[Kasumikage Teki & Kumo Sakuma] Kılcal

[Kasumikage Teki]

"İki genç erkek."
"Koyu kahverengi ve eskimiş cübbeler."
"Birinde katana."
"Çizik Kusagakure alın bantları."
"Kayıp ilaçlar."

Torza-san'ın sözleri sonlandığında Teki her zaman yaptığı gibi sesli düşünerek kafasındaki bilgileri toparlamıştı. Ellerinde doğru düzgün bilgi olduğu söylenemezdi. Ne bir eşkal ne de isim... Sadece cübbeler ve birinin taşıdığı katana işe yarar bilgiler gibi gelmişti Teki'ye. Oturduğu yerde doğrularak, önünde duran boş tabaklara baktı bir kaç saniye. İyi yemişlerdi. Uzun yürüyüşün ardından midesine bir şeyler girmiş olması, ve bunların lezzetli şeyler olması hoşuna gitmişti. Fakat diğer yandan Torza-san'dan alınan yetersiz bilgiler mutluluğuna gölge düşürüyordu...

Suçluların daha önce hiç gece vakti gelmemiş olması güzel bir detaydı. Nöbet tutmalarına gerek kalmayabilirdi. Hoş, hiç gelmemiş olmaları, hiç gelmeyecek olmaları anlamına gelmiyordu. Yinede Teki, nöbet tutmama fikrine o anda alıştırmıştı kendisini. Bu kadar tıkınmanın ve Sakuma'nın alkol almasının üzerine zaten tek taraflı ve zorlu bir nöbet olabilirdi diye düşündü istemsizce...

Aklına takılan bir nokta daha olmuştu. Bir an Torza-san'ın söylediklerini düşününce istemsizce Torza'nın eksik bilgi verebilme ihtimali olup olmadığını düşündü. Koto çalan genç kız Megumi, Torza'nın torunuydu ve görünüşe göre hastaydı. Çalınanlar arasında genç kızın ilaçları da vardı ve Torza, ilaçların verilen haraç içerisinde olmadığına emin gibi konuşmuştu. İlgisini en çok çeken konu bu oldu Teki'nin. Eğer Torza, ilaçların verilen haraç içinde olmadığına emin ise, demek ki torunu Megumi bir şekilde kendisine zarar vermek isteyen birine sahipti. Yoksa kim neden zavallı bir kızın iyileşmek ya da yaşamak için tek umudu olan ilaçları gidip başkalarına verirdi? Ya da Torza bir şekilde eksik bilgi vermişti...

Odağını Megumi'ye çekmeye karar verdi Teki. Torza'dan daha fazla bilgi alamayacağı zaten yaşlı adamın konuşmasını bitirirken kurduğu cümleler ile kendini belli etmişti. Yavaşça oturduğu yerden kalkmış ve Torza'ya bakarak konuşmaya başlamıştı;

"Torza-san, öncelikle sunduğunuz yemekler ve verdiğiniz bilgiler için teşekkür ederiz. Anlattıklarınıza göre gece boyu nöbet tutmamıza gerek yok gibi duruyor. Şu anlık yapmamız gereken şey verdiğiniz bilgiler üzerine düşünmek. Bu sebeple izninizi isteyerek odalarımıza geçelim yavaştan biz..."

Sözlerine ara vererek, az önce barın arkasında Megumi tarafından kullanılan kapıya bakarak devam etmeye başlamıştı;

"Sabah ilk iş olarak, mümkün ise torununuz Megumi ile konuşmak istiyorum Torza-san. Şu, ilaçların da alınması olayı özellikle dikkatimi çekti. Torununuza karşı kin duyan birisi tarafından yapılmış olma ihtimalinin siz de farkındasınızdır. Arada bir bağlantı varsa ve, ne olduğunu bulabilirsek görev açısından baya bir kolaylık sağlayacaktır."

Konuşmasını sonlandırdığında gözlerini barın arkasındaki kapıdan çekerek önce Torza'ya, sonrasında ise eklemek istediği bir şey olup olmadığını merak edercesine Sakuma'ya çevirmişti.

[Kumo Sakuma]

"Oyunbozan Teki." diye düşündü önündeki küçük kupadan sakeyi kafasına dikerken. Torza-san'ın suratındaki garip ifadeye bakılırsa, Teki'nin bu teklifi reddetmiş olmasına bozulmuş olabilirdi. "Aptal Teki." diye geçirdi içinden bir an için. Sonrasında ise bu ihtimalin saçma olduğuna karar verdi. Teki, Torza-san'ın mallarını ve erzaklarını zorla alan insanları başarıyla yakalayabilmek adına reddetmişti bu teklifi. Bu kararı görev adına aldığını da açıkça belirtmişti. Alınacak pek bir şey yoktu ortada. Hatta Sakuma bu hareketin herhangi bir teklifi geri çevirmemekten daha saygılı olduğunu düşünüyordu. Ancak Torza-san'ın Sakuma'nın müzisyen kız hakkında yaptığı yoruma cevap vermesiyle birlikte, Sakuma bu durumu yalnızca birkaç saniye boyunca garipsediğiyle kaldı.

“Torunum, Megumi.” şeklinde başladığı sözünü iki kupa sake eşliğinde bitirdi Torza-san. Bu solgun yüzlü ve zayıf kızın Torza-san'ın torunu olduğunu, uzun zamandır hasta olduğunu ve hatta son zamanlarda durumunun kötüleştiğini öğrendiler. Sakuma bu kadar patavatsızca söze girdiğine biraz utanmıştı şimdi. Daha da kötüsü, kaçakların alıkoyduğu şeyler arasında kızın ilaçları da vardı. Bu kadar hasta gözüken biri hakkında bir şey soracağı zaman lafa daha nazikçe girmemiş olmak kendi hatasıydı, ama yorgunluğunu suçlamayı tercih etti Sakuma. Çok daha iyi gözlem yapabiliyor olmalıydı artık. Özellikle de bu kadar az nüfuslu bir yerleşim yerinde, aynı işletmede çalışan kişiler arasında akrabalık ilişkisi olma ihtimalinin yüksek olduğunu da kolaylıkla tahmin edebiliyor olmalıydı. Kendine bu konuda biraz kızmıştı, ama hızlıca kanına karışan alkol bu utancı ve kızgınlığı unutmasına gereğinden fazla yardımcı oluyordu. Tek bir şey vardı Sakuma'nın aklını kurcalayan, o da zavallı kızın ilaçlarının da gitmiş olması. Eğer kaçakların ilaca ihtiyaçları varsa neden haraç içerisinde talep etmediklerini ve gizlice cebe indirdiklerini anlayamamıştı. Zaten zorla bir şeyler alıyorlardı, neden ilaçları aldıklarını saklama ihtiyacı hissetsinlerdi ki? "Belki Torza-san'ın böyle bir şeyi asla kabul etmeyeceğini tahmin ettikleri için." diye içinden geçirdi. Yine de tam olarak tatmin olmadı.

Ama bu diyalog Teki ve Sakuma'ya önemli bir bilgi kazandırmıştı. Demek ki bu kaçak ninjalar gecenin karanlığında gizlice evlere ve mekanlara girip bir şeyler yürütmüyorlardı. Gayet normal saatler dahilinde ellerini kollarını sallayarak içeri giriyor ve ev veya mekan sahiplerinden isteklerini talep ediyorlardı. Hatta Torza-san haraç hazırlamaktan bahsettiğine göre, bir süre alacakları şeyleri bekliyorlardı bile.

Bunun dışında, Teki'nin de her zamanki gibi sesli tekrar ettiği üzere, bu şahısların az çok bir tarifini kapmışlardı. 25 yaş civarında iki erkek, kahverengi ve yıpranmış cübbeler, bir katana ve çizik Kusagakure alınbantları. "Daha standart olamazlardı herhalde." diye düşündü Sakuma. Parlak bir saç rengi veya suratlarında kocaman bir yara izi gibi, gördükleri anda adamları tanımalarını sağlayabilecek bir ipucu almayı ummuştu ama ellerindeki bu bilgilerle yetinmek zorundalardı. Aslında giydikleri yıpranmış pelerinler ve ikisinden birinin sırtında taşıdığı katana gayet yeterli olabilirdi birilerinden şüphelenmeleri için. Gerçi zaten geldiklerini saklayan insanlara benzemiyorlardı, bu yüzden handa kalarak tekrar gelmelerini beklemek yapılacak en mantıklı şey olabilirdi. Nöbet tutmaya da pek gerek yoktu. Güzel haber. Teki'nin "Durum gece boyu Sakuma ile aralıklarla nöbet tutmamızı gerektiriyor ise ona göre planlamamızı yapabiliriz." sözü bile Sakuma'nın gözlerini devirmesine yetmişti çünkü.

Torza-san'ın "Pek oyalanmıyorlar. Normalde bu tip adamlar hana gelip kafasına göre yer, içer, eğlenir ve hesap bırakmadan; üstüne bir şeyler alarak yollarına devam ederler. Bunlar çevrede bir yeri mesken tutmuşa benziyor.” cümleleri ise Sakuma'ya göre edindikleri en değerli bilgiydi. Demek ki çalma sebepleri seyahat ve uzun yol gitmek için bir şeylere ihtiyaç duymaları değildi, demek ki düzenli olarak bir yerlerden haraç kesiyorlardı - yani tekrar gelecekleri neredeyse kesindi - ve demek ki yakınlarda bir yerlerde sabit bir saklanma yerleri vardı.

Torza-san'ın torunu koto çalmayı bırakıp yanlarından geçtiğinde, etraftaki diğer herkesin yavaştan odalarına çekilmeye başladını fark ettiler. Torza-san da artık anlatacak bir şeyi kalmadığını açıkça belirttiğinde, Teki ikisi adına teşekkür etmiş, nöbet tutmalarına gerek olmadığını da ilan etmişti. Çaktırmadan rahat bir nefes verdi Sakuma. Şimdi güzelce bir uyku çekip, sabah Torza-san'ın torunu Megumi ile konuşacaklardı. Torza-san'ın yanıtının ardından ikramları ve kendilerini ağırladığı için tekrar teşekkür ederek iyi geceler diledi. Ardından sabırsızlıkla kendini bırakmayı hayal ettiği yatağın bulunduğu odaya doğru ilerledi.

[GM - Naruto]

Kısa bir vedalaşma faslının ardından odalarınıza geçmek üzere yemek masasından kalkıyorsunuz. Yaşlı adam önde, siz arkasında barın sol tarafında kalan merdivenlerden yukarı çıkıyor ve kapının arkasındaki koridora geçiyorsunuz. Geçtiğiniz kapının tam karşı tarafındaki uzun duvarda, aralarında yaklaşık 2-3 metre olan üç kapı görüyorsunuz. En uzakta olanın Sakuma’ya ait olduğunu söylüyor yaşlı adam. Ortadaki odanın dolu olduğunu, Teki’ye ise en yakındaki kapılı odayı ayarladıklarını belirttikten sonra size iyi geceler diyerek koridoru terkediyor. Konuşacağınız bir şey varsa bu esnada konuşuyor, ardından odalarınıza giriyorsunuz geceyi geçirmek üzere. İkizinin de odası benzer şekilde dizayn edilmiş; dışarı bakan bir pencere, duvar kenarına iliştirilmiş tek kişilik basit bir yer yatağı, tam karşı duvarda tek kapılı bir dolap ve biraz uzağında tuvalet ve banyonun olduğu minik bölmeye giden kapı. Odanın orta yerinde çalışmaya uygun bir sehpa ve dibine dizilmiş birkaç minder mevcut. Sehpanın üzerinde bir mum, bir kutu kibrit ve yazı yazmak için kullanılabilecek birkaç parşomen, küçük bir şişe mürekkep ve bir tüy kalem var. Oldukça eski kafalı görünüyor, ancak mekanın genel havasına uyumlu ve şık olduğu da bir gerçek. Ayrıca duvarlarda birkaç farklı yerde ufak gaz lambaları mevcut. İçerideki ışığı şimdilik sadece perdeleri açık olan pencereden gelen ay sağlıyor. Mum da, gaz lambaları da söndürülmüş durumda. Yapacağınız işleri yaptıktan sonra, yataklarınıza girerek derin bir uyku çekiyorsunuz.

Sabahın ilk ışıklarıyla uyanan ilk kişi Teki oluyor. Sakuma alkolün etkisiyle uyanmakta biraz güçlük çekse de, Teki’nin kapıya vurmasıyla kafasını kaldırmayı başarabiliyor ve ikiniz birlikte aşağı, ana salona iniyorsunuz. Gündüz olmasına rağmen ana salonda pencere olmayışı sebebiyle dün akşama benzer bir hava var içeride. Yalnızca tamamen açık olan sürgülü kapıdan ve barın arka tarafında kalan kapımsı bölgeden gün ışığı gelmekte. Arkadaki mutfakta bir pencere ya da dışarı açılan bir kapı olduğunu tahmin ediyorsunuz bu sayede. Salon oldukça sakin görünüyor, yaşlı adam yerleri süpürmekte. Bir masaya çökmüş iki kişi ise Hanako’nun getirmekte olduğu kahvaltılıkları hüpletiyor hızlıca. Hallerinden ve masanın yanındaki birkaç çantadan bir an önce yola çıkmak istediklerini seziyorsunuz. Yaşlı adam sizi görünce süpürgeyi bir tarafa bırakıyor, başıyla size selam veriyor ve mutfağa doğru sesleniyor: “Hanako! Biraz daha kahvaltılık getir ve Megumi’yi çağır.” Bir masaya çöküyorsunuz yeniden. Yaşlı adam işine dönmeden önce yanınıza uğrayıp birkaç kelam ediyor: “Torunumla neden konuşmak istediğinizi anlamadım, konuyla belki de en alakasız kişi o. Ancak bir bildiğiniz olduğunu düşündüğüm için ricanızı kırmayacağım. Yine de, zaten hasta haliyle onu üzecek bir şey söylerseniz hanımdan def ederim sizi.” Oldukça sakin, ancak inceden de olsa tehditkar sözlerini bitirdikten sonra işine dönüyor. Dünkü kadar tezcanlı değil size karşı, bunu farkedebiliyorsunuz. Bunun sebebinin torununu işin içine karıştırmış olmanızdan kaynaklandığını anlamak da zor değil.

Önce kahvaltılıkları getiriyor hancının kızı, yüzündeki aynı gülümsemeyle sizi selamlıyor ve mutfağa dönüyor. Siz atıştırmaya koyulmuşken de dün geceki genç kız geliyor masaya bu kez. Kemikli ellerinde ufak bir demlik ve bir kupanın olduğu minik bir tepsi var. Saygılı bir şekilde eğiliyor önünüzde, ardından sizinle birlikte masaya oturarak demliğinden kupasına garip, yeşil renkli bir sıvı dolduruyor ve bir yudum alıyor. “Günaydın shinobi-san’lar.” diyor narin bir sesle. Size tam olarak nasıl hitap edeceğini çözebilmiş değil gibi. Üzerinde dün gecekine benzer şekilde bir kimono var, ancak farklı renklerde ve desenlerde. Saçı gayet nizami bir şekilde toplu. Yüzü ise son derece solgun, göz altları hafifçe mor. Bu kadar yakından, daha net görebiliyorsunuz kızın halini. İçtiği şeye baktığınızda gülümsemesi hafifçe büyüyor: “Annem sürekli beni bitki çaylarına boğup duruyor, faydalı olduğunu söylüyor.” Bir yudum daha alıyor kupasından, ardından tepsiye geri bırakıyor üzerinden hala dumanlar tütmekte olan kupayı: “Benimle konuşmak istemişsiniz, size nasıl yardımcı olabilirim?”

[Kasumikage Teki]

Konuşmaları ve tabaklarındaki yiyecekler sona erdiğinde yavaştan odalara dağılma faslına gelmişlerdi. Torza tarafından odaları gösterildiğinde günün yorgunluğunun da etkisiyle basit bir şekilde "İyi geceler herkese." dedikten sonra odasına çekilmişti Teki. Odası beklediğinden çok daha eski kafalı bir şekilde dizayn edilmişti. Gerçi hanın genel görünümüne bakıldığında, odanın bu halde olması çok daha uygun kaçıyordu. Hana ilk geldiği anda dikkatini çeken şey tekrar zihninde canlanmıştı. Han genel itibari ile ışık kavramı ile yakın ilişki içerisinde değildi...

Odasına girip kapıyı kapattığı gibi üstünü çıkarmıştı Teki. Yarı çıplak olmanın getirdiği serinlik ve rahatlama hissi ile onu bekleyen yatağına özlem dolu bir bakış atıp, banyoya yönelmişti. Kendini sıcak suyun altına bıraktığında yorgunluğu vücudundan akıp gitmeye başlamıştı adeta. Suyun altında, kafasını duvara dayamış halde düşüncelere dalmıştı. Ellerinde sahiden doğru düzgün bir ipucu olmaması hafiften geriyordu Teki'yi. Dikkatini Megumi'nin kayıp ilaçlarına çekmiş olması doğru muydu emin değildi. Özellikle ilaçların kaybolması Torza'nın açıklamalarında dikkat çekiyordu sadece. Hancı bir şekilde olay ile ilgili yalan söylemiyor ise belkide ellerindeki tek ciddi ipucuydu... Ya da tamamen farklı bir olay örgüsünün denk gelişiydi. Ortada ya sadece 2 tane suçlu vardı, ya da 2 suçluya ek olarak ilaç hadidesi ile ilgili 3. hatta belki 4. kişiler varlardı. Megumi'den alacakları cevaplar bu yüzden önemliydi ve Teki'nin aklını meşgul ediyorlardı. İlaç hadisesi han içinden birinin işi ise, aynı kişi diğer 2 "hırsız" ile etkileşim içinde olabilirdi...

15-20 dakikalık su terapisinden sonra kurulanarak yatağının yolunu tutmuştu Teki. "Sakuma kesin çoktan zıbardı...." diye iç geçirdikten sonra yatağına geçmek üzereyken yazı yazmak için kullanılabilecek parşomenler, küçük bir şişe mürekkep ve tüy kalem dikkatini çekmişti. Bayadır tüy kalem görmüyor olmanın verdiği etki ile yine yatağından uzaklaştı ve yerdeki minderlerden birisine oturarak kendisini sehpaya yaklaştırdı. Sehpa üzerindeki mumu yaktı, mürekkep şişesinin kapağını açtı ve anlamsız bulduğu tüy kalemi içine bıraktı. Parşomenlerden birisini açıp, tüy kalemi tekrar eline aldığında halen neden normal kalem kullanılmadığını sorgulayarak parşomene yarın sabaha hatırlatıcı olsun diye "Megumi - İlaçlar?" yazdı. Zaten çirkin olan yazısı tüy kaleminde etkisi ile daha da çirkin ve okunmaz olmuştu. Yazdığı yazının çirkinliği karşısında gülmeden edemedi Teki. Sonunda yatağına uzandığında ise yarın için heyecanlı ve meraklıydı. Karanlıkta uyumayı sevmediği için mumu söndürmemişti... Han sahiden ışık konusunda Teki ile çok ters anlayışlara sahipti...

Sabaha doğru sönmüş mumun kokusu ile gözlerini açmıştı Teki. İlk başta kendisini evinde gibi hayal etmiş ancak sonradan handa olduğunu ve görevini hatırlayarak hızlıca ayağa kalkmıştı. Yer yatağı konseptini zaten çok fazla sevmediği için kalkması zor olmamıştı. Hızlıca tuvalete giderek sabah rutinini tamamlamış, dün çıkardığı kıyafetlerini üzülerek tekrar giymişti. Megumi ile görüşüp, hızlıca cevap almak istiyordu sorularına. Odasından çıktığında Sakuma'nın halen uyuyor olma ihtimali geldi aklına. Dün gömdüğü içkilerden sonra haklı olarak ilk onun uyanmasını beklememişti zaten. Bir an Sakuma'yı yan odasında kalıyor sanarak, yanlış kapıyı tıklatacaktı, son anda aklına gelen doğru ile kendisini durdurmuş ve doğru kapıya yönelmişti. "Sa. Ku. Ma... Hadi kalk alkol süngeri. Gün uzun..."

Sakuma ile beraber tekrar ana salona çıkmışlardı ve yine ortam aşırı derecede ve saçma şekilde karanlıktı. "Han diye mağaraya geldik sanırım. Böyle bir karanlık aşkı olamaz..." diye fısıldamıştı Sakuma'ya, Ayılmasını sağlamak için dürterek. Düne göre daha sakin bir ortam vardı. Hanako'nun getirdiği kahvaltılıkları gömen iki kişiye ek olarak yerleri süpüren Torza'dan başka kimse yoktu ortalıkta. Yaşlı hancı, kendilerini selamladığında vakit kaybetmeden kızından kahvaltılık getirmesini istemiş ve ikilinin yanına gelerek enteresan bir konuşma yapmıştı. Garip bir şekilde dünkü haline kıyasla çok daha ciddi ve tehditkar olan Torza, torununu olaya dahil etmelerine sinirlenmiş olacak ki Teki ve Sakuma'ya torununu üzmeleri durumunda kovulacakları ultimatomunu vermişti. Bu durum Teki'yi germişti biraz. Şimdi hem ilaç konusu daha fazla ilgisini çekmeye başlamıştı. Hem de konuşmasında çok daha titiz olması gerekiyordu. Megumi hakkında doğru dürüst bilgileri olmadığı için konuşurken hep yanlış kelime seçtim tribine girecekti. Keşke konuşmayı Sakuma yapsa diye düşündü kendi kendine. Fakat ilaç konusuna kendisi çok fazla takıldığı için konuşmayı Sakuma'ya kitlememeliydi...

Hanako tarafından önleri kahvaltılık yiyecekler ile dolduğu gibi kadın yine yüzünde samimi bir gülümseme ile yanlarından ayrılmıştı. "Ellerinize sağlık Hanako-san." diyerek memnuniyetini dile getiren Teki. Kadının yanlarından ayrılması ile beraber kahvaltısına başlamıştı. 2 ya da 3. lokmasını ağzına atarken ise bu sefer yanlarına narin koto kızı Megumi gelmişti. Kızı, kafasına neden "Narin koto kızı." olarak kaydettiğini düşündü o an Teki. Saçmaydı ve bu yüzüne bir gülümseme yerleşmesine yetmişti.

“Günaydın shinobi-san’lar.” diyerek karşılarına oturmuştu Megumi. Düne nazaran daha dikkatli bir şekilde inceleyebilmişti kızı Teki. Sahiden çok narin ve solgun bir haldeydi. Üzüldü kız adına. Ancak kızın yaşadığı zorluklara rağmen yüzünde sahip olduğu gülümseme sanki sağlıksızlığına karşı bir savaş verir gibiydi. Saygı duydu Teki ona. Bu şekilde güçsüzlüğüne karşı güç sahibi insanlara imreniyordu. İleride kendisi böyle bir duruma düşse aynı şekilde güçlü ve sağlam kalabileceğine inanmıyordu.

Megumi, içtiği çay ve kendisi ile konuşmak istenmesi hakkında bir iki kelime söyledikten sonra sözü Teki ve Sakuma'ya bırakarak dinleme moduna geçmişti. Teki ise ağzına attığı son lokmayı yutarak yerinde doğrulmuş ve Torza'nın sözlerini aklına getirerek konuşmaya başlamıştı;

"Günaydın Megumi-san. Benim annem de bitki çaylarına bayılır. Hep yararlarını över ve içmemi ister." Yüzündeki gülümsemeyi koruyarak kızı germeden konuşmasına devam etme niyetindeydi. "Ben Kasumikage Teki. Arkadaşım da Kumo Sakuma. Dün koto performansınız bizi çok etkiledi bizi bu arada. Ellerinize sağlık sahiden!" Yeterli sohbet seviyesine ulaştığını fark ettiğinde hemen konuya dalma gereği duymuştu. Torza yüzünden küçük bir trip içerisindeydi ancak, ciddiyetini ve sıcakkanlılığını kaybetmeyeceğini umarak, Megumi'nin gözlerine odaklanmış ve devam etmişti konuşmasına, "Hemen konuya geçmem gerekir ise, biz el koyma - hırsızlık vakası ile ilgilenmek üzere geldik. Olay hakkında Torza-san, sizin ilaçlarınızın da, olmaması gerekirken, alınan mallar arasında olduğundan bahsetti. Bu yüzden sizinle konuşmak istedim. Çevrenizde ilaçlarınızı almak isteyecek birisi var ise ya da süpheleniyorsanız bize söylemeniz çok yardım sağlayacaktır. Tanıdığınız birisi olabilir. Hana gelmiş kişilerden birisi olabilir. Küçük bir şüphe ya da kanıt benzeri bize sunabileceğiniz bir şey varsa. O ipucu üzerinden görevimizde ilerleme kaydedebileceğimize inanıyorum. Sizden alacağımız en küçük bilgi bile inanın çok işimize yarayabilir."

Sözleri bittiğinde öncelikle ekleyecek bir şeyi olup olmadığını kontrol etmek amacı ile Sakuma'ya dönmüştü. Sonrasında ise merakla cevabını merak ettiği Megumi'ye odaklanmıştı. Ağzına kahvaltısından bir lokma daha atarken midesine yemek, beynine merak duygusu yol almaktaydı...

[Kumo Sakuma]

Kendine ayrılmış olan odaya ilerlerken hafif bir şekilde başı dönüyordu. Çok sarhoş değildi, ama kesinlikle ayık da değildi. Alkol alabilmesi için gereken yaşın altındaydı henüz, ama Teki sağolsun bünyesi büyük miktarda alkol alımına çoktan alışmıştı bile. Tamamlanan her görevi, iyi geçen her görüşmeyi, tüm güzel haberleri Teki'nin evden aşırdığı şişelerin dibini görerek kutluyorlardı çünkü. Eğer keyifle sarhoş olduysa, normalde karşılaşacağınız Sakuma'dan çok farklı birine dönüşüyordu. Az ama öz konuşmaya çalışan, soğuk nevale Sakuma'nın yerine gürültülü, fazla neşeli -veya o gün yaşananlara göre ağlak-, yani özetle duyguları dışarıdan kolaylıkla anlaşılabilen bir Sakuma geliyordu. Şu an ise şartların biraz farklı olduğu söylenebilirdi, sonuçta görevdelerdi. Sakuma kendisini tutmak için elinden geleni yapıyordu.

Bedeni bilincinden bağımsız bir şekilde kendi kendine hareket ediyor, yerine getirilmesi gereken tüm eylemleri tuhaf bir akıcılıkla tamamlıyordu. Merdivenlerden düşmeden çıkabilmek, düz yolda yürürken devrilmemek, kendisine gösterilen odaya yönelmek gibi. Böylece Sakuma'nın zihni yapması gereken tek şeye odaklanabiliyordu, sarhoşluğunu Torza-san'a belli edip rezil olmamak. Her ne kadar muhabbet eşliğinde güzelce yiyip içmiş olsalar da, görev için buradaydılar. Kendilerini yardıma çağırmış olan insanların aklında, Sakuma ve Teki'nin bu görevi başarıyla tamamlayıp tamamlayamayacağına dair en ufak bir soru işareti bile olmamalıydı. Sarhoş birisi oldukça büyük bir önyargıyla karşılaşabilirdi. Ama Sakuma bu tarz durumlarda kendini kontrol edebilmesiyle övünürdü. Kendisini genjutsuya yönelten ve bu alanda başarılı olması için gereken soğukkanlılık, yalan söyleme ve kendine hakim olma gibi yetenek olarak kabul edilebilecek bazı şeyler hakimiyeti asla bırakmıyorlardı - gerektiğinde kontrolü devralmak için zihninde bir yerlerde hep tetikte bekliyor olurlardı.

Teki'ye "İyi geceleer." şeklinde sade bir karşılık verdikten sonra kapıdan içeri girdi. Girdiği gibi kendini köşedeki yer yatağına attı etrafına pek dikkat etmeden. Çok rahat bir yatak olduğu söylenemezdi. Hatta Sakuma yatağın içine gömüleceği rahat bir pozisyon bulma umuduyla en az altı farklı şekilde yatmayı denedi, ama gömülecek yer yoktu yatakta. Kaderine razı olup yüzüstü yatmakta karar kıldıktan çok kısa bir süre sonra uykuya dalmıştı bile.

Beyninin içine çivi gibi saplanan bir gürültüyle açtı gözlerini. Son birkaç saattir ara ara bilinci uyku durumundan çıkıyor ve kalkması gerektiğini düşünüyordu, ancak henüz gözlerini açamadan tekrar uykuya dalıyordu. Kapısına kısa aralıklarla ve tekrar tekrar vuran o lanet el her kime aitse, Sakuma'yı sinir ederek uyandırmayı başarmıştı. Gözlerini tavana kilitlemiş kendinde kalkacak gücü ararken, kapının ardındaki kişinin ona alkol süngeri diye seslenmesiyle birlikte kendisini uyandıranın Teki olduğunu anladı. "Geliyorum patlama!" diye seslendikten sonra, derin bir nefes vererek tek hamlede ayağa kalktı. Doğruca yüzünü yıkamaya gittti. Suratına çarpacağı serin su o kadar iyi gelecekti ki.

Üstünü başını düzelterek odadan çıkmasının ardından Teki'yle ana salona indiler. Dün geceki mekanın ölüsü şeklinde tanımlanabilecek bir manzara vardı karşılarında. Her şey aynı yerde ve aynı loşluktaydı, ama her nasılsa renkler çok daha soluktu gündüz olmasına rağmen. Pencere yoktu, ama kapıdan ve barın arkasından sızan ışık hüzmeleri, havada uçuşan tozları görebilmelerine sebep oluyordu. Mutfak çok daha aydınlık olmalıydı. "Han diye mağaraya geldik sanırım. Böyle bir karanlık aşkı olamaz..." diye fısıldamıştı Teki ama Sakuma hiç rahatsız değildi bu durumdan. Özellikle de önceki gece içmişken şu an parlak ışık çekemezdi zaten. "Sen de amma şikayet ediyorsun." diye söylendi Teki'ye.

Salonda gitmeye hazır bir şekilde çantalarını toplamış, tez bir şekilde kahvaltı yapan bir ikili vardı, yanlarında ise Torza-san yerleri süpürüyordu. Sakuma ve Teki'nin geldiğini görünce kızı Hanako'ya kahvaltılık getirmesini ve Megumi'yi çağırmasını söyledi. Bu sırada kendilerine oturacak bir masa seçip yerleşmişlerdi. Önüne gelecek yemekleri sabırsızlıkla bekliyordu ancak Torza-san'ın yanlarına gelip Sakuma ve Teki'yi torunu hakkında dikkatli olmalarına dair sert bir şekilde uyarması, özellikle de ters bir şeyler söylemeleri halinde handan kovmakla tehdit etmesi Sakuma'yı biraz şaşırtmıştı. Teki'nin Megumi'yle konuşmak istemesi adamın garibine gitmişti anlaşılan. Yine de, bu kadar korumacı olacak ne vardı? Acaba kurcalamamaları gereken bir konuya mı parmak basmışlardı da Torza-san bu kadar korumacı ve tehditkar bir tavra bürünmüştü diye düşünmekten kendini alamadı Sakuma. Torza-san'ın tehdidini "Yanlış anlamaya sebebiyet verdiysek özür dileriz. Amacımız gerçekten kötü değil. Yalnızca toplayabildiğimiz kadar bilgi toplamaya çalışıyoruz o kadar. Merak etmeyin, torununuzu üzecek bir şey söylememek için ayrıca dikkat edeceğiz." cümleleriyle yanıtladı, bunun yaşlı adamı biraz olsun rahatlatacağını umdu. Bu sırada önüne gelen kahvaltısına çoktan başlamıştı.

Megumi'yle konuşmayı tamamen Teki'ye bırakmıştı, çünkü ilaç konusunu eşelemek tamamen Teki'nin fikriydi. Sakuma bu handa edinebilecekleri çok bir bilgi kalmadığını düşünüyordu artık, ama bir kişiyle daha konuşmanın bir zararı olamazdı - kızı üzmedikleri sürece. Megumi masalarına gelip onlara katıldığında, kızı yakından inceleme fırsatı buldu. Sakuma sıcacık bir gülümsemeyle karşıladı kızı. Teki sorularını sorarken Sakuma bir yandan kızı süzüyor, hastalığının ne olduğunu merak ediyordu. Gerçekten solgun ve çökük duruyordu, ama yine de pozitif enerjisinden pek bir şey kaybetmemişe benziyordu. "Kronik acı veren bir hastalık olsa, böyle iyimser kalamazdı herhalde." diye geçirdi içinden. Durumunu kabullenmiş, sağlığının iyiye gideceğini pek düşünmese de elindeki bitki çayını sırf annesi üzülmesin diye içiyor gibi duruyordu Sakuma'ya göre. Hastalığının ne olduğunu bilmiyordu, ama ister istemez takdir ediyordu bu kızı. Gerçekten birisi ona zarar vermek istiyor olabilir miydi? "Kusura bakmayın Megumi-san, belki hastalığınızın ne olduğunu sorarak haddimi aşıyorum ama olayı çözmemizde bir yardımı olacağını düşündüğüm için soruyorum. Acaba bu çalınan ilaçlar tam olarak ne ilaçlarıydı, neyi tedavi etmek için kullanılıyorlardı? Eğer ağrı kesici gibi bir özellikleri varsa ve sizin hastalığınızdan başka hastalıklar için de kullanılabiliyorlarsa, o zaman hırsızlar size zarar vermek için değil de bir yakınları ya da kendileri hasta olduğu için de çalmış olabilirler çünkü. Bu da bizim için çok önemli bir ipucu olur." diye ekledi Teki'nin sorularının ardından.

[GM - Naruto]

Yaşlı adam, Sakuma’nın özürüne karşı biraz yumuşar gibi oluyor. Ancak yine de fazladan bir şey söylemeyerek hafif hafif homurdanıyor ve işine dönüyor. Ancak yalnızca bir saniyeliğine; Megumi masanıza gelirken Torza’nın torununa nasıl bir şefkatle baktığını farkediyor. Öfkelenmesinin sebebini tam olarak olmasa da adamın bakışlarından sezebiliyor.

Kız, Teki’nin bitki çayları üzerine kurduğu cümleleri ilgiyle dinliyor; ardındansa Koto performansı hakkında sarfettiği övgü dolu cümlelerine karşı gülümsüyor ve teşekkür edercesine başını öne eğiyor: “Eskiden, annemle birlikte dedemin yanına yerleşmeden önce Kawakami Kasabası’nda yaşıyorduk. Küçükken gittiğimiz bir festivalde duymuştum ilk defa bu çalgının sesini. Sonradan kopamadım zaten.” Gülümsemeye devam ediyor bir yandan. “Müzik ve doğa yürüyüşleri, beni hayatta tutan şeyler bunlar. Böylesi güzel bir yer dünyada başka bir yerde var mı inanın bilmiyorum Teki-san.”

Teki'nin konuya girmesiyle birlikte, az önceki büyük gülümsemesi nispeten kayboluyor kızın. Ancak yüzünde hala anlayışlı bir ifade var, ciddileşme ya da ekstra kötü bir tepki değil bu. Yalnızca size saygısından olduğunu düşünüyorsunuz. Sırayla sorduğunuz soruları dikkatle dinliyor ara ara kupasından yudumlayarak, tüm sorularınız bittiğindeyse konuşmaya başlıyor: “Hastalığım pek sık görülen bir şey değil aslında. Tam olarak ne olduğunu benim de bildiğim söylenemez. Kawakami’de konmuştu tanım. 9-10 sene kadar önceydi yanılmıyorsam, 6 yaşındaydım.” Kaşlarını hafifçe kaldırıyor hatırlamaya çalışır gibi bu esnada, hemen sonraysa devam ediyor konuşmaya: “Emin değilim, ancak ‘otoimmun’’lü bir şeydi. Kısacası, normalde beni koruması gereken bağışıklık sistemim bana saldırıyor. Böbreklerime, karaciğerime, bazen eklemlerime. Ara ara gelmesine rağmen en kötüsü de o zaten, günlerce yataktan çıkamıyorum. Çoğu zamansa pek iştahım olmuyor. Güneş ışığında fazla kalırsam derim kızarıp kabarmaya başlıyor.” Ardından, dün akşam girmiş olduğunuz kapıyı gösteriyor size parmağıyla hafifçe: “Buraya ilk taşındığımızda, kapının iki tarafında çok şık işlemeleri olan iki pencere vardı. Dedem sonradan onları yıktırıp tamamen duvarla kapladı orayı.” Daha sonra duraksıyor bir an, hafifçe yanakları kızarıyor utanmış gibi: “Üzgünüm, çok uzattım sanırım; bu kadar konuşmayı ben de beklemiyordum. Sorularınızdan devam edeyim Sakuma-san.”

“İlaçlarım hastalığın belirtilerini azaltıp ilerleyişini yavaşlatıyor. Eklemlerimin tutulduğu dönemlerde ağrı kesiciler kullanıyorum tabii, ancak onlara ulaşmak benimkilere göre çok daha kolay. Ondan ilk geldiklerinde ağrı kesicileri almalarına izin vermişti zaten dedem.” Sakuma’nın sorularını tamamen cevapladıktan sonra, bitmiş olan kupasını yeniden dolduruyor minik demlikten. Devamında derin bir nefes alarak Teki’ye dönüyor bu kez: “Bilmiyorum Teki-san. Dedem size tam olarak ne anlattı emin değilim, ancak şüpheli herhangi bir olayla ya da kimseyle karşılaşmadım. Bizim kaldığımız odalara mutfağın içindeki bir merdivenden geçiliyor. Kolay kolay kimsenin girip çıkabileceği bir yer değil. Arkadaki kapıyı her gece dikkatli bir şekilde sürgüler dedem. Gün içindeyse mutlaka birileri olur mutfakta.” Elini çenesine götürerek düşünüyor yeniden: “Fikrimi sorarsanız bir şeyleri verirken hata sonucu benim ilaçlarımı da koydular bohçanın içine, annem karıştırmıştır belki.” Sözlerinin bittiğini anlıyorsunuz.

Off Topic

Çok uzatmamak adına not düşeyim; handa işiniz bittiyse bir sonraki rplerinizi handan çıkıp istediğiniz bir yere gitmekteymişsiniz/ulaşmışsınız gibi yapabilirsiniz. Kıza ya da hancıya basit sorularınız ya da söylemeniz gereken bir şeyler varsa bir sonraki GM'liğe onları cevaplayarak başlayacağım. Yok, işimiz hala bitmedi burada diyorsanız da aynı şekilde devam edeceğiz.

[Kumo Sakuma]

Megumi'nin cevaplarını yüzünde yer yer anlayışlı bir tebessüm, yer yer de ciddi bir ifadeyle dinledi Sakuma. Hastalığı gerçekten şanssızlık olarak nitelendirilebilecek bir hastalıktı. Mekanın Sakuma'nın bu kadar hoşuna giden ve huzur verdiğini düşündüğü loşluğunun ardında ne üzücü bir sebep varmış meğer. İnsanın bedeninin kendisine düşman kesilmesi gerçekten şairane bir belaydı. Özellikle güneş ışığına çıkamayacak duruma gelmek, ne fenaydı. Sağlığının kıymetini yeterince bilmediğini düşündü Sakuma, en azından kendisine ne kadar şanslı olduğunu daha sık hatırlatması gerektiğini.

Çalınan ilaçlar, başka bir hastalığın tedavisinde de kullanılabilecek ilaçlar gibi durmuyordu. Megumi'nin dediğine göre daha önce ağrı kesici ilaçlar da almıştı bu kişiler, ancak bu sefer özellikle Megumi'nin hastalığı için kullanılan ilaçlardı. Yine de Megumi, birinin kendisine zarar vermek için bunu yapacağını düşünmüyordu. Kolayca yapılmasına da ihtimal vermediğini, büyük ihtimalle ilaçların yanlışlıkla bohçanın içine karıştığını düşündüğünü söylemişti. "Buradan pek bir şey çıkmayacak gibi." diye düşündü Sakuma. Karşılaştıkları bu durum yalnızca garip bir rastlantıdan ibaret olabilirdi, belki de daha fazla eşelemeye gerek yoktu. Eğer durum buysa, artık başka ipuçları aramaya başlamaları gerekiyordu. Aslında ipucundan ziyade direkt hırsızlarla karşılaşmayı umuyordu, zaten çok saklanacak tipler değillerdi duyduklarına göre. Megumi'ye söyleyeceği bir şeyler olup olmadığını ölçmek için Teki'ye baktı, ardından Megumi'ye kibarca tüm verdiği bilgiler için teşekkür edip sağlığı konusunda iyi dileklerini bildirdi. Eğer sağlığına kavuşma ihtimali varsa, bunun olmasını Megumi için gerçekten içtenlikle diliyordu Sakuma, böylesine iyimser ve kibar birisi acı çekmeyi haketmiyordu.

Masada tekrar başbaşa kaldıklarında, ilaç konusundan elle tutulur bir bilgi çıkmamasının verdiği can sıkıntısıyla Teki'ye dönerek "Artık araştırmamızı hanın dışına taşımanın vakti geldi. Bu ilaç mevzusundan pek bir şey çıkacak gibi durmuyor. Öğreneceğimizi öğrendik diye düşünüyorum." dedi. "Dışarı çıkıp ortalığı yoklayalım biraz. Gelirken yolun diğer tarafında başka bir yerleşim yeri daha, hatırlıyor musun? Bir an önce hazırlanalım, Torza-san'a her şey için teşekkür ederim ve oraya gidelim derim."

[Kasumikage Teki]

Narin Koto Kızı hikayesini anlattıkça Teki'nin gülümsemesi engellenemez bir halde yok olmuştu. Geldiğinden beri laf ettiği, hanın karanlık olması probleminin bile sebebini öğrenmişti hiç beklemediği bir anda. Torza'ya karşı mahçup hissetmişti kendini. Laf ettiği tüm karanlık aslında yaşlı adamın, torunu için ışık kaynağı olmak istemesinin bir etkisiydi...

Öğrendikleri yeni bilgiler ile beraber Teki'nin şüpheleri asılsız çıkmıştı. Belki de çok fazla kurcaladıkları bu ilaç mevzusu sadece bir zaman kaybı gibi hissettirmeye başlamıştı. Gerçi Megumi'nin sağlığı göz önüne alındığında ilaç konusunu bu kadar irdemeleri iyi de sayılabilirdi. Teki artık özellikle o ilaçları geri getirmek istiyordu. Öncelikle Megumi, sonrasında ise yaşlı Torza için o ilaçları bulmak istiyordu. Üzgünlüğünü belli etmemek ve kızın moralinde bir düşüşe sebep vermemek için ifadesini düzeltmişti hızlıca. Sakuma da aldıkları yeni bilgiler doğrultusunda, artık handa kalmanın mantıklı olmadığına kanaat getirmişti ve düşüncelerini Teki ile paylaşmıştı. Teki de aynı şekilde düşünüyordu. Ancak kafasında tam bir plan oturmamıştı. Ne yapmaları gerektiğine karar veremediği için doğaçlama şekilde konuşmaya başladı istemsizce;

"Öncelikle geçmiş olsun Megumi-san. Verdiğiniz bilgiler için çok teşekkür ederiz. En azından artık araştırmamızda ilk bölümü bitirmiş olduk." Oturduğu yerden kalkarak üstünü başını düzeltmişti. Bir yandan kafasında konuşmasını oluşturuyordu. "Sakuma'nın da dediği gibi önceden gördüğümüz yerleşke kısımlarına gitsek iyi olacak. Aradığımız kişilerin orada bir üssü olabilir. Küçük bir yoklama yapmak mantıklı duruyor."

Sözlerini bitirdiğinde uzaktan onları izleyen Torza'ya el sallamaya başlamıştı. "Torza-san! Misafirperverliğiniz için çok teşekkürler! Odalar ve yemekler harikaydı. Ayrıca benim odamdaki mumu gece söndürmeyi unuttuğum için komple eridi. Haberiniz olsun. Tekrar görüşmek üzere!!"

Yaşlı hancı ile vedalaştıktan sonra Sakuma'ya dönerek gülümsemeye başlamış ve hadi gidelim dercesine kafasını sallamıştı. Sahiden de görevlerinin ilk bölümünü bitirmişler gibi bir his kaplamıştı içini. En azından halen sevmeye başlayamadığı kasvetli handan çıkacaklardı. Küçük bir heyecan kırıntısı ile beraber hanın ışık aldığı sınırlı kaynaklardan olan giriş kapısına yöneldi. Babasından aldığı klan yadigarı katanasını kavrayarak ışığa ilk adımını attı. Dışarı çıktığında hanın karanlığına alışmış gözleri yanarak kül olmaya başlamıştı adeta. Az önce kendince çok havalı bir sahne yaratmış olan Teki şu anda han kapısının önünde yaşarmış gözleri ile beraber acı çekiyordu...

"Sakumaaaaaaa! KÖR OLDUM SANIRIM!!!!!"

Yerleşke kısmına gideceklerdi. Ellerinde bir fikir ya da plan yoktu. Sadece gidecekler ve yerleşke içerisinde dolaşmaya başlayacaklardı. Devriye gezmek gibi... Devriyeleri boyunca elle tutulur bir olaya denk gelmezler ise bir yemek mekanına gitmek iyi olabilirdi. İnsanların konuşmaları küçük ipuçları içerebilirdi. Gözleri yavaş yavaş kendine gelirken hanın karalığına bir daha kızdı Teki. Keşke Megumi hasta olmasaydı diye düşündü. Tedavisi olup olmadığını bilmiyordu ancak iyileşmesini çok içten bir şekilde diliyordu...

[GM - Naruto]

İyi dilekleriniz karşısında konuşmanın bittiğini anlıyor Megumi, ve size bir baş selamı vererek oturduğu yerden kalkıyor. Az önce beraberinde getirmiş olduğu minik tepsiyi de alarak, barın arka tarafına yöneliyor. Konuşmanız esnasında yavaş yavaş odalarından çıkan insanlar ana salona inmiş ve kahvaltılarına başlamış durumdalar. Dün gecekine benzer, hafif gürültülü bir hal alıyor salon. Yalnızca müzik sesi ve yanan şöminenin çatırtıları eksik ortamda. Torza ise her zamanki yerine, barın arkasına geçip bir şeylerle oyalanmaya başlamış yine. Teki’nin sözlerine karşılık hafifçe başını sallıyor selam verircesine. Hala biraz bozuk olduğunu anlıyorsunuz size karşı. Ancak sabahki tehditkar halinden eser yok gibi. Handaki işlerinizi bitirdikten sonra, kapıya yöneliyorsunuz yakınlardaki yerleşkeye gitmek üzere.

Hava oldukça güzel, gece farkedemediğiniz şekilde muhteşem bir yeşil hakim tüm ortama. Yine de uzaklara baktığınızda bir yanda Kaya Ülkesi’ni Toprak Ülkesi’ne bağlayan devasa dağları, bir diğer yanda Yağmur Ülkesi üzerinde kümelenmiş kara bulutları, batı sınırında ise Sagano Bambu Ormanı’nı seçebiliyorsunuz. Kantou bayırı; çoğunlukla düz ve çimen zeminden ibaret olsa da orman sayılamayacak kadar küçük, ancak yalnızca birkaç ağaç demek için fazla büyük olan koruluklar görülebiliyor yer yer. Yükseltiler ve tepeler her bölgeye net bir şekilde hakim olmanızın da önüne geçiyor tabii. Bayır, aşırı derecede geniş ve büyük. Zaten neredeyse 1.5 gün süren seyahatinizin büyük kısmı da bayırda geçtiği için bu durum size oldukça normal geliyor. Genele bakıldığında, işinizi korkunç derecede zorlaştırmayacak olsalar da saklanmaya çalışan birilerinin uğraştıkları takdirde kolay kolay bulunamayacaklarını anlamanız zor olmuyor.

Uzun sayılabilecek, birkaç saatlik bir yürüyüşün ardından dün gece uzaktan ışıklarını gördüğünüz yerleşkeye yaklaşıyorsunuz. Gece mesafeyi çok doğru hesaplayamamış olsanız gerek, beklediğinizden uzun sürüyor yol. Henüz değil, ancak kısa bir süre sonra güneşin tepeye çıkacağını ve öğlen saatlerine geleceğinizi tahmin ediyorsunuz. Neyse ki, Çimen Ülkesi’nin alışık olduğunuz hafif meltemi sizi rahatlatıyor ve fazla yorulmuyorsunuz. Üzerinde yürümekte olduğunuz, kervanların kullandığı geniş yolun karşı tarafında kalıyor. Ancak Yağmur Ülkesi sınırlarına daha yakın olarak konumlandırılmış. Oldukça basit görünümlü 10-15 kadar yer evinin olduğu, bir kasaba olarak dahi nitelendirilemeyecek kadar minik yerleşke. Evler, yol sınırından başlıyor ancak diğer tarafta kalan dışlara doğru çok da nizami olmayacak şekilde konumlandırılmış tarla alanlarını ve çalışmakta olan 15-20 kişiyi görebiliyorsunuz. Ev sayısı da göz önüne alındığında, 60-70 kişinin yaşadığını tahmin ediyorsunuz burada en fazla.

Evlere yaklaştığınızda, oyun oynayan birkaç çocuğun cıvıltılı sesleri geliyor kulağınıza. Sizi görüyorlar, ancak hiç oralı olmuyorlar. Buradan çok fazla kişi gelip geçtiği için yabancılara alışık olduklarını anlayabiliyorsunuz. Yürümeye devam ediyorsunuz sakin bir şekilde. Yerleşkenin orta yerinde, meydan olarak tanımlanabilecek nispeten açık küçük bir alan var. Ortasındaki kuyudan su çekmek üzere sıra bekleyen birkaç kadını, bir köşede piposunu tüttürmekte olan yaşlı bir adamı ve az ilerde fısır fısır bir şeyler konuşurken kıkırdayan iki genç kızı farkediyorsunuz. Her şey gayet sakin ve normal gibi görünüyor. Dün gece hana girdiğinizde karşılaştığınız tepkiyi görmüyorsunuz kimseden. Hırsız ya da haydutmuşsunuz gibi bir muamele yok en azından ortalıkta. Pek kimsenin sizi taktığı da söylenemez zaten, herkes kendi işine bakıyor. Torza’nın söylediklerinin doğruluğunu farkediyorsunuz, insanlar burada hiç görmedikleri yüzlerin olmasına gerçekten de alışkın görünüyorlar.

[Kasumikage Teki]

Işıktan etkilenmiş gözleri yavaş yavaş kendine gelirken, bir yandan adımlarını sayıyor, bir yandan görev hakkında, kafasında oluşan fikirlerin kavgalarını izliyordu. Yerleşkelere gitme fikri gayet mantıklı duruyor olsa da, aynı ilaç olayı gibi "patlayabilirdi". Sonuçta Torza, net bir şekilde başkalarından bilgi alamayacaklarını aktarmıştı, çünkü her şey illaki onun kulağına geliyordu. Yaşlı adamın en azından bu konuda haksız olmasını umuyordu Teki.

"Sakuma... Yerleşkeye vardığımızda dağılmamız mantıklı olur gibi geliyor bana. Bir buluşma yeri belirleyip, gün boyu bilgi toplamaya çalışalım. Duruma göre birbirimizi haberdar ederiz. Baktın tehlikeli durum var. Havaya patlayıcı kunai falan at. Seversin..."

Dün fark etmemiş olduğu bir detayı fark etti o sırada Teki. Yürüdükleri yol fazla güzeldi. Her taraflarında ayrı ilgi çekici bir manzara vardı resmen. Kaya Ülkesi’ni Toprak Ülkesi’ne bağlayan devasa dağlar, Yağmur Ülkesi üzerinde kümelenmiş kara bulutlar, batı sınırında ise Sagano Bambu Ormanı... Sıkıcı bir yolculuk olmuyordu en azından. Görev konusunda düşünceleri tıkandığında çevresine odaklanabiliyordu. Keşke şu anda saldırıya uğrasalar diye düşündü. Aradıkları iki kaçak onlara pusu kurmuş olsa, dövüş başlasa ve onları yenerek geri dönseler. Aniden irkildi bu düşünce sonrasında. Saçmalamıştı. Aoba-Sensei ve Rei'nin ölümleri geldi aklına. Ustası ve dostunun ölümüne sebep olan hadiseyi yaşamak istediğini fark etti. Gerginliği kendini ele geçirmeden önce derin bir nefes aldı. Saçma düşüncelerden kafasını kurtarmak için konuşmaya ihtiyacı olduğunu hissetti. Sakuma iyi ki yanındaydı. Tek başına olsaydı eğer, düşüncelerini kontrol etmesi daha zor olabilirdi...

"İlaç konusunun hiç yardımcı olmamasının ardından tıkandık resmen. Megumi'nin üzücü hikayesini öğrenmiş olsak bile bunun göreve hiç katkısı olmadı resmen. Umarım yerleşke kısmında bir şeyler bulabiliriz." Sözlerini kestiğinde, Sakuma'ya yaklaşıp omuz atmıştı şakalaşmak amacı ile. "Kahvaltı ayıltmıştır umarım seni. Sarhoş bir ortak istemiyorum. Sonra seni kurtarmak zorunda kalırım..."

Birkaç saatlik yürüyüşün ardından sonunda yerleşkeye varmışlardı. Çok daha kısa süreceğini düşündüğü bu yürüyüşün ardından hafif yorulmuş olan Teki, esen rüzgar sayesinde enerji alıyordu adeta. Dün gece gördüklerinden çok daha küçük bir yere varmışlardı. 10-15 adet evin, tahmini olarak 50-60 kişinin yaşadığı bir yerdi burası. Torza'nın, buradan çıkacak tüm bilgileri öğrenebiliyor olması şimdi daha mantıklı gelmişti. Bir avuç insandılar resmen...

Küçük yerleşkenin, minik meydanına geldiklerinde, görevlerinin ikinci bölümünün başladığını hissetti Teki. Tekrar soruşturma yapacaklardı. En azından bu sefer insanlar, handaki gibi garip tepkiler vermek yerine işlerine güçlerine bakıyorlardı. Hatta Teki ve Sakuma umurlarında bile değildi. Aklı karıştı Teki'nin. insanlar burada hiç görmedikleri yüzlerin olmasına gerçekten de alışkın ise aradıkları kişileri bulmalarına yardım edebilirler miydi? En azından denemelilerdi. Hiç zaman kaybetmeden soruşturmaya başlamak istemişti Teki. Köşede piposunu tüttürmekte olan yaşlı bir adam ve fısır fısır bir şeyler konuşurken kıkırdayan iki genç kız dikkatini çekmişti. Kararını vermişti. Hemen Sakuma'ya dönmüş ve konuşmaya başlamıştı;

"Sakuma. Şu yaşlı adamı görüyorsun di mi? Sen git onunla konuş. Huysuz bir yaşlı olsa bile sana yardımcı olur. Ben de şu ilerideki kızlarla konuşayım. Çılgın etkileyiciliğim karşısında ne biliyorlarsa anlatırlar diye düşünüyorum. Sonra öğrendiklerimizi karşılaştırırız. Hadi kolay gelsin."

Sözleri bittiğinde Sakuma'yı yaşlı adama doğru hafif itmiş ve kızlara doğru ilerlemeye başlamıştı. Kızların kendisinden kaçmayacağından bile %100 emin değildi. Buna rağmen bir kez daha yaşlı bir adam ile konuşmak istemiyordu. "Torza da, Sakuma'yı daha çok sevmişti zaten." diyerek planını kendisine onaylattı. Kızların yanına vardığında ise bir şeyler öğrenebilmek umuduyla sözlerine başladı;

"Merhabalar!" diyerek lafa başladıktan sonra zaman kaybetmeden eli ile Kusagakure alınbandını işaret etmişti. "Rahatsız ediyorum. Ben Kasumikage Teki. Son zamanlarda bu çevrede sorunlara yol açan iki Kusagakure kaçağını bulmakla görevlendirildik. Yardımcı olabileceğini düşündüğünüz bir şey biliyorsanız. Paylaşmanızı isteyeceğim."

Yeni bir bilgi bulabilmeyi istemiyor, resmen arzuluyordu...