[Kitamura Susumu & Tsujihara Iori] Esir

[Tsujihara Iori]

Vıcık vıcık toprağın altında sürünüyorduk. Susumu'yu peşimden sürüklemek çok hoşuma gitmemişti ama görev ya, yapmak zorundaydık. "Tamam, üstüne bir de akşam yemeği ısmarlarım, fit oluruz." Köye dönünce yiyeceğim ramenin hayalleri keyfimi az da olsa yerine getirmişti, ama yine de ana odaklanmalıydım.

Sıkıntı olmadan duvara varmıştık. İkimiz de sırtımızı vererek yaslandık, fakat ben göl tarafına daha yakındım. Susumu ise içeriyi görebilecek bir pozisyondaydı. Ona doğru bir bakış attım, içeriyi izlemekle meşguldü. Ben de vakit kaybetmeden kulübenin önüne ve göle doğru gözlerimi çevirdim. Yerde bir kaç ayak izi gördüm, tek sıkıntı silinmemişlerdi bu yağan yağmurda. Taze olmalılardı. Dikkatlice, gözlerimle izleri kaybetmeden gittikleri yönü taradım. Göle doğru bir kaç silüet görünce ise kafamı direkt geri çektim.

Görülmüş olabileceğimi düşünmüyordum, bu yüzden sakince kafamı kenardan tekrar çıkarttım. 5 kişi saydım; hepsinde birer kapüşonlu cübbe vardı. Hepsinin benzer şeyi giyiyor olmaları, bir ekibin parçası olma ihtimallerini arttırıyordu gözümde. Ama yerli de olabilirdiler. Buranın yerlisinin nasıl giyindiği hakkında çok bir fikrim yoktu zira. Fakat, bu saatte herkesin unuttuğu bu yerde 5 sivilin ne işi vardı ki?

Bir tanesi, grubu diğer yerleşim yerine doğru yolcu etti ve buraya doğru yollanmaya başladı. Bir kaç dakika içinde burada olacaktı, bundan emindim. Etrafıma bir bakındım, elemanın direkt kulübeye gireceğini tahmin ediyordum. Eğer saklandığım yer o kulübenin içine girene kadar beni gizleyecekse, hareket etmeyeceğim. Eğer yolun herhangi bir noktasında görüleceğimi düşünüyorsam, yerimi saklanabilecek şekilde değiştirecektim. Ardından kılıcımı kınından olabildiğince yavaş bir şekilde çıkartacaktım Susumu'ya bakarak. Birilerinin buraya geldiğini ona direkt sesli söyleyemesem de ciddi bir durumun olduğunu anlardı herhalde. Kılıcımı çektikten sonra sesleri dinlemek odaklanacaktım. Elemanın buraya gelip kulübeye girmesini bekleyecektim. Artık ne yapacaksam, eleman buraya geldiğinde yapacaktım.

Bu arada uzuvlarıma gönderdiğim chakra akışını kesmiştim; boşuna enerjimi harcamak istemiyordum.

[Kitamura Susumu]

Heh, aynen. İşimiz gücümüz yok çamurda yuvarlanalım zaten. Hatta köye dönünce de uygun bir yeri sulayıp çamur edelim orada da sürünürüz böyle. Bizim daichou falan gelir "Afferim ne güzel çamur ettiniz her yeri hadi bir tur daha dönün." der belki. Bari önümdekinin götü güzel olsa. Ama yok, illa kuru götlünün tekinin arkasına düşmem lazım di' mi? "Oluruz ya, oluruz..." diye mırıldandım Iori'ye cevap olarak, duyar mı duymaz mı artık umursamadan. Köye dönünce sukiyaki kitlemezsem adam değilim. Kıyafetleri de en kolalısından temizlettireceğim. Anca öyle diner bu sinirim.

Sövme seansımı gittikçe azaltarak kulübenin sol duvarına yanaştık. Neyse ki şimşek tanrıları bu sefer yanımızda oldu da çok süper gizliliğimizi sekteye uğratmadan duvara yaslanabildik. Yıkık duvar bana daha yakın olduğu için rahat bir görüş açısına sahip değildim ancak yine de görebildiğim kadarıyla içeriye bakmaya çalıştım. Görebildiğim bir ayak bileği haricinde, kulübeyi ilk gördüğüm ana ekleyebileceğim başka heyecan verici detay yoktu içeride. İki santimlik vücut parçasını elimden geldiğince inceledim ben de. Bir hareket, işaret yoktu. Umarım bir ceset değildir. Umarım şu yanındaki örtüler başka cesetleri örtmüyordur. Umarım içeride bir ceset varsa o Kinshi'ye ait değildir çünkü gerizekalı iyilik torbası yüzünden başarısız bir görev teslim etmek istemiyorum. Üstelik, üstüm başım çamur içindeyken milleti pataklamak zorunda kalmam da fiyakalı olmayacak... İçeride her kim varsa hareket etmemekte ısrarcı olduğu için yönümü Iori'ye çevirmekte sakınca görmedim. Yağmur altında kulağına erotik erotik fısıldasam zaten duymayacaktı ses yüzünden, o yüzden içeriye ait detaylarını söyleme gereği duymadım. Bağırarak gereksiz dikkat çekmek ise zaten aptalca olurdu.

Iori'ye doğru dönerek aldığım yeni pozisyonum el veriyorsa göl kenarındaki kasaları inceleyeceğim. Bu kadar eski ve boktan olduklarına göre bizim tüccarların malları olmasalar gerek, bu yüzden olası bir durumda Kawarimi uğruna feda edebilirim onları. Kasaları, hatta kırık salı ve parçaları inceledikten sonra Kawarimi için uygun olduklarına kanaat getirirsem bu fikri aklıma not edeceğim. Ardından, bana manalı manalı bakışlar atarak kılıcını çeken Iori'ye kunaim ile eşlik edeceğim. Saldırıya hazır pozisyona geçtiğine göre aynı şeyi benim de yapmam en hayırlısı.

[GM - Naruto]

Iori ağır çekimde hareket etmeye başlıyor. Kını bir eliyle dikkatlice kavradıktan sonra kılıcını çekiyor yavaşça. Yağmurun sesine dahi ihtiyaç duymuyor bu aşamada. Bulunduğu yer ise adam kulübenin yan tarafına dolaşmadığı sürece gözükmeyecek konumda. Sadece bir adım sola kayıyor ve katanasını, adamın bu tarafa dönmesi ihtimaline karşı hazır tutuyor. Susumu ise kunaisi ile eşlik ediyor. Hemen önündeki kutular ise kawarimi için fazlasıyla elverişli.

Yağmurun şiddetinde herhangi bir azalma yok. Adamın mesafesini ise, onun ayak seslerine dayanarak tahmin ediyorsunuz. İlk birkaç dakika sadece yağmur. Ardından cıvık çamurdan çıkan düzenli sesi işitiyorsunuz. Adamın acelesi yahut bir endişesi yok. Direk olarak kulübeye giriyor. Susumu da bu noktada bir adım Iori'ye doğru kayıyor sessizce. İçerideki seslere odaklanıyorsunuz.

Adam yere birşey bırakıyor. Fazla sert değil, muhtemelen cüppesi. Yağmurdan dolayı fazlasıyla ağırlaşmış. "Kalk." Tok birkaç ses, birşeyler zemine sert bir şekilde temas ediyor.

"Gittiler mi ?"

Kibrit sesi işitiyorsunuz. Susumu hafif bir sigara kokusu alıyor yıkık duvar tarafından.

"Evet. Yağmur fazlasıyla elverişli."

Ahşap birşeylerin zeminde süründüğünü duyuyorsunuz.

"İnden haber var mı ?"

"Hayır. Henüz dönen birşey yok. Gerek de yok. Bu gece işimiz biter."

İçlerinden biri esniyor. Iori daha şiddetli duyuyor bu esnemeyi.

"Yat sen. Birşeyler olursa uyandırırım."

"Sigaram bitsin yatacağım zaten. Hala kendime gelemedim."

Kısık sesli bir 'hı-hı'. İçerideki konuşmalar ve kıpırtılar kesiliyor.

[Tsujihara Iori]

Kılıcım elimde beklemeyi sürdürüyordum. Yağmur şiddetini kesecek gibi değildi. Donuma kadar ıslandığımı hissedebiliyordum, fakat geri dönüşü olmayan bir noktadaydık. Geri dönmek için şansım olsa da kullanmazdım zaten ya, neyse.

Kulağımı etraftan gelecek ayak seslerine verdim ve kılıcımı sıkıca kavradım. Önce bir sessizlik vardı, yağmurun dışında. Ardından vıcık vıcık ayak sesleri, kulübenin içine ilerleyen. Sesler telaştan ve aceleden uzaktı. Kulübenin içinde ise, yere bırakılan bir cübbe. Ardından bir konuşma. Konuşmanın sonuna doğru esneme. Tekrar sessizlik.

Haydutlar? Muhtemelen. Yine de emin olmam lazım. Boş yere masum birilerine zarar vermek istemiyordum. Fakat tepelerine binmeden de bir şeylerden emin olmayacaktık. İçeriden gelen seslerin tamamen kesilmesinin ardından, biraz daha bekleyecektim. Sigara içmiyordum, fakat bir sigaranın bitmesi de 3-4 dakikayı geçmemeliydi, mantıken. Bu sürenin sonunda yere sürtünen bir şeyin, yani söndürülen sigaranın, sesini duymayı bekliyordum. Eğer böyle bir ses duyarsam, herkesin uyuşması için bir kaç dakika daha bekleyecektim. Eğer böyle bir ses duymazsam artık beşinci dakikanın ardından harekete geçecektim.

Susumu'ya döndüm ve kafamı eğdim hafifçe. Harekete geçeceğimin sinyalini vermeye çalışıyordum. Zaten birazdan ayaklandığımı gördüğünde o da harekete geçerdi, yani öyle umuyordum.

Normal şartlar altında yıkık duvardan içeriyi kesmek isterdim ama oraya hareket ederek ses çıkarmak istemiyordum. O yüzden bana yakın olan taraftan kafamı uzatmayı deneyecektim. Yerden çamur alarak alınbandımın yansımasını kesecek kadar onu kirletecektim, ardından ayağı kalkacak ve kafamı kulübenin köşesinden uzatarak içerisini bir saniyeliğine görmeye çalışacaktım. Bir elimle Shunshin için gerekli mührü yapacak, ama bekleyecektim.

İçeriye baktığımda göreceğim bir kaç ihtimal vardı;

Eğer birisi ile göz göze gelirsem, anında Shunshin uygulayarak önünde bitecek ve katanamı boğazına dayamaya çalışacaktım. Çeviktim, kendime bu konuda güveniyordum. Herhangi bir hamle yapmasına izin vermeden etkisiz hale getirecektim. Öldürmeyi planlamıyordum, sadece katanın soğuk metalinin atar damarın üzerinde gezmesi bile adamı korkutmaya yetecekti. En azından öyle umuyordum. Olur da bir hareket yaparsa, boynuna değil, omuz kısmına derin bir kesik atmayı denecektim.

Eğer birisiyle göz göze gelmezsem, uyanık olduğunu tahmin ettiğim, gözcülük yapan herifin yerini kestirmeye çalışacaktım. Kestirdikten sonra, aynı şekilde, fakat yanına Shunshin'lenip katanamı boğazına dayayacaktım. Konuşmak yerine, aynı şekilde katananın boğazına korkuyu dolamasına izin verecektim. Eğer, hareket etmeye çalışırsa, yine omzunda derin bir kesik açmaya yeltenecektim. O noktadan sonrası ise zaten, ölüm kalım savaşıydı.

Susumu'nun bu noktadan sonra ne yapacağını açıkçası bilmiyordum fakat duruma göre en iyi şekilde davranacağına güveniyordum. Konuşmak gibi bir lüksümüz şu anda yoktu ve derinlemesine bir plan kuramazdık. Planımdaki tek açıklık uyuduğunu düşündüğüm herifti. O kısım da Susumu'nun elindeydi.

[Kitamura Susumu]

Sanırım bu sessizlik biraz daha uzun sürseydi istemsizce "OOOF!" çekip ortamın içine edebilirdim. Neyse ki gelmeye başlayan ayak sesleri beni sıkıntımdan kurtardı da, Iori'nin neden triplere girdiğini anladım. Bir an için omzunu dürtüp iki işareti yapmayı düşündüm, içeri giren adamın yalnız olmadığını anlasın diye, ama gerek kalmadı. Gereksiz dramaya bağlayıp ölmediğini umduğum adamla, içeriye giren adam konuşmaya başladı. Kulağımı ardımdaki duvara yapıştırırken Iori'ye iyice yanaştım istemsizce.

Sigara eşliğinde ufak bir ayaküstü muhabbet başlamıştı. İçeri giren mi yaktı, yoksa kaldırılan mı, emin değilim. Ben şahsen sigarayı hiç sevmem ama Fuu uyanır uyanmaz ilk iş olarak sigara yakar, orospu kahvaltısı dediği sigarasına evde bulduğu ilk içeceği eş yapardı. En çok enerji içeceklerine kızardım, bir de çay bardaklarının dibine attığı izmaritlere. Millete orospu yakıştırması yapmayı bir kenara atıp dinlemeye devam ettim. Kimlerin gittiğinden emin olmasam da yağmurun elverişinden bahsettiklerine göre, giderken bizim gibi gizli olmayı hedefliyorlardı. Şimdi bir de bu içeridekiler sırayla falan uyuyor anladığım kadarıyla. Şahsen böyle bir ortamda kırık bir kulübe de ben de imkanı varsa aynı anda uyumam yanımdakiyle ama, bu ikisi birleşince içeridekiler masum rastgele tipler mi yoksa bizim Kinshi'ye bıçak çekenler mi, emin değilim. İkisinin aynı anda uyanık ve zinde olmayışı, içeri girip tipleri sorgulama fikrimi akla yatar hale getirdi. Ben şahsen, kafam düşüncelerle dolu değilse şıppadanak uyurum, o yüzden konuşmayı kestiklerinde bir iki dakika daha pozisyonu bozmadan bekledim. Tam Iori'yi dürtüp kırık tarafı işaret edecektim ki o benden önce bana kafa falan salladı. Konuşamadığımız için aynı frekanslarda mıyız emin değilim ama ona baka baka geri adımlayarak kırık duvara yanaştım, o da o sırada bana ses etmeden kendisine yakın olan duvara yanaşmaya başladı.

Kırık duvardan içeriyi gözlemeye başladım. Amacım Iori'nin ne yapacağını görmekti. Bir hareket yapmaz, içeriyi falan gözler ve gözlemeye devam ederse, amacım uyanık olana arkadan Shunshin ile yanaşıp ağzını kapatmak olacaktı. Iori benden önce davranır, birine atlarsa, atlamadığı adama aynı şekilde Shunshin ile yanaşıp ağzını kapatacak, elimde halen tuttuğum kunaiyi ise boğazına dayayarak ses çıkarmamasını söyleyecektim.

[GM - Naruto]

Iori : Süre limitin başlıyor, sabırla bekliyorsun. Bu bekleyişin sırasında ise her an biri çıkıp gelecekmiş gibi kasılmış vaziyettesin. İçeriden tek bir çıt sesi dahi gelmiyor. Ancak yaklaşık beş dakika sonra, kulübenin içinden dışarıya doğru birşey fırlıyor. Islak zemine temas eden sigaranın sönüp bittiğini görebiliyorsun.

Planın işliyor. Yerden aldığın çamur kitlesini alınbandına sürüyorsun önce. Ufak bir adım, köşeye yaklaşıyorsun. Kafanın belki de yüzde onunu kapsayacak kısım, kulübenin içerisini gözlemek için pozisyon alıyor. Kulübenin arka tarafında, yerde yatan biri var. Sırtı duvara dönük. Sırtınızı dayadığınız duvara ise, yine aynı şekilde sırtını dayamış biri oturuyor. Tahta bir kutunun üzerinde. Yaklaşık 1 metre ötesinde ise buraya gelirken gördüğünüz mum. Söndü sönecek. Oturan adam da hafif uyuklar gibi, suratı düşük, ellerini inceliyor. Senden uzaklığını yaklaşık 2 metre olarak hesaplıyorsun ki bu shunshin yapmanı gerektirecek bir mesafe bile değil. Çoktan çekmiş olduğun katanan ile harekete geçiyorsun.

Seri ancak yumuşak bir yarım adım atarak kulübeyi karşına alıyor ve bir göz kırpma süresinde adamın dibinde bitiyorsun. Katanan havayı sessizce yarıyor ve adamın eğik başını, boğazından yakalıyorsun. Yaptığın baskı kan akıtacak seviyede değil, yine de adamın kafasını duvara dayayacak şiddette oluyor. Şaşkın gözleri yan yan senin suratına bakıyor. İki elinin de göğüs hizasında havaya kalktığını görüyorsun. Bir hamleden ziyade, sanki ellerini teslimiyet için kaldıracakmış da yarıda kalmış gibi. Adam sadece içten bir 'şşşş' efekti veriyor seni sakinleştirmek için.

Adamı etkisiz hale getirdiğini düşünürken kulübenin içinde bir patırtı kopuyor ve etraf karanlığa gömülüyor.


Susumu : Arka duvardaki yarık giriş için uygun olmadığından Iori'nin ardından ön tarafa hareketleniyorsun. Sen ön tarafa geçtiğinde Iori çoktan diğer adama çökmüş oluyor. Tekniğini kullanıyor gördüğün diğer kişiye; arka tarafta yatan elemana fırlıyorsun. Yol üzerindeki tahta kutuyu da deviriyorsun bu aşamada, mum da böylece devrilip sönüyor. Belinin sağ tarafında şiddetli olmayan bir acı hissediyorsun. O anın ciddiyetiyle gözardı edilebilecek birşey. Adamın dibinde diz çökerek hamlelerine devam ediyorsun. Elin adamın suratını en son gördüğün yere gidiyor. Sen daha yerleştiremeden adam bileğine yapışarak seni engelliyor. Yine de kunaini boğazına dayayabiliyorsun.

Sağ elin adamın boğazında. Sol el bileğin ise adamın kafa hizasında, adamın sağ eli ile cebelleşmekte. Şimşek çakıyor. Yarıktan içeriye dalan ışıkta parlayan iki şey görüyorsun. Birincisi, kalbine dayanmış kunai. Adam sol eli ile mükemmel bir noktaya baskı yapıyor, kıyafetlerine rağmen bunu hissediyorsun. İkincisi ise adamın sırıtan dudakları arasındaki bembeyaz dişleri.

---

Susumu gürültülü bir şekilde içeriye daldığında, Iori'nin yakaladığı eleman biraz hareketlensede Iori'nin duvara doğru yaptığı baskı adamı sabitlemeye yetiyor. Susumu'nun da adama çöktüğünü görünce tamamen kendi hedefine odaklanıyor Iori. Iori ve etkisiz hale getirdiği adam, kunailerin konumunu göremiyor. Herkes sabit bir bekleme durumunda.

[Kitamura Susumu]

Fakat ayağımın ayarını sikeyim a dostlar ya.

Ben bu yarıktan geçemedim tamam mı? Ya gözlük takma vaktim gelmiş ya da bu ay yediklerimi biraz abartmışım, ama her ne ise taa ön duvara yürümek zorunda kaldım amele gibi. Hayır zaten ses çıkarmıyorum sıkıntı yok, hatta bizim deli oğlan da içerdekilerden birini almış oh süper. Her şey güllük gülistanlık diğerini de ben alacağım bam bam bam değil mi? Yok. İlla bir bokluk girecek araya. Önce kıymetli donuma kadar çamur girsin, şimdi de karanlıkta hareket etmek zorunda kalalım. Çamur hadi neyse sadece beni ilgilendiriyor da, ulan bir mum yüzünden Iori'yi de derde sokuyorum. Şimdi bu çocuğa karanlıkta bıçağı taksalar, ben bunun vebalini nasıl ödeyeceğim? Anasına, babasına "Ayarsız ayağım yüzünden sizin çocuğu karanlıkta bıçakladılar..." mı diyeceğim? İçimden "Amnskym..." dedim sıkıntılı bir şekilde. Hem karanlıkta kalışımıza, tüm bu düşüncelere, hem de çöktüğüm diğer adamın utanmadan bana bıçak çekmesine.

"İndir o bıçağı yoksa sikerim belanı." dedim yavaşça. Yaralandığım olmadı mı? Oldu. Göreve devam etmemi engellemeyecek yaralar aldığım da oldu, köyde aylar boyunca iyileşmeyi bekletecek yaralar da edindim. Kalbime bıçak girmedi ama bir kere takım arkadaşım yanlışlıkla karaciğerimi parçalamıştı. Karaciğer kendini yeniliyormuymuş neymiş, beş ay yatmam gerekti. Şimdi kalbi bilemem ama sokarsa göte geleceğimi bilmeyecek kadar aptal değilim çok şükür. O yüzden bu lafı, boynuna sakladığım bıçağı hiç hareket ettirmeden söyledim ki o da yanlış hareket yapmasın. Kawarimi yapıp, baştan içeri girmeme el verişli durumda da değilim aksi gibi. Pata küte girişmeye kalkışsam, elini indirmeye yeltensem, kalbime olmasa da karnıma falan saplama riski var. Daha adamların kim olduğunu bile bilmiyoruz, o da sıkıntı. Sanırım bu durumda yapabileceğim en iyi şey önce adamdan elimi kurtarmak, sonra da geri sıçramak. Karanlıkta adamı serbest bırakacak olma fikri hiç hoşuma gitmiyor, özellikle Iori açısından. Fakat çareler kısıtlı, yapabileceğim iki şey var...

Vücudumda ani bir elektrik akımı dolaştırarak Dendou no Jutsu uygulayacağım. Beni istemediğim tutuşlardan kurtarmışlığı çoktur, o yüzden bugün de bu adamın kolumu bırakmasına yardım edeceğini düşünüyorum. Bıraktığı anda Iori'nin o taraflara, mümkünse arkasına Shunshin'leyecek ya da sıçrayacağım. Tabii, bu sefer mal mumda olduğu gibi Iori'ye çarpmamaya dikkat ederek. Sıçradığım yerden de, adamı bıraktığım son konuma elimdeki kunaiyi fırlatacağım.

Eğer adam tuttuğu elimi bırakmazsa, diğer elimi ani bir şekilde açarak boğazında tuttuğum kunaiyi boşa bırakacak ve parmaklarımı uçuca birleştireceğim. Sivri hale getirdiğim elimi, adamın kunai tutan kolunun iç ya da dış kısmına tüm gücümle vuracağım. Stilim, bana hassas noktaları hedef alarak eklemleri etkisiz hale getirmeyi öğretiyor. Adam kunaiyi düşürürse kaçmama gerek de kalmaz ve daha içime sinen bir konuma gelmiş olurum.

[Tsujihara Iori]

Sigaranın dışarıya fırlamasıyla beraber harekete geçmiştim.

İçeriye doğru şöyle bir seğirttiğimde yerde yatan elemanı gördüm önce. Uyuyor veya uyumaya yakın olduğu barizdi, bu da bana iyi bir şans doğurmuştu. Sırtımı verdiğim duvarda da, gözcüyü gördüm fakat başı önde ve ellerini inceler bir duruşu vardı. Yorgunluk veya uykusuzluğa kapılmış gibiydi. Ani bir hareket ile ikisini de etkisiz hale getirebilirdik.

Shunshin bile kullanmamı gerektirmeyecek mesafede olan gözcüye doğru harekete geçtim. Gözleri açıkkten kulübe boştu, fakat gözünü kırptığı anda önünde biten Shinobi onun boğazına kılıcını dayamıştı; korkutucu bir sahne olmalı diye geçirdim aklımdan. Kılıcın havada yaptığı hareket o kadar sessizdi ki, uyuyan elemanın bir şeylerin farkına varmasını beklemiyordum. Kılıcımı bastırarak elemanı duvara doğru yaslamaya zorladım.

Havaya kalkan iki el, teslim olduğunu söylüyordu bana. Hafifçe çıkardığı "şşşş" sesi ise, sakin olmamı telkinliyordu. Belki de arkadaşı için bir işaretti; bunu bilemeyeceğim. Onu etksizi hale getirme işini ise Susumu'ya bırakmıştım.

Bırakmıştım ama, işlerin yüzde yüz sorunsuz gitmesini beklemek aptallıktı.

Birden ortalık karardı ve patırtı ile doldu yarısı açık kulübe. Hızlıca kafamı etrafa çevirmek istedim fakat bunu yapabilecek lüksüm yoktu. Elemanın hareketlenmesini engellemek zorundaydım, bir şeyler deneme ihtimaline karşı. Baskımı üzerinde bozmadım ve hareket etmesini engelledim; en azından şimdilik.

Olaylar kızgınlaşmaya başlamıştı bu saniyeden sonra. Adrenalinin kanıma yavaş yavaş sızdığını hissediyordum. Gözlerimi keskinleştirdim; bundan sonrası artık kesinlikle ölüm kalım meselesiydi. Hataya ve tereddüte yer yoktu. Hızlıca hareket etmeli ve durumun kontrolünü ele almalıydık. Susumu'nun kendi başının çaresine bakabileceğinden hala emindim, fakat patırtının kimin çıkardığından emin olamıyordum. En büyük sorun buydu. Bir tuzağa mı yakalanmıştık yoksa basit bir hata mıydı bu? Göz ucuyla birer kunai görüyordum, fakat kime ait ve nereye hedefli oldukları hakkında hiç bir fikrim yoktu.

O anda Susumu'nun lafını duydum. Birbirlerine bıçak mı çekmişlerdi? Bu işleri değiştirirdi işte. Daha fazla beklemeyecektim.

Boştaki sol elime chakra odakladım ve kaslarımı güçlendirmek için o chakrayı yoğuracaktım. Parmaklarımı, avuç içim boş kalacak şekilde bükecek ve kıstırdığım elemanın burnunun tam ortasında bütün gücümü kullanrak avuç içim ile vuracaktım. Elemanın kafası tahta duvara yakındı, amacım herifin kafasını şiddetle duvardan sektirerek bayıltmak, hiç olmasa bile afallatmaktı. Bayılırsa, tüm odağımı Susumu ve kenarı kıstırdığı elemana verecektim. Eğer bayılmazsa yumruk atmayı tekrar deneyecektim. O bu sırada bir hamle yapmayı denerse ise kılıcımı omzunda derin bir kesik açmak için kullanmaktan çekinmeyecektim.

[GM - Naruto]

Susumu: Tehtidin sonrası sırıtması biraz daha büyüyor. İnci gibi dişleri bu karanlığa rağmen parlamakta. Adam geri çekilmekten ziyade, boğazındaki kunaiye rağmen biraz daha bastırıyor kalbine. Baskı, ufak bir acıya dönüşüyor. Bunu o kadar sakince yapıyor ki karşı bir harekette bulunma gereği görmüyorsun kunain ile. Adam bastıra dursun, chakran yoğruluyor ve bir elektrik akımı olarak salınıyor.

Elektrik akımının ikiniz arasında dolaşımı sana bir saniyelik bir hamle avantajı sunuyor. Kalbine uygulanan baskının yok olduğunu farkediyorsun. Adam akımı yedikten sonra yukarıya doğru kasılıyor. Bileğini tutan eli de tamamen gevşiyor bu anda. Bu sefer chakranı ayaklarına yönlendiriyor, tekniğini uyguluyorsun. Harcadığın ikinci saniyede, kendini kulübenin girişinde, geriye doğru kayarken buluyorsun. Dengeni sağlıyor ve kulübenin önündeki çamurlu zemine sabitlendiğinde elindeki kunaiyi fırlatıyorsun.

Iori: Arkandaki bıçaklı kilitlenmeyi Susumu'nun sözleri üzerine kavrayabiliyorsun. Hedefin adamı bayıltmak oluyor. Chakran ile kuvvetlendirdiğin kasların hamlene ivme katarak elemanın burnunda patlatıyor. Önce kırılan burnu, ardından adamın duvardan seken kafası sağnak yağmura rağmen belirgin bir ses çıkarıyor. Burnundan basınçla akan kan katananın her bir köşesine bulanıyor.

Arkandan birşeylerlerin geçtiğini hissediyorsun. Ancak sen daha oraya odaklanamadan adam bilincinde kalan son hakimiyetiyle halihazırda havada olan ellerini kullanarak katananın keskin kısımlarını kavrıyor ve ittirmeye çalışıyor. Bu hareketin karşıt bir hamle olmadığını sezebiliyorsun, refleks olarak kurtulmak için tepiniyor adam. İkinci bir vuruş. Tekrar duvara çarpan kafa, tamamen kontrolsüz bir şekilde öne yığılıyor. Katananı hafifçe geri çekiyorsun. Arkandan tekrar birşeyler fırlıyor kulübe girişine doğru, ince ıslık vari bir ses işitiyorsun. Bayılttığın adam oturduğu kutu üzerine bilinçsizce yığılıyor. Vakit kaybetmeden diğer adama dönüyorsun.

Susumu: Kulübe girişinde pozisyon alıp kunaisini fırlattığında adam yattığı yerden kalkma çabasında oluyor. Kunai, hafif ayaklanmış adamın sol omzuna derince saplanıyor. Ancak adam hiçbir şekilde etkilenmeyerek, elindeki kunaiyi sana fırlatıyor. Mermi gibi fırlayan kunai sol omzuna doğru geliyor, yan dönerek rahatça kurtuluyorsun. Bakışların tekrar adama döndüğünde, dimdik ayakta buluyorsun. Şimşek çakıyor. Adamı daha net tanımlayabiliyorsun. Bel altında bol, bilek kısımlarında darlaşan birşeyler giyiyor. Daha net tanımlamak gerekirse şalvarımsı. Bel üstü tamamen çıplak. Adamın pembemsi tenindeki buruşuklukları seçebiliyorsun. Saç ve kaşa dair herhangi birşey yok. Tamamen yanık olduğunu tahmin ediyorsun. Adam ellerini göğüs hizasında çarptıktan sonra sizlere doğru açıyor.

Iori: Arkanda uçuşan tonla şeyin verdiği kuşkuyla adama dönüyorsun. Çakan şimşek odayı aydınlatırken görüşün netleşiyor. Adam yaklaşık 2 metre uzağında, ayakta dikiliyor. Sol omzuna saplı bir kunai görüyorsun. Adamın teni garip bir şekilde buruşukluklarla dolu, pembemsi bir renge sahip. Saç, kaş veya kirpik kibi kılsak şeylere sahip değil. Suratında ise iğrenç bir sırıtma mevcut. Ellerinden biri sana doğru, diğeri kulübenin girişine yönlenmiş durumda. İçten, öfkeli bir sesle bağırıyor sırıtmasını koruyarak. "Reppushou !"

---

Iori gördüklerine henüz anlam kazandırırken ayakları yerden kesiliyor. Az önce bayılttığı adamın önünden geriye doğru duvara çarpıyor ve kulübenin önündeki çamur zemine doğru yuvarlanıyor. Katanasını ise çarpma esnasında düşürüyor. Iori'nin boynunun sol yanında ve alnında teknikten kaynaklanan ve ciddi olmayan birer çizik bulunmakta. Susumu ise, biraz mesafeden biraz da üzerine gelen şeyi bildiğinden dengesini koruyabiliyor. Ancak savrulmaktan kurtulamıyor. Çamurlu zeminin kayganlığı da yardımcı olmuyor bu noktada. Ellerini çapraz şekilde önünde konumlayarak rüzgarı karşılıyor Susumu. Önüne siper ettiği kollarında ufak çizikler mevcut.

Kulübenin dışındasınız. Susumu kulübenin girişine yaklaşık 2 metre uzaklıkta, adamı en son gördüğünüz nokta ise kulübenin boyutunu da hesaba katarsanız 8 metre denebilir. Iori ise yuvarlanmanın etkisiyle kulübeden 4-5 metre kadar uzaklaşmış durumda. Katanasını düşürdüğü yer kulübenin giriş kısımları. Kanın bulaşmadığı noktaların parlamasını girişte görebiliyor.

Adam ise görünür bir durumda değil. Çatının ve arka duvarın yıkık bölümlerinden soluk bir ışık giriyor ancak devrilen mumun sonucunda birşey göremiyorsunuz. Şayet ay ışığına dair birşey de yok ortalıkta.

[Tsujihara Iori]

Elemanın kafası duvarla tanışınca ortaya çıkan ses kabul etmeliyim ki içimi burkmuştu biraz. Fakat bunu hakettiği konusunda sonuna kadar haklı olduğumu düşünüyorum. Öyle ki, ilk hamlemde bayılmamış oluşu, bir yumruğu daha hakettiğinin göstergesiydi bence. Aslında kendisi de bayılmış olmayı istiyordu galiba, çünkü istemsizce kılıcımın keskin tarafını kavramıştı. Ani bir hareketim bütün parmaklarını kaybetmesine sebep olabilirdi.

Fakat o kadar gaddar değildim.

2. yumruk onu saf dışı bırakmaya yetmişti. Baygın vücudu patates çuvalı gibi tünediği kutunun üstüne yığılıvermişti. Kırık burnundan fışkıran kan kılıcımı kirletmişti ve şu anda adamın üzerine sızmaktaydı. Yaptığım şeyden keyif almıyordum fakat bu rakibime acımam gerektiğini göstermiyordu. Savaşı kazandıran ve kaybettiren şey tereddütün ta kendisiydi çünkü.

Eleman çuvalvari pozisyonuna iyice bürünürken arkamdan bir kaç ses duymuştum. Susumu ve elemanın kilitli pozisyonları bozulmuş ve kozlarını paylaşıyorlar gibiydi, fakat emin olamıyordum. Başkaları da olaya dahil olmuş olabilirdi, ama durum öyle olsaydı sanki daha fazla ve yüksek sesli şeyler olurdu. Kılıcımı hafifçe adama zarar vermeden yanıma çektim ve hızlıca son durumu görmek için savaşa hazır bir şekilde diğer tarafa döndüm.

Döndüğüm gibi buruşuk teni ve kılsız kellesi ile 2. düşmanımızı gördüm. Vücudundaki pembe buruşukluklar mı yoksa sırıtması mı daha iğrenç, karar veremiyordum şu an. Omzuna saplı bir kunai vardı, kunainin Susumu'ya ait olduğunu tahmin ediyordum. En azından hasar almıştı, hem de iyi acıyacak bir yere, performansını etkileyecek bir yere.

İkinci şaşırmamı ise o anda yaşadım. Eleman suradındaki sırıtmayı bozmadan bağırmıştı bir Fuuton tekniğinin adını haykırarak. Ne bir hamle yapmaya, ne de karşı koymaya fırsatım vardı. Karanlık kulübenin içerisinde geriye doğru fırlayarak önce bir duvara çarpmıştım, ardından kulübenin dışına fırlayarak yerde, çamurda yuvarlanmıştım. Hazırlıksız yakalanmıştım; bana yakışmayacak bir durumdu bu. Teknik bir kaç ufak çizik atmıştı tenimde, fakat onları yoksayabilirdim, şimdilik.

Karnımdan yükselen öfke selini çıktığı yere geri iktirdim ve bir dizimin üstüne kalktım. Hönkürmesi ne kadar yüksekti, yağmur onu ne kadar örttü bilemiyorum ama birilerinin duymuş olabilme ihtimali vardı. Adam da bize izini kabettirip diğerleriyle buluşmayı deneyebilirdi. Buna izin veremezdik, yine hızlı olmalıydım. Dibine kadar girecek ve onu Taijutsu ile kilitleyecektim olduğu yerde, iki kişi nasıl olsa üstesinden gelirdik. Kılıcımı sıkıca kavradım ve Shunshin için el mühr--

Sıkıca kavradığım tek şey cıvık bir çamur kütlesiydi.

Gözlerimi elime doğru çevirdim hızlıca. Kılıcım elimde değildi. Bir saniye kaybetmiştim.

Elimi sırtıma götürdüm. Kınım boştu. İkinci saniyemi kaybettim.

Sağıma ve soluma baktım. Yakınımda değildi. Üçüncü saniyemi kaybettim.

Bir savaşta yapılabilecek en kötü hatayı üç defa tekrarlamıştım. Fakat umrum onunla ilgilenmiyordu.

Babamın kılıcı elimde değildi.

Kulübenin önündeki parıltıya gözüm ilişti ve kılıcı girişte bir yerlerde gördüğümü farkettim. Diğer herşey halihazırda karanlık olan arkaplana karıştı. Çevredeki yağmur sesini bile beynim işlemiyordu artık. Çamurda ayaklarım kayarcasına bir öfkeyle ayağı kalktım ve kılıca doğru koşturmaya başladım. Tek amacım onu tekrar tutabilmekti. Bir öfke ile. Bir nefret ile.

Onu elime tekrar geçirince, parmaklarımdan kayıp gitmesini sağlayan adamı liğme liğme edecektim.