RPGTürk

Bir gece önce gözlerini kapttığı kumların üzerinde değildi gözlerini açtığında. Tenine temas eden, hatta üzerinden geçip giden deniz dalgaları ve ıslak bedenini dondurmaya başlayan rüzgar gözlerinin sonuna kadar açılmasına sebep olmuştu. Neredeydi, nasıl gelmişti. Bunları sorguluyordu. Yine mi hafızasını kaybetmiş ve gözlerini hiç bilmediği başka bir yerde açmıştı. Kollarından destek çakıl taşları ile ıslak deniz karışımı zemin üzerinde doğrulmuş ve çevresine bakınmaya başlamıştı. Ufuk çizgisinde güneşin olması gereken yerde en az güneş kadar büyük kızıl bir ayın varlığını fark etti.

Metallerin çarpışmalarından çıkan ses vardı ilk önce. Sonra Naegi'nin alnına damlayan su damlacıkları ile beraber açmıştı gözlerini. Gözlerini açmış olmasından dolayı refklefsif olarak vücudunu oynatmayı denemişti ve göğüs boşluğundan yayılan acıyla durmak zorunda kalmıştı. Hayattaydı, en azından şimdilik.

Bileklerine kadar suyun içerisinde duran Naegi birkaç adımla yosunlu toprağa ilerledi. O adımlarını attıkça arkasında kalan turkuaz deniz sonsuzluğa doğru kızıl bir renge bürünüyor, biraz da hırçınlaşıyordu. Basit git gellerden kadameli olarak yükselen hırçın dalgalar çakıl taşlarını kendi boyunduruğuna sokuyordu

Gözlerindeki bulanıklığın biraz daha kalkmasıyla tüm vücudun beyaz sargılarla sarıldığını fark etti. Hareket edemesinin, belkide vücudunun neden hala tek parça olduğununda kanıtıydı bu sargılar. Yapadildiği tek hareket olan gözlerini oynatmasıyla nerede olduğunu belli belirsiz şekilde kavramaya başladı. Sağ ve sol tarafındaki camlardan çiseleyen yağmur ve tavandaki ufak delikten alnına damlayan damlacıklardan artık çölde olmadığını anlayabiliyordu.

Ne görüğünden emin olmak için gözlerimi ovuşturduğunda kızıla dönen denizin üzerinden yükselmeye başlayan karanlık hüzmeleri fark etti. Ona doğru yaklaşıyorlardı. Suyun üzerinden ilerleyen adımları cızırtılı metalik seslerle sağır ediyordu dünyayı.

Gürltü ve patırtı sesleri eşliğinde birilerinin Naegi'nin içinde olduğu vagonun dışında kavga ettiğini anlamıştı. Birbirine çarpan metallerin sesi ve ıslak toprağın kokusunu alabiliyordu. Birkaç dakika sonra gelen çığlık sesiyle biten kargaşanın ardından kan kokusunu da alabiliyordu. Bu sırada vücüdunu sarmalayan bandajlarda tamamiylen çözülmüştü. Özgürdü ama göğsünden ve bacağından süzülen acı onu engelliyordu.

Hüzmeler yavaş yavaş somutlanmaya içlerinden süzülen kızıl ışığı soğrumaya başlamıştı. Sağır edici adımlarla dona kalan Naegi'ye ilerliyorlardı. Yüzü olmayan ama göz çukurları olaması gereken yerden kanımsı bir sıvı akan insansı şekiller yavaş yavaş yaklaşıyor ve bu karanlık silüetlerin yüzleri şuana kadar öldürdüğü insanların kanlı yüzlerine doğru evriliyordu. Adım atamayan üzerinde durduğu cıvık kumsala saplanmış Naegi tüm bu silüetlerin arasında kaybolmak için dona kalmıştı.

Tüm sesler kesildikten sonra başlayan yeni adım sesleriyle kendisine doğru gelen adımları duyabiliyordu. Sayılarını belirleyemese de fazla olduklarını ve dediklerinden dedike bir şekilde kendisine hareket ettiklerini kavrayabilmişti. Seslerinde bir tehditkarlık yoktu ve onu buraya muhtemelen yokluğun ortasından getirenler değildi. Bedenini zorlamak istemiyordu, sayı dezavantajını da düşününce kaçması da muhtemel değildi. Beklemek ve daha rahat edebileceği bir yere geçmek kaidesiyle beklemeye başlayacaktı.

Çamur üzerinde şapırdayan adımların yaklaşması ve belirginleşmesi ile beraber vagon içerisindeki pozisyonunu çevresinden destek alarak daha rahat edebileceği bir hale getirmişti. Vagonun kilitlenmiş kapısından gelen uğraştırıcı tıkırtılar sonrasında Naegi'yi tarafından açılan kapının başında suratlarını peçeyle gizleyen iki kişi karşılamıştı. Zararsız ve içerisinde bulunduğu bu çamurlu araziye ait kıyafetleri ile karşılamışlardı onu. Ne kadar süredir bilinci kapalıydıda aylarını harcadığı o çölden uzaklaşmışlardı hatta nereye gelmişlerdi? Tüm bu sorularla beraber yüzünde ne olduğuna dair anlam veremeyen bir ifade belirmişti. Yüzü bir şekilde örtülü olmayan tek kişi ise kapının birkaç metre ötesindeki beyaz saçları ile ters düşen kara sakallı adamdı. Üstüne üstlük ilk defa gören biri için yüzünün detaylarını unutmasını engellemek için alnından başlayayıp sağ yanağına doğru burnu üzerinden ilerleyen vahşi bir hayvanın pençe izlerini anımsatan yarası ile Naegi'yi süzüyordu.

Yaralarının sızlamasını nefes alış verişini kontrol ederek dizginlemeye çalışan Naegi bu beyaz saçlı adamın dediklerinin ardından hafızasını sonuna kadar zorlasada hiçbir eşleşme bulamamıştı. Bu adamı ilk defa gördüğüne kendince emindi ama gerçeğin bu şekilde olmadığını anlayamayacak kadar salak da değildi.

Naegi ne olacağını beklediği bir sırada sağ ayak bileğine yapışan bir elle kendisini çamura fırlatılmış olarak buldu. Hareketin sebebini sorgulamak veya başka bir müdahaleye karşın kendisini savunacak bir pozisyona geçemeden göğsü ve bacağındaki yaralardan haykıran acı hissiyle beraber hırıltılı, kısa bir çığlık atmıştı. Ellerini göğsünde birleştirmiş yerde iki büklüm kıvranırken tam olarak kaç kişiyle karşı karşıya olduğunu fark etti. Yüzlerini peçe ile kapatmış on iki kişi birde beyaz saçlı adam olmak üzere çamurun üzerinde on üç kişiye karşı kıvranıyordu.

Yavaş yavaş kendine gelmeye başladığında başka bir saldırı gelmediğini fark etti. Bu insanların davranışları sert ve sorgulanabilir olsada Naegi'nin başındaki milyon ryoluk ödülle ilgilenen birileri olmadığı belliydi. Kendisine doğru yaklaşmaya peçeli kadının beyaz saçlı adam tarafından durdulduğunda rahatladığına dair derin bir nefes verse de kendi aralarındaki konuşmalardan yine bir anlam çıkaramamıştı. Yarım saat ne içindi ve Çiy'in bu durumla ilgisi neydi? Gerçekten Kusagakure topraklarına vardıklarına inanamıyordu.

Çamurun içinden toparlanmaya çalıştığı sırada az önce kendisine yaklaşmak üzere olan peçeli kadının bir cesetin yanı başında saplanmış mızrağın başını kırarak kalan tahta bambu karışımı sopayı Naegi'ye fırlatması ile yarı seker yarı sürünür halde sopaya ilerliyordu. Yaralı olan bacağına destek olması için bir eline aldığı sopadan destek alarak yürüyecek ve diğer eliylede göğsündeki acıyı kontrol edicekti. Ara ara sakat bacağı ilede adım atmayı deneyerek de kendi durumunu anlayamaya çalışacaktı grubun peşinden ilerlediği sırada.

Anladığı kadarıyla bu insanlar Amegakure'deki isyancılardı ama Riaru'nun neden kendisine ihtiyacı olduğunu anlamıyordu. Kendisini bile korumaya gücü yetmeyen Naegi nasıl birilerine yardım edebilecekti ki.

Naegi'nin dahil olmasıyla sayısı on dörte çıkan gruptan iki kişi vagonun çevresindeki izleri temizlemek için geride kalırken grup ilerlemeye başlamıştı. Her adımını attığı sırada çıkardığı iniltiler dışında varlığı hissedilmeyen bir poziyondaydı. Altında onu nelerin beklediğini bilmediği sargılar içerisindeki bacağı bir iki dikişle kapatılmaya çalışmış göğsündeki kesik sıradan bir bayırı çıkmak gibi basit bir eylem bile Asakura-yama'yı aşmış gibi hissetiriyordu. Ensesinden başlayıp sırtını kaplayan ter damlacıkları havadaki nemlen birlikte üzerindeki kıyafetleri iyice derisine yapıştırmıştı.

Bir çocuk gibi dört beş adımda bir göğsündeki yaranın ne durumda olduğunu kontrol ediyor hatta bazen de titreyen ellerle kuruyup sertleşen dikişlere doknuyordu parmağıyla. Bayırın biraz daha dikleşmesiyle iyice gerilmeye başlayan göğsündeki dikişlerin bazılarının atmasıyla beraber akmaya başlayan sabitlediği ve üstüne baskı uyguladı göğsündeki kanla beraber eli yavaş yavaş ıslanırken ön taraftaki peçelelilerden birkaçi ise Naegi'nin bu yolculuğa dayanıp dayanamayacağını konuşuyordu. Beyaz saçlı ve yüzündeki pençe yara izli adam net bir şekilde dahayancağını idda etse de Naegi kendisinin dayanamacağına inanıyordu. En azından akan kanı durdurması gerektiğini bildiği için eli ile baskı uygulasa da yol uzamaya başladıkça kanamanın devam etmesiyle halsizleşeceğini ve sonunda bayılacağını bilecek kadar basit tıbbi bilgiye akademideyken edinmiş ve sonrasında da deneyimleşti.

Ağırlığını iyice yüklediği sopayla ilerlemeye çalışırken de yan tarafındaki iki peçelinin konuşmasına kulak kabartmıştı. Gyaku diye birinden bahsediyorlardı ama aralarındaki muhabbet dönüp dolaşıp Riaru-sama'ya bağlanıyor ve bıçakla kesilmiş gibi sonlanıyordu. Kafasının pek düzgün çalışmadığı bu dönemde bile Riaru'dan korktuklarını anlayabiliyordu ve belki bir noktada işine yarayabilirdi bu tespiti.

'''Daha ne kadar kaldı?'' kısık ve iniltili bir sesle ön taraftaki beyaz saçlı adamın duyduğuna emin olana kadar soracaktı bu soruyu ilerlemeye devam ederken.

Grubun lideri pozisyonundaki beyaz saçlı adam Naegi'nin üsteleyerek sorduğu sorusunu duymamazlıktan gelerek savuşturuyordu. Kalan direncini cevabını alamayacağını bildiği sorular sormanın mantıklı bir hareket olmadığının farkına vararak yürüyüşüne odaklanmaya devam etmişti. Göğsündeki sargı bezlerinin renginin iyice kızıla dönmesi ve üzerine uygulanan baskı ile akışının bir nebze yavaşlamasına rağmen kendisini sınırlamaya çalışan bezleri açarak beyaz tenini kaplamaya başlıyordu sıcak kanı.

Aynı zamanda yokuşun tepe noktasına ulaşmıştı peşinden ilerlediği grup. Kendilerini gizleyebilecekleri ağaçlık bir düzlüğe çıkmalarına rağmen topraktan fışkıran ağaç kökleri ve parçalanmış ağaç dalları iler beraber engelli yüz metre koşusuna geçmiş gibi hissediyordu. Zaten çok da dayanamayacaktı bu duruma. İyiyce yavaşlamaya başlamış ve yavaş yavaş kapanan gözleri ile beraber elinde tuttuğu sopayı elinden kaçırarak yere yapışmıştı.

İnlemelerle kendisini en yakındaki ağacın gövdesine sürüklemiş ve kendisine doğru yaklaşan kadını izlemişti. Kendisine uzatılan yardım eliyle ağacın gövdesine sırtını yaslamış ve bu durumdan memnun kaldığı belli olan kadınla beyaz saçlı adamın atışmasını dinliyordu. Adamın komutuyla geri kalan herkes ağaçların arasına kaybolmuştu.

Ne olduğuna anlam aramak yerine kadının göğsündeki yarayı temizlemesini izliyordu. Açık yaraya temas eden su ile beraber yanmaya ve acı şiddeti artmaya başlayan yara kadının ellerini saran yeşil chakra dalgasıyla vücudunu saran rahatlama dalgasıyla beraber huzurdan gözlerini kapatmıştı. Tekrar açtığında ise yüzünü örten peçenin arkasındaki yeşil gözlerle karşı karşıyaydı. Kadının ne dediğini anlıyordu ama aynı zamanda anlamıyordu. İçine düştüğü durum neydi? İçine düştüğü bu grubun kendisi hakkındaki konuşmalarını anlamıyordu bir türlü. Hafızasının kapalı olduğu günlere ait yaşadığı olaylarla alakalı olmalıydı.

Kurumuş boğazından gelen hırıltılı kısık sesiyle cevap vermeye çalışmıştı. ''Anlamıyorum... Neden bahsettiklerinizden hiçbir şey anlamıyorum?.. Galiba hatırlamıyorum, Riaru-sama'yı da hatırlamıyorum, diğer adamların bahsettiği Gyaku'nun kim olduğunu da hatırlamıyorum, neden burada olduğumuda.'' Uzun zamandır içinde biriktirdiği bazı soruları da dışarı kusarak cevap vermek zorunda kalmıştı.

Hırıltılı ses tonuyla hiçbir şey hatırlamadığını anlatmasının ardından yüzü peçe ile örtülü olan kadının yüzüne bakmak için kafasını kaldırdığında onun kafasını beyaz saçlı olan adama çevirdiğini fark etti. Ne olduğuna kendisi anlam veremesede kadın ve adam sadece bakışmalarıyla anlaşabiliyor gibi gözüküyordu. Kadının elindeki yeşil hüzmenin harlanmasıyla vücuduna yayılan rahatlama hissi artmaya başlamış ve tekrar göz göze gelmişlerdi. Tek bir kelime daha edilmeden geçen dakikalar ardından arkasındaki çantadan çıkardığı Naegi'de de bir benzeri olan bingo kitabını çıkarıyor. Açılan sayfa Riaru'nun sayfası, ufak bir fotoğrafın ve altında mısralarca sıralanmış işlediği suçlar

Anlamsız bakışlarıyla kadının çıkardığı bu kitabın nereye bağlanacağını beklemesinin ardından geçmişinin bağzı parçaları ortaya çıkıyor. Riaru adına işlediği cinayetler, kaçırdığı bilgiler ve kadının gururla söylediği katlettiği çocuklar. Normal bir insanın ilk duyuşunda kanını donduracak gerçekler fakat kadın tüm bunları gurur ve mutlulukla sarf ediyor.

Şoke olduğunu gizlemek dışında her hangi bir tepki vermeden yaslandığı yerden çevreyi izlemeye devam Naegi cevap vermemeyi tercih edeceği sırada beyaz saçlı adamla göz göze gelerek peçesinin altında prüzsüz beyan teni ve koyu saçlı kadının anlattıklarının detaylarını öğrenmişti. Öncelikle hafızasının neden kendisini imha ettiğini veya kafasına konmuş milyon ryoluk ödülün sebebi. Bilgi sızdırmak dışında verdiği daha büyük hasarlar vermiş olması Riaru için kendisini önemli kılıyordu. Fakat hafızasını yitirmiş olması ve öldürdüğü Shiba Mebae hakkında bilgiye sahip olmaması şuan bildiklerin ise buradaki insanlar için hiçbir anlam ifade etmeyecek olması değerini düşür müydü.

Tüm konuşmalar bittiğinde ise vücuduna yayılan rahatlama hissinin tadını çıkarıp göğsündeki yaranın biraz daha kapanmasını bekleyecekti ve hem grubu hem de kendisini daha fazla riske sokmamak için ''Tamam, yeterli. Bundan sonrasını devam edebilirim'' diyerek ilerlemeye devam etmeyi önerecekti.