RPGTürk

Görünüm:
Oldukça uzun ve atletik yapılı bir vücuda sahip olan Sakuma, etrafa biraz tedirgin edici bir ilk izlenim verir. Hem tonu hem de hissiyatı yumuşacık olan buğday teni, usta birinin elinden çıkmış bir heykele bakıyormuşsunuz gibi hissettirir. Beline kadar gelen hacimli gri saçlarını asla toplamaz, perçemleri alnına düşer. Parlak kırmızı gözleri çatık kaşlarıyla birleştiğinde korkutucu bir görüntünün ortaya çıkmasını beklersiniz, ancak bakışlarındaki samimiyet ve sıcaklık sizi hazırlıksız yakalar. Geleneksellikten uzak bir giyim tarzı edinmiştir. Rahat etmek için genellikle büstiyer gibi vücudunu saran dar kıyafetler tercih eder, ancak üzerinden yüzük veya kolye gibi aksesuarlar eksik olmayacaktır. Mevsim fark etmeksizin giydiği, diz üstüne kadar gelen siyah çizmeleri vardır. Soğuktan korunması gerektiğindeyse kalın giyinerek hareket kabiliyetini kısıtlamak yerine uzun bir pelerin tercih eder. Karnında boydan boya yara izine benzeyen bir doğum lekesi vardır.









Kişilik:
Sakuma’nın yaşına göre oldukça olgun bir kişiliğe sahip olduğu söylenebilir – tabii bunda geçmişte yaşadıklarının payı büyüktür. Mükemmeliyetçidir. Zeki ve algısı açık biridir, her fırsatta sorgular ve şüphe eder. Ancak ne kadar korkarsa korksun, hatta panikten tir tir titriyor olsun, yine de her zaman sakin ve soğukkanlı görünür. Bunu ona annesi öğretmiştir. Dışarıya verdiği bu ciddi izlenime rağmen, yakınındaki insanlara karşı o kadar da katı biri değildir. Hatta kendince bir espri anlayışı bile vardır, içten içe kendini güldürdüğü çok olmuştur. Dışarıda sert bir kabuğu, içerideyse yumuşacık bir kalbi vardır yani. Karşınıza bu sert duvarın mı çıkacağını yoksa kendinizi kolları arasında sarıp sarmalanmış mı bulacağınızı belirleyen tek kriter ise sahip olduğunuz potansiyeldir – veya Sakuma’nın sahip olduğunuzu düşündüğü potansiyel. Eğer birisinin potansiyelinin yüksek olduğuna kanaat getirmişse ve bu kişinin bu yüksek potansiyele erişmeyi hak ettiğini düşünüyorsa, bunun için elinden gelen tüm yardımı sağlayacaktır – ancak eğer karşısındakinin yardımı hak etmediğine inanıyorsa, bu kişi öz kardeşi bile olsa kılını kıpırdatmaya gerek duymaz. Bu sert tutumu Sakuma’ya zamanında çok arkadaş kaybettirmiştir, ama potansiyeli kısıtlı olan birisini arkadaşı olarak tutmaya devam ederek ne gibi bir fayda görebilir ki?



Özgeçmiş:
Sakuma, mükemmel bir ailenin mükemmel çocuğu olarak yetiştirilmiştir. Anne ve babası çocukluğu boyunca “mükemmel” bir aile olmanın önemini, birbirlerine her zaman dürüst olmaları gerektiğini, sosyal hayatlarında sahip oldukları kusursuzluğun genetik bir erdem olduğunu, etrafına daima örnek davranışlar sergilemesinin en önemli görevi olduğunu telkin etmiştir. Ona her zaman müthiş bir potansiyele sahip olduğunu ve olması gerektiği noktaya erişemezse çürüyüp gideceğini söylemişlerdir. İnsanların sahip oldukları potansiyele ve başarıya olan takıntısı da buradan gelir. Köydeki diğer yaşıtlarıyla arasındaki ilişki, etrafındaki yetişkinlerle olan iletişimi, akademideki başarısı, ergenlik döneminde kendini keşfetmesi gibi hayatının akla gelebilecek tüm yönleri ve alanları bu baskıyla şekillenmiştir. Akademiden en yüksek notlarla mezun olmuş, hep örnek öğrenci ve örnek bir shinobi adayı olmuştur. Bu stres hayatının değişmez bir parçası haline geldiği için onu pek rahatsız etmemiştir. Sadece bazen, başarısız olduğu nadir anlarda, annesi ve babası ona öyle bir bakarlar ki, Sakuma’nın ruhunu bedeninden söküp atası gelir. Tüm hücrelerini tek tek ezesi gelir. Onun dışında ailesi mükemmeldir. Anne ve babası hem birbirlerini hem de Sakuma’yı çok severler. Her şeyi onun iyiliği için yaparlar.

Tabii bu aile portesi, Sakuma’nın “Hadi artık odana gitme vakti geldi, biz yetişkinler olarak aramızda bir şey konuşuyoruz.” yalanlarını yediği yaşları geride bırakmasıyla yok olur. Üst kattaki odasına yollandığı zamanlarda kulağını kapıya dayayarak dinlediği bağrışmalardan anladığı kadarıyla, babası köydeki dostlarını ve komşularını dolandıran bir pisliktir, başka bir kadından bir çocuğu olmak üzeredir ve annesinin beyni de yıllardır morfin kullanmaktan patatese dönmüştür. Çocuk aklı bu duyduklarını kavrayamamıştır, benliği böyle bir gerçeği kabullenemeyeceği için öfkenin inkâr evresinde vakit geçirmiştir bir süre. Ancak bir gün annesinin başucu çekmecesinde bulduğu ampül ve şırıngayla bu gerçek yüzüne bir tokat gibi çarpar. Aile, onur, şeref, saygı, dürüstlük kavramlarını 17 yıldır papağan gibi tekrarlayan ailesi, kapalı kapılar ardında ne kadar işlevsiz ve problematik oldukları gerçeğini ancak o güne kadar saklayabilmiştir. Kendisine dürüstlüğü öğreten insanlar Sakuma’ya ve birbirlerine yıkıcı yalanlar söylemişlerdir. Kimse göründüğü gibi değilmiş demek ki, dürüstlük de çocuklara satılan bir yalanmış. Yıllardır Sakuma’yı uymaya zorladıkları, uğruna kızlarının kendisine verdiği değeri yıprattıkları kuralların bir tanesine bile uymamışlardır aslında. Bu yüzden Sakuma ailesiyle arasına olabildiğince kalın ve buz gibi bir duvar örmüştür. Artık hayatta tek başına olduğunu kabullenir, bu da Sakuma’yı erken yaşta olgunlaşmaya iten asıl etkendir.

Sakuma ne kadar şanslı birisi olmalı ki, bu bunalımı yaşadığı dönem akademiden yeni mezun olduğu döneme denk gelmiştir. Geleneksel anlamdaki ailesini kaybetmesinin ardından yeni bir aileye kavuşmuştur hızlıca, yeni takımı. Senseisi Aoba kaybettiği ebeveyn figürünün yerini doldururken, takım arkadaşları Rei ve Teki de hiç sahip olmadığı samimiyetle tanıştırmıştır Sakuma’yı. Daha konuşkan ve daha neşeli birine dönüşmüştür bu yeni hayatında. Artık günlerinin büyük bir kısmını takımıyla geçiriyor, eve olabildiğince az gidiyordur. Tatil günlerinde Teki veya Rei’yle birlikte takılmak için bahaneler yaratıyor, geceleri ise sık sık çatı tepelerinde yıldızlara bakarak sabahlıyordur. Ancak hayat Sakuma’nın yüzüne gülmemekte direnir. Sıradan ve problemsiz geçmesi gereken bir görev sırasında, iki gruba ayrılmak gibi bir hata yaptıkları için Aoba-senseri ve Reiz tuzağa düşerek avuçlarının arasından kayıp gitmiştir. Sırf başka bir yöne gittikleri için Sakuma ve Teki’nin kılına bile zarar gelmemiştir, yolları düşmanla kesişmemiştir bile. Onları kurtarmak için ellerinden hiçbir şey gelmemiştir ve bu Sakuma’yı perişan etmiştir. Ancak Sakuma’yı daha derinden yaralayan ve dehşete düşüren şey ise, birlikte gitmiş olsalardı bile onları kurtarmak için elinden hiçbir şeyin gelmeyeceğini fark etmiş olmasıdır. Cenaze töreninde Teki’nin sağlam duruşuna şahit olmak, Teki’yi takdir etmesini ve potansiyelinin ne kadar yüksek olduğunu görmesini sağlamıştır. Dolayısıyla Teki’ye sıkı sıkı tutunmuştur, artık geriye kalan tek ailesi odur. Daha güçlü olmaya, sevdiklerini ama en önemlisi de kendini korumaya yemin etmiştir o gün.




Motivasyon: Yaşadığı kayıpları, değer sarsılmasını ve benlik problemlerini unutmak için kendini görevlere ve shinobilik felsefesine vermiştir ve bu sayede ailesinin empoze ettiği hırsı ve mükemmeliyetçiliği köyün yararına kullanabileceğini fark etmiştir. Shinobi dünyasındaki kurallar daha sağlamdır, daha gerçektir. Onu yüzüstü bırakacak yalanlar yoktur. Ayrıca Aoba-sensei ve Rei’yi kaybetmesinin ardından, karşısına çıkan tüm tehlikelerle başa çıkabilecek kadar güçlü olmaya yemin etmiştir. Hem kendini, hem de tek dostu Teki’yi korumalıdır. Eğer çok iyi bir shinobi olursa, daha zor ve kritik görevleri yerine getirmesi gerekir – bunu da seve seve yapacaktır. Bu seviyede görevlerde ise başarısızlık ölüm demektir. Bu bir sorun değildir. Hatta başarısızlık karşısında, tam da Sakuma’nın içinde büyüdüğü mutlaklığa yaraşır bir cezadır.


Profil

Güç: 3
Çeviklik: 5
Kondisyon: 6
Potansiyel: 4
Varlık: 5
Zeka: 7

Onay. İyi oyunlar.