[Susumu & Teki] Savaş Sisinin Gizledikleri

[Kitamura Susumu]

Konuyu kabiliyetlerimizden açmamla Teki hemen ayak uydurmuş ve bıcır bıcır anlatmaya başlamıştı en yetkin özelliklerini. Shigure bildiğini ve Suiton kullandığını söylemesiyle “Heh.” diye ufak bir güldüm kendime mani olamadan. “Suiton ile doğanlar pek bir seviyor Shigure’yi demek ki.” diye devam ettim. Iori de böyleydi, hatta Iori’nin katana kullanmayı babasından öğrenememiş olması bir noktada ironi de katmıştı bu benzerliğe. Bu düşünceler bir anlığına aklımdan geçerken Teki konuşmaya devam etmiş, asıl olayı olan aile yeteneğine getirmişti konuyu. Bahsettiği zehri zorlanmadan elinden salgılamaya başlamış, oluşan garip görüntüyü saniyeler içinde zırhımsı sert bir hale getirmişti. Bir kaşım havaya kalktı bu ufak şovu izlerken, ağzım ise “Vay anasını.” dercesine kıvrıldı. Gözlerim bir Teki’nin eline, bir suratına inip çıktı birkaç sefer. “Tek çocuk muydun Teki-san?” diye sordum. “Eğer öyleyse seni özellikle hayatta tutmam gerekecek. Kasumikage hanesinin hiddetini çekip zehirlenmek istemem.” Nezaketen gülümseyip dinlemeye devam ettim.

Hiyaki’yi anlatmaya başladı Teki. Anlık bir şaşkınlıkla araya girme isteği duysam da bunu bastırdım ve cümlelerini bitirmesine izin verdim çocuğun. Yaklaşık iki metrelik bir maymun demek… Benzerlik topu bu sefer bana sekmişti anlaşılan. “Benim de bir maymun ile kontratım var, hem de ismi Hikari. Benzerliğe bak!” dedim. Ardından, hızlıca bir durum analizi yapmaya başladım bir yandan sesli düşünerek. “Yalnız ben çağıramam, onun boyu daha da uzun. Gereksiz dikkat çeker ve biraz mırın kırın edebiliyor.” diye mırıldandım elimi çeneme götürerek. Birkaç saniye bir sağıma, bir soluma baktım düşünmeye devam ederken. “Ama tabi diğer hayvanlar var, kuşlar, tilkiler… Daha az zekiler ve çoğu zaman konuyu yemeğe bağlıyorlar ama bilgi toplarken iş gördükleri oluyor…” Cümlemi sonlandırdıktan hemen sonra bir şeyi atladığımı fark edip aydınlanarak Teki’ye kilitlendim. “Ah, şeyi demeyi unuttum. Pek ahım şahım bir olay değil ama, hemen hemen tüm normal hayvanlar ile konuşabiliyorum, evet.”

Birkaç saniye suratına baktım Teki’nin, tepkisini görebilmek için. Ardından ufak birkaç şey daha konuştuk ve Teki öğrencilerine kendilerini tanıtmalarını buyruk verdi. Dudağımın kenarı kıvrıldı, kollarımı da önümde kavuşturdum. "Hadi beni etkileyin!" dercesine bir ifade alarak dinlemeye başladım öğrencileri. Çocuklara bayıldığım söylenemezdi, fakat antipati de duymazdım. İnsanın etrafında öğrenmeye hevesli ve kendini kanıtlamaya çalışan ufaklıkların olması ise kesinlikle pozitif hisler yaratan bir olguydu. Böyle bir görevde tehlikede kalabilecekleri ihtimalini unutunca elbette. Gülümsemem biraz daha büyüdü suratıma doğru gelen zırhları görmemle. Ah… Benim de bir zamanlar vardı böyle özenip bözendiğim bir zırhım. Seito’nun ki gibi çift değildi tabi, tek koluma takardım. Bıçak bile atabiliyordum sayesinde ama gelin görün ki çalınmıştı esir alındığım bir görevde. Kaybedince o kadar üzülüp küstüm ki bir daha aynısından yaptırmadım! İç çektim dertli rolü keserek, azıcık da sırıtarak. “Dikkat et de çalınmasınlar.” dedim Seito’ya.

Birkaç saniye daha göz gezdirdim öğrencilerin üzerinde. Ardından, az önce rolüne girdiğim dertlenme beni cidden ele geçirmeye başladı. Biraz dalgınlaştım düşünceler aklımdan geçerken. Bana göre gıpta edilecek bir hayattı Teki’nin yaşadığı: Sanat öğrenebileceğin bir ailenin ve yetiştirdiğin, ağzının içine bakan ufak öğrencilerinin olması… Sınava girecek cesareti, kazanacak kudreti gösterebilmek ve köyünün güvenini kazanmak. Böyle bir hayata bir gün ben de erişir miydim acaba? Avare gibi dolaşmayı bırakıp köye döner miydim bir gün ve beni artık göndermeyin der miydim? Öğrenci verirler miydi bana da eğitmem için? Kimin Iryou-nin olacağını tartışmalarını izlemek isterdim. Acaba rica etsem Iori katana kullanmayı öğretir miydi öğrencilerimden birine, Teki’nin benden Haruka’yı eğitmemi istediği gibi? Bir dakika… Iori köye döner miydi ki öncelikle? Ya da o dönse ben de gider miydim?

Gözlerimi kaçırarak toparlandım ve tekrar ilerlemeye başladım. Canım durduk yere sıkılmıştı yine, son iki üç yılda günde yedi yüz sefer yaşadığım gibi. Aptalca hayaller kurmak zaten neyime? Iori elbette dönmeyecek ve sessizce Kizashi’nin işlerini halletmeye devam edecekti, kim bilir nerelerde. Ben arada bir köye dönmeye yeltenecek, içime kurt düşmüş gibi Aisu’nun yanına bulacaktım her ikinci günümde, “Beni geri gönder, duramıyorum burada.” diye. Arada bir görev takımlarına geçici üye olarak atanmadıkça, yalnızlıktan konuşmayı unutacak kıvama gelecektim dolaşırken. Buna ihtiyacım olduğunu ve zamanla beni iyileştireceğini düşündükçe de kaybettiklerime biraz daha saplantılı hale getirecekti beni bu yolculuk. “Acaba bir gün…” diye başlayan her hayal de biraz daha mutsuz olmakla sonuçlanacaktı.

Sessizliği boğazımı temizleyerek bozdum. Hayatımın rezilliğini bir kez daha anımsarken Teki sessiz kalmış mıydı, yoksa bir şeyler söylemiş miydi emin değildim. Az öncekine nazaran çok daha soğuk bir tonla konuşmaya başladım son bir kez. “Öldürme konusunda bana bakıp kendini kısıtlama, bu benim şahsi kararım. Tani’li birini öldürdün diye çığırtmam ya da yas tutmam.” dedim yüzüne bakmadan. “Hem zaten takımın Jounin’i sensin, kararlar aslında sende. Bu yüzden benden öldürmemi de isteyebilirsin aslında ve karşı çıkmam, uygulaması mutsuz etse bile.”

[Kasumikage Teki]

Susumu'nun komik sorusu karşısında gülmeden duramamıştı. "Ahahahaah! Tek çocuğum Susumu-san ancak umuyorum ki dünyanın farklı bölgelerinde de bu güce sahip Kasumikage'ler yaşıyor olsun." Yere kesilmişti bakışları. "Klan işlerimiz bir tık karışık. Yaşadığından emin bile olmadığım akrabalarımı arıyorum diyebiliriz." Her ne kadar elinde somut bir delil olmasa da, savaştan sonra hayatta kalan Kasumikage'lerin bir yerlerde yaşıyor olduğuna duyduğu inançtan alıyordu gücünü Teki. Bir gün en azından kendisi gibi dokuton kullanabilen bir shinobi ile karşılaşmayı çok istiyordu.

Susumu'nun da bir maymun ile kontratı olduğunu öğrendiğinde şaşırmıştı. Hatta maymunun adının Hiyaki ile çok benzer olan Hikari olması gerçeği karşısında şaşkınlıkla beraber gülmeye de başlamıştı. "Maymunlar Hi ile başlayan isimleri seviyorlar herhalde." diyerek şaka yapmak istemişti. Hiyaki o an orada olsa yüksek ihtimalle kızardı bu şakaya ancak ortağının yokluğunda bu zararsız şakadan bir sorun çıkmayacağını düşünmüştü.

Öğrencileri de kendileri hakkında Susumu'ya bilgi verirken gururla izlemişti onları Teki. İlk tanıştıklarındaki halleri ile şu anki halleri arasında dağlar kadar fark vardı ve Teki bu durumla gurur duyuyordu. Kendisi de gelişmiş ve değişmişti elbet ancak öğrencilerinin gelişimleri çok başka etkiliyordu onu. Jounin sınavı öncesini düşününce, geleceğinin böyle şekilleneceğini hiç tahmin etmezdi. Tam olarak aklında spesifik bir plan da yoktu gerçi. Kusagakure için kendine verilen emirleri yerine getiriyordu Teki. Bu uğurda seve seve ebeveyn ve usta da olmuştu.

Susumu'nun konuyu tekrar Teki'nin açtığı öldürme mevzusuna getirmesi ile görev arkadaşına kilitlenmişti bakışları hızlıca. "Bana kızacağını düşünmemiştim açıkçası Susumu-san. Fakat orta noktada buluşabiliyor olmamız içimi rahatlattı yalan yok." Ortamdaki en yüksek rütbeli kişi olduğunu da o an fark etmişti Teki. Bu detayı salak gibi kaçırmış olması karşısında içten içe gülmüştü kendine. Her ne kadar hatrı sayılır bir süredir jounin olsa da halen alışamamıştı tam olarak rütbesine. Yetişkinliğe ilk adım atmak gibi adeta. Çocuk gibi geliyordu kendisi Teki'ye. Fakat değildi. Ne çocuk ne de chunin...

"Kesinlikle sen istemedikçe senden birini öldürmeni istemem Susumu-san. O beni aşar. Emin ol köydaşım birini mutsuz etmek hayatta isteyeceğim son şey olabilir."

Tekrar adımları adımlarını takip etmeye başlamışken öğrencilerini kontrol etmişti bir kez daha. Her şeyin yolunda olduğunu algılayabildikten sonra yürürken konuşmaya başlamıştı. "Şu görevi bitirdikten sonra içmeye gidelim Susumu-san. Maymunlar da kaynaşır."

[GM - Naruto]

Off Topic

İlerlemeye devam ettiğiniz için bir tur daha dönebilirsiniz. Varmak istediğinizi belirttiğinizde varmış olacaksınız.

Pasiflik sınırımız hâlâ yok ancak diğer konulara göre yavaş ilerlediğimizden mütevellit hızlanmamız iyi olacaktır.

[Kitamura Susumu]

Sessizce dinledim Teki'nin son söylediklerime cevaplarını. Kafamı sallayıp anladığımı belirttim sadece ve ilerlemeye devam etmek dışında bir şey yapmadım. Daha fazla üzerine düşülecek bir konu değildi benim için. Teki şimdilik uyumlu görünen biriydi. Bir çıkarım yapmak için erken olsa da köyün gediklilerinden olması nedeniyle kişiliğine dair az çok bilgi sahibiydim ve ilk defa bir göreve çıktığımızda bu anda, bu bilgilerimi doğrular nitelikte davranıyordu. Eh, bazen öyleleri denk geliyor ki daha ilk dakikalardan hayatı cehenneme çevirebiliyor, içimden meslekten ihraç edilmemi gerektirecek planlar yaptırtabiliyor. Şu an öyle birine denk gelmediğim için kafam rahat en azından.

Hızlanmaya hazırlandığım anda Teki son bir kez seslendi bana. Görevden sonra bir şeyler içmeye davet ediyordu. Bu lanet olası görev, dünya gözüyle Iori'yi bir kere daha göremeden geçerse, bir süre ayık kafayla pek dolaşamayacaktım zaten. Fakat bunu birileriyle, ya da Teki ile yapmak ister miydim, emin değildim. Genelde Hikari'yle paylaşırdım içki soframı. Hatta, beni alıştıran da o oldu diyebilirim. Eskiden tadını hiç sevmez ve insanların neden bu merete düştüğüne anlam veremeyip kendimi daha üstün görürdüm. Fakat Funahashi'nin festival ışıklarının belki de en güzel şekilde izlenebildiği kuytu bir tepeye kurduğu mütevazi bir sofra, o gün bu fikrimin tepetaklak değişmesine sebep olmuş ve mini bir geleneğe dönüşmüştü. Ne yazık ki bu aktivite son zamanlarda bana neşe ve huzurdan çok karaciğer hasarı ve hüzün veriyordu. Böyle olunca yalnız geçirmek istediğim anlara dönüşmüştü. Hem, birileriyle içip vakit geçirsem ne olacak? Belki maymunlar yerine biz kaynaşacağız, sonra ya öldürülecek bu kaynaştığım kişiler, ya da cehennemin dibine göreve gönderilecek. Gerek yok.

Kabalık olmaması için birkaç saniye süren sessizliğimi bozup "Ah. Olur." diye cevap verdim Teki'ye. Sınırda bir şeyleri kontrol etmeyi bahane edip atlatırdım artık bir şekilde, görev bitince.

"Biraz hızlanalım isterseniz. Ne kadar hızlıca halledip karargaha erken dönersek o kadar iyi olur. Köye bizim de gitmemiz gerekebilir Haru'nun peşinden." diyip, atlayacak bir ağaç arandım etrafımda. Takip edilecek sıklıkta ağaçlar varsa "Ağaçları kullanarak gidebiliriz." diyecek ve birine sıçrayacaktım. Yoksa da, "Koşturmaya başlayabiliriz." diyeceğim. "Öğlen olmadan varabiliriz böylece." İki durumda da önden harekete geçip hızlıca ilerlemeye koyulacağım.

Off Topic

Varsak iyi olur ama bu isteğimi turda nasıl belirteceğimi bilemedim. Bu yüzden karakteri hızlandırttım sadece, direkt "vardık, geldik." yazmamak için.

[Kasumikage Teki]

Teki'nin davetine karşı olumlu bir tepki vermişti Susumu. En azından Teki böyle yorumlamıştı görev arkadaşının ağzından çıkanları. Mutlu olmuştu içten içe. Yalnız veya az arkadaşı olan birisi değildi Teki. Fakat her zaman yeni arkadaşlara da ihtiyaç duyuyordu. Kişinin çevresinde bulunan iyi insan sayısının o kişinin hayat kalitesini yüksek oranda artırdığını biliyordu ve bu yüzden iyi insanlarla arasını hep iyi tutmaya çalışıyordu. Susumu da gayet iyi birine benzediği için onunla arkadaş kalmayı istiyordu içten içe. Hem gerçekten Haruka'ya değerli bilgiler katabilirdi Susumu. Ek olarak bu yüzden de arasını iyi tutmalıydı köydaşı ile.

Susumu'nun hızlanma teklifi yapmasından sonra Teki'ye de mantıklı gelmişti bu fikir. Daha fazla zaman kaybetmelerine gerek yoktu. Bir an evvel lokasyona varıp göreve başlamaları her açıdan harika olacaktı. Kısmen öğrencileri için gergin ve heyecanlı olsa da bir an evvel görevi başarı ile tamamlamak istiyordu. Susumu ile yaptıkları konuşmalar da içini bir tık daha huzurla doldurmuştu. Susumu kesinlikle boş birisi değildi. Bu görevde yanlarında onun gibi birisi olduğu için çok iyi hissediyordu kendini. Olası bir negatif durumda Susumu'nun sadece medikal yetenekleri bile işlerini çok kolaylaştıracaktı.

"Susumu-san'ı duydunuz gençler. Hızlanmamız gerekiyor." Kendisi de bir ağaca zıplayarak Susumu'nun peşinden ilerlemeye başlayacaktı. Öğrencilerinin de Teki ve Susumu'nun peşinden geleceğini biliyordu. "Lokasyona yaklaşır olduğumuzda Hiyaki'yi çağıracağım. Senin maymuna kıyasla daha küçük olduğu için bizimle takılması sorun olmayacaktır."

Off Topic

Hayırlısı ile varalım efenimler. Tam olarak Hiyaki'yi ne zaman çağıracağımı belirtemedim ancak hedef konuma varmaya az kaldığı bir noktada çağırdığımı var sayabilirsek süper olur.

[GM - Naruto]

Tepeler biraz daha yükseliyor siz ilerledikçe. Bir kaç ufak nehir bu ağaçlarla kaplı tepeler arasından süzülmekte. Yıllardır kullanılmadığı için otlarla kaplanmış bir yola denk geliyorsunuz ilerlerken. Bu da doğru yolda olduğunuza bir işaret.

İlerleyişinizi durdurduğunuzda, bir tepenin üzerinde oluyorsunuz. Ağaç ve çalıların arasında gizlenmiş konumdasınız. Tepenin yanından akan su, tepenin sert bir şekilde bitmesi ile aşağı minik bir şelale oluşturuyor. Tek bir kişinin altına girip yıkanabileceği genişlikte sadece. Zeminde oluşan su birikintisi ve çevredeki yosunlar dışında suyun gideceği başka bir alan yok gibi. Bu da size suyun yer altından devam ettiğini söylüyor.

Ufak göletin ilersinde, 6-7 adet hane görüyorsunuz ağaçların arasından. Kasaba burası olmalı.

Evler terkedilmiş, bariz belli. Kimisinin çatısı çökük, kimisinin bahçesi bakımsız. Yeşil ağaçlar ve otların arasında kahverengi kutular olarak gözünüze çarpıyorlar.

Kasabanın büyüklüğü konusunda bir fikriniz yok, bu tek sokağın ötesinde pek bir şey seçemiyorsunuz bulunduğunuz yerden. Ancak arada gelen insan sesleri ile ortamın hareketli olduğunu algılayabiliyorsunuz.

Hiyaki Teki'nin yakınında, bir çalıya gizlenmiş şekilde. Genin takımı da ona yakın duruyorlar. Hiyaki'nin biraz dikkat çektiğini fark ediyorsunuz, gizlenme konusunda sizin giriş seviyeniz kadar bile bir eğitimi haliyle yok, ama en azından burada görülmesi imkansız olmayan, büyük bir maymun gibi duruyor uzaktan. Üzerindeki kıyafet ve alın bandı haricinde.

[Kasumikage Teki]

Terk edilmiş evleri gördüğü için büyük bir rahatlama kaplamıştı Teki'nin içini. Sonunda yürüyüşleri bitmiş ve hedefleri olduğunu düşündüğü alana varmışlardı. Kizashi'nin üs olarak kullandığı yapıyı hatırlatmıştı ona gördükleri. Dökük ve bakımsız evler... Heyecanlanmıştı istemsizce. Önündeki belirsizlik hoş etmişti içini. Suratına sinsi bir gülümseme yerleşmiş, adeta kahkaha atmasını zorla tutar hale gelmişti. Şimdi işin gizlilik kısmı başlıyordu. Hiyaki'yi de çağırmış olduğu için içi rahattı. Her ne kadar beklediğinden daha dikkat çekici bir tipi olsa da onun yanında olması çok rahatlatıyordu Teki'yi.

Telsizini kontrol etmişti önce. Sonrasında da hem öğrencilerine hem de Hiyaki'ye bakarak "Telsizlerinizin açık olduğundan emin olun." demişti. Genel olarak elektronik şeyleri çok sevmiyor ve bu tarz cihazların shinobilere yakışmadığını düşünüyor olsa da telsizlerin yeri ayrıydı onun için. Öğrencileri ile iletişimini koparmadan görevine devam edebilmesini sağlıyordu bu küçük cihazlar.

Bir plan olmadan bodozlama şekilde kasabaya girmek istemiyordu Teki. Bu yüzden önce kendisi ilerlemek istiyordu ancak bunun için Susumu'dan da fikir almalıydı. "Otonaku Ashi kullanarak ses çıkarmadan kasabayı bi kontrol edeyim diyorum. Telsiz bağlantımız sayesinde size durumu aktarabilirim. Bu sayede daha rahat bir şekilde ilerleyebilirsiniz." Kasabanın tam olarak ne kadar büyük olduğunu asla anlayamıyorlardı bulundukları konumdan. Ancak Teki sessizce önden gidip yolları kontrol edebilir ve telsiz yoluyla diğerlerine durum hakkında bilgi verip onları yanına çağırabilirdi. "Böylece kalabalık bir şekilde dikkat de çekmeyiz. Ne dersin Susumu-san?" Hiyaki ile birlikte altı kişilik kısmen büyük bir grup haline gelmişlerdi. Grubu bölmek de istemiyordu Teki. Çünkü her ihtimalde hem öğrencilerini birbirinden ayırması hem de en az birini Susumu'ya emanet etmesi gerekecekti ve tabii ki bunu yapmak istemiyordu. Susumu'ya güveniyor olsa da böylesi gergin bir ortamda öğrencilerini bizzat kendisi koruyup kollamak istiyordu. Olası bir negatif durumda onları koruyamaması aklının ucundan geçtiğinde bile canı sıkılmıştı.

Susumu'dan onay alması ve herkesin oldukları konumda beklemeyi kabul etmeleri durumunda hızlıca Kakudai no Jutsu ile yakınlarındaki su birikintisinden bir mercek oluşturacaktı. Sonrasında ise Otonaku Ashi no Jutsu'yu aktive ederek kasabaya doğru ilerleyerek binaların çatılarında ve duvar diplerinde kendini saklayarak ilerleyecek ve duydukları seslerin ne kadar kalabalık bir topluluktan geldiğini gözlemlemeye çalışacaktı. Bu aşamada güvenli olduğunu düşündüğü yerlerde de geride kalanlara haber vererek onları da yanına çağırıp planlı ve dengeli bir şekilde kasabada ilerlemeyi hedefleyecekti. Oluşturduğu mercek ile çok daha uzağı görmeyi başarabileceği için daha net bir bilgi edinebileceğini düşünüyordu.

[Kitamura Susumu]

Kafamı kaldırıp, Hiyaki'ye baktım stresli bir şekilde gülümseyerek. Alnımda sanırım gerginlikten ufak bir ter damlası da oluşmuştu. Kinkawa görüş açımıza yavaştan girdiğinde Teki çağırmıştı koca maymunu. Yani... Alın bantlarımızı çıkaralım dedikçe daha da büyük alın bandı olan bir şey çağırması, takdire şayan bir ironiydi galiba. Elimi kaldırıp hafifçe selam verdim Hiyaki'ye "M-Merhaba." diyerek.

Kasaba görebildiğimiz kadarıyla atıl durumdaydı. Aylardır araştırmalarını gizlice sürdürdükleri düşünülünce idealdi bu hali. Bölgedeki Shinobi'lerin hayatını kolaylaştıracak yapılar veya çadırlar kurulmasındansa biraz zora tamah ettirip dikkat çektirmemeleri anlaşılır bir durumdu. Gel gelelim buradaydık işte, kasabaya yüksekten bakan bir konumda, ne yaptıklarını anlamaya çalışır bir şekilde 5 insan 1 maymun olmak üzere tepelerinden bakmaktaydık.

İlk konuşan Teki oldu. Önce öğrencilerine telsizlerini açmalarını tembihledi, ardından bana önden gitmek istediğini söyledi. Birkaç saniye düşünüp tarttım. Ayak seslerini gizleyerek alana yaklaşmayı deneyecek, bir yandan da telsiz aracılığıyla öğrencilerine ve dolaylı yoldan bana gördüklerini aktaracaktı. "Tamam, ama telsizler için mesafe yetmeyebilir." dedim huzursuz bir şekilde. Birden Teki'nin gitmek istemesi kafama pek yatmasa da daha iyi bir fikir de bulduğum söylenemezdi.

"Ben de hayvanlardan yardım alıp alamayacağıma bakacağım burada. Alanı gezip gördüklerini anlatabilirlerse hoş olur." dedim Teki ayrılmadan.

Önce Teki'nin gidişini izleyeceğim olduğum yere biraz daha tüneyerek, bir yandan saçlarımı toplarken. Çocuğun inişini, indikten sonra takip etmeyi tercih ettiği rotayı izlemeye çalışacağım tünediğim yerden çok çıkmamaya çalışarak. Başına bir şey geldiğini hissedersem gittiği yönü bilemeyip farklı bir yerden girmem gerekebilir yardımına koşarken. Bu da zaman kaybettirir. Teki'yi gözden kaybettiğimde ise Hiyaki'ye dönüp "Buradan farkediliyor olabilirsin. Seni kontrol etmeye gelenler olursa da çocuklar tehlikeye girer. İstersen, biraz daha ağaçlıklara doğru gir, bizi görüş açından çıkarmadan." diyeceğim sakin ve uyumlu bir sesle. Konuşurken Hiyaki'yi etkilemeye çalışmayacağım ve iradesine bırakacağım kararını.

Çocuklara dönüp aynı tonla "Siz de iyice birbirinize sokulup tüneyin çalılara. Gözünüzü de kasabadan ayırmayın, tamam mı?" diyerek etrafıma bakınmaya, çevremde direkt göz teması kurup yanıma "Gel." diye komut verebileceğim hayvanlar var mı, görmeye çalışacağım. Çevredeki hayvanlara genel bir çağrıda bulunmayı dikkat çekmemek için istemesem de, uzaktan çağırabileceğim bir hayvan bulamazsam son çare olarak kullanabilirim. Bu durumda, sadece kargalara odaklanarak çağrıda bulunacağım. Hangi şartlar altında yanıma hayvan çekersem çekeyim, gelenlerden 2-3 tanesinden kasabaya gidip sakince etrafa bakmalarını ve bana geri dönmelerini isteyeceğim. Artık uyarlar mı, emin değilim. Henüz lafımı çok da geçirebildiğim söylenemez.

[GM - Naruto]

Teki: Takım telsizlerini kontrol ediyor ve bir sıkıntı olmadığını iletiyorlar sana.

Ardından, tepeden aşağı atlıyorsun, suyun kenarına doğru. Ardından tekniği aktifleştirip elinde bir mercek oluşturuyorsun. Sonrasında Otonaku Ashi'yi aktif edip, usul usul evlere doğru yanaşıyorsun.

Ufak şelale ve su birikintisinin bittiği yerden bir kaç metre sonra evler başlıyor. Bu terkedilmiş evler çarpık ve sağa doğru kıvrılan bir sokak oluşturuyor. Bir çok evin ufak bir bahçesi var ve evler müstakil. Bir çoğu terkedilmiş olmasından bağımsız olarak epey eski. Bu yerleşim yeri epey yaşlı olsa gerek. Fakat ömrünü artık doldurmuşa benziyor. Yeniden birileri buraya yerleşecekse köyün yıkılıp tekrar ayağı kaldırılması gerekiyor gibi görünüyor.

Sen evlerden birine sırtını veriyorsun ve köşeden hafifçe ve nazikçe bakıyorsun sokağın diğer tarafına. Gözüne merceği kondurup daha net görmeye de çalışıyorsun bir yandan.

Sokağın sonunu kıvrımından dolayı tam seçemiyorsun ancak bir üç yol ağzına bağlanıyor gibi, T şeklinde. Sen bu T'nin en alt noktasındasın. Yolda yürüyen bir kaç kişi seçiyorsun ve hemen kendini geri çekiyorsun. Bu tarafa gelmiyorlar, daha çok T'nin üst yatay çizgisini oluşturan yolda, soldan sağa doğru yürüyorlar.

Çatılardan veya yıkık evlerden gizlenerek gitme fikrini düşünüyorsun ama hemen bu plana girişmeden önce becerilerini gözden geçiriyorsun. Otonaku Ashi ayak seslerini gizlese de gizlenme konusundaki giriş seviyesi bilgilerin sebebiyle, eğer farkındalık konusunda deneyimli birisiyle karşılaşırsan fark edilme riskin çok yüksek. Bunu kafanda tartıyorsun bir kaç saniye.

---

Susumu: Hiyaki'ye laflarını iletiyorsun. O da "Tamamdır, az çekileyim." dedikten sonra biraz daha sizden uzaklaşıyor ve iyice çalılara gömülüyor. İki hardal sarısı gözden ibaret oluyor şimdilik Hiyaki.

Genin'ler de lafını dinleyip, kafalarını sallıyorlar ve iyice saklanmaya çalışıyorlar ellerinden geldikçe. Tepede oluşunuz ve bol ağaçlık ve çalılık olduğundan nispeten kolay oluyor gizlenmeleri. Etrafı da izleme gibi bir gayeleri olamadığından telsiz sebebiyle, iyice siniyorlar.

Sen de sağına soluna bakıyorsun. O esnada yanına sokulmuş bir sincap fark ediyorsun. Siyah topçik gözleri ile, elindeki kabuklu şeyi kemiriyor. Göz göze geliyorsun. Sana doğru uzatıyor elindeki şeyi ve kafasını bir kaç derece sağa yatırıyor. Arkasındaki çalıda bir kaç tane daha sincap görüyorsun.

Sincapların gözlerinin içine bakıyorsun ve hepsinden kasabayı incelemelerini istiyorsun. Hepsi önce bir araya geliyorlar ve ellerindeki kabuklu şeyleri bir çalının arkasına gizledikten sonra, bir kaç saniye aralarında plan yapıyorlar, ardından dağılıyorlar etrafa.

Biraz sürecek gibi görünüyor gelmeleri.

[Kasumikage Teki]

Araştırma yapmak ve bir takım bilgiler edinebilme umuduyla takımın yanından ayrılmış ve evlerin arasından bir sokağa varabilmişti Teki. Tam olarak ne yapacağından emin olmasa da en azından Tanigakure'li kişilerin nerede veya ne tarafta olabildiğine dair bir bilgi edinebilirse kendini gayet mutlu hissedecekti. Dışarıdan bakınca kalabalık bir grup gibi duruyor olsalar da olası bir aksiyon durumunda Haruka, Miyacho ve Seito'nun yetersiz kalabilme ihtimali yüksekti. Susumu'ya tamamen güveniyordu. Haliyle kendine de... Hiyaki'nin çocukları korumak için ek bir kuvvet sağlayabilecek olması da rahatlatıyordu Teki'yi. Ancak yine de dikkatli olmalı ve olabildiğince fark edilmeden görevlerini tamamlamalılardı.

T şeklinde olduğunu anlayabildiği bir sokağa vardığında ilk defa hareketli bir şeyler görmüştü. Ne veya kim olduklarından emin olamamıştı ama Tanigakure'li olduklarını tahmin ettiği bir kaç kişiyi seçebilmişti gözleri. Ona doğru gelmiyorlardı. Bu da kısmen bulunduğu lokasyonu biraz daha güvenli hale getirmişti Teki'nin zihninde. Bir an gördüğü kişileri takip etmek ve nereye gittiklerine dair bilgi edinmek istemişti. Tek başına olsa bunu denemek için çekinmez, hemen onlara doğru yaklaşmaya başlardı fakat bunu şu an yapamayacağını biliyordu. Diğerlerinin ne durumda olduğunu öğrenmesi gerekiyordu ilerlemeden önce. Bu yüzden şimdilik güvenli alanını terk etmeyecek ve yakalanma riskine girmeden takımı ile iletişime geçecekti.

Susumu'nun da hayvanlar yoluyla bilgi edinmeye çalıştığını biliyordu Teki. Telsizini kullanarak son durum bilgisi isteyecekti Miyacho'dan bu sebeple. Bir an için herkesi yanına çağırmanın da mantıklı olabileceğini düşünse de vazgeçmişti bu fikirden. Susumu'nun orada daha rahat bir şekilde hayvanlarla iletişime geçebileceğini düşünüyordu. Kafasındaki düşünceleri tartması ve ne yapacağına karar vermesinin ardından telsizini açarak Miyacho'ya konuşmaya başlamıştı. Bir yandan çevresini bakışları ile kontrol edecekti konuşurken. Sesini de olabildiğinde kısık ve anlaşılır tutmaya çalışmıştı. "Miyacho orada durum nedir? Bir kaç kişiyi görebildim. Gittikleri bir yön var. Susumu-san hayvanlardan bilgi alabildi mi?"

Henüz geri dönmeye karar vermemişti. Susumu'nun çağırması söz konusu olursa dönebilirdi ancak bu yönde bir talep gelmez ise konumunu koruyacak ve ara ara sokağın sonuna doğru bakıp, birilerinin geçip geçmediğini kontrol edecekti.