[Shimada Kazuo & Oita Butsuo] Chakra Taşları

[Shimada Kazuo]

Bir monoloğun ardından tozlu sokaklarda ilerleyişim başladı, gözlerim planıma yardımı olacak herhangi bir şey ararken adımlarım kasabanın damarlarında bilinçsizce geziniyordu, ilk bilinçsiz adımlarım da gözlerim aradığım tarzda bir şey görememişti. Akşamın soğukluğunun kendini hafiften hissettirince ceketimin fermuarını çekmiş ve kollarımı karnımın üstünde birleştirmiştim. Kasabanın kalbine yaklaştığımda aradığım tarzda yapılar görünür olmuştu. Çeşitli büyüklükteki çeşitli hanlar ve çeşitli ücretler ve çeşitli tehlikeler. Tehlike kelimesinin zihnimde canlanmasıyla birlikte istemsiz bir şekilde ceketimin cebindeki taşlara dokunmuş ve onların hala orada olduğunu hissederek rahatlamıştım. Taşları Ishichou’nun odasından çıkarken ben almıştım, yolda yaptığımız kısa konuşmanın ardından bir süre bende kalmasında bir problem olmadığında karar kılmıştık. Ceketimin fermuarlı olan cebi gerek görüş açımda olması, gerek fermuarı gizlice açmanın çok absürt bir durum olmasından dolayı ironik bir biçimde en güvenli yer gibi gelmişti.

Hanları süzerken gözüme ilişen alın bandıyla birlikte kafamı çevirmiş ve Iwagakure shinobisini görmüştüm. Doğal bir içgüdüyle hanları hemen unutup elime gelen bu fırsatı değerlendirmek adına adımlarımı hızlandırdım. Kavruk tenli, kel tipik bir shinobi olan bu adama kendimi tanıtmadan direk Deguchi Hatsuka ismini vererek savunma mekanizmasının aktifleşmesini sağlamıştım. Vücut dilinden bunu kolaylıkla anlamak mümkündü, alın bandımı fark ettikten sonra sorusunu yöneltmişti, sert sayılabilecek bir bir şekilde.

Her zamanki gibi gülümsememi yüzüme yerleştirdim, gözlerim neredeyse kapalı denilebilecek derecede kısıkken ince dudaklarım neredeyse kulaklarıma varmıştı. Nazik ve sakin bir ses tonuyla “Gördüğünüz üzere Ishigakure’den gelen shinobileriz. Iwagakure’li-san. Köyünüz gelişimizden haberdar ve bu görev adına bu Kunoichi’yi bulmamız gerekiyor aslında onun bizi bulması gerekiyor da neyse bu farklı bir konu. Gelişimizi istediğin gibi ve istediğin kişiden teyit ettirebilirsin lakin bu sırada bana da yardımcı olursan sevinirim. Görev iki köy içinde son derece mühim, görev içinde zaman mühim. Bizi oyalayarak bir görevin başarısıyla aramızda durmak istemeyeceğinize inanıyorum.”

Sesim bariz ve keskin tonlamalardan yoksundu her zamanki gibi. Yapılan ufak iğnelemeleri –belki de tehditler-sanki merhaba dermişçesine söylüyordum ve karşıda ki kişiyi genelde gafil avlıyordu tonlamadan yoksun bu konuşma. Umarım görevimizin ne olduğunu falan sormaz. Büyük köylerden daha fazla profesyonellik bekliyorum

[Oita Butsuo]

Kazuo'nun boş bakışlarımın anlamını çözmesi hiç zaman almadı. Birbirimize alışıyoruz sanırım. Pişmanlığını belli etmesine hafifçe kaşımı kaldırdım. Kunoichi'nin Iwagakure'de olduğunu söylememişler miydi bize? Iwagakure'ye nasıl gideceğimiz lazım bize yani. Tam anlamadım ama "eheheh" falan diye geçiştirdim... Sonra da asıl plana geçti. Bir han bulup konaklamaya, shinobi falan görürsek de Deguchi Hatsuka hakkında bir şeyler öğrenmeye karar verdik. Karar alma aşamasını hallettikten sonra da planı uygulamaya geçtik.

Akşam saatlerinde hala kalabalık olan kasaba, yaptığımız işe odaklanmama yeni bir sebep daha ekledi. Kazuo'nun cebindeki küçük taşlar bünyemde koca bir kaya kaldırıyormuş gibi bir etki bırakıyor. Yine de bir shinobi olarak bu gerginliği fark ettirmeyecek kapasitedeyim. Ayrıca bu taşlarla uzun süredir haşır neşirim, artık biraz da normalleşmeye başladı. Yabancı bir yerde olmak daha büyük bir sıkıntı yaratıyor.

Bir yandan sağı solu inceleyip bir yandan da düşünürken kasabanın merkezine iyice yaklaştık. Hanların olduğu yerler de buralarmış meğerse. Üç dört katlı, bitişik yapılar ilginç bir şekilde hem heybetli hem de dar görünüyor... Yüksek olmaları onları heybetli kılıyor ama birbirlerine yapışık olmaları bir daralmışlık hissi yaratıyor bende. Ayrıca görünüşe göre bu hanlar farklı gelir düzeyine sahip gruplara hitap ediyor. Kimisi oldukça lüks görünürken bazısı ise varoş kokuyor. Kalacağımız yerin parasını köy ödeyecek ödemesine ama taşlarla ilgili bilgi bulma ve güvenlik açısından ne tarz bir han tercih etmeliyiz emin olamadım. Kıyafet seçer gibi kalacak yer seçmeye çalışırken Kazuo bir anda hareketlendi. Gittiği yere baktığımda ise kel bir Iwagakure shinobisi gördüm. Bir şey demeden takıldım peşine. Yaklaşınca fark ettim ki adam benden uzunmuş. Amcık... Kazuo, direk konuya dalıp Deguchi Hatsuka'yı sordu shinobiye.

Sonra olaylar sıkıntı yaratabilecek bir viraja girdi. Iwalı shinobi kendine bir çeki düzen verdi, bize temkinli yaklaşmaya başladı. Alın bantlarımız ortada olmasına rağmen, ki belki de onu tedirgin eden sebep onlardır, bize bir kimlik sorgulaması geçti. Kadının kim olduğu hakkında hiçbir fikrim yok benim açıkçası, belli ki böyle bir tepki almamıza sebep olabilecek birisi. Bizim tipler o kadar da kayık değil çünkü... İnce bir dalda yürüyoruz sanırım şu an. Dikkatli olmamız lazım...

Ben bu şekilde düşünürken Kazuo benden önce davranıp söze girdi. Şahsen beni kıl edebilecek bir ifade ve tonla anlattı derdini... Ama sanki bilgilerde birkaç hata var... Ayrıca başka bir ülkedeyken başka yerlere çekilebilecek laflar etmesi... Cesaretine saygı duydum ama pek gerek yok sanki... İşe yarama olasılığı da var tabii. Ben yine de her ihtimale karşı konuşmaya dahil olma seçeneğimi kullandım. "İyi akşamlar bayım. Arkadaşımın dediği gibi Ishigakure'den bir görev için Toprak Ülkesi'ne geldik. Yine söylediği gibi Deguchi Hatsuka'yla görüşmemiz gerekiyor. Açık konuşmak gerekirse bu kunoichi hakkında hiçbir şey bilmiyoruz ve görüşmeden hakkında fikir sahibi olmak istedik ve yanlış anlamayın ama verdiğiniz tepkiden sanki doğru bir şey yapmışız gibi hissettim. İsterseniz müttefik shinobiler olarak oturup biraz sohbet edebiliriz. Bir mani yoksa komşu ülkenizden gelmiş müttefik shinobilere böyle bir inceliği çok görmezsiniz umarım." Ulan ben de ortalığı yumuşatayım diye girdim Kazuo'nun yaptığını şekerle kapladım. Başta iyi girdim, olan biteni açıkladım falan ama sonradan adamı kibarlık ayağına sıkıştırıp bizimle sohbet etmeye zorladım. Bizimle sohbet etmezse ırkçıdır lan! Öyle bir şeyler yani... Teklifimi kabul ederse yemeli içmeli bir yerlere gitmekte bir sakınca görmüyorum. Hatta bakarsın adamın alkole düşkünlüğü falan vardır. Hatta bakarsın ben açımdır, yemek falan yemek isterim...

[GM - Naruto]

Iwagakureli shinobinin soruları üzerine ilk söze giren Kazuo oluyor. Kendince verdiği cevabından ardından, Butsuo da söyleyeceklerini sıralıyor. Ancak Iwagakureli shinobi sizden ve görevinizden pek de haberdar gibi durmuyor. Bu durum da adamın daha da işkillenmesine neden oluyor. Adamın bakışları daha keskin bir hal alırken, Butsuo’ya bakarak “Sizinle müttefik değiliz, nedenini bilmiyorum ve pek umrumda da değil ama köyünüz Shinobi Birliği içerisinde yer almıyor.” diyerek Butsuo’yu tersliyor. Hemen ardından ise bakışları bir Butsuo’ya bir Kazuo’ya hareket ederek “Açıkçası buraya gelebildiğinizi görünce, koruma görevlilerinin sizin geçişinize müsaade ettiğini düşünüyorum. Zaten aksi bir durum varsa er ya da geç ortaya çıkar.” dedikten sonra “Hatsuka-senpai köyümüzün önde gelen kunoichilerinden biridir. Eğer Iwagakure’ye onunla iletişme geçmek için geldiyseniz, hangi shinobiye sorsanız kendisini bulmanızı sağlar. Zaten pek köy dışı görevlerde bulunan biri değildir.” diyor. Bu cümlelerinin ardından konuyu daha fazla uzatmak istemediği belli olan shinobi, size temkinli bakışlarını bıraktıktan sonra, herhangi bir şey söylemeden yanınızdan ayrılıyor. Ancak adamın giderken bile birkaç kez arkasına bakarak sizi kontrol ettiğini görüyorsunuz.

[Shimada Kazuo]

Ağzımdan kayıp giden sözcüklerin ardından Butsuo’nun yaptığı konuşma tam anlamıyla sinir bozucuydu. Olayları hızlandırmak adına yaptığım birkaç küçük iğnelemeyi doğru bulmamış olabilir bunda bir problem yok lakin bunu başka bir zamanda veya başka bir şekilde yapmalıydı. Acelemiz olduğuna dair söylediklerime rağmen oturup biraz konuşmaktan bahsetmek, büyük bir hata Butsuo.

Bunu yapmamalıydın.

Iwagakureli shinobi, Butsuo’nun hepimiz gardaşız temalı konuşmasına karşılık sert ve haklı bir yanıt vermişti. Suratımda belli belirsiz bir sırıtış belirirken bakışlarım Iwagakureli shinobinin üstündeydi hala. İşte görev arkadaşım, bunu öğrenmelisin. Gerçek shinobi dünyası, nefretin üzerine kuruludur eğer politika sana dostsunuz demiyorsa düşmansınızdır açık ve net.

Shinobi benim dediklerime yanıt verdikten hızlı adımlarla uzaklaşmıştı birkaç defa arkasını dönüp bizi kontrol ederek bence büyük bir hata yapmadığına kendini inandırmaya çalışmıştı. Hadi sınırı gizlice geçtik ve sen bizi saldın gidiyorsun patlatıyoruz lan burayı! İyi çocuklar olduğumuz için şanslısın Iwagakureli.

Galiba bu kunoichiyi bulmak için merkeze gitmemiz gerekiyor, yarın yapılacak bir iş daha.

Şimdilik geceyi burada geçirmemiz gerektiği için arkamı döndüm ve çeşitli tehlikeler barındıran hanlara göz attım. “Aynı odada, nöbetleşerek kalsak iyi olur, bilirsin geçen görevde tatlı bir uykunun bedeli epeyce büyüktü bu sefer çok çok daha büyük olmasını istemeyiz. Ve sence hangi hana girmeliyiz?”, diyerek ipleri Butsuo’nun eline bırakacaktım.

[Oita Butsuo]

NASIL MÜTTEFİK DEĞİLİZ HEMŞEHRİM! SEN DE SHİNOBİSİN BEN DE YETER DE ARTAR BİLE BU ORTAKLIK! İyi ki büyük bir ulusta doğdun, yesinler havanı. Bize hangi shinobiye sorsanız bulmanıza yardım eder diyen shinobi bize yardım etmiyor... Bir de benden uzun olacak... Sözleri bittikten sonra da kovalıyor muyuz diye arkasına baka baka gitti. Ulan kaçak göçek gelsek kafamızda bantla gelip sana başka bir shinobinin yerini mi sorarız!? Güç salaklaştırmış bunları herhalde. Biz hayatta kalmak için çakallığın dik alasını yapmak zorundayız. Tuvalet kağıdı alırken bile pazarlık yapıyoruz lan Ishigakure'de! Rahatınızı sikeyim Iwalılar!

Adamın gitmesini izledikten sonra Kazuo söze girip nöbetleşe uyumamızı söyledi ve hangi hana gitmemiz gerektiğini sordu. "Uyumak tatlı bir seçenek gelmiyor bile!" diye abartılı bir tepkiyle onayladım Kazuo'yu. Bu lafla ilk nöbetin bana yazıldığını da onaylamış oldum sanırım... Sağlık olsun...

Şimdi gelelim han seçimine. Şu an aradığımız şey rahatlıktan ziyade kalacağımız yerin bize sunabileceği sosyal ağlar ve edinebileceğimiz bilgiler olmalı. İki shinobi olarak güvenlik konusunu sıkıntı çekmeden halledeceğimizi düşünüyorum. Bize bilgi sağlama konusunda ise varoş hanları daha avantajlı görüyorum. Çünkü zengin bir handa yabancı bir köyün shinobisi olarak olay çıkarmak, ilginç konulardan konuşmak sıkıntı ve söylenti yaratabilecekken varoş bir handa günlük bir olay denip geçer herhalde. Ayrıca fakirlerin sesi zenginlerinki kadar yüksek çıkmaz, konuştukları önemli insanların kulağına gitmez. Bir de illegal işlere, yeraltı dünyasına yakın isimlerin daha çok takıldığı yer olsa gerek diye düşündüm. Önemli illegal insanlar zengin hanlarda kalıyor olabilir ama çok zengin, önemli olanları da riskli bizim için. Şimdilik yürüyeceğimiz yola karar vermemizi sağlayacak bir bilgi bize yeter ve ben bu bilgiyi dandik bir handa bulabileceğimize inanıyorum.

Yaptığım son şakamsı şeyden sonra bir öksürükle tekrar ciddileştim. "Varoş bir handa yapacaklarımız çok dikkat çekmeyecektir. Ayrıca Wakaki Hideki veya bu taşlar hakkında fikri olabilecek suç dünyasından insanlara ulaşabileceğimiz anahtar insanların da bu tarz mekanlarda olma ihtimali daha yüksek olsa gerek. Güvenlik konusunu nöbet tutarak hallederiz zaten. Ben derim ki Varoş bir hana gidelim." Kararımı açıkladıktan sonra etrafa bakındım şöyle bir. Bir yerin suç yuvası olduğuna hangi özelliği işaret eder bilmiyorum ama gözüme suç işlenen bir yeri andıran ve ucuz olan ilk hana gidip bir görüşelim bakalım aradığımız gibi bir yer mi.

[GM - Naruto]

Seçiminizi varoş bir handan yana kullanmanızın ardından, etrafınızda bu şekilde olabilecek bir han aramaya başlıyorsunuz. Kısa sürede kafanızdakine yakın bir yer gördüğünüzde ise, daha fazla vakit kaybetmeden bu hana doğru ilerliyorsunuz. Han, iki büyük evin arasında kalmış, iki katlı bir yapıya sahip. Duvarları kasabanın mimarisi ile uyumluk gösteriyor olsa da, aşırı yıpranmışlığı ve bakımsızlığı açıkça ortada. Hatta yer yer sıvasına kadar dökülmüş duvarın ardındaki kaya bile görünüyor. Giriş kapısının yanında iki adet büyük camdan sağda kalanı çatlak bir şekilde duruyor. Diğer camın da çok dayanıklı olduğunu söylemek mümkün değil. O kadar ki, yer yer macunlarının bile kalkması, camın her an düşebileceğini söylüyor gibi. Hanın kapısı ise, iki yana açılan büyük kapılardan, ancak bir antikayı andıracak kadar eski duruyor. Ne var ki kapının antika olarak pek bir değeri olduğunu söylemek güç. Üzerindeki kaplama ve işlemeler, kötü bir el işinin nasıl olacağını ortaya koyacak nitelikte. Hanın birinci ve ikinci katında yan yana üç pencere bulunuyor ve bu pencerelerin kondisyonu da çok iyi gibi durmuyor. Kısacası hanın tanımını varoş olarak yapmak epey mümkün.

Hanın ağır duran, ancak malzemesi gereği pek de olmayan kapısından birini araladığınızda, içeride bilindik bir han manzarası sizi karşılıyor. Fakat içeriden gelen ağır koku da derhal burnunuza hücum ediyor. İstemsizce yüzünüzü buruşturduğunuzda, bu kokunun ter ve sakatat yiyeceklerine ait olduğunu anlayabiliyorsunuz. İçeride pek bir curcunalı kalabalık olduğu söylenemez. Genelde herkes kendi kendine takılmak meşgul. Kimi yemek yiyip kimisi de muhabbet ediyor. Hanın iki duvarına bitişi iki merdiveni bulunuyor ve bunun dışında tam karşınızdaki duvarda iki adet kapı bulunuyor. Bu iki kapıdan birinin mutfağa ait olduğu içeriden elinde yiyeceklerle çıkan çalışanlardan belli oluyor, ancak birkaç metre yanındaki kapı ise öylece kapalı duruyor. Hanın içinde, eski masalar dağınık bir şekilde dizilmiş durumda. Yaklaşık 20 masalı bu handa şu an için 17 kişi bulunuyor. Kimi masalar tamamen doluyken, bazı masalarda sadece bir kişi oturuyor. Yine de toplamda 7 masa boş bir şekilde duruyor. Masaların hemen dibinde ise, kimi yeni görünümlü kimi ise otursanız kırılabilecek gibi duran sandalyeler bulunuyor.

Hanın tamamen içine girdiğinizde ortamdaki kişiler tarafından fark edilmiyorsunuz. Hanın yapısına uygun nitelikte insanlar sizin varlığınızdan bile haberdar değil. Ancak bir anda yanınızda biten, uzun saçlarında kilolarca yağ olduğunu düşündüğünüz, sakalsız, otuzlu yaşlarında bir adam bitiveriyor. Üzerindeki kirli beyaz önlük ve hal ve hareketleriyle bir çalışan olduğunu belli eden adam, çürük ve sararmış dişlerine aldırış etmeden sırıtırken “Ishi’den misafirlerimiz gelmiş, hoş gelmişsiniz, sefalar getirmişsiniz! Nasıl yapalım?” dedikten sonra boş bir masayı işaret ederek “Abilerimi buraya alayım ben, hemen sıcak çorba getireyim. Oda da ister misiniz? Boş odalarım var, hem de manzaralı abilerim.” diyor. Hemen ardından ise kokan nefesi ile biraz daha size yanaşıyor ve “Yorgunsanız masaj falan da ayarlarız abilerim, istersiniz değil mi? Haber vereyim ben!” diyor. Sorularına herhangi bir cevap bile beklemeden Butsuo’nun beline elini koyan çalışan Butsuo’yu yavaşça ileriye doğru iterken “Buyurun abilerim, buyurun.” diyor. Adamın bu tavırları kafanızdaki çakal esnaf tipiyle doğrudan bağdaşırken, çalışan “Abilerime çorbayı ayarlayın, uzun yoldan gelmişler!” diye bağırıyor. Çalışanın bu son bağırmasıyla, ona benzer bir başka çalışan mutfağa doğru ilerlerken, han içindekilerden hiçbiri dönüp size doğru bakmıyor bile.

[Shimada Kazuo]

Nöbet fikrimi garip bir şekilde onayladıktan kısa bir süre sonra varoş hana gidelim diyerek kararını vermişti. Rutinimi bozuyor olmanın verdiği huzursuzlukla homurdandım, verilen kararı yanlış bulmamdan ötürü değildi bu homurdanma. Daha önceki görevlerim de bu durumla karşılaştığım zaman bana giren çıkan yok diyerek, en pahalı olan hanı tercih etmiş, en pahalı yemekleri yemiş, odamda birkaç kaliteli şişe gömdükten sonra kuş tüyü yatağım da temiz bir uyku çekmiştim. Benzer imkanlara sahip olmama rağmen iki ayaklı böceklerin arasında midemi ekşiten bir yemek yedikten sonra dört ayaklı böceklerin arasında bir gecenin yarısı kadar uyumak. Sinir bozucu hem de fazlasıyla.

Bunların dışında Butsuo’nun cümlelerinden çıkardığım bir anlamda vardı, ya görevin amacını tam kavrayamamıştı yada köyüne yardım atmaya can atan vatansever bir shinobiydi. Tez vakitte Wakaki Hideki hakkında bilgi edinmenin görev kapsamımızda olmadığının farkına varmalıydı. Amacımız basitçe Iwagakure’den taşları nasıl kullanabileceğimizi öğrenmekti. Bunu dallanıp budaklandırmak mantıklı değildi ayrıca bir handan beklentisini fazla tuttuğunu da düşünüyorum. Oradaki insanlar kendi halinde birkaç ufak hırsız, bir iki tane fakir gezgin ve kurnaz bir tilkiden ibaretti. Wakaki Hideki bir kenara bu insanlardan Iwagakure’nin bilmediği Chakra Taşı hakkında bir şeyler duyması, çok mantıklı gelmiyor. Elbette çok büyük konuşmamak lazım. Biraz şans işi belki de en köşede, yüzüne gölge düşüren kapüşonlu karizmatik ses tonuna sahip birisi vardır öyleyse şanslıyız kesin bize verecek bir şeyi vardır ama böyle karakterlerin gerçek dünyada karşımıza çıkacağını sanmam.

İki evin arasına sıkışmış, iki katlı bir hanın kapısının önüne geldiğimde muhtemelen epeyce uzayıp gidecek düşüncelerimi sınırladım. Elimle son bir kez cebimi yokladım. İçeriye girdiğimde sürekli bunu yapamazdım küçük bir jest olmasına rağmen tecrübeli bir hırsıza çok şey ifade eden cinstendi. Yine bu konuyla ilgili olarak ellerimin aksine bir gözüm hep taşlardayken insanlarla fiziksel temastan kaçınacaktım, bir çarpışma veya küçük bir yanlış anlaşılma. Ne olacağını asla bilemezsin.
Yanından geçip gittiğimiz görkemli hanların aksine oldukça yıpranmış bir binaydı bu. Çatlak bir cam, akmış sıva ve kapı rolünde oldukça kötü işlenmiş bir eskimiş bir odun parçası. Hanın seviyesini belli eden cinstendi, sanırım içeride bulacağımız kişiler biraz daha renkli olacak sanıyorum çünkü burası kafamda canlandırdığım varoş handan çok daha kötü.


Kokusu ise bin kat daha kötü, odun parçasının ittirmemizle birlikte burnuma doğru uzanan yeşil gaz kümelerini gördüğümde yemin edebilirim. Genzimden yakıp geçen bu kokunun ter ve sakatattan aldığını anlamak pek güç değildi, yıkanmayı bilmeyen böcekler. Tipik bir hanın dizaynına sahip handa, çoğunluğu eski olmak –yeni olanları alacağına dışarıya birkaç düzenleme yapmalıydı -üzere yirmi kadar masa vardı. İnsanlarına hızlıca göz atmıştım ve bir göz kırpmalık zamanda tilki avının yanında bitmişti bile.

Yıkanmayı unuttu, cümlesi kendisi için az kalacak bir tilkiydi bu. Tüyleri yağ deposuyken, kürküyse fazlaca kirliydi dişleriyse avına geçirmeye çalışsa dökülecek cinstendi.

Tilki, avı olarak gördüğü bizleri oldukça antipatik bir şekilde içeriye ittirirken bina yüzünden hiçbir değeri olmayan güzel sözcükleri sıralamayı da ihmal etmemişti.

Onu terslemek en iyisiydi lakin bunu yapan olmayacaktım, demin ki olayın ardından asıl konuşmayı Butsuo’ya bırakcaktım. “Bir oda, iki kişi kalacağız. Tek yatak kafi.”, diyecek ve sessizliğe bırakacaktım kendimi. Yandaki odaları almayı da düşünmüştüm lakin pek bir şey değiştirmeyeceğini inandığım için vazgeçmiştim bu fikirden.

[Oita Butsuo]

Kalacağımız yerin niteliğine karar verdikten sonra bu nitelikte bir yer aramaya başladık. Olabildiğince ucuz olabildiğince eski ve olabildiğince tekinsiz bir yer... Çok sürmedi kafamdakinden daha da pis bir yer bulmamız. Benim gibi konuya hakim olmayan gözlerin bile zavallılığını ve bakımsızlığını fark edebildiği, iki kocaman evin arasındaki tatsız bir ayrıntı... Dökülmüş sıvalar, çatlak camlar, dandik bir kapı... Aslında aradığım her şeye sahip bu han ama nedense bu beni mutlu hissettirmiyor...

Kısacık bir an hana bakakaldıktan sonra bir şey yokmuş gibi davranarak hana girmek için hareketlendim. Neyle karşılaşacağımı bilmediğim bir sürü an olmuştur. Bunların pek azı heyecanlı, gergin anlardı. Bu an da onların arasına girebilecek yeterlilikte. Kapıya yaklaştıkça dışarıya içki şişesi fırlatılacakmış gibi bir his doğdu içimde. Hatta belki dayak yemiş bir adam da fırlatılabilir. Hislerime güvenmeyip, gayet normal bir şekilde yoluma devam ettim, kapıya geldim, elimde kalmasından korktuğum kapıyı açtım ve içeri girdim. İçeride bir şey görmeden önce ağzımdan nefes almayı akıl etmem gerekti. Bir anlık boşluğuma denk gelen bu içeri giriş anı burnumun ortasındaki etin erimesine, hayatımda bir daha koku almak istemememe yeterli oldu. Kokular için en güçlü uyarıcılar derlerdi, bazı şüphelerim vardı. Artık yok. Ağzımdan nefes almaya başlamamla koku yavaş yavaş etkisini kaybedince etrafa bakınma fırsatı buldum. Kendi halinde 17 kişi, iki merdiven, iki kapı, yedi tanesi boş olan dağınık şekilde dizilmiş aşağı yukarı 20 masa... Kokunun tüm duyularımı harekete geçirmesi, geldiğimiz yerin tekinsiz ve kargomuzun değerli olması gibi düşüncelerle birleşince çabuk düşünme yeteneğimi sınırlarına kadar zorlayabildim. Hatta kapılardan birinden elinde yemeklerle çıkan insanları görünce kapının açıldığı yerin bir mutfak olduğunu da fark ettim. Benim farkındalığım ne kadar yüksekse handakilerin de bir o kadar düşüktü. Hiç kimse dönüp suratımıza bile bakmadı.

Her ne kadar farkındalığımın zirvesini yaşasam da dibimizde biten iğrenç adama anlam veremedim. Ne ara geldiği hakkında cidden hiçbir fikrim yok. Saçları mı desem dişleri mi desem... İğrenç bir adam işte. Üstündeki beyaz önlükten anladığım kadarıyla burada çalışıyor. Direk konuya girdi bu iğrenç herif. Hatta ben olayları takip edemeden bizim için her şeyi kafasında ayarlayıverdi adam. Ben bir şeyler anlamaya çalışıp mal mal bakınırken bir de beni belimden ittirmeye başlamasın mı!? Amına kodumun doğurduğu! Elemanın elini ittirip "Tahtanı sikerim çek o eli!" diye sert bir şekilde uyardım. "Bir nefes alalım kardeşim, ne bu acele!" diyerek de ortamı yumuşatmaya çalıştım daha sonra. Yabancı ülkedeyiz sonuçta... Benim ani çıkışımdan sonra da Kazuo ne istediğimizi söylemişti adama. "Masaj falan istemez, oda kafi." diye ek bir hatırlatma yapmaktan kendimi alamadım. Konuşmalar bittikten sonra adamın gösterdiği masaya geçeceğim. Aç karınla dolaşmayalım, görevdeyiz ne zaman zor duruma düşeriz ne zaman dövüşmek zorunda oluruz belli olmaz. Fırsatımız varken iyi kötü demeden bir şeyler yemek lazım. Oturunca ceplerimde bir eksik fazla var mı onu da kontrol edeceğim. İttirme ayağına cepçilik yapmış olmasın bu iğrenç herif. Yemek gelince de bir iki soru sorup konuyu bağlarız herhalde. Şimdiden benim aklımda bazı sorular oluştu, ne manzarası varda manzaralı oda verecek bize bu adam, bu kasabada neden tren var, öteki kapının ardında ne var... Epey gereksiz sorular ama kaç kere geleceğim Toprak Ülkesi'ne, gelmişken buralar hakkında öğrenebildiğim kadar şey öğreneyim, insan tanıyayım. İşime yarar ileride.

[GM - Naruto]

Hanın ve belki de piyasanın en pis çalışanının yönlendirmelerine karşı Kazuo'nun tek oda tek yatak isteği, adamın kaşının gözünün ayrı oynamasına neden oluyor. Böylesine bir duruma çok da alışık olmadığı belli olan çalışan, “Tamam abim... lerim...” diyerek size masaya kadar eşlik ediyor. Masaya oturmanızın ardından ise, abuk subuk gülüşleriyle yanınızdan ayrılıyor. Hemen başka bir çalışanın yanına giden adam, hiç çekinmeden sizi gösteriyor ve bir şeyler söylüyor, ardından da birlikte gülmeye başlıyorlar. Adamın dışarıdan görünen pisliği içine de dolmuşken, çıkardığı anlamı da az çok anlıyorsunuz.

Masaya oturmanızdan kısa bir süre sonra, ne çorbası olduğu meçhul olan, turuncu renkte ve pek de iştah açıcı olmayan bir çorba masanıza geliyor. Başka bir çalışan tarafından getirilen çorbaya rağmen, çalışanın yüzünde de az önce gördüğünüz gülümsemeye benzer bir gülümseme bulunuyor. Tam masadan ayrılacağı esnada ise Butso ilk olarak handaki diğer kapıyı soruyor. Çalışan basitçe “Tuvalet apicim.” diyor anlamsız bir soruyla yüzleşmiş gibi. Butsuo hemen ardından odanın manzarasını soruyor, çalışan ise yine aynı anlamsızlıkta “Ne manzarası olsun apim, gördüğün gibi dağ taş işte her yer.” diyor. Son olarak Butsuo'nun trenle ilgili sorusunun ardından çalışan “Buraya da yeni geldi apim. Birkaç günde bir tren geliyor buraya ama ben de korkuyorum, o yüzden binmem heralde. Biletle falan biniliyor, bu merkezdeki bir yerde mi ne satılıyormuş. Ayarlayayım mı apim size tren bileti falan? Yarın gelir buralara tren muhakkak. Ayarlıyorum apim.” diyor daha sizden bir cevap bile almadan. Hemen ardından ise aklına bir şey gelmiş gibi duran çalışan geri dönüyor ve “Odanızı da hazır ediyoruz apim, tek oda tek yatak.” diyor gülmemek için kendini tutarken.

[Oita Butsuo]

Bu kıytırık yer sinirlerimi hoplatmaya başladı... Ulan pis bir yer olsun bir şeyler duyarız ederiz derken düştüğümüz yere bak! Yetmezmiş gibi bir de ibne muamelesi görmeye başladık. Tahtanı sikerim diyene kadar tahtasını sikseydim keşke yağlı başın...

Başta bozuntuya vermemeye, sinirlerime hakim olmaya çalıştım. Sessiz sessiz gittim bize gösterilen yere oturdum. Ortam pis koksa da, tahta sandalye kıçımı yamultsa da sesimi çıkarmadım. Sakin olmaya çalışıp etrafı izlemeye başladım. Buraya ilginç bir şeyler görürüz, duyarız belki diye geldik en azından şansımızı deneyelim dedim. Ama ne göreyim!? Beni ittiren, arkamızdan gülen götoş çekmiş bir arkadaşını yanına bizi gösterip bir şeyler anlatıyor. Gülüşmeler desen gırla...

Sakin ol Butsuo, sakin ol. Yabancı memlekettesin, bu insanları bir daha hiç görmeyeceksin. Bırak istediklerini düşünsünler. Zaten şu tiplere bak Kami-sama bile terk etmiş bunları, sen niye dert ediyorsun ki. Senin için daha önemli şeyler var burada. Başarıyla üstesinden gelmen gereken bir görevin, hatta bu görev sonunda seni çok güçlü kılabilecek bir ödülün bile var. Bırak ne düşünürlerse düşünsünler...

Derin birkaç nefes alıp kendimi dizginledim. Planladığım gibi ceplerimi yokladım hancı bir şeyler karıştırmış mı diye. Görünürde bir sıkıntı yok, sadece ittirmek için ittirmiş. Bu geceyi burada geçireceğiz ve sonra yolumuza devam edeceğiz. Sinirlenecek bir şey yok.

Ortalığı izleme, sakinleşme ve ceplerimi kontrol etmeyle geçirdiğim sürenin sonunda çorbalarımız geldi. Taş toprak çorbası falan herhalde. O kadar iştah açıcı değil ki... Çorbaları getiren de az önce bize kıs kıs gülen eleman... Neyse, sakinim. Hazır gelmişken aklıma gelenleri sordum kısaca. Kapı hiç öyle gizemli bir şey değilmiş, tuvalet varmış. Eh, gayet beklendik bir sonuç. Manzarayı da oda satmak için götünden uydurmuş. Tren konusunda da bizden fazla bilgileri yok adamların. "Ayarlama ayarlama gerek yok." deme ihtiyacı hissettim elemana. Herifler hangi konuda ciddi hangi konuda boş atıyor anlayamıyorum ki! Son olarak da odayı hatırlattı... Tek oda... Tek yatak...

Adrenalin vurmaya başladı. Bak yavaşladı her şey. Alnımdaki damarların belirginleştiğini çok net hissedebiliyorum. Vücut sıcaklığımda da bir artış var. Göremiyorum ama kızarmaya da başlamışımdır herhalde. Herifin gözlerine diktim gözlerimi. Aralayabildiğim kadar araladım göz kapaklarımı. En küçük damarı bile görsün pezevenk. "UYUYAMIYORUM BEN! HASTAYIM!" diye salladım palavrayı. DELİ ETTİNİZ BE! ULAN SHİNOBİ OLMAYACAKTIM, KENDİ ÜLKEMDE OLACAKTIM... DALAĞINI SİKERDİM SENİN ÇOCUK! Şaka maka yine iyi kurtardım. Aslında herife kafa atacaktım da nasıl hakim olduysam artık kendime, görev bilinci demek ki... Bu adrenalin çok garip bir şey.