[Jirou Ryu & Kotegawa Chisa] Yeni Bir Düzen

[GM - Naruto]

Üzerine doğru gelmekte olan iki Kaoru’yu, kafanda kurduğun plana uygun olarak beklemeye koyuluyorsun. İki Kaoru da tam olarak yan taraflarına doğru kavisli hamlelerine devam edip seni aralarına aldıktan sonra, hızla ilerlemelerine devam ediyorlar. Eline aldığın patlayıcı parşömen bağlı kunai ile son ana kadar beklemeye başladığında, Kaorular da sana gitgide yaklaşıyor. Aradaki mesafenin patlama alanı dahilinde kaldığı ve senin de bu patlamadan etkilenmeyeceğine kanaat getirdiğin bir anda, elindeki kunaiyi yere doğru sert bir şekilde fırlatıyor ve akabinde Shunshin no Jutsu ile bir önceki patlamanın sana göre sol kısmına doğru, ilk konumuna göre çaprazında kalacak bir şekilde ilerliyorsun. Senin eski konumundan hareket etmenin ardından iki Kaoru da oldukları yerde durup sana yöneldikleri bir anda, patlayıcı parşömeni patlatıyorsun! İki Kaoru’nun da patlamayla birlikte yüzüne yansıyan dehşet ifadesi siyah dumanların arasında kaybolurken, birden beliren sarı hüzmeler de siyah dumanların arasında dikkatini çekiyor.

Bu esnada, ilk patlamanın yaşandığı alandaki siyah bulutların hafiften dağılmaya başladığını ve Kaoru’nun belli belirsiz gördüğün silüeti ile yaşanan patlamaya rağmen aynı konumunda durmaya devam ettiğini görüyorsun! Bir anda Kaoru’nun iki kolunu siyah bulutlar arasında sana doğru uzatmış halde olduğunu, sol ve sağ ellerinin işaret parmaklarının da sana bakacak şekilde, diğer parmaklarının ise tamamen kapalı bir vaziyette durduğunu görüyorsun. Kaoru’nun net bir şekilde göremediğin yüzüne rağmen, ağzından dökülen “Touton – Hikaridan no Jutsu!” sözcüklerini duyduğun anda ise, sana yönelen iki parmaktan, işaret parmağı kalınlığında ve yaklaşık 15 cm. uzunluğunda iki hüzmenin sana geldiğini fark ediyorsun. Saliseler içerisinde biri sağ omzunun vücudunla birleştiği boşluğuna, diğerinin ise sol omzunun vücudunla birleştiği boşluğuna isabet eden bu iki hüzme, temas ettikleri noktayı delip geçerken, sen de aldığın bu darbe ile birkaç adım geriye gidiyorsun!

Kaoru’nun saldırısı neticesinde vücudunda açılan iki adet parmak büyüklüğündeki yaralardan dışarıya doğru herhangi bir kan akışı olmuyor. Her ne kadar sırtını da delip benzer bir yaralanmada kan sızıntılarının olması beklense de, sanki yaralandığın bölgeler dağlanmış gibi, herhangi bir kan sızıntısı bulunmuyor. Ancak iki yaranın da canını yaktığını ve şimdilik kollarının hareket kabiliyetini bir miktar kısıtladığını söylemek mümkün. Bu yaralanmalar şimdilik dövüşüne engel teşkil edebilecek nitelikte olmasa da, ilerleyen aşamalarda ne derece zararlı etkiler doğuracağı konusunda tereddütlerin bulunuyor.

Yaralanmayla birlikte her ne kadar birkaç adım gerilemiş olsan da, bu seni savunma pozisyonuna sokacak cinsten değil. İlk patlamanın siyah dumanları artık Kaoru’yu görmeni engelleyecek kadar etkin değil ve Kaoru’nun da saldırısını gerçekleştirmesinin ardından herhangi bir hareketlenmesi söz konusu değil.

[Jirou Ryu]

Rüzgar, yüzümü yalayıp geçerken, arkamda bırakmaya hazırlandığım enkaz bana sessizce elimde sadece bir tane kozum kaldığını fısıldıyordu. Bu kozu nasıl kullanacağımı, parmaklarımı mühür şekline sokup, gerekli chakrayı aktarırken bile düşündüm. Güçlü bir patlama ile oluşan rüzgar, sırtımı kırbaçlarken, sadece bir kaç saniye gözlerim orada takılı kaldı. En az, kalbim kadar kararmış siyah dumanlar, atmosferi kirletmek için gökyüzüne doğru süzülürken, onların arasına karışmış ve fazlasıyla alakasız duran sarı dalgalanmalar gözümden kaçmasa da, bir savaşın içinde olduğumu fısıldayan shinobi tarafım bunu daha fazla izlememe engel oldu.

Gözlerim, Kaoru'nun olduğu tarafa döndüğünde, zayıf siluetini kara dumanların arasında net bir şekilde görebiliyordum. Öylece duruyor ve güçlü duruşunun altımda ezilmem için bana baskı uyguluyor gibiydi. Patlamanın ona hiçbir zarar vermediğini görmek veya öyle olduğunu sanmak ise, üzerimde hafif bir baskı oluşturmuyor değildi; ama bu aynı zamanda Kaoru'yu öldürmek isteyen tarafımın bu gaye ile kamçılanmasına da sebep oluyordu.

Göz bebeklerim, onun tarafından bir hareketlenme olduğunu fark ettiği anda, vücudum haraketlenmeye çalışsa da, herhangi bir tepki veremeyeceğim; ama başıma gelecekleri net bir şekilde görebildiğim bir an ile karşı karşıya kaldım. Onun tarafından gelen iki hüzme, sağ ve sol omzuma isabet etti. Acı ile sıkılan dişlerim, akan kanı kapatmak için hemen hareketlenen kollarım, benle birlikte kısa bir şok yaşadı. Akan bir kanın olmadığını; ama canımın son derece yandığını hissettiğimde, içine düştüğüm bilinmezlikte boğulmaya başladım.

Kaoru'nun sadece kendisi gizemli değildi. Hamleleri de aynı kendisi gibi, gizemli ve absürttü. Yaptığı her hamlede bunu sezebiliyordum ve tam olarak neye karşı dövüştüğümü bilmemek, beni tedirgin ediyordu. Ölümü göze almak bile başlı başına bir işken, o raddeye geldiğimde bunun nasıl gerçekleşeceğini bilmemek bu işin ekstrası oluyordu. Derin bir nefes, sakin kalmam için akciğerlerimi doldururken, gözlerim bir saniye kadar kapalı tutup tekrardan açtığımda, kendimi bedenen olmasada ruhen resetlenmiş gibi hissettim.

Hareketlenmeden önce, omzumdaki yaraları dikkatlice elim ile yoklamayı ve tam olarak neler olduğunu anlamaya çalışacaktım. Ardından ise, önce Bunshin no jutsu gibi, başlangıç seviyesi bir jutsu yaparak, oluşan sisle görüşü biraz kapatacak ve bunu yaptıktan sonra, Otonaku Ashi no Jutsu ile bu hamlemi destekleyecektim. Kaoru'ya doğru hızla, yarattığım üç Bunshin ile koşarken, bu savaşı yakın dövüşe çekmeyi düşünüyordum ve koşuşum sırasında, Kaoru'dan gelecek saldırılara ise hazırlı olacaktım.

[GM - Naruto]

Kaoru’nun saldırısının ardından kendini saliseler içinde toparlayıp yaralandığın bölgelere elini götürdüğünde, vücudunda oluşan yaranın giriş kısmındaki kıyafetlerinin yanıksı bir dokuyla delinmiş olduğunu, yaranın da aynı şekilde dağlanmış gibi bir iz bıraktığını anlıyorsun. Fakat bu konuda derin düşünceler veya ilk yardım müdahaleleri için yeterli zamanın olmadığını bildiğin için ve ayrıca yaralarının şimdilik kondisyonunu etkileyemeyecek olması nedeniyle karşı saldırıya geçiyorsun.

İlk olarak Bunshin no Jutsu ile kendine üç klon oluşturuyor ve kendini sisin içine gizlemişken Otonaku Ashi no Jutsu uyguluyorsun. Tüm ayak seslerin kesilmiş bir şekilde klonlarınla beraber sisin yararak Kaoru’ya doğru koşmaya başlıyorsun. Kaoru ise olduğu yerde durmaya devam ederken, sana doğru uzatmış olduğu iki elini baş ve işaret parmakları açık kalacak şekilde birleştiriyor. Hemen ardından ise “Touton – Hakaiteki Hikaridan!” diyor ve boyut olarak Kaoru’nun parmak uçlarından başlayan, çapı size doğru ilerledikçe genişleyen ışık dalgası harekete geçiyor. Bu kez Kaoru’nun parmak uçlarından kopmayan bu ışık dalgası saliseler içinde size isabet ederek, klonlarının tamamını ve belki de seni de yok edebilecek kapasite duruyor.

Kaoru’nun bu saldırısı yaptığı tek eylem olmuyor. Az önce yere sapladığın kunaine bağlı patlayıcı parşömenin yarattığı patlama etkisini kaybetmeye başlarken, siyah dumanlar arasındaki sarı hüzmelerin tekrar birleştiğini ve iki Kaoru’nun geri geldiğini görüyorsun! İki Kaoru da size doğru hızla hareket etmeyen başlıyor, fakat şimdilik önceliğin, üzerine gelmekte olan ışık dalgası oluyor.

[Jirou Ryu]

İçinde bulunduğum durum, düz bir tabirle karmaşadan ötesi değildi. Aradaki farkın o kadar fazla olduğunu hissediyordum ki, bir yerde ölümün aslında hep benim için beklediğini ve kazanma ihtimalimin neredeyse ta en başından beri olmadığını düşünüyordum istemsizce. Bu düşüncem ise benim için büyük bir değer taşıyan patlayıcı parşömenlerden biri ile yok ettiğim klonların geri gelişi ile güç kazanıyordu. Klonlarını bile yok etmekten aciz olduğum bir düşman, bana ölümden başka ne sunabilirdi ki? Gene de geri adım atmak gibi bir niyetim yoktu. Sonu ne olursa olsun bu dövüşü bitirecektim. Ölümle ya da ölümden daha beter ne varsa, onla!

Göz açıp kapatmak kadar kısa bir süreye, insan ne kadar şey sığdırabilirdi? Bu sorunun cevabına verebileceğim bir çok şey vardı. Kaoru, koşmaya başladığım andan itibaren, bir kez daha sanki kendisi için çok basit bir şey yapıyormuşcasına ellerine bana doğrultu ve o ışığımsı süzme ile bir kez daha göz göze geldim. Verebileceğim tepkinin ne olacağına bile karar vermek, sadece saliselere sığdırmam gereken bir şeyken, öldürdüğümü düşündüğüm sinir bozucu klonlarında üzerime doğru koşmaya başlaması çok daha can sıkıcı bir mevzuattı.

Ne yapabilirdim bilmiyordum. Herhangi bir Jutsu yapmak için fazla zamanım yoktu. En girişte Kawarimi yapabileceğim bir şey de gözüme çarpmamıştı ve o riski de göze alamazdım. Tek güvendiğim şey, çevikliğimdi. Üzerime doğru gelen lazerimsi şeyden, ani bir şekilde eğilerek kaçınmayı ve kurturabilirsem, kurtulur kurtulmaz Shunshin yaparak bu mesafe olayını artık kapatmak istiyordum. Mesafeyi kapattığımda ise, hızlı kılıç darbeleri ile şansımı deneyecektim.

[GM - Naruto]

Üzerine doğru gelmekte olan ışık dalgasından kurtulmak için, çaresizce ancak çevikliğine güvenerek yere doğru eğiliyorsun. Ancak bu eğilme pozisyonunda dahi hala ışık dalgasının etki alanın olduğunu fark ederek, tüm vücudunu yere yapıştırıyorsun! Bu esnada kafanın sadece birkaç santim üzerinden geçip giden ışık dalgasının tüm klonlarını sanki bir hiçmiş gibi yok ettiğini görüyorsun. Bu esnada altın sarısı saçlarının yüzüne düşen buklesinin de artık var olmadığını fark ediyorsun. Fakat henüz daha saç tellerin yere düşmeden, üzerinden ışık dalgasının geçmesinin hemen ardından olduğun yerde hızla ayakların üstüne basıyor ve Shunshin no Jutsu uygulayarak Kaoru ile arandaki mesafeyi kapatıyorsun!

Bir anda Kaoru’nun önünde belirdiğin anda, wakizashini Kaoru’yu kesmek için savuruyorsun! Yüzünde şaşkınlıkla karışık temkinli bir ifade bulunan Kaoru, bir adım geri atıp vücudunu wakizashinin kesiş açısının tersine doğru bükerek hamlenden kendini kurtarıyor. Fakat bu anda sen wakizashinin yönünü ivmeni keserek ters yöne çeviriyorsun. Kaoru yine bir adım geri atarak ve vücudunu bükerek hamlenden kurtulurken, Kaoru’nun iki klonunun da hemen arkanda olduğunu görüyorsun! Bu anda Kaoru el mühürleri yapmak için kollarını harekete geçirirken, klonlar da birkaç adım arkada kadar giriyorlar.

Off Topic

Yapacağın hamleleri daha önceki turlarında olduğu gibi net bir şekilde belirtmen gerekiyor. "Hızlı kılıç darbeleri" bu açından yetersiz bir hamle olduğu için random iki hamle yaptırdım sadece. Sanırım tur bakımından sadece yaklaşıp yaklaşamayacağın konusunda bir GM mesajı beklediğin için bu şekilde yazdın, ancak bundan sonra, yine daha önceki turlarda olduğu gibi kafandaki planları olduğu gibi aktar.

Off Topic

Chisa bu tur, izlediği kadarıyla bu ana kadar olanlar hakkında bir RP yazmak zorundadır. Pasiflik süresi bu turda kendisi için geçerli olacaktır.

[Jirou Ryu]

Yaklaştıkça büyüyen tek şey lazer değildi. Aynı zamanda gözlerimin neredeyse santimlerce uzağında olan o lazerin, beni delip geçeceği düşüncesiyle oluşan ölümün o tatlı korkusu da içimde büyümüştü ve eğer o korkunun sıcak teması ile kendime gelip, yere bir yılan misali yapışmasaydım, belki de çoktan ölmüştüm. Aslında o an bir şeyi daha fark etmiştim. Oda ölüm korkusunun beni yıpratan bir şey değil de, destekleyen bir güç olduğuydu.

Zihnimde dolanan onlarca düşünceden, çok daha hızlı hareket ettiğim bir andı. Bir kaç saniye, belki de bir kaç saniyeden çok kısa bir zaman zarfında verdiğim tepkime ile harekete geçtim. Kafamın sadece bir kaç santim üzerinden geçen lazerin, bir tehlike olmaktan çıktığını anladığım an, bedenim benden bağımsız bir şekilde doğruldu ve bir anda yaptığım Shunshin ile kendimi Kaoru'nun dibinde buldum. En az onun kadar şaşkın olmam gerekirken, onun aksine bir çelik kadar soğuk ve şuursuz bir ifade eşlik ediyordu bana bu ölüm dansında.

Belirli bir ritmi olmayan, sadece dansa eşlik etmek için hareket eden bir dansçının hareketleri kadar belirsiz ve tamamen doğaçlama olan kılıç savurma denemelerim başarısızlıkla sonuçlanınca, bir kez daha savunan konumuna düştüm. Önce Kaoru'nun arkamda biten klonları selamladı beni, hemen ardındansa karmaşayı fırsata dönüştürmek isteyen Kaoru'nun yeni bir jutsu için kollarını sıvaması... Bu anda, derin bir nefes alıp kendimi sakinleştirecek ve bunun üzerine düşünecek bir şansım da yoktu. Tamamen reflekse dayalı, tamamen doğal bir şekilde cevap vermeliydim.

Tam önümde Kaoru dururken ve bir kaç adım arkamda iki klonu dururken, parmaklarım Shunshin için kıvrılmıştı. Amacım bu karmaşadan çıkmak değildi. Ritüel olarak, Shunshin saldırı olarak kullanılmayacak komplike bir jutsuydu; ama yüksek hıza ulaşmış birinin, bir anda birine çarpması ve bunu kaçınılmayacak kadar kısa bir mesafeden yapması belki de Shunshin'i bir saldırı yapmasa da, çarpmanın oluşturduğu etkiyle dolaylı bir yoldan bir saldırı kılabilirdi. Öte yandan rakibimin de böyle bir şey beklemediğini düşünmek, arkamdaki klonlara rağmen beni bir avantaja sokabilirdi. Hoş, bunun sadece tek taraflı değil, çift taraflı bir hasar olduğunun da farkındaydım; ama en azından, Kaoru'nun mühürlerini bozmuş olurdum. Belki de daha fazlası; ama yaptığımın tam olarak adının çılgınlık olduğu da bir o kadar kesindi.

► Show Spoiler

Tam olarak düşündüğünüz gibi, öyle tahmin ettiğim için üzerinde durmadım. Bundan sonra daha fazla dikkat edeceğim, teşekkür ederim.

[Kotegawa Chisa]

Gözlerimin önünde gerçekleşen bu harika iki insanın arasındaki dövüşü izlemek, dövüşmekten ne kadar nefret ettiğimi bir kez daha anlamamı sağladı. Medeni insanlar gibi konuşarak halledebileceğimiz şeyler için neden kılıçlarımızı çekmek zorunda olduğumuzu anlayamıyorum. Gerçi içinde bulunduğumuz durumda konuşarak pek bir şey halledebileceğimizi sanmıyorum. Sonuçta Kaoru-san ile görüşlerimiz oldukça farklı. Ne kadar konuşursak konuşalım birbirimizin görüşlerini değiştiremeyiz. Yine de bizimle gelmesi için ikna edebilirdim. İşe yaramaz, zayıf bir shinobi olabilirim ama onu ikna edebileceğimi biliyorum. Sonuçta düşüncelerimiz ne kadar farklı olsa da ikimiz de birbirine benzer insanlarız.

Ryu-san, Kaoru-san'ın bir canavar olduğunu söylerken yalan söylemiyormuş. Birkaç dakika önceye kadar varlığından bihaber olduğum 'Işık' elementini kullanabiliyor. Gerçi adından pek emin değilim 'Lazer' de olabilir. Neyse, adı önemli değil zaten. Önemli olan saldırısının ne kadar kuvvetli olduğu. İlk saldırısı Ryu-san'ı delip geçmesine rağmen ona pek hasar vermeyi başaramadı. Açıkçası Ryu-san'ın vurulduğunu gördüğüm anda yüreğim ağzıma geldi. Açıkçası en az onun kadar benim de canımın yandığını söylersem yalan söylemiş olmam. Kılıcımı çekip ona yardım etmek istiyorum fakat bunu yapabileceğimi sanmıyorum...

Kaoru-san'ın ikinci saldırısının, ilkinden oldukça farklı bir düzeyde olduğunu söyleyebilirim. Parmaklarından çıkan ışık hüzmeleri iki elinin önünde toplanmış ve devasa bir şekilde büyüyerek Ryu-san'a doğru gitmeye başlamıştı. Işıklar benim için ağır çekimde ilerliyor gibiydi çünkü bunca zamandır yanımda bulunan yoldaşımın ölümünü görmek üzereydim. Benim aptallığımın cezasını Ryu-san'ın hayatıyla ödeyecek olması içimi acıtıyordu. Gözlerimi kapadım, avuçlarımı sıkarak beklemeye başladım. Bir saniye sonra gözlerimi açtığımda ise Ryu-san'ın hayatta olduğunu gördüm. Hatta sadece hayatta kalmakla kalmayıp bir de karşı saldırıya geçmişti. Shunshin ile Kaoru-san'ın yanına kadar gitmiş ve kılıcını sallamaya başlamıştı. Saldırılarının ikisi de isabet etmemesine rağmen onu köşeye sıkıştırdığını söyleyebilirim. Kaoru-san zor zamanlar geçirirken ise ölümsüz klonları ona yardımcı olmak için Ryu-san'ın arkasında bitmişti.

Ryu-san gözlerimin önünde, bir canavara karşı hayatını riske ederek savaşıyor. Peki ben ne yapıyorum? Sadece onun çırpınışlarını izlemekle yetiniyorum. Adil bir dövüş olmasını gerçekten istiyorum, Kaoru-san bunu hak eden bir insan fakat işin sonunda Ryu-san'ın öldüğünü göreceksem buna izin veremem. Kendi köyümden bir shinobi zor anlar yaşarken sadece izlemeyi reddediyorum! Büyük ihtimalle oraya adımımı atsam dahi pek bir şey yapmayı başaramayacağım fakat yine de elimden geleni yapmalıyım! En azından Ryu-san'a birkaç saniye de olsa zaman kazandırabilirim.

Kaoru-san ve Ryu-san'ın olduğu yere doğru koşarken suratımda gerçekten öfkeli bir ifade vardı. Bu iğrenç öfkenin hedefi ise kendimden başkası değildi. Bu zaman kadar yaptıklarımı düşündükçe daha da fazla öfkeleniyordum. Nasıl bu kadar iğrenç bir insan olabilirim? Kendi bencil isteklerim, düşüncelerimden dolayı Ryu-san'ı bir canavarla baş başa bıraktım! Kendimden ve yaptıklarımdan nefret ediyorum fakat bunu sonraya saklamam gerekiyor. Öncelikle Ryu-san'a yardım etmem gerekiyor!

Hedefim Kaoru-san'ın oluşturduğu klonlardan başkası değildi. Aslında Kaoru-san'a direk saldırabilirdim fakat bunu yapamayacak kadar zayıf bir insanım. Eminim benim yerimde Onee-san olsa 'Onur'şeyine takmayıp ona arkasından saldırırdı. İşte bu yüzden o benden daha iyi bir shinobi.

Klonların yanına vardığım vakit kılıcımı kınından çekecek ve ikisinin de ensesine doğru birer hamle yapacağım. Normalde klonlar herhangi bir darbe aldığında yok oluyor fakat Kaoru-san'ın oluşturdukları sürekli kendilerini yenilemeye devam ediyor. İçimden bir ses onların boğazlarını kesersem bir daha oluşmayacağını söylüyor fakat pek emin değilim.

Eğer klonlar beni fark eder ve yüzlerini bana doğru dönerlerse bu sefer de kılıcımı boğazlarına doğru savuracağım. Normal bir insana asla böyle saldırmam fakat karşımdakilerin birer klon olduğunu bildiğim için sıkıntı yok!

[GM - Naruto]

Ryu; Kaoru’nun el mühürlerini yapmaya başlayacağı sıradan Shunshin no Jutsu’yu uygulamak için mührü gerçekleştiriyorsun. Kaoru, senin bu hamlenin bir kaçış hamlesi olacağını düşünmüş olacak ki, herhangi bir pozisyon veya duruş değişikliğine gitmezken, birden Kaoru’ya doğru Shunshin ile hareketlenmen ve akabinde vücut vücuda çarpışmanız, ikinizin de dengesini bozuyor! Kaoru sendeleyerek geriye doğru düşerken, sen de Kaoru’nun üzerine doğru düşüyorsun!

Chisa; Ryu’ya dövüşünde yardım etmek amacıyla yerinden hareketleniyor ve doğruca Kaoru’nun klonlarını kendine hedef olarak belirliyorsun. Aradaki mesafenin çok fazla olmaması ve yaşadığın duygu durumu içerisinde beklediğinden daha hızlı bir şekilde klonların arkasında beliriyorsun. Bu esnada Ryu’nun uyguladığı jutsu ile Kaoru’ya çarptığını ve ikisinin de düşmeye başladığına şahitlik ediyorsun. Ancak bu saniyelik yaşanan olay senin motivasyonunu etkilemiyor ve ilk klonun ensesine doğru katananla kesme hamlesi yapıyorsun. Sanki havayı kesip geçmiş gibi boş hareket eden katanan Kaoru’nun senin sağına düşen klonunun ışık hüzmelerine dönüşmesine neden oluyor! Ancak diğer klon senin varlığını fark edince, olduğu yerden sana doğru dönmeye başlıyor ve sen de katananla ikinci bir kesme hamlesine girişmeye başlıyorsun!

Ryu; Kaoru’nun üstüne doğru düşerken Kaoru’nun iki kolunun yana açıldığını görüyorsun. Senin kolların da Kaoru’nun kollarının hemen altında kalacak şekilde yere düştüğünüzde, Kaoru’nun şaşkın ifadesini net bir şekilde görebiliyorsun. Fakat Kaoru saldırıları gibi, saliseler içinde bu ifadesini silerken, birden kollarıyla seni sarmalıyor ve parmaklarını senin arkandan birbirine kavuşturuyor! Kaoru’nun hızlı birkaç el mührü yaptığını fark ettiğin anda Kaoru “Artık çok geç! Touton – Hikari Bakuha!” diyor!

Chisa; Kaoru’nun geride kalan klonuna doğru kesme hamleni yaptığın esnada, katanan ile Kaoru’nun klonu arasında çok az bir mesafe kaldığında, Kaoru’nun ağzından dökülen cümleleri fısıltı halinde duyuyorsun. Bir jutsunun uygulandığında dalalet eden bu cümlelerinin ardından ise, önündeki klonun kör edici bir ışık hüzmesine dönüşerek patlamasıyla, istemsizce gözlerini korumak için kesme hamleni bırakıyorsun!

Genel; Kaoru’nun aktif etmiş olduğu teknik ile, Kaoru’nun klonına sırtı dönük bir durumda olan Ryu’nun bile gözleri kamaşmaya başlarken, birden ikinizde vücudunuza bir şeylerin saplandığını hissediyorsunuz! Belli bir nokta gözetmeksizin, vücudunuzun çeşitli yerlerine saplanan şeyler, başta yakıcı bir şekilde acı duymanıza neden olurken, sonrasında bu acı yerini sızlamalara bırakıyor. Ryu’nun sırt ve bacaklarının arka kısmı bu saplanan şeylerden nasibini fazlasıyla alırken, Chisa’nın vücudunun ön kısmının hemen hemen her noktasına bu şeyler saplanarak Chisa’yı etkisiz hale getiriyor!

Ortama yayılan kör edici ışık sonlanırken, sizin de vücudunuza saplanan şeyler son buluyor. Bunların Kaoru’nun ilk saldırısındakine benzer birer ışık dalgası olduğunu anlamanız çok da güç olmuyor, fakat karşı koyacak bir direnç bulamamanız neticesinde bu saldırı karşısında ikiniz de ağır hasar alıyorsunuz. Chisa’nın vücudunun göğüs, bacak ve kol kısmında onlarca delik açılmışken ve alnından süzülen kan burnunu takip ederek dudaklarına inerken, deliklerden sızan ince kan ile beraber sanki vücudunda kalan tüm direnç ve kuvveti de beraberinde götürüyor. Ryu’nun ise, sırtında ve bacaklarının arkasında oluşan onlarca delik ve bu deliklerden sızan kanlar, kendisini saldırının etkisiyle, hareketsiz kılmak için yeterli oluyor. Kaoru, Ryu’yu üstünden atarak olduğu yerden kalkarken, yorulmuş bir tavır sergilemeye başlıyor. Ryu’nun ayağa kalkmaya başladığı sırada, Chisa da dizleri üstüne çöküyor ve bu mücadele sırasında ilk kez Chisa ile göz göze gelen Kaoru’nun suratında üzüntülü bir ifade beliriyor.

Kaoru tam olarak ayağa kalkmayı başardıktan sonra birkaç adım geriye gidiyor ve o noktada duruyor. Birkaç derin nefesin ardından ise “İsterseniz devam edebiliriz, ama benim klanımın Kekkei Genkai’si karşısında şansınız olmadığını sanırım anlamışsınızdır. Beni yenmek istiyorsanız, ilk önce Güneş’i yok etmelisiniz! Evet, beni yenmeniz bu kadar imkansız!” diyor. Kaoru'nun bu cümlelerinin ardından, gözleriniz istemsizce, Kaoru'nun kuşağında yer alan sembole dönüyor. Daha önce okuduğunuz hiçbir kitapta görmediğiniz, bahsinin daha geçmediği bu sembolün Kaoru'nun klanına ait olduğu konusunda kafanızda bir tereddüt olmasa da, Kaoru hakkındaki soru işaretleriniz elbette artıyor. Ne var ki Kaoru'nun bu sözlerinde herhangi bir kendini beğenmişlik veya narsistlik belirtisi sezmiyorsunuz. Sanki bu dövüşe devam etmeniz halinde, çok daha ölümcül yaralanmalara maruz kalacağınızın sinyalini size veren kıvamda bir konuşma oluyor.

Yaralanmalarınızın derecesi ağır olsa da, kısıtlı şekillerde hareket etmeniz mümkün görünüyor. Ancak bu hareket sürecinin sizin açınızdan çok uzun sürmeyeceği aşikar. Yani, dövüşün yarattığı adrenalin sizi hala ayakta tutabilecek kıvamda ve her şeye rağmen yine de dövüşmeye devam etmeniz muhtemel, ancak yaralarınız nedeniyle aklınızdan geçirdiğiniz her hamleyi vücudunuzun yapıp yapamayacağı konusunda pek de emin değilsiniz. Bunun dışında, hareketsiz bir şekilde kalmanız halinde ise, yaralanmalarınız etkisi duyduğunuz acı daha hafif olacak gibi görünüyor. Ayrıca böyle bir durumda daha uzun bir direnç süresi sağlamanız oldukça muhtemel. Ancak elbette, kısa bir süre sonrasında yaralarınızın tedavi edilmesi şart.

Off Topic

Chisa konuya yazmaya devam etmek zorundadır.

[Jirou Ryu]

Sert bir çarpışma ile bedenlerimiz yere doğru süzülürken, aklımdan geçen tek şey savaşma dürtüsünün akıl almaz büyüklüğüydü. Kaoru sırtı yere gelmiş bir şekilde, öylece altımda şaşkın bakışlarla uzanırken, bir an ben bile her şeyin bittiğine inandım; ama ağzından, bir zehir kadar etkili ve tehlikeli olan o sözcükler dökülürken, aslında her şeyin benim açımdan bitmek üzere olduğunu da anladım.

Bir anda tüm bir alanı kaplayan ışık süzmesi ile önce gözlerim kamaştı; ama bu gözlerimin kamaşması, bir kaç saniye sonra acıdan ötürü olmaya başladı. Sırtım, bacaklarım... Resmen Kaoru'ya siper olmuşum gibi, onlarca saldırıya maruz kaldım. Dikenleri sökülmüş bir kirpiye dönmüşken, acı ve acizlik bir anda çöktü üzerime. Kaoru bir hiçmişim gibi önce beni üzerinden attı, ardından ise doğan bir güneş gibi üzerimize yükseldi.

Onu önce mağlup olmanın getirdiği bir mahcup ifade ile izledim. Ardından sözlerini aynı ifade ile dinledim. Ona ve sarf ettiği bu güce hak verdim. Bir klandan bahsetti ve gözlerim direk hakamasındaki sembole kaydı. Aslında bu ana kadar yaşadıklarımız bile İshichou'nun bize verdiği görevi bitirmek için yeterliydi; ama şu aciz bedenime rağmen, ruhum bunun burada bitmesine izin vermek istemiyordu. Güneşi yok etmek gibi bir imkanım olsa, bunu yapabilecek deliliğe çoktan ulaşmıştım; ama onu yapamayacağımı biliyordum. Gözlerim, güneşe bakmakta zorlanırken, bir kaç saniye uzandığım yerden öylece göğü izledim. Ardından bedenimi sarmış tüm bu acıya rağmen ağır ağır doğruldum.

Kaoru kendini çoktan haklı olarak galip etmişti ve bize de pes etmemizi tavsiye ediyordu. Doğru olan ve mantıklı olan bu noktada pes etmekti; ama ne mantık bana yakındı ne de doğruluk. Yavaşça kafamı yok etmemiz gerektiğini söylediği güneşe doğru kaldırdığımda, chakramı bu yaralanmış bedene destek olması için vücuduma yaymaya başladım. Önce, gereksiz yere chakra yiyen Otonaku Ashi'yi kapattım, ardından muzip bir gülümseme yüz hatlarımdayken, "Öyleyse güneşi yok edeceğim." dedim ve çantamda bulunan son patlayıcı kağıt bağlı parşömeni Kaoru'nun tam tepesine, güneşle arasına bir duman perdesi oluşturacak şekilde fırlatmak için harekete koyuldum. Ardından gücümün kalan son kırpıntıları ile Kaoru'ya doğru atılacak ve Kizetsu no Jutsu'nu yapmaya koyulmadan önce, Wakizashi'yi havaya fırlatacak ve Kizetsu no Jutsu yaparak, Kaoru'nun tam göğsünü hedef alacaktım. Eğer başarılı olursam bu raddeye kadar, tekrar havada yakaladığım Wakizashi ile Kaoru'nun koluna doğru derin bir kesik atmak için savuracaktım.

[Kotegawa Chisa]

Klonlara doğru olan koşuma devam ederken Ryu-san'ın yaptığı dahiyane hareketi yakından görme onuruna eriştim. Shunshin'i kullanarak kaçmak yerine rakibine saldırmayı tercih etti. Aslında birçok insanın aklına gelebilecek bir şey olduğunu biliyorum fakat böyle bir durumda benim gibi ikinci, hatta üçüncü sınıf bir shinobinin aklına gelmeyeceğini gayet iyi biliyorum. Ishichou-sama acaba benim gibi başarısız birisini Ryu-san'ın yanında gönderirken ne düşünüyordu? Gerçekten Kaoru-san'ın güçsüz birisi olduğunu mu düşünüyordu acaba? Benim yerime daha yetenekli birini tercih etmeliydi, Onee-san gibi birisini...

Ryu-san, Shunshin uyguladıktan sonra Kaoru-san ile beraber uçacağını düşünmüştüm fakat hiçte düşündüğüm gibi olmadı. Onun yerine ikili üst üste olmak üzere yere düştü. Bu olaylar yaşanırken ben çoktan klonların arkasına varmayı başarmıştım. Çekebileceğim kadar hızlı bir şekilde kılıcımı kınından çektim ve klonlardan birisine doğru salladım. Ryu-san'a daha fazla dert olmalarını istemiyordum, onları yok edebileceğimi de biliyordum. Kılıcım klonlardan birinin boynuna değdiği anda hiçte beklemediğim bir şey oldu, klon ışığa dönüşerek ortadan kayboldu. Kılıcımın boşluğu kesişini izlerken ikinci klon bana doğru döndü. Hiç zaman kaybetmeden kılıcımın yönünü diğer klona doğru değiştirdim. Oldukça hızlı olduğumu düşünüyordum fakat yeteri kadar hızlı olmadığımı anlamam uzun sürmemişti.

İkinci klonu keseceğim sırada Kaoru-san'ın bir şeyler mırıldandığını duydum. Ağzından çıkan kelimeler son bulduğunda ise gözlerimin önündeki klon bir anda parlamaya başladı. Onu zamanında kesmeyi başaramadığımı anlamam uzun sürmemişti. Klonun patlayacağını anladığım anda çaresizce gözlerimi korumaya karar verdim. Tabii bu anda aklımda olan tek düşünce ölmek istemediğimdi.

Öleceğim... Öleceğimi biliyorum fakat elimden bir şey gelmemesi en çok canımı acıtan nokta. Bu yaşıma kadar binlerce kez kılıcımı salladım, vücudumda su kalmayana kadar terledim fakat ne için? O kadar emek verdiğim ve zaman harcadığım yeteneklerim karşımdaki adam karşısında tamamiyle etkisiz. Tek bir jutsuyla beni öldürebilecek kadar güçlü bir adamla karşı karşıyayım. Benim gibi üçüncü sınıf bir shinobi için Kaoru-san ile karşılaşmak tamamiyle imkansız bir şey. Hatta geçtim Kaoru-san'ı, Ryu-san karşısında bile herhangi bir şansım olmadığını biliyorum... Son anlarımı yaşadığımı biliyorum fakat böyle bir anda bile ailemin yüzleri gözlerimin önünde belirmiyor. Normalde bütün güzel anılarımı görmem, mutlu bir şekilde ölmem gerekmez mi? Bilmiyorum, acınası bir durumda olduğum için saçmalıyorum sanırım.

Anne, Onee-san neredesiniz? Vücudumun her tarafına onlarca delik açıldı, hayatım boyunca böyle bir acı hissetmemiştim. Son anlarımı yaşadığımı biliyorum, bu yüzden sizi yanımda istiyorum. Bir kez daha elinizi tutmak, gülüşünüzü görmek istiyorum. Gerçekten çok şey mi istiyorum Tanrım? Sanırım şu anda babamı bile görmek istediğimi söyleyebilirim. Ondan nefret etmeme rağmen onu görmek istiyorum. Oldukça saçma değil mi? Saçma olduğunu biliyorum fakat bir kez daha onun gülüşünü görmek için neler vermezdim. Sanırım ölüm insanı olgunlaştıran bir şey... Ölmeden önce Onee-san'a son sözlerimi söylemek istiyorum. Beni duymayacağını biliyorum ama yine de söylemek istiyorum. Lütfen benim için Kaoru-san'ın peşine düşme Onee-san... İntikam gibi saçma bir duyguya kapılmanı istemiyorum, sen iyi bir insansın.

Yaşadığım acıdan dolayı dizlerimin üzerine doğru düşerken Kaoru-san ile göz göze geldik. Benim suratımda ölümü kabullenmenin verdiği bir gülümseme varken onun suratına baktığım anda ne kadar üzgün olduğunu anlayabiliyordum. Bu duruma gelmek istemiyordu fakat bunu yapmak zorunda olduğunu da biliyordu. Açıkçası onu suçlamıyorum, eninde sonunda öleceğimi biliyordum zaten. Benim gibi üçüncü sınıf shinobilerin ömürleri pek uzun değildir. Gittikleri bir görev sırasında, gelecek çağa önderlik edecek bir insan tarafından öldürürler. Bunu her zaman biliyordum fakat ölmek istemiyorum. Bir saniyeliğine de olsa daha uzun yaşamak istiyorum.

Dizlerimin üzerine çöktükten sonra Kaoru-san konuşmaya başladı. Söylediği sözlerin amacının tamamiyle bizi pes ettirmek olduğunu anlayabiliyorum. O bu kelimeleri söylemese dahi daha fazla dövüşecek halim olmadığını gayet iyi biliyorum. Belki ayağa kalkabilirim fakat ona saldırsam dahi hiçbir şey yapamam. Son anlarımı dövüşerek geçirmek istemiyorum zaten. Bu güzel çimenlerin üzerinde, gökyüzünü izlerken ölmek istiyorum. Aslında istemiyorum ama dövüşün içinde ölmektense bunu tercih ediyorum. Sadece birkaç dakikamın kaldığını biliyorum, en azından bu dakikaları mutlu bir şekilde geçirmek istiyorum. Hiçbir derdim olmadan, huzurlu bir şekilde... Kaoru-san'ın bu isteğimi anlayacağını biliyorum.

Kendimi çimenlerin üstüne, sırt üstü bir şekilde bıraktım. Vücudumun hemen hemen her noktası acıyor, kanıyordu. Açıkçası kendi vücuduma bakmak bile istemiyordum çünkü baktığım zaman patlamada hissettiğim acıyı tekrardan hissedeceğimi biliyordum. Bu sırada Ryu-san bir şeyler söyledi. Ağzından çıkan kelimelerden saldırıya geçeceğini anladım fakat umrumda değil. Artık ailem dışında hiçbir şey umrumda değil. Sadece gökyüzünü izlemek ve son anlarımda onları düşünmek istiyorum. Aah~~ Keşke yanımda olup elimi tutsalardı. O zaman içinde bulunduğum durumu daha rahat bir şekilde kabullenebilirdim. Hiçbir pişmanlığım olmadan bu dünyadan göçebilirdim.