Turuncu Takım - Gün Sonu

[Kotegawa Chisa]

Kimsenin bize saldırmayacağını, günü boş getirmemizin mantıksız olduğunu söylediğimde takım arkadaşlarım benimle aynı düşüncede olmamıştı. Ama bilin bakalım ne oldu? Hiçbir şey! Ne gelen var, ne giden var! Kendimi geliştirmeye karar verdiğim andan itibaren doğru düzgün bir dövüşün içerisine giremedim. Malikanedeyken Rena-chan ile gerçekten de dövüşmek istemiştim. Kaybetsem dahi bir şeyler kazanacağımı biliyordum ama olmadı. Gerçi pekte umrumda değil artık, geçtiğimiz gün boyunca düşünebildiğim tek şey Toshiyuki-san oldu. Bana söylediği sözlerin içinin boş olup olmadığını anlamak için defalarca kez aklımda o anı yaşadım. Onun ağzından çıkan 'güzel' kelimesini her duyduğumda suratım kızarıyordu. Yani gerçekten de benim güzel olduğumu düşünüyor mu merak ediyorum. Acaba gerçekten de güzel miyim? Bakımlı birisiyim ama güzel değilim, değil mi? Yani pembeyim falan...

Kızarmış yanaklarımla birlikte ay ışığının altında otururken Ryoken-san konuşmaya başladı. Sesini duymamla birlikte aklımdaki düşüncelerden sıyrılarak dikkatimi ona yönelttim. Utançtan kıpkırmızı olmuş yanaklarımla birlikte Ryoken-san'ı dinledim. Açıkçası bana sorduğu sorunun cevabını bende merak ediyorum. Sonuçta bu yeteneği elde edeli pekte uzun bir zaman geçmedi ve doğru dürüst deneme fırsatı da bulamadım. Elbette daha önceden kendi üzerimde denedim fakat birisinin kafasını kestiğimde aslında ne olduğunu bilmiyorum. Her ne kadar hayvanlara zarar vermek istemesem de tekniğin sınırlarını keşfetmem için bunu yapmam gerekli gibi gözüküyor.

Kısa bir süre boyunca düşündükten sonra bakışlarımı Ryoken-san'a odaklayarak konuşmaya başladım. "Her ne kadar katanam içlerinden geçiyormuş gibi gözükse de aslında onları gerçekten de kesiyorum. Katanam tenlerine temas ettiği anda gönderdiğim chakraya şekil veriyor ve aldıkları fiziksel hasarları, zihinsel hasara çevirmesini sağlıyorum. Belirli bir seviyede hasar aldıktan sonra da bilinçlerini kaybediyorlar fakat dediğin gibi nasıl yan etkileri olduğunu bilmiyorum. Zira bu tekniği sadece kendi üzerimde deneyerek oluşturdum. Birkaç defa bilincimi kaybedene kadar tekniği tekrarladığım oldu fakat hiçbir zaman tek bir darbeyle kendimi bayıltmadım. Dediğin gibi bir hayvanın üzerinde denemek mantıklı olacaktır. Herhangi bir yan etkisi olduğunu düşünmüyorum fakat insanlar üzerinde daha fazla kullanmadan önce emin olmalıyız."

Ryoken-san'ın gerçekten mükemmel bir insan. Koshiro-san'a herhangi bir zarar gelip gelmediğini öğrenmek için tekniğimi test etmek istiyor... İlk başlarda aşırı derecede zeki ve çekici birisi olduğundan ötürü ona yakınlaşmakta biraz tereddüt etmiştim fakat iyi ki bu tereddütlerden kurtulmuş ve onunla arkadaş olmuşum.

[Jirou Ryu]

Toprağı arşınlayan adımlarım usulca beni kampın üssüne yakınlaştırırken, durgun bakışlarım bir kaç etrafa göz atmıştı. Issızlık, yere yansıyan ay ışıklarının varlığını daha da göze batırıyordu. Bu ıssızlığı bozan tek şey ise belli bir ritme sahipmiş gibi gözüken düzenli adımlarımın çıkardığı seslerdi. Rahatça attığım adımlar, kuru ve verimsiz toprakları eziyor ve bir dalın ezildiğinde çıkardığı sese benzer bir ''çırt'' sesi çıkarıyordu.

Bir süre sonra ritmik adımlarımın ritmi hafifçe bozulmaya ve yavaşlamaya başladı. Üsse iyice yaklaşmış olmam ve bana pekte uzak olmayan bir konumda birbirleri ile sohbet eden Chisa ile Ryoken'i görmem buna sebep olmuştu. Uzaktan kulağıma ilişen sesleri belirsizdi ve açıkçası ne hakkında konuştuklarını anlayamıyordum bu mesafeden, ama pekte merak etmiyordum. Bu onları önemsemediğimden değildi, sadece yapım bunu kabul etmiyordu.

Derin bir iç, hafif bir nemlilik bırakarak peçemi aşıp, doğanın atmosferine karıştığı sırada Chisa-san'ın sözlerinin son raddesini yakalayabilmişti kulaklarım, ama konuşmanın içeriğini ve öncesini bilmediğim için söylediklerinin pek bir anlamı oluşmamıştı zihnimde.

Aramızda metrelerin tekli sayılara düşeceği kadar kısa bir mesafe kaldığında, hafifçe öksürerek varlığımı belli ettim onlara. Aslında her ikisinin de çoktan benim geldiğimi fark ettiklerini biliyordum, ama buna rağmen sohbetlerinin ortasına öylece dalmak ve onları rahatsız etmek istememiştim.

Varlığım, onların bakışları ile buluştuğunda ise diplerine kadar girmiş ve her ikisine de düz ve ifadesiz bir suratla kafa selamı vermiştim. "Devriye sırasında kimseleri görmedim. Gelirken de şüphe duyuracak bir şeyle karşılaşmadım." diyerek söze girdim ve yüz ifademi destekleyen sakinlikle ağzımdan çıkan sözlerin iyice anlaşıldığından emin oldum. Gözlerim ikisi arasında gidip gelirken, aniden bu hareketimi kestim ve bakışlarımı sadece Ryoken'in üstünde tutup, onu rahatsız edecek kadar üstünde tutmayacak şekilde söze bir kez daha girdim: "Bu gün pasif kalmamız, bizi diğer takımlardan geri düşürmüş olabilir. Yarın seninle kabul edersen teçhizat tentesine gitmek istiyorum. Bu sefer orayı tamamen hakimiyet altına alıp, tüm nimetlerinden faydalanmamız lazım." Sözlerim bittiğinde ise usulca cevabı beklemeye koyuldum. Bu nokta da her ikisiyle de uyumlu olmadığım aşikardı, ama ikisi arasında bir tercih yapmam gerekirse, Ryoken olurdu bu. Zira yeri geldiğinde oldukça keskinleşen ve acımasız olan tarafıma rahat bir şekilde ayak uydurabilecekti. Sözlerim onun sözleriyle karşılık bulduğunda olumlu ya da olumsuz olsun fark etmeksizin her ikisine de bir kez daha baş selamı verdikten sonra usulca onlardan uzaklaşacak ve tenha bir yerde geceyi geçirecektim. Yorgun hissetmiyordum, ama açıkçası sohbet edecek kadar da enerjik değildim.

[Jin Ryoken]

Chisa-chan'a söylediğim fikirden sonra, bana tekniğinin temellerini anlatmaya başladı. Gözlerimi kızarmış yanaklarında bir süre dikkatli bir şekilde tuttuktan sonra, cümlelerine kulak vermeye devam ettim. Yanakları o anda ilgimi çekmişti, neden kızardığını merak ediyordum. Hala farklı taraflardan baktığımız o kadar aşikar ki. Ben bunu kendime güvene almak için yaparken, o insanlar üzerinde denemeden önce emin olmamız gerektiği konusunu düşünüyor. Ryu, basit bir kafa selamı verdikten sonra önce bana, yani gerçek erkeğe raporunu sundu ve ardından benimle birlikte teçhizata gitmek istediğini söyledi. Bunu kabul edecektim, bir gündür bir şey yapmıyor olmak bizi gerçekten geriye düşürmüş olabilir.

"Tamam, seninle birlikte gitmemiz mantıklı olacaktır. Yarın eğlenceli bir gün olacak."

Ryu-san'a göz kırptıktan sonra, Ryu-san gitmeye başladı. Bende Chisa-chan'a bir elimle ağzımı kapatarak fısıldamaya başladım, "Küçük çocuk büyümeye başladı. Artık laf sokmuyor. Rica ediyor." hafifçe kıkırdadıktan sonra ayağa kalktım. Tavşan bulmam gerektiği için, biraz daha ileriye doğru gitmeye başladım. On ya da on beş dakika kadar tavşan aradıktan sonra, büyük bir tavşan bulabildim. Onu ellerimle kaptığım gibi yüzünü yüzüme getirdim. Deneğime sakince gülümsedim, "Şimdi seni bayıltacağız. Senin sayende daha iyi planlar kurabileceğim. Sen küçük bir oyuncak olarak görevini yerine getireceksin." kendimle olan konuşmam bittiğinde hızlı adımlarla Chisa-chan'ın yanına vardım.

"Bu işimizi görecektir. Koshiro gibi yaşça biraz büyüktür, ancak çokta yaşlı değildir. Tavşan üzerinde göreceğimiz yan etkilerle onun neler yaşamış olabileceğini tahmin etme şansımız var. Hatta bu tekniği başka birisi üzerinde kullanırsan, yan etkileri kısmen bileceksin. Ona göre daha planlı hareket edebilirsin. Gerçi bu sınav dışında bu tekniği kullanıp plan yapacağın neler yaşanır bilmiyorum."

Dedim tavşanı gövdesinden tutup yere hafifçe bastırırken.

[Kotegawa Chisa]

Konuşmamı bitirdiğim anda hemen arkamdan bir öksürük sesi geldiğini duydum. Bakışlarımı hafifçe sesin kaynağına yönelttiğimde ise Ryu-san ile karşılaştım. Gözlerimi kısarak birkaç saniye boyunca onu inceledim, konuşmasını yaparken mimiklerinin ne şekilde değişeceğini net bir şekilde görebilmek istiyordum. Peki sonuç ne oldu? Hiçbir şey. Yani genel olarak ifadesiz birisi olduğunun farkındayım fakat arada bir duygularını yüzünde belirtirse daha hoş olur gibime geliyor. Her ne kadar benden pek hoşlanmadığını bilsem de onunla aramın kötü olmasını istemiyorum. Aslında kimseyle aramın kötü olmasını istemiyorum ama Ryu-san ile özellikle istemiyorum.

Ryu-san konuşmasını bitirdikten sonra önce Ryoken-san, sonrasında ben onu onayladım. Dediği gibi ikisinin gitmesi gerçekten de iyi olacaktır, zira kimsenin bizi ziyaret edeceğini düşünmüyorum. Ha oldu da ettiler mi? O zaman parşömenleri korumak için elimden geleni yaparım. Koruyabilir miyim, koruyamaz mıyım pek emin değilim ama yine de elimden geleni yapacağım.

Ryu-san'ın uzaklaşmaya başlamasıyla birlikte Ryoken-san kulağıma eğilerek bir şeyler söyledi. O ayağa kalkarken kıkırdayışlarına eşlik ettim.

Açıkçası Ryu-san'ın neden böyle davrandığını bilmiyorum. Yani bizimle burada kalıp sohbet edebilir, deneyimize ortak olabilirdi. Sonuçta iyi bir takım olmak istiyorsak birbirimizi daha yakından tanımamız gerekiyor. Sadece yeteneklerimizi değil, kişiliklerimizi de bilmeliyiz. En azından ben böyle düşünüyorum.

Ryoken-san ayağa kalkıp uzaklaştıktan sonra gökyüzünü seyretmeye başladım. Tepemizdeki uçsuz bucaksız karanlığı renklendiren yıldızları izlemeyi seviyorum. Sadece görsel bir şölen ortaya koymuyorlar, aynı zamanda içinde bulunduğumuz dünyayı anımsatıyorlar. Gökyüzünü dünya olarak düşünürsek yıldızlar da içerisindeki insanlar oluyor. Ishichou-sama, Naruto-san, Darui-san, Choujuro-san gibi önemli isimler en parlak yıldızlar. Yaydıkları ışıkla birlikte diğerlerini gölgede bırakarak öne çıkıyorlar. Daha az parlak olanlar fakat yine de görünür olanlar ise Juzo-san ve ustam gibi olanlar. Çok uzaklardaki kişiler onları göremiyor olsalar da hala parlamaya devam ediyorlar. Ryu-san, Ryoken-san ve benim gibiler ise bu parlak yıldızların altında kalmış görülemeyen yıldızlarız. Oradayız fakat varlığımızı yakınımızdakiler haricinde kimse bilmiyor. Fakat bu demek değildir ki sonsuza kadar böyle kalacağız.

Birkaç dakikalık bir bekleyişin ardından Ryoken-san'ın gelmesiyle birlikte hafifçe doğrularak oturur pozisyona geçtim. Masum bir gözlerle, gözlerimin içerisine bakan tavşancağızı gördüğüm anda biraz tereddüt ettim. Yani bu güzel hayvana zarar vermeli miyim gerçekten? Hiçbir şeyden habersiz bir şekilde, belki de evine dönerken yakalanmış bu hayvana? Ryoken-san'ın dediği gibi gelecekte ne tarz hasarlara yol açabileceğini öğrenmek için bu tatlı hayvancağıza zarar vermem gerekiyor fakat yapabilir miyim? Gerçekten de katanamı, masum gözlerini bana doğrultmuş olan bu tavşana saplayabilir miyim?

Derin bir nefes aldım, birkaç saniye içimde tuttuktan sonra yavaşça vermeye başladım. Tam bu anda ise modumu aktifleştirerek katanamı kınından çektim. Titreyen ellerimi hafifçe havaya kaldırdım ve tavşanın gözlerine bir kez daha baktım. Ellerim daha da titremeye başladı, nefes alış verişim hızlandı. Kısa bir süre böyle bekledikten sonra derin bir nefes aldım, gözlerimi kapatıp katanamı aşağıya doğru savurdum. Çeliğin tavşanın boynundan geçtiğini an be an hissettikten sonra gözlerimi açtım. Yerde hareketsiz bir şekilde duran tavşanı gördüğümde ise gözlerimden birkaç damla yaş aktı. Gerçekten de bir hayvana, hayır bir canlıya, sadece bir şeyleri test etmek için zarar vermiştim. Yanlış anlamayın hayvan yemeye falan karşı değilim, eğer bu tavşanı yiyecek olsaydım boğazını keserken hiç ama hiç tereddüt etmezdim ama iş yemekten çıkınca biraz duygusallaştım gibi.

Katanamı kınına koyduktan sonra kolumla gözlerimde biriken yaşları sildim. Burnumu çektikten sonra da "Umarım tavşancığın canı acımamıştır." dedim ve burnumu çekmeye devam ettim.

[GM - Naruto]

3. GÜN

- Takım parşomenleri, Ryu’nun sakladığı yerde durmaya devam ediyor.
- Ryoken, gece çıktığı avda 2 birim gıda elde ediyor.
- Chisa, gece çıktığı avda 2 birim gıda elde ediyor.

Gün Sonu Raporu:

► Show Spoiler

Harcanan Ekipmanlar:

• Takım:

-

• Jin Ryoken:

-

• Kotegawa Chisa:

-

• Jirou Ryu:

-

Yaralanmalar:

• Jin Ryoken:

-

• Kotegawa Chisa:

-

• Jirou Ryu:

-

Elde Edilen Ganimetler:

• Gıda: 4 Birim

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından 5. Gün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.

Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.

Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.

[Kotegawa Chisa]

Teki-san, Butsuo-san'ı sırtlayıp götürmeye başladıktan sonra bende kendi işlerime odaklandım. Öncelikle birkaç on dakika boyunca kestiğim ejderhanın karşısında oturarak düşüncelere daldım. Ustamın öğretilerini, onları uygulayış şeklimi düşündükçe sırıtmadan edemedim. Bakışlarım genellikle ejderhanın üzerinde olsa da arada sırada elimde tuttuğum katanamın kırılmış olan üst kısmına da bakıyordum. Bunca yıl boyunca bana destek olduktan sonra sonunda ömrünü tamamladı. İlk görevimden kazandığım parayla aldığım için çok pahalı bir şey alamamıştım fakat benim için Dünya üzerinde bulunan en iyi katana oydu. Sanırım köye gidene kadar bu haliyle idare etmeli, sonrasında da çelik kısmını erittirerek yeni bir katana yaptırmalıyım. Hmm... Yeni katanam kesinlikle pembe olmalı. Geçen sefer aldığım, ustamın parçaladığı katana gerçekten de harika gözüküyordu. Sanırım aynısından bir tane daha yaptıracağım... Ama bilmiyorum, bu katanamın kabzasını da kullanmak istiyorum. Fakat şu anki kabzayla pembe bir katana yaptırırsam çok çirkin duracaktır. Hmm... Neyse, bunu şimdiden düşünmenin bir anlamı yok. Önümüzde hala koca iki gün var.

Bekleyişime devam ederken uzaktan gelmekte olan iki silüet gözüme takıldı. Kim olduklarına bakmama bile gerek yoktu, gelen ikili Ryoken-san ve Ryu-san'dı.

İkili bana yaklaştıktan sonra heyecanlı ellerimi açtım ve yanıbaşımda bulunan ortadan ikiye ayrılmış ejderhayı gösterdim. "Ryoken-san, Ryu-san hoş geldiniz!" Yaptıklarımın bir kez daha aklıma doluşmaya başladığı bu anda sırıtmadan edemedim. "Bugün yarattığım bu sanat eserini size göstermek istedim! Her ne kadar takımımız için kötü bir gün olmuş olsa da benim için güzel bir gün oldu, gördüğünüz üzere." Ardından kısa bir kahkaha patlattım, sonrasında kendimi biraz toparlayarak yaşananları anlatmak için konuşmama devam ettim. "Sarı takım üç kişiyle birlikte buraya geldi, savaşmayı denedim fakat benim için bile üç kişi biraz fazlaydı. Bende yaralanmamak adına parşömenleri teslim ettim fakat sonrasında fikrim bir anda değişti ve parşömenleri yok etmeye çalıştım. Bunda da başarılı olamadım gerçi, yine Koshiro-san engel oldu." Burada kısa bir ara verdim. "Tam üçlüden uzaklaşmaya başladığım anda da Butsuo-san ile karşılaştım. Onunla birlikte tekrardan savaş alanına döndük veee~~" İki elimle gururlu bir şekilde tekrardan ejderhayı gösterdikten sonra "Tadaaa~~ Bu oldu." dedim. Suratımdaki sırıtma biraz daha büyüdü. "Hehehe~~ Biliyorum, biliyorum harikayım lütfen beni övmeyin." Kendimi az kalsın bir kez daha hayaller alemine kaptıracaktım ki olayları biraz daha anlatmam gerektiğinin farkına vardım. Hafifçe boğazımı temizledikten sonra devam ettim. "Butsuo-san ve Teki-san ile birlikte Koshiro-san'a saldırdık fakat meğersem saldırdığımız kişi gerçek Koshiro-san değilmiş. Bunshin kullanarak bizi aldattıktan sonra da üçlü başarılı bir şekilde kaçmayı başardı."

Rapor kısmını bitirdikten sonra Butsuo-san'ın söyledikleri aklıma geldi. Öncelikle Ryoken-san'a dönerek "Ryoken-san, Butsuo-san sana selam söylememi istedi." dedim. Hemen sonrasında ise Ryu-san için söyledikleri aklıma geldi. Domates gibi kızarmış suratımla birlikte birkaç saniye Ryu-san'ın suratına baktım.

Ne yapacağım? Ryu-san'ı öpmeli miyim? Normalde hiç düşünmeden bu soruya hayır cevabını verirdim çünkü çok ama çok utanacağımdan adım gibi eminim ama Butsuo-san oldukça kötü bir durumdaydı ve benden Ryu-san'ı öpmemi istedi. Her ne kadar Butsuo-san ile bir arkadaşlığımız bulunmasa da benimle aynı alınbandını taşıyan bir shinobinin isteğini görmezden gelemem! "Ryu-san." dedim kızarmış suratımla. Ardından ağır, utangaç adımlarla ona yaklaştım. Dibine kadar sokulduktan sonra da gözlerimi kapatarak, olabildiğince hızlı bir şekilde Ryu-san'ın yanağına öpücüğü kondurdum. "Butsuo-san, seni öpmemi istedi." dedim utangaç bir tavırla.

Ayy~~ Gerçekten de yaptım mı? Yaptım değil mi? Ne kadar da edepsizce! Böyle şeyleri sadece evli insanlar yapmalııı~~.

[Jin Ryoken]

Kör bir kızdan güzel bir dayak yedikten sonra üssümüze dönüyor olmak pek fena hissettirmedi. Aslına bakarsak Ryu belki devam edebilirdi, diğer iki çocuğu halledebilirdim ancak yapacak bir şey yok. Üçe tek kaldığını düşünmüş olmalı. Yapacak bir şey yok, elimiz boş dönmek her ne kadar kötü hissettirse dahi. Üssümüze döndüğümüzde daha kötü hissedeceğimi düşünmemiştim gerçi. Gördüğüm görüntü şaşırmama sebep oldu aslında. Chisa'nın yanına yaklaştıktan sonra kendimi görüntüye kaptırdım kulağıma ilişen sözcükler arasında. Sarı takımın üç kişiyle birlikte gelmesi oldukça kötü oldu. Aslında buna şaşırmadım, geleceklerini biliyordum ancak tam biz gitmişken gelmeleri isabet oldu. Parşömenleri çaldırmış olmamız, içimdeki öfkeyi ve intikam isteğini arttırmaya başladı. Bizim olanı almaları, hoşuma gitmedi. Yüz ifadem oldukça ciddi bir hal aldı Butsuo'nun bana selam söylediği kısma kadar. Onlarda bizimle dövüşmek için gelmiş olmalıydı, parşömenler kapılınca birlikte dövüşmüşlerdir. Chisa kıpkırmızı suratıyla Ryu'yu öperken biraz ilerledim. Elimi ikiye yarılmış olan ejderhanın üstünde gezdirmeye başladım. Gerçekten, büyük bir intikam isteği ve öfke damarlarımda gezinmeye başladı.

"Bizde sorunlu biriyle karşılaştık. Kör ve güçlü. Ona bir şey yapamıyorum çünkü yeteneklerim kör birine karşı işlevsiz. Yakınına girme çabamda ruhumun dışarıya çıkmasıyla sonuçlandı. Yanındaki diğer ikisi sıkıntı değildi ama, o kız sıkıntı oldu."

Dedim öfkeli bir ses tonunda. Bizim olanı geri almaktan ziyade, bizim olanı almaya cürret ettikleri için onları cezalandırmamız gerekiyor. Onlarla bir kez daha karşılaşmalıyız. Bu sefer 3 kişi gitmeliyiz belki de.

"Bizim olanı geri alalım."

[Jirou Ryu]

Dönüşümüz beklenildiği gibi sorunsuz ve sakin geçmişti. Pek konuşmadığımız gibi, açıkçası konuşacak bir şeyimizde yoktu. Net bir mağlubiyet, üç kişiye karşı iki kişi olmamıza rağmen canımı sıkmıştı. Özellikle o kız ile karşılaştığım her an, her bir detayı ile gözlerimin önünde tekrar tekrar canlandığında, kendimi düştüğüm bu dipsiz kuyudan çıkartamamıştım. İlk defa kaybetmiyordum, ama ilk defa kendi çağımdan ve yaşıtım olan birine karşı baskın gelemiyordum. Bu yaşadığım mağlubiyeti özel kılan detaydı ve aynı zamanda beni bu sınava dair heveslendiren.

Düşüncelerin zamanı gölgelediği bu anlarda, sanki çok çabucak üsse geri dönmüşüz gibi hissetmiştim. Güneşin kayboluşu ve ayın doğuşuyla birlikte ıssız olan mekanımız, Chisa'nın bizi gördüğünde verdiği tepkiyle canlanmış gibiydi adeta. Oldukça heyecanlı gözüken Chisa, başından geçenleri anlatınca bunun sebebini anlamıştım.

Pek mühim değildi benim için, o yüzden önemsememiştim. Kısaca, "Gerekirse gider alırız, mühim değil." diyerek fikrimi belirtmiştim. İşte tam o anda, yanağıma bir öpücük konmuştu. Hayatımda kimseler tarafından öpülmeyen ben bunun şokuyla geriye doğru sendelemiş ve garipseyen gözlerle Chisa'yı süzerek maksadını anlamaya çalışmıştım. Hoş çok geçmeden o sebebi anlatınca, içimden sadece Butsuo'ya sövmek gelmişti.

Sonrası sessizlik.

[Kotegawa Chisa]

Domates gibi kızarmış suratımla birlikte Ryu-san'ın yüzüne birkaç saniye bakındım. Bakındım bakınmasına da geçen her saniyeyle birlikte suratım daha da kızarıklaşmaya başladı. Hal böyle olunca bende bakışlarımı kaçırmaya başladım. Sadece evli insanların yapması gereken bir şeyi yaptığımdan ötürü kendimden çooook ama çooook utanıyorum! Ryu-san'da şaşırmış olsa gerek, hiç beklemediği bir anda yanağına benim gibi bir değişik bir kız öpücük kondurdu. Acaba iğrenmiş midir? Sonuçta pek güzel sayılmam ve pembeyim. Toshiyuki-san her ne kadar güzel olduğumu söylese de güzel olduğumu düşünmüyorum. En azından onun düşündüğü kadar güzel değilim.

Pembe suratımla birlikte birkaç saniye düşündükten sonra hızlıca Ryu-san'a doğru dönerek önüme doğru eğildim. "Özür dilerim Ryu-san! Her ne kadar Butsuo-san'ın isteği olsa da senden izin almam gerekirdi. Gerçekten özür dilerim, benim gibi canavara benzeyen birisi tarafından öpülmek istemediğine adım gibi eminim. O yüzden çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok özür dilerim." Kalbimden geçenleri Ryu-san'a ilettikten sonra gerçekten de rahatladığımı söylemem gerekiyor. Onu öperek benden daha da nefret etmesine sebep olmuş olabilirim fakat onunla aramın kötü olmasını istemiyorum. Her ne kadar birbirimizle yakın arkadaşlar olamayacağımızı bilsem de düşman olmamızı da istemiyorum.

Kalbimin derinliklerinden gelen özrü diledikten sonra Ryu-san'ın yanıt vermesi için birkaç saniye bekledim. Sonrasında ise derin bir iç çekerek kendimi sakinleştirdim. "Yarın yapabileceğimiz iki şey olduğunu düşünüyorum; birincisi hepinizin tahmin edebildiği gibi üçümüzün birlikte sarı takıma gitmesi. Butsuo-san ve Teijo-san'ın takımı da kesinlikle oraya gidecektir. Bu yüzden üç kişi gitmemiz en mantıklısı gibi gözüküyor. Ama şahsen bunun yerine daha iyi bir şey yapabileceğimizi düşünüyorum..." Suratımda muzip bir gülümseme belirdi. Sağ elimin işaret ve orta parmağını kaldırdıktan sonra da konuşmama devam ettim. "Sarı takımın elinde iki adet parşömen mevcut. Mor takımda da herhangi bir parşömenin olmadığına adım gibi eminim, zira bir parşömene sahip olsalardı en azından bir kişiyi geride bırakırlardı." Suratımdaki gülümseme yavaşça büyümeye devam ederken bende konuşmama devam ettim. "Geriye kalan üç parşömenden ikisi Ringo-san ve Usagi-san'ın bulunduğu takımda. Dışarıda kalan tek parşömen ise Butsuo-san'ın bulunduğu takımda... Şimdi bu çıkarımı nasıl yaptığımı size açıklayayım. Öncelikle dediğim gibi, mor takımın sizinle üç kişi olarak karşılaşmasının sebebi parşömenlerinin olmaması. Sarı takım da herhangi bir parşömene sahip olmadığından ötürü üç kişi birlikte üslerini terk edip buraya gelebildiler. Eğer Butsuo-san ve takımı herhangi bir parşömene sahip olmasaydı buraya gelirken Teijo-san'ı da yanlarına alırlardı. Peki neden özellikle bir parşömenleri olduğunu düşünüyorum? Çünkü geride sadece bir kişiyi bıraktılar. İki parşömeni olan takımlar birileri tarafından peşlerine düşüleceğini bildiğinden ötürü birden fazla kişi geride bırakmak zorundalar. Yoksa gördüğünüz gibi bugün başıma gelenlerle karşılaşıyoruz. Tabii bizim durumumuz normalden biraz farklı, parşömenleri pek umursayan bir üçlü değiliz." Konuşamın bu kısmında biraz fazla konuştuğumun farkına vararak hafifçe öksürdüm. "Neyse, anlatmaya çalıştığım şey şu: İki kişi sarı takıma giderken geride kalan bir kişi Butsuo-san'ların üssüne giderek üçüncü parşömeni çalmaya çalışabilir. Veya tamamen farklı bir şey yaparak Ringo-san ve Usagi-san'ın olduğu takımı basarak onların parşömenlerini almaya çalışabiliriz." Sağ elimin işaret parmağını kaldırdım. "Ama bu yöntemi tercih edersek elimiz boş bir şekilde üssümüze dönebiliriz. Ayrıca Butsuo-san'ların üssüne gidecek kişi Ryu-san olmak zorunda." Katanamı kınından çektikten sonra yarısı parçalanmış halini ikiliye gösterdim. "Katanam bu hale geldikten sonra tek başıma bir şeyler başarabileceğimi düşünmüyorum. Hatta aksine size ayak bağı bile olabilirim. Yani Ryoken-san ile birlikte sarı takımın üssüne gittiğimiz takdirde kazanacağımızın garantisini veremem. Aynı şekilde Butsuo-san'ların üssüne gittiğim takdirde de pek bir işe yaramam. Elbette katanam olsaydı farklı konuşurdum, zira kimseye teke tekte veya ikiye birde kaybedeceğimi düşünmüyorum." Katanamı yavaşça kınına soktuktan sonra da son sözlerimi iletmek için ağzımı açtım. "Eee~~ Ne diyorsunuz? Üç kişi parşömenlerimizi almaya mı çalışalım, yoksa ikiye bir mi dağılalım?"