[Hirobayoshi Kagami & Ozora Reiji & Akane Misa] Soygun

[GM - Naruto]

Takigakure, Güz Mevsiminin Başları

Akşamüstü saatleri, çok da sık olmayan bir ağaçlıkta, yere çökmüş durumda tartışmakla meşgulsünüz. Uzakta, Takigakure’nin çevresine kurulmuş olduğu devasa ağacı görebiliyorsunuz. Üçünüze Takigakure’nin lideri olarak tanıdığınız ancak sizinle birlikte en azından operasyonun başlangıcı için yol tepmekten hiç çekinmeyecek kadar alçakgönüllü olan Shibuki ve yanındaki iki shinobi eşlik ediyor. Aklınız operasyonda olduğu kadar, kulaktan kulağa yayılan savaşta. Köyünüzden uzun bir süredir uzak olmanız, geride bıraktıklarınız için endişe duymanıza sebep olsa da görev bilinciniz konsantrasyonunuzun dağılmasına engel oluyor.

Yaklaşık üç hafta kadar önce, sabah erken saatlerde Gyaku’nun odasına çağırılmanızla başlıyor maceranız. Odaya girdiğinizde, gittiğiniz her görevin başında olduğu gibi masasında oturmakta olan Gyaku karşılıyor sizi. Arkasında, basit bir iskemlede oturan gözlüklü kadını görebiliyorsunuz. Elindeki kalem ve minik defterle yazmaya başlamaya hazır gibi görünüyor her an. Ancak ortamda alışkın olmadığınız bir başkası var. Adama baktığınızda, farkettiğiniz ilk şey Konohagakure alınbandı oluyor. Gyaku’nun masasının önünde birbirine bakan iki koltuktan birinde oturmakta, ve ciddi bir ifadeyle sizleri süzüyor. Birkaç saniyelik bir sessizlik oluyor odada başta. Ardından Gyaku giriyor söze. Kadının ise çoktan bir şeyler yazmaya başlamış olduğunu farkediyorsunuz: “Shou-san bir Konohagakure shinobisi, farketmiş olduğunuz üzere. Ve buraya Shinobi Birliği’ni temsilen gönderildi.” Bir an duraksıyor Gyaku ve sizleri süzüyor teker teker, ardından devam ediyor konuşmasına: “Muhtemelen bunu bilmiyorsunuz, ancak Konohagakure’nin meşhur sannin’lerinden Orochimaru’nun zamanında kullandığı laboratuvarlarından biri ülke sınırlarımızda yer almakta.” Duraksıyor yeniden, söylediklerini sindirmenizi istiyor gibi bir hali var. “Uzun süredir aktif olarak kullanılmıyor, daha çok bir depo görevi görüyor ancak içinde oldukça değerli malzemeler hala mevcut. Daha doğrusu mevcuttu. Bir hafta kadar önce bir takım araç gereçleri başka bir bölgeye nakletmek üzere gelen ekip laboratuvarın boşaltılmış olduğunu farketmiş. Bir hırsızlık. Ciddi ve her manada pahalıya patlayabilecek bir hırsızlık.”

Konohagakure shinobisinin yüzündeki ciddi ifade, olayı kavramanızı kolaylaştırıyor. Devam ediyor Gyaku: “Soyulan laboratuvar bizim askeri bölgemizde olduğundan Shinobi Birliği bu konuyla ilgilenmemiz için bizden destek talep etti. Yaptıkları araştırmaya göre malların satışı Takigakure yakınlarında gerçekleşecekmiş. Büyük çaplı bir satış olacağını düşünüyoruz, ancak işi gizlilikle yürütmek zorundayız. Olaydan haberimiz olduğu ve müdahale etmek üzere bir ekip gönderdiğimiz ortaya çıkarsa çalınan malzemelere asla ulaşamayabiliriz. Üçünüz, Takigakure’ye gideceksiniz. Liderleri Shibuki konu hakkında bilgilendirildi ve orada size her türlü desteği sağlayacak.”

Kısa bir hazırlık sürecinin ardından yola çıkıyorsunuz. Takigakure’de geçen haftalarınız çoğunlukla sivil kılıkta çevre kasabalar ve yerleşim yerlerinde birer gezgin gibi dolaşıp bilgi toplamakla geçiyor. Alınbantlarınızı ve shinobi yeleklerinizi kullanmıyorsunuz. Ekipmanlarınız ise girdiğiniz şaşaadan uzak sade kostümlerin çeşitli yerlerine sırıtmayacak şekilde entegre edilmiş durumda. Bir heybe, birkaç cep, belki bir bohça. Yer yer faydalı bilgiler ediniyor, yer yer hiçbir yere ulaşmayan çeşitli ıvır zıvırla uğraşıyorsunuz ancak emekleriniz en nihayetinde boşa çıkmıyor ve satışın yapılacağı lokasyonu öğrenmeyi başarıyorsunuz. Kimi zaman Takigakure’nin misafirperverliğiyle ağırlanıyorsunuz, ancak şüphe çekmemeniz gereken durumlarda hanlarda ve bazen sokakta yatmak durumunda kalıyorsunuz. Çoğu zaman birbirinizden ayrı çalışmanız gerekiyor, ancak bir şekilde aranızdaki koordinasyonu sağlayabiliyorsunuz.

Nihayetinde, operasyonun en önemli noktasına ulaşmış durumdasınız, ve şu ana kadar geçen sürede hata yapmamış olmanız görevinizin devamında yapabileceğiniz olası hataları tolere edebilecek durumda değil. Yere çökmüş durumda, Shibuki’yi dinlemeye hazırsınız.

Off Topic

Out: GM'iniz bendeniz Maxdown. Soru ve sorunlarınızda özel mesaj ya da discord kanalı aracılığıyla bana ulaşabilirsiniz. İyi oyunlar dilerim.

[Akane Misa]

3 hafta öncesi,

Sabahın erken saatlerinde uyanırken nadiren böyle heyceanlanırdım. Uzun zamandır ilk defa bir göreve çağırılmıştım. Bu durum rahatlatıcıydı. Sadece devriye gezmek bana sıradanmışım gibi geliyordu. Kesinlikle sıradan değildim!! Sadece körelmiş olabileceğimden korkuyordum. Yok ya.. Körelmemişimdir. Duşumu aldıktan sonra eşyalarım ile birlikte belirlenen yere doğru gitmeye başladım. Yolda giderken kafamı dolduran bir sürü düşünce vardı. ‘’Görev arkadaşlarım kim? Erkek mi? Kızda olur. Öyleyse süper!! Görev ne? Başımızda kim olabilir?’’

Belirlenen odaya adımı attığımda Gyaku’nun her zaman oturduğu yerde olduğunu gördüm. Bu adama bir türlü ısınamıyordum. Genelde erkekler ile eğlenmek için laf atar onlar ile haddimden fazla eğlenirdim. Fakat bu adama hiçbir türlü bir şey yapmak içimden gelmiyordu. Herif resmen itici. Hiç sevmem böyle tipleri.. Odada alışık olduğum arkada oturan çıtır vardı. Gözlük , elinde olan kalem ve not defteri ile tam bir sekreter havasına bürünmüştü. Belki Gyaku böyle seviyordur? Bilmem. Fakat bu kadının aksine Shinobi birliğinden olduğunu öğrendiğim ve alışık olmadığım bir adam vardı. Konahagakure alın bandıyla ciddi bir hava yayıyordu. Severim böyle tipleri. Bizi süzmeye başladığında gözleri benim üstümdeyken saçımı arkaya atarak yüzüme sinsice bir gülümseme kondurmuştum, gözlerimi ayırmadan..

Orochimaru hakkında bir iki şey duymuştum. Bildiğim kadarıyla cani bir adamdı. Acıma duygusu yoktu. Katledilmesi gereken bir herifti. Beni asıl şaşırtan şey ise bu adamın laboratuvarı bizim ülkede olmasıydı. Bundan haberim yoktu. Zaten adam pek ilgimi çekmiyordu ama mekanın değerli olduğu belliydi. Değerli olmasa hırsızların emeğini haketmezdi. Böyle bir depoda ne olabilirdi ki? Ayrıca madem bu kadar önemli şeyler vardı neden güvenliği arttırılmadı? Garip bir çelişki..

Tabii ki çalınan şeyleri geri almak bizim görevimizdi kimin olacak? Gizlice git, halka karış, düşmanları tespit et ve döv. Görevimiz tam olarak buydu. Shinobi temsilcisi ise gözleriyle ne kadar ciddi olduğunu gayet iyi bir şekilde bell ediyordu. Şimdi taaa Takigakure’lere gidecektik. Gittiğim kişilerde hiç eğlenceli gözükmüyordu. Bir kız ve bir çocuk. Çocuk zaten karikatür karakterleri gibi bir şeydi. Onla eğlenebilirdim. Şu kız ise eğlencemi bozmaz ise onla da iyi anlaşabilirim. Sanırım...

Hazırlığımızın ardından Takigakure maceramız başlamıştı. Yani aslında çok macera denmezdi. Sivil kılıkta oradan oraya damlıyor, bilgi topluyorduk. Tek iyi tarafı sivil olmamızdı. Siyah gömleğim ile siyah pantolunum üzerimdeydi. Pantalonum bu kadar dar olması biraz rahatımı bozuyordu ama idare ediyordum. Gömleğimin içindeki teçhizatlar ise cabası. Bazı günler boş bazıları ise hayati bilgiler ile doluydu. Dinlenmeye fırsat olmadan soruşturmaya devam ediyorduk. Bizim çocuklarla gayet iyi koordine oluyordum. Bunlardan beklemezdim. Misa’nın hızına yetişebiliyorlardı. Fakat benim gibi pek eğlence düşkünü değillerdi sanırım. Hiçbir yerde eğlenmeye fırsatım olmuyordu. Bu duruma da sadece ben üzülüyordum. Uzun zamandır ilk defa bu kadar çok çalışıyordum. Fakat yorgun beyinlerimizin ödülü olarak satışın yapılacağın yeri öğrenmiştik. O zaman aralığında hanlarda, evlerde yattık. Saolsunlar evlerinde kalmamıza müsade ettiler. Fakat bazen de sokaklarda yattığımız olmuyor değildi. Ben, Akane Misa.. Köpek gibi sokaklarda yatıyordum!! Bir sabah kalktığımda yüzümde bir sıvı farketmiştim. İlk başlarda yağmur olduğunu düşünsemde bir köpeğin veya ayaşşın üzerime işediği kokusundan belli oluyordu. Bu görev esnasında bu kadar zorluklara katlanacağımı bilmiyordum! Fakat ilk başlarda gecelerim uykusuz geçsede zar zor alışmıştım bu duruma. Pisliğe dersek daha doğru olacak sanırım! Olacak şey mi bu? Maalesef öyle.

Günümüz,

Saatin akşamüstü olduğunu yava yavaş batmakta olan Güneş haber ediyordu. Sonbahar ile çok sık olmayan Takigakure ağaçlıklarının zeminini dökülmüş yapraklar dolduruyordu. Fakat bu ağaçların arasında onların efendisi gibi dikilen devasa ağaç etrafa ben burdayım diyordu. Ardından adı geçilen Shibuki’yi görüyordum karşımda. Yanında da iki adet shinobi vardı. Yanımıza kadar zahmet edip gelmesiyle alçakgönüllüğünü bana karşı gayet iyi belli etmişti. Bu adam ile eğlenemezdim. Bu iyi bir adamdı, kıyamam.. Yakınındakilere huzur yayıyordu. Fakat bana çok yaydığı söylenemezdi.

Aklım hala savaştaydı. İlk başlarda kulağıma gelen bilgileri pek umursamasamda artık herkesin ağzına dolandığı için gerçek olduğunu sanıyordum. Onların yanında olmak isterdim. Şansıma biz görev esnasında patlak vermiş her şey. Hatta duyumlarıma göre tanıdığım bir chuunin ölmüş savaşta. Fakat keşke ölen sadece o olsaydı.. Biz burdayken vatandaşlarım katlediliyordu. Bunun yanında diğer üzen durum ise uzun zamandır köyümden uzak olmamdı. Acaba oradaki arkadaşlarım neler yapıyor? Eğleniyorlar mı? Yoksa savaşta başlarına bir şeyler mi geldi? Diye düşünmeden duramıyordum. Fakat zihnimi toplamama yardımcı olan şey görevin içinde olmamdı. Kilit bir noktadaydık. Misa’ya başarasızlık yakışmazdı!!

Kafamda oluşan tüm düşüncelerden sıyrılacaktım. Şuan yapmam gereken tek şey, sıradaki talimatlar için Shibuki’yi dinlemek.

[Hirobayoshi Kagami]

Üç hafta önce Gyaku'nun odasında:
Kagami, Akane Misa ve Ozora Reiji ile birlikte Gyaku'nun masasının hemen karşısında yer almıştı. Gyakunun masanının önündeki karşılıklı kortuklarda oturan kişiye odaklandığında Konoha alın bandının dışında kendilerini ciddiyetle süzdüğünü görüyordu. Buna karşılık ellerini cebine attı ve burada neler olacağını sabırla duyacakları ve hepsinden önemlisi olan şey yani görevi için beklemeye koyuldu. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından Gyaku bu ortamı bozan kişi olmuştu. Tabi öncesinde arkadaki kadın çoktan bir şeyler yazmaya koyulmuştu ama konu dışı olduğu için daha fazla dikkatini ona vermedi Kagami. Gyaku'nun ilk sözlerinde karşısında duran kişiyi shinobi birliği gönderdiğini söyledi. Kagami "Yani muhtemelen Konoha kişisel bir sebepten gördermemiştir" diye düşünürken biraz sonra duyduğu Sannin Orochimaru'nun Kusa sınırları içinde bir labaratuvarı olduğu sözüyle yüzünde ciddi bir ifade almıştı. Orochimaru apaçık bir tehlike olmasına karşılık Kusa'da bile deneyler yaptığını düşününce köyün güvenliği söz konusu olduğu için Gyaku'nun sonraki her sözünü adeta yutarak dinliyordu. Sonrasında duydukları Kagami'yi şoke etmişti çünkü böylesine bir yer soyulmuştu! Kusagakure'nin iç işlerini doğrudan ilgilendiren bu mesele karşısında bir hırsızlık olayı ile karşı karşıya olmaları, bunu yaşamalarının sebebinin büyük bir ihmal olduğu kanaatine vardırıyordu. Görevin detayları kendisine verildikten sonra kendi kendisine bu lekeyi temizleyeceğine söz verdi. En kısa sürede Takigakure'ye gitmeleri gerekiyordu. Yanında Misa ve Reiji bulunacaktı. Kendilerini geçmişten tanıyor olsa da şimdiye kadar sohbetleri olmaması henüz samimi olmadıklarını işaret ediyordu. Görev süreci boyunca ne tür ilişkiler içerisinde olacaklarını merak ediyordu Kagami.

Kısa bir hazırlık sürecinin ardından Takigakure'ye shinobi değil de gezginmiş gibi gitmişlerdi. Kılık kıyafetleri tanınmamaları ve silahlarını gizlemeleri için idealdi. Alınbandını takamamak Kagami'yi rahatsız edici olsa da zamanla alışmak durumunda kalmıştı. Haftalar içerisinde birbirinden dağınık dolaşarak bilgi edindiler ve bazı noktalarda bir araya gelip bilgi parçalarını birleştirerek birbirlerini güncel tuttular. Sonunda nihayet satışın gerçekleşeceği noktayı tespit ettiklerinde Kagami'nin içi görev aşkıyla yanıp tutuşurken bir yandan çevrede yayılan savaş haberleriyle içinde öfke bulunduruyordu. Öfkeliydi çünkü o şu anda savaşta olması gerekiyordu. Yurttaş shinobiler kim bilir ne haldelerdi ve o burada köyün ihmalinin peşindeydi şu anda. Elbette bu hataları birilerinin düzeltmesi gerekiyordu ve bu kişilerden biri kendisi seçilmiş ve bu görev ona layık görülmüştü. Bunu düşünerek kendini motive ediyordu Kagami.

Akşamüstü saatleri sık olmayan ağaçlık alanda yere çökmüş tartışıyorlardı. Karşıda uzakta o devasa ağaç görüşlerindeydi. Görev başında da bize destek vereceği söylenen ve buraya kadar gelme alçakgönüllülüğünü yapan Shibuki-san ve yanında getirdiği iki shinobi de yanımızdaydı. Şu anda en kritik noktaya ulaşmıştık ve haftalardır yaptığımız uğraşı nihayete erdirmeye fazla zaman kalmamıştı. Bu görevden sonra köye dönüp savaşın gidişatını öğrenmek istiyordu Kagami. Bu yüzden ciddi ve soğukkanlı olmalıydı her şeyden önce. Elleri ceplerinde, kunailerinin saplarından tutmuş ve tetikteydi her zamanki gibi. Artık Shibuki-san'ı dinleme vaktiydi.

[GM - Naruto]

Off Topic

Out: Ozora Reiji’yi bir süreliğine konuda otomatiğe alıyorum, genel olarak her şeyi dinlediği ve planlara uyduğu varsayılacaktır. Geldiği zaman direkt olarak konuya dahil olabilir.

Shibuki üçünüzü birden süzüyor sırayla, Takigakure ve çevresinde geçirdiğiniz birkaç haftada samimi olmuş durumdasınız, ve şuan sizi kendi köyüne bağlı shinobilerden ayırt etmediğinin bilincindesiniz. Fazla bekletmeden başlıyor sözlerine: “Son birkaç haftada gerçekten iyi iş başardınız. Biliyorsunuz, bu çevrede bana ve Takigakure’ye bağlı olan hemen hemen her shinobi tanınır. Bu sebeple gizli olarak bir operasyon yürütmemiz mümkün değildi. Ancak siz bu işi gayet başarılı bir şekilde kotardınız.” Duraksıyor ve hafifçe gülümsüyor: “Şimdi, planın ayrıntılarını tekrar edelim. Satış bundan tam 1 saat sonra, Seto Kasabası’nda önceden belirlenmiş bir evde gerçekleşecek. Alıcı ve satıcı gruptan birer temsilci ve en az 5-6 shinobi olacağını öngörüyoruz. Muhtemelen soyulan mallar orada olmayacak. Pazarlık ve anlaşma koşullarını belirlemek üzere bir toplantı yapacaklar.” Elinde tuttuğu kunaisini döndürmeye başlıyor bir şeyler düşünürmüşçesine: “Baskını orada yaparsak, mallara asla ulaşamayabiliriz. Bizim için anlaşmanın değil, teslimatın yapılacağı yer önemli. Ve muhtemelen teslimatın yapılacağı yere toplantıda karar verecekler. Önümüzde birkaç seçenek var, bir şekilde içeriyi dinlemeyi ve daha büyük bir ekiple teslimat noktasını basmayı deneyebiliriz. Ya da anlaşma bittikten sonra gizlice adamları takip ederiz. İki şekilde de dikkatli olmamız gerek. Etrafta gözleri ve kulakları olacaktır. Şüphe çekmemelisiniz.” Konuşmasını tamamladıktan sonra ayağa kalkıyor yavaşça ve gitmeye hazırlanıyor: “Başarılar çocuklar, size güveniyorum.”

Seto Kasabası’nın yerini biliyorsunuz, bulunduğunuz noktadan koşu mesafesiyle yaklaşık 15 dakika uzaklıkta. Takigakure kadar olmasa da nispeten büyük ve canlı bir kasaba, bilgi toplama sürecinde her biriniz birden çok kez gittiniz o bölgeye. Sözkonusu evin nerede olduğunu da biliyorsunuz, yapmanız gereken tek şey doğru bir yaklaşım ve stratejiyle ilerlemek. Bunun farkındasınız. Shibuki, yanındaki iki shinobiyle birlikte uzaklaşırken harekete geçme zamanınızın geldiğini anlıyorsunuz.

[Akane Misa]

Shibuki’nin gözleri üzerimdeyken önceki haftalarda olan üzerimdeki cıvıklığı atmanın farkındaydım. Sonuçta Shibuki bize kendi vatandaşıymış gibi güvenince başka türlü davranmak yakışmazdı. Hem ayrıca bu adam bize bu kadar güvenirken işin ciddiyetinin farkında olmak bana kalan tek kısımdı. Önemli olan ise diğer tarafta arkadaşlarım, abilerim ve kardeşlerim can veriyordu. Burada alacağım bir başarısızlık herkesi kötü etkileyebilirdi. Neyse ki sonu bulmayan düşüncelerime noktayı koyan Shibuki, konuşmaya başlıyordu.

Dediklerinden sonra kafamda dolup taşan düşünceler ile yine kafamda yalnız kaldım. Sayıca üstün olduklarından onlar ile savaşmak mantıklı gelmiyordu bana. Daha çok gizli ve sinsice girmeliydik aralarına. Bize birkaç seçenek sunmuştu. Fakat aklımda bu seçeneklerin hepsini uygalamak geldi. Hem dinler hem takip ederdik. Biraz aptalca olabilir fakat ne yapayım? Shibuki son sözlerini söylerken bizim çocuklara döndüm, ‘’Dinleyin..’’ Gözlerinin içine baktım ardından derin bir nefes, ‘’Bunu benden duymanız saçma gelebilir fakat şuandan itibaren olayın ciddiyetinin farkında olmamız şart. Herhangi bir hata bu kadar uğraşları çöpe atabilir.’’ Son olarak unutmadan ekledim, ‘’Liderinizmişim gibi algılamayın. Bunlar sadece operasyon için stres olduğum konular.’’

Konuşmalarını bekledikten sonra aklımda oluşan planı onlara anlatmak istedim. Sonuçta bir hatam var ise mükemmele yakın bir plan yapabilirdik. Öyle ki çok iyi plan yapan bir tip değildim. ‘’Aklımda oluşan fikir şu; Aramızdan iki kişi uzaktan operasyonu dikkatlice izleyecek. Bu iki kişinin amacı temsilcileri takip etmek ve olaylar dövüşe kayarsa yardım etmek olacak. Fakat bu kişiler diğer kişinin nerede olduğunu bilmek ve koordine olmak zorunda. Diğer kişi ise daha yakından olup dinleyebiliyor ise konuşmaları dinleyecek. Ya da yalnız kaldığı bir shinobiyi indirerek henge uygulayacak. Zaten canlı bir kasaba olduğundan işimiz daha kolay olabilir. Tabii bu biraz o anki duruma bağlı olacak. Fakat aslında kilit nokta bu kişide. Bir şekilde oraya sızmalı. Bu yakın olacak kişi yoksul vari veya göze batmayan bir kıyafet tercih etmesi yerinde olur.’’ İkisine de son kez baktıktan sonra tekrar ekledim, ‘’Planım bu. Kişileri hemen karar vermemiz gerek. Kagami ve Reiji, kendinize güveniyorsanız tek başınıza sızmaya gidebilirsinız. Fakat kendime de güvenmiyor değilim. Yine de beraber kararlaştırmamız yerinde olacaktır.’’

Planımızı oluşturduktan sonra yola çıkmamamız için hiçbir neden yoktu!!

[Hirobayoshi Kagami]

Shibuki samimi bakışlarının ardından konuşmasına başlamıştı. Tebrik sözlerinin ardından gülümsemiş ve detaya girmişti. Satış işlemi 1 saat sonra yerini daha önceden bizim de bildiğimiz yerde yapacaklardı. Üçlünün çevreyi haftalarca dolaşmış olmaları, yeri tespit etme işinden kurtarmış ve çok iyi olmuştu onlar için. En az 5-6 shinobi olmaları Kagami için kendilerinin üstünlükte olduğunu düşündürtüyordu. Bu yüzden üzerindeki can sıkıntısını biraz olsun azalmıştı. Ellerini cebinden çıkarıp kimseyi rahatsız etmeden eşyalarının yerli yerinde ve rahat ulaşılabilir olduğunu kontrol edecekti bu sırada. Gözü ve kulağı Shibuki'deydi hala.

Shibuki doğrudan baskın yapılırsa mallara ulaşamayabileceklerini söylemişti onlara. Kagami bu düşünceyi onaylıyordu ve malları ele geçirmelerinin bir zorunluluk olduğunu düşünüyordu. Shibuki sözlerini bitirdiğinde Misa hemen lafa girmişti ama Kagami ondan önce başıyla Shibuki'nin sözlerini onaylayıp "Sağolun Shibuki-san. Sağlıcakla dönün" demişti. Ardından "Ne?" dercesine soğuk bir bakışla Misa'ya döndü ve gözgöze geldiklerini fark etti. Kız derin bir nefesin ardından ciddiyetin farkına varmamız gerektiğini söylediğinde Kagami'nin bir kaşı "Ciddi misin" dercesine yukarı kalkmış ve sözünün bitmesini beklemişti. Misa'yı görev içi gizlilik sırasında daha çok beğenmişti Kagami. Stres meselesini söyleyince Kagami dedikleri üzerinde durmayıp "Mallara ulaşmamız gerek." derken sağ cebindeki kunaiyi çekip hızlıca birkaç tur çevirdikten sonra sapından başaşağı şekilde tutup "Hepsini öldürebiliriz ama bunun anlamı yok. Önemli olan Orochimaru'nun başa bela malzemeleri." dedikten sonra sözü yeniden Misa almıştı. Planını anlattıktan sonra Kagami "6 shinobi olsalar içeride bizden 2 kişi çok dikkat çeker. 1 kişi yeter. Ben giderim. Yeşil çocuk... Şey.. Reiji ile yakın takipte kalmanız daha uygun. Yakın mesafede katananla dikkat çekmeden uzun süre kalabileceğini sanmıyorum zaten." dedikten sonra sakin bir nefes alıp sıradan bakışlarla Misa'ya dönüp "İçeri girmeden de halledilebilir ama o zaman buluşmadan sonra iki gruba ayrılırlar. Bölünmemiz iyi olmaz ama büyük sorun da değil. İçlerinden birini indirirsek uzun süre onları kandıramayız bu da her şey mahvedebilir. Riske girmeye başlarsam dinlemeyi kesip ortamdan çıkarım. Zaten planı duymasak da sonuca ulaşabiliriz ama işin iç yüzünü de ortaya çıkarmak isterim" deyip onay alıp almadığını anlamak için sırayla onlara bakacaktı.

[GM - Naruto]

Planınızı genel hatlarıyla oluşturduktan ve herkes durumu onayladıktan sonra konuşacağınız bir şeyler daha varsa konuşuyor, devamında harekete geçiyorsunuz. Üzerinizde geçirdiğiniz haftalarda ortamda kamufle olmak için kullandığınız giysileriniz mevcut, bu sebeple dikkat çekme konusunda çok endişelenmenizi gerektirecek bir durum söz konusu değil.

Plan yapma aşaması ve yolculuğunuz toplamda 20 dakika kadar sürüyor. Nihayetinde kasaba sınırlarının hemen dışındaki koruluk bölgeye ulaşıyorsunuz. Bulunduğunuz konumda, ağaçların dalları arasından kasabaya göz atıyorsunuz. Koşuşturmakta olan çocuklar, güneşin batmaya yaklaşması sebebiyle tarladan dönen çiftçiler, kendi aralarında dedikodu yapan genç kızlar, birkaç seyyar satıcı. Kasaba dikkat çekmemek ve uyum sağlamak için harika görünüyor. Bununla birlikte bu kadar çok insanın olması sizi görebilecek gözlerin, duyabilecek kulakların sayısını da arttırmakta. Karşı tarafta shinobiler olduğunu ve bu anlaşmayı ciddiye aldıklarını biliyorsunuz. Yalnızca olası bir operasyon ihtimaline karşın casusluk yapabilecek şekilde halkın arasına karışmış shinobiler olması ihtimali kafanızda dolanıyor.

Sözkonusu buluşmanın gerçekleşeceği ev, daha önceden görmüş olduğunuz tanıdık bir yer aslında. İki katlı, girişi bir takoyaki restoranı ve ikinci kata normal yollardan yalnızca restoranın içinden geçilerek ulaşılabiliyor. Bununla birlikte dükkanın çok sayıda müşterisi olduğunu biliyorsunuz, gelen gidenin haddi hesabı olduğu pek söylenemez. Görüşmenin bu evde yapılacağını da gecenin bir vakti sarhoş olup ilerleyen günlerde bir toplantı gerçekleşeceğini ağzından kaçıran ızgara şeflerinden birinden öğrendiniz. İçeriyi dinlemek için binanın dışında durmak çok anlamlı bir opsiyon gibi durmuyor, nihayetinde birilerinin gözlerinin size çarpması çok olası, içeriden girmenin de pek kolay olmayacağının farkındasınız. Dahası, toplantı taraflarının gelip gelmediğinden bile emin değilsiniz. Önceden girip içerde beklemek, sonradan girmek gibi pek çok opsiyonunuz mevcut, ve en uygununu tercih etmeniz gerekiyor.

Off Topic

Out: Pasiflik sınırı bu turdan itibaren 48 saattir.

[Akane Misa]

Kagami, benim kurduğum cümleleri değiştirerek aynı anlama eşit olan sözcükler kurduktan sonra sanki beni tersliyormuşcasına imaj çizmişti kafamda. Zaten kızın yapısal olarak kaba saba biri olduğunu tahmin ediyordum. Tahmin ettiğim gibi erkeksi kızlardandı. Bu türler genelde istediğini almayınca gereksiz yere dikleşip gereksiz yere kavga çıkarıyordu. Öyle ki akademi yıllarında böyle salaklar ile çok uğraşırdım. Genelde beni hiç sevmemişlerdi. Belki bu da farklı değildir. Uğraşamazdım. ‘Neyse’ Dedim içimden. Öyle ki odaklanmam gereken Kagami’nin nasıl davrandığı değildi. Refleksen kafamı onaylarcasına salladım. Kendisi beni ne kadar sinir ederse etsin başarısızlık elde etmeyecektim.

496.. 497.. 498.. 499... 20 dakikadır hedefimize ulaşmak için yoldaydık. Bu yol esnasında yanından geçtiğim ağaçların sayısını sayarak beynimi meşgul ediyordum. Öyle ki mevcut görevi bu kadar kafamda büyütmek stres ve heyecana neden olabilirdi. Gerçi o kadar strese kapılan biri değildim. Sonuçta bu konularda tecrübeliydim. Fakat ben de bir insanım, değil mi? Olmayacak diye bir şey yok. 500. Ağacı sayamadan bir koruluğa ulaşıyorduk. Bir ağacın dalına çıktığımda tüm kasaba gözler önüne seriliyordu. Havanın aldığı turuncu renk, Güneş’in elveda deyişini kolaylaştırıyordu. Çocukların özgürce ve sevecen bir şekilde oradan oraya koşturmaları, çifçilerin yarınları için ekmeğinin peşinde olması, bazı kızların ise yarın yokmuşcasına sohbet etmeleri... Böyle bir kaçakçılık için çok masum bir kasabaydı. Fakat ne kadar masum ise o kadar kolay kaynamamız mümkündü ve tabii ki yakalanmamız. Sonuçta karşıda bizler gibi anlaşmayı güvenli kılmak için 5-6 shinobi bulunuyordu. Hal böyle olunca temkinli olmakta fayda vardı.

Gecenin ilerleyen saatlerinde anlaşmanın gerçekleşeceği yeri soruşturmak için gezerken aptal bir adamdan bilgi almayı başarabilmiştik. Öyle ki böylesine salak bir sarhoş adama böyle bir bilgiyi vermek saçma geliyordu bana. Keklenme ihtimalimiz vardı. Faka elimizde bulunun en değerli bilgi buydu. Söylediği konum bildiğimiz bir yerdi. Alt tarafı restorant, üst tarafı ise evdi. Anlaşılan yapılacak olan anlaşma üst katda olacaktı. İçeride çok sayıda müşteri olacaktı. Yani restorant tarafında rahatça gizlenebilir, gözlem yapabilirdik. Anlaşmanın üst katda olması bizim için dezavantaj ve fazladan riskti. Ya da işimizi kolaylaştırır mıydı? Bilemiyordum. Bunları düşünürken konuştuğumuz plan değerini kaybediyordu. Bizimkilere dönüp kafamda oluşan yeni planı anlatmaya başlayacaktım, ‘’Bence restorantda normal bir müşteri gibi davranmalıyız. Üst kata çıkıp içeriyi gizlice dinlemek veya sızmak riskli olabilir. Tabii fırsatımız olduğunu kesinleştirirsek yapmamızda bir sakınca yok.’’ Saçlarımı arkamdan bağlayıp konuşmama devam edecektim, ‘’İlk önce temsilciler tespit etmek için üst kata çıkan merdivenleri gözlemleyelim. Ardından mekanı terkettiklerinde ayrılıp 2 temsilciyi de izleriz. Tahmin ettiğim kadarıyla pazarlık olacak sadece. Bu yüzden kimin satıcı kimin alıcı olduğunu bilemeyiz. Takip işi bu yüzden var.’’

Yapacağımız şeyde anlaştıktan sonra söz konusu yere gidip kafamızdaki planları uygulayacaktım.

[Hirobayoshi Kagami]

Kagami'nin sözlerine karşılık Misa başıyla onaylamış ardından yola çıkmışlardı. Kagami Misa'ya karşı şimdilik belli bir tavrı yoktu. Kafasında onun kişiliği oturmadığı için çok da katı olmamaya çalışmasa bile en azından içinden öyle olması gerektiği yönünde hisler vardı. Gelecekte ilişkileri ne yönde olacağının kesinleşeceğine emindi Kagami.

Toplam 20 dakikalık geçen zamanın sonucunda kasaba sınırlarına yakın mesafedeki koruluk alana ulaşmışlardı. Buradan çevrenin güncel durumunu inceleyip sızma işlemine geçeceklerdi. Etrafta dikkan çeken bir olay henüz yoktu. Her şey oldukça sıradandı. Bu sıradanlığa karışıp kendilerini gizlemeleri kolay olacak gibi görünüyordu. Kagami'nin kafasında burada kendilerinin yapacağı gibi doğal davranan ama doğal olmayan kişi veya kişilerin olabileceği ihtimali vardı ve bu durum can sıkıcıydı. Bunu tespit etmek kolay olmayacağı gibi kendilerinin de daha dikkatli olmaları gerektiğini hissediyordu.

Söz konusu yere varmak üzerelerdi ama yapabilecekleri arasında en mantıklı olanı seçip harekete geçmelilerdi. Dinleme operasyonu başarılı olacak mı olmayacak mı belli değilken sonrasını da düşünmeleri gerekliydi. Yani alıcı ve satıcı gruplar dağılınca takip edecekler miydi? Edeceklerse hangisini veya ikisini de mi nasıl edeceklerdi? Bunlar için erken olduğunu düşündüğü için Kagami şimdilik bu soruları sormak yerine kısa vadede ne yapacaklarını düşünmeye başlamıştı. Misa'nın sözlerini dinledikten sonra saçlarının serbestçe salınan sağ tarafını kulağının arkasına attı ve kendi düşüncelerini söylemeye başladı:

"Üç katmana ayırabiliriz ortamı. İç-orta-dış... İç kısım ulaşması en riskli yer, toplantı odası. Orta kısım restoran ve dış kısım evin yakın çevresi. Başta iki kişi orta kısımda, restoranda, bir kişi de dışarda hazır beklemesi doğru geldi. Dışarıdaki gerektiğinde ortayı uyarır ve tedbir alınır ve iç kısmı ben görmeye giderim." dedi Misa'nın dediklerini de hesaba katarak. Ardından Reiji'ye döndükten sonra "Zaten evin genel yapısını bildiğimiz için birbirimizi bulmamız sorun olmayacaktır. Dış kısmı sana bırakabilir miyiz Reiji? Gerektiğinde ne yapacağını biliyorsundur" dedi. Müşteri kılığında restorana girmeleri ilk hareketi olacaktı Kagami'nin.

[GM - Naruto]

Koruluktan bir süre boyunca kasabayı inceliyor ve restoranı gözlemliyorsunuz. Rutin olarak gelip giden müşteriler var dükkana. Ancak şüpheli herhangi biri görünmüyor. Buluşmaya daha zaman olduğu gerçeğine bağlıyorsunuz bunu. Dış kısmı Reiji’ye emanet ettikten sonra ikiniz birlikte, dükkana giriş yapıyorsunuz. Çok büyük sayılmayacak, ancak kesinlikle küçük de olmayan ve hafif salaş bir hali olan bir restoran burası. Kapıdan içeri girdiğinizde, sağ tarafınızda uzunca bir tezgah yer alıyor. Bu tezgahın arkasında mutfağın yerleştirilmiş olduğunu görebiliyorsunuz. Ustalar bir şeyler doğruyor, bir şeyler kızartıyor, aynı anda pek çok farklı şey yapıyorlar kısacası. Tezgah aynı zamanda bir bar görevi de görüyor. Tezgahın önündeki taburelere çöküp yemek yiyenler de var. Dükkan sola doğru 3-4 metre kadar uzuyor, ve tezgahın sizin olduğunuz tarafı çoğunlukla masalardan ibaret. 9-10 masanın neredeyse yarısı dolu ve hafif gürültülü bir hava var restoranın içinde. Aynı zamanda oldukça sıcak, bu sebeple birkaç vantilatör çalışıyor mekanda. Yukarı kata nereden çıkıldığını kestiremiyorsunuz ilk bakışta.