[Kusagakure - Operasyon] Moriai Jouichirou & Kurosawa Haru

[Moriai Jouichirou]

İleriye attığı her adımda, ıslak toprak havalanıyor ve bacaklarına yapışıyordu Jouichirou’nun. Kolları arkada ve başı öndeydi; koşu adımlarını, bacağını olabildiğince yukarıya çekerek atıyordu. Haru’nun komutu ile kafilenin ortasında kalmıştı. Başını oynatmadan hemen sağ paralelinde duran Kinshi’ye doğru çevirdi gözlerini. Göreve adanmış, köyü için canını vermeye hazır olduğu gözlerinden okunuyordu. Jouichirou hayatının hiçbir bölümünde bu derece bağlı olamamıştı köye, bunun herkesin aksine yaşadığı ikinci bir gerçekliğin varolması sebebiyle olduğunu düşünüyordu. Kinshi’nin arkasında parıldayan ışıkları gördü, kendilerinden oldukça uzak noktalarda ormana girmeye veya ormandan gelmeye çalışan birileri savaşı sürdürüyorlardı. Parlayan ışıklar birkaç dakika sonra düşmanla karşılaşabilecekleri ihtimalinin sinyallerini veriyordu. Gözlerini solunda bulunan Haru’ya çevirdi bu kez Jouichirou. Savaş meydanının güneş görmeyen kızı tüm ciddiyetiyle koşusuna devam ediyordu. Mızrağına ve kalkanına kaydı gözleri; kendisi için oldukça yüklü teçhizatlar olmasına karşın Haru bu ikisi üzerindeyken hem oldukça hızlıydı hem de esnek. Yakın dövüş yapmak zorunda kalsalardı hiçbir şansı olmayacağını düşündü Jouichirou.

Gözlerini tekrar ormana doğru çevirdiğinde, yaprakların arasında anlık bir hareket yakaladı Jouichirou. Koşu pozisyonunu hiç bozmadan elini ekipman çantasına götürüp iki adet shuriken aldı yumruk şeklinde tuttuğu parmaklarının arasına. Hızını kafilenin koşu hızından yukarı çekip, öne doğru atılırken “Orada!” diye seslendi ekip arkadaşlarının duyabileceği bir tonda. Shurikenleri parmaklarının arasında atabilecek şekle getirdi ve yapraklardaki hareketi gördüğü yöne doğru fırlattı. Ardından koşu yönünü sol çaprazına doğru açı yapacak şekilde değiştirdi. Koşusunu Haru’nun olduğu yöne doğru çevirdiğinden Haru’nun yaptığı hareketi göreceğini biliyordu. Kinshi’nin farketmemesi ihtimaline karşılık “Kinshi-san!” diye seslendi ikinci kez. Amacı ormana doğrudan giriş yapmayı planlayan kafileyi soldan bir yay çizecek şekilde girmeyi planladıkları noktanın daha solundan içeriye sokmaktı. Rakip ormanda kendileri dışarıdayken avantajlı olanının rakip olacağını biliyordu. Tabi eğer ortada bir rakip varsa. Her ihtimale karşı yapılması gereken manevra ortadaydı.

Shurikenleri fırlattıktan sonraki koşusuna devam ederken elini tekrar ekipman çantasına götürdü ve bir kunai aldı Jouichirou. Kunaiyi sivri ucu kendi vücuduna bakacak şekilde tutmaya başladı. Orman girişinde özellikle tetikte ve dikkatli olması gerekiyordu. Khajaeru’nun öğüdü çınladı kulaklarında. Attığı adımları bile altı kez düşünmesi gerekiyordu. Jouichirou’nun kaybedeceği gün bugün değildi. Elinden geleni ardına koymamaya hazırdı. Uzun zamandır savaşmak durumunda kalmamıştı, savaşın adrenalini vücudunda yükselirken neredeyse tüm hayatı boyunca eğitilmiş olduğu eylemi gerçeğe dönüştürmek için kasılıyordu kasları. Biraz sonra içinde kalma ihtimalleri olan ilk muharebenin, asıl hedefleri yanında çok da zor olmayacağını tahmin ediyordu. Kendisini Riaru tarafının savaş planını yaparken hayal etti, elinde kaç tane olağanüstü güçte adam olabilirdi ki. Diğerlerine nazaran daha güçlü olanları birim başlarına koymuş olmalıydı. Aynı şekilde savaşın döndüğü ana cephede olmalılardı. Teçhizat deposuna giden ormanda devriye gezmek gibi bir görev tepedeki adamlara verilecek cinsten bir görev değildi. Eğer öyleyse ya Riaru'nun elinin altında yenilemeyecek cinsten bir kuvvet vardı ya da ana cephe gerçekten ana cephe değildi. İlk ihtimalin gerçek olması durumunda, Kusagakure kuvvetlerinin çoğu düşecekti. Köy yönetiminin yaptığı araştırmalar sonucu böyle bir eyleme kalkıştıkları düşüncesine sığındı. Yapması gereken tek şey hayatta kalmaktı. Sağ kalan Jouichirou olmalıydı.

[Kurosawa Haru]

Hedeflerine, öldürmeye giden gece hayvanları gibi yaklaştılar. Sessiz, ölümcül ve ne kadar gizli olabilirlerse o kadar gizli olacak şekilde ormana doğru ilerlediler. Onlar yırtıcı, vahşi ve ölümcüldü. Haru'nun kalbi her ne kadar öldürmek için atmasa da, gözleri insan yerine hedef görmese de, kulakları düşmanın kalp atışları yerine sadece cırcır böceği sesi duysa da, şu an öyle olmamalıydı. Bunların zayıflık olduğunu ve kendisinin zayıf biri olduğunu kabul ediyordu. Kinshi de bir bakıma öyleydi, Haru gibi. Öldürme içgüdüsüyle uyanmayan biri. Düşünceleri zihninden sildi. Öldürmek için buradaydı.

Gururunu ve ideallerini kenara koydu Haru. Bir günlüğüne rafa kaldırdı. Beyaz tenine, hayali şövalye zırhını giydirdi. Gözlüklerinin ardından dünya ne kadar da garip ve çirkin bir yerdi. Rafa kaldırdı Haru. Mızrağının kana bulandığı anıları gömdü. Birkaç saatliğine bir ölüm makinesi olmaya hazırdı. Ölüm maskesini taktı Haru. Köyündeki masumları, günahsızları koruyabilmek için sadece.

Yaklaşık 50 metre kalmıştı. Her şey o kadar hızlı ve o kadar korkusuzca gerçekleşmişti ki, inanması güç bir hayalin içinde gibi hissetti Haru kendini. Kimse mi, ormanın dışına bakmıyordu? Böyle bir saldırıyı hiç mi beklemiyorlardı? Haru bu ufak yalana inanmıyordu. Ormanın içi ya düşmanla, ya da tuzaklarla dolu olmalıydı. Ardından Jouichirou'nun sesiyle irkildi, o bir şey görüyordu, Haru ve Kinshi'nin göremeyeceği yönde bir tehlike vardı. Deli adamın cebinden bir çift shuriken'i çıkarıp bir noktaya gönderdiğini gördü. Haru, Jouichirou'nun ne gördüğünü bilmiyordu, ama Jouichirou'ya, düşmekte olan birinin paraşütüne güvendiği kadar çok güvenmek zorundaydı, ve aslında güveniyordu da. "Formasyonu koru!" diye seslendi takım arkadaşlarına, ikisinin de duyabileceği şekilde. Burnuna gelen tuzak kokusu gerçeğe mi dönüşüyordu? Hala karşılarına hiçbir şey çıkmamıştı. Düşündü Haru. Eğer koruluğun içinde tuzak varsa dümdüz girmek saçmalıktı. Onları beklemedikleri yerden vuracaktı, takım arkadaşlarını kısa bir süre için yalnız bırakıp. "Doryuu Shiki" diye fısıldadı ayağını yere vurmadan önce. Çıkan sütun, yere yaklaşık 75 derece yapacak şekilde çıkacak ve Haru'yu biraz ileri, ama özellikle yukarı çıkarabilecek şekilde fırlatacaktı. Haru bu hamleyle havada geçireceği süreyi hem koruluktaki ağaçlara yukarıdan bakmak için, hem de birazdan takım arkadaşlarının içeri gireceği alana, aynı zamanda Jouichirou'nun hareketlenme gördüğü yere yukarıdan bakmak için kullanacaktı. Herhangi bir tuzak görürse takım arkadaşlarını uyarabilecek kadar süre havada kalabileceğine inanıyordu. Bir şey görsün ya da görmesin, az önce hareketlenme görülen yerin yakınlarına iniş yapabilmek için kafasında bir rota çizmesi gerekiyordu. Ağaç dallarına basarak düzgün bir iniş gerçekleştirebileceğine inanıyordu.

Eğer yukarıdan bakarken birini ya da birilerini ya da bir şeyleri görebilirse mutlaka bağırarak takım arkadaşlarına haber verecekti. Görmezse de gizlilik planına sadık kalacak şekilde takım arkadaşlarının yanına inecek ve devam edeceklerdi. Bu hamle, harekatın devamlılığı ve gizliliği için çok önemliydi, ama başarabileceğine inanıyordu. Aklındaki basit düşünceleri bir kenara bırakarak düşündüklerini uygulamaya koyuldu.

[GM - Naruto]

Jouichirou takım arkadaşlarına seslenmesinin hemen ardından öne doğru fırlıyor ve sola hafif bir yay çiziyor. Haru’nun formasyonu koruma talimatından sonra ise üçlü aynı anda düz koşularını açılandırıp hafifçe sola doğru kayıyorlar. Bu esnada Jouichirou parmakları arasına yerleştirmiş olduğu iki shurikeni çoktan fırlatmış oluyor. Ancak fırlatılan shurikenler, herhangi bir yanıt yaratmıyorlar. Yalnızca dalların ve yaprakların arasında kaybolduğunu farkediyor Jouichirou shurikenlerin. Koşu devam ederken, üçlü ve orman sınırı arasındaki mesafe git gide azalıyor. Takribi olarak 25-30 metreye düştüğü anda Haru tekniğini uyguluyor. Yerden aniden fırlayan, yukarı ve az da olsa ileri doğru yönlenen sütun Haru’yu fırlatırken, takım arkadaşları emirleri yerine getirmeye devam ederek koşuyu sürdürüyorlar. Takım üyelerinin her biri azami dikkatin yüksek başarıyı getireceğinin farkında.

Haru yukarı fırladığı anda, planladığı üzere ormanı ve ağaçları taramaya başlıyor gözleriyle. Halihazırda bir yay çizerek yana meyillenmiş olmaları sebebiyle farkediyor ki, dalların size göre arkada kalan kısımlarında konuşlanmış shinobiler var. Bir, iki, üç- tamı tamına yedi shinobi sayıyor Haru yere inişe geçmeye başlamadan önce. Ancak tam bu esnada ağaçtaki shinobilerden biri olasılıkla fırlatılmış shurikenleri farketmesi sebebiyle pozisyonunu bozarak gelen shinobilere, size doğru bakıyor bir anlığına. Haru takım arkadaşlarını konu hakkında bilgilendirirken, üçünüz birden ormanın sınırlarına yakın bir noktada bağırışmalar duymaya başlıyorsunuz. Bir an sonra, ortalık kaosa dönüyor. Üzerinize ardı ardına shurikenler ve kunailer fırlatılmaya başlıyor ağaçların içinden ve üstünden. Aralarda bir ses yankılanıyor: “Goukakyuu no Jutsu!” Karmaşanın arasında siz herhangi bir tepki veremeden Kinshi atılıyor öne, Haru yere yeni konduğu için herhangi bir jutsu uygulamaya fırsat bulamıyor. Kinshi derin bir nefes alıp karşılık olarak haykırıyor el mühürlerini tamamladıktan hemen sonra: “Mizurappa!” Üzerinize doğru gelen alev topuyla su kütlesi buluşuyor, ve bir anda devasa bir buhar kaplıyor her yeri. Çeşitli ekipmanlar dibinizden vızıldayarak geçiyor, kimileri çamur zemine saplanıyor. Herhangi bir zarar görmüş değilsiniz ancak her şeyin birkaç saniye içinde bu derece bir değişim geçirmiş olması savaşın gerçekliğini hatırlatıyor bir kez daha.

Off Topic

Out: Harcadığınız ekipmanları lütfen imzanızdan düşünüz, düzgün bir takip yapalım karşılıklı olarak.

[Kurosawa Haru]

"Takım! Savaşa hazır!" diye seslendi silah arkadaşlarına Haru. Takım arkadaşının bir fedai gibi öne atılıp üzerilerine gelen ateş topunu hiç etmesi Haru'nun keyfini yerine getirmişti bir anda. Çocuk iyiydi, oldukça iyiydi ve o da bunun farkındaydı. Ne yapıp ne edileceğini biliyor, gerektiği zaman öne atılabiliyor, yeteneklerinden şüphe duymuyordu. Takım arkadaşı olarak gurur duyulabilecek biriydi. Kayda değer bir asker, dikkatli bir yoldaş.

Sıra onlardaydı. Nerede olduklarını biliyorlardı. Kaç kişi olduklarını biliyorlardı. Yakın savaştan kaçındıklarının farkındalar. Bu bilgiler Haru'ya yeter ve artar bile. Rakipleri onları göremiyordu, onlar da rakiplerini göremiyorlardı. Bunu bir dezavantajdan avantaja çevirmek onların elindeydi. Haru etrafına baktı, envai çeşit ekipman etraflarından birer kurşun gibi yarıp geçerken havayı. Etraflarındaki hava gittikçe ağı Bu takım bir yılandı, bir korkusuzlar ekibi, bir yenilmez üçlü! Hazır hiç olmadığı kadar hazırdı deli adam, ve ipek kız.

"Geri çekil!" dedi, takım arkadaşlarına. Bu ani bir fikirdi, ve bir emirdi. Birkaç el mührü yapıp hemen "Doryuu Heki" tekniğini uygulayacak ve üzerilerine gelen her şeyden onları koruyacaktı. Çıkaracağı duvarın uzunluğu, ağaçta kalan insanların onları yukarıdan göremeyeceği üç kişiye yetecek bir bariyer oluşturmaktı. Kinshi geri çekildiği zaman tekniği uygulayacak ve düşmanlarla aralarına bir set çekecekti. Bunu gerçekleştirdikten sonra taktik zamanı başlayacaktı, çünkü rakip onları görmüyor olacaktı, fakat Haru ne yapacağını iyi biliyordu. Parlama zamanı.

"Duvara yaslan. İşareti duyunca harekete geç. Duyunca anlarsınız." diye fısıldayıp mızrağını ve kalkanını yerinden çıkarıp eline alacaktı. Ardından "Moguragakure no Jutsu" için gereken el mühürlerini yapıp toprağın içine girecekti. Düşmanlardan hiçbirinin Haru'nun nerede olduğunu bilmesine izin vermeyecekti bu hareket, ve hedefine ulaştıracaktı onu. Gözü arkada kalmayacaktı, çünkü takım arkadaşlarını koruyacak bir duvar bırakıyordu arkada.

İleriye, ormanın içlerine ilerleyecekti Haru toprağın altından. Adamları gördüğü yeri biliyordu, o yüzden adamların olduğu yerin birkaç metre arkasına (adamlara göre) ilerleyecekti. Adamların arkasına geçip, topraktan çıktığı zaman hiçbirinin Haru'nun orada olduğunu bilmesine imkan yoktu. Ardından Haru topraktan kafasını çıkaracak ve düşmanlarının en arkasında kalan kişiyi tespit edecekti. Ağacın üzerindeyse en arkadaki kişi, hızla ağaca tırmanıp (değilse direkt) gördüğü adamın arkasından sinsice yaklaşacak ve mızrağını adamın ya da kadının boynuna dik gelecek şekilde savuracaktı. Adamın bağırışları ise başlama işareti olacaktı. Bunu yaptıktan sonra açık hedef olacağının farkındaydı, bu yüzden adamı öldürdükten sonra kalkanını kendini koruyacak şekilde tutacaktı.

[Moriai Jouichirou]

Ormandaki yaprağın tek hareketi, kafilenin koştuğu alanı metal fırtınayla buluşturan bir kasırgaya dönüştürmüştü. Jouichirou hareketi gördüğü anda yaptığı hamle ve arkadaşlarını uyarmak için verdiği direktifler kısmen başarıya ulaşmıştı. Kafile sola doğru yayı çizerken, Haru çıkardığı sütunla birlikte ormanlık alanı gökyüzünden izlemeyi başarmıştı ve yere inerken ağaçların arkasında onları bekleyen hediye paketinin bilgisini vermişti ekibe. Hediye paketinden önce kunai ve shurikenler fırlamaya başlamıştı üstlerine doğru, arkasından ise kocaman bir alev topu. Ne ayaklarını zemin ile yeni buluşturan Haru ne de savaşın gerçekliğine yeni düşmüş Jouichirou kendilerine yaklaşan alev topuna herhangi bir tepki veremeden, Kinshi ağzından kustuğu su kütlesi ile alev toplunu söndürmeyi başarmıştı. Alev ile buluşan su buharlaşırken, savaş alanı görüşlerini engelleyecek seviyede büyük bir su buharı kütlesiyle kaplanmıştı. Haru'nun verdiği bilgiye göre karşılarında yedi adet shinobi vardı ve bu shinobilerin üstlerine savurduğu metal parçalarının herhangi biri şu ana kadar kimseye isabet etmemişti. Bu savaş onlar için de sürprizdi sanki, ne yaptıklarını veya ne yapmaları gerektiğini bilmiyorlar mıydı. Jouichirou, rakibin cephe planının tahmin ettiği gibi olduğu düşüncesinden daha da emin olmaya başlamıştı.

Etraf su buharı ile kapanmışken yapabileceği pek bir şey olmadığını düşündüğü sırada Haru'nun sesi çınladı kulaklarında. Önlerinde yükselen toprak kütlesinin arkasında kalmışlardı. Önündeki duvara dokundu Jouichirou. Rakibi göremezken veya onlar kendisini göremezken yapabileceği çok bir şey yoktu. Bu yüzden yapması gereken ilk şey rakiplerini görebileceği bir pozisyona geçmek olmalıydı. Duvarın arkasındaki düşünce havuzunun içine Haru'nun sözleri saplandı. İşareti duyunca harekete geçilmesini istiyordu. Kendisi ise sözlerinin arından toprağın içine doğru ilerleyen bir yolculuğa çıkmıştı bile. Kinshi'ye döndü ve "Ya hiçbir işaret gelmezse?" diye serzenişte bulundu. Hem ne gibi bir işaret gelebilirdi ki. Jouichirou'nun sadece birkaç saniye daha beklemeye tahammülü vardı. Haru'nun yedi shinobi arasında vücuduna sayısız kunai darbesi alıp savaşmaya çalıştığı imgesi oluştu bir an gözlerinin önünde. Aklındaki plan için Haru'dan bir işaret beklemesine gerek yoktu. "Sol açıktan dolaşıp, buharı geçeceğim." diye fısıldadı Kinshi'ye ve önündeki duvarın sol tarafından ormana paralel olacak şekilde koşmaya başladı.

Sadece birkaç saniye sonra paralel koşu kendisini ormana doğru çizilen bir yaya çevirdi. Rakip ve kendi aralarında kalan buhar katmanını geçip ormana girmeliydi Jouichirou. Sağ elinde tuttuğu kunaiyi koşusunu yaparken suratına yakın bir yere çekti. Böylece üzerine gelebilecek herhangi bir saldırıyı son anda engelleme şansı olabilirdi. Ormana girdikten sonra ise Ağaçların üzerinden adamların olduğu yöne, onların kendisini görebileceği bir mesafeye kadar ilerleyecekti. Kinshi'nin de kendisinin yaptığı gibi sağ taraftan rakibe yaklaşmasını umuyordu. Koşusuna devam ederken elindeki kunaiyi dişlerinin arasına yerleştirip, el mühürlerini tamamlayacak ve "Magen: Bunshin" diye fısıldayacaktı. Amacı üç adet klon oluşturmak ve klonlar koşuya devam ederken yer değiştirerek kendisini en sağ taraftaki Jouichiou haline getirmekti, arkasından ise kendisi dahil 2 klon rakibe yaklaşırken 3. klonu orjinal Jouichirou'ymuşcasına geride bırakmak. Böylece orjinal Jouichirou gibi davranacak olan klon arkada diğerlerini yönetiyormuş izlenimini verecekti. Gerçek Jouichirou ise rakibe yakın mesafeye girmeyi hedefliyordu. Kendisine en yakın iki kişiden birinciye 1 klonu doğrudan biraz evvel dişlerinin arasında duran kunaiyi eline alarak saldırtacaktı. İkinci kişiye ise gerçek Jouichirou ve klon birlikte hamle yapacaktı. Jouichirou her ihtimale karşı klonun kendisinden bir adım önde olacak şekilde koşmasına izin verecekti. Rakibe bu denli yaklaşmak onun tarzı değildi ama bu savaşı hızlıca bitirmek için alınabilecek bir riskti.

[GM - Naruto]

Haru: Komutunu verdikten sonra el mühürlerini tamamlayıp ellerini toprağa bastırdığın gibi topraktan büyükçe bir duvar oluşuyor gözlerinin önünde. Oluşan kaya parçasının arka tarafından metalin taşa çarparken oluşturduğu şıngırtı sesi duyulurken ekip arkadaşlarına emirlerini veriyorsun. Kalkan ve mızrağını kuşandıktan hemen sonra el mühürlerini tamamlıyor ve bir an sonra toprağın içinde buluyorsun kendini. Yeryüzündeki koşu hızına yaklaşık bir hızda ilerliyorsun kısa bir süre. Net olarak olmasa da, aradaki mesafeyi takriben takip edebildiğin için gerçekten de planladığın gibi kafanı topraktan çıkardığın anda orman sınırının 6-7 metre içinde buluyorsun kendini. Gördüğün ilk şey, saydığın 7 adamın birden önündeki çeşitli ağaçlara dağılmış oldukları. Az önce bulunduğun konuma baktığında ise buharın yavaş yavaş dağıldığını, yarattığın duvarın sabit bir şekilde durmakta olduğunu görüyorsun. Yaratılan duvarı yeni yeni fark etmiş olan shinobiler atışı kesiyorlar. Fark ettiğin bir diğer şey ise, duvarın arkasından fırlayıp ormana doğru hafif bir yay çizerek koşmaya başlayan Jouichirou.

Jouichirou: Haru toprağın altında gözden kaybolduktan sonra bir saniye kadar olayı algılamak üzere duruyorsun. Devamında, Kinshi’ye yönelik sözlerini sarfediyorsun. Fısıldaman tamamlandıktan sonra duvarın arkasından fırladığın gibi ormana doğru önce paralel, devamında hafif bir yay çizerek koşmaya başlıyorsun. Arkandan Kinshi’nin “Jouichirou-s-!” dediğini duyuyorsun bir an, ancak yağmurun korkunç gürültüsü sesi kesiveriyor uzaklaştığın an. Duvarı geçtiğinde buharın yavaş yavaş gözden kaybolduğunu, duvarı fark eden shinobilerin ise bir şeyler fırlatmayı kesmiş olduğunu farkediyorsun. Ta ki biri seni farkedip arkadaşlarına anlamadığın bir şeyler bağırana kadar. Devamında, ölümcül metal silahlar bir yağmur gibi yağmaya başlıyorlar üzerine. Çeşitli ekipmanlar vızır vızır etrafından dolaşırken birkaç shurikenin bacaklarına kesikler attığını farkediyor, elindeki kunai ile kafana isabet etmek üzere olan bir kunaiyi ekarte ediyorsun. Muhtemelen yanlış bir hamle yaptığın fikriyle doluyor zihnin, ardından ormanın içinden bir çığlık yükseliyor.

Haru: Jouichirou’yu senin fark etmenle shinobilerin de fark etmesi bir oluyor. Az önce duvara bir şeyler yağdırmakta olan shinobiler koşmakta olan Jouichirou’yu hedefledikleri anda topraktan fırlıyor ve en yakındaki ağacın tepesine sıçrayarak tam da planladığın gibi ilk hedefinin ense köküne saplıyorsun mızrağını. Adamın boğazından çıkan mızrak ağaca kan fışkırtırken, son gayretiyle boğuk bir çığlık atıyor adam. Ceset büyük bir gürültüyle yere düşerken etrafındaki shinobilerin hızla sana döndüğünü fark ediyorsun. En yakındaki ikisi büyük bir hızla üzerine sıçrıyorlar ellerindeki kunailerle. Bir diğerinin ise üç shuriken fırlattığını farkediyorsun. Konumunu açıklamak gerekirse, sol ön çaprazından ve sağından sana doğru fırlayan shinobiler var, ve muhtemelen bir saniyeden kısa bir süre sonra dibine girmiş olacaklar. Bir ağacın dalı üzerindesin, tam karşında üzerine kan sıçramış olan ağaç gövdesi var. Shurikenler ise sağ ön çaprazından fırlatılmış durumdalar.

Jouichirou: Planını uyguluyor, tekniğini aktive edip klonunla sorunsuzca yer değiştirdikten sonra koşunu sürdürüyorsun. Seni görmekte olan herkesin genjutsun altına girdiğini biliyorsun. Ormanın içinde bir hareketlilik var, bunu görebiliyorsun ancak ne olup bittiğinden tam olarak emin değilsin. Kinshi’yi ise pozisyonun gereği göremiyorsun. Orman sınırlarına girdiğinde, planladığın üzere en yakındaki shinobiye klonlarından biri saldırıyor. Hızlı davranan shinobi, doğru bir hamleyle elindeki kunaiyi klonun göğsünün ortasına saplayıveriyor. Gelgelelim, klon herhangi bir tepki vermek bir yana yok olmadığından dolayı adamın yüzünde şaşkın bir ifade belirdiğini fark ediyorsun. Klonun elindeki kunaiyi adamın omzuna saplarken, korkuyu gözlerinde okuyabiliyorsun shinobinin. Yine de diğer bir hedefe yaklaşmış olduğun için şuanlık bunu bir kenara bırakıp işine odaklanıyorsun. Klonunla birlikte saldırdığınız shinobi başarılı bir savunma yaparak basit bir iskivle ilk kunai darbesinden kurtuluyor. Senin savurduğun kunaiyi ise elindeki kunaiyle karşılıyor. Sonraki hamlesi ise, sana bir tekme atmak üzere ayağını kaldırmak oluyor. Biri klon olmak üzere iki kişi arasından gerçeği bulduğu göz önüne alınırsa, şanslı olduğunu düşünüyorsun adamın. Yine de bu tepki vermek için milisaniyelerin olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

[Moriai Jouichirou]

Gözlerinin Kinshi'nin üzerinden ayırıp duvarın sol tarafından koşusuna başladığında, ortamı kaplayan buharın çaydanlıktan çıkan buhardan farksız olduğunu görmüştü Jouichirou. Ama artık geriye dönmesi için çok geçti, olabildiğince hızlı bir şekilde adımlıyordu ıslak toprağı. Gökyüzünden üzerine boşalan yağmurun altında metal fırtınanın ikinci bölümü çekilmeye başlanmıştı. Jouichirou bu fırtınanın tam ortasında koşarken bulmuştu kendisini. Derisinin vücudunu sıyırıp geçen metal parçalar üzerinde kaldığını hissedebiliyordu. Hedef tahtasının ortasında bulunan alnına doğru ilerleyen bir kunaiyi, başına yakın tuttuğu ile savuşturabilmişti. Yakın olan ölümü daha yakınına çekmiş olan koşusu sona ererken, ormana girdiği noktadaki en yakın ağaca doğru zıpladı. Üzerine yağan fırtınadan kurtulmuştu, şimdi ise daha zorlu olanına doğru ilerliyordu. Adamlara yeteri kadar yaklaştıktan sonra el mühürlerini tamamladı ve klonları oluşturdu. Her şey plana uygun bir şekilde ilerlemişti.

İlk klon, içlerinde gerçek Jouichirou'nun da bulunduğu kafileyi uzaktan izliyordu. İkinci klon ise çoktan adama ulaşıp sırtına kunaiyi geçirmişti, kendi karnında kocaman bir delik açılmış olsa da. Jouichirou ve üçüncü klon ise yöneldikleri adama karşı hamle yaparlarken, adam klonun hamlesinden kurtulup Jouichirou'nun hamlesine kunai ile karşılık vermişti. Kunailer havada çarpışırken çıkan kıvılcım ile birlikte, Jouichirou kendisine doğru ivmelenen tekmenin varlığını fark etmişti. Vücudunu tekmenin geldiği yönün aksine yönüne doğru ivmelendirecek ve aynı anda boşta duran sol kolunu tekmenin geldiği yöne doğru götürecek ve cübbesinin mekanizmasında bulunan Tekli Funyuu 2'nin eline fırlamasını sağlayacak pozisyona getirecekti elini. Parşömeni tekmenin geldiği yöne doğru bakacak şekilde, üst kısmını parmak uçlarıyla avcuna bastırarak bileğinden dirseğine doğru açılacak şekilde tutacaktı. Eğer başarılı olursa, geriye doğru ivmelenen adamın üstüne doğru biraz evvel havada çarpışan kunaisini fırlatacaktı. Kendisi ile birlikte gelen klon ise hafifçe eğilerek rakibin yarım adım arkasına doğru adımlayacak ve bel kısmına doğru saldıracaktı.

Karnı delinmiş klon rakibi daha da etkilemek adına kendini, vücudundaki kunaiye doğru bastıracak ve rakibin omzuna sapladığı kunaiyi sokup çıkarabildiği kadar sırtına saplamaya devam edecekti. Jouichirou'nun bir darbe alması durumunda, ağaçların üstünde bekleyen klon harekete geçecek ve gerçek Jouichirou'ya doğru fırlayacaktı. Tekmeyi atan rakibin üzerine kunai ile atlayacaktı. Aksi taktirde pozisyonunu bozmadan olası üçüncü bir rakibin karşısına gelme ihtimaline karşı hazır bir şekilde olduğu yerde bekleyecekti.

Jouichirou'nun planı hazırdı ve uygulamaya geçirmesi için saniyeden daha azına ihtiyacı vardı. Kinshi ve Haru'nun ne durumda olduklarını merak ediyordu. Ormanın içinden duyduğu bağırış sesi Haru'nun birini tek mızrak darbesi ile öldürdüğü anlamına geliyor olabilirdi. Bu yedi kişiden birinin elendiği anlamına geliyordu. Kendi karşısında iki kişi vardı, böylece diğer ikisine de ikişer kişi kalıyordu. Jouichirou kendini soktuğu bu durumdan hızlıca kurtulup Haru'nun ilerlediği yöne doğru harekete geçmek için sabırsızlanıyordu. Haru'nun da Kinshi'nin de başlarının çaresine bakabileceklerinden emindi ama yedi kişilik bir ekibin içinde bir lider olduğu düşüncesi aklının bir ucunda sönmeye yüz tutmuş bir lamba gibi parıldıyordu. Kafileden bir kişi bu lider ile karşılaşmak durumunda kalabilirdi. Donuk bakışlarını hiç bozmadan, karşısındaki rakibe bakıyordu. Bugün yıkanacağı kan, onun kanıydı.

[Kurosawa Haru]

Planını başarılı şekilde uygulayan Haru, ilk kanı dökmüş, düşman saflarından bir kişiyi azaltmıştı. Zorlu bir savaştı bu, muhtemelen içinde bulunmuş olduğu en düzensiz savaştı. Düzen, Haru'nun pek hoşlandığı bir şey değildi zaten savaş alanındayken. Adamın çıkardığı ses diğerlerini harekete geçirmişti. İşler biraz da olsa istediği gibi gidiyordu, takım arkadaşlarına alan açmış olacaktı. Kafa başı iki-üç düşman düşüyordu şu an. Kahinin gözdeleri için ulaşılabilir bir hedefti. Haru kahinin gözdelerindendi.

İlk kişiyi hakladığına göre sıra diğerindeydi. Diğerleri! Birden fazla kişinin dikkatini çekmişti. Haru hemen ufak bir plan yaptı, ne yapması gerektiğini biliyordu. Sağından ve solundan iki kişi geliyordu. İki taraftan sıkıştırılmış haldeydi. Bu Haru için hoş bir pozisyon değildi. İki adamı da karşısına alması gerektiğinin farkındaydı. Topraktan uzaktaydı, bu yüzden savaş kabiliyeti oldukça sınırlıydı. Bir şekilde toprağa ulaşması gerekiyordu, ölmeden. Sıcak savaş tam anlamıyla başlamıştı.

Dikkati savaş alanından uzaklaştırmak onun için yapılabilecek en iyi şeydi. Yapacağı şey kalkanı, gelen shurikenlerden kendini koruyacak şekilde kaldırmak ve yere doğru atlamak olacaktı. Böylelikle toprakla buluşabilecekti. 3 kişiye karşı kaçak oynamak zorundaydı. Havada takla atıp düşüşünü yavaşlatabilirdi.

Toprakla buluştuğunda ise asıl planı başlayacaktı. Adamların, üzerine doğru harekete geçeceğini düşünüyordu, az önce olduğu dala ulaştıklarından sonra. Eğer adamlar üzerine gelirlerse, havada oldukları zaman aralığında, yere vurup Doryuu Shiki tekniğini kullanacak ve havada üzerine doğru kendini oldukça hızlı şekilde fırlattıracaktı yerden çıkan sütuna; bir şimşek misali, kendine göre sağ tarafta olan adama. Sağdakine saldırmasının nedeni sol tarafta kalkan taşımasıydı, böylelikle kendini koruyabilecekti. Adama uçup tüm momentumu ile kalkanıyla adama vuracaktı. Sahip olduğu hızla adamı etkisiz hale getirebileceğine inanıyordu. Diğer adam havada yön değiştiremeyeceği için sadece uzaktan saldırabilirdi. Eğer bunların hepsi gerçekleşirse mızrağını adamın boynuna sokup öldürmeyi planlıyordu.

Eğer adamlar Haru havadayken yukarıdan üzerine bir şeyler atarlarsa Doryuu Heki tekniğini kullanıp duvarın arkasına saklanacaktı. Böylece düşünüp taktik yapacak, ve takım arkadaşlarının ona yardıma yetişecek zamanı olacaktı.

[GM - Naruto]

Jouichirou: Tekmeyle aynı yöne kendini fırlatman ve vücudunu ivmelendirmen, sana istediğin hamleyi yapabilmek için gerekli zamanı sağlıyor. Kol yeninde mekanizmadan fırlayıp eline yerleşiyor funyuu parşomeni, ve tekmenin geldiği yöne doğru açılıyor. Rakip shinobinin ayağı parşomene değdiği an mühür aktifleşiyor. Aniden salınan kinetik enerji tekme için yönelen bacağı tüm gücüyle geri itiyor. Adamın sana tekmeyi sallarken dümdüz olan bacağı, itici güçle geriye doğru savruluyor ve dizinden aşağısı geriye doğru kıvrılarak L şeklini alıyor. Rakibinde herhangi bir kırık yok gibi görünüyor, ancak saldırıdan kurtulmuş olman bir yana rakibini şaşkınlığa uğratmış olduğunu kolaylıkla farkedebiliyorsun.

Haru: İlk işin, sana doğru fırlatılmış shurikenleri karşılamak üzere kalkanı doğru pozisyona getirmek oluyor. Ardından hiç zaman kaybetmeden daldan aşağı bırakıyorsun kendini. Akrobatik vücudun, rakiplerine yakalanmadan nazik bir hareket yapabilmeni sağlıyor. İniş yaparken attığın taklayla oldukça kaliteli bir şekilde basıyorsun iki ayağını birden toprağa. Tam bu anda, sanki yere hiç düşmemişsin gibi geri fırlıyorsun aniden yukarı doğru. Takla atarak havada kalış süreni arttırıp bu süreyi chakrana odaklanmak için kullandığın için ayağını yere çarptığın anda aktive ettiğin sütun tüm gücüyle yukarı doğru geri fırlatıyor seni. Adamlar yeterince hızlı tepki verememiş oldukları için hala dalın üzerindeler. Kalkanınla birinin suratını dağıtmadan önce, ikisinin birden şaşkın ifadelerini seçebiliyorsun. Derin ve tonlu bir ‘donk!’ sesi eşliğinde kalkanını geçirdiğin herif geriye doğru fırlıyor. Diğeri ise kafasını çevirip geriye doğru savurduğun adama bakıyor önce, ardından telaşla geriye doğru sıçrıyor. Havada el mühürlerine başladığını görebiliyorsun.

Jouichirou: Az önce funyuu parşomeni tarafından fırlatılan rakibin, üzerine fırlattığın kunaiye karşı herhangi bir şey yapamıyor. Kunainin karnına derince saplandığını görürken, ekstra bir şey yapmıyorsun. Klonun ise adamın hemen arkasında belirip beline saldırmaya başlıyor. Birkaç saniye sonra, bilinci kaybolan rakibinin yere düştüğünü görüyorsun. Ölü mü, baygın mı bilgin yok. Ancak en azından şimdilik sorun çıkaracak gibi durmuyor. Genjutsu tekniğinle yarattığın diğer klonun, kendisini kunaiye daha da saplarken hedefinin gözlerindeki korkuyu görebiliyorsun bir an. Kaçmak istiyor, ancak beceremiyor gibi. Klon elindeki kunaiyi acımasızca adamın sırtına saplamaya başlarken, hayali acıya karşı çığlık atmaya başlıyor shinobi. Sen ise, ormanın derinliklerine doğru ilerlemeye başlıyorsun. Bu esnada, önce aşağı ve hemen ardından yukarı doğru savrulan beyaz saçları fark ediyorsun. Küt bir çarpma sesi duyuyorsun devamında. Bir mücadele döndüğü aşikar, ancak daha da önemlisi, yalnızca birkaç metre ötende sana arkası dönük bir shinobi daha olduğu. Cebinden çıkardığı patlayıcı parşomeni, bir kunaiye sardığını görebiliyorsun. Beyaz kızı izlediğini farkediyorsun.

[Moriai Jouichirou]

Avuç içinden dirseğine doğru uzayan parşömen ile buluşan tekme, mührün baktığı yöne doğru uzaklaşmaya başlamıştı Jouichirou’dan. Klon adamın 1 adım arkasına geçip beline doğru kunaisini saplarken Jouichirou elindeki kunaiyi kendinden uzaklaşan adama doğru fırlatmıştı. Kunai vücuduna saplandıktan sonra yere devrilmişti adam. Jouichirou’nun gözleri ikinci adama doğru kayarken, kulakları gözlerini çevirdiği adamın çığlıkları ile dolmuştu. “Bu da tamam.” diye geçirdi içinden ve koşmaya başladı. Geride bekleyen ve kendisi ile gelen klonları bozdu, çığlık atan adamın üzerindeki klonu ise adam bayılana kadar bozmayacaktı.

Biraz evvel bağrışma sesleri duyduğu yönde ilerlemeye başladı Jouichirou. Yerden gökyüzüne doğru Haru’yu ve altında onu gökyüzüne iten ejderha motifleriyle süslü sütunu gördü. Güneşe yasaklı kız, sütundan aldığı bütün ivmeyi kalkanı aracılığı ile bir adamın kafasına aktarmıştı. Yere düşen yağmur tanelerinin ve yerden yükselen sütunun sesi adamın kafatasından gelen ses ile bastırılmıştı. Jouichirou, Haru’nun gökyüzüne yükselişini izlemeyi bitirdikten sonra bakışlarını, önündeki sırtı Jouichirou’ya bakan adama doğru çevirdi. Elindeki kunaiye bir parşömen sarıyordu. Elini çabuk tutmaz ise ormanın içinde bir şeyler patlayacaktı. Bu bir şeyler muhtemelen Haru’ya yakın bir noktada olacaktı, belki de Haru’nun kendisi. Koşu ritmini bozmadan sol elini cübbesinin içine götürdü Jouichirou. Tekli Funyuu 5’in klipsini açarak parşömen rulosunu eline aldı. Adamla arasında sadece birkaç adım kala sadece sırtı dönük rakibinin duyabileceği bir ses ile “Leblebi.” diye fısıldayacak ve ileriye atılıp elindeki parşömeni avcunun içinde mühür yönü dışarı bakacak şekilde açacak ve adamın kafasına üstten olacak şekilde yapıştıracaktı ve aktif edecekti. Parşömen üzerine yapıştıktan sonra anlık olarak hafıza kaybı yaşayacak rakibi, ne yaptığının farkına varmaya çalışırken, başını rakibinin bel hizasına getirecek şekilde, eğilerek sağından önüne geçecek ve eğildiği sırada ekipman çantasından sağ eline aldığı kunaiyi dizlerinden aldığı güç ile yukarı doğru ivmelenerek rakibinin çenesinin altından ağzının içine doğru saplayacaktı.

Eğer planı başarılı şekilde işlerse rakibin hazırladığı patlayıcı parşömeni yere düşmeden önce almaya çalışacaktı Jouichirou. Olabilesi tüm kötü senaryolar için çare bulmaya çalışıyor ve yaptığı her hamleyi bir sonraki hamlesine hazırlık niteliğinde işliyordu. İlk iki rakip düşündüğü gibi çok da zorlamamıştı kendisini. Üçüncüyü gafil avlayabileceğini düşünüyordu. Haru’nun biraz önce kalkan ile vurduğu adamın da çok fazla dövüşmeye mecalinin kaldığını düşünmüyordu. İlk başta bağırışları ormanı dolduran adam ile birlikte beşinci kişi Jouichirou’nun önünde kanının akıtılması için bekliyordu. “Elini çabuk tut Kinshi-san.” diye geçirdi içinden. Bu kafileyi hızlı bir şekilde aşıp, teçhizat deposuna ulaşmaları gerekiyordu. Bacaklarına çarpan metal parçalarının kaldırdığı deride hafif sızlamaları hissedebiliyordu Jouichirou ve fakat karnına kunai saplanan kişi kendisi olmadığı için bu sızlamalar canını sıkmıyordu bile. Önünde yeni kan için birkaç adım vardı sadece. Planı uygulamaya hazırdı.