[7. Gün - Gündüz Safhası] Teçhizat Tentesi

[Kurosawa Haru]

"Dur artık." diye tısladı Haru. Bu kavgayı kazandığının farkındalığıyla konuşuyordu. Rakibi beynini dağıtsa bile, bütün dişlerini dökse bile, kazandığının farkındaydı. "Dur artık. Kaybettin." diye devam etti.

Postürünü düzeltecekti önce. Başı dönüyordu. Başı ağrıyordu. Diş etlerinden çıkan kan ağzına doluyor, kalp atışlarını dişlerinin, dilinin bile hissetmesini sağlıyordu. Yediği darbeyi görmezden gelemezdi. Hayatında hiç bu denli bir hasar almamıştı. Gözünü açamıyordu bile bazen. Sağ koluna silecekti gözlerindeki kanı, gözlüğünü aşağı doğru çekip boynunda bırakacaktı bir kolye gibi. Az önce çarptığı ağacın yanına emekleyip sırtını yaslayıp yere oturacaktı. Bunu yaparken Butsuo'nun her hareketine dikkat edecekti. Hareketlerinden, saldırmak gibi bir şeyi düşünmediğinin anlaşılmasını sağlayacaktı. Kaldı ki, ani hareket yapıp yapamayacağını bile bilmiyordu.

Rakibinin kendisine saldırmayacağına emin gibiydi, ama yine de bu intihar saldırganının ne yapacağını bilemezdi. Eğer Butsuo kendisine doğru koşmaya başlarsa, kumaşı aktive edip bir kalkana çevirecekti. Kalkan, yaklaşık bir metre yarıçapında olacak, kalkanı bir şemsiye gibi kullanıp rakibinin olası saldırılarından korunacaktı. Rakibinin ölüm döşeğinde olduğunu fark etse bile, kendini koruması en büyük önceliğiydi.

"Daha fazla hareket edersen mızrak iç organlarını parçalayacak. Bunun geri dönüşü olmayabilir. Mızrak şu an iç organlarını beraber tutan tek şey. Onu çıkarmaya çalışırsan kan bir anda vücudundan dışarı fışkıracak." Bunu söylerken içi burkulmuştu. Bir an Toshiyuki belirdi gözlerinin önünde. Havaya doğru, tamamen tepkisiz bakan yüzü, Butsuo'nun suretine yerleşti.

"Seninle daha fazla kavga edemem. Sen manyağın tekisin. Mızraktan kaçabilecekken, yumruk atmak için devam ettin. Bu saldırıyı ölümüne yaptın. Sen, öbür tarafa yanında beni de götürmek isteyen bir manyaksın. Bu deliliğine alet olmayacağım. Başına gelenlerin sorumlusu ben değilim. Sensin."

Dedi kar saçlı kız, saçı, kaşları, yüzü kıpkırmızı kanıyla yepyeni rengine bürünürken. Karların üzerine kan dökülmüş, günahsızlığını bozmuştu artık. Artık yüzünün rengi gözlerinin rengiyle aynıydı. Belki de yüzündeki kan değil, gözyaşlarıydı.

Butsuo'nun bu fevri tavrı, Haru'nun tekrardan uyanmasına sebep olmuştu. Savaşın heyecanı, daha birkaç gün önce kendi üssünde ölen Toshiyuki'yi unutturmuştu ona, o da fevri davranıyordu elbette. Yapmayacağı hareketleri yaptırıyordu. Böyle olmaması için çok uğraşmıştı, birçok kez mızrağın diğer tarafıyla saldırmıştı. Bunun bir işaret olacağını düşünmüştü, karşı tarafı yıldıracağına inanmıştı. Ama... İşe yaramamıştı. Rakibi, düşmanı, bu ipuçlarını alamamıştı. Belki o da anın fevriliğiyle saldırmıştı Haru'ya, aldığı darbelerin bilinçli şekilde öldürücü olmadığını fark etmemişti. Şimdilik hiçbir anlamı yoktu keşkelerin.

"Elimde tek bir medikal çanta var. Bunu kendi üzerimde kullanacağım. Ama burada it gibi ölmene göz yumamam." diye devam etti nefret dolu sözlerine, tüm dünya birbiri etrafında dönüp midesini bulandırırken.

"Seninle bunu paylaşmak zorundayım, çünkü bu aptalca sınavda kimsenin kanının elimde kalmasına izin vermeyeceğim, yaralarının başlıca sorumlusunun sen olduğunu bilmeme rağmen. Bunu bir kez daha yaşayamam. Bu sorumluluğu hak etmiyorum."

Yutkundu. Eğer rakibinden saldırgan bir hava sezmezse, bir yandan medikal çantayı çıkarıp kendi üzerinde kullanacaktı, bir yandan da konuşmaya devam edecekti.

"Sınav dikkatli şekilde izleniyor ve takip ediliyor. Eğer sınavdan çekildiğini beyan edecek şekilde bağırıp medikal yardım istediğini söylersen yardıma geliyorlar. Seni ölmeye terk etmiyorlar. Sana edebileceğim en büyük yardım bu. Burada ölüp gitmek için fazla güçlüsün."

Bu kavganın da, savaşın da, sınavın da bitmesini iple çekiyordu. Daha fazla yaralamak da, yaralanmak da istemiyordu. Derince bir nefes aldı, acılarını küçültüp umudunu yeşertmesi için.

Hoşnutsuzluğunu belirtecek şekilde dışarı verdi.

[Jin Ryoken]

Gece yazacağım, gecikme için özürler.

[Jin Ryoken]

Sanırım numaram iyi bir şekilde işlendi. Şuanda Ryu-san dahil bayıldığımı düşünüyor olmalılar. Ancak arkamdaki Ringo pek arkadaş canlısı değil gibi. Ryu-san beni alacağını söylese dahi dövüşmeye devam ettiler. Şuanda bir kavgaya karışabilirim ancak bunu istemiyorum. Ben bu durumdayken savaşamam. Ringo-san'dan bile uzak durmalıyım. Benim şuanda dövüşeceğim herkesle aramda mesafe olmak zorunda. Bu yüzden baygın numarama devam edeceğim. Başım ağrıyor, bu hasarı sanırım kolumla geçirmem mümkün değil ancak deneyebilirim. Şimdilik değil, Ryu-san beni geri götürürken yapılmalı her şey. Tepkisiz bir şekilde yatmaya devam etmeliyim.

Ryu, "Ryoken'i alacağım." diyerek bir kez daha uyaracak. Eğer Ringo bu duruma tekrar izin vermezse, hızla ileri atılıp dirseği ile eli arasına kesik atmaya çalışacak. Kesiği mümkünse aşağıdan yukarı doğru çektikten sonra, tantousunun sapını hazır yukarıda dururken Ringo'nun kafasına vurmaya çalışacak. Eğer Ringo Ryoken'i almasına izin verirse, tantousunu yerine koyup Ryoken'i sırtlayacak ve ilerlemeye başlayacak.

[Okawa Ringo]

Ryu ile girdiği minik müsabakanın ortasında, buz suratlı shinobinin maskeyle perdelenmiş ağzından bir kaç kelime dökülmüştü. Net bir şekilde duymuştu Ringo. Ryoken'i alıp gitmek istediğini söylemişti. Ringo, tekniğini isabet ettirmiş ve planladığı üzere hareketlenmişti. Köydaşının tıpkı kendisi gibi ona zarar verme yanlısı olmadığını biliyordu. Bilmese bile derinlerden gelen pus dolu bir ses ona dokunuyordu. İsteseydi Ryoken'in nefesi kesilmiş, Ryu'nun ise pek bir vakti kalmış olurdu. Madem ki Ryu, Ryoken'i alıp gitmek istiyor; madem ki dans etmeye niyeti yok... Gücünü harcamanın da bir anlamı yoktu. Klon Ringo, kunai'nin keskin ucunu Ryoken'e dayayacak ve asla saplamamak üzere bekleyecekti. Baygın, belki de güçten tamamen düşmüş birinin tehdit oluşturmayacağını biliyordu. Günün sonunda dostları Ryoken ve Ryu idiler çünkü. Ancak kendini savunmayı hepten bırakacak değildi. Gardını düşürüp gafil avlanmayacaktı. İki ihtimal vardı. Ryu, saldırmaya devam edecekti ve Ringo karşılığını verecekti. Ryu, az önce söylediklerine sahip çıkıyor ise, Ryoken'i alıp buradan gitmelerine izin verecekti. Gyuki no Jutsu'nun Ryu'nun bedenini sarması işleri onun için kolaylaştırmıştı. On saniye kadar onu oyalayacak, dengesini bozacak güçlü bir hava akımıydı. Kunaisini olası bir tantou hamlesine karşı savunmak için çekerken geriye doğru sıçrayacak, akrobasi yetenekleri ile vücudunu seri bir şekilde geriye doğru çekecek ve cümlelerini kuracaktı.

"Buyur o halde. Sözüne güveniyorum seni maskeli psikopat. Ryoken-san ve sen güvenli bir şekilde ayrılabilirsiniz." diyecekti. Eğer ki Ryu, saldırmayacaksa, gardını düşürmeden beklemeye koyulabilirdi. Bakışları donuktu, bir şey söylemiyordu. Belki bir özür, belki de buruk bir veda. Bilemiyordu. Ancak az önce onu öldürmeye çalışan Kusalı hergeleyi gördüğünde, onunla açıkca aynı tarafta yer almaları; dostlarını hedef yapıyordu. Bunun olmaması için çabalıyordu. Eğer ki Ryu, saldırmaktan vazgeçer ve Ryoken'i alıp gitme yolunu seçerse hem Ringo, hem de klon Ringo ona mani olmayacaktı. Gardlarını düşürmeden geçip gitmelerine izin vereceklerdi. Fakat Ryu'nun gaza gelip onu dinlemeden saldırma ihtimali de vardı. Bu noktada işler değişirdi. Ryu'nun üzerinde Asusukai'yi kullanarak yer çekimini negatif yönde değiştirecek ve onu iyice hafifleştirecekti. Böylece onu saran hava akımı onu bir tüy gibi oradan oraya savuracaktı. Bunun anlamı ise çok açık bir şekilde zaferdi. O noktadan sonra Ryu'ya sokulup kunaisi ile her savruluşunda seri kesme hamleleri yaparak bu dövüşü bitirebilirdi. Ancak içinden bir ses, Ryu-san'ın sözüne sadık ve güvenilir bir shinobi olduğunu söylüyordu. Ona saldırmayacağını ve tıpkı az önce söylediği gibi Ryoken'i alıp gideceğini söylüyordu. Böylece sınav alanındaki en yakın dostu da zarar görmezdi. Çünkü zarar görecek olanlar vardı.

[Oita Butsuo]

Kafamdaki seçeneklerden biriydi bu ama canım yandığı için başarılı olmuş gibi mi hissetmeliyim bilmiyorum. Haru'nun da ne durumda olduğunu bilemediğimden karda mıyım zararda mıyım onu da bilemiyorum.

Tahminimce Haru bitirici darbeyi vurmak isteyecektir. Mızrağı beni delerken koyverdiğim bağırış ona bu konuda birkaç ipucu vermiş olsa gerek. Yine de bunu yaparken acele etmeyecek kadar zeki, gördüğü ilk galibiyet şansına balıklama atlamayacaktır.

Şu anlık geri çekilmek ve kendimi biraz toparlamak istiyorum. En yakınımdaki ağacın arkasına ağacı, Haru'ya karşı kendime siper edecek şekilde geçeceğim. Bunu yaparken de mızrağı tutmaya devam edeceğim ve kollarıma çakra göndereceğim. Mızrağı kırmak istiyorum, sadece karnımı deşen kısmı kalsın. Arkadan çıkan veya önden sarkan kısım estetik olarak hiç hoş durmadığı gibi epeyce canımı da yakıyor. Biraz bekleyip neler olacak görmek istiyorum diyeceğim ama nefesimi toparlamak istediğim bariz herhalde, ehehehe... Eğer bir terslik olursa, yani saldırı gelirse, ağacın üstüne, dallarına kaçacağım yine ağacı aramızda siper gibi kullanmaya çalışarak. Zemin avantajını elime almak istiyorum. Tekrar saldırmak için zamana ihtiyacım var.

Bizimkiler de ne yapıyorsa burada ecel enseme üfürüyor serin serin hala gelemediler.

[GM - Naruto]

Teijo: Dışarıdan gelecek sesleri dinlemek üzere odaklanıyorsun, ancak kalın duvarlar diğer tarafı duymana engel oluyor. Senin için yalnızca belli belirsiz mırıltılardan ibaret duvarın diğer tarafı. Bu sebeple onları son gördüğün konumu düşünerek biraz geriliyorsun ve tekniğini aktifleştirmek üzere el mühürlerine başlıyorsun. Mühürler bittikten sonra, yere doğru çökerek ellerini zemine basıyorsun ve elektrik akımı göndermeye başlıyorsun duvara doğru. Duvar, minimal bir şekilde çıtırdıyor elektrikle ve hafif hafif minimal çatlamalar oluşuyor yüzeyinde. Hafif bir kum ve toz bulutu saçılıyor ortalığa. Ancak duvar oldukça sağlam bir şekilde yerinde durmakta. Kafanda kurduğun gibi zeminini tamamen parçalayıp duvarı yerle yeksan etmek için çok fazla ve farklı konuma bu tekniği defalarca uygulamak zorunda kalacaksın gibi görünüyor. Bunu yapmak da pek mantıklı gelmiyor sana haliyle.

Ryoken & Ryu & Ringo: Ringo, geriye doğru sıçrayarak Ryu'ya yanıt veriyor ve çekilebileceklerine dair bir cümle kuruyor. Ryu, Ringo'nun kendisine saldırmayacağına emin olduğu anda Ryoken'e doğru ilerlemeye koyuluyor. Çevresinde akmaya devam eden rüzgar koşuşu esnasında ara ara dengesini bozsa da, genel manada sorun yaşamıyor. Ryu, Ryoken'i sırtladığı gibi alanın dışına doğru ilerlemeye başlıyor.

Haru & Butsuo: Haru, Butsuo'ya doğru sesleniyor Butsuo geri çekilip bir ağacı rakibiyle arasına alırken. Bununla birlikte bir saldırı hamlesi görmediği için kalkanını açma gereksinimi duymuyor. İkili birbirlerinin görüş açısı dışındalar. Haru, tüm cümlelerini kurabiliyor.

  Hidden text. Only available to specific users

  Hidden text. Only available to specific users

[Sekino Teijo]

Dışarıdakilerin yerini öğrenmek için kulak kabartmama rağmen duvarın kalınlığı yüzünden hiçbir şey duyamadım. Bu yüzden yedek planımı devreye sokup en son onları gördüğüm konumu baz alarak duvarı yıkmak için jutsumu kullandım. Ancak duvarın kalınlığı yüzünden başarılı olamadım. Jutsum biraz işe yarasada planladığım gibi duvarı diğer taraftakilerin üzerine yıkmak için çok daha fazla zamana ihtiyacım var. Yeterli süreye sahip olmadığım için şimdilik bu planımdan vazgeçmem gerekiyor. Katanalarım yok, duvarı yıkamıyorum, dışarıdakiler ne durumda hiçbir fikrim yok. Bu konumda dibimdeki parşömeni başarılı bir şekilde ele geçirsem bile onu uzun bir süre elimde tutabileceğimi sanmıyorum. Ancak tüm bunlara rağmen hala pes etmek için erken olduğunu düşünüyorum.

Dışarıdakilerin ne durumda olduklarını bilmediğim için körü körüne oradaki savaşa dahil olmak istemiyorum. Eğer hala katanalarıma sahip olsaydım işler değişirdi ama şu anki durumum yüzünden daha dikkatli hareket etmem gerekiyor. Ayrıca elimde çok fazla ekipmanım olmadığı için onları da dikkatli bir şekilde kullanmam lazım. Tüm bunları hesaba kattıktan sonra ne yapacağıma karar verdim. İlk önce düzeneğin yanına giderek saati kontrol edeceğim. Ardından düzeneğin yanında saklanabileceğim bir yer olup olmadığına bakacağım. Eğer saklanabileceğim bir yer bulabilirsem Bunshin no Jutsu kullanarak bir klonumu oluşturacağım. Klonumu sadece yem olarak kullanmayı planlıyorum. Klonumun düzeneğin biraz uzağında sırtı üstü yatar pozisyonda yatmasını sağlayacağım. Uzaktan bakan kişinin ilk önce düzeneği görüp sonra arkasında yerde yatan bir Teijo görmesini sağlamak istiyorum. Düzeneğin arkasında olduğum için ilk önce yanıma gelerek beni kontrol edeceklerini sanmıyorum. Düzeneğe en yakın kişinin yerde hareketsiz yattığını görünce ister istemez bir rahatlama yaşayarak gardlarını indireceklerini düşünüyorum. Bende bu açıklıktan faydalanarak saldırmayı planlıyorum. Saklanabileceğim bir yer bulamazsam soğukkanlılığımı koruyarak neler olacağını sakin bir şekilde bekleyeceğim.

[Oita Butsuo]

Aklım karıştı...

Buraya geldiğimde herkese kafa tutup, adil bir şekilde kazanabiliyorsam kazanıp kazanamıyorsam da yenilgimi kabul edip gitmeyi planlıyordum. İlk gün bir şeylerin yanlış olduğuna dair bir hisse kapıldım. İkinci gün ise beni uyandıran ve buradaki herkese saygısızlık ettiğimi fark ettiren şey Yeşil Takım'ın ziyareti oldu. Usagi, Teijo'nun boğazına o kunai'yi o kadar sert bastırırken, Suta'ya beni parçalamasını söylerken bizim gücümüze saygı duyduklarını düşündüm. Ben de eksik olan şey buydu. Herkesle kafa tokuşturup gidebildiğim yere kadar gidebileceğimi sanıyordum. Elimden gelen her şeyi yapmadan bu alandakileri yenebileceğimi... Kendini beğenmiş ve saygısızdım. Kanımı, etimi, bedenimi, canımı ortaya koymadan kazanabilecek kadar güçlü değilim. Hile yapmak, pusu kurmak, yalan söylemek, arkadan bıçaklamak... kazanmak için gereken her şeyi yapmam gerekiyor diye düşündüm. Bunları onursuz hareketler değil, tam tersine karşımdakilerin güçlerine duyduğum saygının gereği olarak görmeye başladım. Yanlış mı düşündüm? Görüşüm mü bulanıktı? Ne öldürülmek ne de öldürmek istiyorum, ama hala devam edebilirim. Ters geliyor bir şeyler, anlayamıyorum.

Mızrağı tutan elime kaydı gözlerim, kendi kanıma. "Hmph!" Gülmeyi andıran tek nefeste attım dışarı gülme isteğimi. Sırıtarak gözlerimi kapadım, kafamı geriye atıp ağaca vurdum birkaç defa. Her vuruşumda da aklımdan geçirdim ölümle bakışmalarımı. Tsuchikage'nin kafama meteor yağdırmasını, Ganmaru'nun tüm vücudumu kızartmasını, Sozen'in beni zehirlemesini ve daha dün Chisa'nın boğazıma sapladığı kunai'yi. Hayır, ölmeyeceğim. Ölüm kokmuyor etraf, gözleri üstümde bile değil daha. Ve daha yapacak çok işim var.

Oturup düşünmek isteyeceğim çok fazla şey söyledi Haru. Ne oturmaya ne de düşünmeye vaktim var. Teijo ve klon Teki ne durumda bilmiyorum. Beraberimde sürüklediğim Ryu ve Ryoken de. Bir de kendimle ilgilenmem gerekiyor.

Derin bir nefesle beraber vücuduma yayılan acı dalgasını dağıtacağım. Aldığım derin nefesi vermeden kendimi sıkıp ikinci kez abanacağım karnımdaki mızrağa. Kırık parça elimde alana doğru gideceğim sonra. Geçerken göz ucuyla Haru'nun durumunu da kontrol edeceğim. Ona bir şey olacağından değil, kendi merakımı gidermek için. Odağım benimle olan insanların durumunu öğrenmek artık, Haru'ya daha uzun süre bakmam yay gibi gergin olması gereken sinirlerimi gevşetebilir. Ama ben diken üstünde olmalıyım herkesten daha çok, sanki dövüş hala devam ediyormuş gibi.

Ayrılırken elimi kaldırıp "Ne öleceğim ne de sınavdan çekileceğim. Güzel dövüştü, eline sağlık." diyerek dindireceğim konuşma isteğimi. Güçlü olduğunu söylememe gerek yok, yaptığım her hareketle bunu bağırdım zaten.

...

BU ARADA O FİL HALA ORADAYSA KARNIMDAKİ MIZRAĞI ÇIKARIP KAFASINA SAPLAMAZSAM EN ADİ OROSPU ÇOCUĞUYUM!

[Kurosawa Haru]

"Dövüşmek mi istiyor? Kaçmak mı istiyor? Neden üzerindeki mızrakla yer değiştirdi? Ona saldıracağımı mı düşünüyordu?"

Kesinlikle cevap veremeyeceği sorulardı bunlar. Karşısındaki çıldırmış biriydi, onunla empati kurmasına imkan yoktu. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu, o yüzden yaşananları izleyecekti. Medikal çantayı kaldırıp beline geri takacak ve yaşananlara bakacaktı bir süre daha. Kaldı ki, kalkıp gidemezdi de, bir şey yapamazdı şu an istese bile. Butsuo eğer ona yaklaşırsa önceki planını tekrardan gerçekleştirecekti, yapamayacağına emindi ama, hayatı pahasına bir saldırı daha gerçekleştirmesi ihtimallerin dışında değildi, daha önce yapmıştı bunu.

Şimdilik yaşananları izleyecek, eline geçen bu toparlanma fırsatını biraz olsun değerlendirecekti. Eğer Butsuo ona yaklaşırsa, kalkanını aktive edecekti. Birazcık olsun dinlenmek, belki onu üsse yürüyebilecek kadar düzeltebilirdi, bir fikri yoktu.

[Okawa Ringo]

Dikkatle izliyordu. Maskeli shinobi takım arkadaşını sırtlandığı gibi alanı terketmek üzere hareketlenmişti. Bu noktadan sonra olacakları daha iyi bir şekilde izlemesi gerektiğini farketmişti. Ryu'nun ve Ryoken'in sözlerine ve aksiyonlarına güveniyor olsa dahi bu sınavın havası güven ortamını çok kolay bozabilirdi. Klon Ringo, Ryu ve Ryoken giderken gözlerini onlardan ayırmayacak ve bir şey denemelerine karşılık elindeki kunaiyi fırlatarak ilk karşılığı verecek, sonra da üstlerine atlayarak Ringo için bir açıklık yaratmaya çalışacaktı. Pekala söyledikleri gibi giderlerse, hiç bir şey yapmayacak ve Ringo'nun yanına koşacaktı. Ringo'nun aklında canlandırdığı ihtimaller bu yöndeydi.

O nedenle biraz bile olsa bekleyecekti. Dostlarının bu sınavda kalabilmesi için doğruyu söylemiş olmalarını umacaktı.

Ringo biraz ilerisinde duran duvarlarla örtülmüş olan alana baktı. Bir süredir yer titremiyor ve fil kükremesi duymuyordu. O da tıpkı Ryobe gibi kaybolmuş olabilirdi. Dahası, Teki, Teijo ve Butsuo ortalıkta yoktu. Bir de Haru yoktu elbet. Aklındaki senaryoyu düşününce, Haru'nun başı belada olmalıydı. Lakin ilerlemesi gerektiği yeri biliyordu. Planları başından beri buydu zaten. Hem Haru, hem de Ringo önceliği parşömene vermişti. Bu nedenle şimdilik yapacağı planı hazırlamalıydı. Eğer ki Ryu ve Ryoken bir şey denemeye kalkmadan gitmeye devam ederse, harekete geçecekti.

"Gin-chan, gidelim." diyecekti ve Gin'in kendisini kapıp yükselmesini bekleyecekti. Gin, duvara yaklaştıktan sonra Ringo'yu yükseltmek amacıyla ileri olan hareketini durdurur ve yukarı doğru yükselirdi. Duvarın tepesine üç, dört metre kala ayaklarında chakra biriktirerek duvara atlayacak ve hızlıca tepeye koşacaktı. Bu esnada aradaki mesafeden ötürü klonunun yok olmaması amacıyla klonununun da duvarın dibine kadar sokulacağını tahmin ediyordu. Yüzü ise uzaklaşmakta olan arkadaşlarına dönük kalırdı. Ringo nasıl bir manzara ile ya da kimlerle karşılaşacağını bilmiyordu. Bu nedenle ilk fırsatta saldırı yerine kendini korumayı düşünüyordu. Ani ve sürpriz bir tehtide karşılık elindeki kunaiyi kullanacaktı. Gin'in kendisini koruyacağına olan inancı da tamdı. Fil ve Ryobe'yi orada görürse, basitçe selam verecekti. Aslında kim olursa olsun bir selamı esirgememesi gerektiğini düşünüyordu. Yine uyarısını yapacaktı. Sonrasını düşünürdü elbet.

"N'abeeeer? Saat geç oldu sanki. Gitme vaktiniz geldi."