[Shimada Kazuo & Oita Butsuo] Chakra Taşları

[GM - Naruto]

Tsuchikage hızla size doğru gelmeye başlarken, aranızda ilk hamleyi yapan kişi Kazuo oluyor. Butsuo’ya iki kelimelik cümlesi ile yapacağını anlattıktan sonra ise Shunshin no Jutsu uyguluyor.

Kazuo’nun Shunshin no Jutsu’yu uygulasıyla birlikte, Kazuo, size doğru gelmekte olan Tsuchikage’nin birkaç metre önünde beliriyorsun. Tsuchikage Kazuo’nun bu hamlesine karşı herhangi bir duraksama sergilemese de, Kazuo’nun zaman kaybetmeden uyguladığın Shinkuutai ile Tsuchikage’nin hızı bir anda düşüyor. Bu hız düşüşü her ne kadar bir avantaj olarak görünse de, Tsuchikage’nin ilerlemesini durdurmuyor. Butsuo her ne kadar olacaklara göre bir tepki vermeyi kafasında planlasa da, yüzündeki sert ifadeyi bir nebze daha arttırarak gözlerini Kazuo’ya diken Tsuchikage’nin dudaklarından ilk olarak “Shibou no Jutsu” sözcükleri dökülüyor. Hemen ardından ise, adım atmakta olduğu ayağını hızla yere vurmasıyla birlikte “Doryuu Shiki!” diyor.

Kazuo; Tsuchikage’nin önüne Shunshin ile kendini atmış olman yeterince büyük bir risk değilmiş gibi, ona meydan okurcasına gerçekleştirmiş olduğun ikinci hamlen, senin sonunu hazırlıyor. Tsuchikage’nin kızgın, sert bakışları sanki kalbini delip geçerken aslında bu deliğin, Tsuchikage’nin biraz önce sizlere fırlattığı mızrak şeklindeki kayalarla açıldığını görüyorsun! Birden yerden çıkan diğer birçok mızrak şeklinde kayanın vücudunun delip geçtiği gibi!

Gözlerini açtığın anda, sırılsıklam terlemiş bir halde buluyorsun kendini. Sadece birkaç saniye önce vücuduna giren mızrak şeklinde kayalar sanki acı vermiyor gibi. Gözlerini vücuduna çevirdiğinde hiçbirinin olmadığını görmek daha büyük bir şok etkisi yaratıyor sende. Fakat bir anda, o sert bakışlar ile yüzleşiyorsun! Birden yerden çıkan bir mızrağın bacaklarının arasından girip kafana saplandığını ve kafanın vücudundan ayrılarak gökyüzüne doğru harekete geçtiğini fark ediyorsun! Kafası kopmuş vücudunun kendi kanınla yıkanarak yere yığıldığını…

Derin bir nefes ile sıkışan kalbinin daha fazla kan pompalamasını sağlıyorsun. Hayatta olmanın verdiği hissin aslında acı verici olduğunu… Her bir dirilişle tekrar acılara gömüleceğin gerçeğine karşı çaresiz olmanın verdiği dayanılmaz burukluğu… Ve Tsuchikage’nin sert bakışları… Bir ölüm anını daha sana çağıran bu bakışlar ile, bu kez son görebildiğin şey, Tsuchikage’nin kayalarla kaplı kollarını iki yana açtıktan sonra kafanı kağıt gibi ezmesi oluyor. Her ne kadar anlık bir ölümü tatsan da, acısını her bir hücrende yaşıyorsun ve bir kez daha açıyorsun gözlerini… Bir kez daha… Bir kez daha… Bir kez daha… Tsuchikage’nin karşısında bir kum tanesi kadar çaresiz olmanın verdiği hisle…

Butsuo; Tsuchikage’nin tepkisine göre harekete geçme durumu, Kazuo’nun ansızın olduğu yerde çakılı kalması ve Tsuchikage’nin yerden yaklaşık 2 metre yükselen kayanın üstünde üzerine doğru atlamasıyla son buluyor. Tsuchikage doğruca senin üstüne hızla, sanki sana dalacak gibi, hiçbir çekince göstermeyen bir hareketle sana yaklaşıyor. Hızı, az önceki koşma hızından bir hayli fazla ve aranızdaki mesafe sadece göz açıp kapayıncaya kadar kapanacak gibi. Kazuo ile aranda ise birkaç metrelik mesafe bulunuyor.

Off Topic

Kazuo bu tur hareketsiz kalacak ve sadece içine düştüğü konuyla ilgili RP yapacaktır.

[Oita Butsuo]

Kazuo'nun ne yapacağını merakla beklerken ben de koşmaya devam ediyordum. Bir anda yanımdan kaybolup Tsuchikage'nin önünde ortaya çıkmasıyla ise şaşkınlığım biraz daha arttı. Ama savaşta bu tarz anlara yer yok. Neler olacağını izlemeye ve koşmaya devam ettim. Ne yaptığını pek anlamadım ama Tsuchikage'nin hızının azaldığını fark etmem pek zor olmadı. Aradığım fırsat bu tarz bir şey olsa gerek. Hızımı arttırmak için elimden geleni yaparak koşmaya devam ettim. Bu sırada bir anlık bir yavaşlama yaşayan ama durmayan Tsuchikage bir jutsu adı mırıldanarak koşmaya devam etti. Kazuo'nun felçli gibi kalmasıyla yaptığının bir genjutsu olduğunu anlamam uzun sürmedi sürmesine de Tsuchikage durmak bilmedi. Genjutsudan sonra durmadan bir teknik daha kullanarak yerden kendini fırlatmak için bir sütun çıkardı ve bu sütunun üzerinden daha da hızlanarak üstüme atladı.

Kazuo'yu kurtarmayı deneyebilirim ya da Tsuchikage'yle dövüşebilirim. Tsuchikage'nin saldırısından kurtulsam bile Kazuo'yu kurtarmak sandığımdan uzun sürebilir. Sonuçta dediği gibi Kageler arasında Genjutsu konusunda en kabiliyetlisi o. Yaptığı tekniğin etkisi ne kadar sürecek bilmiyorum ama bu ihtimali düşünerek zaman geçirmeyi deneyemem. Öldürme güdüsüyle savaşmadığım her an Tsuchikage'nin karşısında çaresizim. Öldürme güdüsüyle bile bu haldeysek... Tekniğin etki süresini bilmemek bir yana Kazuo üzerindeki etkilerini de bilmiyorum. Yaşadığım sürece fırsatım olacak olsa da şu an yaşamak için savaşmam lazım. Tsuchikage'nin havada olması onun hareket kabiliyetini bir ölçüde kısıtlıyor. Bu etmeni kullanmaya çalışmalıyım.

Pek sürem yok ama olduğu kadarıyla ayağımda çakra biriktirip ben de Tsuchikage'ye doğru uçacağım. Hiç o tarz bir zamanım olmayacağını hissedersem de direk, çakramdan bir destek almadan uçacağım. Taşaklı hareketler yapmadığımız sürece kazanmamızın imkanı yok. Zıplarken, eğer yapabilirsem, aramızdaki açının 45 dereceden büyük bir açı olmasına dikkat edeceğim. Ama bunun için momentum feda etmeyeceğim, olduğu kadar. Yumruk ya da tekme atmak gibi bir hedefim yok. Tsuchikage'nin karnına sarılacağım. Onu yere sermek hedefindeyim. Sarılırken kafamın karnının sağında veya solunda, duruma göre, olmasına dikkat edeceğim. Kafama diz ya da dirsek yemek istemem. Yere inerken de onu sırt üstü yere çalmayı deneyeceğim. Gerekirse üstüne düşerek. Yapacağım hareket her ne kadar zor olsa da denemekten başka çarem yok. Tsuchikage'ye dişlerimizi göstermeye devam etmeliyiz. Her ne kadar tehlikeli olsa da...

[Shimada Kazuo]

Planım başarılı gibiydi, en azından öyle gözükmüştü lakin hesaplamadığım bir şey her zamanki gibi vardı. Yapmak istediğim her şeyi yapsam da anlaşılan Shinkuutai’nin etkisini gözümde fazla büyütmüştüm ayrıca yine koordinasyon sıkıntısından ötürü bu sırada gelmesini beklediğim saldırı gerçekleşmemişti. Ve o an sinsi bir karanlık kapladı bedenimi.

Sert kayalar vücudumu delip geçerken gözlerim yaşarmıştı, tarif edilemez acı az önceki korkunun aksine aniden yayılmıştı bedenime. Beynim olması gerekenin aksine bir çıkış yolu aramıyordu tamamen acıya boyun eğmiş vaziyette ölümünü bekliyordu.

Sonra gözlerim sonsuz uykuya dalmak yerine açıldı, vücudumda delikler yoktu. Çektiğim soğuk nefes yeniden akciğerlerime dolarken neler olduğunu anlamlandırmaya çalışan beynim bir sonuca ulaşamadan bacaklarımın arasından giren mızrak dik bir şekilde yükselmiş ve en sevdiğim organımı alıp arşa doğru yükseltmişti…

Ölümü andıran bakışlarıyla Tsuchikage kafamı tekrar parçalarken aynı acıyla defalarca yüzleşmek ve buna katlanabiliyormuş gibi yapmak dışında yapabileceğim bir şey yoktu, soğuk havanın tekrar ciğerlerime dolmasını istemediğimi fark ettiğimde kaçıncı ölümü gördüğümü unutmuştum bile. Bırak öyle kalayım. Olmayacağına bile bil bu son olsun diye bağırmaktan başka çarem yoktu ve tüm bunlar olurken yoğun acının arasına sızmış utanç duygusu. Bir insan olarak bir tanrıyı yenmeyi nasıl umut edebildim ki? Her zamanki hikaye işte: Güneş ve bal mumundan yapılma kanatlar.

[GM - Naruto]

Butsuo; Tsuchikage hızla üzerine doğru gelirken, sen de karşı saldırıya geçmek için anlık olarak ayaklarına yönlendirdiğin chakran ile Tsuchikage'ye doğru sıçrıyorsun. Uygun bir açıyla yaptığın bu hamle karşısında, havada yönünü değiştirmesi mümkün olmayan Tsuchikage'nin karnına sarılıyor ve kafanı da Tsuchikage'nin karnının sağ tarafına koyuyorsun. Bu anda ivmeyi kendine çevirip Tsuchikage'yi ters bir açıyla yere çalmayı denemek için kendini yönlendirmeye çalışsan da, Tsuchikage'nin iki elini birleştirerek bel boşluğuna attığı yumrukla planın bir kez daha alt üst oluyor. Ağzından boşalan kan ile boşalan kollarının arasından sıyrılan Tsuchikage yere hafif bir düşüş yaparken, sen de yüz üstü yere iniyorsun! Zemine suratını çarpmamak için son anda kafanı çevirmen sayesinde herhangi bir ciddi hasardan kendini kurtarmış olsan da, bel boşluğuna inen yumruğun içini sızlattığı bir gerçek. Ağzından ise hala bir miktar kan gelmeye devam ediyor.

Kazuo; İçine düştüğün duruma teslim oluşun, direncinin giderek kırılmasına ve giderek yok olmasına neden oluyor. Onlarca kez ölüp dirilmenin verdiği acı, aslında bu hayatta yaşadıklarının en ağırı oluyor. Birden gözlerin açıldığında, ağzından kan kusan Butsuo'yu hemen yanında görüyorsun. Kendini ise dizleri üstüne çökmüş bir halde buluyorsun. Bakışların doğruca Tsuchikage'yi aradığında, yere çökmüş, ancak ayaklanmakta olan Tsuchikage'yi görüyorsun.

Genel; İkiniz de yan yana durmaktasınız, arkanızda ise Tsuchikage'nin az önce yerden 2 metre kadar yükselttiği zemin bulunuyor. Tsuchikage birkaç metre karşınızda yüzü size dönük olacak şekilde ayağa kalkmakta. Kazuo dizlerinin üzerine çökmüş bir haldeyken, Butsuo ise yüz üstü tamamen yere serilmiş durumda.

[GM - Naruto]

Off Topic

Shimada Kazuo 2. pasiflik uyarısını almıştır.
Oita Butsuo ilk pasiflik uyarısını almıştır.

[Oita Butsuo]

Başta her şey beklediğim gibiydi, sonra dünyam karardı... Her şeyi kafamda planladığım gibi yaptım. Ayaklarıma çakra yönlendirdim, açıyı ayarladım, Tsuchikage'ye sarıldım, kafamı da sağına geçirdim... Ama yeterince güçlü değilmişim. Yani, bu konuda Tsuchikage'nin benden daha yüksek hızda gelmesi falan da etkili olabilir tabii ama uzun lafın kısası Tsuchikage'yi yere çalacak kadar kuvvetli değildim. Ben bu konudaki denememi sürdürürken belime yediğim darbeyle feleğim şaştı zaten. Olası bir karşı hamle olarak bunu düşünmüştüm ama Tsuchikage'yi yere çalabileceğime daha çok güvenmiştim. Hesap hatası... Dramatik bir şekilde ağzımdan boşalan kanlarla yüz üstü yere çakıldım. Yine kafam biraz yerindeydi de kafamı çevirdim. Yoksa suratım iyice dağılacaktı.

Kadın tek vuruşta iç kanama falan yaptı bende herhalde, kanlar içinde kaldık. Yine de sikerler, saldırmaya devam. Yanında yerde uzandığım Kazuo'da da bir hareketlenme oldu. Sanırım Tsuchikage'nin tekniğinin etkisinden çıktı o da. Nasıl bir dayak yediysem artık...

Bu kadının sırtını yere getirmek için daha iyi koordine olmalıyız. Takım çalışmamızın kötü olduğunu düşünmüyorum ama mükemmel de değil. Yontulması gereken çok pürüz var. Şu ana kadar kazanmaya en çok Kazuo'nun tekniğiyle diz üstü çökmesiyle yaklaştık. Fiziksel olarak da kadına üstün gelemediğime göre tekrar o jutsuya başvurmak mantıklı bir seçenek gibi duruyor. Ayrıntılarına pek hakim değilim ama uzak bir mesafeden yapmıştı ve beni etkilememişti. Tekrar ön safı almakta bir sakınca görmüyorum. Aklımda bir şeyler var.

Ağzımdaki kanı belki Tsuchikage'ye tükürürüm diye karizma bir şekilde yere tükürmeyeceğim. İvedi bir şekilde ayaklanacağım. Durmak yok yola devam. Ayağa kalkarken de Kazuo'ya "Ön safı ben alayım, ne yapacağını anlayacaksın." dedim. Kafalarımız yakın çalışıyor, ikimiz de risk almamız gerektiğinin farkındayız. Ne düşündüğümü anlayacaktır. Tsuchikage'ye saldırı fırsatı vermeden vücudumda çakramı yoğunlaştıracağım. Olabildiğince güçlü olmalıyım. Ardından tekrar Tsuchikage'nin üstüne koşmaya başlayacağım. Bu sefer uçmak, kaçmak yok. Ayaklarım yerde olacak ki gelen saldırılardan kaçabileyim. Mesafe iyice kısaldığında da koşmaya devam ederken çantamdaki sis bombasını atarak ortalığı sise boğacağım. Bu şekilde hem bakışla falan çalışan bir sürü genjutsuya karşı önlem alacağım hem de Kazuo'ya daha rahat bir hareket alanı sağlayacağım. Ayrıca Kawarimi tarzı teknikler kullanarak kaçmasını da zorlaştıracağım. Tabii aynı şey benim için de geçerli... Sis içinde beklenmedik bir şeyler yapması, Bunshin teknikleri falan yapması da olası ve beni korkutuyor açıkçası. Ama aramızda kısa mesafe kalınca sis bombasını atacak ve direk kora kor mücadeleye girecek olmam bu konuda yardımcı olacaktır. Tsuchikage ne kadar hızlı olsa da hareketlerim, özellikle sis bombası, beklenmedik olacak. Hem aklının hem vücudunun hem de çakrasının hızlı olması gerekiyor, imkansız değil, kolay da değil. Sis bombasını attıktan sonra da yine ayaklarımı yerden kesmeden olacağını düşündüğüm yere, görebilirsem görmek önceliğim olacak, sağ bacağımla alçak bir tekme sallayacağım. Çok dağınık, tamamen atağa dayalı bir tekme olmayacak. En kısa zamanda savunmaya dönebileceğim bir pozisyonda atılmış olabilecek en güçlü tekme olacak. Geriye de Kazuo'nun hamleleri kalıyor. Geçen seferki gibi üste yumruk atıp çömelmiş Tsuchikage'yle karşılaşmak istemiyorum. Bir deneyelim bakalım becerebilecek miyiz bu işi...

[Shimada Kazuo]

Bu kaçıncıydı diye sordum kendi kendime. Cevap yok. Nasıl olabilirdi ki? Dörtten sonra saymayı bırakmıştım, nasıl öldüğümü umursamayı ise yediden sonra. Ölümün korkutucu kapanı, acıma duygusundan yoksun bir şekilde üzerime kapanıp dururken tek yapabildiğim son olmasını dilemekti. Sonra yine oldu. En az bir önceki gibi dayanılmaz bir acı vücudumda gezinirken göz kapaklarım kapandı, açılmayacaklarını bilsem buna sevindirdim. Belki tanrılar sesimi duyar ve bana yardımcı olurdu…

Olmadılar. Tanrılar her zamanki gibi sağırdı. Gözlerim açıldı duruma göre dört veya beş saniye sonra tekrar ölecek olmanın verdiği acıyla sabit bir şekilde dururken buzdan bir ejderhanın nefesi kadar soğuk hava ciğerlerime doldu. Gerçeklik kavramımı yerine getiren bu olayın ardından kendimi diz çökmüş bir vaziyette bulmuştum. Az önceki korkutucu olaylar anlam kazanırken Butsuo’nun ağzından akan kanları gördüğümde durumun pek iç açıcı olmadığını anlamıştım. Nasıl olabilirdi ki? Kendimi oyun dışarı bırakarak onu epeyce zor bir durumda bırakmıştım. Yanlış bir karardı, bir daha olmayacak.

Butsuo ile tekrar yan yanaydık, her şeye rağmen oyununun içindeydik. Bir şey olmamış gibi yapmak zordu lakin yapılmalıydı. En azından dövüş sonuna kadar karanlık anılar yerine parlak geleceğe odaklanarak yüzde yüzümü ortaya koymalıyım.

Bu sefer planı belirleme sırası Butsuo’ydu deminki denememiz başarısız olsa bile bir sonuca en yakın şeydi ve onu tekrar denemek istiyor olacak ki dolaylı yoldan arkada kalmamı ve destek vermemi söylemişti o söylemese bile bu yapacağım şey olacaktı zaten zira deminki fiyaskonun ardından bir daha yakın mesafeyi girmeyi pek düşünmüyordum. Tantou’m hala kullanmadığım tek silahımdı ve anlaşılan zorda kalmadıkça kullanmamak en mantıklısıydı.

Butsuo ne bir Genjutsu yapmıştı ne de bir Ninjutsu hatta emin olmamakla birlikte Taijutsu saldırılarını öğrendiğim disiplinlerin hiçbirine benzetememiştim. Umarım bu dövüşe havalı bir son getirecek gizli bir tekniği vardır ileride buna ihtiyacımız olabilir.

Partnerim tekrar harekete geçmişti, saldırısını bir sisle gizlemeye çalışacaktı ve benim bu planda görevim ise açık ve netti. Doğru zamanda Zanshuu No Jutsu’yu uygulamak. Umarım net bir darbe almayı başarabilirsin Butsuo zira bu gerçekleşmezse sis tercihin epey başını ağrıtabilir, bir yerlerini kırabilir. Her neyse odaklanmam gereken kısım zamanlama. Dikkatli bir şekilde bekleyecek ve doğru zamanda Zanshuu No Jutsu’yu uygulamaya çalışacaktım.

[GM - Naruto]

Butsuo’nun cümleleriyle başlayan saldırı formasyonunuz doğrultusunda, Butsuo hızla Tsuchikage’ye doğru ilerlerken, Kazuo da Zanshuu no Jutsu’yu uygulayacağı anı beklemeye koyuluyor. Butso, Tsuchikage ile arasında yarım metre kadar bir mesafe kaldığı anda, sis bombasını atarak Tsuchikage’nin ve kendi görüş açısını yok ediyor! Butsuo’nun sis bombası etkisini gösterdiği anda, Kazuo da Zanshuu no Jutsu’yu uyguluyor ve bir anda hava yukarıdan aşağıya doğru sert bir akım olarak inmeye başlıyor! Butsuo’nun attığı sis bombasının yarattığı sis de bu akımın etkisiyle dağılmaya başlarken, Butsuo Tsuchikage’yi görmeksizin sağ bacağıyla alçak bir tekme savuruyor! Butsuo’nun dağılan sisi yaran tekmesi insansı bir cisimle temas ettiği anda, Butsuo tekmesindeki gücü bir miktar daha arttırıyor!

Butsuo tekmesini savurup iki ayağı üstünde durmaya başladığı anda, sis hemen hemen dağılıyor ve ikiniz de Tsuchikage’yi görebiliyorsunuz. Sol kolunu tutan ve Butsuo’nun tekmesi nedeniyle sizin solunuzu olacak şekilde biraz sürüklenmiş olan Tsuchikage, sinirli bir surat ifadesiyle ikinize de kaçamak bir bakış attıktan sonra, sıçrayarak geriye bir hamle yapıyor. Kazuo’nun uyguladığı jutsu etkisini sürdürmeye devam etse de, bu duruma alışmış görünen Tsuchikage “Artık bu işi sonlandırmanın zamanı geldi!” diyor ve birkaç el mührü gerçekleştirdikten sonra “Magen: Rekishi!” diyor.

Tsuchikage’nin cümlesi ağzından döküldükten sonra, onun arkasında gelen bir çakra dalgasını hissediyorsunuz. Yer ile teması olan çakra dalgası, oval bir şekilde ve bir çember halinde hızla üstünüzden geçip giderken, birden bulunduğunuz alanın coğrafik koşullarının değiştiğini fark ediyorsunuz! Devasa, mantarımsı kayalıklar birden bulunduğunuz ortamda belirirken, sanki farklı bir savaş cephesinde olduğunuzu hissediyorsunuz. Sanki daha önce bulunduğunuz ama görmediğiniz toprakların içinde buluyorsunuz kendinizi. Anılarınız hızla beyninize hücum ederken, aslında bu manzarayı daha önce gördüğünüzü anlıyorsunuz. Okuduğunu kitapların sayfaları kafanızda çevrilirken, 4. Shinobi Savaşı’nın yaşandığı ve Uchiha Madara’nın geldiği anın anlatıldığı sayfalarda duraksıyorsunuz! Bu savaşın resmedildiği illüstrasyonlar arasında birden kendinizi bulduğunuz anda, sanki o günleri yaşamaya başlıyorsunuz. İçinize çöken depresif hava içten içte sizi yemeye başlarken, 15 metre kadar önünüzde beliren Tsuchikage “Size bir Tsuchikage’nin gerçek gücünü gösterme zamanı geldi! Seyredin ve yok olun!” demesinin ardından, Tsuchikage “Magen: Fukkatsu!” diyor. Birden mora kaçan mavi renkte bir chakranın Tsuchikage’nin vücudundan yükseldiğini ve yine okuduğunuz kitaplarda Uchiha Klanı’nın eşsiz tekniklerinden olan Susanoo ile oluşturulan formu görüyorsunuz! Bu ana kadar olanlar bile zaten zihninizin hareket etme mekanizmasını çökertmişken, Tsuchikage’nin iki başlı, dört kollu Susanoo’sunu görmeniz sizi adeta olduğunuz yere mıhlıyor. Tsuchikage’nin saçları, mora kaçan mavi renkli çakra akımıyla yukarıya doğru hareketlenirken, Susanoo’nun iki koluyla koç, diğer iki koluyla kuş ve Tsuchikage’nin de yılan mührünü gerçekleştirdiğini görüyorsunuz! Tsuchikage “Uchiha Madara’dan miras kalan bu teknik ile kime meydan okuduğunuzu anlayacaksınız!” dedikten sonra “Tengai Shinsei!” diyor. Aklınız bir anda, Uchiha Madara’nın Tsuchikage’nin durduğu şekle benzer bir halde resmedildiği illüstrasyona kayarken, gökyüzünün kararmasıyla birlikte, bakışlarınız gökyüzüne çevriliyor. Bu anda, gözleriniz büyüyüp, göz bebekleriniz istemsizce küçülürken, gökyüzünden size doğru inen devasa meteoru gördüğünüz anda, çaresiz bir umutsuzluk tüm bedeniniz sarıyor.

► Show Spoiler

Tsuchikage’nin Oluşturduğu Savaş Alanının Temsili Görüntüsü

Uchiha Madara’nın Resmedildiği İllüstrasyondaki Temsili Görüntüsü

[Shimada Kazuo]

Butsuo etrafı sisle kapladığı anda jutsumu aktifleştirmiş ve semanın ağırlığını Tsuchikage’nin üstüne indirmiştim. Hesaplamadığımız bir şekilde siste jutsumun etkisiyle dağılmıştı. Parça parça imgeler görebilmeme rağmen bunlar sonuca dair bir izlenim kazandırmıyordu. Sağır tanrılardan yardım dilemek dışında yapabileceğim bir şey yoktu ve sis dağıldı.

Ayaktaydı. Tek yapabildiğimiz onu biraz sürüklemek olmuştu. Kalp atışlarımı hızlandıran öfkeli bir bakışın ardından tekniğimin artık sıkıcı olduğunu göstermek istercesine geriye sıçramış ve korkutucu cümlelerinin ardından daha korkutucu bir jutsu yapmıştı.

Göz alabildiğine uzanan chakra dalgası içinde bulunduğumuz alanı değiştirmişti, her ne kadar bu dalga beni ikiye ayırmadığı için minnettar olsam da gelişen olayların karanlık bir odada sonlanacağı hissetmemden ötürü bunu çokta yaşayabilmiş değildim.

İçinde bulunduğumuz yer tanıdık bir sima olmasına rağmen tam olarak neresi olduğunu anlamam dört kalp atımlık zamanımı almıştı. Öğrencilik zamanımızda aldığımız derslerin yanı sıra kendi okuduğum kitaplarda da sıkça rastladığım bir alandı. Kendi okuduğum kitaplarda ki tasvirler ve sembolik çizimler gözümün önüne gelirken kalbim bir pençe tarafından sıkılmaya başlamıştı bile. Çürümüş et parçaları, ortalığa saçılmış organlar ve ölümün ağır kokusu. Gözlerim etrafta bunları göremediğini, burnum böyle bir koku olmadığını çığırmaya devam ederken beynim bu çağrılara ölü bir adam kadar sağır kalmakla yetinmiyor ve eksik parçayı tamamladığı için böbürleniyordu.

Shinobi dünyasının kanın ve cesetlerin üzerine inşa edildiğinin bir kanıtı olan savaş alanının daha bir başlangıç olduğunu anlamamız pek çok geç olmamıştı. Mavi ve yer yer mor olan alevler ahenkle uçuşurken saniyeler içerisinde iskelet formu kazanmıştı.

Kanlarının ne kadar kudretli olduğunu bilmeme rağmen şuanda karşısında olmak ve birazdan biçilecek olmanın verdiği korkuyla daha da yüce görünmüştü. Üstelik bu Uchiha Klanı’nın eşsiz tekniklerden sadece bir tanesiydi.

Hareket etmem artık mümkün değildi, yapacaklarımın hiçbir işe yaramayacağımı kabullenmek çok zor olmamıştı. Artık pes etme zamanına gelmiştik lakin kelimeler boğazımdan öteye gidemezken Tsuchikage’de buna fırsat vermemişti zaten.

Bizi öldürürse bir savaş başlatacağının bilincinde değil mi yoksa savaşın asıl amacını unuttu mu? Hayır bunu yapmayacak o bir Kage. Cesetlerin üzerine kurduğu çarpık sistemle övünen ve barışın asla kalıcı olmayacağı gerçeğiyle yüzleşemeyen birisi ama yine de bir Kage. Bizi öldüremez. Ve sonra her yerden ve hiçbir yerden sesler geldi. “Kage mi? Ben karşımda tanrıdan başkasını göremiyorum ve biliriz tanrılar merhametsizdir.” Bu sözlerden sonra ayakta duran bir cesetten fazlası olamazdım zaten. Güneş gittikçe küçülürken karanlık neredeyse tüm savaş alanına hakim olmuştu bile.

[Oita Butsuo]

Daha neler... Olamaz, olmuyordur...

Dizlerim git gide zayıflarken hala kendime tutunacak bir şey, güçlü kalmak için bir sebep arıyordum. Etraf üzerimize gelen devasa meteorun gölgesiyle gittikçe kararmaya devam ederken hala tutunacak bir dalım yoktu. Bir umut arayışıyla Kazuo'ya baksam bile onun da benden farklı bir durumda olmadığını gördüm. Annemi ve babamın can verdiği ölüm kokan bu yerde ben de aynı kaderi paylaşacağım.

İnsanların ölmeden yaşadıklarının gözlerinin önünden geçtiği söylenir. Peri masallarına inanmamakla hata ettiğimi ölmeden bu kadar kısa süre önce öğrendiğim için çok pişmanım. Daha çok izleyecek şeyim olsaydı birkaç saniye de olsa daha uzun yaşayabilirdim. Hayatın bu kadar tatlı, ölümün bu kadar beklenmedik olduğunu bilmezdim.

Önce bu duruma nasıl geldiğimiz tekrar yaşandı gözlerimin önünde. Sis bombasını patlatmam, Kazuo'nun jutsusuyla sisin dağılması ve benim tekmemi savurmam. Tekmemin insansı, katı bir şeyle temas etmesi ve bu hisle daha da ittirmem. Şu an o teması tekrar bacağımda yaşadığımı söylesem kimse inanmazdı herhalde bana... Sisin dağılmasıyla Tsuchikage'yi görmem. Suratındaki ifade bir şeylerin ters gittiğinin göstergesiydi ama böyle bir şey... Tsuchikage, söyleyeceklerini söyledi ve bize söyleyecek hiçbir şey bırakmadı. Her şey bir anda değişti ve şu anki halimize geldik. Bir böcek kadar güçsüz, çaresiz, kadere boyun eğmiş...

Sonra daha da geriye gittim, çocukluğuma. Bir bütün olduğum zamanlara. Kumiko... Tanışmamız, beraber yaşadıklarımız, hissettiklerim... Sonsuzluğun içinde hepsini tekrar yaşadım. Özlediğim, zaman zaman tekrar yaşayacağım konusunda şüpheye düştüğüm hisler. Hayatı yaşamaya değer kılan hisler. Sonra Kumiko'nun ayrılışı... Benden bir parç- bir parça ne, neyim varsa alıp gitmesi! Düştüğüm karanlık, boşluk... O zamanlar ölümün ne kadar çekici geldiğini tekrar hatırladım. Kafamdan sildiğim bir hissin, bir düşüncenin dönüp dolaşıp beni tekrar bulması beklediğim kadar acı verici değildi. Büyük ihtimalle ölüme bu kadar yakın olduğum için geliştirdiğim bir savunma mekanizması... Sonra nasıl shinobi olduğumu hatırladım. Kumiko'yu mutlu etmek, benimle gurur duymasını sağlamak içindi her şey. Onun istediği, sevdiği bir insana dönüştüğümü göstermek, tüm dünya karşısında ona ispat etmek için çıkmıştım bu yola. Bir ödül istesem bile beklenti içinde değildim. Sadece onun bana bakarak gurur duymasını istedim. Bir de şu halime bak, zavallı bir biçimde ölümü bekliyorum... Pes etmiş, imkansız ihtimaller karşısında yılmış bir şekilde. Kalbim... kalbim karanlık içinde. Sıkışıyor sıkışıyor sıkışıyor! Patlayacak, kanımda boğulacağım! Bitecek, her şey bitecek! Son geldi!

Göğüs kafesimdeki hareketliliğin bir sinek kuşunun kanatlarını andırmaya başlamasıyla daha fazla dayanamayarak dizlerimin üstüne bıraktım kendimi. Vücuduma artık oksijen girdiğini sanmıyorum. Nefes almaya çalışmaktan kendimi boğuyorum... Gözlerim kararıyor... Kumiko... Kumiko... Karşımda, görebiliyorum. Bana bakıyor. Beni izliyor. Bakışları... delip geçiyor beni. Daha fazla... daha fazla bakmak istiyorum! APTAL VÜCUT! SAHİBİNE İTAAT ET! BIRAK BİRAZ DAHA GÖREYİM ONU! NEFES AL! KARANLIĞA TESLİM OLMA!

Karanlık... Karanlıkta nelerle yüzleştiğimden inanın ben de emin değilim. Tek bildiğim, Kumiko burada, karşımda beni izliyordu. Sonunda onunla konuşmak için bir fırsatım vardı ve ben bu fırsatı kaçırdım. Pes ettim, korkunun kalbime hakim olmasına izin verdim. Onu utandırdım! Hayır, hayır, hayır! Tüm hayatımı onu memnun etme isteğiyle yaşadım, ölümümde vazgeçecek değilim. Yazdığım hikayeye yakışacak bir nokta koyacağım. Koymalıyım... Güce ihtiyacım var... Sadece son noktayı koyacak gücü istiyorum, daha fazlasını değil! Tam anlamıyla Kumiko'ya adanmış bir hayat yaşamış olmak istiyorum. Tek bir nokta koyacak güç!

Karanlık kokar mı? Daha önce hiç böyle bir şey duymamıştım. Ama bir şeyler kokuyor. Yanık, yanık kokusu. Işık... Karanlıkta ışık olmaz. Işık içermemesi onu karanlık yapar. Bir şeyler değişiyor, hissedebiliyorum. Karanlık zayıflamaya devam ettikçe neler olduğunu hissetmeye başladım. Başta her şey daha bulanıktı ama korku sarmaşıkları tarafından sarmalanan kalbimde güçlü bir yangın başladığına yemin edebilirim. Kafama düşmekte olan meteor ne kadar gerçekse kalbimde yanan can veren ateş de bir o kadar gerçek. Yanan sarmaşıkların kokusu ise daha da gerçek, burnumu çürütmekte.

Yavaş yavaş tekrar gözlerimin içine ışık girmeye başladı. Kanla boyanmış kahverengi toprak... Ne kadar bulanık görsem de önceden net bir şekilde gördüğüm o manzarayı unutmamın imkanı yok. Bir şekilde öne düşmüş kafamı kaldıracak gücü bularak karşıma baktım. Hayal meyal Tsuchikage'yi seçebiliyorum. Tek istediğim bir nokta koymaktı ve şimdi bir nokta koyma şansım var. Neler yapabileceğim, hatta ayaklarımın üstüne durup duramayacağım hakkında bile bir fikrim yok. Tek bildiğim pes etmeyeceğim. Bir böcek gibi ezilsem bile devam edeceğim. Tüm gücümle... TÜM GÜCÜMLE SALDIRACAĞIM! KUMİKO'NUN UĞRUNDA HARCANAN BİR HAYATIN BÖYLE REZİL BİR SONU OLMASINA İZİN VERMEYECEĞİM!