RPGTürk

Yaşlı adam ile yaptığımız küçük ortaklığımız bittikten sonra yine kardeşim Shoshiro ile yollara düştük. Uzun çabalar sonucunda elde ettiğimiz güzel bir bilgimiz vardı. Yaşlı adamın söylediği ''dört kuleyi'' bulmak istiyorduk. Bu yüzden zaten halihazırda Yağmur Ülkesi sınırları içerisinde olduğumuz için aramaya Yağmur Ülkesi ile Kuzuryu-gawa Nehri sınırına yakınındaki bölgeden başlamaya karar verdik. Bu hedef doğrultusunda ilgili bölgeye doğru ilerlemeye başladık.

Kendimi edindiğimiz bilgiyi tamamen doğru olduğu konusunda düşünmemek için sürekli uyarsam da uzun zamandır peşinde olduğum bilgi kırıntısının doğru olması için hunharca umut ediyordum. Zaten orası bir yanlış bilgi durumunda fazla yıpranmamız için bize en yakın olan bölgeyle başlamak istedik. Böylece bize verilen bilginin doğruluğunu teyit etmiş olacaktık. En nihayetinde başından beri bu kadar uğraştığımız bir hedefin ve bu uğurda sarf ettiğimiz çabaların boşa çıkması beni üzerdi. Eğer böyle bir durum karşılaşırsak kardeşime ne söylerim bilemiyorum. Başından beri bu yola çıkma fikri bana aitti. Bu kadar badireler atlattıktan sonra elde edeceğimiz hazineyle biraz da olsa rahat bir hayat yaşamak istiyordum. Umarım gideceğimiz lokasyon beni hayal kırıklığına uğratmazdı.

Yola koyulduktan yapabileceğimiz en mantıklı şey en yakın kuleye gitmekti. Böyle de kararlaştırmıştık. Uzun bir yolculuğun ilk adımlarını yürümeye başlamıştık. Artık geri dönüş olmayacaktı. Birçok bilgi edinmiştik fakat somut bir elde edememiştik henüz. Bu derece gizemli bir olayın dedikodu olarak yayılması da garipti. Böyle şeylerin meraklısı da çok olmalıydı. Bu tip maceraları kovalayan kişilerle karşılaşma ihtimalimiz de düşük değildi. Bir çeşit define avının ortasında hayatta kalma mücadelesi verebilirdik. Ren Başından beri buna hazır gibiydi. Ben de onu korumak için sonuna kadar yanında olacaktım.

Bu koşuşturma esnasında Ren ile bayağıdır konuşamadığımızı da fark ettim birden. Bu fısıltıların peşinde koşturmaya çok odaklanmış gibiydi. Yaşlı adamın hanı, bizi gönderdiği köy derken kendimizi yine yollarda bulmuştuk. Gideceğimiz yere kadar zaman bir şekilde geçmeliydi. Yürüyüş tempomu biraz yavaşlatarak aynı istikamette ilerlemeye devam ederken “Yaşlı adamın söylediklerine biraz fazla mı bel bağladık sence. Evet tutarlı ve birbirleriyle bağlantılı gibi duruyor ama tamamen peri masalı da olabilir.” diyecektim.

Hunharca kararlaştırdığımız ilk kuleye doğru yürürken kardeşim Shoshiro, yürüyüş temposunu biraz ağırlaştırdıktan sonra yaşlı adamın söyledikleriyle ilgili benimle konuşmaya başladı. Yaşlı adamın bize vermiş olduğu bilgiyle ilgili bazı şüpheleri var gibi görünüyordu. Bu konuda haksızda sayılmazdı. Verilen bilginin doğruluğunu ancak ilk kuleye gittiğimiz zaman tam anlamıyla doğrulayabilecektik. Eminim kardeşimde bunun farkındaydı. Yine de tedbiri elden bırakmamak için duyduğu huzursuzluğu benimle paylaştı. Kardeşim gibi bende yürüyüş tempomu biraz yavaşlattıktan sonra '' Söylediklerinde sonuna kadar haklısın. Fakat bu kadar uğraştıktan sonra iyi kötü bulduğumuz tek ipucu bu. Şansımızı denemekten zarar gelmez. Sonuçta işler çok ters bir noktaya doğru giderse bırakıp döneriz. '' diyecektim.

Gitmemiz gereken yeri üstün körü de olsa biliyorduk. Kuzuryu-gawa Nehrinin etrafında olan bir bölgeydi. Maalesef Kuzuryu-gawa ile ilgili olarak tek bildiğim şey, bir nehir olduğu ve Yağmur Ülkesiyle sınırı olduğuydu. Böyle durumlar için elimizde bir harita olması işimize yarayabilirdi. Bulunduğumuz bu ağaçlık alanda ise sanırım harita alabileceğimiz veya yön sorabileceğimiz kimseler yoktu. Bu yüzden yapmamız gereken ilk iş insanların olduğu bir yerleşim yerine bulmamızdı. Böylece şuan ki konumumuzu net olarak öğrenebilirdik. Belki de ters istikamete doğru yürüyorduk... Kafamdaki bu karamsar düşünceleri kardeşimle paylaşmaya karar verdim. Shoshiro ya '' Bence küçük büyük fark etmez bir yerleşim yeri bulmamız gerekiyor. Şuan nerede olduğumuzu tam olarak kestiremiyorum. Sence ne yapmamız gerek Sho ?'' diyecektim . Sözlerimi söylerken ve bitirdikten sonra da gözlerimi hafif kısarak etrafta yerleşim yeri arayacaktım.

Ren, ne olursa olsun bu ipuçlarını değerlendirerek şansımızı denememizi istediğini kesin bir şekilde söylemişti. Yine de o da körü körüne inanmıyor gibi duruyordu. Bu, bir bakıma iyiydi. Eğer elimiz boş dönersek yaşadığımız hayal kırıklığı bu söylentilere inanmamızla doğru orantılı olacaktı. Kötümser gözükmek istemesem de durum buydu ve bunu dillendirmem gerektiğini düşünüyordum. Belki de bunun için günlerce etrafta dolanacak ve bir şey bulamayacaktık. Buna da hazırlıklı olmalıydık ki hali hazırda elimizde sadece gideceğimiz bölgelerin ismi vardı.

Ren’in devam etme isteğinin ardından Kuzuryu-gawa’ya nasıl ulaşabileceğimiz üzerine de biraz düşünmemiz gerektiğini far ettiğim sırada Ren de bunu dile getirmişti. Kesinlikle kaybolmak en son isteyeceğimiz şeydi. Bir ağaç kovuğunda aç ve susuz şekilde ölümü beklemek hiç hoş bir son olmazdı bizim açımızdan. Söylediği gibi bir çözüm üretmemiz gerekiyordu. Ren, kendi fikrini sunmuştu. Kulağa mantıklı geliyordu fakat en yakın yerleşim yerinin de nerede olduğunu bilmiyorduk. Bu sırada uzaklaşma riskimiz de vardı. “Keşke hangi yönde olduğumuzu kestirebilseydik. En azından gökyüzünden ya da ağaç kovuklarından bir fikre sahip olabilirdik. Söylediğin mantıklı fakat bir yerleşim yeri bulana kadar ne yöne gideceğiz? Bence hana gelmeden önce geldiğimiz yöne doğru ilerleyelim. Böylece Ishigakure’den de uzaklaşmamış oluruz. Birileriyle karşılaştığımızda da tam yönümüzü tayin ederiz.”

Akatsuyalar olarak güçlerimizi birleştirmeye karar verdik. Kardeşim söylediklerime karşılık olarak kendi teorisini ortaya sundu. Yönümüzü kestiremediğimiz için geldiğimiz yöne dönmemizi önerdi. Çünkü, eğer yanlış yöndeysek bilinmeze doğru son sürat ilerleme tehlikemiz vardı. Söyledikleri fazlasıyla mantıklıydı. Dediği doğrultuda ilerlerken birilerine denk gelirsek yol tarifi de alabilirdik. Zaten kardeşimin önerisinde bu dahiyane plan da vardı. '' Söyledikleri çok mantıklı. Dediğin gibi yapalım. '' dedikten sonra belirttiği yönde ilerlemeye başladık.

Ormanda her zaman olduğu gibi hunharca ilerlerken etraftan sesler duymaya başladık. Kardeşimin planı işe yaramıştı. Çünkü etrafta minik insan yavrularının seslerini duyabiliyorduk . Bu küçük yavrucaklara bakınca benim harita planı suya düşmüş gibi görünüyordu. Fakat yine de bu çocuklardan bilgi edinebilirdik. Hatta yanlarında birer yetişkin varsa çok daha güvenilir bilgilere sahip olabilirdik. Sesin geldiği noktaya daha da yaklaştıkça çocukların sayısından da emin olduk. 7 adet çocuk vardı. Çılgınlar gibi birbirlerini kovalıyorlardı. Bu kovalamaca oyununa 1 adet de yetişkin birey eşlik ediyordu. Kendisi oyun oymasa da bir ağaç gövdesine yaslanmış çocukları izliyordu. Çocuklarla arasında biraz mesafe vardı. Yine de çocuk topluluğuyla bağlantılı olduğu anlaşılıyordu.

Kardeşim Shoshironun yapmış olduğu plan doğrultusunda ilk amacımıza ulaştık. Etrafta gezinen ikimiz dışında farklı birilerine denk geldik. Denk geldiğimiz grup, çoğunlukla küçük bireylerden oluştuğu için onlarla ilgilenen yetişkin bireyle kontak kurmamız daha doğru olurdu. Direkt çocuklarla temasa geçmeye çalışsak hem çocukları hem de yetişkin bireyi ürkütebilirdik. Issız bir ormanda iki yabancının birden ortaya çıkması bazı insanların gözünde korkutucu bir senaryo olabilir. Bu yüzden yavaş ve temkinli yaklaşmak hem bizim için hem de karşı taraf için daha faydalı olabilir. Bu yüzden sol elimi kardeşimin omzuna koyup '' Beni takip et kardeşim. Biraz sosyalleşelim '' diyecektim. Tabii ki kardeşimin karakterini bildiğimden onu zorlama gibi bir niyetim yoktu. Konuşma işini ben yapacaktım. Yine de kendisi konuşmak isterse tabii ki ona mani olmayacaktım. Sol elimle kardeşimin omzundan yük alıp doğrulduktan sonra yetişkin bireyin olduğu yöne doğru yönelecektim. Adamın duyacağı şekilde '' HEYYY!'' diye bağırdıktan sonra İki elimi de avuç içlerim yetişkin bireye bakacak şekilde havaya kaldıracaktım. Adama doğru yavaş adımlarla ilerlerken ''İsmin Renshiro. '' hala ellerim havadayken sağ işaret parmağımla kardeşimi gösterip '' O da kardeşim Shoshiro. Ufak bir yön bulma sorunumuz var. Sakıncası yoksa bize yardımcı olabilir misin? '' diyecektim. Bu esnada ufak adımlarıma devam edecektim.

Ren de kabul ettikten sonra söylediğim yönde ilerlemeye başlamıştık. Bundan sonrası karşımıza birilerinin çıkma ihtimaline bağlıydı. Bu yolun sonunda umarım seçimimizden pişman olmazdık. Hedefimizden uzaklaşmak bize oldukça zaman kaybettirebilirdi. Zaman ise bizim için en değerli şeylerden biriydi. Çünkü zaman geçtikçe enerjimizi, gücümüzü, en önemlisi de umudumuzu kaybetmeye başlayacaktık. Bu nedenle ne kadar hızlı reaksiyon alırsak o kadar iyi olurdu.

Ormanlık alanın içinden gelen seslerle dikkatim o yöne kaymıştı. Yola koyulalı yarım saat kadar olmuş olmalıydı. En azından çok uzun sürmeden insan sesleri duyabilmiştik. Gerçi bunlar çocuk sesleriydi ama böyle bir yerde başlarında birileri olmadan bulunacaklarını düşünmüyordum. Seslerin geldiği yere ilerlediğimizde birkaç tane çocuğun oyun oynadığını görmüştük. Ren’e bir şey demesem de ben ortaya çıkmadan izleme taraftarıydım. Zira çocukları korkutmak istemiyordum. Yanlarında bir yetişkin görmeden kendimi göstermek istemiyordum. Bu yüzden etrafa bakınarak konuşabileceğimiz birini aramaya başladım.

Çok geçmeden bir ağaca yaslanmış genç birine ilişti gözlerim. Çocuklara göz kulak oluyor gibi görünüyordu. Bu çok önemli değildi gerçi. Bizim amacımız adres soracak birini bulmaktı ve bulmuştuk. Artık harekete geçip onunla konuşabilirdik. Ren de böyle düşünmüş olacak ki benden önce hareketlenip beni çağırmıştı. Konuşma işini yine ona bırakacaktım. Şu durumda Ren’in arkasında sessizce durarak onu takip edecektim. Adamın da çocukların da tehlikede hissetmesini istemiyordum.

İşler umduğum gibi gitti. Karşılaştığımız topluluktaki insanlar bizden ürkmemişlerdi. Tabii ki öngördüğüm gibi kardeşim Shoshiro da kimseyle bir temas kurmaya çalışmadı. Ufak bir şaşkınlık durumunun ardından küçük çocuklar oyunlara devam ederken başlarındaki genç adam söylediklerimi sonuna kadar dinledikten sonra ne yapabileceğini sordu. Güzel bir iletişim kurduğumuzu hissediyordum. Bu yüzden direkt aklımdakileri söylemeye başladım ‘’ Kuzuryu-gawa nehrine doğru gitmek istiyoruz fakat nerede olduğumuzu ve nehrin ne tarafta olduğunu bilmiyoruz. Şuan senden kabataslak bir yol tarifi alsak bile büyük ihtimalle yine yolumuzu kaybedeceğimizi düşünüyorum. Mümkünse harita tarzı bir şeye sahipsen onu bizimle paylaşabilir misin? Veya yakınlarda harita bulabileceğimiz bir yer biliyor musun ‘’ diyecektim. Tekrar ve tekrar kaybolmak istemiyordum. Eğer arkadaşın tarif edeceği yer çok uzak bir noktadaysa yine yolumuzu kaybetme ihtimalimiz vardı. Hazır şansımız rast gitmiş ve birilerine denk gelmişken bir daha böyle bir durumda kalmamak için en kesin çözüme ulaşmak istiyordum. Ayrıca, eğer etrafta köy tarzı bir yer varsa oradan bu nehir ile ilgili daha çok söylenti edinebilirdik. Ne kadar çok şey bilirsek karşılaşabileceğimiz zorluklara karşı kendimizi o kadar hazırlayabiliriz.