[Butsuo & Chisa] Totem

[GM - Naruto]

Off Topic

Bu ve bu konuların devamıdır.

Butsuo: Sağda solda takılıp kendine çeşitli meşgaleler bularak güneşi batırmayı başarıyorsun. Shinano Dağı’nın tepesinde, Hokkeshuu’da sıradan bir gün daha. Aslında buraya alışmaya başladığın bile söylenebilir. Tek kaygın, sana önceden çeliktenmiş gibi hissettiren kaslarının bu hiçliğin ortasındaki bu tepede yaptığın tüm antrenmanlara rağmen ne zaman pelteleşmeye başlayacağı. Çünkü bir shinobi olarak çok iyi biliyorsun ki, en yoğun antrenman bile gerçek bir görevin getirdiği tecrübe ve gücün yanında önemsiz. Ara ara, istemsizce bu düşüncelere dalmış halde buluyorsun kendini. Şimdi de tam o anlardan biri. Hokkeshuu’nun ana caddesi üzerinde sakin adımlarla yürümektesin. Gün içerisinde yoğunlukla geçen kervanların sayısı akşam saatlerinin yaklaşmasıyla azalmış durumda. Geçenler çoktan yollarına gittiler, kalanlar ise gecelik konaklamaları için yerleştiler bile. On-on beş dakikada bir tek tük at arabaları geçiyor.

Gelgelelim kasabanın girişinde, yaklaşık 100 metre kadar ötende üç arabanın arka arkaya ilerlemekte olduğu konvoyda tanıdık pembe bir kafa görüyorsun.

Chisa: Hiroshi’nin bir süre önce bahsettiği Hokkeshuu’ya en nihayetinde ulaştığınızı ufukta görünen binalardan ve akşam soğuğunun çökmeye başlamasıyla ufak ufak tütmeye başlayan bacalardan çıkan dumandan anlayabiliyorsun. Tabii ki, Tsugi ve Kazuya bir saat kadar önce öncü tim görevlerinden dönüp sana kalan mesafeyi aşağı yukarı söylemişlerdi ancak bizzat kendin varmış olmanın rahatlığı sarıyor tüm vücudunu. Shinobi hayatın boyunca pek çok kez doğada kamp yaptın, buna tüm benliğinle alışıksın ama oldukça sıkıcı geçen günlerin ardından iyi bir yemek ve yumuşak bir yatağın hayali içini sevinçle dolduruyor. Yarın yolu tamamlayıp Shinano Dağ Geçidi’ne vardığınızda bu sıkıcı görevin biteceği gerçeği de var elbette.

Şu ana kadar daha çok patika şeklinde ilerleyen yol, en nihayetinde doğru dürüst bir zemin gibi hissettirmeye başlıyor kasaba girişine vardığınızda. Rei sonunda ‘bir şeyler olduğu’ için halinden memnun gibi görünüyor. Tüccarların yüzünde ise yorgun, ama mutlu bir ifade var. Genel olarak oldukça iyisiniz. Burası küçük bir yer gibi görünüyor. Sağa ve sola doğru yerleşimler artsa da, buranın asıl odak noktası şu an üzerinde bulunduğunuz ticari yol ve kenarlara yerleştirilmiş çeşitli dükkanlar gibi. Güzel bir han bulsanız fena olmaz gibi duruyor.

---

Off Topic

Konudaki Oyuncular: Oita Butsuo, Kotegawa Chisa
Pasiflik Süresi: -

[Oita Butsuo]

Çaresiz bir gülümseme takındım Sakagami Obaachan'ın gözlerine bakarak. Yapacak başka bir şeyim yok. Görünen o ki onun da yapacak başka bir şeyi yok. Bir şekilde tatlıya bağlanır umarım bu konu, hiç istemem tonton Sakagami Obaachan'ın üzülmesini. Biraz duygulandım. Ama Obaachan'ın mutfağa gitmesiyle de hüznümü fıstık ezmesine gömmekten geri durmadım. Utangaçlığı bırakıp hıncımı çıkardım iyice. Hem karnım doydu hem de rahatladım sonuç olarak. Bir süre sonra da handan ayrıldım.

Karnımı doyurunca ilk iş rutin devriye rotamda yürümeye başladım. Her ne kadar izin günüm olsa da yapacak başka bir işim yok. Hem işler yolunda mı kendi gözlerimle görmüş oluyorum hem de bacaklarımı açıyorum. Temiz dağ havasında yürümek beynimi alıştığı bu uyuşukluktan biraz da olsa ayıltan nadir şeylerden. Zamanı gelince huzur ve sakinlik isteyen birine dönüşürüm belki, ama benim daha hala kanım kaynıyor. Göreve çıkmak, kendimi tehlikeden tehlikeye atmak istiyorum. Şu ana kadar her zaman kendimi test ettim. Kendimi de hep bu yolla buldum. Bu testin yokluğu ne olduğumu, neye benzediğimi unutturuyor sanki bana. Yani, Sakagami Obaachan'la konuşurken de ben benim. Burada bir sıkıntı yok. Ama insan gerçekten ne bok olduğunu hayat memat durumlarında anlıyor. Hiçbir aracı olmadan gerçekliğin ta kendisine bakmak özlemini çektiğim şey. İyilik veya kötülük, ödleklik veya cesurluk, kudret veya zayıflık ve daha fazlası. İnsan nerede durduğunu işte o zaman anlıyor.

Böyle olmaması gerektiğine eminim. Ama benim kafadan birkaç tahtamın eksik olduğuna eminim. Benim yolum bu. Sürekli bir şeylerle kafa kafaya gelmek, sonra da karşımdaki her neyse kafayı koyup yarıp geçmeye çalışmak. Hiçbir şey olmasa bile ben kendime bir karşılaşma yaratırım. Ya da yaratırdım. Şu an buna uygun bir malzeme bile yok elimde. Dağ ile kafa kafaya gelmeyi denedim son altı ayda. Ama o koca dağ ben ise fare. Mücadelemi versem bile tık yok dağda. Her gün deli gibi koşturdum zirveden zirveye, gördüğüm her kayayla güreştim, soğuğa beni alt edemeyeceğini göstermek için her gün meydan okudum. Dağ beni büyüttü, semirtti. Ama o da sütten kesildi artık. Bugün boş günümdü ama rutin yürüyüşüm ve sabah antrenmanım dışında bir şey yapmadım bile. Bana memeleri sütle dolu yeni bir anne lazım. Kurutacak yeni bir nehir!

Şu gidip gelen kervanların hiçbiri bana bunu sunamaz. Kıskanıyorum onları. Hepsinin kendi mücadelesi var. Yolculuklarını emniyetle tamamlamak, mallarını satıp kar etmek, eve geri dönmek. Hepsi bir yolculuğun içinde. Başı var, sonu var. Kendi rollerini dolduruyorlar. Ben ise sonsuz bir sıradanlığa kısılıp kaldım. Seni bir elime geçirirsem kafanı gözünü yarıcam Ishichou-sama hazretleri. Benden çekeceğin var. En azından neden çekip gittiğini söyleseydin burada doldurduğum vadenin ne anlama geldiğini bilirdim. Tek başıma Hokkeshuu'yu bir kaba sığdırmak için ne kadar zorlasam da beceremiyorum. Huzurlu, ama anlamsız.

O Kageyasu piçini de boğazlayacağım elime geçirirsem. Ulan amın düdüğü! Bizim sadakatimiz Ishigakure'ye, şu ya da bu Ishichou'ya değil! Sen beni buraya sürgüne yollayarak benim sadakatimi sorguluyorsun. Sik kırığı kendi gözlerinle görmedin mi savaşta Ishigakure için hayatımızı feda ettiğimizi? Sen de zor bir durumda göreve geldin, anlıyorum ama bu mudur dahiyane çözümün? Yılların klasik metodunun tekrarı, eski kadroyu sürmek. Sanki devrimci bir iş yapacak da biz orada muhalefet çıkaracağız. Bu hareketlerin zayıflık kokuyor. Ishichou-sama'nın geri dönmesinden, hakkıyla oturduğu koltuğu geri almasından korkuyorsun. Sen kork istediğin kadar, Ishichou-sama gelmezse Butsuo gelir! Yeni nesil gümbür gümbür geliyor, hiçbir bunak da önüne set koyamaz!

İşte bu ateşi korumam lazım ama yapamıyorum! Bu sakinlikte yapamam, bir düşman, hırsımı tazeleyeceğim bir şeytan gerekiyor bana! Kapıda karşılamak için hazırım o şeytanı, tam burada, Hokkeshuu'da!

Aha, o ne lan? Şu pembeli bizim Chisa mı? Yok artık! Ahahaha! Harbiden o! Ne işi var ya burada? Çok özlemişim tanıdık bir yüz görmeyi. Chisa'yı da çok severim. Az çektirmemişti bana Jounin Sınavı'nda. Ama en unutamadığım an o kayadan ejderleri yok etmemizdi. Ben önce kafa atıp sonra güreşerek kafasını koparmıştım ejderin, Chisa da ortadan ikiye bölmüştü. Çok fena bir andı o, bak şimdi tekrar tüylerim diken diken oldu. Sırıtmamı durduramıyorum. Çok heyecanlandım.

Hemen bacaklarıma çakra aktarıp olabildiğince kısa zamanda aradaki mesafeyi 50 metreye indireceğim. Sonra da yolun kenarına dikilip heyecanımı saklamaya çalışarak havalı havalı sırıtacağım. "Pembeli yoldan pembeli!" Bunları derken de ellerimi ortada bitiştirip haorimin ters yenlerinin içine atacağım. Bunca zamandan sonra kuyruğu dik tutup olabilecek en havalı şekilde karşılamalıyım Chisa'yı. Biraz işi mişi çıksa da birkaç gün kalsa bari. Acaba o ne yapıyor? Hala merkezdeyse köyden ne haberler var hepsini öğrenmek istiyorum! Tabii Chisa'nın neler yaptığını da, belki bizim neslin neler yaptığını duymak içimdeki rekabetçi ateşi harlayabilir. Kimseden geri kalmaya niyetim yok! ŞİMDİDEN HEYECANLANDIM LAAAN!

[Kotegawa Chisa]

Öğrencilerini kendisine doğru koşar adım gelirken gördüğü anda bir problem olabileceğini düşünerek suratında hafif ciddi bir ifade oluştu lakin pek uzun sürmedi, zira öğrencilerinin suratındaki kocaman gülümseme herhangi bir problem olmadığının yegane işaretiydi. Açıkçası Chisa bu görev esnasında herhangi bir tehlikeyle karşılaşmayı beklemiyordu. Ülkenin shinobi birliğinden ayrılmasıyla birlikte sınırlardaki güvenlikler daha önce hiç olmadığı kadar arttırılmış, gelen giden sayısı da oldukça azalmıştı. Hal böyle olunca şüpheli tiplerin de pek uğrak noktası olmuyordu Kaya Ülkesi. Her ne kadar iktidar değişimin getirdiği kıvılcımlar Ishigakure'yi biraz çalkantılı bir döneme sokmuş olsa da gözle görülür bir karşıtlık da yoktu. Kageyasu'nun yönetiminden pek memnun olmayan shinobilerin varlığı her ne kadar Ishigakure'yi patlamaya hazır bir bomba gibi gösterse de Chisa bombanın fitilinin yakın zamanda ateşleneceğini düşünmüyordu.

Öğrencileriyle buluştuktan kısa bir süre sonra Hokkeshuu’ya ulaşmayı başarmışlardı. Köyü ufukta gördüğü anda oldukça rahatlamıştı. Hiçbir kamp işiyle uğraşmadan karnını doyurabilecek, soğuk zemin yerine rahat bir yatakta gecesini geçirebilecekti. Chisa her ne kadar görev aşkıyla yanıp tutuşan bir shinobi olsa da aynı zamanda rahatlığına da oldukça düşkündü. Dışarıda kamp yapmaktan, kampı toplamaktan ve benzeri uğraştırıcı işlerden nefret ederdi. Elbette zorunda olduğundan ötürü bunları yapmaya çekinmezdi fakat bu yine de nefret ettiği gerçeğini değiştirmiyor.

Suratında kocaman bir gülümseme ve neşeli adımlarla köye doğru ilerleyen Chisa gördüğü tanıdık bir yüzle birlikte olduğu yerde birkaç saniyeliğine donakaldı. Şaşkınlık süreci geçtikten sonra suratındaki gülümseme bugün hiç olmadığı kadar büyüdü. Neşeli adımlarını hızlandırarak kervanın önüne geçti ve tanıdık yüze hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.

"Seni burada görmeyi hiiiiiiiiiiiç ama hiiiiiiiiç beklemiyordum Butsuo-san! Şok oldum resmen. Napıyorsun burada?" Kısa bir ara verdikten sonra suratına muzip bir gülümseme yerleşti, Butsuo'ya yakınlaşarak "Yoksa sürüldün mü buraya?" dedi. İktidar değişikliğinden sonra bir çok yetenekli shinobinin köyden sürülerek önemsiz görevlere atandığının farkındaydı Chisa. Belki de Kageyasu'nun yönetiminde tek eleştirdiği nokta buydu genç kızın.

[GM - Naruto]

Butsuo az önce vermiş olduğu karizmatik selamı karşısında kervanda Chisa'yla beraber yürümekte olan genç bir oğlan çocuğunun hayran hayran baktığını görüyor. Nispeten daha arkada kalan kızlar ise, konuyu tam anlamamışlar gibi boş boş bakmaktalar. Ancak Chisa'nın heyecanla Butsuo'ya doğru yürümesiyle birlikte tanıdık biri olduğunu anlamış gibi gözüküyorlar. Chisa'nın hemen arkasından Rei seyirtiyor Butsuo'ya doğru. Gözlerini dik beyaz saçlarından ve demir gibi görünen kaslarından alamıyor gibi tepeden tırnağa süzüyor. Gördüğü hayranlık dolu tepkiye karşı Butsuo'nun koltukları kabarırken sırtı hafifçe dikleşiyor istemsiz olarak. At arabalarındaki tüccarlar ise, ikilinin selamlaşması esnasında onlara dönüyorlar. Güzel bir istirahat çekecek olmalarının bilinciyle yüzlerinde büyük birer gülümseme mevcut. Ancak bu gülümseme, Chisa'nın Butsuo'nun sürülmesine dair yaptığı espriyle havada donup kalıyor. Tüccarlar aksırıp tıksırarak önlerine dönüyor ve Chisa'nın konuşmasının bitmesini beklemeye başlıyorlar. Butsuo daha cevap vermeye fırsat bulamadan, Kazuya'nın eline yapıştığı gibi Chisa ve Rei'nin yanına yetişen Tsugi giriyor lafa: "Sensei! Amma boşboğazlısın! Öyle denir mi hiç!" Sonradan ortalığı toparlamak istercesine öne çıkıyor ve üst vücudunu belinden aşağı doğru eğerek saygılı bir selam veriyor: "Tanıştığımıza memnun oldum Butsuo-sensei. Adınızı çok duydum. Ben Tsugi. Bunlar da takım arkadaşlarım Kazuya ve Rei. Takım Chisa'nın üyeleriyiz." Kazuya da Tsugi'yi taklit ederek hafifçe eğiliyor, Rei'nin hala boş boş bakmakta olduğunu farkettiğinde ise sol boşluğuna çaktırmadan bir yumruk yapıştırarak eğilmesini sağlıyor.

[Oita Butsuo]

Oha Chisa oha! Suratıma tükürseydin! Chisa değil başkası deseydi bu lafı kafa göz dalabilirdim. Ama Chisa'nın herhangi birine karşı kötü bir niyet beslemesi bile imkansıza yakın. Neden benim için böyle düşünsün ki? Nasıl ben Butsuo olarak cinssem Chisa da Chisa olarak cins. Şaka yapmak istediğine eminim. Ama şaka konseptine sandığı kadar hakim olmayabilir. Ne bileyim hakikati biraz eğer bükersin, biraz abartırsın, perdelersin bir şeyler yaparsın şaka olur. Böyle suratıma balgamlı balgamlı tükürmek olsa olsa eşek şakası olur.

Neyse çok da kafaya takmayacağım. Zaten taksam da gerçeği söylediği için Chisa'ya kızabileceğim bir şey yok. Şaka maka Hokkeshuu'ya sürüldük yani. Hem bu şirin dağ kasabasının güvenliğinden sorumlu olmak da bir görev. Görevimi küçümsersem burada yaşayanları da küçümsemiş olurum. Nasıl benim bir hayatım, bir hikayem varsa onların da kendi hayatları, kendi hikayeleri var. Sakagami Obaachan'ın derdi benimkinden daha az gerçek veya önemsiz değil. Dünya ninja köylerinden ibaret değil. Bana görevimi gururla üstlenmek düşer. Ha, benden daha az yetkin bir shinobi de bu görevi layığıyla yerine getirebilirdi tabii. Ortada bir verimsizlik sorunu var da denebilir yani. En azından şimdilik öyle diyelim...

Bıcırıkların konuşmasını dinledikten sonra Chisa'nın şakasına karşı donup kalan tavrım tekrar eriyip eski canlılığına döndü. Amma da sevimlileler, çok hoşuma gitti gelip bana kendilerini tanıtmları. Bir de sensei dediler bana. Vallahi ağlatacak beni keratalar. Rei-kun ise ağlatmanın ötesinde başka bir his uyandırdı içimde. Kendimi ispatlamam, o hayran bakışlarının boşa olmadığını ona gösterme isteğiyle doldum. Uzun zamandır duymadığım bir heyecan bu. Şimdiden daha canlı hissediyorum. Bir yandan ağır bir nostalji yaşıyorum bir yandan da Hokkeshuu bütün gerçekliğiyle gözlerimin önünde dikiliyor. Kesinlikle ilginç bir his.

Tsugi-chan oldukça iyi bir iş çıkarmış olsa da hem kendim hem de Chisa için ortamda oluşan havayı dağıtmak adına ben de elimden geleni yapmalıyım. Ama önce bana kendini tanıtan gençleri saygıyla selamlamak gelir. "Ben de çok memnun oldum. Tsugi-chan, Kazuya-chan, Rei-kun." dedim teker teker hepsini hafifçe öne eğilerek selamlarken. "Şu ana kadar tanışmamış olmamızın sorumlusunu herkes biliyordur herhalde." diye ekledim sonra suratımda bir sırıtışla kafamı hafifçe Chisa'dan yana eğerek. E tabi bir de benim Hokkeshuu'ya atanmam var ama o kısma hiç girmiyorum... Sonrasında da hafifçe kasabaya doğru dönüp ellerimle onları buyur ettim Hokkeshuu'ya. Bu sırada da Chisa'ya bakıp "Seni komedyen seni..." dedim kafamı hızlı hızlı iki yana sallayarak. Kervan ve Takım Chisa ile birlikte kasabaya yürüyeceğim davetimi kabul ederlerse. Yürürken de pozitif tavrımı devam ettirerek kervandaki tüccarlara da kendimi tanıtıp hoş geldin diyeceğim. "Oita Butsuo, Ishigakure Jounin'i, Hokkeshuu'nun güvenliğinden sorumluyum. Kasabamıza hoş geldiniz, lütfen bir ihtiyacınız olursa ulaşmaktan çekinmeyin." Bu kadar pozitiflikten sonra da kendilerini rahat hissetmezlerse orası kendi dertleri. Ben yapacağımı yaptım arkadaş! Son olarak da yürürken konuşacak konu olsun diye Takım Chisa için ortaya bir soru atacağım. Onlar oturup dinlenirken muhabbeti daha da koyulaştıracak fırsatımız olacaktır zaten. "Yol nasıldı, anlatın bakalım?" Sorumla beraber hepsinin teker teker gözlerine bakacağım. Özellikle Rei-kun'un. Acaba hocalık yeteneklerim de dövüş yeteneklerim kadar köreldi mi? Gözlerindeki hayranlığı hevese çevirebileceğim bir fırsat çıkar mı?..

[Kotegawa Chisa]

Yaptığı yersiz şakayla birlikte ortamın içine eden Chisa, bundan bihaber bir şekilde gülümsemeye devam etmesine rağmen öğrencileri tarafından durdurulmuştu. Her ne kadar bunu söylerken aslında köydekilerin beceriksizliğini işaret etmek istiyor olsa da diğerleri tarafından birazcık yanlış anlaşılmıştı. Yanlış anlaşıldığını fark etmiş olmasına rağmen toparlamak için herhangi bir çaba göstermiyor olmasının nedeni Butsuo'nun kendisini yanlış anlayacak birisi olmadığını düşünmesiydi, salaklığının da biraz etkisi vardı elbette.

Butsuo'yu baştan aşağı süzdü, daha önceden de iyi bir formu olan bu adamın görüşmedikleri süre boyunca antrenmanlarını hiç aksatmadığı gayet net bir şekilde belli oluyordu. Onunla birlikte Jounin sınavında yaptıkları aklına geldi. Kaya ejderi ortadan ikiye keserken ki hissettiklerini bir kez daha hissettiğinde tüyleri diken diken olmuştu. Uzun süredir kendisini sınırlarına kadar zorladığı bir savaşın içerisine girmediğinden ötürü biraz köreldiğini hissedebiliyordu genç kız.

Butsuo'nun laflarından sonra suratında şapşal bir gülümseme oluşan Chisa, zor duruma düştüğünde hep yaptığı gibi kafasının arkasını hafifçe kaşıyarak aptal aptal güldü. Tam bu anda Rei'nin bakışlarıyla adamı yemek üzere olduğunu gören Chisa bir anda neşelendi. Suratında tekrardan beliren muzip gülümseme bir şeyler planladığının belirtisiydi fakat henüz açık etmek gibi bir niyeti yoktu. Butsuo'nun hitap ettiği kişi öğrencileri olduğundan ötürü konuşmayı onlara bırakmayı planlıyordu. Bütün gece burada olacaklarından ötürü onunla oturacak bolca vaktinin olduğunu biliyordu. Hem çocuklar için de köyün önce gelen shinobilerinden biriyle sohbet etmek iyi olacaktı.

Rei'nin soruyu cevaplayacak kişi olmadığından net bir şekilde emin olduğundan ötürü yavaşça kulağına yaklaşarak fısıldadı. "Bu gece buradayız, Butsuo-san'dan kapabildiğini kapmaya çalış." Hemen ardından hafifçe geri çekilerek öğrencilerine konuşmaları için fırsatta bulundu.