[7. Gün - Gündüz Safhası] Orman

[Kita Usagi]

Suta'nın gelişi gibi gidişi de olay olmuştu. Suta kendisinden istenilen iyiliği yerine getirmek için ilerlemeye başladığı sırada Chisa'nın elini uzattığını görmüştü. O durumda Chisa'nın yapabileceği hiçbir şey yoktu elbette. Ne Suta'ya dokunabilirdi, ne de Suta'ya saldırabilirdi. Öyle bir hamleyi düşünmesi bile Suta'nın onun kafasını bulunduğu yerden çıkartması için yeterli bir sebep olurdu. Chisa kendisine doğru döndüğünde suratındaki gülümseyen ifadeyi gördü. O an karşısında bir shinobiden çok bir çocuk olduğunu düşündü. Böyle bir kunoichiyi nasıl chuunin yapmışlardı ki? En nihayetinde, eğer olursa jounin bile olabilirdi. Böyle birisi. Usagi'ye saçma geliyordu. Bu kadar karanlık bir dünyada böylesine mutlu olabilmek. Belki de herkesin yapamayacağı bir şeyi başarıyordu bu karşısında yüzünde kocaman bir gülümseme ile ona bakan kunoichi. Bilemiyordu, bunu düşünmek veya buna karar vermek de Usagi'ye düşmüyordu. Kafasındaki bu düşünceleri atıp Chisa'nın söylediklerine yanıt vermek için hazırlandı.

"İsmi Sutashika. Lakin bana söylediğin bu tatlı olma durumunu ona söylememeni tavsiye ederim. Sadece 'Tat' diyen birisinin kolunu altı aylığına alçıya aldırmışlığı var. Üstelik adam sadece yiyecek olan tatlı söylemek istemişti." Bu kurduğu cümlenin doğru olan bir tarafı yoktu elbette. Lakin bunu Chisa bilemezdi. Ek olarak Suta gerçekten böyle bir şey yapabilecek potansiyeldeydi. "Eğer o kollarınla ileride herhangi bir planın varsa dokunmamanı tavsiye ederim. Yine de sen bilirsin. Karar senin." Diyerek bitirecekti konuşmasını, hamle sırasını tekrardan Chisa'ya paslayarak.

[GM - Naruto]

Suta gideli bir 5 dakika kadar olmuş durumda. Ortalık sessiz, yeni bir gelişme yok. Aranızdaki mesafeyi koruyorsunuz.

[Kotegawa Chisa]

Usagi-san'ın söylediklerinden sonra suratımdaki herhangi bir mimik değişmedi, hatta bir saniyeliğine duraksamadım bile. Sadece bir anlığına da olsa görmeyi başardığım hayvana çoktan aşık olmuştum bile. "Sanırım şansımı deneyeceğim." dedim kendimden emin, bir o kadar da mutlu vaziyette. "Sutashika-san'ın kabarık tüylerinin arasında kaybolabileceksem kollarımı birkaç ay kullanmamaya razıyım." Konuşmamın bu kısmından sonra birkaç saniyeliğine ara verdim ve düşündüm. Sutashika-san'ın kontratla bağlı olduğu kişi Usagi-san'dı. Yani onun bütün yumuşaklığını teninde hissedebilen tek kişi oydu. Bunu fark ettiğim anda hafif bir kıskançlık beni sardı. "Çok şanslısın Usagi-san, istediğin zaman o yumuşaklığı hissedebiliyorsun. Hatta ona sarılarak uyuyabiliyorsun bile... Gerçekten çok şanslısın... Keşke bende yıldızlarla kaplı gökyüzünün altında geceden daha koyu fakat bir o kadar da yumuşak olan tüylere sarılıp uyuyabilsem."

[Kita Usagi]

Suta hakkında söylediklerinden zerre etkilenmemiş olması Usagi'nin biraz da olsa sevinmesine sebep olmuştu. Suta'nın Chisa'yı top gibi oynadığı bir an gelmişti gözünün önüne. Keyifli olabilirdi bu durum. Oturup kahkaha ata ata izleyebilirdi bile. Ne var ki, ne Usagi'nin ne de Suta'nın böyle bir olay için sabrı vardı. Chisa'nın kurduğu cümlelerin ardından derin bir nefes almıştı. Üzerindeki bıkkınlığı ve sıkkınlığı temsil edercesine aldığı nefesi dışarı verirken burada boş boş ne yaptığını anlamaya çalışmaktan vazgeçmişti bile. Bu yüzden muhabbeti pek uzatmaya niyeti yoktu.

"Eğer konuşacak 'gerçekten' önemli bir konun yoksa senden gitmeni isteyeceğim." Cümlesindeki gerçekten kısmını bastırarak söylemişti. Her ne kadar bu kızı sevmiş olsa da, bu tarz stresli ve tehlikeli bir organizasyonda bu tarz boş muhabbetlere girmek istemiyordu. Özellikle bir kaç gün önce farkına vardığı durum sonucunda. Yavaşça oturduğu yerden kalkıp arkasını dönerken başlamıştı veda konuşmasına. "Buralarda bensiz takılman senin için tehlikeli olabilir." Tehditkar bir havada söylemeye özen göstermişti. Bu hareketini yaparken ise olası bir saldırıya karşı temkinli olmayı elden bırakmayacaktı. Ağaçların arasına dalmadan önce ise son sözlerini söyleyecekti. "Çıkış yolunu biliyorsun."

[GM - Naruto]

Usagi arkasını dönüp temkinli bir şekilde ağaçlara doğru ilerliyor. Chisa ise yerinde sabit. Usagi birazdan gözden kaybolacak.

[Kotegawa Chisa]

Usagi-san'ın neden bu kadar soğuk davrandığını anlamıyorum! Dışarıdan bakıldığında oldukça şüpheli gözüktüğümün farkındayım fakat gerçekten de bir kötü niyetim yok. Bunu belli etmek için elimden gelen her şeyi de yaptığıma inanıyorum... Gerçi pek bir uğraş göstermedim, sadece kötü bir niyetim olmadığını söyledim. Yani aslında bana inanmaması biraz normal gibi. Sınavın son gününde birden üslerinin ortasında kendimi gösterdim ve sohbet etmek için geldiğimi söyledim. Herkesin harıl harıl parşömen aradığı bu son saatlerde... Ama yani ne yapayım? Üssümüzde bütün gün tek başıma beklese miydim? Altı gündür aralıksız bir şekilde gördüğüm göl manzarasıyla birlikte... Hayır efendim! Bugünün sıkıcı geçmesine engel olmak için elimden geçeni yapmaya karar vermiştim, öyle de olacak. Hiçbir güç beni bu ormandan, Sutashika-san'ın kabarık tüylerine dokunmadan, onu sevmeden çıkartamaz! Usagi-san'da tek başıma tehlikede olacağımı söylemişti. Büyük ihtimalle Sutashika-san'ın bana saldırabileceğinden falan bahsediyor. İyi, benim de istediğim o zaten. Gelsin ve saldırsın, bende o yumuşacık tüylere dokunayım. İki taraf içinde kazan-kazan durumu gibi değil mi?

Şimdilik bulunduğum konumda bekleyeceğim. Bu sırada kötü sesimle şarkı mı söylerim, ağaçlara mı bakarım bilemiyorum. Şimdilik bildiğim tek şey belli bir süre boyunca burada hareketsiz beklemek. Ama bunu yapmadan önce Usagi-san'a niyetimi belli etmem gerek gibi düşünüyorum, kaba olmanın lüzumu yok. "Görüşürüz Usagi-san! Sutashika-san ile karşılaşana kadar burada beklemeye devam edeceğim! Gelmezse de... Gelmezse ne yapacağımız bilmiyorum! Henüz!" Sözlerimi bitirdikten sonra elimi kaldırarak ona doğru sallamaya başladım. "Seninle konuşmak güzeldi, umarım sınavdan sonra da görüşürüz!"

[Kita Usagi]

Arkasını dönüp ağaçlara doğru ilerlediği sırada Chisa'nın söylediklerini duymuştu. Gitmek yerine bekleyeceğini, Suta'ya dokunmadan buradan ayrılmayacağını söylemişti. Ağaçların arasına doğru ilerlerken son sözlerini de söyleyip en yakındaki dal parçasına sıçarayacaktı. "Sen bilirsin. Suta'yı herhangi bir şekilde durdurmayacağım." Bu söylediklerinde ciddiydi. Suta Chisa'ya ne yaparsa yapsın durdurmak gibi bir niyeti yoktu. Suta'nın Chisa'ya saldırması durumunda ise uyarısını yapmıştı. O noktada yapacağı tek şey Suta'ya destek olmak olurdu. Suta'yı emri altındaki bir yaratık olarak değil, kendisi ile eş bir birey olarak görüyordu. Suta Usagi'nin sözlerini dinlerdi. Aynı şekilde Usagi de Suta'nın sözlerine değer verirdi.

Ağaçların arasına doğru sıçramasının ardından Suta'nın ilerlediği konuma doğru yol alacaktı. Suta'yı bulup onunla dolaşmak istiyordu. Olası bir tehlikede partnerini yalnız bırakmak istemiyordu.

[GM - Naruto]

Usagi çalılarda kayboluyor, Chisa ise ortamda yalnız kalıyor.

[GM - Naruto]

Chisa aynı yerde oturmaya devam etmekte. Bir süre sonra, Usagi ilerideki ağaçların arasından çıkarak Chisa'ya yaklaşmaya başlıyor hızlı adımlarla. Aralarında 10 metre kadar bir mesafe kaldığında durup Chisa'ya doğru sesleniyor: "Mesajı alacak kadar zeki olduğunu düşünmüştüm Chisa-chan. Yanılmışım." Hemen ardından, Chisa'nın cevap vermesine fırsat tanımadan tehditkar bir postüre büründürüyor vücudunu: "Artık gitmelisin."

[Kotegawa Chisa]

Usagi-san agresif bir şekilde üzerime doğru yürüyor... İçgüdülerim bana kendimi savunmam gerektiğini söylüyor fakat böyle bir niyetim yok. Zira katanamı kınından çıkartmadan kendimi savunabileceğim bir senaryoyu aklımda kuramıyorum. İçinde bulunduğum durumdan kurtulmak için yapmam gereken şey aslında basit, sadece arkamı dönmeli ve üsten ayrılmalıyım. Ayrılmalıyım amaaa... Bunu yapamam. Daha önce de dediğim gibi Sutashika-san'ı görmeden bir yere gitmeye niyetim yok. Onunla karşılaşırım, konuşurum ama beni reddederse o zaman giderim. Sonuçta Sutashika-san'da bir Ishigakure shinobisi, ona da katanamı doğrultamam.

Usagi-san'ın üzerime doğru yürüdüğünü gördüğüm anda oturduğum yerden kıpırdamadan ellerimi havaya kaldırdım. Bakışlarımı onun gözlerine diktikten sonra gülümseyen bir suratla birlikte konuşmaya başladım. "Usagi-san neden gitmemi istediğinin farkındayım. Sınavın son günündeyiz, herkes parşömenleri elde etme gayesiyle güne başlıyor fakat ben öyle değilim! Gerçekten de değilim ve bana inanmanı istiyorum." Elimle omzumda takılı olan alınbandını işaret ederek "Bana inanmıyorsan dahi bu alınbandına inanmanı rica ediyorum. Bugüne kadar verdiğim hiçbir sözden caymadım, caymayı da düşünmüyorum." dedim.

Usagi-san'ın beni Sutashika-san ile görüştürmek gibi bir niyeti yok gibi gözüküyor... Ne yapmalıyım? Ne yaparsam Sutashika-san ile karşılaşabilirim? Ne yaparsam onun yumuşak tüylerine suratımı daldırabilirim? Ne yaparsam sıcacık tenine dokunabilirim? Bu düşünceler aklımda dolanırken bir anda suratıma kocaman bir gülümseme yerleşti. Parıldayan gözlerimi onunkilere odakladığım esnada son bir kez daha konuşmaya başladım. "Usagi-san, sana bir teklif yapmak istiyorum. Hava kararana kadar size yardım etmem karşılığında Sutashika-san'ı sevebilir miyim? Yani elbette onun görüşünü de almamız gerekiyor ama kendisi henüz burada olmadığı için sana sormak istedim. Ishigakure shinobisi olmayan herhangi bir shinobiyle dövüşünüzde yardım etmeye razıyım." Suratımdaki ifade hafiften garip bir hal alırken de konuşmama devam ettim. "Yani teklifimi reddediyorsan da beni zorla çıkarman gerekecek... Ah~~ Zorla derken şeyi kast etmek istedim, taşıyarak götürebilirsin beni. Sen de, Sutashika-san'da Ishigakure shinobisi olduğundan ötürü size saldıramam, dün kendime bu sözü verdim. Ama az önce de Sutashika-san'ı sevmeden buradan gitmeyeceğime dair söz verdim ve sözümden dönmek istemiyorum. Daha önceden de dediğim gibi sözlerimden caymıyorum." Konuşmamı bitirdiğimde yalvarırmışçasına bir ifade vardı suratımda. Umarım Usagi-san teklifimi kabul eder, ya da etmeyi düşünür. Yani azıcık düşünürse hoş olur bence.