Yeşil Takım - Gün Sonu

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından 5. Gün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.

Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.

Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.

---

Elde Edilen Ganimetler:

• Medikal Çanta (x2):

[Kurosawa Haru]

"Kaç gündür kavga dövüş halindeyim! Haberin var mı? Canımı elime almaya çalışıyorum resmen!" diye söylendi Ringo'ya, şaka yaptığı belli olan bir ses tonuyla. "Savaşmayacağım bir günü bekliyordum galiba. İstiyordum hatta. Şu sınav gerçekten sinirlerimi zorlamaya başladı. Bilgi paylaşan dostlar, tuzak kuranlar, yalan söyleyenler... Aşırı sinir bozucu. Böyle bir şey için gelmemiştim. Gerçekten. Savaş böyle bir şey değil. İyi olduğunu kanıtlamak bu değil bence. Savaşta düşmana karşı herhangi bir şey öğrenemeden dövüşün içinde kalabilirsin. Geceleri uyuyamayabilirsin, açlığını bastıramayabilirsin. Belli birtakım kurallar çerçevesinde yer almak savaşın doğasına aykırı. En iyi olan kazanmıyor, kimse inandıramaz bunu bana."

Ev dediği yere doğru yürürlerken içini dökme ihtiyacı hissetmişti Haru. "Durmadan dövüşmek bana göre değil sanırım..." dedi sessizce devamında. Yorulduğunu hissediyordu. Fiziksel olarak iyi durumda olsa da, ruhsal olarak çöktüğünün farkındaydı. Her gün çok farklı hislerin içinde kayboluyor, bunları değerlendirecek zamanı bile olmuyordu. "Kavga etmeden geçen günün verdiği hisler çok farklıymış. Burnum kırılmadan, yumruk yemeden, ölüm korkusuyla kendimi bir yerlere fırlatmadan geçen bir gün. Sessiz, sakin bir gün."

Daha fazlasını isteyip istemediğine emin değildi. "Kuralların sınırlamadığı bir savaşta çok daha fazlasını yapabilirdik. Korkaklar, adiler yüzünden geride kalıyoruz. Sıkıldım açıkçası, bu manasız sınavdan. Bitse de... gitsek."

[Okawa Ringo]

"Savaşmaktan başka ne biliyorsun ki?" demişti Ringo hafifçe gülümsedikten sonra. Şakacı olduğunu belli eder tonda konuşan kadına biraz kaçamak, biraz da altında efsunlar gizli sorusunu yöneltmişti. Haru'yu gerçekten bir savaşçı olarak görüyordu. Ama bir savaşçı pekala başka şeyleri de düşünebilirdi. Ringo da bir savaşçıydı, fazlasıyla. Tüm etiyle ve kemiğiyle savaşın hiddetinden beslenirdi. Haru'nun söylediklerini dinlerken gözünden kaçırdığı bir kuşu yakalamak için hızlıca kafasını sağa sola çevirirmiş gibi, kaybettiği bir eşyayı evinin her yerinde ararmış gibi acele etti. Anlamlar aklına dolarken, kaçırdığı şeyin ne olduğunu aradı derinlerinde. Biliyordu. Onun söylemeye çalıştığını daha önce düşünmüştü. Sadece onun deklare etmesiyle tekrardan anlam buldu cümleleri. En iyi olan onlar mıydı, emin değildi. Ama Haru'nun demek istediği doğruydu. Kesinlikle en iyi olanın kazanmayacağıydı.

"Sen en azından arada bir dayak atıyorsun. Bundan gurur duymalısın!" dedikten sonra tekrar ciddi bir ruh haline döner gibi oldu. Üslerinin onlara sağladığı güven ve evdeymiş gibi hissettiren o garip duygu, tekrar canlanıyordu bedeninde. Kasları gevşemeye başlamıştı ve ganimetlerinin yanlarında olması güzel bir sonuçtu. Kaybedecekleri şeyler gün geçtikçe artıyordu. Hiç bir zaman üstüne koymuyorlardı, aksine her geçen günden sonra kaybetmekle kazanmak arasındaki uçurum bir o kadar daralıyordu. Sınavın bitişini düşündü Haru'nun son sözleriyle. Bu sınavın bitmesi pek bir anlam ifade etmiyordu Ringo için. Alacağı bir ünvanı gururla ve onurla taşırdı, diğer türlüsünde ise görevine devam ederdi. Savaşın biteceği yoktu. Kaybolmuyordu ve kaybolmayacaktı.

"Usagi! Biz geldik!" dedikten sonra tekrar döndü kar saçlı kıza. Gün geçtikçe ona ısınıyordu. Onunla konuşmak rahatlatıcıydı. İlk günlerde yaşadıkları güven problemlerini aştıkları bariz belliydi. Yine de anlamsız kelimeler etmekten kaçınmalıydı.

"Haru-chan, fazla kurnaz değiliz. İyi savaşırız, adil bir savaş olduğu sürece de kazanırız. Ama bunun neyle ilgili olduğunu yavaş yavaş çözüyorum sanırım. Zamanlama! Evet, doğru zamanda doğru yerde olan bu sınavı sıyrık dahi almadan kazanır. Bunun için de şans lazım. Şu ana kadar fazla ihtiyacımız olmadı ancak bundan sonra ihtiyacımız olacak. Doğru yerde doğru zamanda olacağız." demişti. Hafifçe yutkunurken kafasını kaşımaya devam etti. Haru sınavdan sıkıldıysa onun için kuralları biraz esnetmeyi teklif edecekti. Biraz hayatlarını renklendirebilirlerdi. Teklifini sunmadan önce risklerden haberdar olması gerektiğini biliyordu. Takım arkadaşını ölçmesi gerekiyordu. Aynı zamanda bunu Usagi'nin de duyması gerekiyordu. Eksik oylarla hatalı kararlar vermemelilerdi.

"Sıkıldıysan, kuralları biraz esnetebiliriz. Ne dersin?" dedi ve yürümeye devam etti. Gülümsedi ve alacağı cevabı bekledi.

[Kurosawa Haru]

"Usagi-chan! Bugün ilk defa dövüşmedim. Kavga etmedim. Gelen giden oldu mu? Çok yorgun gözüküyorsun." diye fısıldadı Usagi'yi görünce, sevinç dolu bir sesle. Usagi'nin göz altlarından uyumadığını anlamak zor değildi. Sıkılmış, bunalmış gibi gözüküyordu. Yalnız başına nöbet tutmak çok da iyi bir zaman geçirme aracı değildi. "Usagi bile sıkılabilir herhalde..." diye geçirdi zihninden Haru. "Kimse gelmedi. En azından ben kimseyi görmedim." diye yanıtladı Haru'yu bıçkın kız, her zamanki ses tonuyla. Yorgun olduğu her halinden belli oluyordu. Yemek yememiş olmalıydı, yorgunluğunun sebebini buna bağladı Haru. "Yemek yiyip yat uyu hemen. Yarın zorlu bir gün olabilir." diye devam etti o afacan tavrıyla. "Kimseyi görmedik bugün. Kim ne yaptı ne etti, hiçbir fikrimiz yok. Dün gelmediler, dünden önceki gün gelmediler. Bugün gelmediler. Yarın gelme ihtimallerini artırır mı bu?.."

Usagi başıyla onayladı, dün gece elde ettiği hayvanlara doğru yöneldi. Herkese yetecek kadar yiyecek vardı, bugünlük. Yarın ne yapacakları ise bir muammaydı. Yarın düşünülürdü bu, şimdilik günü kurtarmış olmak herkese yetecek bir sonuçtu.

Ringo konuşmaya başladığında ise ikisi de dikkat kesildi ona, ormandaki sessizliği bölen tek ses olunca, dikkat kesilecek şeyler arıyordu demek ki insan. "Kurnaz değiliz. Doğru. Planlar yapmak bize göre değilmiş. Dünden önceki gün gördük cidden. Çığır açıcı olduğunu düşündüğüm planlarım işe yaramıyor. Doğru yerde olduk, doğru zamanda olamadık. Hele ki rakip bizi tanıyorken, güzelim şansımızı da kaybettik. Kör kız düşünmemi engelliyor bazen. Veya bildikleri. Ne bilip neyi bilmediği konusu hala sıkıştırıyor beni. Veya Teki'nin beni ne raddede sattığı. OOOOOOOOOOOFFFFFF!"

Sinirle çektiği "of", tüm ormanda yankılandı. Haru bunu fark etmedi, göz devirmekle meşguldü.

Ringonun söylediği söz de Haru'yu heyecanlandırmaya yetmemişti ama, Usagi bir kaşını kaldırarak dinlemeye başladı. "Ne yapacağız? Teki'yi öldürebilirim." diye sitem edercesine söyledi. Ringo'ya değildi sitemi, gökyüzüne, karmayaydı. Göğe baktı, yukarılara. Ay'ı aradı gözleri.

[Okawa Ringo]

Köyünden arkadaşı olan Usagi'yi özlemişti. Onu görmek mutluluk vericiydi. Üssün sakin ve sessiz olması güvenli hissettiriyordu. Öyle olması için tüm temennilerini sıralamıştı içinden. Haru ve Usagi'nin kısa konuşmasından sonra tüm konuşulanları onaylıyormuşcasına kafasını salladı ve yukarı baktı. Ağaç dallarının rüzgar ile dansı, aylak gölgelerinin üzerine düşmesini takip etti. Kurumuş gözlerini ovalayarak rahatlattı. Tekrar kafasını Haru'ya çevirdi. Kendince onun da endişelendiği durumlar vardı. Rakipleri fazla akıllı ya da fazla korkaktı. Ringo ilkinin daha mümkün olmasını istiyordu. Korkaklara kaybetmeyi kendine yediremezdi. Akıllılara ise sadece saygı duymalıydı.

Haru'nun içini rahatlatmak için sarf ettiği tüm sözler, aslında bir yandan da kendisi için bir çıkış yoluydu. Aklında bir planın kalıntıları, parçaları veya bütünü yoktu. Plandan ziyade bir düşünce tarzı, bir yöntemi tercih ediyordu şu an için. Kör kızın Haru'nun karşısına çıkması da bir çeşit sınavdı. Tehlikeli rakiplerle karşılaştığı zaman shinobi, sadece bedeni acımıyordu demek ki. Haru kadar güçlü birinin bile zihnini meşgul edebiliyordu. Haru'nun çektiği derinden 'of' bir başarısızlık, bir çürümüşlük veya sıkıntı değildi. Farklı açılardan bakabiliyordu Ringo.

"Emin miyiz bundan? Tamamen yani. Seni sattığı kesin mi? Kesin değilse bile çok yüksek ihtimal veriyorsun demektir. Satıyorsa satsın. Bu benim için bazı şeyleri daha da anlamlı kılıyor. Zorluklar, dezavantajlar... Bunların hepsi bizim bu sınavı en çok hak edenler olduğumuzu gösteriyor. O yüzden milleti öldürme planlarını ertele. Artık öyle oynamayacağız."

Derince bir ürperti geldi içine. Konuşmaktan korkmuyordu fakat deli veya çılgın muamelesi görmek de pek mutlu etmeyecekti onu. Makul ve akla yatan bir planı yoktu henüz. Ama olması da gerekmiyordu. Riskler hep vardı. Bir shinobi ne yapmalıysa, onu yapacaktı. Gizli, sessiz ve karanlıkta bir gölge olarak. Durumu tersine çevirebilirdi. Haru'nun dikkatini çekmek amacıyla konuyu direkt açmaya karar verdi.

"Sen ve ben. Bu gece üsten ayrılacağız. Yemeğe ihtiyacımız var, o yüzden yiyecek tentesine ilerleyelim diyorum. Patlamalar, kavgalar ve sesler olmadan. Dövüşmeye gitmiyoruz. Dışarıda sınav görevlileri olabilir, bu büyük bir risk. Fark edilebiliriz, görülebiliriz ama yakalanamayız. Ama tek bildiğim..." dedikten sonra bir kez daha nefeslenme ihtiyacı duydu genç adam. Zekice bir plan yerine, aptalca, riskli fakat yeteneklerine güvendiği bir planı yeğliyordu bu sefer.

"Bunu yapmak ne derece büyük aptallıksa, yapmamak da o kadar aptalca olacak. Şans yanımızda olursa, sorun çıkmaz. Sorun çıkarsa da, kaçabiliriz. Gin benim yanımda, Ay ise nihayet senin yanında olabilir. Ne diyorsun?" dedikten sonra kollarını göğsünde birleştirdi. Kaçamak, sırıtkan ve bariz bir şekilde yargılayıcı bakışları kıza ulaşırken cevabını duymak için can atıyordu. Tam da şu an. Kanı bir kez daha kaynamışken. Merakının onu sürüklediği bu yolda tüm riskleri almaya hazır iken. Hızlandırdı biraz bu süreci.

"Korkmuyoruz değil mi Kusalı Haru?"

[GM - Naruto]

4. GÜN

- Parşomenler, sakladığınız yerde durmaktalar.

Gün Sonu Raporu:

► Show Spoiler

Harcanan Ekipmanlar:

• Takım:

-3 Birim Gıda

• Kita Usagi:

-

• Kurosawa Haru:

-

• Okawa Ringo:

-

Yaralanmalar:

• Kita Usagi:

-

• Kurosawa Haru:

-

• Okawa Ringo:

-

Elde Edilen Ganimetler:

• 2x Medikal Çanta

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından ertesi günün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.

Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.

Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.

---

Güneş battıktan hemen sonra üssünüze iki sınav görevlisi jounin geliyor. Sarı Takım'ın sınavdan çekildiğini, 9. Alan'daki sınavın dört takımla devam edeceğini bildirdikten sonra ayrılıyorlar.

---

Yaralanmalar:

• Kurosawa Haru:

Karakterin sol üst bacağında iki adet derin kunai yarası ve sol omzundan karnının sağ kısmına uzanan pençe şeklinde nispeten derin kesiler mevcuttur. Bir medikal çanta ve bir safha boyunca dinlenme ile iyileşebilecek gibi görünen bu yaralar, tedavi olana dek karakterin sol bacağıyla yapacağı hareketleri kısıtlamaktadır.


Ek Notlar:

• Ringo ve Usagi'nin görece minimal yaraları ekstra bir tedavi ve dinlenme gerektirmemektedir. Doğal süreçte iyileşecekleri kabul edilmektedir. Herhangi bir negatif etkileri yoktur.

• Takımın sahip olduğu medikal çantalardan biri gün içindeki kullanımından sonra tamamen kan içinde kalıp içindeki tüm malzemeler hem ıslandığı hem de kontamine olduğu için kullanılamaz hale gelmiştir.

• Takım üyeleri Suta'nın durumu hakkında bilgi almak istiyorlarsa Gün Sonu rpleri esnasında Suta'yı çağırıp özel mesaj yoluyla GM isteminde bulunabilirler.

[Kita Usagi]

Akşam olup, Sunalı Jouninler geldiğinde derin bir oh çekmişti Usagi. Gün içindeki olayların verdiği ağırlığın üstünden kalkması nedeniyle. Toshi'nin ölümü, Koshiro ve Rena'nın duygusal durumları. Kankuro-sama'nın olaya müdahil olması. Bütün bunları düşündüğünde kendi takım arkadaşının başına böyle bir şey gelse ne yapardı bilemiyordu. Rena gibi küfür ederek gelir miydi? Yoksa Koshiro gibi uzaktan kızgın bakışları üzerlerine dikip bekler miydi? Kurumi-sama'nın onu durdurmasına müsaade eder miydi? Bunların hiçbirisini bilmiyordu. Bilmek de istemiyordu. Tek bir tahmini vardı. Sadece tek bir tahmin. Sonucunu düşünmeden o noktada üçünü de öldürmek için elinden geleni yapardı. Bu kendi canına pahasına olsa bile.

Bakışlarını önce Haru'ya ardından Ringo'ya çevirmişti. İkisi de bu gün büyük badireler atlatmıştı. Zira kendi üsleri de bu badirelerden nasibini almıştı. En hasarsız olan Usagi idi içlerinde. Tabi bu durum Usagi'nin kendisini işe yaramaz birisi gibi hissetmesine neden olmuştu. Neredeyse hiçbir şey yapamamıştı. Hiçbir şey yapamadığı ile de kalmamış, Ringo gibi cana yakın, sıcak kanlı, çocuk ruhlu arkadaşının birisini öldürmesine göz yummuştu. Her ne kadar sınav ölümcül olsa da, bunu onlar istemiş olsa da Ringo'nun o anki hal ve hareketlerinden bu duruma fazlasıyla üzüldüğünü anlayabilmişti. Daha iyi, daha hızlı olsaydı eğer Ringo'nun böyle bir yükün altına girmesine gerek kalmayabilirdi. Onun yerine Usagi sırtlanabilirdi bu yükü. Ne var ki yeterince iyi değildi. Kendi güçsüzlüğü nedeniyle çok sevdiği birisinin omuzlarına bu denli bir yük bırakmış olması da kendisini çok bencil, aynı zamanda borçlu hissetmesine neden olmuştu.

Kafasında bu düşünceler dolaşırken beyninde çakan şimşeklerin ardından, aslında böyle bir şeyin başına geldiğini anımsadı. Suta. Kendi evinde şimdiye kadar dinlenmiş olmalıydı. Onu çağırıp nasıl olduğunu sormak istiyordu. Takım arkadaşlarına döndü. İçindeki bütün üzüntüyü eklemiş olacaktı sözlerine istemsizce. "Suta'yı çağıracağım. Nasıl olduğunu bilmek istiyorum." Peki istiyor muydu gerçekten? Yoksa sadece Suta'yı çağırıp "Heeey Usagi! Tam da benim kerata ile oynuyorduk. Hazır konusu açılmışken, senin keratayı ne zaman seveceğiz? Yaşın da geliyor hani. Yanındaki çocukla pek yakınsınız." Tarzında bir söz ile girip Usagi'yi kıpkırmızı etmesini mi umuyordu? Bunu bilemiyordu. Tek bildiği Suta'yı ayakta, saldırmaya hazır bir canavar olarak sapa sağlam görmek istediğiydi. Tereddütleri olsa da bunu yapması gerektiğini biliyordu. Arkadaşının, dostunun, partnerinin, abisinin emanetinin sağ salim karşısında gülümsemesini umarak parmağını ısıracaktı. Elini yere koyarken aklından geçen tek cümle ise şu olacaktı. "Lütfen. Lütfen Suta, iyi ol!"

[GM - Naruto]

Usagi parmağını hafifçe kanattıktan sonra iki elini birden yere basıyor Kuchiyose'yi aktif etmek üzere. Elini bastığı noktanın çevresinde siyah renkli mühürler oluştuktan bir an sonra hafif bir sis bulutu patlıyor. Usagi bu esnada birkaç adım geri çekilerek az sonra karşısında belireceğini tahmin ettiği Suta için alan oluşturuyor. Sis bir an daha kaldıktan sonra hafifçe dağılıyor ve rahat bir şekilde yere oturmuş, ağzındaki kemiğin dibini sıyıran Suta'yı buluyor karşısında Usagi.

Suta, bir anlığına ne olduğunu anlamamış gibi çevreye bakıyor. Daha sonra Usagi'yi görünce rahat bir ifade yerleşiyor suratına. Usagi bu esnada Suta'yı incelemek için fırsat buluyor. Suta'nın vücudunun belli başlı yerlerinde -Usagi bu noktaların Suta'nın aldığı yaralarla aynı olduğunu farkedebiliyor- garip sarımsı bir macunla yapıştırılmış yapraklar mevcut. Suta genel manada oldukça iyi görünüyor. Vücudu oldukça dinç, herhangi bir yerinde bariz bir kanama veya açık yara yok. Dövüş esnasında kalkan toz ve kirden kendini arındırmış gibi durmakta. Ağzındaki kemiği çevirdikten sonra Usagi'ye bir bakış atıp konuşmaya başlıyor Suta: "Tam da yemeğin ortasında çağırdın ha Usagi. Daha götürülecek üç dört parça bacak vardı." Suta'nın rahat tavrı, Usagi'nin tamamen rahatlamasına sebep oluyor.

Devamında, kısa bir konuşma yapıyor ikili. Suta, aldığı darbeler ve chakrasının azalması sebebiyle planladığından erken dönmek zorunda kaldığı için özür dilemekle başlıyor konuşmaya. Devamında kendi diyarına döndüğünden ve yaralarının oradaki eski dostları tarafından temizlenip bakımının yapıldığından bahsediyor. "Fuuton chakrası kullandıkları için elektrik zırhımı kolaylıkla aşabildiler. Yaralarım iyi gerçi, pek derine veya önemli bir yere saplanmamış hiçbir şey. Beceriksizler, doğru düzgün kunai bile atamamışlar." Hafifçe sırıtıyor Suta. Ardından ağzındaki kemiği bir daha çevirerek çevreye göz atmak üzere dört ayağının üzerine kalkıyor. Hareketlerinde herhangi bir sıkıntı sezmiyor Usagi: "Amma dağılmış burası da. Sonuç ne oldu? Vermediniz değil mi parşomenleri?"

---

Off Topic

Bu turdan itibaren Suta ve Gin'in kontrolü oyunculardadır. Hareketlerini ve diyaloglarını dilediğiniz gibi yazabilirsiniz.

[Kita Usagi]

Suta'yı karşısında sağ salim görmesinin ardından yüzünde beliren koca gülümsemeyi engelleyememişti Usagi. Engellemek de istememişti zaten. Can yoldaşının iyi bir durumda olması Usagi'nin üstüne büyük bir rahatlık getirmişti. Bacakları istemsizce Suta'ya doğru hareket ettirmişti Usagi'nin bedenini. Kendisini direkt olarak Suta'nın boynuna atmış, sımsıkı sarılmıştı yoldaşına. "Seni iyi gördüğüme o kadar sevindim ki." Gözünden süzülen bir kaç damla yaş Suta'nın kürkünü ıslatmıştı. Yoldaşını bırakmak istemiyordu. Onu bir daha böyle bir duruma sokmak hiç istemiyordu.

"Hey, iyiyim Usagi. Bir sıkıntı yok." Suta'nın sözleri ile kendisini biraz toparladıkan sonra geri çekilip yanaklarından aşağıya süzülen yaşları sildi elinin tersiyle. Yüzüne kocaman bir gülümseme kondurduktan sonra Suta'nın cümlelerine yanıt vermek için boğazına oturan üzüntüyü temizledi. "Hehe! Vermedik parşömenleri, senin sayende. Golemi yok etmeseydik halimiz ne olurdu bilmiyorum." Biraz bekledikten sonra beyninde bir kaç şimşek daha çaktı. Kankuro-sama'nın sözlerinden çıkarımda bulunduğu bir kaç şey vardı. Konuşmasındaki ince detayları arkadaşları da yakalamış mıydı emin değildi. Yine de paylaşmanın doğru olacağını düşünmüştü. Arkadaşlarına döndükten sonra herkesin duyabileceği bir tonda konuşmaya başlayacaktı. Ne var ki öncesinde Haru'nun yaralarının ne durumda olduğunu bilmek istiyordu. Aynı zamanda Ringo'nun neler hissettiğini de az çok tahmin edebilse de takım arkadaşının iyi olduğundan da emin olmalıydı."Haru-san, yaraların nasıl? Ciddi bir şey yok değil mi? Medikal çantalardan birisini kullanabiliriz." Bakışlarını üsten geriye kalanlara çevirdi bir anlık. Sonrasında Haru'ya dönüp yüzüne sevimli bir çaresizlik ifadesi takınarak sözlerine devam etti. "Üssümüzden geriye bir şeyler kaldıysa tabi."

Bakışlarını Ringo'ya kilitlediğinde az çok neler hissettiğini anlayabilmişti ama yine de yanına gidip ona sarılma isteğini engelleyememişti. Yavaş adımlarla yanına yaklaştıktan sonra kollarını takım arkadaşının boynuna dolayarak hafifçe sıkmıştı. "Üzülme, bunlar başımıza gelebilecek şeyler. Ben her zaman yanındayım." Usagi hiçbir zaman birisini öldürdü diye böyle bir destek beklemezdi birilerinden. Takım arkadaşı için aynı durumun söz konusu olduğunu düşünmüyordu. Kankuro-sama geldiğinde ona kurduğu cümlelerden ve yüzündeki ifadelerden bunu rahatlıkla anlayabilmişti. Yine de arkadaşının yanında olduğunu bilmesini istemişti. Her ne olursa olsun onun yanında olacağını bilmesi Ringo'nun bu duruma bir tık daha az üzülmesine vesile olabilirdi. Usagi'nin amacı da zaten buydu.

Takım arkadaşlarının ikisinin de söyleyeceği şeyler olup olmadığını anlamak için bir kaç saniye bekleyecekti. Ardından biraz önce beyninde çakan şimşekleri arkadaşları ile paylaşacaktı. "Kankuro-sama'nın kurduğu cümlelere dikkat ettiniz mi? Koshiro'nun ilk gün söylediği bir şeyler hakkında konuştu. Sanırım sınavın her anı dışarıdan izleniyor." Sözlerini bitirdikten sonra baş ve orta parmağını gözleri üzerinden bastırarak burnunda birleştirmişti. Bu hareketi düşünürken sıklıkla yaptığını da o an fark etmişti. Burnunu biraz okşadıktan sonra gözlerini açıp sözlerine devam etmek için aralamıştı dudaklarını tekrardan. "Hiçbir şekilde sınava dışarıdan müdahil olunmayacağı söylenmişti. Peki dışarıdan müdahil olunmayacaksa ve sadece son gün üsteki parşömen sayıları önemli ise neden izleniyoruz ki?"

Kafasındaki bir soruya cevap verdiğinde bir kaç soru ortaya çıkmıştı. Bu durumu bir paradoksa dönüşmeden çözmek istiyordu. Arkadaşlarının da bu duruma yardım etmesini bekliyordu. Ve tabiki en önemlisi sarı takımın sınavdan çekildiğinin duyurulması ile birlikte olacak olayları konuşmaları gerekiyordu. Neler olabileceği hakkında hızlı bir kritik yaparken beyninde, arkadaşlarının da onlara yönelttiği sorulara verecekleri cevapları dinleyecekti dikkatlice.