[Kita Usagi] Shijo'nun Peşinde

[GM - Naruto]

Ana yolun geçitten aksi taraftaki çıkışına ilerlemeye başlıyorsun. Kararan gün ile beraber etrafta yanmaya başlayan ışıklar ve kandiller ile Asakura kasabası sarı ve turuncu bir atmosfere boğulmaya başlıyor. Dükkanların neredeyse tamamı kapanıyor ve sınırlı sayıda olan bar ve hanlar hareketlenmeye başlıyor. Yoldaki araçların da azalması ile bir sakinlik çöküyor kasabaya.

Ana yolun kasaba çıkışı tarafına vardıkça etrafta düzlükler ve yer yer ağaçlar belirmeye başlıyor. Evlerin ve dükkanların araları açılıyor, sokaklar düzensizleşmeye başlıyor. Bir çok hanın at arabaları için ahırları ve mallar için de depoları olduğunu görüyorsun. Shinobilerin de aksatmadan devriye gezmeleri gözünden kaçmıyor. Bir devriye ile selamlaşıyor ve yoluna devam ediyorsun.

Yol kenarında, deposu ve ahırı olan gördüğün ilk hana dalıyorsun. İçerisi epey kalabalık, bir çok yer masasından oluşan mekanda çok az müsait yer mevcut. İçerisi ayrıca dumanaltı. Sigara ve pipo içen epey bir insan mevcut. Shinobi eğitimin olmasa bir yerlere takılıp düşme olasılığın çok fazla.

Salonun tam ortasında kare bir alan mevcut. Bu karenin her bir kenarı bir masa. Ortasındaki alanda ise iki tane şefin siparişleri hazırladığını seçiyorsun. Bir tane barmen de siparişleri ortadan alıp kenara, siparişi verene iletiyor ve içki servisi yapıyor. Herkesin kendi siparişini kendi aldığını seçiyorsun. Orta alana ilerleyip, Tadakoro'nun adını zikrediyorsun barmene doğru.

Kısa saçlı ve genç barmen ismi duyunca anlık arkasındaki yaşlı ustaya dönüyor, sonra sana bakıyor. Tam bir şey diyecekken, arkandan bir ses duyuyorsun.

"Kalplerin fatihi Tadakoro'yu mu arıyorsunuz hanımefendi?"

Kafanı çevirip baktığında, sırtını bir duvara yaslamış ve 10, 15 tane yer minderinden kendine resmen taht yapacak kadar rahat bir sote hazırlamış bir herif görüyorsun. Eleman uzun saçlarını kafasının arkasında bağlamış ve bir top sakal bırakmış. Üzerinde bol bir hakama mevcut. Sağ komple yerde, sol ayağı ise sol elini destekleyecek şekilde. Sol elinin ucunda gayet uzun ve işlemeli bir pipo durmakta. Epey pahalı bir şeye benziyor. Derin ve dumanlı bir nefes veriyor. Kalın dumanın ardından elemanı görmek zorlaşıyor.

"Öyleyse onu buldunuz. Hehehehe."

Pis pis sırıttığını anlamak için dumanın yokolmasına gerek yok. Boştaki eliyle davetkâr bir biçimde boştaki bir minderi gösteriyor.

Ustalar ve barmen işlerine dönüyor soruyu sormamışsın gibi.

[Kita Usagi]

Ana yolda ilerlemeye başladığı sırada, Asakura kasabası günün yorgunluğunu hissettirmeye başlamıştı. Etrafında yanmaya başlayan sarı ve turuncu ışıklar, artık günün bitmeye başladığının habercisi olmuştu Usagi'ye. Kafasında dolaşan tonla tilki ile bu yorgunluğu da hafiften hissetmeye başlamıştı. Yapması gereken o kadar çok şey vardı ki, bir an için istihbarat birimindeki görevlerini özlemiş olabileceğini düşünmüştü. Tabi hemen ardından kendisini toparlayarak en başından beri istediğinin bu olduğunu, masa başında yıllarını çürütmek istemediğini düşünmüştü. Düşüncelerinin içinde kendi kendine tartışmak son zamanlarda moda olmuştu.

Yolda ilerleme kaydettikçe kasabanın ahşap yapılar dolu havası yerini, yer yer açıklıklara ve ağaçlıklara bırakmaya başlamıştı. Bu açıklıklıklara evler ve hanlar serpiştirilmiş, depolar ve ahırlarla süslenmişti. Ahırlar cins cins atlarla doluydu. Belki de bütün at cinslerinden bulunabilirdi bu ahırlarda. Rüzgar Ülkesinden gelen ve Rüzgar Ülkesine gidecek olan insanlarla tam bir kültür karmaşası bir ortamda da böyle bir durumu çok da garip karşılamamıştı.

Farklı kültürlerin iç içe geçtiği bir kasabada, bu farklılıklardan dolayı kavga dövüş çıkması da çok olasıydı. Ne var ki kendisine yaklaşan shinobi devriyesinin işi de tam olarak bu kavga dövüşleri engellemek, mevcudiyetleri ile bu kavgaların başlamamasını sağlamaktı. İçindeki bu minnet duygusu ile yanından geçen shinobi devriyesini selamlayarak gözüne bir han kestirdi. Bakışlarını son kez doğa ile kasabanın uyum içindeki geçiş manzarasına çevirdi. Devamında derin bir nefes alarak bu huzurlu manzarayı arkasında bırakıp kapıdan içeriye girdi.

Hanın içi epey kalabalıktı. Masalarda yer yer boşluklar olsa da, bu hanın gayet iyi iş yaptığını anlayabiliyordu. Hanın içinde yükselen seslere ek olarak insanların tükettiği sigara ve pipo dumanlarından dolayı hafif gizemli bir hava katacak şekilde duman da vardı iç mekanda. Salonun tam ortasında bir kare alan mevcuttu. Hareketliliğe bakarak insanların siparişlerini oradan aldığını anlaması çok zor olmamıştı. Tadakoro'yu bulabilmek umuduyla barmene doğru ilerlerken kalabalık ve bu dumandan dolayı bir tık zorlanmıştı. Kendisi bu şekilde zorlanırken etraftaki insanların bu karmaşa içerisinde nasıl düzgünce dolaştığına hayret etmekten de kendini alamadı.

"Merhaba, Tadakoro'yu arıyorum. Kendisi buralarda mı acaba?" Sorusunu zikrettikten sonra barmenin hareketleri değişmişti. Önce arkasında duran yaşlı adama dönmüştü. Sanki Tadakoro'dan bahsetmek için izin alması gerekiyormuş gibi. En azından o an için Usagi bunu düşünmüştü. Devamında barmen tekrardan yüzünü Usagi'ye döndüğünde, görüş alanının dışından bir ses ilişti kulaklarına.

Kafasını çevirip sesin geldiği tarafa çevirmişti bakışlarını. Hanın içinde kendi tahtını kurmuş birisini görmeyi ise beklemiyordu bu noktada. Etrafta boşta kalan bütün minderleri, kendi rahatı için ayırmış bir kişi vardı karşısında. Bu noktada bu kişinin sadece bir tüccardan ziyade bu hanın sahibi de olabileceğini düşündü. Oturduğu rahat pozisyon, adamın davranışlarına da işlemişti. Zira gülüşünden, piposunu içme şeklinden ve pis pis sırıtmasından rahatlıkla söyleyebiliyordu bunu.

Adam kendisini Tadakoro olarak tanıttıktan sonra boştaki eliyle bir minderi göstermişti Usagi için. Usagi ise bu "kibar" teklifi kabul ederek uygun bir biçimde kendisine gösterilen mindere oturmuştu. Bu noktada aklına Minami'de geçirdiği zamanlar geldi. Kimiko kendisine bu tip durumlarda nasıl davranması, nasıl konuşması gerektiğini öğretmişti. Tabi bu bilgileri bir shinobi için öğretmemişti ama yer yer bu bilgilerin işine yaradığı da oluyordu. Şu an içinde bulunduğu durum da buna bir örnekti.

Mindere usulüne uygun bir şekilde oturduktan sonra bakışlarını Tadakoro denen elemana çevirmişti. Bütün konuşma boyunca Gemmei-dou kullanarak hislerini analiz edecek, konuşmasını ona göre düzenleyecekti. "Selamlar Tadakoro-san. Ben Jounin Kita Usagi. Nasılsınız?" Hal hatır sorma kısmını çok uzun tutmayı düşünmüyordu bu noktada. Zira işini burada hızlıca halledebilmesi durumunda hemen yola çıkmayı kafasına koymuştu. "İzninizle hemen konuya girmek istiyorum. Sakamoto-san'ın dükkanından bir kutu eşya almışsınız. O eşyalar bir arkadaşıma aitti. Kendisi Sakamoto-san'ın dükkanında unutmuş. Ben de onları almak için gelmiştim Asakura'ya." Bu noktada yüzüne masum bir gülümseme kondurmaya özen gösterecekti. Karşısındaki adamın biraz kılkuyruk bir tip olduğunu az çok anlamıştı. Herhangi bir durumu sorgulamaya çalışmasını pek istemiyordu. "Bir tüccar olduğunuzu biliyorum. Bu sebeple sizden o eşyaları karşılıksız talep edecek değilim. Makul bir fiyata o eşyaları sizden satın almak istiyorum." Sözleri ile beraber yüzündeki gülümsemeyi de bitirecekti. Gülümseme faslını biraz geride bırakıp, kendisi için ciddi bir meseleyi konuşmaya başlamıştı. O eşyaları bu akşam almalıydı. Öyle ya da böyle.

[GM - Naruto]

Mindere oturmanla beraber Tadakoro biraz oturuşunu düzeltiyor ancak pozunu bozmuyor. Uzun piposunun ucunu elinin avcu ile kapatıp derinden bir nefes çekiyor ve külü öldürüyor tamamen. Ardından çok derin bir nefes veriyor ve epey kalın bir duman ortamı kaplıyor. Bir kaç saniye sonra, duman dağılıyor. Tekrar Tadakoro'nun suratını inceleme fırsatı yakalıyorsun.

Eleman genç değil ancak orta yaşlı da değil. 20'lerinin sonunda olsa gerek. Suratında mayışık bir ifade var fakat gözleri atik. Seni inceliyor sen konuşurken. O esnada sen de sensör kabiliyetlerin ile onu inceliyorsun. İlk başta spesifik bir his tetiklenmemiş olsa bile, konuşmanla beraber minik bir heyecan kıvılcımı seziyorsun Tadakoro'da.

Sözlerini bitirmenin ardından kısa bir sessizlik oluyor. Heyecan kıvılcımını hissetmeye devam ediyorsun. En sonunda, sakince lafa giriyor. "Tabii, tabii... hatırladım. Bir ninjanın eşyaları, değil mi?" dedikten sonra, sırıtarak laflarına devam ediyor. "Tüccarlarla iş yapmayı biliyor gibisiniz Usagi hanım. Ücretim alın bandınız." dedikten sonra masumane bir surat ifadesi takınıyor. "Sizi hatırlamam için. Başka bir şey istemiyorum. Akabinde eşyaları depodan çıkartacağım."

Oturduğu yerde tekrar sakince hareket ediyor kendini düzeltmek için ve gözlerinin içine bakıyor. Hâlâ heyecan kıvılcımını hissedebiliyorsun. Ancak neye dalâlet, pek bir fikrin yok.

[Kita Usagi]

Karşısındaki adam Usagi'ye göre bira yaşlıydı. Ne var ki orta yaşlı da diyemezdi adama zira o kadar yaşlı da durmuyordu. Suratındaki ifadeden ise tam yaşını çözmekte zorlanıyordu. Adamın suratındaki mayışık ifade, Usagi'nin konuşması sırasında onu incelemeye başlamıştı. Bu inceleme sırasında ise adamdan spesifik bir his sezememişti. Konuşmasının sonlarına doğru ise adamdaki minik heyecan kıvılcımını neredeyse gözleriyle görebilecekti.

Teklifini yaptıktan sonra adamın konuşması sakin bir şekilde dinlemek istemişti. Ne yazık ki bu sakinliğini, adamın teklifini duyana kadar koruyabilmişti. Tadakoro, sırıtarak teklifini yaptıktan sonra pişkin bir şekilde kendisini hatırlamak için istediğini söylemişti alın bandını. Usagi başta neye uğradığını şaşırmış bir şekilde bir kaç saniye adama bakakalmıştı. Ne diyeceğini bilemez halde geçirdiği bir kaç saniye içerisinde adam oturduğu yerde kendisini düzeltmişti. Adamın içindeki heyecan kıvılcımını hala hissedebiliyordu.

Üzerindeki şaşırmışlığı atmak için kafasını çok kısa hareketlerle sağa sola salladı Usagi. Hemen ardından gözlerini adamın gözleri ile kenetleyerek konuşmaya başlayacaktı. "Her ne kadar böyle bir teklifle duygularımı okşamış olsanız da bunu yapamam malesef. Bir Ishigakure Jounin'i olarak bunu yapmam yakışık almaz. Bu sebeple sizden bana bir fiyat söylemenizi rica edeceğim." Bakışlarını adamdan kaçırmadan bitirecekti sözlerini. Zayıf birisi olduğu izlenimi yaratmak istemiyordu. Adamın bu tarz bir teklifte ısrarcı olması durumunda ise zor kullanmaktan çekinmeyecekti. Shijo'nun nereye gittiğini gerçekten öğrenmeliydi. Bu sebeple köy istihbaratı için önemli eşyaları bulundurmaktan adamı tutuklayabileceği yalanına kadar götürebilirdi şu an durumu. Tabi, bu düşündüğü yalanın içerisindeki gerçeklik payını da es geçemiyordu.

[GM - Naruto]

Tadakoro'nun içerisindeki heyecan kıvılcımı laflarınla beraber yok oluyor. Onun yerini bir hayal kırıklığı kaplıyor, fakat bunun yanında bir tutam umut da seziyor gibisin, ancak emin değilsin. Yanılıyor veya yanlış yorumluyor da olabilirsin.

Suratı ise düşüyor. "Hadi ya..." diyor basitçe, ardından derin bir nefes alıp veriyor. Hafifçe öne doğru eğilip yer masasından dibinde çok az sake kalmış ufak seramik bardağı kafasına dikiyor. Ardından hanın ortasındaki ustalara bir ıslık çalıp, masasındaki boş şişe ve bardağı işaret ediyor.

Sonrasında kafasını sana çeviriyor oturduğu yerdeki şeklini bozmadan. Suratındaki düşüklük biraz toparlıyor, ancak net bir ifade seçmekte zorlanıyorsun bunun ötesinde. "Fiyat bu Usagi hanım. Üzgünüm. Tok satıcıyım." dedikten kısa bir süre sonra, adamın içkisi tazeleniyor. Bu sefer masaya iki bardak geliyor.

Tadakoro iki bardağı da doldurduktan sonra kendininkini sertçe dikiyor, ardından yeni bir bardak dolduruyor. Ardından ondan da ufak bir yudum aldıktan sonra, tekrar sotesine uzanıyor.