[4. Gün - Gece Safhası | Kurosawa Haru - Okawa Ringo] Gıda Tentesi

[Okawa Ringo]

Sessiz bekleyiş, vücudunun her bir santiminde tek bir kıpırtının bile oluşmamasını sağlıyordu. Konsantrasyonunun tek bir an bozulmamasına önem gösteriyordu. Endişeli ve biraz da umutluydu. Nedense yaptığı planın işe yaramasını umuyordu. Genelde şanstan yana pek yüzü gülmüyordu fakat sitem etmeyi seven biri de değildi. Nihayetinde düştüğü zor durumun karşısında çok basit bir hamle yaptı. Gin'i çağırmış olması onu bir derde sokmuştu fakat bu dertten kurtulmayı da onun sayesinde başarabilmişti.

Gin tam olarak dediği şekilde kendini göstermişti. İzlediği kadarıyla, shinobiler tıpkı onun düşünmesini istediği gibi düşünmüşlerdi. Bu durum onu ziyadesiyle mutlu etti. Yavaş yavaş ilerlemeye devam ettiler. Tetikte kalmaya devam etti ve bekledi sessizce. Karanlıkta bir gölge olmayı seçti. Shinobiler ilerledikçe koruluğun yanından geçip gideceklerini anlamıştı. Zihnen rahatlasa dahi fiziksel olarak kendine rahatlama iznini henüz vermiyordu. Shinobilerin artık sırtını görmeye başladığında derince bir nefesi, kısa ve minik aralıklarla üfledi. Üzerinde biriken stresi atıp, vakit kaybetmeden yola devam etmek istiyordu. Haru'ya yetişmeliydi.

Shinobilerin daha çok uzaklaşmasını bekleyecekti. Sessiz kalmaya devam edecekti. Onların kaybolduğunu gördükten sonra biraz daha rahatlayacak ve stresin hüküm sürdüğü bedenini rahatlatmak için nefeslenecekti. Heyecanlıydı, kuralların dışında olmak ve risk almak. Getirisi ne olur bilmiyordu fakat götürüsünün fazla olacağı bir yolculuktaydı. Yine de aldığı her bir nefes yaşadığı deneyime değiyordu. Shinobilerin iyice kaybolduğunu gördükten bir süre sonra, Gin'e seslenecekti. Gitmeleri gereken yönü işaret ederek, dikkatli bir şekilde koruluktan çıkacaktı.

"İşte bu çok yakındı. Neyse, gitmemiz lazım. Haru'ya yetişmeliyiz."

Etrafta başka bir tehdit olup olmadığını da kontrol ettikten sonra, önce yavaş ve temkinli adımlarla; sonrasında olabildiğince hızlı bir şekilde koşarak ilerlemeye başlayacaktı. Tentenin yerini biliyordu. Haru'yu yolda yakalayabilir ya da geriden takip edebilirdi. Şimdilik hızlı olmalı ve açıkta kalmamalıydı. Eğer onu bulamazsa, Gin'e işaret verecek ve onun yol göstermesine izin vererek takibini sürdürecekti. Hızlı olmalı, gizli olmalı ve sessiz olmalıydı. Şimdilik hızlı olması yeterliydi.

[Kurosawa Haru]

Haru takım arkadaşı için hiçbir şey yapamamış olmanın verdiği sinirle ilerliyordu toprağın altından, karanlığın içinden. Ne kadar gitmişti? Bilmiyordu. Bu kadar süre koşmuş olması, onu yeterince yormuştu zaten. Toprağın altından ilerlemek kolay bir iş değildi. Ne kadar gittiğini bilemezdi. Birkaç metre ile bir ışık yılı arasındaki bir miktarda mesafe kat ettiğini düşündüğü zaman durdu.

Ringo kaçmış mıydı? Atlatmış mıydı? Dövüşecek olamazdı. Kazanacak olsa bile, Jouninlere zarar vermemesi herkesin menfaati için uygundu. Kaçmış olması da biraz Haru'nun işine gelirdi. En azından, daha az tetikte olmalarını sağlardı, birini görüp uzaklaştırmış olmaları. Öğrenmeliydi.

Sadece kafasını çıkaracak ve önce birinin ona uzaklardan bakıp bakmadığını öğrenmek için etrafı kolaçan edecek, ardından Ringo'ya bakacaktı.

[GM - Naruto]

Haru kafasını topraktan temkinli bir şekilde çıkarıp çevresine göz atıyor hızla. Feneri taşıyan shinobiler ortalıkta görünmüyorlar. Tehlike unsuru olabilecek herhangi bir şey görmemesiyle birlikte toprağa dalmadan önceki konumuna, artık dışında olduğu koruluğa çeviriyor bakışlarını. Muhtemelen, shinobiler koruluğun Haru'nun geçemediği bir kısmının arkasında olmalılar. Bir süre sonra, koruluktan temkinli bir şekilde çıkan Ringo'yu farkediyor Haru. Ringo ise ağaçlıktan çıktığı anda başta temkinli, devamında herhangi bir problemle karşılaşmadığı için adımlarını hızlandırarak ilerlemeye başlıyor.

Kısa bir süre sonra, Haru'nun da toprağın üzerine çıkmasıyla birlikte buluşuyor ve hedefinize doğru ilerlemeye koyuluyorsunuz tekrardan. Aradan geçen birkaç saat ve esen hafif rüzgar gerginliğinizi bir nebze azaltıyor bu süreçte.

İlerleyişiniz, nihayet ileride kaynak tentelerini içeren ve alanın orta bölgesini işaret eden genişçe koruluğa vardığınızda tempo kazanıyor. Bu süreçte başka kimseyle karşılaşmıyorsunuz. Daha önce birden çok kez uğramış olduğunuz bu koruluğu görmek sizi hedefinize yaklaştığınız sinyalini veriyor. İstemli veya istemsiz, hızınızı arttırıyor ve çok süre geçmeden dış sınırdaki ağaçlara ulaşıyorsunuz. Açık alana kıyasla ağaçlıkların arasında görüş seviyeniz oldukça düştüğü için çok daha dikkatli ilerlemeye başlıyorsunuz.

Bir süre sonra, hedefiniz olan tentenin bulunduğu bölgeye takribi 100-150 metre kala çok minik ve soluk bir ışık geldiğini görüyorsunuz ilerlediğiniz yönden. Tentenin olduğu yerden geldiğine dair kuvvetli hisleriniz var.

[Kurosawa Haru]

gecikme için özür dileriz, yarın yazacağız

[Okawa Ringo]

Endişe ve heyecan dolu bekleyişi, yerini nihayetinde hareketliliğe teslim etmişti. Tekrardan sessizliğini bozdu, rüzgarı hissetti ve hızlandırdı adımlarını. Kendinden emin ve olabildiğince dikkatli şekilde sürdürdü ilerleyişini. Haru'ya doğru ilerliyor ve etrafını kontrol etmeyi sürdürüyordu. Bir problemin olmayışı onu mutlu ediyordu, şimdilik. Gecenin karanlığı yüreğini doldururken, bir yandan da hızından kuşku duymasına sebebiyet veriyordu. Az önce açıklık bir alan ve sadece kullanabileceği bir koruluk vardı. Onun duraksamasına sebep veren mekan koşullarıydı. Yine de bir şekilde kurtulmayı bilmişti. Risk almaya geldiğinde iş, en büyük riski alabilecek kadar güvenmiyordu henüz kendisine.

Hızını kesmeden ilerlemeye devam etmişti Haru'nun yanına gelene kadar. Haru'nun yanına ulaştığında tedirgin benliğini ve heyecandan kaskatı kesilmiş uzuvlarını tekrardan rahatlatacak bir meşgale bulabildi kendisine. En azından yanında birinin olması onu tek başına her şeyin sorumluluğunu almaktan kurtarıyordu. Batarlarsa, birlikte batarlardı nihayetinde.

"Keşke Köstebek falan olsaydık... Rahat rahat gelirdik işte." dedi biraz düşünceli bir yüz ifadesi ile. Ardından duraksadı. Çehresindeki kaslar rahatladı. Ağzı kulaklarına vardı ve unuttuğu bir eşyanın yerini hatırlamış gibi, o mutluluğu yaşarmış gibi hatırladı ne söyleyeceğini. "Köstebek kardeş..." dedi. Haru'nun tekniği pekala havalıydı ve onları kurtarmıştı. Lakin Ringo kendisinin sahip olmadığı hemen hemen her güzel yeteneğe özenirdi. Gerçi Kusalı kızın böyle lafları takacak bir hali yoktu. Ona karşı rahat davranıyordu bu yüzden.

Tenteye yaklaştıklarını biliyordu. Çevresi tanıdık gelmeye başlamıştı. Koruluk ileride bitiyor ve ağaçların ardından tentenin geleceğini tahmin edebiliyordu. Açıklıkta çok daha hızlı ilerlemişlerdi. Fakat sık ağaçlarla çevrili oldukları için, daha temkinli adımlarla ilerliyorlardı. Şu ana kadar başka bir tehdit görmese dahi, ileriden gelen soluk ışık bunun tam tersini kanıtlıyordu. Az önceki shinobilerin kullandığı ışık gibi bir ışık mıydı? Bir ekip daha vardı. Düşünmek istemeyeceği son şeyi düşündü. Kaynak alanında nöbet mi tutuyorlardı ? Bunun olması demek, işlerin oldukça zorlaşacağı anlamına geliyordu. Tenteyle aralarında henüz daha mesafe vardı. Buradan pek görmek mümkün olmazdı. Önce Haru'ya baktı, ardından önüne. Adımlarını biraz daha yavaşlattı. Ardından Gin'e doğru fısıldadı.

"Gin-chan, ışığın geldiği yöne doğru bak. Sınav görevlileri olabilir. Bize geri dönüp ne gördüğünü söyle."

Ardından Haru'ya işaret edip saklanmak için uygun ağaç kovukları arayacaktı gözleriyle. Kaç kişi ve tam olarak 'ne' olduğunu bilmeden şimdilik ilerlemek istemiyordu. Çünkü halledemeyecekleri bir durum ile karşı karşıya gelmeleri durumunda plansız kalmak istemiyordu. Doğaçlama yapma seçenekleri yoktu. Gözüne kestirdiği ve yaprakların bol olduğu bir ağaç bulduktan sonra Haru'ya seslenecekti.

"Sen istersen toprağın altına gir. Seversin."

[Kurosawa Haru]

"Sığsan seni de alırdım içeri." dedi fısıldayarak. Tanıdıkları yollar, ağaçlara ve ormanlara dönüşürken ilerleyişlerini sürdürdüler. Neyle karşı karşıya olduklarını bilmemeleri attıkları her adımı bataklığın dibine doğru götürüyormuş gibi hissetse de, bu gece eli boş dönmemek, alabilecekleri en güçlü sonuç olurdu, sınavın gidişatı için.

"Bir daha öyle bir durumda kalırsak boku yeriz. Daha planlı hareket etmemiz gerek. Ne yapacağımız konusunda bir fikrim yok açıkçası." derken tekrar o ışıkla karşılaşmışlardı. "Şu ışık." diye fısıldadı. "Kimsenin böyle bir ışığa ihtiyacı yok. Bu adamlar eğitimli askerler. Şu fener ışık yayması için değil. Dikkatli olmamız lazım. Tahminim, Henge ve benzeri şeyleri bozduğu üzerine. Yine de sen çok güvenme." diye tamamladı sözlerini, Ringo'nun duyabileceği en kısık sesle.

Ringo'nun planına uyacaktı. Gin, bir istihbarat ajanı olarak görev yapabilirdi. Duyuları keskin, görüşü açıktı. Gin'e güvenmek zorundalardı. Ringo onunla konuşurken, başıyla onaylayacaktı. Ardından tek korkusu olacak senaryoyu kafasından geçirdi.

Ya bu ışığın sahibi Jounin'ler, Gıda Tentesinin içinde bekliyorsa? Çantaları sakladıkları onlarca kutunun arasından, onlar hiç görmeden alıp gitmeleri mümkün değildi. Bunun için bir plana ihtiyaçları vardı. Hem Jounin'leri öldürmemeleri, hem de onları etkisiz hale getirip kendilerine çantaları bulabilecekleri kadar zaman yaratmaları gerekecek bir durumla karşılaşabilirlerdi. Haru ve Ringo, üç Jounin'i etkisiz hale getirebilir miydi? Gergindi Haru, görecekleri karşısında sabırsız, ama ne yapacağını bilmeden süzülen bir yaprak gibi hissediyordu. Yere düşmemek için elinden geleni yapacaktı.

[GM - Naruto]

Ringo'nun önerisine uymaya karar veriyor Haru, ve her ikiniz de planladığınız şekilde yeterince gizlendiğinizi düşündüğünüzde Gin hafifçe havalanıyor ağaçların tepesine doğru. Normal bir zamanda oldukça kısa olarak değerlendirilebilecek bu bekleyiş, içinde bulunduğunuz şartlar düşünüldüğünde saatler gibi geliyor her ikinize de.

Size çok daha uzunmuş gibi gelen 3-4 dakikanın ardından, Gin'in ağaçların tepesinden size doğru süzüldüğünü görüyorsunuz. Ringo'nun saklanmış olduğu yere doğru iniş yaptıktan sonra kanatlarını yumuşakça silkip birkaç adım atıyor yavaşlamak için. Ringo'nun meraklı gözlerle baktığını farkettiğinde ise rapor vermeye başlıyor: "Beş kişilik bir shinobi ekibi. İkisi tentenin altında bir şeylerle uğraşıyor. Tepeleri kapalı olduğu için onları yalnızca uzaktan görebildim. Daha fazla yaklaşma riskini alamadım." Başını sallıyor hafifçe, hemen ardından sözlerini sürdürüyor: "İnsan olan diğeri dışarıda-" Gin'in özellikle vurgu yaptığı 'insan' kelimesi dikkatinizi çekiyor. "-devasa, yerden yüksekliği neredeyse 2 metre olan siyah bir köpek ve onun kafasında oturan çok daha küçük kahverengi bir köpekle konuşuyordu. Köpeklerin her ikisinde de shinobi kıyafetleri vardı. Normal köpekler olmadıklarını varsaydım."

Bu bilgiler karşısında hafifçe şaşırıyorsunuz. Ancak Gin'in sözleri bitmiş gibi değil. "Asıl sıkıntılı nokta, tente alanına yaklaştığım andan itibaren dikkatimi çekti. Küçük köpeğin bakışlarını üzerimde hissettim. Alelade bakışlar değildi, orada olduğumu ve 'ne' olduğumu bildiğini düşünüyorum. Bir şey çaktırmadı, diğerlerine de bir şey söylemediğine eminim. Daha fazla dikkat çekmemek için kısa sürede alandan uzaklaşmak zorunda kaldım."

---

Off Topic

Kurosawa Haru, Okawa Ringo'nun önerisine uyacağını belirtmiş rpsinde. Ancak tekniğiyle toprağın altına gireceğine dair bir ibare kullanmamış. Bu sebeple yer üzerinde bir noktaya saklandığı varsayılmıştır.

[Okawa Ringo]

Bekleyiş sürerken, Haru ile saklandıkları yerde kısa bir muhabbete girişti. Gin, tahminince kısa bir süre sonra dönecekti. Bu gibi işler için ondan uygun bir partner yoktu. Bir şeyleri önceden bilmenin önemi bu sınav için fazlaydı. Ondan da önemlisi, sınavda onun göremediklerini gören yalnızca Gin değildi. Haru, garip bir teori ortaya atmıştı. Işığın, daha iyi görmek dışında bir işe yaramayacağını düşünmüştü ilk etapta. Sonuçta keşif ekibinin ışık taşıması, çok da yanıltıcı olmazdı. Ya da sınav konsepti olduğunu düşünmüştü. Sınav görevlilerinin ışık taşıması, yerlerini belli ederdi. Böylece geceleri dışarı çıkan katılımcılar karşı önlem alabilirdi. Az önce yaptıkları gibi. Bunun da sınava dahil olduğunu ve sınavın bir parçası olduğunu düşünmüştü. Lakin Haru'nun söylediği şey de mantıksız değildi. Işığın başka bir işlevinin olması hiç de yabana atılabilecek bir olgu değil. Teknik bozmaya yarar mı, yoksa başka bir şey mi henüz emin değildi. Çünkü sıradan bir ışık kaynağı gibi görünüyordu. Sonuç olarak bir chakra hissedememişti. Ya da gerçekten onun anlayamayacağı, daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeydir. Dikkat etmesi gerekiyordu. Beklemeye devam etti.

Gin'i yukarıda uçarken gördükten sonra eliyle minikçe işaret etti. Gin, süzülüp hemen dibine kondu ve konuşmaya başladı. Verdiği raporun her bir cümlesini dikkatle takip ediyordu Ringo. Arada Haru'ya bakıyor ve bakışlarından belli ettiği şaşkınlığını gizleme konusunda başarılı da olamıyordu. Biraz morali bozuldu. Ringo'nun morali bozulduğunda hüzünlü ve depresif bir halden çok, daha saldırgan ve huzursuzluk verici bir tutuma bürünürdü. Şu an da böyle hissetti. Üç tane Jounin... Buraya kadar aynı. İki tane de shinobi köpek. Bundan emindi. Hatta, minik köpeğin Gin'i farketmiş olma ihtimali kuvvetliydi. Gin çok iyi bir görüşe sahipti. Oldukça hızlı ve sezgileri güçlü bir avcı. Eğer ki köpeğin onu farkettiğini söylüyorsa, büyük ihtimalle bu doğrudur. Diğer köpek ve shinobilerin de denklemde olduğunu hesapladığı zaman Ringo'nun zaten sınırlı kapasiteye sahip beyni patlayacak gibi olmuştu. Sinirden kulaklarına varan ağzı, bağırmak istiyor ve 'Bunun için mi?' 'Buraya kadar mıydı yani?' naraları atıp çağırmak istiyordu çevresine. Haru'ya baktı. Sinirli olduğu her halinden anlaşılıyordu. Sessizliği ve gizliliği bozmamak uğruna bunu bastırıyordu. Sakin olmak için kendine defalarca telkin vermeye başladı.

"Görünmeden çantaları almak için hiç bir yol yok gibi. Sayıları daha az olsa bunu denerdik. Lakin köpekler denklemi bozuyor... Lanet köpekler!" dedi. Ringo köpekleri severdi. Kedileri, kuşları. Hayvanlarla arası her zaman çok iyi olmuştu. Şu an hariç. Alternatif bir plana ihtiyaç duyuyorlardı. Bir çatışma olmayacaktı. Şiddetle reddedecekti. Onlarla karşı karşıya gelirse, kaçacaktı. Bu sınavda amaçlanan buydu. Gizliliği, zekalarını ve stratejilerini de ölçen bir sınavdı bu. Gece vakti dışarıda tıpkı bir Jounin'e yaraşır şekilde hareket etmeleri gerekiyordu. Bu sınav yalnızca hak edenlere istediğini verecekti.

"Bunca yolu geri dönmek için gelmedim. Çatışmak aptallık olur. Zaten kaybederiz. Gizlice sızmak için bir yol yok. Köpekler bizi fark edecekler. Dikkatlerini dağıtmaya çalışabiliriz. Onları bölebilirsek şansımız yükselir. Ancak hala çok riskli. Biz de bölüneceğiz ve alarm durumuna geçecekler. " Fısıldamaya devam etti. Bu durumdan bir şekilde kurtulabileceklerini düşünüyordu hala. Haru'ya yöneltti bakışlarını. Devam etti.

"Parlak bir fikri olan varsa dinlerim." Huysuzluğunu yüzünün her yerine yansıtan, memnuniyetsiz bir bakışla devam etti.

"Hiç bir yol göremiyorsak, geri dönüp biraz ağaç tekmelerim bende. Kahretsin."

[Kurosawa Haru]

"Burası bir kale gibi korunuyor," diye geçirdi aklından, Gin'i dinlerken. "Her adımda bir daha koruma, her adımda insan olmayan canlılar, her adımda tehlikeye biraz daha yaklaşıyoruz. Lanet." Sadece insan değildi karşılarındaki. Koku duyusu inanılmaz gelişmiş, iz takip edebilen, insana göre çok daha hızlı, çevik olabilen bir hayvan vardı karşılarında. Umudunu giderek yitiriyordu bu geceye karşı. Belki onları oyuna getirmek daha kolaydı, ama sonrasında kaçmak imkansızdı. Bir köpekten daha hızlı koşabileceğine inanmıyordu. Yerin altından yaklaşsa, titreşimleri hissedebilirlerdi. Şu an konuşuyor olmaları bile belki tehlikeliydi. Mümkün olduğunca sessiz, hatta mümkün olduğundan daha çok sessiz konuşmak zorundalardı. Köpeklerin nefesini enselerinde hissetmeye başlamıştı bile Haru.

Hele ki Gin, açığa çıkmış olduğunu söylediğinde iyice karışmıştı işler. "Yakalanmadan geri dönmemiz gerek, Ringo." diye fısıldayabildi o da. "Köpekler fazla tehlikeli. Kokumuzu alabilirler. Bizden hızlılar. Bizden güçlü de olabilirler. Üste elde edebileceğimiz bir çıktı için kariyerlerimizi, sınavımızı riske sokmaya hiç gerek yok. Şu an sinirlenmenin bir anlamı da yok, geri dönüp orada sinirlenelim.

"Sen havadan gidebilirsin, Gin beni de taşıyabilir mi? Toprağın altından da dönebilirim."

[GM - Naruto]

Geriye dönme konusunda karar kılıyorsunuz ve üssünüzün doğrultusunda hareket etmeye başlıyorsunuz. Ağaçtan ağaca zıplarken, arkanızdan birilerinin sizin Gin'i beklemiş olduğunuz lokasyona doğru ilerlediğini fark ediyorsunuz. Karanlığın içerisinde dans eden fener ışıkları az önce bulunduğunuz yeri inceliyor gibiler. Fakat siz o mekana çoktan epey bir fark koymuş durumdasınız. Ağaçlık alanı terk ederken doğru bir karar verdiğinize kanaat getiriyorsunuz.

Üsse dönerken bir devriyeyle daha karşılaşıyorsunuz fakat bunu da çalılarda ve ağaçlarda gizlenerek atlatıyorsunuz. Bu devriye ile olan karşılaşmanız sizi epey yavaşlatıyor zira saklandığınız yerde epey bir beklemeniz gerekiyor. Gin, siz bu devriyeyi atlatınca geri dönmek zorunda kalıyor. Yolun geri kalanı olaysız geçiyor.

Gün ışıkları ufkun ardından kendini göstermeye başladığında üsse varmış oluyorsunuz.

Konu sonu.