[Kusagakure - Operasyon] Moriai Jouichirou & Kurosawa Haru

[Kurosawa Haru]

Ölümün gürültülü şekilde üstlerine gelmesi Haru'yu korkutmuyor, onu cesaretlendiriyordu. Birçok farklı yetenekteki birçok insanla aynı anda karşılaşmak zorunda kalmış olması onu biraz çekingen yapsa da hisleri hakkında, görevin ehemmiyeti başka bir seçenek bırakmıyordu da aslında. Yapılması gereken bir şeydi bu, ölmemek için öldürmek. Haru burada ölmek istemiyordu, bu yüzden öldürmek zorundaydı. Bulunduğu noktada etrafına baktığı zaman tam bir hedef tahtası gibi gözüktüğünün farkındaydı. Bu bilincin üzerinde yarattığı ezici baskı onu yanlış yapmaya zorlayabilir, normalde yapmayacağı tarzda hataların yolunu açabilirdi. Ruh ve zihin bütünlüğünü koruyup bir taş gibi olmalıydı bu savaşın sonuna kadar. Sayıca fazla bile olsalar, bitmeyecek değillerdi. Üç Shinobi, bu çapulcuları haklamaya yeter miydi? Yetebilirdi, eğer iyi düşünüp sonucu doğru yakalarlarsa.

"Gitmeliyim buradan. Ama bu adamı bırakamam" diye geçirdi dingin zihninden. Üzerine gelmekte olan patlayıcı parşömen bağlı Kunai'nin farkındaydı, onu karşılaması, ondan kaçması için gereken zaman, adamın bir başka kunai atması için gereken zamandan fazlaydı. Üzerine gelen kunai ile arasına büyük bir mesafe koymalıydı. Aklına gelen tek strateji Doryuu Shiki kullanmaktı. Kısa zamanda çok fazla teknik kullanmıştı ama, başa çıkabileceği düzeyde olduğunu düşünüyordu. Kunai adamın elinden çıkar çıkmaz yere vurdu ve Doryuu Shiki tekniğini uyguladı. Çıkacak sütun yerle 75 derecelik açı yapacak ve adamın üzerine bir açıyla, yukarı doğru fırlatacaktı kendini. Havadaki denge noktasına ulaştığı anda mızrağını tüm gücüyle adamın göğsüne doğru fırlatacaktı. Havada takla atıp yere düşerken boşta kalan sağ eline çantasından bir Kunai çıkaracaktı, adamı öldürememiş olması ihtimaline karşılık. Eğer adamı öldürememişse, sağ elini kalkanının arkasına saklayacak, kunai'yi bileğine doğru tarafa tutacak ve adamın dibine girdikten sonra kunaisiyle adamın karnını boydan boya yarabileceği bir hamle yapacaktı. Eğer mızrağıyla adamı deşebilmiş ise gidip mızrağını alacaktı.

[Moriai Jouichirou]

Chakra hapının verdiği ilave chakra, damarlarında çözünürken diğer Jouichirou'lar çoktan rakiplerine doğru hamlelerini gerçekleştirmişlerdi. Kalabalık, çatılara tırmanan adamlarla yükselirken Haru veya Kinshi'nin varlığını hiçbir şekilde sezmiyordu Jouichirou. Hepsinin ortasında tek başınaydı ve bu kadar büyük bir kalabalığı kontrol etmesine imkan yoktu Jouichirou'nun. Modelini, göğüs göğüse çarpışma modelinden çıkarıp, geri planda meydanı kontrol edebileceği bir konuma geçebileceği bir modele sokmalıydı. Hepsinden önce birkaç saniye sonra kunailerinin buluşacağı adamın varlığını silmeliydi yer yüzünden. Belki birkaç tanesinin daha ruhu ayrılmalıydı bedeninden. Daha sonra birkaç tanesi daha. Bitmeyeceklerdi, burayı temizlemenin bir yolunu bulmalıydı. Göğüs göğüse çarpışarak mı? Daha büyük bir planı olmalıydı. Önce bu adam ya da diğerleri. Klonlar ne kadarına yetebilecek? Savaşmaya devam etmeliydi. Ne için? Bir yerlerde arkadaşları da savaşıyordu. Peki ya savaş çoktan kaybedildiyse ve hepsi öldüyse? O zaman hiçbir anlamı yoktu burada savaşmasının, vücuduna aldığı chakrayı buradan kurtulmak için de harcayabilirdi. Kahramanlığın lüzumu yoktu. Ama görev? En azından kendine verilen görevi bitirebilecek kapasitede olduğunu biliyordu. Havadaki kıvılcımlarından evvel kunaisine düşen son yağmur damlasına kadar geçen kısa bir süre içinde kafası soru işaretleri ve çözüm yolları ile dolmuştu Jouichirou'nun. Gerçek olmayan ile gerçek olan arasında ikiye bölünmüş, kendi yarattığı soru gerçekliğinde kaybolmuştu. Ardından ise kunailerin havadaki kıvılcımı gerçekliği savaş meydanına geri getirmişti.

Kendine savrulan ilk hamleyi kunaisi ile ikinci hamleyi ise yere yaklaşarak engellemişti Jouichirou. Ardından yerden aldığı enerji ile adamın karnına diziyle vurmayı başarmıştı. Birkaç adım gerileyen rakibine doğru kunaisi ile hamle yapmıştı. Rakibi elindeki kunai ile karşılamıştı hamlesini ve diğer elindeki kunai ile delici bir hamle ile Jouichirou'ya doğru yönelmişti. Adamın ve Jouichirou'nun kunaileri havada birbiriyle öpüşürken Jouichirou ise sağ ayağını sabit nokta olarak tutmuş ve dönmeye başlamıştı. Rakibinin hamlesinden kurtulurken etrafta daha da kalabıklaşan rakibi ve onlarla uğraşan klonlarını gördü. Genjutsu olduklarının anlaşılması çok uzun sürmeyecekti bu yüzden elini çabuk tutmalıydı Jouichirou.

Sabit nokta olan sağ ayağının pozisyonunu bozmadan dönmeye devam edecekti Jouichirou. Amacı ileriye doğru ivmelenen adamla sırt sırta gelene kadar hareket etmekti. Adama sırtını verdiği anda ise "Waru" diyecekti. Cübbesinin sırtından fırlayan kunailer adamın vücuduyla buluşursa eğer hızlıca adamın ölü bedenine bakmadan en yakındaki klonuna doğru hareketlenecekti. Koşusuna devam ederken cübbesinin iç kısmından Tekli Funyuu 6'yı çıkaracak ve klonuyla dövüşen rakiplerine doğru tutarak mührü aktif edecek, onlara mührün içine gizlenmiş 6 adet kunaiyi yollayacaktı. Adamların kaçması veya ölmesini umursamadan koşusunu bir sonraki klonuna doğru yöneltecek ve onun savaştığı rakip-rakiplere kunaisi ile saldıracaktı. Böylece sağ ayağını sabit tutarak etrafında döndüğü adamdan sonraki koşusunu bir yay çizerek gerçekleştirmiş olacaktı Jouichirou. Elindeki imkanları harcamaya devam ediyordu. Bu savaşın sonuna yaklaştıklarını ve kendi kafilesinin de artık savaş meydanına yaklaşacaklarını umuyordu. Harekete devam etmezse, sonu gelmez bir savaşın içinde eriyecek ve yok olacaktı.

[GM - Naruto]

Haru: Planladığın şekilde tekniğini uyguluyorsun. Ayağının altında oluşan toprak kütlesi seni yukarı doğru fırlatıyor. Havaya doğru yükselirken, az önce üzerinde olduğun ve sana destek veren sütunun saplanan patlayıcı parşomenin etkisiyle parçalandığını farkediyorsun. Doruk noktasına ulaşıp uygun bir pozisyon aldığın andaysa, mızrağını fırlatıyorsun adama doğru. Adam, senin üzerinde bulunduğun çatıya zıplamak üzereyken alıyor öldürücü darbeyi. Göğsüne saplanan mızrak, bir bez bebek misali geriye ve yere doğru savuruyor adamı. Tok bir sesle yere düştüğünü görüyorsun, ve takla atarak adamın üzerinde olduğu çatıya iniş yapıyorsun mızrağını almak üzere. Tam bu esnada, gözüne çarpmış olan ancak acı bir şekilde unuttuğun şey acıyla farkettiriyor kendini. Sen ne olduğunu anlayamadan, tependen inen bir elektrik akımı vücudunu zangır zangır titretiyor. Acıyla yüzünü buruşturuyorsun ayaklarındaki ve ellerindeki rahatsız uyuşma hissiyle buluşurken. Kafanı yerlerini çoktan bildiğin adamlara doğru çeviriyorsun hemen sonra; Jouichirou’nun olduğu çatıyla az önce senin olduğun çatının arasında, sana doğru koşmakta olan adamların olduğu yere doğru. Az önce bulunduğun çatıda ikisi de. Birisinin bir eli havada ve gözleri sana kilitlenmiş durumda. Aranızda 10-12 metre kadar var. Diğeri ise iki eliyle birden kavramış olduğu katanayla birlikte sana doğru koşturuyor. Birkaç saniye ve çatılar arası bir sıçrayışla birlikte yanında olacağına eminsin. Chakranın ise yavaş yavaş azaldığını hissetmeye başlıyorsun.

Jouichirou: Dönüşünü doksan dereceden yüz seksen dereceye tamamlıyor, sırtın adama baktığı andaysa cübbendeki mührü aktifleştiriyorsun. Arkanın dönük olması sebebiyle olaya tam manasıyla şahit olduğun söylenemez, ancak ete saplanan metalin ve acıyla inleyen bir adamın sesi sana ihtiyacın olan mesajı veriyor. Hiç zaman kaybetmeden, bir sonraki aşamasına geçiyorsun planının. Koşuna başladığın gibi sana en yakın klonuna yöneliyor, onunla çarpışan iki adama doğru aktifleştiriyorsun mührünü. Altı kunai birden, az öncekine benzer şekilde fırlıyor ve iki varoluşu sonlandırıyor. Kunailerden biri ilk adamın boynuna, diğer ikisi vücudunun muhtelif yerlerine saplanırken iki tanesi ise diğer adamın kafasına isabet ediyor. Sonuncusu ıskalıyor ancak pek bir anlam ifade ettiği söylenemez ıskalayan kunainin. Boşa çıkan klonun, gelen kalabalıktaki adamlarla dövüşmek üzere hareket ederken bir sonraki hedefine doğru ilerliyorsun. Öne fırlayan üç klondan ortadaki, katanalı bir adamla dövüşmekle meşgul. Hareketini durdurmadan adamın arkasına geçiyorsun. Katananın gerçek metali ve kunainin ilüzyon metali çarpışırken bir diğer gerçek metal olan kunain adamın sırtına yatay ve derin bir kesi açıyor. Adam acıyla inlerken, klonun elindeki kunaisini kalbine saplıyor adamın. Gerçek bir yara olmasa bile, anın şokuyla yere yığılıveriyor katanalı adam. Asıl sorunu ise, o anda farkediyorsun. İlk konumda en solda yer alan klonun, gözlerinin önünde yok oluyor. Tekniğinin anlaşıldığını, ve rakibi tarafından iptal edildiğini anlaman uzun sürmüyor. Yok olan klonunun karşısındaki adam ise sen bir şey yapmaya fırsat bulamadan haykırıyor: “GENJUTSU! NORMAL KLONLAR GİBİ YOK OLMAYACAKLAR! AKLINIZI KULLANIN!” Gerçek olanın sen olduğunu bilmediğine en azından şuanlık eminsin, ancak işlerin pek iyiye gittiği söylenemez.

[Kurosawa Haru]

Güneşten korkan kız, karşısına gelen kimseden çekinmeden savaşıyordu. Gözü kara, kan isteyen bir deli. Gözünden yorgunluk, hissizlik aksa da, kendini bu duruma düşüren herkese tek tek lanet de etse, boşluğa bakıyorlardı; haliyle boşluk da Haru'ya bakıyordu. Onu değiştiriyor, acımasızlaştırıyordu. İçeri girdiğinden beri öldürdüğü adamlar bunun en açık kanıtlarıydı. Haru, böyle biri değildir. Öldürülen insanlardan korkar, çekinirdi. Cesetler, kan, ölüm ona uzaktır. Narin, kırılgan, bembeyaz bir orkidenin ölümden, kanla sulanan topraktan beslenmesi beklenemez. Hayallerde ve pembe saraylarda yaşaması gereken birinin, onlarcasının ölümü olduğunu düşünmek onlarca insanın kanını dondurur, midesini bulandırırdı. Oysa ki buradayız işte, Haru'nun acımasızlığı, savaştaki tecrübesi onu buraya getirmişti. Öldürmeye, veya ölmeye.

Mızrağından ayrı düşmüş, bir darbe almış, üzerine gelen adamın farkındalığı göğsüne bir ağrı olarak tezahür etmekteydi. Uyanamadığı bir rüyanın içinde gibi hissetti Haru. Ne yaparsa yapsın, karşısına çıkan adamları öldürse de, Jouichirou'nun yanına gidemiyor, amacına ulaşamıyordu. Rüyada da böyle olur, ne yaparsan yap, nerede başladığını ve nerede bittiğini göremezsin, Haru da tam oradaydı işte, bir rüyanın ortasında. Ölüm enstrümanlarını gözünden geçirdi. Beyni ve ayakları uyuşmuş, ellerinin hissizliği ona Kawakami kasabasındaki kadınla yakınlaştığı zamanları hatırlatıyor, geçmişte yaşadığı korkuları uyandırıyordu. Kadının hala yürüyebilmesi, hala birilerini öldürüyor olduğunun bilinci onu korkutuyordu. Ya burada da karşılaşırlarsa? Ya o kadın bir ölüm gibi üstlerine çökerse? Yirmi kişiyle savaşmayı, o kadınla savaşmaya tercih ederdi. Neyse ki, etrafında sadece iki kişi vardı.

Ölüm enstrümanlarını aklından geçirdi. Kunaileri, sis bombaları aklından akıp gitti. Hızla kafasında kurdu planını, ve uygulamaya koyuldu. Sağ eli çantasına gitti. Uyuşuk parmakları sis bombasını ve kunailerini aradı çantasında. Adamın hızından dolayı yanına girmesine iki saniye kala attığı zaman, sis çıkışı tamamlandığında adamın yapay sisin içerisinde kalacağını tahmin ediyordu. Karşısındaki iki kişi de bunu beklemiyordu. Genjutsu ya da Ninjutsu olduğunu düşündüğü bu etkiden sis bombasını yere attıktan sonra kurtulacağını düşünüyordu. Uyuşmanın kendisini ne kadar etkileyeceğinden bihaber olsa da, kalkanı, sağlamlığı bozulamayan çelikten bir duvardı, ve onu kullanabileceğine inanıyordu. Adam üzerine doğru hızla koşarken sessizce fakat hızlıca, çantasından kunaisini ve sis bombasını çıkaracaktı.

Adam yaklaştığı anda sis bombasını kendinden bir metre ileri atacak ve sisin içinde kalacaktı, tıpkı adam gibi. Nefesini tutması gerektiğinin bilincindeydi Haru, fakat hızla koşan adam bunun bilincinde olmayacaktı. Muhtemelen öksürecek, tekleyecekti. Bu sırada Haru aradaki mesafeyi kapatacak, kalkanıyla adamın kılıcını ittirecek, bir açıklık oluşturacaktı. Bu açıklıktan faydalanacak Haru, adamın göğsüne kunaisini saplayacaktı.

Yağmurdan dolayı sisin çok etkili olmayacağının bilincindeydi Haru, bu yüzden hızlı hareket etmeliydi. Kunaisini geri çıkarmakla uğraşmayacaktı. Adam etkisiz hale geldikten hemen sonra Jouichirou'nun ona verdiği parşömeni vücuduna yapıştıracaktı. Tam zamanıydı şimdi, taarruza geçmenin. Eğer Jouichirou'nun söylediği gibi olursa, Haru hızlanacaktı ve böyle alanlarda hız, güçtür. Hızla gidip mızrağını alacaktı önce. Ne kadar hızlanacağını bilmediği için vücudunun buna ne gibi bir tepki vereceğinden haberdar değildi. Koşarken dikkatli olacak, gereğinden fazla adım atmayacaktı. Mızrağını aldıktan sonra ise etrafını inceleyip planını yapacak ve tekrar saldırmaya hazır olacaktı.

[Moriai Jouichirou]

Derenin üzerinde belli belirsiz gözüken taşların üzerinden bir kurbağa misali, devam ediyordu savaş ile dansına Jouichirou. Önündeki adamın sırtını, kendi sırtına alana kadar dönüp mührü aktif etmişti. Havaya sıçrayan kan ve parçalanan et sesini duyduğunda ise çoktan koşusuna başlamıştı. Cübbesinin iç kısmına tutturduğu diğer parşömeni koşusuna devam ederken çıkarıp, havada dalgalanacak şekilde açmış ve sağdan ikinci klonunun başına üşüşen adamlara doğru doğrultup parşömene saklanmış kunailerin onlara doğru fırlamasını sağlamıştı. Daha fazla kan, daha fazla et parçası saçılıyordu kendi ülkesi olmayan bu topraklara. Jouichirou tarafından öldürülen insanlar yatıyordu artık bu topraklarda, bedenleri ıslanıyordu bitmeyen yağmurun damlalarında. Jouichirou kafilesinin ortasındaki klona eriştiğinde ise elinde katana tutan adamın sırtında derin bir yarık açmayı başarmıştı. Bitirici hamleyi gerçek olmayan Jouichirou yaparken kafilenin en solundan duyduğu sesle ebediyete yol alan klonunu fark etti.

Düşmanın kalabalığı karşısındaki tek avantajını, aralarından bir akıllı yüzünden kaybetmişti Jouichirou. Muhtemelen çok geçmeden diğer klonlar da yok olacaklardı birer birer. Haru veya Kinshi hala ulaşmamıştı kendisine. Bir kasaba adama karşı tek başına savaşıyordu. Kaç adam öldürebilirdi Jouichirou. Üç veya beş? Onlarca? Yüzlerce? Düşeşlere denk gelse de, tükeniyordu zarları. Savaş öncesi hazırladığı malzemeler tükeniyordu yavaş yavaş. Çıkış yolu savaşmaya devam etmek miydi yoksa geri çekilmenin vakti mi gelmişti emin değildi. Geri çekilmek için çok geç olduğu gerçeğini değiştirmeyen bir kalabalığın içinde olması ise ikilemlerini tekletiyordu.

Biraz önce birlikte katanalı adamı alt ettikleri klonu ile birlikte soldan ikinci klona doğru hareketlendi Jouichirou. Hem klonu hem kendisi aynı anda elini ekipman çantalarına götürdü ve köyden beri çantasında gezdirdiği patlayıcı parşömeni çektiler çantanın içinden. Koşularına devam ederlerken ellerindeki kunailere bağlayacaklardı patlayıcı parşömenleri ve zaman kaybetmeden ikisi birlikte soldan ikinci klonun olduğu noktaya doğru fırlatacaklardı. Sondan ikinci kunaisini ve tek patlayıcı parşömenini de böylece harcamış olacaktı Jouichirou. Biri illüzyon olacak şekilde iki adet kunai havada süzülürken; klon olan Jouichirou patlamanın gerçekleşeceği yere, gerçek olan Jouichirou ise biraz önce bağırıp millete bunun bir illüzyon olduğunu anlatan adama doğru yönelecekti. Koşusunu bozmadan ellerini tekrar göğsünün önünde birleştirecekti Jouichirou. El mühürlerini tamamladığında ise "Rishuu" diyecekti. Chakrası vücudunda dolaşıp, dışarıya akarken koşusunu bir anda durduracaktı; aniden duran koşusu, bir anda havaya kaldırdığı kolları ve vücudundan hareketlenen chakrasıyla birlikte; üstündeki cübbenin etekleri yerden havalanmış ve dalgalar halinde Jouichirou'nun üst bacak hizasında gezinirken ellerini parmakları birbirinden ayrık olacak şekilde havada tutacaktı.

Hiç zaman kaybetmeden insanları uyandırmaya çalışan shinobiye iki adet kazık gönderecekti Jouichirou. Ardından ise biraz önce patlayan noktadaki shinobilere doğru birer kazık gönderecekti. Son kalan kazığı ise gördüğü ilk shinobiye doğru yolladıktan sonra, yeni bir beşli oluşturacak ve hazır bir kendisine yaklaşmaya tenezzül eden shinobilere indirecekti kazıkları teker teker. Ölümü bir süreliğine kenarda bırakıp savaş ile devam ettiği dansının devam etmesini umuyordu. Bundan da öte, Haru'nun kendi savaş alanına yetişmesine umuyordu artık. Çok vakti kalmamıştı.

[GM - Naruto]

Haru: Adamla aranızdaki mesafe takribi olarak bir metreye geldiği anda sis bombasını patlatıyorsun. En az adam kadar, senin görüşün de yok oluyor sisle birlikte. Yine de adamın hareketinin devamını az çok öngörebildiğin ve sis bombasının patlayacağını bildiğin için kalkanını doğru şekilde savurabiliyorsun. Metalin metale çarpma sesi geliyor önce, ancak karşılaştığın direnç tahmin ettiğinin üzerinde çıkıyor. Adamın katanasını iki eliyle birden kavramış olması, kılıcı kolaylıkla yolundan çekmene engel oluyor. Kunaini savuruyorsun, ancak kafanda az çok yapabildiğin tahminine göre isabet ettirdiğin yer adamın omzu oluyor. Hafif bir inleme geliyor rakibinden, bu esnada birkaç adım geriliyor ve Jouichirou’dan aldığın parşomeni yapıştırıyorsun vücuduna. Vücudunda garip bir his belirirken, hızla mızrağını almak üzere yöneliyorsun öldürdüğün adama doğru. Elinle kavrayıp çirkin bir et sesi eşliğinde çekiyorsun mızrağı cesedin vücudundan. Dönüp baktığında, sisin hafif hafif dağıldığını görüyorsun. Katanasını şu anda tek eliyle tutmakta olan adamın boştaki eliyle omzuna saplı kunaiyi çıkardığını görüyorsun. Arkada duran adamın sana doğru yönelttiği avuç içinde şekillenmekte olan elektrik topunu farkediyorsun ardından: “Raikyuu!”

Jouichirou: Hem gerçek, hem de ilüzyon Jouichirou olarak aynı anda fırlatıyorsunuz patlayıcı parşomenleri. Kunai ıskalıyor, ancak adamlara olabilecek en yakın pozisyonda aktifleştiriyorsun mührü ve diplerinde gerçekleşen patlamanın etkisiyle öne doğru savruluyor ikisi birden. Ölüp ölmediklerinden emin olmamakla birlikte, şu an için kullanım dışı oldukları konusunda pek şüphen yok. Hemen ardından el mühürlerini tamamlıyor ve genjutsu tekniğini aktifleştiriyorsun. Ellerini havaya kaldırmanla birlikte, eski bir dans ritüeli misali hayali kazıkları sağa sola fırlatmak üzere yaptığın hareketlere başlıyorsun. Planladığın üzere ilk iki kazık çevresini genjutsu konusunda uyaran adama doğru fırlıyor. Adam, göğsüne yediği iki kazığa karşılık olarak yüzünde bir şok ifadesiyle sana bakıyor öylece. Devamında, patlamanın etkisiyle ileri doğru fırlamış olan shinobilere gönderiyorsun diğer ikisini. Acıyla çığlık atıyorlar, ve gerçek bir acı olmasa bile beyinleri bu gerçeğe inanmalarını sağladığı için bir an sonra sesleri kesiliyor. Bayılmış olabileceklerini düşünüyorsun. Son kazık ise sana doğru gelmekte olan bir shinobiye doğru fırlıyor. Şu an için kimse farkında değil gibi durumun, aksine oldukça iyi durumda gibi görünüyorsun. Etrafın hala kalabalık, ancak seni görebilen herkesi etkileyen genjutsu tekniğin insanlara kazıklar fırlatabildiğini inandırdığı için şu noktada kimse yanına yaklaşmaya pek cesaret edemiyor. Açığını arıyor gibiler, ancak avantajlı durumda olduğunu hissedebiliyorsun.

[Kurosawa Haru]

Damarlarında akan kan güçle dolup taşarken, düşünceleri onu içgüdüleriyle yalnız başına bırakırken, zihni ölüm saçmaktan başka hiçbir şey düşünemeyen Haru kendini çıkmaz duvarlar arasında, kaçamadığı labirentlerin içinde bulmaya devam etti. Yağmur da Haru gibi acımasızca akıyor, onun saçlarına değip ıslatıp ağırlaştırıyordu vücutları. Hızlandığını hissediyordu. Bakışları, duruşu hızlanıyordu. Senelerdir koşuyor, senelerdir zıplıyordu ama, böylesine bir enerjiyle dolup taşmıyordu hiçbir zaman. Havadan, sudan, yağmurdan, rüzgardan daha hızlı hissediyordu. Mızrağıyla tekrar buluşması gerçekleşmiş, savaş alanına hükmetmeye tekrardan hazırdı.

Yeni hızıyla birlikte deneyebileceği şeylerin sınırını kestiremiyordu. Kafasında plan yapmadan, sadece hızına güvenerek mi saldırmalıydı? Tehlike altında olduğunun farkında bile olsa etrafına baktığında gördüğü yavaş insanlar, bu savaş alanını ciddiye almasına engel olmaktaydı. Tüm hızıyla ileri doğru atılacaktı. Hedefi katana tutan adamdı. Dikkati dağınıktı, hasar almıştı. Savaş harici bir şeyle uğraşıyordu. Açık bir hedef. Haru, ona ninjutsu uygulayan adamla mesafesini korumak zorundaydı. Bu yüzden mızrağını adamın boynuna, yukarıdan aşağı savurduktan sonra katanalı adamı aralarına alacak şekilde duracak, ve mızrağı kendi (mızrağın) ekseni etrafında bir tur attırıp adamın yüzüne doğru saplama hareketi yapacaktı. Tahmini adamın ilk darbeyi savunması, fakat ikinci saldırı için katanasını yeterince hızlı kullanamayacağıydı. Eğer adam atacağı elektrikten topu kontrol edebiliyorsa geriye doğru sıçrayacak, arkaya doğru gidecek ve aralarındaki mesafeyi açacaktı. Yapılan tekniğin ne olduğunu bilmediği için uzak durmak zorundaydı, Görmediği bir kaynaktan gelen yıldırım yüzünden yeterince zor durumda kalmıştı. Güvenli oynamak zorundaydı.

[Moriai Jouichirou]

Savaş meydanının ortasında yapıyordu korku dolu dansını Jouichirou. Her hareketinin sonunda birileri bağırmaya başlıyordu. Parmakları eklem noktalarından kırık, içe bakacak şekilde hareket ediyordu elleri. Kollarının hareketleri keskindi. Vücudu kollarının hareketlerine göre şekilleniyor, omuzlarından kollarına kadar inen cübbenin kumaşında biriken suyu etrafa saçıyordu. Önce bağıran adam almıştı nasibini havada uçuşan kazıklardan, ardından ise patlamayı kaldıramayan shinobiler. Kendisine doğru koşan adam da hakkını aldıktan sonra, etraftaki herkes Jouichirou'nun korkutucu aurasının etkisi altında kalmıştı. Jouichirou dışarıdan korkutucu gözüktüğü kadar içeriden kozları sona ermiş hissediyordu kendisini. Bu kadar adam etrafındayken, onlara karşı yapabileceklerinin sınırları vardı. Masasında birkaç taş kalmıştı sadece oynayabileceği ve taşlar ayrıktı birbirinden. Düşünceleri duraksadı bir an. Mat edilen mi, mat eden mi olması gerektiğine karar vermesi gerekiyordu. Yeni bir rota çizip adamları temizlemeye devam etmesi şarttı.

Gözleri geriye kalan klonlar ve rakiplerini gezdi. Avantajını kaybederse kolayca dağılabilecek bir organizasyonun içindeydi. Bu yüzden işleri gerçekliğe yaklaştırması gerekiyor diye düşündü. Dansını durdurduğu birkaç saniyenin sonunda tekrar başlayacaktı hareketlerine. Yeni oluşan 5 kazığı da kendisinden bir şey yapmasını bekleyen rakiplerine dağıtacaktı. Gerçek hamlesinin ön hazırlığı olacak bu kazık hamlesinin amacı rakipleri birbirine ve Jouichirou'ya yakınlaştıracak bir pozisyona çekmek olacaktı.

Rakipler hareketlendiği gibi ise dansını, elini cübbesinin cebine götürecek şekilde bitirecek ve 2'li Funyuu 1'i çekecekti cübbesinin cebinden. Bazıları kazıkları yiyecek, bazıları ise kaçacaktı belki ama Jouichirou'nun planı olayı kökten çözmekti. Parşömeni cübbesinin içinden, havada açılacak biçimde çekecek ve üzerindeki iki mühür Jouichirou'nun elleri arasında sırt sırta gelecek şekilde, birbirine bakan ellerinin arasında aktif olacaktı. Çevresindeki rakiplerin Zanshuu no Jutsu'nun etkisi ile kımıldayamayacak hale gelmelerini umuyordu Jouichirou. Ardından ise ayakta kalan klonları, bitirici hamleleri yapmak adına şiddetli rüzgarın altında hareketsiz kalan rakiplerini gezeceklerdi dağılıp. Çevresindeki herkesi bayıltmaya yetecek kadar zamanı sağlayacak chakra olmasını umuyordu mühürlerin içinde. Ninjutsu için yazmış olduğu güçlendirme mührünün etkilerini de ilk defa görecekti. İşe yaraması tek umuduydu.

[GM - Naruto]

Haru: Yeni kazandığın hızından faydalanarak, katanalı rakibine doğru fırlıyorsun. Beklediğin gibi, adam üzerine aniden gelen saldırıya karşılık olarak refleksif olarak katanasını tek eliyle kaldırarak gelen ilk hamleyi karşılayabiliyor. Normal şartlar altında, katanayı iki elle kullanmaya alışkın olduğu için mızrağına uyguladığı kuvvet seni geriye fırlatamıyor. Bunu kolaylıkla farkedebiliyorsun. Elektrik topu yanından ıskalayarak geçerken, ikinci hamleni uyguluyor ve mızrağını adamın boğazına sokuyorsun. Aniden kan öküsürüyor herif, ve suratın kan içinde kalıyor. Gözlüklerin, kanın direkt olarak gözlerine kaçmasına engel olmuş olsalar da görüşün pek iyi durumda değil.

Jouichirou: Birer posta daha kazık fırlatıyor ve yeni hamlene başlamak üzere funyuu parşomenini çıkarıyorsun cübbenden. İki elini birden parşomenin birer yüzünde birleştirirken, yukarıdan aşağıya doğru korkunç bir hava akımı başlıyor aniden. Çevrede senin dışında herkes şiddetli bir güçle yere yapıştırılıyor. Öyle ki, yağmur bile daha hızlı yağmaya başlıyor sanki. Klonların, aslında yalnızca birer ilüzyondan ibaret oldukları için etkilenmiyorlar elbette. Bulunduğun çatı üzerindeki 10 kadar adamın hepsi kendilerini yere iten güce karşı koymaya çalışıyorlar, ancak pek başarılı sayılmazlar. Kalan klonların sen duruşunu bozmadan beklerken yere yapıştırılmış olan adamların boyunlarına hayali birer kesi atmaya başlıyorlar. İlk üçü, korkunç birer çığlık atarak bayılıyorlar. Tam bu esnada, klonların aniden gözünün önünde patlıyorlar. Solundan, birinin sana bağırdığını işitiyorsun. Bu, az önce çevresindekileri genjutsuya karşı uyaran adam. Sırtındaki kazıklar yokolmuş gibi görünüyor. Hala yerde yatıp tepinmekte: “Oyunlarından sıkıldım şaklaban! Erkek gibi dövüş de ağzını burnunu patlatayım senin!”

[Moriai Jouichirou]

Yağmur damlaları havadaki danslarını bırakıp, gergin bir ipin üzerinden kayar gibi düşmeye başlamışlardı yeryüzüne. Jouichirou dışındaki kimse yer çekimini dokuz nokta seksen bir alamıyordu. Adamlar yere yapıştığı gibi ise klonlar yapmaları gerekenin ne olduğunu bilircesine gök itimine karşı koyamayan adamların enselerine kesikler atmaya başlamışlardı. Şimdiye kadar etkisiz hale getirdiği düşman kuvvetini saymamıştı Jouichirou, şimdi ise elindeki parşömene çizilmiş birkaç şekil onları hareketsiz kılıyordu. Gelmeleri olabildiğine uzunca süren takım arkadaşlarını bekliyordu, parşömendeki chakranın biteceği anı kestiremeden. Belki de ikisi birlikte görevde belirtilen depoyu bulmuşlardı ve Jouichirou bu görevin fedaisiydi. Yazıp çizdikleri ve chakrası bitene kadar burada savaşcaktı, sonrasında ile kızgın kalabalık tarafından bir ortadoğu diktatörüymüş gibi linç edilip öldürülecekti.

Savaşması için eğitilmeye başladığı ilk günden beri bu öğretiliyordu Jouichirou'ya. Sadece ona değil diğer tüm shinobilere de. Köyleri için canlarını feda edebilecek askerler yaratıyordu akademiler. Hayalleri farklı olabilecek herkes, tek amaç için eğitiliyorlardı. Ve günün sonunda buradaydı işte. Savaşın tam ortasında, düşman yerleşkesinde, tek başına. Daha 1 hafta önce ölümle burun buruna gelmesinin ardından, tekrar savaşın en derinine girmek Jouichirou'yu mental olarak yormaya başlamıştı. Savaşa katılan diğer shinobilerin içinde de bu şekilde düşünenler vardı elbet. Bu savaş Jouichirou'a göre Riaru'yu alt etmek için yapılan bir savaş olmaktan ziyade, ana cephede savaşan tanıdık yüzlerin yaşamaya devam etmesini sağlama savaşıydı. En azından şimdilik bu görevi yerine getirip tanıdığı yüzlerin dünyadan silinmelerine engel olma niyetindeydi.

“Oyunlarından sıkıldım şaklaban! Erkek gibi dövüş de ağzını burnunu patlatayım senin!”

Daha sadece üç adet adamı bayıltmayı başarabilmiş klonlar, gökyüzüne karışmışlardı. Tekniğin bitmesi ile birlikte Jouichirou yalnız kalmıştı. Bu çok konuşan herifi öldüremediği için kendine kızgındı. Bu durumda avantaj olarak kullanabileceği tek gücü elinden almıştı. Şimdi ise elleri birbirine yapışık hareket edemeyen halde duran Jouichirou ve kuvvetli rüzgarın altında ezilen 7 adam kalmışlardı. Jouichirou birilerinin gelebileceği umuduyla, ilk gördüğü takım arkadaşını Zanshuu no Jutsu'da hareket edebilecek kişi olarak belirleyecekti ama kimse geliyor gibi gözükmüyordu. Parşömendeki tüm chakra bitene kadar pozisyonunu bozmayacaktı. Chakranın bitmeye yaklaştığını anladığında ise adamların yerden kalkıp peşine düşeceği süre içinde çatıdan, zemine atlayacaktı. Ara sokakların içine girebilirse eğer belki bir süreliğine kendine avantaj yaratacak zamanı sağlayabilirdi. Son bir kunaisi kalmıştı, onu da eline alacaktı eğer çatıdan aşağıya atlaması gerekirse. Ellerini birleşik durduğu pozisyonda birilerinin gelmesi, onun bu zorlu planı bozması için tek umuduydu.