[Kita Usagi] Zincirler

[GM - Naruto]

Soğuk bir gün. Dışarıdasın. Ev alışverişi için çıktın sabahın köründe, hem antrenman olmasını istemiştin bu aktivitenin. Biraz yürümek sana koymazdı haliyle. Belki nefesin açılırdı biraz. Hafifle yağan karlarla beraber sokaklarda ilerlerken iyi bir karar verdiğini düşünmeye başladın. Atmosfer çok hoştu zira; minik minik yağan taneler yüzeyde beyaz bir tabaka oluşturmasa bile serpiştirilmiş pudra gibiydi. Her gün gördüğün suratsız amca bile ponçikleşmiş gibiydi suratının soğuktan biraz al al olmasıyla.

Meydana varıyorsun ve vakit kaybetmeden gitmek istediğin dar bir sokağa dalıyorsun. Hamur işleri satan bir dükkana uğramak istiyorsun önce, belki ufak bir atıştırmalık almak için. Bir kaç dakika sürüyor dar sokağı bulman ve dalman. İnsanların yavaş yavaş sokaklara çıkmasıyla beraber burada yürümek az da olsa güçleşiyor ancak insanlarla iç içe oluşun seni biraz rahatlatıyor gibi.

İnsanların cenazeden sonra morallerinin biraz toplanmaya başlamış olması güzel. Fakat, hala bir ağırlık var milletin üzerinde. Bunun bir noktadan sonra kalkacağını umuyorsun ancak geleceğin ne getireceğini kimse bilmiyor. Ishigakure'de hayat ağırlaşmış olsa da civar köyler ve özellikle sınır beldelerinin daha rahat bir havada olduğu aklına geliyor. Sizin kayıplarınız ve özverileriniz ile ayakta duruyorlar. Bu belki gurur veriyor sana, belki de sinir ediyor. Sende her ne bir tepki uyandırıyorsa bu bir gerçek.

Yürümeye devam ediyorsun.

Off Topic

Bir kaç turluğuna sizi bu konuya davet ediyorum Usagi hanım kızımız. Pasiflik bu tur hariç olmak üzere 24 saattir. Bu konunun sizin açılmasını istediğiniz konularla alakası yoktur, bildirelim. Konu sonlanınca sebebini anlayacağınızı umuyorum. Bendeniz Cynic. Her türlü sıkıntıda yanınızdayım.

[Kita Usagi]

Sabahın erken saatlerinde uyanmıştı Usagi. Gözlerini açtığı gibi kulaklarına gelen akciğer hırıltısı, çok güzel bir günün habercisi gibiydi. Tanıdık bir hırıltıydı çünkü. Bu hırıltı, Usagi'ye bir armağan gibiydi. Hayatının değerini anlatan bir armağan. Bu armağan karşılığında ise, Usagi'nin düşündüğü yegane şeylerden birisi de artık yeterince iyi bir shinobi olmadığıydı. Köy tarafından görevlere verilmiyordu. Kısa süreli bir istirahate çekilmiş olsa da, yaşadığı bu zorluk Usagi'nin içini burkuyordu. Bir kenara atılmış bir shinobi gibi hissetmeye başlamıştı. Giriştiği fiziksel aktivitelerde ise nefesinin daralması, performansının gözle görülür bir biçimde düşmesi ise Usagi'nin bu tip görevlere istese de çıkmamasının başlıca nedeniydi. Göreve çıkmak istiyordu, ne var ki bir göreve verilecek olsa, o göreve gitmemek için elinden geleni yapardı şu sıralar. Korkuyordu. Becerememekten, başarısız olmaktan korkuyordu. Sırf akciğerlerindeki sıkıntı yüzünden başarısız olmak istemiyordu. Şu an için ise yapabileceği tek şey, alışverişe gitmekti.

Ishigakure'de kışı her zaman sevmişti. Kahverengi tonlarının üzerine uzanan bembeyaz kar, çikolatalı pastanın üzerine serpilen pudra şekeri gibi duruyordu. Koskoca bir çikolatalı pasta.

Çok hızlı hareketler yapıp, öksürük krizlerini tetiklememek için yavaş yavaş hareket ediyordu. Meydana vardığında ise, evden çıkış amacına ulaşabilmek için bir ara sokağa daldı. Bir kaç dakika içinde, alışverişinin ilk durağı olan dükkana ulaşmıştı. Sabahın erken vakitleri, yerini sabahın geç vakitlerine bırakması ile birlikte sokaklardaki insan sayısı da artmaya başlamıştı. Bu dar alanda hareketin güçleşmesi Usagi'nin aklına savaş alanını getirse de, etrafında bulunan insanlardan herhangi bir tehdit hissetmemesi Usagi'nin içini ferahlatan tek şeydi.

Cenazeden sonra insanlar yaşamına geri dönmüştü. İçlerinde yas tutuyorlardı elbette, ama yas tutmanın faydasının olmayacağının da farkındaydılar. Bu yüzden herkes kendi işine vermişti kafasını. Tabi, hala yas tutmaları nedeniyle Ishigakure'de ki yaşam ağırlaşmıştı iyice. Verdikleri canların, yaptıkları fedakarlıkların sonucu olarak ellerine geçen şey sınır bölgesinin artık daha rahat olmasıydı. Sınır bölgesinde yaşam artık daha canlıydı. En azından yaptığı fedakarlıkların bir sonucunu almıştı. Yurttaşlarının mutlu ve güvende olması Usagi'nin yarın sabah uyanmak istemesinin nedenlerinden birisiydi.

Bu nedeni ise kaybetmek istemiyordu.

[GM - Naruto]

Fırının önüne vardığında duruyorsun. Dar bir sokaktasın, arkandaki bir terzi dükkanına olan uzaklığın sadece 3-4 metre kadar falan. Fırının önünde konuşan iki gence gözün kayıyor. Rastgele havadan sudan bahsediyorlar. Sıkı giyinmişler. Kışın geldiğini sana anımsatan bir başka durum bu, hastanede kalışın sebebiyle mevsim geçişini tam anlamıyla kavrayamamandan ötürü sana bir "tabii, doğru" anı yaşatıyor.

Vitrinden içeri baktığında dar bir dükkan seçiyorsun. Taş binanın içerisinde üç beş kişi falan var, tezgahın arkasında siparişleri paketleyen genç ve uzun saçlı bir kız görüyorsun. Tanıdığın biri, ustanın kızı. Kendisi de bazen ocağın başına geçiyor ancak daha onun yaptığı şeylerden bir şey tadamadın. Beyaz önlüğü ve kepi ile tam bir usta gibi duruyor aslında, geleceği parlak olmalı.

Sen atmosfere odaklanmışken senin bir metre kadar yanında, aynı hizada, vitrini kesen bir genç kız konuşuyor;

"Kokusu güzelmiş. Keşke Minami'de de böyle bir aile fırını olsa."

Kafanı çeviriyorsun. 1.60 boylarında, ince fakat atletik yapılı bir kız görüyorsun. Orta uzunlukta ancak topuzu tam aşağıya bakacak şekilde saçları toplanmış, yandan perçemleri akıyor. Toka süsü olduğunu düşündüğün ufak bir çiçek geçirilmiş saçının arka kısmına. Üzerinde kalın, siyah bir pelerin var ve önden birleştirilmiş ancak tamamen kapatılmamış, bu bağlamda giydiklerini de görebiliyorsun. Omuzlardan itibaren kolları kaplamayan ancak boyundan aşağı bütün vücudunu kaplayan dar bir badi giymekte. Belinden aşağı aşırı geniş bir hakama giyiyor ancak dizlerinden itibaren başlayan zırhların içerisine bunu geçirdiği için bacaklarının ne kadar narin ve ince olduğunu seçebiliyorsun. Belinin yan taraflarında da zırhlar seçebiliyorsun. Bu noktada zaten normal birisi olmadığını farketmiş durumdasın ancak olayı asıl tasdikleyen belindeki katana oluyor. Bunlara ek olarak beline bağladığı kurdele şeklindeki geniş obi sana "soylu" diye haykırıyor resmen, ayrıca ayaklarındaki rahat hareket etmek için giyilmiş sandaletler bir anlığına "shinobi" diye düşünmeye seni itse de sandaletlerin altına siyah çorap giymesi ile bu düşüncen kayboluyor, zira sizin adetiniz bu değil.

"Değil mi, Usagi-chan?"

Kız ona bakmanla beraber yavaşça bakışlarını sana çeviriyor ve hafif çatık bir ifade ile sana bakmaya başlıyor.

Kızın pelerinsiz birebir görünümü:

[Kita Usagi]

ALışverişinin ilk durağına ulaşmıştı Usagi. Hamur işlerini alacağı fırının önüne kadar gelmişti. Fırının önünde iki genç, havadan sudan konuşuyorlardı. Giyim kuşamları artık daha kalın bir hal almıştı insanların. Bu durumu gözünün takıldığı iki gençten fark etmişti. Hastahaneye girdiğinde daha kış olmamıştı. Ağaçların yaprakları yeni yeni düşmeye başlamıştı. Gün ışığını tekrar yüzünde hissettiğinde ise yaprakların çoğu dökülmüş, kahverengi çoğunluğu olan renkler yerini kar beyazına bırakmıştı.

Gözlerini iki gençten ayırıp fırının vitrininden içeriye doğru çevirdiği sıralarda ise dar bir dükkan ile karşı karşıya kalmıştı. Daha önce buradan alışveriş yaptığı için biliyordu burasını. İçeride bir kaç kişi bulunuyordu o an. Ustanın kızına ilişmişti gözleri. Tanıdığı birisine. Tanıdık yüzler görmek son zamanlarda çok iyi geliyordu Usagi'ye. Hele ki içinde bulunduğu savaştan ve hastahanede geçirdiği süreden sonra. Kendisine saldırmayacak tanıdık yüzler görmek, içini ferahlatıyordu Usagi'nin. Bir hiç uğruna değil de, köyündeki herkes uğruna, ustanın uğruna, ustanın kızı uğruna, yanında konuşan iki genç uğruna vazgeçmişti akciğerlerinden. Bu durumdan her ne kadar memnun olmasa da, bir o kadar da memnundu aslında. Uğruna savaştı şeylerin değerini çok daha iyi anlamıştı.

Ustanın kızı tezgahın ardından siparişleri paketliyordu. Bazen tezgahta çalışıyordu. Bazı zamanlarda da kendisini ocağın başında hamur işlerini yaparken görüyordu. Nitekim onun yaptığı şeylerden tatma fırsatını hiç bulamadığını fark etti o an. Hala hayattayken, hala bir şeyler yapabilecekken aklına not etti. Bir gün gelip o kızın yaptığı hamur işlerinden tadacaktı.

Usagi içeriye odaklanmış, kafasındaki düşünceler ile boğuşurken yanı başında durmakta olan gençten bir kız konuşmaya başlamıştı. Minami şehriyle ilgili bir konu açmıştı. Usagi'nin hayatındaki koca iki boşluktan birisiydi Minami şehri. Razan'ın ölümü üzerine kalmıştı. Razan'ı Usagi öldürmüştü. Bunu hissedebiliyordu. Ne var ki, bu olay hakkında en ufak bir anısı yoktu. Razan'ın koruması bir şeyler yapmıştı Usagi'ye, bunu biliyordu. Ama henüz bu durumu da çözememişti. Bir ara bu konu için Ishi-chou'ya çıkmayı düşünmüştü. Lakin ne diyecekti ki? "Hafızamı kaybettim, bir şey hatırlamıyorum, yardım edin" mi? Hiç sanmıyordu. Bu durumun zamanla çözüleceğini de düşünmüyordu. Şimdilik, olmayan anıları hakkında düşünmeyi bir kenara bırakıp, yanında bulunan genç kıza döndü.

Kendisi ile aynı boylarda bir kızla göz göze geldi. Vücudu atletik yapıdaydı. Saçlarını aşağıya doğru topuz yapmıştı. Saçının yanına da ufak bir çiçek geçirmişti. Yüksek ihtimalle süs niyetine. Bakışlarını biraz daha aşağıya kaydırdığında üzerine kalın, siyah bir pelerin giydiğini gördü kızın. Boyun kısmından birleştirilmişti bu pelerin. Bu nedenle giydiği kıyafetleri görebiliyordu. Kollarını kapatmayan dar bir badi giymişti. Altına aşırı bol bir hakama giymiş olsa da bacak zırhının içine geçirilmiş bu hakama, dizlerinin altından itibaren aşırı daralıyordu. Bu durum kıza biraz tuhaf bir görüntü verse de, güzel de duruyordu. Tuhaf bir güzellik.

Belinin yan tarafında bulunan zırhlar ve belinde asılı duran katana, atletik vücudunu gördüğü anda düşündüğü şeyleri doğrular nitelikteydi. Normal bir insan değildi.

Beline bağladığı kurdele şeklindeki obi kızın bir soylu olduğunu gösteriyor olsa da, kızın ayaklarındaki sandaletler de kızın bir shinobi olduğunu haykırıyordu resmen. Gerçi sandaletlerin altına giydiği çoraplar bir shinobi olmadığının kanıtı gibiydi. Shinobilerin adeti değildi çorap giymek. Bu ise Usagi'yi tek bir sonuca çıkartıyordu. Bir samuray. Ya da samuray eğitimi alan bir kız.

Kızın kurduğu son cümle ile yüzünde beliren hafif çatık bakışlar, Usagi'ye "tehlike" diye bağırmaya başlamıştı resmen. Shinobi dürtülerinin harekete geçmeye başladığını hissedebiliyordu. Her duruma hazırlıklı olmak için eğitilmiş olsa da, bir anlık afallamasına engel olamamıştı bu durum. Bu kızla tanışmış olmalıydı zira başka türlü kızın kendi ismini bilmesine imkan yoktu.

"Minami şehrinde uzun süre bulunmadım, bu yüzden var mı yok mu bilmiyorum. Bu arada tanışıyor muyuz?"

[GM - Naruto]

Lafını ettikten sonra kızı tekrar süzüyorsun. Samuray teorin doğru çıkıyor zira dikkat ettiğinde kızın sol elinin belinin sol tarafına asılı olan katanasında rahat bir şekilde durduğunu görüyorsun. Tutmuyor, sanki masanın üstüne koymuş gibi bileğini katananın kabzasına dayamış, parmakları nazikçe yere doğru akıyor. Bu tarz bir duruşu Shinobi'lerde gördüğünü pek hatırlamıyorsun. Samurayların kılıçları ile olan bağları aklına gelince ve kılıcın kabzasındaki kırmızı işlemelerle de bu bilgi birleşince teorin sağlamlaşıyor.

Kız sana dönüyor sen lafını ettikten sonra, tehditkâr değil ancak tamamen relaks da değil. "Hayır, tanışmadık. Ama ben seni tanıyorum."

Kısa bir sessizlik oluyor, ne söyleyeceğini düşünürken sen.

"Ben Hatsumaru Chiyojo, Kaya Ülkesi Daimyo'sunun ikinci evladı, Iya'nın çiçeği, Asakura'nın gardiyanı. Ve sen Kita Usagi, benim avımı çaldın."

Söylediklerini sindiriyorsun, kız ise yarım saniye sonra lafa devam ediyor. Sesi bir ton yükseliyor bu sırada. Sokaktan geçen bir kaç kişinin kafasını size doğru çevirdiğini görüyorsun.

"Razan'ın ne bok olduğunu bilen birilerinin olmadığını mı sanıyorsun? Şu kadarcık kalmıştı onu yakalamama, şu kadarcık." Sağ elinin işaret parmağı ile baş parmağını birleştiriyor "bit kadar" dermişçesine. Bunu söyledikten sonra tekrar ses tonunu bir tık arttırıyor; "Fakat sen geldin ve herşeyi berbat ettin. Kami'ye dua et ki elimde kanıt yok, şimdilik."

Sokaktaki insanlar size doğru odaklanmaya başlıyor. Fırının içerisindeki tezgahtar kızın da dışarı doğru baktığını görebiliyorsun. Bütün gözler azar azar üzerinize düşmeye başlıyor. Chiyojo'nun suratı ise git gide ekşiyor laflarını ederken. Tekrardan bir şeyler söyleyecek gibi, senin de edecek lafların varsa araya girmek için tam sırası. Susmayı da tercih edebilirsin tabii.

[Kita Usagi]

Kız sözlerini söylemeden önce Usagi'nin kızı bir kaç saniyeliğine süzmeye vakti olmuştu. Süzmesinden anladığı kadarıyla da samuray tahminini destekleyen hareketler görmüştü. Kızın sol eli, belinde asılı duran katananın kabzasında çok rahat bir şekilde duruyordu. Katananın kabzasındaki işlemeler ile kızın bu şekilde katanaya rahat bir şekilde yaslanışı, kızın bir samuray olduğu yönündeki teorisini güçlendiriyordu.

Kız çok tehditkar olmayan bir havada dönüp Usagi'ye cevabını vermişti. Tanışmıyorlardı. Ama kızın söylemesine göre kız onu tanıyordu. Bu sırada kızın yüzünü bir yerlerden çıkarmaya çalışıyordu. Daha önce gördüğünü hatırlamıyordu bu kızı. Bir kaç günlük çalıştığı yeri aklına getirdi başta. Belki orada tanışmış olabilirlerdi ama kızın söylemesine göre daha önce tanışmamışlardı. O yüzden bu ihtimali sildi. Ne yazık ki Minami şehrinde geçirdiği son günü hatırlayamıyordu. Bu sebeple o gün karşılaşmış olma ihtimalleri de vardı. Bu konuda bir fikri yoktu. Ne var ki, karşısındaki kız Usagi'nin düşüncelerini okumuş olacak ki, söze girerek kendisini tanıttı.

Hatsumaru Chiyojo. Daimyonun evladı, Iya'nın çiçeği. Asakura'nın gardiyanı. Kız ünvanlarını söyledikçe Usagi biraz daha düşünmeye dalıyordu. Hiçbiri bir anlam ifade etmiyordu Usagi için. Tabi, Usagi'nin Chiyojo'nun avını çalmış olması da cabası. Avını çalmaktan kastının Razan olduğunu kızın söylemesine gerek yoktu. O kadarını anlayabilmişti.

Kız konuşmaya devam ettikçe, her cümlesinde ses tonunu bir tık daha yükseltiyordu. Chiyojo'nun bu hareketi de, etraflarındaki insanların dikkatlerini daha çok çekmelerine neden oluyordu. Usagi'nin istemediği bir dikkat.

Razan'ın nasıl birisi olduğunu, onu öldürmek için başkalarının da olduğunu bilmiyordu ne yazık ki. Ishi-chou tarafından kendisine öyle bir bilgi verilmemişti. Gerçi böyle bir bilgi verilmiş olsa dahi, Usagi kimseye bırakmazdı Razan'ı öldürme zevkini. Tabi, bir de bu olayı hatırlayabilse her şey daha güzel olacaktı ama. En azından kendisi öldürdüğünü biliyordu. Yani, Usagi'ye öyle söylenmişti.

Chiyojo'nun bu işin peşini bırakmayacağı belliydi. Açık açık söylemişti bunu. Bunları söylerken yüzünün ekşimesi de bu samuraycığı ne kadar kızdırdığını gösteriyordu. Biraz daha kızdırmaya niyetliydi. Chiyojo'nun ne kadar ileri gidebileceğini merak ediyordu. Az çok psikolojiden anlıyordu. Az çok, karşısındaki insan kızmaya başladığında, içinde hafiften adrenalin salgılanmaya başladığında sinirlendiği insandan da aynı şeyleri beklerdi. Chiyojo'nun verdiği arayı, Usagi doldurmak için hazırlandı. Olabildiğince sakin bir şekilde söyleyecekti bu sözlerini.

"Razan'ı tanıyorum sanırım, bu ekonomi bakanı tarzı bir şeydi değil mi? Öldüğünü de duymuştum. Ama benim bu olaylarla bir ilgim yok. Varsa da ben hatırlamıyorum malesef."

Son cümlesini gülerek söylemişti. Alay edercesine. Ama hakikat buydu. Yalan söylüyor sayılmazdı, sonuçta gerçekten öldürdüğünü hatırlamıyordu. Söylediklerinin sonuna kadar arkasındaydı. Ve kızın bu cümlelere vereceği cevabı merakla beklemeye başlamıştı.

[GM - Naruto]

Alaycı tavırlarını sanki beklermişçesine burnunu havaya kaldırıyor Chiyojo. Bu noktada farkediyorsun ki sokaktaki herkes size dönmüş durumda. Dükkanın içindekiler bile dışarı çıkıyor birer birer. İnsanların geriye bir kaç adım aldığını farkediyorsun. Size yer açıyor gibiler.

"Hah." diyor Chiyojo, suradındaki kibirle beraber kalkık burnu ile süzüyor tekrardan seni. "Kaya Ülkesi'nin iç işlerine son defa karışıyor Ishigakure. Bunu böyle bil. Bir dahakine bizzat izin vermeyeceğim." Ardından bir kaç saniye daha diklenişi sürüyor. Bir şeyler söylemek için kendini hazırladığında, arkanda beliren Ishigakure devriyelerini farkediyorsun.

"Bir sorun mu vardı Usagi?" Konuşan bir kadın Chuunin. Kısa, siyah saçlı. Arada sırada devriyeye çıktığınız bir arkadaşın. Arkasında da kısa, mavi saçlı başka erkek bir Chuunin duruyor. Söylediği laf senden ziyade Chiyojo'ya yöneltilmiş bir şekilde. İleriye doğru bir adım alıyor kadın seni korumak istermişçesine, ancak bunu yaparken seni de tamamen korumasızmış izlenimi de vermiyor. Yanında duruyor aslında.

"Hayır, bir sorun yok hanımefendi." diyor kadına bakmadan Chiyojo, senin yerine konuşarak. Seni son bir defa süzüyor ve devriyelere kafasıyla selam verdikten sonra arkasını dönüyor ve yürümeye başlıyor. İstikameti, Ichi-Chou binası gibi görünüyor.

Kadın önce senin iyi olduğundan emin oluyor, ardından ekip arkadaşına kızı izlemeleri gerektiğine dair bir direktif veriryor. Çevredeki insanları da dağıttıktan sonra, herşey normale dönüyor.

Senin için ise, normal tanımı geçerliliğini yitirmişe benziyor.

Off Topic

Konu sonlanmıştır.