[4. Gün - Gündüz Safhası] Göl

[GM - Naruto]

Off Topic

Konudaki oyuncular:

- Kotegawa Chisa
- Oita Butsuo

Pasiflik süresi 24 saattir.

Rplerinizde karakterinizin genel düşünce akışı dışında çok ekstra bir tasvir beklentimiz bulunmamakta. Tabii ki istediğiniz stilde yazabilirsiniz ancak olayların nispeten hızlı akışı için böyle bir kolaylık sağlıyoruz.

Chisa ikiliden aksi yöne doğru koşmaya başlıyor. 20-30 metre kadar ilerlediğinde, arkasından ona seslenen birini duyuyor: "Merhaba Chisa! Durum nedir? Sınava devam ettiğini görmek sevindirici." Kafasını çevirip baktığında bunun Butsuo olduğunu görebiliyor. Butsuo ona doğru değil, gölün ortasına doğru, onunla duvar arasında aynı hizaya gelecek bir pozisyona doğru koşmuş oluyor. Oraya varınca duracak gibi birazdan.

Chisa gölün diğer ucuna varmış durumda. Gölün kabaca ortasında Butsuo duruyor.

Off Topic

Tur sırası Chisa > Butsuo şeklindedir.

[Kotegawa Chisa]

Koshiro-san, Rena-chan ve Toshiyuki-san ile biraz daha zaman geçirebilirdim. En azından parşömenleri almalarına izin verdikten sonra söyledikleri gibi uzaklaşmak yerine onlara muhabbet etmek istediğimi söyleyebilirdim. Yani eğlenceli olurdu aslında çünkü Ryu-san ve Ryoken-san'ın gelmesine daha bayağı bir süre var ve benim yapacak hiçbir şeyim yok! Üçlüyle karşılaşmadan önce ne kadar sıkıldığımı da hatırlatmak istiyorum, aynısı olacak... Neyse, işlerin pozitif tarafından bakalım. Takım arkadaşlarımın üsse gelmesine artık daha az süre kaldı. Belki taş sektirmeye devam ederim, üstüne biraz antrenman yapar, hava kararmaya başladığında da güneşin batışını izlerim. Üssümüzün bulunduğu bölge bir hayli güzel olduğundan ötürü güneş kızıllaşmaya başladığında onu izlemek keyifli oluyor.

Aklımda bu düşüncelerle birlikte üçlüden uzaklaşırken hemen arkamdan gelen tanıdık bir sesle birlikte irkildim. Kafamı hızlıca arkama çevirdim. Bana seslenen şahsı gördüğümde ise dudaklarım hızlıca yukarıya doğru kalktı, gözlerim hafifçe kısıldı. "Hoşgeldin Butsuo-san!" dedim neşeli bir şekilde. Birkaç saniye boyunca heyecandan ötürü konuşamadım ama sonrasında kendimi toplayarak konuşmaya devam ettim. "Tamda önümüzdeki saatlerde tek başıma ne yapacağımı düşünüyordum, iyi ki geldin Butsuo-san! Ne kadar mutlu olduğumu gerçekten de kelimelerle anlatamam." Hafif bir kahkaha attıktan sonra Butsuo-san'ın sorduğu soru aklıma geldi. "Sarı takımın tamamı burada, parşömenleri vermek zorunda kaldım." Kısa bir süreliğine duraksayarak suratıma ciddi bir ifade takındım. Hemen ardından tekrardan kocaman gülümsememle birlikte konuşmama devam ettim. "Bana yardım etmek ister misin Butsuo-san? Üç kişiyle tek başıma dövüşebilecek kadar güçlü değilim, henüz. Fakat bana yardım edersen işler değişebilir, ikimiz üçünün hakkından gelebiliriz. Tabii senden öylesine yardım etmeni beklemiyorum. Parşömenleri birer birer kırışmaya ne dersin? Hatta istersen üçlüyle ilgilendikten sonra aramızda ufak, dostane bir yarışma yapar ve ikinci parşömeni iddia olarak ortaya koyabiliriz. Ne diyorsun?"

Birkaç saniye öncesine kadar dövüşe devam etmek gibi bir isteğim yoktu fakat Butsuo-san'ın gelmesiyle işler tamamiyle değişti. Butsuo-san köydeki hemen hemen herkes tarafından övülen bir shinobi, her ne kadar geçmişte yaptığı bazı hatalar yüzünden azar işitmiş olsa da yetenekleri hakkında kimse bir şey söyleyemez. Böyle bir shinobiyle birlikte olunca da insan ister istemez neler yapabileceklerini görmek istiyor.

Butsuo-san teklifimi kabul ederse onunla birlikte üçlüye doğru gitmeyi düşünüyorum. Koşuşumuz esnasında ise üçlü hakkında bildiklerimi ona aktaracağım. Dövüş tarzları, kişilikleri, kimden hoşlandıklarını, kısaca her şeyi anlatacağım. Tabii eğer kabul ederse.

[Oita Butsuo]

Hehehehe, nasıl da mutlu oldu! Tahmin ettiğim gibi gelenler Sunalılar ve sırtlarındaki şeyler de parşömenlermiş. Ulan beş büyük köylüye ekmek bırakır mıyız lan biz! Suya geldiler ama susuz dönecek onlar buradan, ılık şerefsizler! Göle geldikleri için düşündüm bu lafı. Shinobilikle işim bittikten sonra şair veya komedyen olayım en iyisi ben. Hatta şair ve komedyen olayım!

Chisa'yı dinledim sessizce ama söylediklerini duyduktan sonra daha fazla beklememe gerek kalmadığını düşünüyorum. Teki'yi ve Hiyaki'yi yalnız bırakmak istemiyorum. Aynı zamanda Sarılarla da dövüşmek istiyorum. Chisa da bizimle olduğuna göre epey güçlendik. kimse yaralanmadan üçünü de etkisiz hale getirirsek hepimizin işine gelir. Teki ve Hiyaki dikkatlerini dağıttığı için epey bir ekmek yiyebiliriz bu işten. Her dövüşümde Headbutt atmayı deniyorum. Bu sefer şeytanın bacağını kırarım umarım. Ya da rakiplerimin kafasını... ŞAİR KOMEDYEN!

Sırıtarak Chisa'ya "Önce Sunalıları halledelim gerisini sonra düşünürüz. Hadi!" diyeceğim. Elimle de acele etmesi için gel gel yapacağım. Yanıma geldikten sonra da asıl olayların yaşandığı yere doğru koşmaya başlayacağım. Düşmanlara yaklaştığımızda da "Siyah saçlı ve maymun bizden Chisa." diyerek bir karışıklık yaşanmaması için son uyarımı yapacağım. Arkası dönük olsa bir tanesinin, ona yumruğu koysam ben, o yumruktan o kadar çok ses çıksa ki herkes hayret içinde bana dönmek zorunda kalsa, sonra bir şekilde bir tanesine kafayı koysam, ondan daha da fazla ses çıksa, böyle kuşlar falan uçuşmaya başlayacak sesten, hatta Ishichou da o sırada büyülü güçleriyle sınavı izliyormuş, içinden diyor ki "Vay be, Butsuo'ma bak! Aslanım benim!" ama ben kafayı o kadar sert atmışım ki benim alnımdan da hafifçe kan sızıyor, korkunç bir görüntüm var, sırf Ishichou değil herkes bir hassiktir çekiyor yani. Evet, kafamdaki senaryo böyle benim. Umarım gerçekleşir.

[GM - Naruto]

Chisa'nın lafları bittiği gibi Butsuo harekete geçiyor ve Chisa da onu takip etmeye başlıyor. Gölün Chisa'ya göre aksi tarafına, duvarın olduğu kıyıya vardığınızda Chisa ile Butsuo yan yana gelmiş oluyor. Duvarı aşıyor ve yıkık bir kaç küçük barakanın arasından geçip açıklığa varıyorsunuz.

Açıklığa vardığınızda 50, 60 metre ötenizde bir toprak kubbe görüyorsunuz yerde. Kubbe yaklaşık 2.5 metre yüksekliğinde ve çapı 3 metre gibi görünüyor. Tepesinde sarı saçlı bir Shinobi mevcut, elini kubbenin tam tepe noktasına koymuş bir şekilde. Chisa, onun Koshiro olduğunu fark ediyor. Shinobi, sizi fark ettiği gibi el mühürlerine başlıyor kubbenin üzerinden elini çekip.

Shinobi'nin birebir görünümü:

[Oita Butsuo]

Çok uzatmadan biz de harekete geçtik Teki'nin peşinden. Hızlıca geçsek de etrafa göz atmayı unutmadım. Birkaç tane baraka var sadece. Gerçi onlara da baraka demeye şahit ister, epey vahim durumda hepsi. Umarım gece çok esmiyordur gölden, bizimkilerin kafalarını sokacakları doğru düzgün bir çatıları olmamasına üzüldüm. En azından manzaraları güzel, bu da bir şeydir değil mi?

Barakaları aştıktan sonra ise bir meydana geldik. Meydanın ortasında ise bir kubbe ve o kubbenin üstünde de sarışın bir eleman var. Yara izlerinin kendisine belirli bir karizma kattığını kabul ediyorum ama bir Ganmaru korkunçluğunda falan değil. Net ağzını burnunu kırarım. Bizi görünce elini kubbeden çekip el mühürleri yapmaya başladı. Elini kubbeden çekmesinden kubbenin de onun işi olduğu ihtimali doğuyor. Ninjutsudan pek anlamasam da Doton tekniklerinde elini yere vurmayla alakalı bir trend olduğunu bilecek kadar anlıyorum. Tabi belli olmaz sadece bir ihtimal. Tabi Teki'nin ortalıkta olmaması bu ihtimali güçlendiriyor. Diğer iki Sunalı nerede bilmiyorum ama Teki ve Hiyaki de onların yanında olsa gerek. Bu elemanı halledip ona yetişsek iyi olur. Zaten bu elemanın sırtında bir parşömen falan da görmüyorum, fazla uğraşmaya değmez yani bizim için. Tabi Chisa'nın intikamını almak da aklımdan geçiyor. Kısacık, küçücük bir intikam, daha fazlası değil. Sadece parmaklarını teker teker kıracağım ki tekrar el mührü yapamasın Ganmaru çakması sarı. Harbiden Ganmaru da sarışındı, tek ortak yönleri yara izleri değil. Evet evet, bu herifin tüm parmaklarını kırmalı. Bana kabuslu gecelerimi anımsatıyor çünkü. Neden Ganmaru'dan alamadağım intikamı bu elemandan almayayım ki?

Gözlerimi sarışın elemandan ayırmadan Chisa'yla konuşmaya başladım. "Çabucak şu elemanı halledip diğerlerinin peşine düşelim." Çok da uzun bir konuşma olmadı. Sözlerimi bitirdikten sonra elemana daha çok vakit vermeden son hız koşmaya başlayacağım. İlk olarak yeterli mesafeye geldiğimde bir tane shuriken atarak el mühürlerini kesmesini sağlamaya çalışacağım. Mesafeyi daha çok kapattığımda ise Doryuu Shiki kullanarak üstüne uçup suratına yumruğumu yapıştırmaya çalışacağım. Bir şeyler yolunda gitmeyebilir ama Chisa da benimle birlikte saldırdığı sürece sıkıntı olmaz. İkimizi birden engelleyecek bir şey yapabileceğini sanmıyorum. Geliyorum çakma yelloz Ganmaru, bekle beni.

[Kotegawa Chisa]

En geç 10 civarı yazmış olurum.

[Kotegawa Chisa]

Butsuo-san'ın yalnız gelmediğini tahmin ediyordum ama emin değildim. Daha doğrusu bu konu üzerinde pek düşünecek zamanım olmamıştı. Üçlüyle adam akıllı dövüşebileceğim için biraz heyecanlanmıştım açıkçası. Birkaç on dakika önce yaptığımız kısa sekans da bayağı eğlenceliydi ama çabucak yenildiğimden ötürü hevesim içimde kalmıştı.

Koşuşumuza başlamamızın ardından oldukça kısa bir süre geçtikten sonra Koshiro-san ile karşılaştık. Aramızda yaklaşık 50-60 metrelik bir mesafe olmasına rağmen hemencecik bizi fark etti, gerçekten de çok üst düzey bir shinobi. Bir yandan siyah saçlı ve maymunla dövüşürken bir yandan da çevresine bu kadar dikkat edebilmesi gerçekten de takdire şayan.

Koshiro-san'ı gördüğümüz anda Butsuo-san hızlıca işini bitirip diğerlerini yakalamamızı önerdi. Bir yandan başımı olumlu anda sallarken bir yandan da "Anlaşıldı." dedim. Ses tonumdan ve surat ifademden ne kadar mutlu olduğum bariz bir şekilde anlaşılıyordu.

Düşmanımız el mühürlerine başladığı anda hızımı arttırmaya karar verdim. Henüz acemi seviyesinde olduğum sensör yeteneğimi aramızdaki mesafeden ötürü kullanamıyorum fakat içgüdülerim oldukça büyük bir jutsunun üzerimize geleceğini söylüyor.

İlk olarak üzerimize doğru gelecek olan jutsudan sıyrılacağım. Nasıl sıyrılacağıma henüz karar vermedim ama bir jutsuyu gördükten sonra bir şekilde sıyrılırım. Sonuçta aramızda azımsanmayacak kadar fazla bir mesafe var. Jutsudan sıyrıldıktan sonra ise Shunshin kullanarak Koshiro-san'ın dibine kadar gitmeye çalışacağım.

[GM - Naruto]

Butsuo, Chisa'ya cümlesini kurduktan hemen sonra ilerleyişinizi sürdürüyorsunuz. Bu esnada, rakibiniz hala kubbenin üzerinde hızla el mührü yapmakta.

Siz 5-10 metre kadar ilerlemişken, sarı saçlı shinobi el mühürlerini sonlandırıyor ve kubbenin önünde toprak zeminden büyük bir gürültüyle iki toprak ejder fırlıyor! Kendilerinin ses çıkarmadıklarından son derece emin olmanıza karşın, aranızdaki toprağı bir deniz misali aşarak gelen yaratıkların dalıp çıkarken çıkardıkları seslerin en güçlü kükremeden bile daha şiddetli olduğunu farkediyorsunuz. Ejderler sebebiyle Koshiro ve kubbeyle görüş açınız kesiliyor. Butsuo, yeterli mesafeye ulaşamamış olduğu için shurikenlerini kullanmamayı tercih ediyor. Dahası, üzerine gelen devasa kaya ejderlerden kurtulmak ilk önceliği haline geliyor.

Devasa ejderler büyük bir hızla aranızdaki mesafeyi kapatıp hızla size doğru dalışa geçiyorlar. Butsuo sağa, sıçrıyor, Chisa ise geriye attığı takla sayesinde ilk darbeden kurtulabiliyor.

Butsuo'nun üzerine gelmekte olan ejder Butsuo'nun sıçramasıyla birlikte aniden yönünü değiştirip kafasını sola çeviriyor ve bir yılan misali kıvrılarak Butsuo'nun göğsüne doğru saldırıya geçiyor. Yarım saniyesi ya var, ya yok.

Chisa'nın geriye sıçrayarak kurtulduğu ejder ise rotasını bozmadan toprağa geri dalıyor. Ancak aradan bir saniye bile geçmemişken, Chisa'nın ayakları yerle buluştuğu anda Chisa'nın tam altından zemini yararak fırlıyor. Chisa refleksif olarak olduğu yerde yukarı doğru sıçrıyor, ancak bir an sonra ejderin kendisine ulaşabileceğine emin.

[Oita Butsuo]

Deli ya da manyak değilim aslında. Sadece aklıma ilginç bir şey geldiğinde bunu yapmak için güçlü bir istek duyuyorum. Bu ilginç fikirlerin özü ne ben de bilmiyorum. Banno'yu Kuçi Kuçi'ye atarken onu yenmenin haricinde sanırım biraz da acı çekmesini istiyordum. Kıl olmuştum çünkü özgür olmalarına. Ayrıca biraz da zevkten gözüm dönmüştü, ilginçti gerçekten... Sozen ile olan dövüşümde ise ondan daha iyi olduğumu hem onun bilmesini hem de kendime ispatlamak istemiştim. Hatta Ishichou'ya da ispatlamak istemiştim bunu. Zehirli bir jele dönüşene kadar bu konuda başarılıydım da. Daha sonrasında ise sikerler deyip kendimle beraber Sozen'i de havaya uçuracak kadar ileri gitmiştim. Ryu ve Kaoru vardı da kurtulduk.

Şu an yine ilginç bir şey yapmak istiyorum. İlginçten ziyade ideal hamlenin dışında bir şey. Kaçmak istemiyorum bu ejderden. Onunla kafa kafaya girip kazanmak istiyorum. Sanki bunu başarırsam çok iyi hissedeceğim ve gerçekten bunu istiyorum. Kendimi test edip testte başarılı olmak. Sadece kendi kendimin onayını almak. Daha derinlere inecek olursam ben de biliyorum ki bunların hepsinin diğer insanlar oldukça bir anlamı var. Elbette içimde bir yerlerde diğer insanların da bu testi geçtiğimi bilmesini istiyorum. Kumiko var bir kere, bir ejderi alaşağı ettiğimi duyması çok hoşuma giderdi. Bunları da kabul ediyorum.

Denemeden yapabilir miyim yapamaz mıyım hiçbir zaman öğrenemeyeceğim. Teki ve Chisa sizden özür dilerim, gereksiz risk alacağım. Görelim bakalım kim daha gür kükreyecek ejderha! Headbutt ile kafa kafaya gireceğim toprak ejderle. Ejder sadece kafasını sola çevirdi, direkt girdiği bir hamledeki gibi tüm ağırlığını veremeyecektir hamlesine. Öne doğru atılarak kafa atacağım ejdere. Yani öne doğru düşer gibi bir hareket. Üst gövdem alt gövdemin önünde olacak. Bu birkaç sebeple önemli. İlk olarak ileri doğru bir ivme kazanacağım için az da olsa hamleme güç katacaktır. Ama daha da önemlisi daha sonra olabilecekler için istediğim pozisyona girmiş olacağım. Eğer kafa atarak ejderi yok edebilirsem ne ala, ama edemezsem onunla güreşeceğim. Kafa atarken iki elimle de ejderi tutmaya çalışacağım. Onun beni ittirmesine karşılık olarak tüm gücümle ejderle güreşip ben öncelikle onu durdurmaya ardından da geri ittirmeye çalışacağım. Eğer işler güreşmeye gelirse sumo izlerken öğrendiklerimi uygulamaya koyacağım. Sıkı bir tutuş, bacakları omuz genişliğinden biraz daha fazla açıp yere adeta saplayarak elde edilen sağlam yere basış, kırık dizler, ilk hamleyle sağladığım ağırlığı öne doğru veren postür, kıçı yere yakın tutarak elde edilen alçak ağırlık merkezi ve güçlü bir denge. Bir de sağlam bir bağırmayla irademizi ortaya koyduk mu her şey tamamdır. Ejderle güreşmedik de demeyiz artık.

[Kotegawa Chisa]

Oops~~ Galiba yaralanmadan bu saldırıyı atlatamayacağım. Stilim gereği kendimi savunmamı sağlayan herhangi bir tekniğe sahip değilim. Elbette bir tane var fakat bu devasa ejdere karşı herhangi bir işe yaramayacak. Geçmişte bu tarz durumlarda kaldığımda diğer shinobi yeteneklerimi kullanarak kaçınmıştım fakat şimdi pek mümkün gözükmüyor. Sadece birkaç salise sonra bana çarpacak olan devasa bir ejderha var. Butsuo-san'ın ayakları hala yere bastığı için benden daha şanslı sayılır. Sanırım bende onun gibi kenara zıplayarak savuşturmalıydım. Ama olan oldu! Artık geçmişi değil şu anı düşünmenin zamanı geldi! Sonuçta ne kadar düşünürsem düşüneyim zamanı geri alamam.

Şimdiyi düşünmenin zamanı dedim fakat nasıl savunabileceğime dair herhangi bir fikrim yok... Hmm... Madem savunamıyorum, neden saldırmayı denemiyorum? Eminim benim yerimde ustam olsaydı sanki pasta kesermiş gibi karşımdaki devasa ejderi ortadan ikiye keserdi! Evet, evet ustamın yapabileceği bir şeyi benim de yapabilmem gerekir. En azından yapmayı denemem gerekir! Başarısız olsam dahi kaybedecek neyim var ki?

Ejderi kesebileceğimi fark etmemle birlikte suratımdaki ifade biraz değişti. Bunca zamandır sahip olduğum heyecan dolu gülümseme yerini çok daha sakin bir gülümsemeye bıraktı. Katanamı sıkıca kavradıktan sonra da aktarabildiğim kadar chakrayı ona aktardım. Sınav alanına adımımı attığım andan itibaren ustamın öğretmek istediği şeyleri daha da iyi kavrayabilmeye başladım. İşte bu yüzden başarabileceğime inanıyorum. Uzun yıllardır yanımda bulundurduğum, artık benim bir parçam olmuş olan bu iki ortağıma güvenim sonsuz. Bu zamana kadar her türlü zorluğun üzerinden beraber geldik ve şu anda kendimi hiç olmadığım kadar kuvvetli hissediyorum. O halde neden başaramayayım ki?

Ejderha menzilime girdiği anda bütün gücümle katanamı kınından çektim. Hissettiğim özgüven sadece birkaç salise sonra parçalanabilecek olmasına rağmen bunu hiç ama hiç umursamıyordum. Aksine içinde bulunduğum durumdan keyif dahi alıyordum. Birkaç ay, hatta birkaç hafta öncesine kadar gereksiz bir şekilde dövüşmeye tamamen karşı olmama rağmen şimdi bir dövüşün ortasında keyif alıyorum! Hahahaha~~ Belki bunun sebebi kendimi geliştirmek istemem, belki modumu elde etmenin verdiği rahatlık, belki de karşımdaki şeyin bir insan olmamasıdır. Açıkçası ne olduğu önemli değil! Tek yapmam gereken şey karşımdaki ejderhayı ortadan ikiye ayırmak!