[Akatsuya Renshiro & Akatsuya Shoshiro] İki Beden Tek Geçmiş

[Akatsuya Renshiro]

Tüccarların yanından ayrıldıktan sonra durmadan yürümeye devam ettik. Artık onları göremeyeceğimiz mesafeye kadar yürüdük. Yol boyunca fazla bir şey konuşmadık. Açıkçası gergin bir ortamdan ayrıldığımız için biraz tedirgindim. Pek savaşçı tiplere benzemedikleri için aşırı tepki vermek istemiyordum. Bu yüzden herhangi bir konuşma başlatmaya çalışmadan sadece yürüdüm. Büyük ihtimalle Sho’nun kafasından da aşağı yukarı aynı şeyler geçiyordu. O da benim gibi tek kelime etmeden sadece adım atmaya devam etti.

Sessiz, sakin ve biraz da tedirgin bir halde yürümeye devam ederken Sho konuşmaya başladı. Söylentilerin gerçek olmayacağı konusunda beni uyarmaya çalışıyor gibi bir hali vardı. Ayrıca neden bu kadar aceleci davrandığımı da öğrenmek istiyordu. Daha elimizde herhangi bir ipucu yokken bu karargahın nerede olduğunu neden öğrenmek istediğimi bilmek istiyordu. Aslında dediklerinde haklıydı. Bu kadar fazla bilinmeyen varken böyle bir işe kalkışmak çok tehlikeliydi. Söylediklerini sessizce dinledikten sonra iki elimi de yana açarak ‘’ Sonuna kadar haklısın. Çok aceleci davrandığımın farkındayım ve özür dilerim. Sadece ayağımıza gelen böyle bir fırsatı değerlendirmek istemiştim. Eminim ki ilerleyen zamanlarda para konusunda sıkıntılar yaşayacağız. Buna çözüm olabileceği için tüccarın dediklerini gereğinden fazla ciddiye almış olabilirim’’ sözlerimi tamamladıktan sonra sağ ayağımı ileri geri yerde sürterek ‘’ Eğer bu konuyu araştırmak istemezsen burada bırakabiliriz. Eğer sende üzerine gitmek istersen başka bir yol bulup derin bir araştırma başlatabiliriz. Lütfen ne yapmak istediğini söyler misin? ‘’ diyecektim.

[GM - Naruto]

Konuşmalarınızı sürdürürken birkaç dakika kadar daha yürüyorsunuz. Hafif hafif yağmur atmaya başlıyor. Bir süredir Yağmur Ülkesi'nde olduğunuz için bunun dakikalar içinde şiddetli bir fırtınaya dönüşebileceğinden eminsiniz. Bu sebeple gözleriniz yakınlarda sığınabileceğiniz ve geceyi geçirebileceğiniz bir yer arıyor. Haliyle bu atraksiyon esnasında konuşmanız da bölünmüş oluyor. 10-15 dakika kadar sonra ikinizin de rahatça sığabileceği ve kuru kalabileceğinizi düşündüğünüz genişçe bir ağaç kovuğu takılıyor gözlerinize. Belki geçici olarak sığınmak, belki de geceyi geçirmek için kovuğun içine atıyorsunuz kendinizi. Yağmur hala şiddetlenmiş değil. Ancak bir dakika sonra ne olacağını ikiniz de bilmiyorsunuz. Yerleşmenizle birlikte, konuşmanıza devam etme fırsatı buluyorsunuz.

Off Topic

Söylentiyi araştırmaya devam edip etmeme kararınızı bu turlarınızda belirtiniz. Araştırmayı sonlandıracaksanız konuyu kapatabiliriz, işin peşine düşmeye kararlıysanız devam edeceğiz.

[Akatsuya Shoshiro]

Sözlerimin Ren’i bu kadar çabuk ikna edebileceğini düşünmüyordum açıkçası. Genelde daha istekli davranırdı aklına koyduğu konularda. Bu sefer seçimi tamamen bana bırakmış olsa da sözlerinden hala bu olayın peşinden gitmek istediğini anlayabiliyordum. İstiyordu ama benim gibi o da tedirgindi belli ki. Bunu net olarak dile getirmiyordu ama bunu anlayabiliyordum az çok. Söylentinin peşine gitmişiz ya da gitmemişiz, benim için önemli olan tek şey Ren’di. Neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk ve ben ona bir zarar gelmesini istemiyordum. Hepsi bu.

Konuşması sırasında yağmur çiselemeye başlamıştı. Yağmur ülkesindeydik ve bunun neyin habercisi olduğunu çok net biliyordum. Ren’e cevap vermeden önce sığınacak bir yer aramaya başlamıştım etrafta. Belli ki zaten bu geceyi bir yer bulup burada geçirmemiz gerekecekti. Bütün gece bol bol tartışma fırsatımız olurdu bu konuyu. Bir süre sonra ise bir ağaç kovuğuna denk gelmiştik. Fırtınanın ortasında kalmaktansa buraya sığınmak daha mantıklıydı tabi ki. Burada yağmurun dinmesini bekleyebilirdik. Ağaç kovuğuna sığındıktan sonra “Doğru… İleride ihtiyaçlarımız olacak ama ne olursa olsun senin hayatını riske atmak istemiyorum. Çocukluğumuzdan beri cesur olan hep sendin. Ben insanlarla konuşmaya bile korkan biriyim. Ses tonundan bile bu söylentiyi takip etmek istediğini anlayabiliyorum. Eğer kararı bana bırakırsan ne diyeceğimi biliyorsun. Yine de çok istiyorsan seni durdurmayacağım. Biliyorsun her zaman yanındayım.” diyecektim ve son kararı Ren’e bırakacaktım.

[Akatsuya Renshiro]

Konuşmamız esnasında yağmur yağmaya başladı. Şuan için çiseleme safhasındaydı ama Yağmur Ülkesinde olduğumuz için böyle durumları hafife almamamız gerektiğinin farkındaydım. Yağmurdan korunmak ve geceyi geçebilmek için bir yer aramaya başladık. Aramalarımız sonucunda büyük bir ağaç kovuğu bulduk ve içerisine girdik. Büyük ihtimalle gece boyunca burada kalacaktık. Eğer Tüccarları kızdırmamış olsaydım sıcak bir yerde kalabilirdik. Tüccar grubuna denk gelmesek de böyle bir senaryo içerisinde olacağımız için bu durum karşısında çok fazla üzülmedim. Aksine en azından karnımızı doyurduğumuz için mutluydum.

Sho ile yaptığım konuşma yağmur başlaması nedeniyle yarım kalmıştı. Kendimize güvenli bir yer bulduktan sonra ona sorduğum soruya ayrıntılı bir şekilde cevap vermeye başladı. İlerleyen zamanlarda paraya ihtiyacımız olacağı konusunda hemfikirdik. Söylenti konusunda fazla bilgimiz olmadığı için riske girmek istemiyordu. Vereceğim kararın arkasında olduğunu söyleyip kararı bana bıraktı. Açıkçası böyle bir söylenti için bende hayatımı tehlikeye atmak istemem ama zaten kaçak konumunda olduğumuz için öyle ya da böyle hayatımız normal shinobilere göre risk altında. Amaçsızca etrafta dolanmaktansa bulduğumuz bir ipucuyu takip etmek en azından bana daha mantıklı geliyor. Bu yüzden Sho’nun söylediklerini sessizce dinleyip biraz da yağmurun yağışını izledikten sonra ‘’Söylediklerinin hepsinde haklısın. Fakat ben amaçsızsa gezmektense bu bilginin peşinden gitmek istiyorum. Çok fazla boş vaktimiz var. Bakalım bu söylenti bizi nerelere götürecek. ‘’ dedim. Sho'nun söyledikleri ne kadar doğru olsa da buraya kadar gelmişken elimiz boş geri dönmek istemiyordum. Bu yüzden bu konuyla ilgili bulabileceğimiz her şeyi araştırmak istiyorum.

[GM - Naruto]

Ağaç kovuğuna sığınmanız ve araştırmaya devam edeceğinize dair konuşmayı yapmanızın akabinde yağmur şiddetini arttırıyor ve tahmin ettiğiniz gibi şiddetli bir fırtınaya dönüşüyor. Ağaç kovuğu sizi tam manasıyla koruyamamış olsa da hafif düzeylerde ıslanmak dışında herhangi bir problem yaşamadan geceyi atlatabiliyorsunuz. Bunda karnınızın tok olmasının da etkisi yadsınamaz. Ertesi sabah, güneşin doğuşunun ardından hafif çiseleyen yağmurla birlikte sığındığınız yerden ayrılıyor ve araştırmanıza başlamak için harekete geçiyorsunuz. Aklınıza ilk gelen şey tüccarların gelmiş olduğu yöne doğru ilerleyip karşınıza çıkan kasabalarda, hanlarda milletin ağzını aramak ve bu söylentiyi tüccarların nereden duyduğunu bulmaya çalışmak oluyor. Bu yönde hareket etmeye başlıyorsunuz.

---

Tüccarlarla karşılaştığınız yağmurlu gecenin üzerinden 1.5 hafta kadar geçmiş durumda. Bu süreçte 5-6 farklı kasabaya uğramış, yolda birkaç ticaret kervanıyla denk gelmiş ve pek çok kez devriye gezen Ishi ve Kusa shinobilerinden gizlenmek adına yolunuzu değiştirmek zorunda kalmış durumdasınız. Gelgelelim, geçtiğiniz süreçte söz konusu söylenti hakkında herhangi yeni bir bilgiye ulaşabilmiş değilsiniz. Konuştuğunuz ve ağzını aradığınız kimselerin büyük kısmının söylediğiniz şeyler hakkında hiç bir fikri yok, ucundan kıyısından bir şey biliyor olduğunu tahmin ettiğiniz kimseler ise bu konuda konuşmaya pek meraklı değiller ilk gün karşılaştığınız tüccarlara benzer şekilde. Bingo Kitabı'nda oluşunuzun da buna bir faydası olmadığı aşikar. Bir kez, ağzını aradığınız han sahibinin siz handan çıkıp şans eseri 15-20 dakika sonra yeniden oradan geçtiğinizde bir Ishigakure shinobisiyle konuştuğuna şahit olduğunuzdan o olayın üzerine çok gidemeden kasabadan alelacele ayrılmak zorunda bile kaldınız.

---

Gittikçe Yağmur Ülkesi'nin kuzey içlerine doğru ilerlemektesiniz. Bu bölgede yarım yamalak ve saman altından da olsa Riaru'nun hala güç sahibi olduğunu biliyorsunuz. Ishigakure ve Kusagakure devriyeleri iyice azalmış durumda. Denk geldiğiniz haydut grubu sayısı ise kuzeye ilerlediğiniz her gün daha da artıyor. Nispeten başarısızlıkla geçen bu sürecin ardından, akşamüstü saatlerinde ufukta büyükçe görünen bir bina beliriyor. Bu muhtemelen, eski zamanlarda sayısı çok daha fazla olan ancak bu iç karışıklık döneminde çoğu viraneye dönmüş olan bir yolgeçen hanı. Bir saatlik tempolu bir yürüyüşle gün kararmadan bu hana ulaşabileceğinizi biliyorsunuz.

[Akatsuya Shoshiro]

Ağaç kovuğunun altında zarar görmeden atlattığımız gecenin ardından güneşin doğuşuyla birlikte harekete geçme kararı almıştık. Şanslı sayılırdık ki böylesi bir fırtınada ortada kalmamıştık. Bundan sonrasında ise söylentiyi takip edecektik fakat nereden başlayacağımız hakkında bir fikrimiz bile yoktu. Belki tam olarak başlayacağımız yeri bilmiyorduk fakat en azından hangi yöne gideceğimiz konusunda bir ışık belirmişti kafamda. Tüccarların geldiği yöne gidersek bir şeyler bulabilirdik. Sanırım en mantıklı seçenek buydu. Bilinçsizce sağa sola gitmektense elimizde insanların geldiği bir yol vardı ve bunu kullanmalıydık.

Söylenti hakkında en ufak bir bilgi edinememiştik hala. Ne kadar geçmişti tam olarak? Bir buçuk hafta? Belki de iki… Bazı insanların bu konu açıldığında konuşmaktan kaçınması merakımı daha da kaşıyor olsa da birilerinden bilgi alamayacağım fikrine kapılmaya başlıyordum yavaş yavaş. Bu yola girmiştik tabi ki. Ren’in de dediği gibi amaçsızca gezmektense ipucu aramak daha mantıklıydı. Öyle olsa da bu şekilde biraz göze batıyorduk. Bir kasabadaki han sahibinin bizden sonra bir Ishigakure shinobisi ile konuştuğuna bile şahit olmuştuk. Bir kaçak olmamız işimizi zorlaştırıyordu. Tabi bu kaçınılmazdı. Yaptığımız şeyin öylece unutulup gideceğini düşünmemiştim. Fakat bu nedenle normalden daha dikkatli olmamız gerekiyordu.

Araştırmaya devam etmek için kuzeye doğru hareket etmeye başlamıştık. Aslında buralar bizim için daha güvenliydi bile diyebilirdim. Haydut grubu sayısı artmış olsa da devriyeler azalmış durumdaydı. Tabi bu haydutlar da bizim kellemizin peşine düşmezse geçerliydi. Kaç gündür yollarda olduğumu bile hatırlamazken başka bir aksiyon istemediğime emindim. Hedefimize yaklaşmayı bırak ona doğru bir adım bile atabildiğimize şüpheliydim. Sürekli belki bir ipucuna rastlarım diye etrafa bakmaktan başka bir şey yapmıyordum yürürken. Tam bu sırada büyükçe bir bina dikkatimi çekti. Sanki önümüzde başka bir seçenek yok gibiydi. Buraya gidecektik. Göz ucuyla Ren’e baktıktan sonra adımlarımı o yöne doğru hızlandıracaktım. Hava kararmadan oraya ulaşmalıydık.

[Akatsuya Renshiro]

Hunharca yağan yağmurun bitmesiyle güneşin doğuşuyla sığındığımız ağaç kovuğundan ayrıldık. Bundan sonra kararlaştırdığımız gibi söylentiyi takip etmek için harekete geçtik. Söylentiyle ilgili tüccar grubundan duyduğumuz bilgiler dışında başka bir bilgiye sahip olmadığımız için araştırmamıza tüccar grubunun geldiği yöne doğru giderek başladık. Konuyla ilgili çok az şey bildiğimiz için yapacak çok fazla işimiz var gibi görünüyordu. Bu konuda kardeşimin eşsiz yeteneklerine güvenim sonsuzdu. Aynı şekilde bende geçen sefer ki gibi bir aptallık yapmamak için daha da dikkatli ve temkinli olmam gerektiğinin farkındaydım. Elimize bir daha böyle bir fırsat geçerse aceleciyim yüzünden bir başka bir şansı kaçırmak istemiyordum.

Tüccarların geldiği yöne doğru olanca hızımızla hareket ediyorduk. Bir kasabadan başka bir kasabaya geçiyor, toplayabildiğimiz her bilgi kırıntısını toplamaya çalışıyorduk. Sadece ufak bir problemimiz vardı. Ne kadar denersek deneyelim söylentiyle ilgili en ufak bir bilgi bulamadık. Zaten kaçak olduğumuz için devriyelere yakalanmamak için çabalarken bir de hiç bir şey elde edememek çok sinir bozucuydu. Hatta neredeyse bir han sahibi yüzünden Ishigakure shinobilerine yakalanıyorduk. Böyle boktan bir durumla karşılaşmak çok kötü olsa da ayrıca araştırma yapmak için öneri sunan kişi ben olduğum için böyle bir sonuçla karşılaşırsak son derece vicdan azabı çekerdim. Belki de tadında bırakmak en iyisidir. Eğer birkaç gün boyunca araştırmalarımıza devam ettiğimiz halde bir şey bulamazsak Sho ile başka bir konuşma yapmam gerekebilir.

Araştırmalarımıza daha da kuzey bölgelere doğru kaydırdığımızdan beri en azından shinobiler konusunda endişelenmemize gerek kalmadı. Kuzey içlerine doğru ilerlemeye devam ettiğimizde devriye sayısı da iyice azalmış durumdaydı. Gerçi bu sefer de haydut sayısı artmaya başlamıştı. Bu yüzden gardımızı indirmemiz gerekiyordu. Yürürken etrafta belki bir bilgi kırıntısına veya birisine rastlarız diye çevreme göz gezdiriyordum. Bu esnada büyük bir bina gördüm. Binayı Sho’da görmüş olacak ki adımlarını hızlandırarak oraya doğru yönelmeye başladı. Bende onun arkasından binanın olduğu yöne doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Umarım burada elle tutulur bir şey bulabiliriz.

[GM - Naruto]

Bir saatlik yürüyüşünüzün sonlarına gelirken, yolgeçen hanına dair ayrıntılar gözlerinizde netleşmeye başlıyor. Burası, iki katlı gibi görünen büyükçe bir bina. Çoğunlukla ahşaptan yapılmış, ancak çatısına muhtemelen yağmura karşı olabildiğince koruyucu olması için kat kat saman dizilmiş. Hem ahşap duvarların, hem de çatıdaki samanların yer yer çürümüş olduğunu görebiliyorsunuz. Yine de, nispeten sağlam görünüyor bina. Muhtemelen bakımları olabildiğince düzenli yapılmakta. Han, genişçe ancak bakımsız olması sebebiyle her yerinde ot bitmiş ve eski hatları tam manasıyla seçilemeyen bir yol kenarında. Çevresi yaklaşık 100 metrekarelik bir alanda boş hanın. Herhangi bir ağaç veya çalılık yok. Hanın iki kanatlı büyük kapısının aralık olduğunu, yavaş yavaş kararmakta olan havada dışarıya turuncu bir ışık saçtığını görebiliyorsunuz. Bununla beraber alt katta görebildiğiniz 3-4 pencere de perdeleri olmasına rağmen benzer bir turuncu ışığı yayıyor dışarı. Üst kattaki pencelerin büyük kısmının panjurları kapalı, açık olan birkaç tanesinden de aşağıdakinden çok daha zayıf, ancak seçilebilir düzeyde minik birer ışık yayılmakta. Binanın çift kanatlı kapısının ters yönünde kalan arka duvarında ise hana göre oldukça küçük ve daha bakımsız, daha eski görünen bir eklenti bina mevcut. Tüccarların atları için basit bir ahır olduğunu tahmin edebiliyorsunuz burasının. Herhangi bir ışık gelmiyor sözkonusu binadan.

Hana yaklaştıkça, ağır tempolu sakin bir müzik çalınmaya başlıyor kulaklarınıza. Muhtemelen bir shamisen sesi. Aynı zamanda, güzel yemek kokuları almaya başlıyorsunuz. Hanın girişinde eski püskü bir iskemlede oturmakta olan yaşlı bir adam hafif hafif tüttürmekte sigarasını. Keyfi yerinde gibi görünüyor. Hana 15-20 metre kadar uzaklıktasınız. Tehlikeli bir hava sezmiyorsunuz.

[Akatsuya Shoshiro]

Bir yolgeçen hanı tam da aradığımız şey olabilirdi. Uzun süredir dört duvar arasında geceyi geçirmemiştik. Eski püskü ahşap bir bina gibi görünse de görünen yaşına göre sağlam bir izlenim bıraktığını söyleyebilirdim. Gerçi bizi ilgilendiren binanın dışı değil, içiydi. Umarım burada bize zorluk çıkarmazlardı. Köyden nispeten uzaklaşmıştık. Kaçak olarak bizi çok umursarlar mıydı bir fikrim yoktu ama yine de dikkatli olmalıydık. Burada kalabilmek için söylenti konusunda da insanları sık boğaz etmememiz gerekiyordu. Tabi buraya bir şeyler öğrenmeye gelmiştik. Yine de en azından bu gece enerjimizi toplamamız için burada kalmaya ihtiyacımız var gibi görünüyordu. Umarım maddi olarak bizi yoracak bir yer değildir.

Hana yaklaşırken hafif bir müzik eşliğinde bir sandalyede oturan yaşlı bir adamla karşılaşıyorduk. Bu sahne ilk başta beni biraz tedirgin etse de burnuma gelen yemek kokuları durumu nötrlüyordu. Koku sayesinde acıktığımı iki kat fazla hissetmeye başladığımı söyleyebilirdim. Ren’in durumu da çok farklı olmamalıydı. Hana doğru yönelmeden onun elinden tutarak “Tekrar aynı hatayı yapamayız. Biraz ağırdan almaya bak.” diyecektim. Her zamanki gibi konuşma işini Ren’e bırakacaktım.

[Akatsuya Renshiro]

Yaptığımız kısa bir tempolu yürüyüşün ardından uzaktan gördüğümüz binanın 10 - 15 metre kadar yakınına geldik. Binaya yaklaşmaya başladığımızda buranın bir han olduğunu anladık. Uzun zamandır dışarda kaldığımız için böyle bir yerde hana rastlamamıza sevindim. En azından güzelce bir uyku çekmek enerjimizi kazanmamıza yardımcı olurdu. Bu esnada burnuma gelen güzel yemek kokularıyla sevincim daha da katlandı. Hem güzel bir uyku hem de sıcak yemekler yiyebilme ihtimalimiz vardı. Hele ki bide yemekler güzel olursa her şey son derece keyifli olurdu. Bu güzel duygular eşliğinde yürümeye devam ederken kardeşim elimden tutarak dikkatli olmam konusunda beni uyardı. Büyük ihtimalle Tüccar grubuyla olan konuşmam sırasında yaptığım hataya atıfta bulunuyordu. Yaptığım hata nedeniyle kolayca öğrenebileceğimiz bilgiyi öğrenmeyip yaklaşık 1.5 haftadır sağda solda deliler gibi en ufak bir ipucunun peşinden gitmeye çalışıyorduk. Böyle bir şeyin bir kere daha yaşanmasını elbet de bende istemiyordum. Bu yüzden daha da dikkatli olmak için elimden geleni yapmayı düşünüyordum. Belki yemek kokusu ve sıcak yatak hayali birazcık dikkatimi dağıtmış olabilirdi fakat tüm dikkatimi söylenti hakkında bir şeyler öğrenmek için harcama niyetindeydim. Kardeşimin tuttuğu elimi onun omzuna koyarak '' Merak etme. Son derece dikkatli olacağım. İçerde güveç varsa alabiliriz değil mi ? '' diyecektim. Sözlerimi bitirdikten sonra elimi omzundan çekerek birkaç adım önünde yürüyerek hana doğru yürüyecektim.