuzuryu-Gawa'nın güneyinde, Kusagakure Güvenlik Hattı'nın bir kaç kilometre uzağında. Ana yolun ilerisinde. Kawaji kasabası kalıntıları. Tepedeki malikane. İlk Dolunay, gece yarısı.

- Sagi Riaru"

Parşömeni cebine geri kaldırıyorsun. Hedefin belli. Derin bir nefes alıyorsun.

---

Etrafı iyice süzmeye başlıyorsun. Ayın önünden parça parça geçen bulutlar geniş yörede ve kasabanın üzerinde çeşitli gölge oyunları oluşturuyor. Neredeyse masmavi renk tonları ile kaplı görüşünde hiç bir turuncu veya beyaz bir nokta yok. Gölgelere ve karanlığa odaklanıyorsun. Gözün çoktan bu düşük ışık seviyesine alıştığı için çok da zorlanmadan süzmeye başlıyorsun etrafı.

Herhangi bir kıpırtı veya hareketlilik sezmiyorsun. Arada sırada esen bir yel ile etraftaki ağaçlar titriyor, bu rüzgâr kasabaya ulaşınca ağaçlarında sanki birbirleriyle anlaşmışçasına salındığını izliyorsun.

Kasabanın tek bir girişi var. Ana yoldan ayrılan başka bir yol kasabaya doğru ilerliyor. Bu yol kasabanın içerisinde ilerledikten sonra hafif sağa doğru kıvrılarak bir tepeyi arşınlıyor. Tepeye çıkan bu yolun etrafında da evlerin olduğunu görüyorsun. Sonradan düzleştirildiği belli olan tepe noktasında ise bahçesinde bir kaç binanın olduğu malikaneye gözün tekrar kayıyor.

Analitik zihnin çalışmaya başlıyor ve bir kaç saniye içerisinde çevredeki tehlikeli bölgeleri irdelemiş oluyorsun.

Malikanenin 2 ya da 3 katlı olduğunu tahmin ediyorsun. Sınırını bir duvar belli ediyor. Bu duvarlarında içine kalan ve tahminen tek katlı olan binalar muhtemel pusu noktaları. Kasabanın ortasından tepeye çıkan yol çok açıklıkta kalıyor, bir çok bina da bu yola baktığı için içerisinde gizlenenlerin bu gece karanlığında bile orada yürüyen birini görmeleri çok kolay. Ara sokakları düşünüyorsun. Normal bir insanın saklanması için ideal ancak sen bir shinobisin ve olası hasımlarının da shinobi olacağını biliyorsun. Mantıken, senin orayı tercih ediyor oluşunu da tahmin edebilirler.

Çatılara bakışını çeviriyorsun. Yer yer parçalanmış olmasalar oradan ilerlemek çok makul olabilirdi, ancak yıkık bir çatının altında nöbet tutan birisini önce görmen onun seni görmesinden daha düşük bir ihtimal. Bunun farkındasın.

Yine dönüp dolaşıp ara sokakları düşünmeye başlıyorsun. Pusu ihtimali en düşük nokta orası olmalı. Hem karışık, hem dar, hem de karanlık. Birisiyle karşılaşırsan bu seni bekledikleri için değil, şans eseri olacak. Tek problem malikaneye vardığında bu avantaj yok olacak.

Zaten hangi yolu seçersen seç malikaneye varınca başka bir planla devam etmen gerekecek, eğer pusu ihtimalini o vakit hâlâ düşünüyor olursan.

Derin bir nefes veriyorsun ve gözlerini ovuşturuyorsun. Sana 5 dakika gibi gelip geçen bu bir kaç saniyenin ardından tekrar kasabaya bakıyorsun. Cansız bir beden gibi sereserpe yatan ölü binalar gecenin karanlığında istirahatlerine devam ediyor.

Gerçek Togami'den ayrıldıktan sonra hızlı adımlarla yürüyerek kasabaya varıyorsun. Kasaba seni ölü kolları ile böğrüne buyur ediyor. Etrafta esen rüzgâr dışında bir hareketlilik bulunmamakta. Arada sert çarpan kırık bir pencere, ince bir ses çıkaran kapı menteşesi ve yıkık çatıların arasından süzülükren ıslık gibi öten rüzgâr dışında bir ses duymuyorsun. Bulduğun ilk fırsatta sokak aralarına dalıyor ve malikaneye doğru yokuşlu yolları hızla aşmaya başlıyorsun.

Bazı evlerin içine göz gezdiriyorsun geçerken, her ihtimale karşı. Bir kaç tanesinde eski cesetler gördüğüne eminsin. Koku bile çok kalmamış ortamda, bu cesetlerin sana yaşları hakkında bir bilgi veriyor. Kimi farelerin hâlâ bu bedenleri kemirdiğini göz ucuyla kestiriyorsun. Seni fark edenler hemen dağılıyor.

Kısa bir süre sonra malikaneye varıyorsun ve yüksek duvarlarından birine zıplıyorsun. İçeriyi süzdüğünde yıkılmış bir yan bina ve 3 katlı bir malikane ile karşılaşıyorsun. Diğer ufak tefek binalar bahçenin çeşitli yerlerine dağılmış bir şekilde. Kurumuş ufak bir yapay göl de gözüne çarpıyor.

Malikanenin her bir katı diğerine göre biraz daha ufak. En üst katının da bir balkonu bulunmakta. balkonun içeriye açılan kapısı ise kırık. Bu detayın gözüne çarpmasının sebebi ise malikanenin bunun dışında tamamen sağlam olması.

Etrafı tekrar süzüyorsun ve gözüne başka bir şey çarpmıyor.

Aşağı atladığında malikanenin ölü bahçesi seni karşılıyor. Epey bir süredir bakımsızlıkla kurumuş ufak gölet ve ölü bir kaç ağaç dikkatini çekiyor. Malikanenin sürgülü kapısı ise ardında kadar açık. Kırık veya zarar görmüşe benzemiyor. Bunun dışında yandaki ek binaya baktığında bir yangın sebebiyle çöktüğünü fark ediyorsun. Bu ek bina direkt fiziksel olarak malikane ile birleşmiyor ancak onu yıkacak kadar kuvvetli bir yangından malikanenin etkilenmemiş olması tamamen şans olmalı.

Malikanenin ana kapısından içeri giriyorsun ve bunu yaparken kapının çerçevesini tıklatıyorsun. Tekniğin aktif ve sınırlı chakra rezervlerini tüketmeye devam ediyor bu esnada.

Malikanenin ilk katı genişçe bir salondan oluşuyor. Sağda ve solda makikanenin diğer kanatlarına açıldığından az çok emin olduğun sürgülü kapılar mevcut. Karşında ise direkt olarak üst kata çıkan bir merdiven bulunuyor. Bu merdiven katın yarısına kadar düz ilerliyor, ardından sağa kıvrılıyor ve o şekilde üst kata bağlanıyor. Etraf loş ve mavi ay ışığıyla aydınlatılıyor sadece. Gözlerin karanlığa tamamen alıştığı için etrafı rahat gözlemleme şansı buluyorsun, ancak bazı eşyaların gerçek rengini seçmek zor.

Salonun duvarlarında geçmişte dekoratif eşyaların bulunduğuna dair izler ve lekeler mevcut, ancak bunların neredeyse hiç biri artık etrafta yok. Sadece bir kaç tane parşömen üzerine çizilmiş ve yağmurlu bir günü temsil eden sanat eserleri gözüne çarpıyor. Merdivene tekrar odaklandığında, merdivenin başında bir ceset fark ediyorsun. Bu cesedin epeydir burada olduğu belli. Merdivenin üçüncü basamağından itibaren yığılıp kalmış, beyaz bir kimonolu erkek. Sırtına bir kılıç geçirilmiş, beyaz kimonosu ise artık simsiyah olmuş kan ile lekelenmiş. Uzun saçları yer yer kafasından yere dökülmüş. Bir farenin suratını kemirdiğini seçiyorsun, ancak o esnada o da seni fark etmiş olacak ki merdivenin yanından zemine atlıyor ve senden aksi yöne hızla hareket ederek karanlığın içerisinde kayboluyor.

Sen etrafı incelerken bu ölüm sessizliğini üst kattan gelen bir ayak sesi ve eş zamanı gıcırdamalar kesiyor. Bir kat üstünden gelen bu sesler kısa bir süre sonra kesiliyor. Çözebildiğin kadarıyla tek kişilik bir ayak sesi, ancak ötesi belirsiz.

Klon oluşuyor ve dışarıya çıkıyor, ardından 3. kata hareketleniyor. Önce duvara, ardından malikanenin dış duvarına konuyor, sonrasında olabildiğince ses çıkartmamaya çalışarak en üst kata hareketleniyor. Bu esnada gözünden kayboluyor.

Sen ise tüm chakra rezervlerini tüketiyorsun ve üst kata yollanıyorsun. Merdivenleri sakince çıkıyor ve kendini 2. katta buluyorsun.

2. kat nispeten karanlık bir kaç koridordan oluşmakta. İlk koridor merdiven bittiği gibi önce sağ yapıyor, biraz ilerliyor ve T şeklinde sağa ve sola ayrılıyor. Etrafta dikkat çekici bir şey göremediğinden yürümeye başlıyorsun temkinlice. Ahşap koridorda sakin ve güvenli adımlarla ilerlerken, T'nin sağ tarafından tekrar bir gıcırtı sesinin geldiğini duyuyorsun.

Karanlık koridorun ucuna geliyor ve köşeden, T'nin sağ tarafına devam eden koridoru kesiyorsun usulca. Koridora baktığında ay ışığının koridorun sonundaki açık pencereden içeri sızdığını görüyorsun. Ortamın susuz ışıksızlığını, ay ışığını senin bulunduğun yere ulaşmadan kana kana içiyor ve koridorun geri kalanını nispeten karanlıkta bırakıyor.

Tekrar bir gıcırtı geliyor. Az ilerde, koridorun solunda kalan bir odadan geldiğine eminsin. Sesin geldiği odanın sürgülü kapısı açık, diğer bütün odaların ise kapalı. Çaprazdan baktığın için içeriyi göremiyorsun.

Üst kattan bir gıcırtı gelmemesi sayesinde de klonunun içeri girmediğini anlayabiliyorsun.