[Susumu & Teki] Savaş Sisinin Gizledikleri

[Kitamura Susumu]

Uzun uzun anlatmış, bir noktada gerilmeye başlamıştım lafı fazla uzattığım için. Fakat yanıma yaklaşıp çipil çipil bakan gözlerle bana soru soran ufaklık bu gerginliği hemen unutmamı sağlamıştı. Biraz da şaşırmıştım. Hayvanlarla olan bağımı merak edip direkt olarak soracak kadar proaktif olduğunu düşünmemiştim Haruka'nın. "Ha? Bu mu..." dedim elimle kafama konmaya çalışan bir serçeyi engellemeye çalışırken. Biraz da gülümsedim. "Çok gizli, öyle hemen söyleyemem. Shousen Jutsu'yu kavradığında belki anlatırım." dedim. Öyle hemen istediğini vermektense biraz uğraşmak istemiştim. Hem, pek bir olayı yoktu hayvan meselesinin. Deney yaparken chakramı bozmuştum bir hata ile. Binbir uğraşla tekniği öğrenmesinden sonra tüm meselenin saçma bir deney olduğunu öğrendiğinde, eminim ki Haruka’nın ilk küfrünü de yiyecektim. Evet, yeni neslin gümbürdemesinde tam desteğim vardı kısaca.

Teki'ye çevirdim başımı, onu dinlemeye koyuldum. Anlattıkları bittiğinde de Hiyaki devraldı konuşmayı. Hikari ile şimdilik iyi anlaşıyor gibi duruyorlardı. Eh, yardım etmeyi kabul ettikleri sürece aralarındaki durum çok da önemli değildi benim için. Pek bir yorum yapmadan dinleyip, “Olur, elbette.” dedim Hiyaki’nin kahve sözüne. Hikari’nin galon galon içen bir pezevenk olduğunu düşünce kısa ip bir nevi Teki’ye denk gelmişti. Cebim bu duruma sevinçliydi, ne de olsa cüzdanımın dolu olması arabamın her daim göreve hazır kalmasına yarıyordu.

Teki Hiyaki’nin ekipmanlarını teslim alırken ben de bir yandan ineceğimiz yöne çevirdim yüzümü. “Hazırsanız hareketlenelim. Siz aşağıdaki yolun solundan ve açığından biraz ilerleyip öyle dalın kasabaya. Biz de Teki-san’ın az önce tercih ettiği yoldan, yani sağ tarafın açıklarından gidelim.”

Pançomun kapüşonunu çekip, Takım Teki’yi önden ilerlemeleri için davet ettim. Bir yandan da Hiyaki ve Hikari’ye başımla işaret verdim onların da hareketlenmeleri için. Herkes hareketlenip plan uygulamaya konulduğunda arkalarından takip edeceğim.

[Kasumikage Teki]

Plan hakkında konuşmaları bittikten sonra Susumu'nun harekete geçme isteği ile derin bir nefes doldurmuştu ciğerlerine Teki. Her ne kadar kendisi, öğrencileri ve Susumu daha güvenli olması muhtemel tarafta görev alıyor olsalar da Hiyaki ve Hikari'nin kavgası sayesinde Tanigakure'liler ile ilk sıcak teması gerçekleştireceklerdi. İçten içe heyecanlanmıştı. Gözleri daha bir parıldar hale gelmişti adeta. İki elini yukarı doğru uzatarak güzelce germişti kolları ve vücudunu. Çektiği derin nefesi dışarı verdikten sonra ise "Görev vaktiiiii." demişti yüzündeki mutlu olduğunu fazlasıyla belli eden gülümsemeyle.

Az önce gittiği yere şimdi takımca gideceklerdi. Çocuklara kaymıştı hemen bakışları. Üçünün de hazır olduğundan emin olduktan sonra aklına aniden gelen şeyle gözleri pörtlemiş ve Altın Maymun'a doğru yaklaşmıştı usulca. "Bunu izninle alıyorummm." diyerek Hiyaki'deki iki mataradan içi su dolu olanı kapmıştı. "Hatta bunu da alıyorummm." diye ekledikten sonra kahve dolu olan ikinci matarayı da almıştı. Kaşları çatılan Hiyaki'nin kahve dolu matarasını Teki'nin almasından ötürü içten içe keyfinin kaçtığı belliydi. Teki de bunu gayet net anlamış olacak ki "Üzgünüm ama üstünde dikkat çekici bir şeyler kalmasını istemiyorum. İçmeyeceğim zaten. Şu iş bitsin hemen geri vereceğim." demişti.

Su dolu matarayı beline astıktan sonra kahve dolu olanı Haruka'ya uzatmıştı. Seito ve Miyacho çok daha hareketli çocuklar oldukları için mataranın en güvenli Haruka tarafından kollanacağını düşünüyordu. "Arkamdan sakın ayrılmayın takım. Miyacho sen benim hemen arkamda duracaksın. Seito sen ise onun arkasında. Haruka sen de en geride duruyorsun anladığın üzere. Susumu ile sizi ön ve arkadan kolluyor olacağız. Yapmanız gereken en önemli şey çevreye pür dikkat etmek." Tekrar Hiyaki ve Hikari'ye doğru döndürmüştü bakışlarını bu sefer. "İyi eğlenceler şimdiden!" dedikten sonra Susumu'ya harekete hazır olduğunu aktarmak için kafasıyla onaylama hareketi yapmış ve adımlarına başlamıştı. "Ah şey demeyi unuttum! Hiyaki, çevrenizde yeteri kadar kişi toplandığını düşündüğünde Hikari-san'a doğru atar gibi yapıp ıskalayarak havaya şu büyük patlayan shurikenlerinden at. Bize de sinyal olur. Hadi kolay gelsin!"

Off Topic

Planımızı hayata geçiriyoruz.

[GM - Naruto]

Hikari ve Hiyaki, planı devreye sokmak için hareketleniyorlar. Ağaçların arasından aşağıya, ufak yamacın dibine atlamaya hazırlanırken Hikari, Hiyaki onu durduruyor ve onu fırlatmasını istiyor. Hikari anlık bu isteğe anlam veremiyor. Hiyaki, Hikari'ye göre kabaca daha ufak olduğundan onu fırlatıp ani bir giriş yapmanın daha inandırıcı olacağını söylüyor. Hikari'nin gözleri anlık bir yaramazlıkla parlıyor ve kabul ediyor.

Hikari, Hiyaki'yi kaptığı gibi sizin ilerisini göremediğiniz, sokakların T şeklinde birleştiği yere fırlatıyor. Hiyaki, belki rol gereği belki de gerçekten, çok keskin bir maymun çığlığı atıyor. Ardından, Hikari maymuna ezgi tizlikte bir sesle haykırıp oraya doğru önce bir ağaç dalından kendini fırlatarak, sonrasında zemine inince de koşarak ilerlemeye başlıyor.

15-20 saniye kadar bekliyorsunuz. Etrafı önce kavga eden iki maymunun sesi dolduruyor. Merakına yenik düşüp kafayı uzatanlar, Hiyaki'nin Hikari'nin tepesine çıkıp kafasındaki saçları çekiştirdiğini görüyor. Hikari kendini yere bırakıp debelenirken kurtarıyor kendini Hiyaki'den, sonrasında üstüne çullanıp yalandan kuyruğunu ısırıyor. İkisini de tanıdığınız için rol kestiklerini çok iyi anlıyorsunuz ancak dışarıdan resmen saç baş birbirine girmiş birer devasa maymundan ibaretler.

Yırtık pırtık basit kıyafetli, devasa maymunlar.

Kavga devam ederken ortama shinobilerin intikal ettiğini duyuyorsunuz. İkili, seri bir şekilde gözden kayboluyor ve kasabanın derinliklerine doğru kavgalarını sürdürüyorlar. Bir ağacın yıkılma, bir damın devrilme sesini işitiyorsunuz.

Siz ise çoktan aşağı inip, az önceki Teki'nin saklandığı yere varıyorsunuz.

Önünüzdeki T şeklindeki sokağa bakıyorsunuz. Sol tarafınızda kalan sokağın ilerisinde kavga devam etmekte. Shinobilerin oraya ilerlediğini biliyorsunuz. Zaten bir kaç saniye sonra Hiyaki'nin patlayan shurikenlerini gökyüzünde seçiyorsunuz. Buradan giderseniz kavgaya yaklaşacak ve Tanigakure'lileri gözlemleme fırsatı edineceksiniz. Ancak farkedilme riskiniz mevcut.

Sağ kısım ise muhtemelen köy meydanına gitmekte. Oradan devam ederseniz yığınağın merkezine ulaşacağınızı biliyorsunuz. Bu yoldan giderseniz çok çok az kişiyle karşılaşacağınız belli fakat Shinobiler hakkında bir istihbarat edinemeyeceksiniz. Ancak yerleşkeyi görmüş olacaksınız.

[Kitamura Susumu]

Maymunların tiz çığlıkları ile beraber ellerim ani bir şekilde kulaklarıma siper oldu. Sanki daha az görürsem çığlıkların beynimin içinde yankılanması da bir o kadar azalacakmış gibi bir refleksle de sağ gözüm kapandı. Önce gülle gibi fırlatılan Hiyaki, ardından benim dingil, ufka doğru uçup ufaldılar, gözden kayboldular. Çok geçmeden uzaklardan gelen patır kütür sesler ortamı şenlendirmeye başladı.

Uzanıp şöyle bir baktım arkalarından ne haldeler diye. Birbirlerine büyük bir adanmışlıkla girişmişlerdi bile. Bu halleri bende ciddi bir gülme ihtiyacı yarattı ve engel olmaya çalışıp ağzımı kapalı tutmaya çalıştım. Çalıştıkça daha da boğuklaşan bir sesle kıkırdıyor, nefesimi kontrol etmekte biraz daha zorlanıyordum. Gözlerim yaşarıyor, boğazım iyiden iyiye gıdıklanıyordu. Epey zor olsa da çok geçmeden bastırdım bu isteği. En nihayetinde bir görevdeydik ve komik bir görüntüye şahit olsak bile ciddiyeti elden bırakmamak gerekirdi. Düşüncelerim böyleyken de bu durumu ilk bozan olmak hoşuma gitmezdi. Belki, malikaneye dönünce yaşananları tekrar andığımızda serbest bırakabilirdim birkaç kahkahayı. Belki... Iori de gülerdi bizimle, maymunları birbirine kırdırttık diye. Belki, belki...

Dikkatimi geri toparlayacak derin bir nefes aldım, verdim. Tanigakure'liler çoktan toplanmaya başlamışlardı. Biz de onlarla eş zamanlı bir şekilde kendimizi tepeden aşağı salıvermiş, Teki'nin uygun gördüğü tenha bir noktaya tünemiştik. Şimdilik bulduğumuz bu bölge güvenli hissettirse de hareketlenmeye başladığımızda bir seçim yapmamız gerekeceği barizdi. Maymunlara biraz daha yaklaşıp shinobileri incelemek, ya da boşalan meydanda nispeten daha rahat bir şekilde dolanıp bilgi toplamak. Zannımca her ikisini de yapsak en iyisi olacaktı. Ya sırayla, ya da birbirimizden ayrılarak.

Shinobilere yaklaşmak bizden beklenilen bilgilerin önemli bir kısmını kaplıyor olsa da, farkedilme riskinden dolayı bir o kadar da riskliydi. Meydanı inceleyince elde edeceğimiz bilgiler ise yine önemli sayılabilecek nitelikte olsa da, bana göre yeterince hayati değillerdi. Kizashi özellikle yerleşkedeki shinobilerin sayısını, genel tavırlarını ve yeteneklerini, ilerleyişlerini öğrenmemizi istemişti. Taşa ne kadar yaklaştıklarını anlayabileceğimiz bilgiler bir ihtimal meydandan çıkabilecek olsa da diğer bütün detayları kalabalığı gözlemlemeden anlayabileceğimizi düşünmüyordum. Sırayla her iki tarafı incelemeye çalışırsak da vakit kaybedip ortada kalma ihtimalimiz doğabilirdi. Ayrılmak en iyi plan gibi duruyordu. Dursun durmasına da, kim nereye gidecekti?

Saklanma konusunda hiç iyi değilim. Teki'ye bakınca da... Ağaran saçlarıyla en az benim kadar dikkat çekici ve yakış-… akılda kalıcı olduğu aşikar, onun da çok iyi saklanabileceğini düşünmüyorum. Adımlarını gizleyebildiği ve öğrencileri ile beraber olduğu göz önünde bulundurulunca meydana gitmesi mantıklı olan taraf Takım Teki gibi duruyor nezdimde. Yapılar arasında bıdır bıdır dolanıp etrafı inceleyebilir, belge melge çalabilirler. Ben de buradan ilerleyip kavgaya biraz daha yaklaşıp shinobileri inceleyebilirim.

Yakalanma ihtimalim var, evet, ve bu hiç hoşuma gitmiyor. İçimdeki hiçbir şeyi beğenmeyen yanım hiç fire vermeden bu görevi tamamlamak ve Kizashi’nin istediği her şeyi fazlasıyla toplayabilmek istiyor. Bunu da risk almadan yapmamızın yolu elbette yok. Hatta, shinobi olunca her şey risk değil mi zaten? Basit bir devriyeden bile dönememek yok mu bu hayatta? Olası bir çatışmada bu Tanigakure’lilerden bazısını öldürürsek, tam olarak bu senaryo başlarına gelmiş olmayacak mıydı?

Teki’ye dönüp fısıldamaya başladım. “Siz meydana gidin, takımca incelerseniz daha hızlı biter. Ben buradan ilerlerim.” diyip, cevabını bekledim. Kabul edip giderse 1-2 dakika daha buradan ayrılmayacağım ve Tanigakure’lilerin biraz daha şova dalmalarını bekleyeceğim. Ardından, usulca ilerlemeye başlayacağım kavgaya doğru, fakat çok yanaşmamaya çalışacağım. Mesafeyi hızlı katetmektense yavaş yavaş ve tartarak gitmem en iyisi. Şimdilik, kaç kişi olduklarını yukarı aşağı sayabilecek bir mesafe bulabilmem yeterli.

Bir de, ne olur ne olmaz diye önden Teishi no Jutsu'yu aktif edeceğim. Kullanıma hazır halde kalması işime yarayabilir.

Teki gitmeyi kabul etmez ya da başka bir fikir sunarsa dinleyeceğim ve o ne derse ona uyacağım. Ne de olsa benimki sadece bir fikir ve Teki şu an sadece kendi takımının değil, benim de liderim konumunda. Beni rencide edecek bir şey istemediği sürece emirlerini yerine getireceğim.

[Kasumikage Teki]

Teki'nin az önce çevreyi incelediği bölgeye geldiklerinde halen maymunların kavgalarından kaynaklanan sesler gelmeye devam ediyordu ilerideki alandan. Gülmemek için zor tutuyordu kendini Teki. İçten içe gidip dövüşü izlemeyi istiyordu fakat önceliği göreviydi elbette. Belki görevden sonra Susumu ile tekrar maaymunları kavga ettirirler ve bu sefer bir yandan dango gömerken maymun dövüşünü dikkatlice izleyebilirlerdi. Bu etkinliğin olabilme ihtimalinden güç alarak kahkahasını tutuyor ve öğrencileri ile Susumu'ya bakıyordu. Önlerinde iki ihtimal vardı. Hiyaki ve Hikari'nin dövüştüğü alana doğru yaklaşarak biraz bilgi edinebilirlerdi düşmanları hakkında. Öte yandan köy meydanına doğru ilerleyerek daha güvenli ve görev odaklı kısma da odaklanabilirlerdi. Ne yapacağından tam emin değildi. Bilgi edinmeleri elbette işlerine yarardı ancak görevleri bu değildi. Meydana doğru gitmeliler ve araştırmalarına başlamalılardı. Tam konuşmaya başlayarak meydana doğru gitmeleri gerektiğini söyleyecekken Susumu'nun lafa girmesi ile durdurmuştu kendini. Susumu, Teki ve takımının meydana doğru gitmesini, kendisinin de maymunların olduğu alana doğru ilerlemesini önermişti. Dağılmak istemiyordu aslında Teki ancak Susumu'nun fikri fazlasıyla mantıklıydı da...

"İyi dedin Susumu-san." dedikten sonra hızlıca elini çantasına atarak az önce Hiyaki'den teslim aldığı telsizi Susumu'nun eline tutuşturmuştu. "Telsiz işimize yarayacaktır. Biraz maymun kokuyor olabilir kusura bakma..." dedikten sonra öğrencileri dönmüştü ciddi bir yüz ifadesi ile. "Meydana doğru ilerleyeceğiz gençler. Aman dikkat, her ne kadar maymunlar dikkat çekiyor olsa da sanmıyorum ki tüm Tanigakureliler oraya gitmiş olsun. Çevreye pür dikkat etmeye devam edeceğiz." Öğrencilerinin bu konuda zorluk yaşayacağını düşünmüyordu. Dördü birden meydanın farklı noktalarına doğru dağılıp hızlıca çevreyi inceleyebilirler diye düşünüyordu. "Ses yapmamaya dikkat edin. Özellikle sana diyorum Seito. Sakın ama SAKIN saçma işler peşine düşme." Elini omzuna koymuştu mavi saçlı çocuğun. "Güvenimi boşa çıkartma lütfen." dedikten sonra Haruka ve Miyacho'ya çevirmişti bakışlarını. "Siz ikiniz beraber geziyor olun." diyerek gidecekleri yöne doğru bakmaya başlamıştı. Her adımından önce olabildiğince dikkatli şekilde çevresini inceleyecekti. Meydana vardıklarında ise takımca farklı binalara doğru ayrılıp araştırmalarına başlayacaklardı. "Telsizleriniz hep açık olsun. Gördüğünüz her şeyi çok ses çıkarmadan birbirimize haber edeceğiz. Fakat konuşurken yakalanmayacağınızdan emin olun."

Meydana doğru ilk adımına başlamadan önce son bir kez daha Susumu'ya dönmüştü. "Sana da kolay gelsin Susumu-san. Telsizden konuşuyor oluruz zaten. Sıkıntılı bir durum olduğunda veya bize doğru birilerinin geliyor olduğunu görürsen haber edersin. Hızlıca geri çekilme işlemine başlarız."

[GM - Naruto]

Hızlıca aranızda anlaşıp bölünüyorsunuz. Susumu soldan, kavganın olduğu yere ilerliyor. Teki ve takımı ise sağ tarafa doğru yollanıyorlar.

İki ekip de temkinli. Yıkıntı evlerin arasından, yeri geldi mi sokak aralarından, yeri geldi mi de yıkık çatıların üstünden hızlıca yol alıyorsunuz.

---

Susumu: Maymun seslerine karışan insan bağırışları ile harman bir gürültüye doğru yaklaşıyorsun git gide. Sokağın ortasına devrilmiş iki katlı bir binanın yıkıntıları arasından, sessizce ve gizlenerek ilerliyorsun bir kaç dakika kadar. İleride sokak son buluyor ve kendini yabana bırakıyor, fakat sağa doğru devam eden başka bir sokak ile birleşiyor.

Köşeye doğru hızlıca geliyor ve yıkıntı bir duvarın arkasından, çaktırmadan sokağa bakıyorsun ve manzarayı incelemeye başlıyorsun. Bu kısa sürüyor zira bir Shinobi ile son anda göz göze gelmeyi engellemek adına geri geçiyorsun duvarın arkasına.

Bir kaç saniye içerisinde gördüğün manzarayı tekrar aklından geçiriyorsun. Sokağın ortasında kavga eden iki devasa maymunu çevrelemiş bir shinobi grubu. Shinobilerin 5-6 kişiden fazla olduğu bariz belli ama tam sayıyı sayamadın gibi. Hemen hemen hepsi yıkıntı binaların üzerinde, kavgadan uzakta durmaya çalışmaktalar. Kavgaya dair gördüğün son şey, Hiyaki'nin bir kopmuş tahtadan duvarı kalkan gibi kullanarak Hikari'nin yumruklarını bloklama çalışması idi. Shinobiler ise daha çok bir şeyi bekliyor gibiydiler, bağırarak da koordine oluyorlar da gibi geliyor kulağına.

Daha sonra neyi beklediklerini düşünüyorsun ve zeminde, maymunlara yakın birini gördüğünü anımsıyorsun. Ancak bir detay seçemeden çatılardaki başka biriyle göz göze geldiğin için kendini saklamak durumunda kaldın.

Sahi, göz göze geldiğini düşündüğün shinobi seni fark etmiş midir? Bir fikrin yok.

---

Teki: Takımın yönergelerini sert bir yutkunma ile dinliyor ve sindiriyor. Ardından sağ taraftan devam ediyorsunuz.

Yıkıntıları geçerken yolu kapatmış olan bir kaç yanmış at arabasını atlatıyorsunuz. Haruka at arabasının altından saklanarak geçerken çok ince ve kısık bir "Iyk!" sesi çıkarıyor.

Hızlıca kafanı çevirip o yöne bakıyorsun. Haruka hızlıca ve atik bir şekilde yıkıntının arasından çıkıyor ancak çok stresli ve gergin görünüyor. Çıktığı yere baktığında, çürümüş ve neredeyse kemik olmuş bir cesedin elini fark ediyorsun.

Cesedin vücut bütünlüğü de tam değil gibi. Haruka nasıl bir manzara gördü acaba?

Hafif sessizce öğürüyor Haruka, at arabasının üstünden gitmeye karar vermiş olan Miyacho ise seriden yanına iniyor ve sırtını sıvazlayarak sakinleştiriyor. Miyacho sana doğru dönüp tedirgin bir bakış atıyor. Haruka kendini toparlayacak gibi, ancak bir kaç saniye nefes alması lazım.

Seito ise olan bitenden bir haber, sana yakın bir yerde, çok karizma bir poz ile bir gölgede saklanmış bir biçimde bekliyor. Çok da iyi bu işi beceremese de, en azından lafını dinliyor gibi. Lâkin etrafına olan algısı biraz kapalı.

Biraz duraksıyorsunuz. Az ilerde meydana çıkıyor bu yol, muhtemelen Susumu'nun hayvanlarının bahsettiği yerleşke alanı da orada.

[Kitamura Susumu]

Teki'nin zorla elime verdiği, evet, elime verdiği telsize tiksinti dolu bir bakış attım bir saniyeliğine. Ardından gülmsemeye çalışarak "Peki." dedim telsizle ilgili hiçbir şey yapmadan ve takımın ayrılmasını bekledim. Arkalarını döndükleri gibi de telsizi uyluğumdaki yedek çantaya attım. Kimse... Kimse bana bir maymunun kulağından çıkarılmış telsizi taktıramaz. En azından alkolle şöyle bir temizlemeden. Tiksinirim yahu!

Teishi'yi aktif hale getirip bastım gittim kavganın olduğu tarafa. Biraz ilerleyip bir sokağı geride bırakınca güzel bir yere tüneyip izlemeye başladım olan biteni. Temkinli olayım, aman yavaş davranayım dedikçe hep geri çekilmek zorunda kalıyordum gerçi, haliyle de bir türlü kaç Shinobi olduklarını sayamıyordum, orası kötüydü işte.

Hikari'ler ise... Sanırım böyle bir on-on beş dakika daha devam ederlerse etrafa epey zarar verecek gibilerdi. Bu gidişle ortalık öyle bir talan edilecekti ki Tanigakure'liler karargahlarını geri toparlamakla uğraşmak zorunda kalacak, taşa dair operasyonları da dolaylı bir yoldan ertelenecekti. Tabi bu, benim masum ve köşeye sıkışmış zihnimden geçen ufacık bir umut kırıntısıydı sadece. Köşeden kafamı ne zaman uzatmak istesem geri çekilip saklanmak zorunda kaldıkça panikleyip saçma sapan fikirlere kapılmaya başlamıştım istemsizce. Halbuki odaklanıp şu çatıdaki herif beni gördüyse ve yanıma gelirse ne yapacağımı düşünsem daha hayırlı olacaktı.

Ne yapayım, gördüyse gördü. Rahatlıktan değil, beni gördüyse aklından görüntümü haliyle silemeyeceğimi bildiğim için geçirdiğim bir düşünceydi bu. Yoksa huyunu suyunu bilmediğim bir grup Shinobi'nin arasına kalmak gibi bir hayalim elbette yok. Fakat saklanmadan hemen önce gördüğüm o adam beni fark ettiyse, maymunların kavgasından dolayı herkesin dikkatini bana çekip başıma üşüştürecek bir şey yapmayacaktır diye düşünüyorum. Kontrol etmek isterse tek başına gelme ihtimali yüksek geliyor bana.

Arkamda bıraktığım yabana doğru geri iki üç adım atıp çekileceğim. Bir süre burada durup kafamı bir daha çıkarmayacak, görsel olarak değil de sesleri dinleyerek neler olup bittiğini anlamaya çalışacağım. Adam gelmezse, ne ala, böyle kalmaya bir beş dakika daha devam edebilirim. Tanigakure'liler bir şeylere hazırlanıyorlardı fakat niyetleri direkt olarak Hikari'lere zarar vermekse, maymunların ellerinin armut toplamayacağını düşünüyorum. Bu yüzden böyle bir durumu fark edersem şimdilik müdahalede bulunmayacağım.

Adam gelirse de... Geldiğinde düşüneceğim bir olay. Ne yapacağımı kaba hatlarıyla biliyorum. Eski bir rolümden yardım alacak ve Teishi'nin de yardımıyla yalan söylemeye çalışacağım. Ancak bunun detaylarını şu an düşünmeyecek, otlara doğru geri çekilmeye ve dinlemeye odaklanacağım.

[Kasumikage Teki]

Efenim kusura bakmayınız bu aralar aşırı bir yoğunluk içerisindeyim. En erken pazartesi günü yazabileceğim.

[Kasumikage Teki]

Susumu'ya veda edip kendi yollarında ilerlemeye başlamıştı Teki ve takımı. Yıkıntı evlerin araları ve çatılarından ilerliyorlar ara ara sokak aralarına inerek sessiz ve olabildiğince temkinli şekilde yollarına devam ediyorlardı. Ne kadara yürüyeceklerinden emin değildi Teki. Susumu'nun iletişime geçtiği hayvanlar buna dair net bir bilgi vermemişlerdi doğal olarak. Onlardan alabildikleri bilgiler aşırı derece detaylı olmasa bile fazlasıyla önemliydi görevin devamı için. Fazlasıyla saygı duymuş ve etkilenmişti Susumu'nun bu yeteneğinden Teki. Ciddi anlamda işe yarayan ve ilginç bir yetenekti...

Haruka'dan gelen ses ile anlık olarak dikkati dağılmış ve hızlıca öğrencisine döndürmüştü bakışlarını. Az önce girdiği at arabasının altından suratında inanılmaz bir gerginlik ile çıkmıştı Haruka. Teki, ilk başta ne olduğunu anlayamamış olsa da sonrasında Haruka'nın çıktığı at arabasına doğru baktığında ceset eli olduğunu düşündüğü şeyi görebilmişti. Daha Teki bir aksiyon alamadan Miyacho hemen Haruka'nın yanına giderek arkadaşını teselli etmeye başlamıştı. İstemsizce bir gülümseme yerleşmişti Teki'nin yüzüne. Miyacho'nun yeri geldiğinde hemen takımı koruyup kollamaya başlaması ile gurur duyuyordu. "Üzgünüm Haruka." diyerek olabildiğince sessiz bir şekilde teselli etmeye çalışmıştı öğrencisini. Telsiz sayesinde sesinin ona sorunsuzca ulaşacağını düşünüyordu.

Miyacho ve Haruka'dan bakışlarını ayırdıktan sonra Seito'ya dönmüştü hemen. Sesi çıkmadığı için saçma bir şeyler yapıp yapmadığından emin olmak istiyordu. Seito ise o sırada gölgede poz kesmek ile meşguldu... "Seito saçmalamayı bırak ve göreve odaklan. Kimse senin pozundan etkilenmeyecek şu an." diyerek net bir şekilde uyarmıştı Seito'yu. "Ve dibimden ayrılma..."

Meydana çıktıkları yola vardığında henüz kimse tarafından görülmemiş oldukları için görece daha da rahatlamıştı Teki. Hikari ve Hiyaki'nin şaşırtmacası gerçekten de meyvesini veriyordu. Fakat zaman kaybetmemeleri lazımdı. Maymunların bu aksiyonlu tiyatro oyununun daha ne kadar işe yarayacağını bilemiyordu. "Susumu-san... Meydana yaklaştık. Şimdi alana doğru ilerleyeceğiz." diyerek Susumu'yu da son durumdan haberdar etmek istemişti.

"Dikkatli bir şekilde ilerlemeye devam takım. Çevrenizi hep kontrol edin. Ses çıkarmayın ve gözünüzü dört açın."

Olabildiğince saklı kalmaya çalışarak meydana yaklaşacaklardı. Herhangi bir şekilde meydanı rahatlıkla görebilecekleri bir konum bulması dahilinde takımına dur emri verecek ve önce meydanı kontrol edecekti Teki. Herkesin maymun gösterisini izlemiyor olduğunu düşünüyordu ve olası düşmanların dikkatini çekmek istemiyordu.