[Tsujihara Iori & Kita Usagi] Gözcü

[Tsujihara Iori]

Kısa bir yürüyüşün ardından kapıya varmıştık. Misinayı isteidiğim gibi bağlamış ve istediğim gibi de Henge'yi uygulayabilmiştim. Herşeyi hazırlamıştık ve geriye kalan tek şey, aksiyona geçmekti. Vakit kaybetmeden ağaçlarından arasından çıktık ve Usagi'yi kavradığım kolundan çekiştirerek yürümeye başladık. Fakat, tahmin ettiğim kadar kolay halledemecektik bu işi, sanırım.

Elemanların kolunda Riaru bandını görmediğim an ağzımı olması gerekenden fazla yormam gerektiğini sezdim. Ve bu hiç iyi bir şey değildi zira yalan söyleyebilen bir mizacım yoktu. Kelimelerimi gerçekten iyi seçmeliydim ki, adamların hali hazırda ateşlenmiş olan kuşkuları daha da harlamamalıydı.

En azından kapıya kadar nispeten dikkat çekmeden yaklaşmıştık. Kolundan kavramıştım Usagi'yi ve elemanların 10 metre kadar yakınında bir yerlerde duruyordum. Adamın yarı tehditkâr lafına karşılık bir şeyler demem gerekiyordu. "Bu ninjayı bizimkiler yakalamış. Buraya getirmem gerektiğini söylediler. Sorgu falan dediler." dedim direkt, tek seferde, tonsuz bir ses tonuyla. Hani, eğer çok bir şey bilmeyen emir kulu gibi bir tavır yapabilirsem, üzerimdeki şüpheyi biraz atabilirdim gibime geliyordu açıkçası.

Fakat burada bir sıkıntı daha vardı ki o da, Usagi idi. Onu bir şekilde kampa almak istemeyebilirlerdi. Gerçi, elemanlardan biri memnuniyetle bir hanımefendiye eşlik etmek isteyen bir tipe benziyordu ama öyle bir durumda Usagi başının çaresine gayet bakabilirdi. Yine de, hala durum ortada bir yerlerdeydi. İçeri girip giremeyeceğimiz muallaktaydı.

Çevreyi iyice tekrar gözleyecektim. Kapıya yakın başka koruma var mıydı, burayı görebilen başka birileri mesela, bunları fark etmeye çalışacaktım. Bununla beraber kampın içerisini de görmeye çalışacaktım çok fazla kafamı hareket ettirmeden, asayiş berkemal mıydı yoksa bir aceleleri mi vardı? Önemli bir detaydı bu, en azından bence.

Sivillerin durumunu kontrol etmek istiyordum aslen ama bu içeriye girince yapmam gereken bir şeydi. İçeriye girmeden, kimseye yardım edemezdik sonuçta.

Elemanların görüldükleri kadar mal olmalarını umarak beklemeye devam ettim. Usagi eğer bir şeyler söyleyecekse veya çırpınacaksa daha sert tutacak ve hatta kolundan çekiştirerek dengesini bozacaktım ki, lafı ağzına tıkılsın. Muhtemelen bunu beklemiyor olacaktı; bu da role ekstra bir inandırıcılık katabilirdi.

"Kusura bakma Usagi-san" diye geçirdim içimden.

[Kita Usagi]

Rolüne bürünebilmek için içinden bir kaç kez rolünü tekrar etti kendi kendine. Esir bir shinobi. Çok yardımı dokunacakmış gibi. Iori'nin bağladığı misinayı hafifçe zorlamıştı. Bu zorlama, misinayı koparmak için ne kadar efor sarf etmesi gerektiğini az çok bildirmişti Usagi'ye. Ne de olsa, o yaralı bir shinobiydi. Ne kadar az efor sarf ederse o kadar iyiydi onun için.

Planın işe yaramaması durumunda da neler yapabileceğini düşünmeye başlamıştı o sırada. Kamuflajları açığa çıkarsa, ya da içeri giremezlerse ne yapacaklarını aklından geçirmeye başlamıştı bile. Bu durumlardan herhangi birisinde dövüşe girmekten fazla pek şansı yok gibi duruyordu. Dövüşe girmeleri durumunda da yükün çoğunluğunun Iori'ye düşeceğini biliyordu. Iori'nin de bu durumun farkında olduğunu umuyordu. Öbür türlü, ikisi için de işin sonu iyi gözükmüyordu.

Ormanlık alanın içinde ilerlerken, kamp alanının girişindeki adamların görüş alanlarına girmesiyle birlikte hafif bir direnç göstermeye başlamıştı Usagi. Bir kaç adım atıyor, sonrasında Iori'nin kolunu daha rahat çekiştirebilmesi için kendisini hafiften geriye salıyordu. Bir nevi kendi dengesini kendisi bozuyordu. Tabi bunu dışarıya bu şekilde yansıtmamaya gayret ediyordu. Arada Iori'ye, ama genel olarak kamp alanının girişindeki adamlara sert bakışlar atıyordu. Burnundan solumak deyimini ise şu an layığıyla yerine getirdiğinden emindi. Adamlara yaklaştıkça direncini biraz daha arttırmıştı. Kafasını önüne eğmiş, ama aynı zamanda etrafı kolaçan edip kaçma fırsatları kolluyordu. En azından karşısındakilere bunu göstermeye çalışıyordu.

Adamın sarf ettiği tek kelimelik sorudan sonra Iori'yi beklemişti. Iori'de rolünü güzel oynuyordu. Lakin sadece bu kadarı içeri girmelerine yetecek gibi değildi. Kendisini ele vermesi gerekiyordu Usagi'nin. Tam o sırada düşünmeye başlamıştı. Bir hareket, bir kelime, bir cümle. Herhangi bir şey. Aklına Suta geldi. O kesin laf çorbası yaparak buradan kurtulabilirdi. Yüksek ihtimalle bu karşısındakilere yaka silktirir, içeri aldırırdı kendisini. Tam o anda aklına çocuk geldi. Aklına bir plan gelmişti. Biraz riskli olabilirdi, ama denemeye değeceğini düşünmüştü o sırada.

Kolunu çekiştirip bütün dikkatleri üzerine çekince hafif sinirli, hafif kararlı bir ses tonuyla girecekti sözlerine. "O köylü çocuğu boşuna mı öldürdüm sanıyorsun? O sorgudan hiçbir şey çıkartamazsınız." Biraz meraklandıracaktı bu adamları. Hangi çocuk? Niye öldürdü? Ne biliyor? Beyinde oluşacak birden fazla soru cümlesi hem kendilerine zaman kazandırırdı, hem de beyinin düzgün karar verme yeteneğini birazcık da olsa törpülerdi. Bu da şu an için işlerine gelecek en güzel durumlardan birisi olacaktı.

Eh, nihayetinde rol yapma konusunda tecrübeliydi artık.

[GM - Naruto]

Kapıdaki görevlinin sorusuyla ve göz süzmeleriyle konuşma sırasının sizde olduğunu anlayabiliyorsunuz. Bu aşamada duruma en uygun şekilde davranmak adına ilk sözü alan Iori oluyor. Büründüğü Riaru’nun adamı kimliği ile tonsuz bir şekilde, kendisine verilen görevi yapmış olmak için yapan bir adam kıvamında cevabını veriyor Iori. Aldıkları cevap ile tatmin olmadıkları her hallerinden belli olan ikili, sorgulayan gözlerle ikinizi de süzmeye devam ederken, bu kez lafa Usagi’nin girmesiyle dikkatlerini ona doğru yöneltiyorlar. Iori’ye göstermedikleri ilginin bir tık fazlasını Usagi’nin cümlelerine veren ikili, onun sözlerini daha inandırıcı bulmuş gibi bir havaya bürünüyorlar. Bu haliyle, mevcut becerilerinize göre Usagi’nin daha kalifiyeli bir iş çıkardığını söylemek mümkün görünüyor. Öte yandan içinde soru barındıran cümlesi aslında ikili tarafından pek dikkate alınmasa da, sorguyla ilgili söylenenler ikilinin gözlerinde anlık bir parlamaya neden oluyor.

Bu birkaç saniyelik süre içerisinde Iori, gözleriyle mümkün olduğu kadar karşısındaki ikiliye fark ettirmeden etrafa bakınmaya başlıyor. İlk olarak kapının bulunduğu noktaları tarayan gözleri, karşılarındaki iki kişi dışında herhangi bir görevliye denk gelmiyor. Kampın içinde oradan oraya aylak aylak yürüyen birkaç adam ve esir konumunda olan biçareleri sürükleyerek bir yerden başka bir yere götüren kişiler dışında pek de bir hareketlilik sezemiyor. Dolayısıyla ortamda, monoton bir düzen olduğunu ve kamp içerisinde bulunan kişilerin ekstra temkinli tavırlarının bulunmadığını anlayabiliyor. Yani Iori’nin gözlemlerine göre içeride bir düzenin olduğu ortadaysa da, bu düzenin çok da sıkı bir şekilde ayarlanmadığı -en azından kapıdan görebildiği kadarıyla- düşüncesine kapılmasında bir engel görünmüyor.

Usagi’nin cümlelerinin üzerine aradan geçen birkaç saniyelik sessizlik hem Iori’nin içeriyi gözetlemesine imkan tanıyor hem de kapıdaki ikilinin ne yapacaklarını düşündüklerini anlamanıza imkan tanıyor. Birkaç saniyelik sessizliğin sonunda ise, sizinle konuşan görevli Iori’nin konuşmasından çok da tatmin olmamış bir şekilde, ancak yine de onun Riaru’nun adamlarından biri olmasından dolayı olsa gerek “Peki madem. Bekleyin.” diyor. Kesin ve net tavırlar içerisinde söylediği bu cümlesinin ardından kafasını yavaşça kampın içine doğru uzatan adam, Iori’nin aylak aylak gezindiğin gördüğü kişilerden birine hitaben “Oi Masashi!” diye sesleniyor. Bu seslenişle beraber, sıradanlığı diğerlerinden çok da farklı olmayan aylak bir adam olduğu yerde duruyor ve kapıya doğru yöneliyor. Bir kez daha görseniz bile tanımakta zorlanacağınız kadar sıradan suratıyla yanınıza doğru gelen Masashi isimli adama görevli “Bu Ishigakureli kunoichiyi etrafta gezinirken yakalamışlar. Hiroji-san görmek isteyebilir!” diyor. Elbette bu konuşmanın içinde ilk dikkatinizi çeken şey, adamın Usagi’nin Ishigakure’den olduğunu anlamış olması oluyor. Bunun sebebinin ise Usagi’nin alnında bulunan alınbandı olduğunu anlamak sizin için pek de zor olmuyor. Tabi bu durumun lehinize mi yoksa aleyhinize mi olacağı hususu şimdilik muamma gibi dursa da, en azından kampın içine girmenizin önünde bir engel kalmamış gibi görünüyor.

Masashi’nin omzu silkerek kendisine yüklenen görevi kabul etmesiyle birlikte, kapıdaki ikilinin göz hapsinden kurtularak kampın içine giriş yapıyorsunuz. Iori’nin dışarıda dürbünü ile gözetlediğinden çok da farklı olmayan bir görüntüsü olan kamp alanından, Iori ilk olarak sivillerini durumunu anlamak için etrafa bakınıyor. Sivillerin toplandığı alanda eli silahlı adamlar kendi aralarında muhabbete tutuşmuş bir haldeyken, sivillerin yüzlerinde hafif ürkek bir tavır sezilebiliyor. Üstlerinde ciddi bir darp olayına ilişkin herhangi bir iz bulunmayan sivillerden genellikle daha genç olan kesiminde ufak tartaklanmalar olmuş olduğunu görebilen Iori, bunun dışında esirlerin olması gerektiği durumun ötesinde bir şey sezemiyor. Bu haliyle de içerideki 5 çadırdan birine doğru olan ilerleyişiniz devam ediyor. Fakat bu ilerleyişiniz, Iori’nin gördüğü ve önünde iki adamın beklediği, içine sivillerin girip çıktığı çadır olmuyor. Bu çadırın yaklaşık 7 metre yanında duran bir çadıra doğru yönleniyor ve kısa adımlarınız çadırın önünde son buluyor. Tabi tüm bu ilerleyiş esnasında üzerinize düşen rolü sonuna kadar oynamaya devam ediyor ve zaten size pek dikkat etmeyen kişilerin dikkatini çekecek garip bir durum yaratmıyorsunuz.

Çadırın önüne gelip durduğunuz anda, yol boyunca sizinle konuşmak gibi bir derdi olmadığını her halinden belli eden Masashi isimli şahıs kafasını içeriye doğru sokuyor ve sıradan suratına yakışır tınısız bir ses tonuyla bir şeyler mırıldanıyor. Hemen ardından ise kafasını geri çekiyor ve “Hiroji-san sizi bekliyor.” diyor üzerinden büyük bir iş yükü kalkmışçasına ve çadırın kumaştan kapısını sizin için aralıyor. İçeriden gelen loş ışık doğrudan gözlerinizi karanlığa alıştırmak istercesine parıldarken, içerideki sarı saçlı, 190 santim boylarında, boyuna rağmen fit bir vücuda sahip adamın siluetini görüyorsunuz. Ufak bir yer masasının arkasında bağdaş kurmuş bir şekilde oturan adamın açık kahverengi gözleri, hemen masasının üstünde duran gaz lambasının ışıltısıyla parıldarken, tekin olmayan bir havanın size geçmesine neden oluyor. Çadırın içine tamamen girip, kumaş kapının arkanızdan kapanmasının ardından da ise, Hiroji isimli kişinin loş ortamdaki yüz hatları daha seçilebilir bir hale geliyor.

Hiroji

Üzerinde karın bölgesini saran bir bandaj bulunan, ancak bunun bir yaralanma sonucu takılmadığı temizliğinden anlaşılan Hiroji, üzerine geçirdiği dik yakalı bir haori ve altındaki bol, ancak ayak kısımları botlarının içine sokulmuş hakaması ile modern-klasik bir tarzda karşınızda oturuyor. Bakışlarını ilk olarak Iori’nin kolundaki mavi banda yönlendiren Hiroji, sinsi bir sırıtışla sizi süzmeye devam ederken bakışlarını Usagi’ye çeviriyor ve akabinde Iori’ye hitaben “Sen acemisin herhalde.” diyor. Bu arada dişleriyle sıkıştırdığı kısık bir ses ile kıkırdayan Hiroji “Bağladığı bir shinobinin ekipman çantasını üzerinde bırakacak kadar hem de…” diyor başını iki yana, olumsuz bir duruma karşı verilecek bir tepkiyle sallarken. Kurduğunuz mizansendeki belki de ikinci hata olarak adlandırabileceğiniz bu duruma karşılık bir açıklama yapmak yerine Hiroji’nin konuşmasını sürdürmesine imkan tanıyorsunuz. Zaten mevcut durum itibariyle konuşmayı yapacak kişinin Hiroji olduğu her halden belli olduğu için de sessizliğiniz şimdilik bir sıkıntı doğuracak gibi durmuyor.

Bakışlarını Usagi’nin üzerinde sabitlemiş olan Hiroji, onu adeta bir objeymiş gibi süzerken konuşmayı sürdürüyor. Bu konuşmalar Iori’ye hitaben yapılırken “Nerede buldun bakalım bu taze Ishigakure pilicini? Riaru etrafta dolaşan adamlarından bahsetmemişti bana. Ganmaru itiyle falan mısın? Yoksa Yosu’nun elemanı mısın?” diye soruyor. Bu noktadan sonra artık bakışlarıyla Usagi’yi incelemeye devam eden Hiroji’nin kulaklarını tamamen Iori’ye verdiğini anlayabiliyorsunuz. Durum itibariyle ise, Hiroji’nin buradaki yetkili kişi veya kişilerden biri olduğunu, yaydığı auranın ise buradaki adamlardan tamamen farklı olduğunu rahatlıkla kavrayabiliyorsunuz.

[Kita Usagi]

Ortaya attığı yemin işe yarayıp yaramadığından emin olamamıştı. İçeri alınacaklar mıydı? Kapıdan geri mi döndürüleceklerdi? Yoksa kamuflajları açığa çıkacak ve saldırıya mı uğrayacaklardı? Hiçbirisinden emin değildi. Sadece en iyisini umuyordu.

Öyle de olmuştu. Bir kaç saniyenin ardından karşılarında dikilen ikiliden baskın olanı konuşmaya girmişti. Sert bir mizaçla beklemelerini söylemişti. Ardından kafasını kampa doğru çevirip Masashi isminde birisini çağırmıştı. Kendilerine doğru yürümeye başlayan adamı uzaktan süzmeye başlamıştı Usagi. Sıradan bir insandı. Biraz fazla sıradan. Öyle ki başka bir yerde bir daha karşılaşsalar, adamı tanıyamazdı. Bu bağlamda, karşısındaki adamı daha önce başka bir yerde görmüş olma ihtimali de vardı. Adamın sıradanlığı ise, bu görüşmeyi Usagi'nin kafasından silmiş olabilirdi. Ya da Razan görevi sırasında olanlar yüzünden böyle düşünüyordu. Hafızasını kaybetmesi ile birlikte geri dönüşünün olmadığını düşündüğü bir noktaya gelmişti beyni. Arada sırada farklı şeyleri de unutmaya başlıyor gibiydi. Ya da o görev sırasında olan şeyleri rüyasında gördüğünü düşünüyordu. Ama hiçbirisinden emin olamıyordu. Kendi beyni üzerinde kontrolünü kaybettiği noktada ise Usagi sinirlenmeye başlıyordu. Bu sinirin ise bir sınırının olduğunu düşünmüyordu. Şu an için ihtiyacı olan son şeyin de bir sinir krizi olduğunu anımsayarak -evet, onu da o an için unutmuş olabilirdi- kafasındaki bu düşünceleri uzaklaştırmaya çalıştı.

Adamın Usagi hakkında söylediği şeyi durunca bir an için şaşırmıştı. Acaba farklı bir yerde karşılaşmışlar mıydı? Ishigakureli olduğunu nereden biliyordu ki? Bilmesi imkansızdı. Tabi daha önce başka bir yerde karşılaşmış değillerse. Ya da aptal gibi alınbandını saklamayı unuttuysa. Gerçi rolü gereği o alınbandının olması da gerekiyordu. Ama kimliğini bu kadar açık etmemiş olsaydı daha mutlu olabilirdi. Nihayetinde, içeri girmeyi başarmışlardı.

Kamp alanının içinde ilerlemeye başlamışlardı. Bu ilerleyiş ise Usagi'nin tahminlerinin dışında gelişiyordu. Köylülerin yanına oturtulması mantıksız olsa da, Usagi böyle olmasını umut etmişti. Umutlarının suya düştüğünü anlaması ise çok sürmemişti çünkü ne köylülerin yanına oturtmuşlardı, ne de köylülerin girip çıktığı çadıra doğru gidiyorlardı. İstikametleri köylülerin girdiği çadırın biraz ilerisinde olan farklı bir çadırdı.

Çadırın önününde duraksamışlardı. Masashi isimli adam, içerideki kişiye geldiklerini bildirmiş olmalıydı. Bir kaç saniyelik mırıldanmanın ardından kafasını çıkartıp içeri girmelerini söylemişti. Bunu söylerken de çadırın kapısını aralamıştı. O aralıktan içeriye girerlerken gözleri direkt olarak adama kilitlenmişti. Yaklaşık iki metrelik boyu ve fit vücuduyla iri yarı bir herif yerde bağdaş kurmuş oturuyordu. Otururken bile vücudunun iriliğinden biraz çekinmişti. Belini sardığı bandajın bir yara nedeniyle olmadığını görmüştü. İlk bakışta bir yara nedeniyle bağlamış olmasını umut etse de. Bütün umutları bir bir sönmeye başlamıştı artık. Buradan çıkamayacakları düşüncesi yavaş yavaş beynine işlemeye başlamıştı.

Hiroji, Usagi'yi süzerken Iori'ye hitaben bir şeyler söylemişti. Oyunlarındaki ikinci açığı fark etmelerine neden olmuştu. Bu açıkların hepsini tek tek aklına kazıyan Usagi, ileride bu tip bir duruma düşerse neler yapmaması gerektiğini öğrenmeye başlamıştı.

Adamın bakışlarından rahatsız olmaya başlamıştı artık. Kendisinden bahsederken bir objeymiş gibi bahsetmesi de Usagi'nin herifi sevmemesine neden olmuştu. Eh, gerçi karşısında oturan adamı sevmesi için bir nedeni yoktu, gerekte yoktu. O yüzden ortada herhangi bir sıkıntı da bulunmuyordu Usagi için.

Hiroji'nin yönlendirdiği soru karşısında, Iori'nin ne yapacağını merak etmeye başlamıştı. Eğer bu adam sorduğu ikiliden birisini tanıyorsa, ve kamuflajlarını açığa çıkartmak için yaptığı bir oyunsa, önlerinde çok önemli bir an vardı. Eğer bu anı güzel değerlendiremezlerse, büyük sıkıntı çıkabilecek bir andı. Iori'nin cevabını beklerken kendisi de bir şeyler düşünmeye başlamıştı. Iori'nin tıkandığını anladığı bir noktada, dikkatleri üzerine çekebilmek için bir şeyler yapmalıydı. Bu düşünmeyi ise çok fazla sürdürmesi gerekmemişti. Bir kaç saniye daha bekleyecekti. Eğer Iori'den herhangi bir hareketlenme gelmezse, durum kritik bir noktaya gelirse kendini biraz silkip Iori'nin elinden kurtulmaya çalışıyormuş gibi yapacaktı. Bunu, kaçmak için değil, içindeki siniri boşaltmak için yapacaktı. Sonrasında Hiroji'ye hitaben sinirli bir şekilde sarf edecekti sözlerini. "Sen neye bakıyorsun deminden beri? Şu ellerimi çöz de o gözlerini kıçına tıkayım."

[Tsujihara Iori]

Elemanların şüpheli bakışları altında geçen bir kaç saniye tüm irademi test edecek cinstendi. Bunun altında da kırılmadıysam, bu noktadan sonra başımıza gelecek herhangi bir şeyde de kırılmazdım bence.

Zorlu geçen o bir kaç saniyenin ardından galip çıkmıştık. Adam bizi içeri götürmesi için başka bir elemana seslenmişti. Eleman bizi devralıp içeriye yönlendirirken kapıyı ardımızda bıraktık. Bu sonuca varmamızda Usagi-san'ın ettiği lafın artısı mevcuttu sanırım. Başarılıydık şu ana kadar. Kapıda beklerken gözlemlediğimden farklı bir şeyle de karşılaşmadık içeri girince, sivillerin bir acil durumu yok gibi görünüyordu. Tez canlılarının yediği ufak dayakları saymazsak tabii. Beklenebilir bir şeydi. Hatta, takdir edilesi bir şey. Ben de onların yerinde olsam, benzer bir tepki verirdim.

Şu anda da zaten bu benzer tepkiyi gerçekleştirmiyor muydum?

İçeride ilerleyip bir çadıra doğru yaklaştık. Yaklaştığımız çadır sivillerin sorgulandığı yerden bir yedi metre kadar yanda bir yerlerde, başka bir çadırdı. Birilerinin kişisel çadırı olduğunu bizi götüren elemanın konuşmasıyla anladım. Bu Hiroji denilen adam sanırım etrafa lafını geçiren tiplemeydi.

Açıkçası zihnimde bu duruma pek hazır değildim. İçeride istediğim kadar dolanıp yeterince istihbarat topladıktan sonra hazır hissettiğimde otorite sahibi birisiyle yüzleşmek isterdim. Fakat durum böyle olmamıştı. Direkt olarak bu herifin kucağına düşecek oluşumuz hoş değildi.

Yine de üstesinden gelebilirdik. Gelmeliydik de zaten. Daha azı beklenemezdi.

Loş ışıklı bir mekandı çadırın içerisi. Yer masasının önünde, bağdaş kurup oturmuş olan eleman Hiroji olmalıydı. Uzun boylu ve yapılı görünüyordu. Beline bağladığı bandajı ciddiye aldığı da belliydi. Çıplak el dövüşünde kendine güvendiğini düşündürtmüştü bu bana ama, emin değildim.

"Acemiliğimi" suratıma vuruşunun ardından, Usagi-san'ın ekipman çantasından dem vurmuştu. Evet, bu bariz bir hataydı; tam da bir aceminin yapacağı bir hata. Acemi olayının üzerine gitmeliydim belki de, eğer ağır bir yalan söylemem gerekirse kendime çizmem gereken profil bir "acemi" çizgisinde olmalıydı. Fakat ağzımı ne kadar az açarsam o kadar iyi olurdu, zira gerçekten kaliteli yalan söyleyebileceğimi sanmıyordum.

Zaten konuşmama da pek gerek kalmamış ve konu ilerlemişti. Hiroji'nin başka konuşmak istedikleri vardı herhalde. İşime gelmişti açıkçası. Ancak bir diğer sorusu için çok dikkatli cevap vermeliydim. Varolmayan bir isim söylersem saçmalamış olurdum. Aklıma Jimen Tesuri'nin ismini vermek geldi ancak onun da çarpışmadan sonraki akıbetini bilmiyordum. Herhangi bir yerde, canlı veya ölü olabilirdi. Bu riski almaya değer miydi?

Hâlâ aklımdan bunu tartarteken "Yok, onlar değil." dedim sakin bir şekilde. Ağzımı kapamamı takip eden bir saniye içerisinde çok şey hissettim. Bunlardan ilki kendime olan nefretti. Bu kadar kararsız kaldığım bir an, çok nadir gerçekleşmişti. Hissettiğim ikinci şey ise karnımdan ağzıma yükselen sıcak hava dalgasıydı. Adrenalin kanıma karıştıkça ayak parmaklarım karıncalanıyordu. Bir şeyler söylemeli, veya susmalı, en önemlisi artık bir karar vermeliydim.

"Tesuri-sama'nın gözcüsüyüm. Herhalde kulenin yerini arıyordu. O civarda bulduk." dedim olabildiğince sakin kalarak. Ardından yutkundum, sessizce.

Bakalım ne tepki verecekti. Söylediklerim gerçekte varolan şeylerdi, Tesuri ve kalesi. Şu eski Amegakure kuvvetlerinin kulelerinden bir çok tane olduğunu biliyorduk, bu civarda bir tane olabilirdi muhtemelen. Hesaplanmış bir riskti benim aldığım. Sonucunu birazdan görecektim.

Bu sırada, eğer Usagi-san tekrardan çıkıntılık yaparsa çekiştirecektim zapt etmek için.

Bu arada, adama laf söylemek gibi bir zorunluluğumuz da pek yoktu. Odada yalnızdık. Tek amacım adamdan bir şeyler öğrenmekti. Eğer olur da bir şeyler öğrenemeyeceğim bir noktaya gelirsem zaten ikiye bir bu işi sessizce halledebilirdik. Gürültü çıksa bile elemanı alt ettikten sonra geriye kalan çapulcuları etkisiz hale getirmek zor olmamalıydı. O yüzden, şimdilik rolümüze devam edecektik. Sonrası için ise, bekleyip göreceğiz.

[GM - Naruto]

Usagi Iori’nin tıkanması halinde kuracağı cümleleri hazırlarken, Iori dikkat çekmeyen bir sessizliğin ardından sarf ettiği cümlesiyle yeni bir süre kazanıyor. Hiroji’nin bakışları sürekli Usagi’nin üzerinde rahatsız edici bir şekilde gezinirken, Iori’nin Tesuri’nin ismini zikretmesiyle, Hiroji’nin kaşları hafifçe havaya kalkıyor ve ardından bakışları keskin bir şekilde Iori’ye dönüyor. Bir anda Usagi üzerindeki tüm ilgisini kaybetmiş gibi duran Hiroji, bu kez Iori’nin üzerinde rahatsız edici bakışlarını gezindirirken, yavaşça kalkmaya başlıyor yerinden. Usagi bu kalkışın altından herhangi bir kötü niyet sezemiyor olsa da, Iori bu konuda pek de emin olmadığı için bir parça tedirgin oluyor.

Her ne kadar Iori’nin aklında, oluşabilecek bir olumsuzluk durumunda Hiroji’yi derdest edebilecekleri düşüncesi belirse de, çadırın içinin pek de geniş olmaması ve bu ortamda sessiz bir şekilde bu işin halledilip halledilemeyecek olması onu düşündürtmeye başlıyor. Hiroji, Iori için pek de tedirgin edici olmayacak şekilde, yerinden tamamen kalktığında, onun tüm vücudunu rahatlıkla görebiliyorsunuz.

Yüzündeki sinsi gülümsemesi sabit duran Hiroji, ikinizin hemen önüne gelip dikildiği anda, sağ elinin tersini yavaşça Usagi’nin sol yanağına sürtüyor. Uzun siyah tırnakları dikkat çekici olan Hiroji’nin bu hareketi, herhangi bir sapığın taciz etme güdüsüyle yaptığı bir hareketten çok sevimli bir kediyi okşamak tadında oluyor. Yine de bu harekete karşı silkinerek karşılık veren Usagi’ye karşı gülümseyen Hiroji, bakışlarını Iori’ye çevirirken “Tamam anladık, beceriksizsin. En azından Ishigakureli senden daha iyi yalan söyleyebiliyor.” diyor hafifçe tebessüm ederken. Bu tebessümünü ufak bir kahkaha ile şenlendiren Hiroji “Ama panik yapmayın, buna gerek yok. Zaten yeteri kadar curcunaya şahit olduk, bir diğerini kaldırabilecek konumda değilim.” diyor. Iori tüm bu olan biten karşısında bir hayli tedirgin olsa da, Usagi kısıtlı empati becerisi nedeniyle Hiroji’nin sözlerinin inandırıcılığı konusunda çok da tereddüdü olmuyor.

Hiroji yavaş, ancak sizi kolaçan eden bakışlarına aralık vermeden çadırın kapısına doğru ilerliyor ve kapıyı yavaşça araladıktan sonra kafasını dışarıya çıkarmadan “Kim olursa olsun, gelen biri olursa beklet. Ben aksini söyleyene kadar da kimseyi içeriye almayın.” diyor. Aslında Hiroji’nin bu sözleri hem sizinle baş başa kalmak istediği hem de birileri tarafından bu çadırın sürekli kontrol altında tutulduğu sonuçlarını çıkarmanızı sağlıyor. Sözlerine herhangi bir cevap beklemeden size doğru dönen Hiroji, Iori’nin yanından geçerken “Henge’yi bozabilirsin.” diyor ve hemen akabinde yüzündeki hafif sinsi tebessümle “Sen de şu misinalarını çöz artık, dışarıdakileri atlatabilmiş olabilirsiniz ama beni o kadar kolay aldatamazsınız.” diyor. Usagi Hiroji’nin bu sözlerinde herhangi bir yalan bulaşmadığını hissederken, kelimelerin altına sıkışmış meydan okumayı da rahatlıkla sezebiliyor.

Herhangi bir çekincesi veya tedirginliği olmadığını rahatlıkla gördüğünüz Hiroji, eski yerine doğru geçip otururken, sizleri de oturmanız için eliyle işaret ediyor. Bu noktadan sonra sizin gerçek kimliklerinizle konuşmak istediği belli olan Hiroji, bu konudaki ilk sözü de size bırakacak gibi duruyor.

[Tsujihara Iori]

Hiroji denilen herif laflarımın ardından sinsi gülümsemesini suratına takıştırıp ayağı kalkmıştı. Ağır adımlarla bize doğru yürürken, tedirginlik katsayımın git gide arttığını hissediyordum. Yalan söylemek becerebildiğim bir şey değildi. Özellikle kaliteli yalan söylemek ise imkansız gibiydi benim adıma. İşlerin bu duruma geleceği az çok belliydi aslında ama kurtulabilecek kadar da stratejik konuşabildiğimi düşünmüştüm.

Ancak yanılmıştım.

Hiroji ellerini Usagi-san'ın yanağında gezdirirken gözlerimi kıstım ani bir şekilde ve herhangi bir ters hareket için reflekslerimi harladım; ancak Hiroji basit bir okşamadan ötesini yapmamıştı. Sinir bozucuydu; oracıkta bileğini elinden ayırmak istememiş değildim. Fakat istekler ve gerçekler arasında büyük uçurumlar mevcuttu. Hiroji'nin yalanımızı ve rol kesişimizi fark etmesiyle beraber ise epey dezavantajlı bir duruma düşmeye başlamıştık.

En azından dışarıdakileri bir kaç dakikalığına aldatabilmiştik. Demek ki o kadar da kötü değildim. Minik bir kazanca karşılık devasa bir yenilgi.

Hiroji, temkinli gözlerle çadırın girişine yöneldi ve rahatsız edilmemesi yönünde bir emir verdi. Bizim yalanlarla örülü kimliklerimizle muhattap olmak istememesini anlayabiliyordum ancak herhangi bir şekilde muhattap olmak istemesi asıl garip şeydi. Buracıkta bize saldırmasını veya korumaları çağırmasını beklerdim. Herhalde konuşarak bir şeyleri halledebilecektik.

Bu da bir şeydi sonuçta. Kısık gözlerimi rahatlatarak Usagi-san'a baktım. "Yapacak bir şey yok." dermişçesine omuzlarımı silktim. Bu noktadan itibaren asıl doğaçlama performans başlıyordu. En azından yalan söylemek zorunda kalmayacaktım, bu benim için avantajdı. Hem, eğer olur da bu işi konuşarak halledebilirsek sivillere en az zararla bu işi kapatabilirdik. Bir grup sivilin zararsız evlerine dönmesini, bir kaç çapulcu pataklamaya yeğlerdim açıkçası. Spesifik olarak Riaru kuvvetlerini öldürmek gibi bir emrim de yoktu zaten, çok da itaatsizlik ile yargılanacağımı düşünmüyordum bu elemanların gitmesine izin verirsem.

Tabii, böyle konuşunca sanki kapana kısılan Hiroji'ymiş de, biz değilmişiz gibi oldu.

Peki, gerçekten de öyleyse? Psikolojik olarak adamın bizi etkilemesini bir kenarı koymak ve durumu kutunun dışından incelemek lazım. Aslına bakarsak, avantajlı olan bizlerdik. Suta, Usagi'nin kontrat partneri 1, 2 saatlik uzaklıktaki ortak yerleşkeye haber vermek için gitmişti. Yerleşke nispeten yakındı, buraya gelmeleri çok uzun sürmezdi. Ayrıca çevrede pek Shinobi-vari birilerini gördüğümü de söyleyemezdim, bu çapulcu grubuna mensup. Biz bie, Hiroji'yi saymazsam, buraya yetebilirdik.

Hiroji'nin elinde ise bir grup sivilin can güvenliği vardı. Tek başına, epey büyük bir kozdu aslında.

Daha ilerisin düşünmek için erkendi. Fakat masaya oturmadan önce kozlarımızı tekrardan tartmak faydalıydı. Sağ elimin işaret ve orta parmağını dışarı doğru açarak Henge için chakra akışını bozdum ve formumun orjinale dönmesine izin verdim. Usagi-san'ın da aynısını yapacağını düşünüyordum. Hiroji'ye döndüm ve gözlerinin içine baktım ifadesiz bir surat ile, ancak bir şey söylemedim. Lafa girmesini bekleyecektim.

Usagi-san'ın da benzer şeyler yapmasını bekliyordum.

[Kita Usagi]

Cümlesini sarf etmek için uygun anı beklerken Iori araya girmişti. Tesuri'nin adamı olduğunu söylemiş, kule ile ilgili bir şeyler söylemişti. Iori büyük bir risk almıştı. Hiroji'nin söylediği iki kişiden farklı birisi ile alakalı bir yalan söylemesi sıkıntı oluşturabilirdi. Büyük risk almıştı Iori. Usagi'de bu duruma kendisini hazırlamaya başlamıştı. Herhangi bir sıkıntı anında misinayı kopartmak için hazırlamıştı kendisini ki, o anda hiç beklemediği bir şey olmuştu. Hiroji bakışlarını Iori'ye kaydırmıştı. Usagi'nin üstünden kalkan baskı sebebiyle vücuduna hafif bir rahatlama gelmişti. Gözleriyle uyguladığı baskının farkına o an varmıştı. Karşılarındaki adamda bir şeyler olduğunu sezebiliyordu. İyi ve ya kötü olduğunu tam olarak bilemese de.

Hiroji hafiften ayaklanmaya başladığında Usagi'nin sezileri kuvvetlenmişti. Kötü niyetle hareket etmediğini anlayabiliyordu. Yani en azından önlerindeki bir beş dakika içinde dövüşmek zorunda kalacaklarını düşünmüyordu.

Gülümsemesinden bir parça bile ödün vermeden yaklaşmaya başlamıştı ikiliye doğru. Tam önlerine gelip durduğunda ise, sağ eliyle Usagi'nin yüzünü okşamaya başlamıştı. Usagi kendisine yapılan bu harekete tepkisiz kalmaya niyetli değildi. Kendisini hafiften geriye doğru silkerek yüzünü Hiroji'den uzaklaştırmıştı. Bu hareketine karşılık Hiroji gülümsemekle yetinmişti. Sonrasında başını Iori'ye doğru çevirip, Usagi'nin daha iyi yalan söylediğini ima etmişti. Bu laflara karşılık üzülse mi sevinse mi bilememişti. Oyunlarının açığa çıktığını anlamak artık çok zor değildi. Ufak bir kahkaha attıktan sonra panik yapmamaları gerektiğini, dövüşe gerek olmadığını ima etmişti. Hiroji'nin söylediklerinin yalan olmadığını düşünüyordu. Bu tip bir durumda yalan söylemesinin saçma olduğunu anlayabiliyordu. Karşısında karşılıklı bilgi alışverişi yapabileceği iki shinobi bulmuşken onlarla dövüşmenin saçma olduğunu anlamış olmalıydı. Hiroji'nin nasıl birisi olduğunu bilmiyordu lakin, dışarıdaki adamları kısa sürede etkisiz hale getirebileceklerinden emindi. Bu sebeple Hiroji'nin saldırmak gibi bir durumu olmadığını düşünüyordu.

Çadırın kapısına yönelip kapıdaki korumalara rahatsız edilmemelerini istediğini iletmişti. Yani rahat bir şekilde konuşabileceklerdi. Hiroji önce Iori'ye hengeyi bozmasını söylemişti. Ardından Usagi'ye sırıtıp misinalardan kurtulmasını istemişti. Usagi'nin çok fazla düşünmesine gerek yoktu. Biraz da gözdağı verebilmek umuduyla kollarını dışarıya doğru sertçe açtı. Misinaları kopartıp atmak için. Iori'nin de hengeyi bozmasıyla ortamda bir sessizlik oluşmuştu. Herkes birbirinin söze girmesini bekliyordu.

Iori'nin de sessiz kalması ile birlikte Usagi söze girmenin doğru olacağını düşündü. Hiroji'nin amacını öğrenmelilerdi öncelikle. Ona göre hareket etmelilerdi. Öncelikle Hiroji ile aynı konumda olduklarını, kendisinden korkmadığını davranışlarıyla gösterebilmek için yavaş ve emin adımlarla masaya yaklaşıp dizlerinin üstüne çöktü. Sonrasında çok kısa bir şekilde söze girdi. "Amacın ne?"

[GM - Naruto]

Hiroji’nin tekrar yerine geçmesinin ardından Iori el mühürlerini yaparak Henge’yi bozuyor ve gerçek görünümüne dönüyor. Iori’nin gerçek görünümünün, Hiroji’nin beklediğinden farklı olduğunu onun gözlerinin hafifçe büyümesinden ve alt dudağının hafifçe aşağı doğru bükülmesinden anlayabiliyorsunuz. Aslında sıradan insanların çok da fark edemeyeceği bu anlık mimik, shinobi eğitimlerinizin ve gösterdiğiniz gelişimin bir kanıtı oluyor. Özellikle Iori için bu durum adeta bildiği bir kitabı yeniden okumak gibi hissettirse de, normal insanlardan ve hatta denginiz olan shinobilerden bile daha iyi bir farkındalığınızın olduğunu şu anda aslında daha iyi anlayabiliyorsunuz.

Usagi’nin cüretkar bir tavırla misinalardan kurtulması ise, Hiroji’de pek bir şaşkınlık yaratmıyor. Bu kez bildiği şeyi görmenin verdiği rahatlık sırası Iori’den Hiroji’ye geçmiş gibi duruyor. Dolayısıyla her ne kadar Usagi bir göz dağı vermeyi amaçlamışsa da, bunu başarabildiğini söylemek çok da mümkün olmuyor. Nitekim kurduğunuz düzmeceyi Hiroji’nin tek bir bakışla çözdüğünü düşündüğünüzde, misinalardan kurtulma olayının onu çok da şaşırtmasını beklememek gerektiğini anlayabiliyorsunuz. Ancak bu noktada, Usagi’nin Iori’nin aksine sessiz kalmayı tercih etmemesi ve misinaları koparırken sergilediği cüretkar tavırdan daha fazlasını ortaya koyarak, adeta iki eşitmiş gibi masanın önüne oturması, Hiroji’nin suratında şaşkın bir ifade konduruyor. Aslında bu şaşkınlık, yine ustaca gizlenmiş bir şekilde Hiroji’nin yüzünde anlık bir şekilde belirirken, ikiniz arasında bunu fark edebilen sadece Iori oluyor. Dolayısıyla Usagi Hiroji’nin saldırgan bir tavırda olmadığını fark etmiş olsa da, Iori anlık yüz ifadeleriyle Hiroji’nin sizin gücünüzü kabul ettiğini anlayabiliyor. Elbette bu durum, Hiroji’nin bir tehdit olabileceği ve olumsuz bir senaryonun ortaya konulabileceği gerçeğini değiştirmiyorsa da, Iori’ye özgüven pompalamaya yetiyor.

Ardınızda hissettiğiniz rüzgarla birlikte, dizleri çökmüş bir şekilde masanın önünde oturan Usagi net sorusunu yönelttiğinde, Hiroji bağdaş pozisyonunu sağ bacağını öne doğru uzatarak bozuyor. Ansız bir hareket için çok da makul olmayan bu pozisyon karşısında, Hiroji’nin pasif tavırlar içerisinde olacağı düşüncesi zihninizde daha da yer ediyor. Ancak içten içe, böylesine bir durumda Hiroji’nin neden bu denli pasif davrandığını sormadan edemiyorsunuz. Shinobi hisleriniz sürekli olayın başka bir boyutu olabileceği yönünde içinizi kemirirken Hiroji “Amacım mı?” diyor yüzünden düşürmediği sinsi ifadesiyle. Bakışlarıyla Iori’yi de masaya davet eden Hiroji, Iori’nin oturmasını beklemeden “Amacım belli değil mi? Bu kokuşmuşluğun içinde yaşamaya devam etmek. Herkes gibi… Hatta sizler gibi.” diyor. Usagi bir kez daha Hiroji’nin sözlerinin ardından herhangi bir yalan veya kaçamak sezemezken Hiroji “Fakat buraya gizli kapaklı gelen sizlersiniz. Yani şu an benim yuvamda sayılırsınız. O yüzden asıl bu soruyu sorması gereken ben değil miyim?” diyor. Bu anda sözü size bırakacak gibi duran Hiroji son anda hafifçe bedenini öne doğru getirip masaya biraz daha yaklaştırırken “Yani buraya neden sızmaya çalışıyorsunuz? Kim size ne dedi de yolunuz buraya düştü? Ya da öylesine devriye atarken buradaki kalabalık mı dikkatinizi çekti?” diyor. Yüzüne hafifçe yansıyan ciddiyeti bir anda eski hınzır haline getiren Hiroji vücudunu geriye doğru çekerek eski pozisyonuna dönerken “Bir arkadaşa bakıp çıkmayacaktınız ya.” diyor lakayt ve ortamdaki gerginliği azaltmak istercesine.

[Kita Usagi]

Misinalardan kurtulmak için gösterdiği cürretkar tavrın geri dönüşünü alamamıştı Usagi. Gerçi bu hareketinin bir sonucu olmasını beklemiyordu da. Tabi bu işin gerçeği miydi yoksa sadece içini rahatlatmak için kendi kendine söylediği bir yalan mıydı? Orasını kestiremiyordu.

Usagi sorusunun ardından Hiroji'nin hareketlerine dikkat etmeye başlamıştı. Karşılarındaki kişinin şimdiye kadar herhangi saldırgan bir tavır sergilememiş olması, daha sonra da sergilemeyeceği anlamına gelmiyordu. Mental olarak gardını indirmemeliydi. Bir baskı kurmayı yavaştan başarmışlardı. Fazla acele etmeden psikolojik baskıyı kademe kademe arttırmaları durumunda buradan istedikleri bütün bilgiler ile çıkabileceklerinden emindi. Bu sebeple ortama bir konuşmadan çok bir sorgu havası vermeye çalışabilirlerdi. Psikolojik olarak, iki taraftan gelecek farklı baskılara direnmek çok uzun sürmezdi. Kafasında planını oluşturmuştu bile.

Öncelikle kendisini soruları soran, Iori'nin de Hiroji'nin sorularını yanıtlayan pozisyonuna sokmalıydı. Böylelikle Hiroji'nin aralarına bir barikat örüp, Iori'ye daha ılıman yaklaşmasını sağlayabilirdi. Sonrasında yavaştan Iori ile rollerini değiştirmeyi başarabilirse, o zaman Iori Hiroji'den bütün gerekli bilgileri alabilirdi. Tabi burada bir kaç önemli durum vardı. Bu durumlardan birincisi, bunu ikisine de çaktırmadan yapmalıydı. Iori ile bu durumu önceden konuşmuş olsalardı her şey daha kolay olabilirdi ama şu an Iori'ye bunun ile ilgili bir şeyler anlatmaya çalışmak, kafasında kurduğu bu planı açığa çıkartabilirdi. İkinci önemli kriteri ise konuşmayı bu planlarını uygulayabilecek kadar uzun tutmalıydı. Dışarıdan çok fazla bir etken olacağını sanmıyordu. Yetkili birisi rahatsız edilmek istemediğini söylediğinde genelde uzun bir süre rahatsız edilmezdi. Ama konuşmayı uzatabilmek amacıyla önemli bilgileri Hiroji'ye vermeye hazırlar mıydı? Orasından çok emin değildi. Yine de kendi kendine kurduğu bu planın başarıya ulaşmasını amaçlıyordu.

Hiroji'nin konuşması boyunca herhangi bir sıkıntı görmemişti. Hareketleri gayet normaldi, herhangi saldırgan bir tavrı yoktu. Bu sebeple biraz daha rahatlamıştı. Hiroji'nin konuşmak istediği, karşılıklı bilgi alışverişi yapmak istediği barizdi. Kartlarını doğru oynaması durumunda konuşmayı planladığı gibi ilerletebileceğini düşünüyordu. Bu nedenle planının ilk aşaması için sorulan sorular karşısında susmayı tercih etti. Iori'nin bu sorulara cevap vermesini bekleyecekti. Eğer Iori sorulara cevap verirse susacak, Iori'nin cevaplamasını bitirmesini bekleyecekti. Ardından kafasına yerleşen, buraya gelme amaçları olan sorulardan bir kaçını yöneltmeyi düşünüyordu. Biraz önceki cürretkar ve kendinden emin tavrından ödün vermeden sarf edecekti sözlerini.

"Madem sorulara yanıt veriyoruz. Bu işler karşılıklı olur. Riaru'nun adamlarında mavi kol bandı olur. Sizin buradakilerde göremedim o kol bantlarından. Siz kimsiniz?"