[7. Gün - Gündüz Safhası | Kasumikage Teki] Tepeler

[GM - Naruto]

Ayaklarına chakra topladığın gibi kendini geriye doğru fırlatıyorsun. Bu esnada nefeslenmek için fırsat buluyorsun bir anlığına. Boğazın yanıyor. Hem susuzluktan, hem de ciğerlerine doldurmaya çalıştığın havanın artık bir nebze bile olsa sana yetersiz gelmeye başlamış olmasından. Ayakların yere değmek üzereyken ellerini havaya kaldırmaya başlıyorsun. Tam bu esnada, Satori'nin tek elini göğsünün önünde yumruk yaptığını ve iki parmağını yumruğundan ayırdığını görüyorsun. Ellerin havaya kalkmışken, rakibin çoktan dibinde belirmiş oluyor. Niyetin tamamen dövüşü durdurmak olduğu için, sözlerine güveniyor ve cümleni kurmaya başlıyorsun. İlk cümlen ağzından çıktığında, Satori yumruğunu kaldırmış oluyor. İkinci cümlene başlıyorsun havadaki ellerini refleksif olarak önünde 'X' şeklinde birleştirirken. Yumruk iki kolunun birleştiği yere isabet ediyor. Konuşmanın faydası olmayacağını o an farkediyorsun, ancak dövüşü bırakmaya niyetlendiğin için çoktan darbeyi yemiş durumdasın.

Kolların yumruğun gücüyle suratına çarpıyor ve kafan geriye doğru savruluyor. Kırılmış olduğunu bildiğin burnun öyle zonkluyor ki gözlerin istemsizce yaşarıyor hafifçe. Böylelikle cümlen yarıda kalmış oluyor sen pes dedikten hemen sonra. Satori'nin seni dinlemediği bariz. Yüzündeki öfkeyi görebiliyorsun. Sana saldırmanı ve sınırlarını zorlamanı söyledikten sonra pes etmeye çalışmış olman onu iyice sinirlendirmiş gibi. Kısıtlı empati yeteneklerinle bile algılayabileceğin kadar açık bu durum.

Daha ne olduğunu anlayamadan karnına bir aparkat yiyorsun. Zırhın seni korumayı başarıyor bu yumruktan, çatırdayarak döküldüğünü hissediyorsun. Tam bu esnada ise Satori'nin diğer eliyle çıkardığı ikinci aparkatı alıyorsun karnına. Zırh refleksin bu darbeye yetişemiyor. Diyaframın akciğerlerine basarak içerideki tüm havayı dışarı salıyor ve 'hık' sesiyle ağzından birkaç damla kan boşalıyor. Göz bebeklerin büyürken ayaklarının yerden kesildiğini, yumruğun etkisiyle hafifçe havalandığını hissediyorsun beynin bir anlığına karıncalanırken. Zırhının yeniden oluşmaya fırsatı olmadığını tahmin ediyorsun, zaman algın kayboluyor. Üçüncü aparkatı yiyorsun. Ardından dördüncüyü. Aldığın her bir yumrukta yerden santim santim yükseldiğini hissediyorsun. Bilincin de buna uyumlu olarak her an daha fazla kayıyor ellerinden.

Yarım yamalak hissettiğin dördüncü yumruktan hemen sonra, boynundan kapıldığını hissediyorsun bir mengene tarafından. Bunun bir mengene değil, Satori'nin eli olduğunu farketmen yarım saniye kadar gecikiyor. Yere inemeden, havada döndürüldüğünü ve uçtuğunu hissediyorsun. Sırtın devasa deponun duvarına çarptığı gibi, darbenin etkisiyle bilincin hafifçe yerine geliyor.

Özel yeteneğinin artık çalışmadığını, deri porlarının zehir salgılamayı bıraktığını sırtınla duvara girdiğinde zırhının oluşmamış olması sayesinde algılayabiiyorsun. Ancak Satori durmuyor. Tepeden aşağı yuvarlanan, yuvarlandığı sürece parçalanan ancak önüne gelen her şeyi yıkıp geçen devasa bir kaya parçasını andırıyor. Diziyle sana doğru uçtuğunu görüyorsun. Can havliyle kendini sola doğru atıyorsun darbeden kurtulmak için. Vücudun komutlarını yerine getirmekte zorlanıyor. Sendeliyorsun. Diz darbesinden kaçmayı başarıyorsun ancak Satori bu kez sağ kolundan yakalıyor seni. Ani bir çekim gücüyle kunoichiye doğru ilerlediğini farkediyorsun kontrolsüzce. Boştaki sağ eliyle kafandan yakalıyor Satori seni, başının tepesinde şiddetli bir basınç hissediyorsun. Anbean zayıf düşmeyi sürdüren vücudun bu basınca karşılık veremiyor. Kafa üstü yere çakılıyorsun. Kırılmış burnunun, yüzünün üzerine yere yapıştırılıyorsun Satori tarafından.

Bilincin ara ara kayıp yerine geliyor. İki seksen yerde uzanmaktasın. Yüzün yere bakmakta. Yüzünde korkunç bir acı var. Kulakların uğulduyor. Vücudun uyuşuk halde. Satori'nin birkaç adım atarak senden uzaklaştığını, sonra yine birkaç adımla sana yaklaştığını duyabiliyorsun zar zor. Bunun bir kaç sefer daha tekrar ettiğini işitiyorsun. Adımları sert ve öfke dolu. Savunmasız haldesin. Satori yeniden uzaklaşıyor senden. Hemen ardından, korkunç bir haykırış işitiyorsun: "OUKASHOU!"

Vücudundaki tüm tüyler diken diken oluyor duyduğun sesle, zar zor ayık kalabildiğin bilincin kapanmaya hazırlanıyor alacağın darbeyle. Ancak acı hissetmiyorsun. Bunun yerine büyük bir gürültü duyuyorsun. Hemen ardından ise birkaç çatırtı sesi. Haykırış yeniden duyuluyor: "OUKASHOU!" Aynı gürültü. Bu kez daha derinden bir zangırdama. Vücudunun altındaki toprağın bile titreştiğini hissediyorsun. Üçüncü haykırış gecikmiyor. Üçüncü haykırışla farkediyorsun bağıran kişinin Satori olduğunu. Bu öyle bir feryat ki, Satori'nin boğazındaki birkaç damarın çatladığını ve hafifçe kanadığını tahmin edebiliyorsun: "OUKASHOUU!" daha öncekilerden çok daha şiddetli bir gümbürdeme duyuyorsun, toprak zemin hissedilir şekilde zangırdıyor. Bir şeylerin parçalanıp yıkıldığını duyabiliyorsun, kafana birkaç minik taş parçası düşüyor ve burnuna çimento tozu doluyor. Bir süredir kendi halinde yatıyor olduğun için, bilincin hafif hafif toparlanmakta. İstemsizce merakla dolarak kafanı kaldırmaya niyetleniyorsun. Başta tüm reflekslerin seni bundan alıkoymaya çalışıyor, içgüdüsel olarak ölü taklidi yapmaya devam etmenin vücudun için daha iyi olacağını söylüyor tüm dürtülerin sana. Yine de zihnin üstün geliyor ve kafanı hafifçe kaldırıp karşındaki manzaraya bakıyorsun. Deponun senin birkaç metre önündeki duvarı aynı anda birkaç kişinin geçebileceği kadar kırılmış ve parçalanmış halde. Satori'yi görüyorsun. Sesli bir şekilde derin nefesler alıp veriyor sakinleşmeye çalışır gibi. Uzun saçları yüzünü kapatmış durumda, surat ifadesini göremiyorsun. Elleri ise kıpkırmızı kanla kaplı halde. Birkaç parmağının deforme göründüğünü farkediyorsun, kırık olduklarına dair bir izlenim uyandırıyor bu görüntü sende.

Satori iki metre kadar önünde, ayakta durmakta. Vücudunun sağ kısmı sana dönük. Yüzü sana bakmıyor. Önündeki duvar parça pinçik olmuş halde. Sen ise yerde uzanmaktasın. Kafan hafifçe arkaya doğru gerilmiş, yüzün Satori'nin olduğu yere bakmakta. Deponun sağlam gibi görünen duvarı sağında ve bir metreden biraz daha yakınsın duvara. Kolaylıkla ayağa kalkabilecek ya da konuşabilecek halde olduğunu sanmıyorsun. Sınırlarını zorlarsan her ikisini de bir şekilde başarabileceğini içten içe hissediyorsun, lakin vücudun sana bunu yapmaman için yalvarıyor adeta.

[Kasumikage Teki]

Çok ölüm tehlikesi atlatmıştı Teki. Hatta bir kaç kez ölmüştü bile. Çok uzakta değil, sınavın 6. gününde de yakalandığı Genjutsu saldırıları yüzünden bolca deneyimlemişti bu ölüm hissini. Fakat bu sefer bir tık daha farklı hissediyordu. İlk defa gözlerini açtığında bu denli acı hissediyor ve halen korkuyordu. Hoş, Riaru kuvvetleri ile olan savaşın dönüşündeki hali gibi değildi kesinlikle. Fakat o zaman zihinsel bir acı ile kıvranıyorken, şu anda tamamen fiziksel bir acı ile iki seksen yerde yatıyordu.

Söylemeyi planladığı şeyleri dinlememişti bile Nakada. Üstüne Teki'yi bir kum torbasına çevirmişti hiç çekinmeden. Kesinlikle hazırlıksız yakalanmıştı Teki bu saldırılara. Ellerini ne olur ne olmaz diye önünde siper ederken bile içten içe Nakada'nın saldırmayacağını umuyordu. Fakat bu gerçekleşmemişti...

Üs binalarındakı yarılmış duvara ve Nakada'nın pert olmuş ellerine bakmıştı şaşkın halde. Daha fazla dayanamamıştı kafasını o pozisyonda tutmaya. Kendini zorlayarak sırt üstü dönüp, nefes almaya çalışacaktı. Yapabileceği bir şey kalmamıştı. Nakada misina tuzağına yakalansa bile kendini kaldıracak gücü yoktu Teki'nin.

"Üzgünüm Nakada-san."

Sadece bu sözler dökülecekti ağzından. Kadını daha fazla sinirlendirmek istemediği için önceki planladığı sözleri hiç dile getirmeyecekti. Yine de ne olursa olsun üzgün olduğunu söylemek istiyordu kunoichiye.

[GM - Naruto]

Sözlerini zar zor sarfediyorsun kuru boğazınla. Ağzında hafif bir kan tadı var. Görüşün ara ara bulanıklaşıp geri geliyor. Sahne sahne, kare kare görüyorsun etrafta olup bitenleri. Bilincin yarı açık-yarı kapalı ve sisli halde. Satori sana cevap vermiyor, yalnızca hafifçe kafasını çevirip yüzünü senin olduğun doğrultuya hedefliyor. Dağılmış ve yüzünü kapatmış saçlarından surat ifadesini seçemiyorsun. Gözlerin hafifçe kararıyor. Bir an Satori önünde durmakta, bir an sonra yok. Sağa sola bakınmaya çalışıyorsun ancak kendinde o takati bulamıyorsun. Gözlerin birkaç kez bu şekilde açıp kapanıyor, gözlerin kapandığında ne kadar zaman geçtiğini algılayamıyorsun. Bu olay, dört beş kez tekrarlıyor. Bir noktada, Satori'nin görüş açında yeniden belirdiğini görüyorsun. Onu az önce gördüğünün aksine, bu kez vücudunu kaplayan kan miktarı artmış gibi. Kollarındaki yanıklar ve yaralar üzerinde yeni kesikler seçebiliyorsun. Kıyafetleri eskisine göre çok daha lime lime olmuş halde. Alınbandı yeniden gözlerini kapatmış ve saçları nispeten daha düzgün. Gözlerin yeniden kararıyor. Satori'yi uzaklaşırken görüyorsun, sırtı sana dönük. Sırtında asılı haldeki büyükçe parşomeni seçebiliyor zihnin tüm bulanıklığına rağmen. Gözlerin yeniden kararıyor, bu kez daha uzun bir süreliğine.

Kendine yeniden geldiğinde, güneş tepeden büyük oranda inmiş halde. En az birkaç saat geçmiş olduğunu tahmin edebiliyorsun kolaylıkla. Zihninde, Mor Takım Üssü'ne gitmiş olan klon Teki'nin anıları belirmiş oluyor. Güneş batana kadarki zamanı, kendini toplamaya çalışarak ve dinlenerek geçiriyorsun

-Konu Sonu

Off Topic

Mor Takım Üssü'ne giden klon Teki'nin anıları gerçek vücuda geri gelmiş halde. Teçhizat Tentesi'ne giden diğer klonun anılarının dönüp dönmediği ise kendi konusundaki son durumuna göre o konuda belirtilecek.