RPGTürk

Beta Male wrote: Merhaba,

Nasılsınız sensei? Umarım iyisinizdir. Oda nasıl? Eminim o da iyidir. Ben iyiyim. Yani, iyi olmaya çalışıyorum. Daha önceki mektubumdan iyi bir moddayım. Merak etmeyin delice bir şey yapmadım. Zaten, bende öyle bir cesaret olmadığını siz daha iyi bilirsiniz.

Biliyorum, bir önceki mektubum çok depresifti. Kendimden nefret ettiğimle, ölümle ve ailemle ilgili bir çok şeyi anlatmıştım. Babamın böyle bir zamandan geçtiğim hakkında bir fikri yok tabi ki. Ona göre ve Gouko-sensei'ye göre bu tür duygular zayıflar için. Bir shinobi, bir erkek zayıf olmamalı. Siz her zaman bana duygular ve üzüntülerin beni insan yaptığını söylerdiniz. İçten içe insan olduğumu biliyorum ancak zayıf bir insanım. Onların olmamı istediği kişi olmak isterdim. Shirai gibi sinirlenip bağırmak, arkadaşlarımı korumak için kendimi öne atmak, kahraman olmak isterdim... Bu tür durumlarda kafam her zaman farklı düşünüyor. Korkuyorum en önemlisi. Ölmek istemiyorum. Bomboş bir insan da olsam, içimde yaşam isteğim var diye, bencilim diye kötü hissediyorum.


Bir hafta önce babam artık evlilik çağımın geldiğini söyledi. Herkes benim yaşlarımda ailenin bulduğu biriyle evlenmiş. Sıra bana geldi. İstemediğimi biliyorsunuz sensei ancak babama karşı çıkamayacak kadar ezik olduğumu da bildiğinize eminim. 1-2 sene sonra eve gelin getiririm artık. O kadar kapana kısılmış hissediyorum ki bunu kabulleniyorum sensei. Aklıma ailemin bulduğu münasip bir gelinden başka birini aramak bile gelmiyor. Zaten kadınlar konusunda çok kötüyüm. Hiç bir kızla konuşmuşluğum yok. Yani, amcamın beni geneleve götürdüğü zamanlarda oldukça yakınlaştığım kadınlar oldu... Bunları bilmeseniz de olur.

Dedem, babam ve amcam 6. lokantayı açmak için yer arayışlarına başladılar. Ailenin finansal durumu oldukça iyi. Tapu durumları için beni sıkıştırmaya başladılar. Shinobi olduğum için köyden biraz yardım alabileceklerini düşünüyorlar sanırım. Yani, girişken biri olsam Gyaku-san ile konuşup başka kasabalarda şube açıp açamayacaklarını sorabilirdim ama... Bu tür şeyler bana göre değil. Yine de babamın zoru ile yapacağımı biliyoruz. Bu tür durumlar iyi ki beni bir şeylere zorluyorlar dememi sağlıyor. Eğer zorlamasalar aşırı sıkıcı bir hayatım olacak. Daha geçen gün kendimi bizim binanın bahçesindeki çiçekleri sularken aşırı mutlu hissederken buldum. Ben savaş insanı değilim.

Bazen düşünüyorum da... Sadece sinirli olduğunuz için değil, böyle bir insana dönüştüğüm için de benden nefret ediyorsunuz. Ben de öyle yapardım. Böyle boş boş yazılar yazan bir adamla neden vakit kaybedesiniz ki. Orada çok şeyler başardığınıza eminim. Yanınıza gelmeye korkuyorum sensei. Hakkınızda bir şey öğrenmeye de korkuyorum. Hiç sormadım. Soruşturmadım. Orada olduğunuzu bilmek hoşuma gidiyor. Özür dilerim.

Keşke shinobi olmasaydım. x19

Sizi özleyen öğrenciniz;
Kasai Shigeki.