[Susumu & Teki] Savaş Sisinin Gizledikleri

[Kitamura Susumu]

Uzun uzun anlatmış, bir noktada gerilmeye başlamıştım lafı fazla uzattığım için. Fakat yanıma yaklaşıp çipil çipil bakan gözlerle bana soru soran ufaklık bu gerginliği hemen unutmamı sağlamıştı. Biraz da şaşırmıştım. Hayvanlarla olan bağımı merak edip direkt olarak soracak kadar proaktif olduğunu düşünmemiştim Haruka'nın. "Ha? Bu mu..." dedim elimle kafama konmaya çalışan bir serçeyi engellemeye çalışırken. Biraz da gülümsedim. "Çok gizli, öyle hemen söyleyemem. Shousen Jutsu'yu kavradığında belki anlatırım." dedim. Öyle hemen istediğini vermektense biraz uğraşmak istemiştim. Hem, pek bir olayı yoktu hayvan meselesinin. Deney yaparken chakramı bozmuştum bir hata ile. Binbir uğraşla tekniği öğrenmesinden sonra tüm meselenin saçma bir deney olduğunu öğrendiğinde, eminim ki Haruka’nın ilk küfrünü de yiyecektim. Evet, yeni neslin gümbürdemesinde tam desteğim vardı kısaca.

Teki'ye çevirdim başımı, onu dinlemeye koyuldum. Anlattıkları bittiğinde de Hiyaki devraldı konuşmayı. Hikari ile şimdilik iyi anlaşıyor gibi duruyorlardı. Eh, yardım etmeyi kabul ettikleri sürece aralarındaki durum çok da önemli değildi benim için. Pek bir yorum yapmadan dinleyip, “Olur, elbette.” dedim Hiyaki’nin kahve sözüne. Hikari’nin galon galon içen bir pezevenk olduğunu düşünce kısa ip bir nevi Teki’ye denk gelmişti. Cebim bu duruma sevinçliydi, ne de olsa cüzdanımın dolu olması arabamın her daim göreve hazır kalmasına yarıyordu.

Teki Hiyaki’nin ekipmanlarını teslim alırken ben de bir yandan ineceğimiz yöne çevirdim yüzümü. “Hazırsanız hareketlenelim. Siz aşağıdaki yolun solundan ve açığından biraz ilerleyip öyle dalın kasabaya. Biz de Teki-san’ın az önce tercih ettiği yoldan, yani sağ tarafın açıklarından gidelim.”

Pançomun kapüşonunu çekip, Takım Teki’yi önden ilerlemeleri için davet ettim. Bir yandan da Hiyaki ve Hikari’ye başımla işaret verdim onların da hareketlenmeleri için. Herkes hareketlenip plan uygulamaya konulduğunda arkalarından takip edeceğim.

[Kasumikage Teki]

Plan hakkında konuşmaları bittikten sonra Susumu'nun harekete geçme isteği ile derin bir nefes doldurmuştu ciğerlerine Teki. Her ne kadar kendisi, öğrencileri ve Susumu daha güvenli olması muhtemel tarafta görev alıyor olsalar da Hiyaki ve Hikari'nin kavgası sayesinde Tanigakure'liler ile ilk sıcak teması gerçekleştireceklerdi. İçten içe heyecanlanmıştı. Gözleri daha bir parıldar hale gelmişti adeta. İki elini yukarı doğru uzatarak güzelce germişti kolları ve vücudunu. Çektiği derin nefesi dışarı verdikten sonra ise "Görev vaktiiiii." demişti yüzündeki mutlu olduğunu fazlasıyla belli eden gülümsemeyle.

Az önce gittiği yere şimdi takımca gideceklerdi. Çocuklara kaymıştı hemen bakışları. Üçünün de hazır olduğundan emin olduktan sonra aklına aniden gelen şeyle gözleri pörtlemiş ve Altın Maymun'a doğru yaklaşmıştı usulca. "Bunu izninle alıyorummm." diyerek Hiyaki'deki iki mataradan içi su dolu olanı kapmıştı. "Hatta bunu da alıyorummm." diye ekledikten sonra kahve dolu olan ikinci matarayı da almıştı. Kaşları çatılan Hiyaki'nin kahve dolu matarasını Teki'nin almasından ötürü içten içe keyfinin kaçtığı belliydi. Teki de bunu gayet net anlamış olacak ki "Üzgünüm ama üstünde dikkat çekici bir şeyler kalmasını istemiyorum. İçmeyeceğim zaten. Şu iş bitsin hemen geri vereceğim." demişti.

Su dolu matarayı beline astıktan sonra kahve dolu olanı Haruka'ya uzatmıştı. Seito ve Miyacho çok daha hareketli çocuklar oldukları için mataranın en güvenli Haruka tarafından kollanacağını düşünüyordu. "Arkamdan sakın ayrılmayın takım. Miyacho sen benim hemen arkamda duracaksın. Seito sen ise onun arkasında. Haruka sen de en geride duruyorsun anladığın üzere. Susumu ile sizi ön ve arkadan kolluyor olacağız. Yapmanız gereken en önemli şey çevreye pür dikkat etmek." Tekrar Hiyaki ve Hikari'ye doğru döndürmüştü bakışlarını bu sefer. "İyi eğlenceler şimdiden!" dedikten sonra Susumu'ya harekete hazır olduğunu aktarmak için kafasıyla onaylama hareketi yapmış ve adımlarına başlamıştı. "Ah şey demeyi unuttum! Hiyaki, çevrenizde yeteri kadar kişi toplandığını düşündüğünde Hikari-san'a doğru atar gibi yapıp ıskalayarak havaya şu büyük patlayan shurikenlerinden at. Bize de sinyal olur. Hadi kolay gelsin!"

Off Topic

Planımızı hayata geçiriyoruz.

[GM - Naruto]

Hikari ve Hiyaki, planı devreye sokmak için hareketleniyorlar. Ağaçların arasından aşağıya, ufak yamacın dibine atlamaya hazırlanırken Hikari, Hiyaki onu durduruyor ve onu fırlatmasını istiyor. Hikari anlık bu isteğe anlam veremiyor. Hiyaki, Hikari'ye göre kabaca daha ufak olduğundan onu fırlatıp ani bir giriş yapmanın daha inandırıcı olacağını söylüyor. Hikari'nin gözleri anlık bir yaramazlıkla parlıyor ve kabul ediyor.

Hikari, Hiyaki'yi kaptığı gibi sizin ilerisini göremediğiniz, sokakların T şeklinde birleştiği yere fırlatıyor. Hiyaki, belki rol gereği belki de gerçekten, çok keskin bir maymun çığlığı atıyor. Ardından, Hikari maymuna ezgi tizlikte bir sesle haykırıp oraya doğru önce bir ağaç dalından kendini fırlatarak, sonrasında zemine inince de koşarak ilerlemeye başlıyor.

15-20 saniye kadar bekliyorsunuz. Etrafı önce kavga eden iki maymunun sesi dolduruyor. Merakına yenik düşüp kafayı uzatanlar, Hiyaki'nin Hikari'nin tepesine çıkıp kafasındaki saçları çekiştirdiğini görüyor. Hikari kendini yere bırakıp debelenirken kurtarıyor kendini Hiyaki'den, sonrasında üstüne çullanıp yalandan kuyruğunu ısırıyor. İkisini de tanıdığınız için rol kestiklerini çok iyi anlıyorsunuz ancak dışarıdan resmen saç baş birbirine girmiş birer devasa maymundan ibaretler.

Yırtık pırtık basit kıyafetli, devasa maymunlar.

Kavga devam ederken ortama shinobilerin intikal ettiğini duyuyorsunuz. İkili, seri bir şekilde gözden kayboluyor ve kasabanın derinliklerine doğru kavgalarını sürdürüyorlar. Bir ağacın yıkılma, bir damın devrilme sesini işitiyorsunuz.

Siz ise çoktan aşağı inip, az önceki Teki'nin saklandığı yere varıyorsunuz.

Önünüzdeki T şeklindeki sokağa bakıyorsunuz. Sol tarafınızda kalan sokağın ilerisinde kavga devam etmekte. Shinobilerin oraya ilerlediğini biliyorsunuz. Zaten bir kaç saniye sonra Hiyaki'nin patlayan shurikenlerini gökyüzünde seçiyorsunuz. Buradan giderseniz kavgaya yaklaşacak ve Tanigakure'lileri gözlemleme fırsatı edineceksiniz. Ancak farkedilme riskiniz mevcut.

Sağ kısım ise muhtemelen köy meydanına gitmekte. Oradan devam ederseniz yığınağın merkezine ulaşacağınızı biliyorsunuz. Bu yoldan giderseniz çok çok az kişiyle karşılaşacağınız belli fakat Shinobiler hakkında bir istihbarat edinemeyeceksiniz. Ancak yerleşkeyi görmüş olacaksınız.

[Kitamura Susumu]

Maymunların tiz çığlıkları ile beraber ellerim ani bir şekilde kulaklarıma siper oldu. Sanki daha az görürsem çığlıkların beynimin içinde yankılanması da bir o kadar azalacakmış gibi bir refleksle de sağ gözüm kapandı. Önce gülle gibi fırlatılan Hiyaki, ardından benim dingil, ufka doğru uçup ufaldılar, gözden kayboldular. Çok geçmeden uzaklardan gelen patır kütür sesler ortamı şenlendirmeye başladı.

Uzanıp şöyle bir baktım arkalarından ne haldeler diye. Birbirlerine büyük bir adanmışlıkla girişmişlerdi bile. Bu halleri bende ciddi bir gülme ihtiyacı yarattı ve engel olmaya çalışıp ağzımı kapalı tutmaya çalıştım. Çalıştıkça daha da boğuklaşan bir sesle kıkırdıyor, nefesimi kontrol etmekte biraz daha zorlanıyordum. Gözlerim yaşarıyor, boğazım iyiden iyiye gıdıklanıyordu. Epey zor olsa da çok geçmeden bastırdım bu isteği. En nihayetinde bir görevdeydik ve komik bir görüntüye şahit olsak bile ciddiyeti elden bırakmamak gerekirdi. Düşüncelerim böyleyken de bu durumu ilk bozan olmak hoşuma gitmezdi. Belki, malikaneye dönünce yaşananları tekrar andığımızda serbest bırakabilirdim birkaç kahkahayı. Belki... Iori de gülerdi bizimle, maymunları birbirine kırdırttık diye. Belki, belki...

Dikkatimi geri toparlayacak derin bir nefes aldım, verdim. Tanigakure'liler çoktan toplanmaya başlamışlardı. Biz de onlarla eş zamanlı bir şekilde kendimizi tepeden aşağı salıvermiş, Teki'nin uygun gördüğü tenha bir noktaya tünemiştik. Şimdilik bulduğumuz bu bölge güvenli hissettirse de hareketlenmeye başladığımızda bir seçim yapmamız gerekeceği barizdi. Maymunlara biraz daha yaklaşıp shinobileri incelemek, ya da boşalan meydanda nispeten daha rahat bir şekilde dolanıp bilgi toplamak. Zannımca her ikisini de yapsak en iyisi olacaktı. Ya sırayla, ya da birbirimizden ayrılarak.

Shinobilere yaklaşmak bizden beklenilen bilgilerin önemli bir kısmını kaplıyor olsa da, farkedilme riskinden dolayı bir o kadar da riskliydi. Meydanı inceleyince elde edeceğimiz bilgiler ise yine önemli sayılabilecek nitelikte olsa da, bana göre yeterince hayati değillerdi. Kizashi özellikle yerleşkedeki shinobilerin sayısını, genel tavırlarını ve yeteneklerini, ilerleyişlerini öğrenmemizi istemişti. Taşa ne kadar yaklaştıklarını anlayabileceğimiz bilgiler bir ihtimal meydandan çıkabilecek olsa da diğer bütün detayları kalabalığı gözlemlemeden anlayabileceğimizi düşünmüyordum. Sırayla her iki tarafı incelemeye çalışırsak da vakit kaybedip ortada kalma ihtimalimiz doğabilirdi. Ayrılmak en iyi plan gibi duruyordu. Dursun durmasına da, kim nereye gidecekti?

Saklanma konusunda hiç iyi değilim. Teki'ye bakınca da... Ağaran saçlarıyla en az benim kadar dikkat çekici ve yakış-… akılda kalıcı olduğu aşikar, onun da çok iyi saklanabileceğini düşünmüyorum. Adımlarını gizleyebildiği ve öğrencileri ile beraber olduğu göz önünde bulundurulunca meydana gitmesi mantıklı olan taraf Takım Teki gibi duruyor nezdimde. Yapılar arasında bıdır bıdır dolanıp etrafı inceleyebilir, belge melge çalabilirler. Ben de buradan ilerleyip kavgaya biraz daha yaklaşıp shinobileri inceleyebilirim.

Yakalanma ihtimalim var, evet, ve bu hiç hoşuma gitmiyor. İçimdeki hiçbir şeyi beğenmeyen yanım hiç fire vermeden bu görevi tamamlamak ve Kizashi’nin istediği her şeyi fazlasıyla toplayabilmek istiyor. Bunu da risk almadan yapmamızın yolu elbette yok. Hatta, shinobi olunca her şey risk değil mi zaten? Basit bir devriyeden bile dönememek yok mu bu hayatta? Olası bir çatışmada bu Tanigakure’lilerden bazısını öldürürsek, tam olarak bu senaryo başlarına gelmiş olmayacak mıydı?

Teki’ye dönüp fısıldamaya başladım. “Siz meydana gidin, takımca incelerseniz daha hızlı biter. Ben buradan ilerlerim.” diyip, cevabını bekledim. Kabul edip giderse 1-2 dakika daha buradan ayrılmayacağım ve Tanigakure’lilerin biraz daha şova dalmalarını bekleyeceğim. Ardından, usulca ilerlemeye başlayacağım kavgaya doğru, fakat çok yanaşmamaya çalışacağım. Mesafeyi hızlı katetmektense yavaş yavaş ve tartarak gitmem en iyisi. Şimdilik, kaç kişi olduklarını yukarı aşağı sayabilecek bir mesafe bulabilmem yeterli.

Teki gitmeyi kabul etmez ya da başka bir fikir sunarsa dinleyeceğim ve o ne derse ona uyacağım. Ne de olsa benimki sadece bir fikir ve Teki şu an sadece kendi takımının değil, benim de liderim konumunda. Beni rencide edecek bir şey istemediği sürece emirlerini yerine getireceğim.