Turuncu Takım - Gün Sonu

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında şu andan itibaren sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından 2. Gün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.

Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.

Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.

---

Elde Edilen Ganimetler:

• Cam Küre: Chisa’nın bulduğu heybenin içinden, bir avcunuza sığabilecek boyutta şeffaf bir küre çıkıyor. Yanında ise minik bir parşomen rulosu bulunmakta. Ruloyu açtığınızda, tek sayfalık bir açıklama görüyorsunuz küreyle ilgili;
  
  Off Topic

  Bu küre, sınav alanındaki parşomenleri bulabilme özelliğine sahiptir. Aktive edilmesi için, avuç içinde tutulup birkaç saniye boyunca chakra verilmesi yeterlidir. Merkezinde küre olmak üzere 50 metre çapındaki bir alanda parşomen varsa, küre kırmızımsı bir renk almaya başlar. Parşomene yaklaştıkça renk yoğunlaşır, uzaklaştıkça ise yoğunluğu azalır. Küre, yalnızca bir kez kullanılabilir. Aktive edildikten sonra, 10 dakika çalışır. Süre dolduğunda kendiliğinden kırılarak tuz-buz olur.

[Jin Ryoken]

Birinci gün için oldukça aksiyonluydu. Aslında biz daha pasif olsaydık aksiyonsuz geçebilirdi tabi. Öncelikle o kar tanesine saldırışımız, sonrasında ise Butsuo'ya karşı atağa çıkmamız bugünü oldukça hareketli kıldı. Peki elimize geçen ne oldu? Hiçbir şey. Sebeplerini açıklamak çok zor olmamalı. Birincisi, benim o kar tanesine attığım tüm genjutsuları Chisa'nın verdiği o mükemmel fiziksel hasar bozdu. Tabi bu durum, kar tanesinin kaçmasına sebep oldu. Chisa'yı bu durumda asla suçlamıyorum, zira bende tam olarak tahmin edememiştim bunu. Bu hatayı bir daha tekrarlamamak bizim için çok iyi olacak. En azından, Chisa'da dikkat ederse çok daha iyi işler çıkarabiliriz. İstediğimiz planı yoluna koyabiliriz.

İkincisi, Butsuo'nun görüşümü kesmesi. Tam iki kere görüşümü kesmesi sayesinde oldukça pasif kaldım. Herhangi bir ninjutsu kullanmıyor olduğum için, attığı sisten sonra görmeden bir şey yapamazdım. Butsuo'nun gücünü de hafife alamayacağım için, maalesef beni oldukça pasif kalmaya zorladı. Yapabileceğim bir şey yok, belki daha farklı bir taktik izleseydim yapabileceğim daha fazla alternatif hareketler olabilirdi. Bunları kendime tekrarlamamın sebebi, ileriki günlerde bu tarz hatalara düşmemek. Biraz daha dikkatli davranmalıyım, daha iyi planlamalar yapmalıyım. Bunu yapabileceğimi biliyorum, ne de olsa ben Jin Ryoken'im.

Karargahımda otururken, hafif uzaklara dalıyor ve düşünüyordum. Ryu'nun ne yapacağını, nasıl yapacağını düşünüyordum. Aslında, ona bir şey olması dediğim gibi umurumda değildi fakat bu sınavda iyi biri gibi davranmak zorundaydım. Aynı zamanda takımımın gücünün eksilmesini istediğim son şeydi. Ryu'nun tentenedeyken yanımıza geldiğinde, ona kurduğum tek kelime aklımdan geçti.

"Tamam."

Oturduğum yerde düşünmeye devam ederken, Chisa'ya döndüm. "Hala eleme planını bırakmaya emin misin? Eğer öyleyse, eğlenmek istediğini söylemiştin. Belki 2. Gün de, bir takımın üssünü basmayı deneyebiliriz. Mesela Sarı takım. O takımda Ishigakure'li birisi yok." dedim yarım ağız gülümseyerek. Evet, bende eğlenmek istiyorum ve bunun için bir üs baskını efsane olacaktır.

[Jirou Ryu]

Dünyadan bir haber, aptal aptal konuşan Sunagakure veledine lafımı sokmamın ardından Chisa ve Ryoken'in yanına hızlı bir shunshin ile geri dönmüştüm. O sırada kendi aralarında konuşuyor olmalarına rağmen, özellikle Chisa'nın benim hakkımda söyledikleri biraz garibime gitmişti. Benden oyun bozan gibi bahsediyordu, ama hatırladığım kadarıyla ona en başta planın saçma olduğunu belirtmiştim. Ona katıldığım tek nokta kimseyi öldürmemekti ve ne hikmetse böyle bir tutum takınmama rağmen, aptal bir Suna'lı beni felsefik sözlerle yargılamıştı.

İkilinin konuşması bitince, "Chisa-san, sana sadece kimseyi öldürmeme konusunda katıldığımı, geri kalan hiçbir şeye katılmadığımı söylemiştim. Çünkü bana göre birer saçmalıktan ibaretler." duraksadım ve hafifçe iç çektikten sonra; "Anladığım kadarıyla burada kimse öldürme kafasında değil. O kafada biri varsa bile sınavdaki herkes kendini idame edecek kadar güçlü kimseler. Ne kimse kimseyi öldürebilir kolay kolay ne de kimse bir başkasını etkisiz hale getirip diskalifiye edebilir. Hele ki gece elenecekleri kesin bile değilken." Bir kez daha iç çekip, hafifçe sitem ederken duraksadım ve şöyle etrafıma baktım. Ryoken ve Chisa etrafımı kolaçan edip, hâlâ sağlam olan bir kaç şey edinmiş gibilerdi.

Ne olduğunu sorduğumda bunun bir küre olduğunu öğrendim. İşlevi ise parşömenleri ortaya çıkarmaktı. Küreyi planım doğrultusunda istedim ve planımı açıkladım; "Siz üsse dönün. Ben gece gölgeleri kullanarak, mor takımın alanına sızmayı deneyeceğim. Gündüz olduğunda, en uygun fırsatta küreyi kullanıp parşömenlerini çalacağım ve üsse geri döneceğim. Siz üsse dönün, gerisini bana bırakın." diyerek planımı açıkladım.

Onlar kabul edip gittikten sonra ise mor takımın alanına doğru yola koyuldum.

[Kotegawa Chisa]

Ryu-san ile iyi bir ikili olmadığımızı biliyordum fakat doğru düzgün iletişim kuramayacak kadar farklı düşünce yapılarına sahip olduğumuzu bilmiyordum. Hal böyle olunca konuşmayı uzatmanın pek bir anlamı olduğunu da düşünmüyorum, zira ne dersem diyeyim sözlerim bir kulağından girecek diğerinden çıkacak. Aynı şeyler benim için de geçerli, ikimiz de birbirimizi dinlemek ve anlamak istemiyoruz.

Ryu-san'a "Tamam, haklısın. Ne istiyorsan yapabilirsin." cevabını verdikten sonra Ryoken-san ile beraber üssümüze geri döndük.

Üsse döndükten kısa bir süre sonra Ryoken-san bir öneride bulundu. Kısa bir süre düşündükten sonra kötü bir fikir olmadığına kanaat getirerek kocaman bir gülümsemeyle konuşmaya başladım. "Daha önceden dövüşmek istemediğimi söylemiştim fakat dövüşmem gerekiyor. Ustamdan eğitim almak istiyorsam katanamı 'kendim' haline getirmeliyim. Biz uzuvdan ziyade kendim olarak görmeli ve ona göre hareket etmeliyim... En azından ustamın sözlerinden anladığım şey bu. Her ne kadar diğer shinobilere zarar vermek istemesem dahi kendimi geliştirmem gerekiyor, o yüzden planına uyacağım Ryoken-san."

Konuşmamı bitirdikten sonra çok ama çok önemli bir şey aklıma geldi. Heyecanlı bir şekilde Ryoken-san'a döndükten sonra "Ryoken-san, Ryoken-san... Dediğin gibi sarı takıma saldırır ve parşömenlerini ele geçirmeyi başarırsak, Ryu-san'da mor takımın parşömenini ele geçirmeyi başarırsa üç parşömene sahip olacağız. Jounin olmanın pek umrumda olmadığını söylemiştim fakat elimize böyle bir fırsat geçmişken elimizin tersiyle itmemeliyiz diye düşünüyorum."

[Jin Ryoken]

Önerdiğim plan, Chisa tarafından onay görmüştü. Ryu'nun mor takımdaki parşömeni ele geçirmesi, bizimde sarı takımın parşömenini almamız çok iyi bir plan olabilirdi. Tabi bizim başarılı olmamız durumunda iyi bir plan olacaktı. Bu sırada Chisa bana bir şeyden bahsetti. Katanasını kendi olarak görmeli ve öyle davranmalıymış ustası öyle söylemiş. O anda oldukça ilginç gelmişti bana. Kendi olarak görmek, ona göre davranmak. Sol elimi havaya kaldırdım bir kılıç gibi, işaret parmağımı ise katananın metali gibi kaldırdım havaya. "Ben ustan gibi bu konulardan anlamam ancak, belki de onu bir canlı olarak düşünmelisin. Eğittiğin küçük çocuklar gibi, bir ruhu, isteği varmış gibi. Ne derler bilirsin, ağaç yaşken eğilir. Belki katananın isteklerini dinleyebilirsen, ağaç yaşken eğilir. O zaman, iki farklı ruh tek bir bedende buluşur." dedim. Belki bunlar ona yardımcı olabilirdi. Ardından elimi indirdim uzaklara bakarken, "Sabah erken vakitte yola çıkalım. Gizlice ve hızlıca." dedim.

[Kotegawa Chisa]

Başımla Ryoken-san'ı onayladıktan sonra konuşmaya başladım. "Dediklerini ben de zamanında düşündüm fakat ustam yanıldığımı söyledi." Katanamı yavaşça kınından çıkardıktan sonra çelikten yapılma kısmını gökyüzüne doğrulttum. Her ne kadar ay ışığından ötürü görüntü bulanık olsa dahi kendimi görebiliyordum. "Kageyasu-san bana fiilen bir eğitim vermemiş olmasına rağmen bana çok şey kattı. Her ne kadar beni pek sevmediğini düşünüyor olsam da elinden geldiğince bana yol gösteriyor." Suratımda buruk bir gülümsemeyle birlikte katanama bir süre daha baktıktan sonra onu yavaşça kınına geri soktum.

Birkaç saniye boyunca düşüncelere daldıktan sonra "Dediğin gibi sabahın erken saatlerinde yola çıkalım, bölgeye ulaştıktan sonra gizliliğimizi koruyarak parşömeni arayalım. Bulamazsak biraz ortalığı dağıttıktan sonra geri döneriz." dedim. Ardından bakışlarımı Ryoken-san'ın koluna yönelterek devam ettim. "Eğer sormamda bir sakınca yoksa kolunun hikayesini anlatabilir misin Ryoken-san? Takımımla birlikte çıktığımız görevde saygısızca olacağını düşündüğümden ötürü sormaktan çekinmiştim fakat gerçekten de merak ediyorum. Bu kolu almak için nasıl maceralara atıldın? Kolun koptuğunda neler hissettin? Tekrardan kola sahip olduğunda mutlu oldun mu?" Meraktan parıldayan gözlerim Ryoken-san'ın gözleri ve kolu arasında gelip giderken bir cevap alabilmeyi umuyordum.

[Jin Ryoken]

Kolumun hikayesi mi? Ah, bu sınavı hazırlayan kişilerin yiğenini öldürdüğümü söylesem inanır mısın? Onların içinde bu sjnavda olduğumu söylesem? Hayır hayır, biraz kırpmalıyım sanırım.

"Buna Ishichou umut yolculuğh adını vermişti. Bense acı ve keder yolculuğu diyorum."

Dedim. Sesim normalde daha kederliydi. Bu yolculukta yaşadığım hiçbir şeye pişman değilim aslında. Ama Gennosuke'nin beni kullanması, içime oturmuş ayrı bir yara. Ona bir şey diyemem.

"Bu yolculuğum başta bir doktorun yanına gitmekle geçti. Gidene kadar yolda hasta oldum, farklı köylerde gezgin kimliğimle gezdim. Ancak en kötüsü, doktorun yanına geldiğimde yaşandı. İnsanlar, aynı benim gibiydi. Bacakları, kolları kopmuştu. Kimisi önümde son nefeslerini verirken, kimisi yaşama tutunmak için o kadar çok çabalıyordu ki. Doktor bana intikamı almamı istedi. Kolu istiyorsam, almalıydım. Masaki Kyuwa. Onlara bunu yaşatanın adı. O adamı öldürdüm, gözünün yaşına bakmadım. Ardından kolu aldım ve geri döndüm. Aslında hikaye bu kadar ama, içinde fazla acı ve karamsarlık barındırıyor."

Dedim yutkunurken.

[Kotegawa Chisa]

Ryoken-san oldukça uzun sayılabilecek yolculuğunu, yolculuğu boyunca hissettiklerini bana sadece birkaç kelimeyle anlatmıştı. Özet niteliğinde bir konuşma yapmış olmasına rağmen bütün duygularını bana aktarmayı başarmıştı. Kolu koptuğunda, kendisi gibi uzuvlarını kaybetmiş insanları gördüğünde hissettikleri kalbimin en derin noktalarına kadar işlemişti. Sanki kendim yaşamış gibi hissettiğim bu duygular karşısında gözlerimin yaşarmasına engel olamadım. Sadece basit birkaç kelimeye bu kadar duygu yükleyebilen birisiyle hayatımın hiçbir evresinde karşılaşmamıştım...

Gözlerimdeki yaşları kolumla sildikten ve burnumu çektikten sonra iki elimle Ryoken-san'ın elini tuttum. İçimdeki pişmanlık hissiyle birlikte konuşmaya başladım. "Böyle acı dolu anıları sana tekrardan hatırlattığım için özür dilerim Ryoken-san." Gözlerim tekrardan dolduktan sonra bir kez daha burnumu çektim ve devam ettim. "Ryu-san seni terk ettiğinde, bir başına köye döndüğünde çektiğin zorlukları ve hissettiklerini hayal bile edemem. Ona rağmen kin tutmuyorsun, gerçekten de saygı duyulması gereken bir insansın." Bir kez daha burnumu çektim, dokunsalar ağlayacakmış gibiydim. "Bütün bunları bilmeme rağmen böyle bir konuyu hatırlaman neden olduğum için tekrardan özür dilerim Ryoken-san, lütfen beni affet."

[Jin Ryoken]

İlk kez, birisi bana yakın davranıyor. Ringo'dan sonra ilk kez. Ringo benim tek arkadaşımdı ve şimdi, sanırım ikinci bir arkadaşım oluyor. Neden bana bu kadar yakın davranıyor anlamıyorum, benim gibi birine yanaşan çok kişi olmuyor genelde. Duygularımı tam olarak anlayamıyor, ona gerçeği anlatsaydım eminim benden nefret ederdi. Yaşarmış gözlerini samimi bir şekilde gülümseyerek sağ elimin baş parmağıyla sildim. Elimi tutan ellerini sıkıca tuttum.

"Ona kin tuttum yalan söyleyemem. Bu yolculukta yaşadıklarım, anlattıklarımdan daha fazla. Ancak bu mesele, çözülecekse aramızda çözülebilir. Gerçi bir şey planlamıyorum artık. Geçmiş geçmişte kaldı."

Hayır aslında kalmadı. İntikam alabilseydim alırdım. Üzgün bir surat takındım yüzüme.

"Bir köy vatandaşına saldırmıştım o görevde. Üstüne üstlük birde Ryu'nun kurtarmak istediği çocuğu kurtarmaya yardım etmedim. Bende oldukça suçluyum. Pişman olduğum meseleler hepsi. Belki geçmişe dönebilsem, yaptığım eylemleri değiştirebilirdim. Ama dönemiyorum. Sadece pişmanlık var içimde. Bunları bir yana bırakmam gerekiyordu artık tüm kinimle birlikte. Ama asıl kinim, Kaoru denen adama."

Kaoru dediğim anda yüzüm öfkeyle doldu. Asıl intikamı ondan almam gerek.

[Kotegawa Chisa]

Elinden geldiğince dürüst bir şekilde düşüncelerini aktaran Ryoken-san'ı dinlemekten başka ne yapabilirim? Ona nasıl yardımcı olabilirim? Kimsenin acı çekmesini istemiyorum, sadece birazcık olsa dahi onu rahatlatmak istiyorum. Ryu-san'ın kendisini neden bıraktığını açıklarken dahi ona acımadan edemedim. Yaptıkları şeyler gerçekten de acımasızca, kötü insanların yapacağı şeylermiş fakat değiştiğini hissedebiliyorum. Karşımdaki bir çift göz yalan söyleyen birisinin gözleri değil, geçmişte yaptıklarından pişman olan birisinin gözleri.

Ryoken-san'ın ağzından, Kaoru-san'ın adı çıktığı anda suratındaki ifade gittikçe kötüleşmeye başladı. Birkaç saniye öncesine kadar pişmanlık belirtileriyle dolu olan gözleri öfkeyle kaplandı. Önünü dahi göremeyen, intikam almak için elinden gelen her şeyi yapabilecek bir adamın gözleriydi bunlar. "Ryoken-san, Kaoru-san'dan neden nefret ettiğini anlayabiliyorum fakat öfkene yenik düşmemelisin." Kısa bir süre bekledikten sonra konuşmama devam ettim. "Senin gözünde saf, iyi kalpli veya idealist bir insan olarak görünebilirim, öyle olduğumun da farkındayım." Akmak üzere olan burnumu bir kez daha çektim. Nazik gözlerle Ryoken-san'ın gözlerinin içerisine bakarken oldukça keskin bir ses tonuyla bir kez daha ağzımı açtım. "Ryoken-san, intikam almak sana hiçbir şey kazandırmayacak." Derin bir nefes verdim. "Onu öldürdüğün veya herhangi bir şekilde zarar verdiğin takdirde, o nefret ettiğin adamın tıpa tıp aynısına dönüşmüş olacaksın. Tek elde edeceğin şey ise kısa süreli bir tatmin hissi olacak. Birkaç ay, belki de birkaç gün sonra o histe ortadan kaybolacak. Gerçekten de bunun için değer mi?"